”Η ανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής ταιριάζει με εκείνη της δυτικής ακτής της Αφρικής, σαν να ήταν κάποτε ενωμένη ” έγραψε ο Γερμανός Alfred Wegener(1880-1931) στη μέλλουσα σύζυγό του το Δεκέμβριο του 1910.
Το 1912 στο βιβλίο του «Η καταγωγή των ηπείρων και των ωκεανών» υποστήριξε με επιστημονικά επιχειρήματα την κίνηση των ηπείρων. Ανέφερε για μια υπερήπειρο που ονόμασε Πανγαία που υπήρχε στο παρελθόν, η οποία διασπάστηκε 200 εκατομμύρια χρόνια πριν δημιουργώντας τις ηπείρους που εμείς σήμερα γνωρίζουμε.
Ωστόσο η επιστημονική κοινότητα της εποχής γελοιοποίησε και έβρισε τον άνθρωπο που τόλμησε να την προτείνει. ” Όποιος σέβεται την επιστημονική λογική ποτέ δεν θα τολμούσε να υποστηρίξει μια τέτοια θεωρία”, είπε κάποτε ένας Βρετανός γεωλόγος για την θεωρία του Wegener. Ιστορικοί της επιστήμης σύγκριναν την ιστορία του με τα δεινά του Γαλιλαίου. ” Καταραμένος να σαπίσει!” δήλωσε ο πρόεδρος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας.
Η πρόταση του παρέμεινε αμφιλεγόμενη μέχρι τη δεκαετία του 1960.Παρά τη γενική απόρριψη, νέες επιστήμες όπως η γεωφυσική και η ωκεανογραφία τελικά έπεισαν τους περισσότερους επιστήμονες ότι οι ήπειροι όντως κινούνται. Επιπλέον, ο Wegener είχε προβλέψει, ότι η κίνηση είναι μέρος μιας διαδικασίας που προκαλεί, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, την σύγκρουση των βουνών , διακυμάνσεις της στάθμης της θάλασσας και αναδιατάσσει τη γεωγραφία της Γης.
Οι γεωλόγοι, οι τότε πολέμιοι του μετεωρολόγου εξερευνητή σήμερα την αποκαλούν “θεωρία των τεκτονικών πλακών” . Αυτές οι πλάκες μεταφέρουν τις ηπείρους και τον πυθμένα της θάλασσας. Έτσι, παρά τις διαφορές, ο Alfred Wegener είχε δίκιο στις περισσότερες από τις σημαντικές θέσεις του.
Στις 12 Μαΐου, 1931, ο Wegener πέθανε στους πάγους της Γροιλανδίας ενώ αναζητούσε αποδεικτικά στοιχεία για να τεκμηριώσει την θεωρία του. Η αγάπη του για την Αρκτική έκανε τους συντρόφους του να τον θάψουν στον πάγο (φωτογραφία από το Institut Alfred Wegener)
Γεωδίφης