Εξήντα χρόνια πριν, μια παχιά αιθαλομίχλη(νέφος) κατέβηκε στο Λονδίνο, συμβάλλοντας στο θάνατο, κατ 'εκτίμηση 4.000 ατόμων(κατά άλλους 12.000). Η ορατότητα ήταν τόσο κακή στα λεωφορεία και στα ταξί ώστε σταμάτησαν, αναγκάζοντας τους μετακινούμενους να χρησιμοποιήσουν το μετρό. Η κληρονομιά της Μεγάλης αιθαλομίχλης ήταν οι κανονισμοί της Clean Air Act του 1956 που εισήγαγαν μια σειρά μέτρων για τη μείωση της ρύπανσης.
Η μεγάλη αιθαλομίχλη συνέβη στο Λονδίνο ,άρχισε την 4η Δεκεμβρίου του 1952 ενώ διήρκεσε μέχρι το Μάρτιο 1953. Ήταν μια μεγάλη καταστροφή που σκότωσε χιλιάδες και διαμόρφωσε ένα νέο τρόπο στη σύγχρονη περιβαλλοντική σκέψη. Στις αρχές Δεκέμβρη του 1952, μία κρύα ομίχλη πάνω στο Λονδίνο έκανε τους Λονδρέζους να καίνε περισσότερο άνθρακα από τον συνηθισμένο. Δεδομένου ότι το Λονδίνο ήταν γνωστό για την ομίχλη του, δεν υπήρξε κανένας μεγάλος πανικός. Όμως , στις εβδομάδες που ακολούθησαν, οι ιατρικές υπηρεσίες διαπίστωσαν ότι η ομίχλη είχε σκοτώσει 4.000 ανθρώπους-οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν πολύ νέοι ή ηλικιωμένοι, ή είχαν αναπνευστικά προβλήματα. Εκτιμάται ότι άλλοι 8.000 πέθαναν στις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν.
Η Μεγάλη αιθαλομίχλη του '52 ή Big Smoke ήταν μια σοβαρή περίπτωση ρύπανσης του αέρα .Μια περίοδος κρύου καιρού, σε συνδυασμό με τους ατμοσφαιρικούς ρύπους ως επί το πλείστον από τη χρήση του άνθρακα σχημάτισαν ένα παχύ στρώμα νέφους πάνω από την πρωτεύουσα που διήρκεσε από την Παρασκευή 5 έως Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 1952, και στη συνέχεια διασκορπίστηκε γρήγορα μετά από μια αλλαγή του καιρού.
Θεωρείται ότι ήταν η χειρότερη εκδήλωση ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, και η πιο σημαντική όσον αφορά την επίδρασή του στην περιβαλλοντική έρευνα, και στην ευαισθητοποίηση του κοινού για τη σχέση μεταξύ ποιότητας του αέρα και υγείας. Οδήγησε σε νέες πρακτικές και κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Clean Air Act του 1956 .Η περιβαλλοντική νομοθεσία του 1952 τροποποιήθηκε διαμέσου των προγραμμάτων Act 1954 και του Clean Air του 1956 και του 1968, τα οποία οδήγησαν σε μερική μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Οικονομικά κίνητρα προσφέρθηκαν στους ιδιοκτήτες να αντικαταστήσουν τις συσκευές άνθρακα με εναλλακτικές λύσεις, όπως η εγκατάσταση συστημάτων φυσικού αερίου τα οποία παράγουν λιγότερο καπνό. Η κεντρική θέρμανση (με χρήση φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας, πετρελαίου) ήταν σπάνια στις περισσότερες κατοικίες εκείνη την εποχή. Όμως , παρά τις βελτιώσεις, και την πρόοδο που έχει γίνει ο κίνδυνος για επανεμφάνιση του νέφους παραμένει ορατός .
Γεωδίφης
Πηγή- Βικιπαίδεια
Η μεγάλη αιθαλομίχλη συνέβη στο Λονδίνο ,άρχισε την 4η Δεκεμβρίου του 1952 ενώ διήρκεσε μέχρι το Μάρτιο 1953. Ήταν μια μεγάλη καταστροφή που σκότωσε χιλιάδες και διαμόρφωσε ένα νέο τρόπο στη σύγχρονη περιβαλλοντική σκέψη. Στις αρχές Δεκέμβρη του 1952, μία κρύα ομίχλη πάνω στο Λονδίνο έκανε τους Λονδρέζους να καίνε περισσότερο άνθρακα από τον συνηθισμένο. Δεδομένου ότι το Λονδίνο ήταν γνωστό για την ομίχλη του, δεν υπήρξε κανένας μεγάλος πανικός. Όμως , στις εβδομάδες που ακολούθησαν, οι ιατρικές υπηρεσίες διαπίστωσαν ότι η ομίχλη είχε σκοτώσει 4.000 ανθρώπους-οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν πολύ νέοι ή ηλικιωμένοι, ή είχαν αναπνευστικά προβλήματα. Εκτιμάται ότι άλλοι 8.000 πέθαναν στις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν.
Η Μεγάλη αιθαλομίχλη του '52 ή Big Smoke ήταν μια σοβαρή περίπτωση ρύπανσης του αέρα .Μια περίοδος κρύου καιρού, σε συνδυασμό με τους ατμοσφαιρικούς ρύπους ως επί το πλείστον από τη χρήση του άνθρακα σχημάτισαν ένα παχύ στρώμα νέφους πάνω από την πρωτεύουσα που διήρκεσε από την Παρασκευή 5 έως Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 1952, και στη συνέχεια διασκορπίστηκε γρήγορα μετά από μια αλλαγή του καιρού.
Θεωρείται ότι ήταν η χειρότερη εκδήλωση ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, και η πιο σημαντική όσον αφορά την επίδρασή του στην περιβαλλοντική έρευνα, και στην ευαισθητοποίηση του κοινού για τη σχέση μεταξύ ποιότητας του αέρα και υγείας. Οδήγησε σε νέες πρακτικές και κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Clean Air Act του 1956 .Η περιβαλλοντική νομοθεσία του 1952 τροποποιήθηκε διαμέσου των προγραμμάτων Act 1954 και του Clean Air του 1956 και του 1968, τα οποία οδήγησαν σε μερική μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Οικονομικά κίνητρα προσφέρθηκαν στους ιδιοκτήτες να αντικαταστήσουν τις συσκευές άνθρακα με εναλλακτικές λύσεις, όπως η εγκατάσταση συστημάτων φυσικού αερίου τα οποία παράγουν λιγότερο καπνό. Η κεντρική θέρμανση (με χρήση φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας, πετρελαίου) ήταν σπάνια στις περισσότερες κατοικίες εκείνη την εποχή. Όμως , παρά τις βελτιώσεις, και την πρόοδο που έχει γίνει ο κίνδυνος για επανεμφάνιση του νέφους παραμένει ορατός .
Γεωδίφης
Πηγή- Βικιπαίδεια
RSS Feed
