Οι τεκτονικές πλάκες είναι τα κομμάτια από τα οποία απαρτίζεται ο στερεός φλοιός κάποιου ουράνιου σώματος, όταν αυτός δεν είναι ενιαίος. Τεκτονικές πλάκες έχουν τόσο η Γη όσο και ο Άρης.
Οι τεκτονικές πλάκες της Γης κινούνται «επιπλέοντας» πάνω στον μανδύα στη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου και είναι ένδειξη ο πλανήτης μας είναι ακόμα ζωντανός .To μεγαλύτερο μέρος των σεισμών και των ηφαιστειακών εκρήξεων της Γης συμβαίνει κοντά στα όρια αυτών των πλακών. Η εξωτερική λιθόσφαιρα της Γης αποτελείται από 12 περίπου μεγάλες πλάκες και αρκετές μικρότερες. Τα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών διακρίνονται με βάση την κίνησή τους σε: περιοχές όπου οι γειτονικές λιθοσφαιρικές πλάκες πλησιάζουν η μία την άλλη (οπότε και καταστρέφεται φλοιός) γιατί η μία πλάκα βυθίζεται κάτω από την άλλη, σε περιοχές όπου οι γειτονικές λιθοσφαιρικές πλάκες απομακρύνονται η μία από την άλλη (οπότε και παράγεται φλοιός) γιατί από το κενό ανάμεσα στις δύο πλάκες βγαίνει υλικό και ψύχεται δίνοντας έτσι νέο φλοιό και περιοχές όπου υπάρχει πλευρική κίνηση μεταξύ των λιθοσφαιρικών πλακών χωρίς παραγωγή ή καταστροφή φλοιού. Βύθιση ,καταστροφή φλοιού και δημιουργία αναγλύφου (ορογένεση) συμβαίνει στην κάτω απο την Κρήτη μεταξύ Ευρασιατικής και Αφρικανικής πλάκας.
Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται αντί των 12 που συχνά παρουσιάζει το Γεωλογικό Ινστιτούτο της Αμερικής, 52 τεκτονικές πλάκες που χρησιμοποιήθηκαν σε έναν χάρτη που δημοσιεύθηκε το 2003 από τον Peter Bird στο Geochemistry Geophysics Geosystems. Χωρίζει την επιφάνεια του κόσμου σε 52 πλάκες και αρκετές μεγάλες ορογενετικές ζώνες .Τα μεγέθη των πλακών που αναφέρονται σε στερακτίνια , όπου 1 στερακτίνιο είναι ένα τετράγωνο στην επιφάνεια της Γης του οποίου οι πλευρές ισούνται με την ακτίνα της Γης. Έχω μετατρέψει αυτά τα μεγέθη σε τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αυτός είναι χρήσιμος γιατί μας βοηθά να γνωρίζουμε που βρίσκονται οι μικροπλάκες της Γης. Μια αξιοσημείωτη διαφορά με τον χάρτη του 2006 που δημοσίευσε το USGS είναι ότι η πλάκα της Αφρικής δεν ονομάζεται Νουβία.
Γεωδίφης
Πηγές
1. Geology.About.com
2. Peter Bird
3. Βικιπαίδεια
Οι τεκτονικές πλάκες της Γης κινούνται «επιπλέοντας» πάνω στον μανδύα στη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου και είναι ένδειξη ο πλανήτης μας είναι ακόμα ζωντανός .To μεγαλύτερο μέρος των σεισμών και των ηφαιστειακών εκρήξεων της Γης συμβαίνει κοντά στα όρια αυτών των πλακών. Η εξωτερική λιθόσφαιρα της Γης αποτελείται από 12 περίπου μεγάλες πλάκες και αρκετές μικρότερες. Τα όρια των λιθοσφαιρικών πλακών διακρίνονται με βάση την κίνησή τους σε: περιοχές όπου οι γειτονικές λιθοσφαιρικές πλάκες πλησιάζουν η μία την άλλη (οπότε και καταστρέφεται φλοιός) γιατί η μία πλάκα βυθίζεται κάτω από την άλλη, σε περιοχές όπου οι γειτονικές λιθοσφαιρικές πλάκες απομακρύνονται η μία από την άλλη (οπότε και παράγεται φλοιός) γιατί από το κενό ανάμεσα στις δύο πλάκες βγαίνει υλικό και ψύχεται δίνοντας έτσι νέο φλοιό και περιοχές όπου υπάρχει πλευρική κίνηση μεταξύ των λιθοσφαιρικών πλακών χωρίς παραγωγή ή καταστροφή φλοιού. Βύθιση ,καταστροφή φλοιού και δημιουργία αναγλύφου (ορογένεση) συμβαίνει στην κάτω απο την Κρήτη μεταξύ Ευρασιατικής και Αφρικανικής πλάκας.
Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται αντί των 12 που συχνά παρουσιάζει το Γεωλογικό Ινστιτούτο της Αμερικής, 52 τεκτονικές πλάκες που χρησιμοποιήθηκαν σε έναν χάρτη που δημοσιεύθηκε το 2003 από τον Peter Bird στο Geochemistry Geophysics Geosystems. Χωρίζει την επιφάνεια του κόσμου σε 52 πλάκες και αρκετές μεγάλες ορογενετικές ζώνες .Τα μεγέθη των πλακών που αναφέρονται σε στερακτίνια , όπου 1 στερακτίνιο είναι ένα τετράγωνο στην επιφάνεια της Γης του οποίου οι πλευρές ισούνται με την ακτίνα της Γης. Έχω μετατρέψει αυτά τα μεγέθη σε τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ο χάρτης αυτός είναι χρήσιμος γιατί μας βοηθά να γνωρίζουμε που βρίσκονται οι μικροπλάκες της Γης. Μια αξιοσημείωτη διαφορά με τον χάρτη του 2006 που δημοσίευσε το USGS είναι ότι η πλάκα της Αφρικής δεν ονομάζεται Νουβία.
Γεωδίφης
Πηγές
1. Geology.About.com
2. Peter Bird
3. Βικιπαίδεια
RSS Feed
