Από το 1954 έως το 2007, η μείωση κατά 40% των επιφανειακών παγετώνων , εξαφάνισε περίπου 20 km2 πάγου .Τα τελευταία χρόνια, η εντυπωσιακή επιτάχυνση της αποπαγετονοποίησης , από το 1954-1981 ήταν περίπου -0.24?km2/χρόνο ενώ από το 2003-2007 -0, 7 Km2/χρόνο. Μέχρι το 2100, ο μεγαλύτερος παγετώνας στις κοιλάδες των ιταλικών Άλπεων, ο παγετώνας Forni , έχει μειωθεί - σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα δεδομένα των ερευνητών – μόνο κατά το 5% του σημερινού όγκου του. Επιπλέον 36 αλπικές λίμνες, που βρίσκονταν ως επί το πλείστον κάτω από 2.500 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, εξαφανίστηκαν ενώ εμφανίστηκαν 22 νέες λίμνες πάνω από τα 2.900 μέτρα .
Αυτά είναι μερικά από τα δεδομένα του έργου Share Stelvio που παρουσιάστηκαν την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου, την ημέρα που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είχε αφιερώσει στα βουνά, στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Στο ερευνητικό πρόγραμμα τριών ετών - που υποστηριζόταν από την Επιτοπή EvK2Cnr με τη συμβολή της Περιφέρειας της Λομβαρδίας και της Δν/σης Περιβάλλοντος της Λομβαρδίας - συμμετείχαν ερευνητές από τα τρία θεσμικά όργανα της CNR - ISAC, Ise και Irsa - και το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, το Καθολικό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Insubria Politecnico di Milano.
Το Share Stelvio είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο προστέθηκε ως μέρος του Share, το διεθνές πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος σε μεγάλο υψόμετρο , που έχει ως στόχο να αναλύσει και να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον πάγο και το νερό στο Εθνικό Πάρκο Stelvio . Η έρευνα έχει να κάνει με παγετώνες, permafrost(μόνιμο πάγο), ρυάκια και λίμνες και στην σύνθεση της ατμόσφαιρας σε μεγάλα υψόμετρα στην περιοχή του εθνικού πάρκου της Λομβαρδίας
"Λαμβάνοντας υπόψη την έκταση και τα χαρακτηριστικά των παγετώνων που εξετάστηκαν, ένα μεγάλο μέρος των δεδομένων μπορεί να εφαρμοσθεί για το σύνολο των ιταλικών παγετώνων – λέει η Wilhelmina Diolaiuti , ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, του EvK2Cnr και επιστημονικός συντονιστής του έργου . Οι Άλπεις μπορεί να θεωρηθούν ως « δεξαμενές νερού », οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη συσσώρευση και την απελευθέρωση του πολύτιμου αυτού πόρου. Ο πάγος και το χιόνι είναι ένα θεμελιώδες σύστημα κράτησης του πρωτογενούς πόρου. Η μείωση των δεδομένων που παρατηρήθηκε στο Share Stelvio δείχνουν σαφώς ότι οι δεξαμενές του νερού αλλάζουν πάντα γρηγορότερα "
Άλλα στοιχεία με επίσης επιστημονικό ενδιαφέρον που προκύπτουν από την έρευνα που διεξάγεται σχετικά με το permafrost και τις προστατευόμενες περιοχές . Στο πέρασμα του Stelvio διεξήχθη μία διάτρηση με 235 μέτρα βάθος και η οποία ανίχνευσε μία θερμοκρασία κάτω από το μηδέν από την επιφάνεια προς τα κάτω . Πριν από αυτή την έρευνα υποθέταμε ότι το μέγιστο πάχος των μόνιμα παγωμένων εδαφών(permafrost) στις Άλπεις θα μπορούσε να είναι όχι περισσότερο από 100 μέτρα. Η «κρύα καρδιά» των Άλπεων βρίσκεται στην περιφέρεια της Λομβαρδίας και είναι ευτυχώς πιο βαθιά από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα. Αργότερα διαπιστώθηκε, στο πάρκο, ένας κορμός δέντρου ηλικίας 4.000 χρόνων που μας επέτρεψε να ανακατασκευάσουμε το κλιματικό παρελθόν των παγετώνων περιοχής, και γενικότερα από ένα μεγάλο μέρος των νότιων Άλπεων.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το geologi.info
Φωτογραφία -Ο παγετώνας Forni από το 1890 έως σήμερα
Αυτά είναι μερικά από τα δεδομένα του έργου Share Stelvio που παρουσιάστηκαν την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου, την ημέρα που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είχε αφιερώσει στα βουνά, στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Στο ερευνητικό πρόγραμμα τριών ετών - που υποστηριζόταν από την Επιτοπή EvK2Cnr με τη συμβολή της Περιφέρειας της Λομβαρδίας και της Δν/σης Περιβάλλοντος της Λομβαρδίας - συμμετείχαν ερευνητές από τα τρία θεσμικά όργανα της CNR - ISAC, Ise και Irsa - και το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, το Καθολικό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Insubria Politecnico di Milano.
