Μια νέα μελέτη δείχνει ότι 12.900 χρόνια πριν στην κεντρική Ευρώπη ξέσπασε μια ηφαιστειακή έκρηξη που αποδείχθηκε πολύ σκληρή για τα δόντια τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων που ζούσαν κατά την περίοδο αυτή, αφού ένα μεγάλο μέρος της βλάστησης της περιοχής καλύφτηκε από τέφρα και κομμάτια ηφαιστειακών υλικών.
Σύμφωνα με μια σχετικά πρόσφατη έκθεση στο Discovery News, η έκρηξη συνέβη στην λίμνη του Laacher ή Laach (στα αγγλικά), νότια της Βόννης (Γερμανία). Η λίμνη Laacher αποτελεί μια ηφαιστειακή καλντέρα στην οροσειρά Eifel και βρίσκεται 259 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει 8 χιλιόμετρα σε περίμετρο, και περιβάλλεται από ψηλούς λόφους. Το νερό είναι μπλε, πολύ κρύο και πικρό στη γεύση. Η λίμνη δεν έχει φυσική διέξοδο και έτσι η στάθμη του νερού αλλάζει σημαντικά, λόγω της εξάτμισης και των βροχοπτώσεων. Η καλντέρα σχηματίστηκε μετά την έκρηξη του Laacher όταν η υπόλοιπη κρούστα κατέρρευσε στο κενό θάλαμο του μάγματος που βρισκόταν από κάτω, ίσως δύο ή τρεις ημέρες μετά την έκρηξη. Αυτή η έκρηξη ήταν μεγαλύτερη από την έκρηξη του 1991 που έγινε στο Pinatubo (Φιλιππίνες).
Πριν από 12.900 έτη η έκρηξη εκτιμάται ότι κατέστρεψε 540 τετραγωνικά μίλια δασικών εκτάσεων γύρω από τον κρατήρα. Η τέφρα και τα ηφαιστειακά υλικά εκσφενδονίστηκαν στον αέρα καταστρέφοντας την περιοχή και δημιουργώντας προβλήματα στα ζώα και τους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Η άγρια ζωή της κεντρικής Ευρώπης, πλήγηκε περισσότερο ενώ οι βόρειες φυλές που ζούσαν στη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και την νότια Σουηδία έμειναν αβοήθητες σε ένα μαραμένο και κατεστραμμένο τοπίο. Μετά την έκρηξη οι πληθυσμοί ελαττώθηκαν, και αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι εγκατέλειψαν τα τόξα και τα βέλη προς όφελος πιο πρωτόγονων εργαλείων για το κυνήγι. Έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με το πως ανταποκρίθηκαν εκείνες οι κοινωνίες στην θανατηφόρα τέφρα.
Στη μελέτη, ο Riede και ο συνάδελφός του Jeffrey Wheeler του Πανεπιστημίου του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνουν ότι τα ηφαιστειακά σωματίδια ήταν περίπου δύο φορές πιο σκληρά από τα περισσότερα δόντια των θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Οι μελετητές υποστηρίζουν ότι κάθε γεύμα καλυμμένο με μια τέτοια τέφρα θα ήταν επικίνδυνο και απειλητικό για την ίδια την ζωή. Ακόμη και λίγους μήνες μετά την καταστροφή η τέφρα θα μπορούσε να ήταν επικίνδυνη. Ο Riede και ο Wheeler θεωρούν ότι θα μπορούσε να έμεινε η τέφρα στο φυσικό τοπίο για 300 χρόνια, και στο τέλος να παρασύρθηκε από τη βροχή.
