Πετρώματα με διαμάντια ρίχνουν τώρα φως για το πώς οι ήπειροι θα αυξηθούν από τις μεγαλύτερες μικρο-ηπείρους. Οι ζώνες όπου τα ηπειρωτικά κομμάτια ενώνονται για να μετακινηθούν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις ζώνες σεισμικής δραστηριότητας που βρίσκονται εντός των ηπείρων, όπως η σεισμική ζώνη της Νέα Μαδρίτης που βρίσκεται στη μέση των ΗΠΑ.
Οι ήπειροι συνήθως πιστεύεται ότι αυξάνονται από μικρά τεμάχια του φλοιού (το εξωτερικό στρώμα του πλανήτη) κατά την διάρκεια πολτοποίησης που συμβαίνει μεταξύ τους. Ωστόσο, μια ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανακαλύψει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι άνω επιφάνειες των ηπείρων έχουν πολύ μεγάλες ρίζες κάτω από αυτές.
Οι επιστήμονες ερεύνησαν το Αρκάνσας, το οποίο ως μέρος της νότιο-κεντρικής Βόρειας Αμερικής έχει μια επιφάνεια που αποτελείται από σχετικά νέο φλοιό που σχηματίστηκε 1-1,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Για να μάθει περισσότερα σχετικά με το τι μπορεί να βρίσκεται κάτω από αυτό, επικεντρώθηκε στα αδαμαντοφόρα ηφαιστειακά πετρώματα, που προήλθαν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα που συνέβη στο Αρκάνσας 100 εκατομμύρια χρόνια πριν και τα οποία μετέφεραν θραύσματα του ανώτερου μανδύα σε βάθος 100 έως 150 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Τα σουλφίδια των μετάλλων στα δείγματα αυτά έδειξαν ότι τα μέρη του μανδύα της Γης μεταξύ Αρκάνσας και Λουιζιάνας σχηματίστηκαν πάνω από 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η σύνθεση αυτών των θραυσμάτων τα συνδέει με τις αρχαίες ηπειρωτικές ρίζες, σαν εκείνες που βρέθηκαν κάτω από ένα μεγάλο μέρος του Καναδά .
Σεισμική απεικόνιση της περιοχής κάτω από το νότιο Αρκάνσας και τη Λουιζιάνα έδειξαν στο παρελθόν την ύπαρξη ενός μπλοκ άκαμπτου βράχου σχεδόν στο μέγεθος του Τέξας σε βάθος 100 - 175 χλμ κάτω από την επιφάνεια που είναι γνωστή ως η "μικρο-ήπειρος Sabine». Οι ερευνητές πρότειναν ότι τα βραχώδη θραύσματα που αναλύονται, προέρχονται από εδώ.
"Μερικές φορές τα νεότερα σπίτια είναι χτισμένα πάνω ή μετακινήθηκαν πάνω σε παλαιότερα θεμέλια, και αυτό είναι που έχει συμβεί στο μπλοκ Sabine,» αναφέρει ο ερευνητής Καρλ Karlstrom από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού.
Οι ρίζες της μικρο-ηπείρου Sabine επιπλέουν σε σχέση με το υπόλοιπο ανώτερο μανδύα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα μεγάλα βράχια της μικρο-ηπείρου χρησίμευσαν ως ένα είδος «σχεδίας» για τους νεότερους βράχους έως ότου συγχωνεύτηκαν με την τελευταία ανάπτυξη της βορειοαμερικανικής ηπείρου.
Η μικρο-ήπειρος ίσως "προστέθηκε στη Βόρεια Αμερική κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης λιθοσφαιρικών πλακών περίπου 1,6-1,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν,» είπε ο Karlstrom. "Εναλλακτικά, το μπλοκ Sabine μπορεί να συγκρούστηκε κατά τη διάρκεια σύγκλισης της Απαλάχιας οροσειράς περίπου 250.000.000-300.000.000 χρόνια πριν, για να γεμίσει το χώρο που άφησε η επέκταση του λιθοσφαιρικού αργεντινού μπλοκ "
Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες μικρο-ήπειροι επηρεάζουν δραματικά την εξέλιξη των ηπείρων. Τα όρια για το πού αυτά τα κομμάτια των ηπείρων συγχωνεύτηκαν μαζί "μπορεί να επανενεργοποιηθούν ως ζώνες αυξημένης σεισμικής επικινδυνότητας, όπως η σεισμική ζώνη της Νέας Μαδρίτης ", είπε ο Karlstrom. "Εάν έχετε ένα κρύο ή άκαμπτο μπλοκ ενάντια σε ένα μπλοκ με διαφορετική σύνθεση και χαρακτήρα, οι πιέσεις μπορούν να το αναπτύξουν."
"Πρόωρες ζώνες αδυναμίας - παλιά ρήγματα και προβλήματα στην αρχιτεκτονική της ηπείρου - μπορούν να τα επανενεργοποιήσουν ως νέα ρήγματα", πρόσθεσε. "Αυτός είναι ο τρόπος που οι ήπειροι τελικά απομακρύνονται μεταξύ τους. Όπως συμβαίνει στους ανθρώπους, στα πρόωρα αναπτυγμένα ρήγματα οι αδυναμίες μερικές φορές δεν θεραπεύονται αρκετά"
Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα σχετικά με το πώς οι ήπειροι διαχωρίζονται είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε καλύτερα την εξέλιξή και την δομή τους. Στοιχεία από ειδικά διαμορφωμένους σεισμικούς σταθμούς "θα μας βοηθήσουν να δούμε τι γίνεται πραγματικά εκεί κάτω και πώς μπορεί να επηρεάσει τον μελλοντικό τεκτονισμό," Karlstrom είπε.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το OurAmazingPlanet
Οι ήπειροι συνήθως πιστεύεται ότι αυξάνονται από μικρά τεμάχια του φλοιού (το εξωτερικό στρώμα του πλανήτη) κατά την διάρκεια πολτοποίησης που συμβαίνει μεταξύ τους. Ωστόσο, μια ομάδα ερευνητών από την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ανακαλύψει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι άνω επιφάνειες των ηπείρων έχουν πολύ μεγάλες ρίζες κάτω από αυτές.