Το Share Stelvio είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο προστέθηκε ως μέρος του Share, το διεθνές πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος σε μεγάλο υψόμετρο , που έχει ως στόχο να αναλύσει και να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον πάγο και το νερό στο Εθνικό Πάρκο Stelvio . Η έρευνα έχει να κάνει με παγετώνες, permafrost(μόνιμο πάγο), ρυάκια και λίμνες και στην σύνθεση της ατμόσφαιρας σε μεγάλα υψόμετρα στην περιοχή του εθνικού πάρκου της Λομβαρδίας
"Λαμβάνοντας υπόψη την έκταση και τα χαρακτηριστικά των παγετώνων που εξετάστηκαν, ένα μεγάλο μέρος των δεδομένων μπορεί να εφαρμοσθεί για το σύνολο των ιταλικών παγετώνων – λέει η Wilhelmina Diolaiuti , ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, του EvK2Cnr και επιστημονικός συντονιστής του έργου . Οι Άλπεις μπορεί να θεωρηθούν ως « δεξαμενές νερού », οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη συσσώρευση και την απελευθέρωση του πολύτιμου αυτού πόρου. Ο πάγος και το χιόνι είναι ένα θεμελιώδες σύστημα κράτησης του πρωτογενούς πόρου. Η μείωση των δεδομένων που παρατηρήθηκε στο Share Stelvio δείχνουν σαφώς ότι οι δεξαμενές του νερού αλλάζουν πάντα γρηγορότερα "
Άλλα στοιχεία με επίσης επιστημονικό ενδιαφέρον που προκύπτουν από την έρευνα που διεξάγεται σχετικά με το permafrost και τις προστατευόμενες περιοχές . Στο πέρασμα του Stelvio διεξήχθη μία διάτρηση με 235 μέτρα βάθος και η οποία ανίχνευσε μία θερμοκρασία κάτω από το μηδέν από την επιφάνεια προς τα κάτω . Πριν από αυτή την έρευνα υποθέταμε ότι το μέγιστο πάχος των μόνιμα παγωμένων εδαφών(permafrost) στις Άλπεις θα μπορούσε να είναι όχι περισσότερο από 100 μέτρα. Η «κρύα καρδιά» των Άλπεων βρίσκεται στην περιφέρεια της Λομβαρδίας και είναι ευτυχώς πιο βαθιά από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα. Αργότερα διαπιστώθηκε, στο πάρκο, ένας κορμός δέντρου ηλικίας 4.000 χρόνων που μας επέτρεψε να ανακατασκευάσουμε το κλιματικό παρελθόν των παγετώνων περιοχής, και γενικότερα από ένα μεγάλο μέρος των νότιων Άλπεων.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το geologi.info
Φωτογραφία -Ο παγετώνας Forni από το 1890 έως σήμερα
RSS Feed