Υπολείμματα αυτής της έκρηξης μπορεί να βρεθούν σε όλη την Ευρώπη και η τέφρα αυτή χρησιμοποιείται συχνά για τη χρονολόγηση ιζημάτων. Μια σειρά από μοναδικά μέταλλα και λατομεία που βρίσκονται στην περιοχή οφείλονται σε αυτή την έκρηξη. Όμως η λίμνη Laacher εξακολουθεί να είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, που αποδεικνύεται από τις σεισμικές δονήσεις και τις θερμικές ανωμαλίες στα όρια της λίμνης. Αέριο διοξείδιο του άνθρακα από το μάγμα και φυσαλίδες ακόμα κάνουν τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι μια νέα έκρηξη θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Thaindian News και RSOE EDIS
Σύμφωνα με μια σχετικά πρόσφατη έκθεση στο Discovery News, η έκρηξη συνέβη στην λίμνη του Laacher ή Laach (στα αγγλικά), νότια της Βόννης (Γερμανία). Η λίμνη Laacher αποτελεί μια ηφαιστειακή καλντέρα στην οροσειρά Eifel και βρίσκεται 259 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει 8 χιλιόμετρα σε περίμετρο, και περιβάλλεται από ψηλούς λόφους. Το νερό είναι μπλε, πολύ κρύο και πικρό στη γεύση. Η λίμνη δεν έχει φυσική διέξοδο και έτσι η στάθμη του νερού αλλάζει σημαντικά, λόγω της εξάτμισης και των βροχοπτώσεων. Η καλντέρα σχηματίστηκε μετά την έκρηξη του Laacher όταν η υπόλοιπη κρούστα κατέρρευσε στο κενό θάλαμο του μάγματος που βρισκόταν από κάτω, ίσως δύο ή τρεις ημέρες μετά την έκρηξη. Αυτή η έκρηξη ήταν μεγαλύτερη από την έκρηξη του 1991 που έγινε στο Pinatubo (Φιλιππίνες).
Πριν από 12.900 έτη η έκρηξη εκτιμάται ότι κατέστρεψε 540 τετραγωνικά μίλια δασικών εκτάσεων γύρω από τον κρατήρα. Η τέφρα και τα ηφαιστειακά υλικά εκσφενδονίστηκαν στον αέρα καταστρέφοντας την περιοχή και δημιουργώντας προβλήματα στα ζώα και τους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Η άγρια ζωή της κεντρικής Ευρώπης, πλήγηκε περισσότερο ενώ οι βόρειες φυλές που ζούσαν στη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και την νότια Σουηδία έμειναν αβοήθητες σε ένα μαραμένο και κατεστραμμένο τοπίο. Μετά την έκρηξη οι πληθυσμοί ελαττώθηκαν, και αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι εγκατέλειψαν τα τόξα και τα βέλη προς όφελος πιο πρωτόγονων εργαλείων για το κυνήγι. Έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με το πως ανταποκρίθηκαν εκείνες οι κοινωνίες στην θανατηφόρα τέφρα.
Στη μελέτη, ο Riede και ο συνάδελφός του Jeffrey Wheeler του Πανεπιστημίου του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνουν ότι τα ηφαιστειακά σωματίδια ήταν περίπου δύο φορές πιο σκληρά από τα περισσότερα δόντια των θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Οι μελετητές υποστηρίζουν ότι κάθε γεύμα καλυμμένο με μια τέτοια τέφρα θα ήταν επικίνδυνο και απειλητικό για την ίδια την ζωή. Ακόμη και λίγους μήνες μετά την καταστροφή η τέφρα θα μπορούσε να ήταν επικίνδυνη. Ο Riede και ο Wheeler θεωρούν ότι θα μπορούσε να έμεινε η τέφρα στο φυσικό τοπίο για 300 χρόνια, και στο τέλος να παρασύρθηκε από τη βροχή.
Υπολείμματα αυτής της έκρηξης μπορεί να βρεθούν σε όλη την Ευρώπη και η τέφρα αυτή χρησιμοποιείται συχνά για τη χρονολόγηση ιζημάτων. Μια σειρά από μοναδικά μέταλλα και λατομεία που βρίσκονται στην περιοχή οφείλονται σε αυτή την έκρηξη. Όμως η λίμνη Laacher εξακολουθεί να είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, που αποδεικνύεται από τις σεισμικές δονήσεις και τις θερμικές ανωμαλίες στα όρια της λίμνης. Αέριο διοξείδιο του άνθρακα από το μάγμα και φυσαλίδες ακόμα κάνουν τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι μια νέα έκρηξη θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Thaindian News και RSOE EDIS
RSS Feed