Οι επιστήμονες ερεύνησαν το Αρκάνσας, το οποίο ως μέρος της νότιο-κεντρικής Βόρειας Αμερικής έχει μια επιφάνεια που αποτελείται από σχετικά νέο φλοιό που σχηματίστηκε 1-1,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Για να μάθει περισσότερα σχετικά με το τι μπορεί να βρίσκεται κάτω από αυτό, επικεντρώθηκε στα αδαμαντοφόρα ηφαιστειακά πετρώματα, που προήλθαν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα που συνέβη στο Αρκάνσας 100 εκατομμύρια χρόνια πριν και τα οποία μετέφεραν θραύσματα του ανώτερου μανδύα σε βάθος 100 έως 150 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Τα σουλφίδια των μετάλλων στα δείγματα αυτά έδειξαν ότι τα μέρη του μανδύα της Γης μεταξύ Αρκάνσας και Λουιζιάνας σχηματίστηκαν πάνω από 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Η σύνθεση αυτών των θραυσμάτων τα συνδέει με τις αρχαίες ηπειρωτικές ρίζες, σαν εκείνες που βρέθηκαν κάτω από ένα μεγάλο μέρος του Καναδά .
Σεισμική απεικόνιση της περιοχής κάτω από το νότιο Αρκάνσας και τη Λουιζιάνα έδειξαν στο παρελθόν την ύπαρξη ενός μπλοκ άκαμπτου βράχου σχεδόν στο μέγεθος του Τέξας σε βάθος 100 - 175 χλμ κάτω από την επιφάνεια που είναι γνωστή ως η "μικρο-ήπειρος Sabine». Οι ερευνητές πρότειναν ότι τα βραχώδη θραύσματα που αναλύονται, προέρχονται από εδώ.
"Μερικές φορές τα νεότερα σπίτια είναι χτισμένα πάνω ή μετακινήθηκαν πάνω σε παλαιότερα θεμέλια, και αυτό είναι που έχει συμβεί στο μπλοκ Sabine,» αναφέρει ο ερευνητής Καρλ Karlstrom από το Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού.
Οι ρίζες της μικρο-ηπείρου Sabine επιπλέουν σε σχέση με το υπόλοιπο ανώτερο μανδύα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα μεγάλα βράχια της μικρο-ηπείρου χρησίμευσαν ως ένα είδος «σχεδίας» για τους νεότερους βράχους έως ότου συγχωνεύτηκαν με την τελευταία ανάπτυξη της βορειοαμερικανικής ηπείρου.
Η μικρο-ήπειρος ίσως "προστέθηκε στη Βόρεια Αμερική κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης λιθοσφαιρικών πλακών περίπου 1,6-1,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν,» είπε ο Karlstrom. "Εναλλακτικά, το μπλοκ Sabine μπορεί να συγκρούστηκε κατά τη διάρκεια σύγκλισης της Απαλάχιας οροσειράς περίπου 250.000.000-300.000.000 χρόνια πριν, για να γεμίσει το χώρο που άφησε η επέκταση του λιθοσφαιρικού αργεντινού μπλοκ "
Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες μικρο-ήπειροι επηρεάζουν δραματικά την εξέλιξη των ηπείρων. Τα όρια για το πού αυτά τα κομμάτια των ηπείρων συγχωνεύτηκαν μαζί "μπορεί να επανενεργοποιηθούν ως ζώνες αυξημένης σεισμικής επικινδυνότητας, όπως η σεισμική ζώνη της Νέας Μαδρίτης ", είπε ο Karlstrom. "Εάν έχετε ένα κρύο ή άκαμπτο μπλοκ ενάντια σε ένα μπλοκ με διαφορετική σύνθεση και χαρακτήρα, οι πιέσεις μπορούν να το αναπτύξουν."
"Πρόωρες ζώνες αδυναμίας - παλιά ρήγματα και προβλήματα στην αρχιτεκτονική της ηπείρου - μπορούν να τα επανενεργοποιήσουν ως νέα ρήγματα", πρόσθεσε. "Αυτός είναι ο τρόπος που οι ήπειροι τελικά απομακρύνονται μεταξύ τους. Όπως συμβαίνει στους ανθρώπους, στα πρόωρα αναπτυγμένα ρήγματα οι αδυναμίες μερικές φορές δεν θεραπεύονται αρκετά"
Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα σχετικά με το πώς οι ήπειροι διαχωρίζονται είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε καλύτερα την εξέλιξή και την δομή τους. Στοιχεία από ειδικά διαμορφωμένους σεισμικούς σταθμούς "θα μας βοηθήσουν να δούμε τι γίνεται πραγματικά εκεί κάτω και πώς μπορεί να επηρεάσει τον μελλοντικό τεκτονισμό," Karlstrom είπε.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το OurAmazingPlanet
RSS Feed
