Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια από ένα μικρό ιταλικό νησί βοηθούν τους επιστήμονες για να δούν το μέλλον ενός κόσμου που αλλάζει με όλο και μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα και απορροφάται από τους ωκεανούς.
Τα νερά ακριβώς έξω από το νησί της Ischia κατοπτρίζουν τις προβλεπόμενες ιδιότητες των ωκεανών της Γης , στις αρχές του επόμενου αιώνα επειδή τα ηφαίστεια που βρίσκονται εκεί εμποτίζουν το νερό με μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε όξινο.
Η έρευνα έχει δείξει ότι οι αυξανόμενες όξινες συνθήκες είναι επιζήμιες για μερικά πλάσματα της θάλασσας - εκείνα που φτιάχνουν το προστατευτικό κέλυφος τους με το ασβέστιο και το γεγονός αυτό τα εμποδίζει να το πράξουν όσο πιο όξινα τα νερά γίνονται.
Η μοίρα αυτών των πλασμάτων και η σταθερότητα της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών ανησυχεί ήδη τους επιστήμονες, λόγω του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα από τον άνθρωπο, καθώς οι ωκεανοί απορροφούν περίπου το 30% αυτού του διοξειδίου του άνθρακα.
"Ένα μέρος από τις εκπομπές CO 2 αυξάνεται στην ατμόσφαιρα και είναι εύκολο να μετρηθεί, "δήλωσε ο Bill Chadwick, ένας γεωλόγος του Oregon State University. "Και είναι αναμφισβήτητο θα κάνει τους ωκεανούς πιο όξινους "
Η Kristy Kroeker, ερευνήτρια μιας πρόσφατης μελέτης που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, που αφορά τα ηφαίστεια από το νησί της Ischia επικεντρώθηκε στις συνέπειες που έχουν τα όξινα υδάτα στο περιβάλλον της θαλάσσιας ζωής .Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο απελευθερώνουν CO 2 , ανέφερε ο Chadwick, ο οποίος δεν ήταν στην ομάδα έρευνας .
"Είναι ένα μικρό κομμάτι από ένα φυσικό εργαστήριο οι επιπτώσεις της οξίνισης των ωκεανών από τις ατμοσφαιρικές εκπομπές CO 2 - το CO 2 που προέρχεται από την καύση υδρογονανθράκων, " δήλωσε ο Chadwick
Τα περισσότερα υποθαλάσσια ηφαίστεια εκπέμπουν στο υπερθέρμο θαλάσσιο νερό και θείο, μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα - αυτό το μίγμα δημιουργεί ορισμένες ακραίες συνθήκες διαβίωσης για τα πλάσματα της θάλασσας . Αντίθετα, στα ηφαίστεια της Ίσκιας είναι σχετικά ήπια."Αυτά απελευθερώνουν κυρίως διοξείδιο του άνθρακα. Δεν υπάρχει μεταβολή της θερμοκρασίας, και του θείου," είπε η Kroeker, "ώστε να μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα μόνο του διοξειδίου του άνθρακα."
Η Kroeker συγκρίνει τα ύδατα γύρω από αυτά τα ανοίγματα με το "νερό από ένα τζακούζι ή ένα ποτήρι σαμπάνιας. Υπάρχουν μικρές φυσαλίδες που βγαίνουν από το έδαφος."
Ακριβώς περίπου 100 μέτρα από την ακτή, και σε ύδατα σε βάθος από 2 έως 3 μέτρα, τα ηφαίστεια δημιουργούν ένα υποβρύχιο τοπίο που μεταβάλλει το φυσιολογικό pH (8,1) σε επίπεδα pH που προβλέπεται να φτάσουν το7,8 μέχρι το 2100, σε πολύ όξινες συνθήκες (στα ψηλά 6άρια και στα χαμηλά 7άρια).
Η έρευνα της Kroeker είναι από τις πρώτες που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το πιο όξινο νερό επηρεάζει τις υποθαλάσσιες κοινότητες στο σύνολό της. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Kroeker διαπίστωσε ότι η μείωση του pH αλλάζει τους τοπικούς πληθυσμούς. Όσο περισσότερο όξινα νερά, τόσο μικρότερη ποικιλία εμφανίζεται σε κοινότητες των πλασμάτων της θάλασσας.
"Ακόμα κι αν υπήρχε ο ίδιος αριθμός ζώων σε αυτές τις ζώνες, αυτά θα ήταν πολύ διαφορετικά», είπε η Kroeker. Μικροσκοπικά καρκινοειδή και καφέ ή πράσινα φύκια παρουσιάζονται στο πιο όξινο περιβάλλον, ενώ τα μεγαλύτερα πλάσματα συνήθως δεν υπάρχουν. «Οι μεγαλύτεροι οργανισμοί που έχουν το μέγεθος ενός φυστικιού αντικαθίστανται με οργανισμούς, με το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού," είπε η Kroeker.
Αν και οι επιστήμονες δεν περιμένουν τους ωκεανούς του κόσμου να είναι τόσο όξινοι, όπως τα πιο ακραία περιβάλλοντα που μελετά η Kroeker ,η έρευνα της δείχνει το φάσμα των βιολογικών αντιδράσεων που προκαλεί αύξηση της οξύτητας.
Τα ροζ και πορτοκαλί φύκια, οι αχινοί και τα σαλιγκάρια σε κανονικά νερά αντικαταστάθηκαν από λιγότερα πλάσματα στη ζώνη του pH 7,8 και σε ακραία όξινα νερά.
Ωστόσο, η Kroeker έκρινε ότι ορισμένα σαλιγκάρια ζούσαν στη ζώνη με οξύτητα 7,8."Είναι ενθαρρυντικό", είπε. "Αυτό δείχνει ότι υπάρχει κάποια δυνατότητα για ορισμένα από αυτά να επιβιώσουν, αλλά φέρνει πολλές ερωτήσεις σχετικά με το γιατί έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν», δήλωσε η Kroeker. Επίσης είπε ότι αν και το έργο της έδειξε κάποιες από τις αλλαγές που επέφερε η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών σε μικρά πλάσματα , δεν υπάρχει λόγος να πιστέψει κανείς ότι αυτές τις αλλαγές θα μπορούσαν να έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα.
Δεν είναι μόνο για τα σαλιγκάρια ή τους αχινούς ή τα μικροσκοπικά καρκινοειδή, όπως είπε, έχει να κάνει με τις αλλαγές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα μεγαλύτερα πλάσματα που τα τρώνε - συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου.
Γεωδίφης από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών
Φωτογραφία- Το νησί της Ischia, στο Τυρρηνικό Πέλαγος, περίπου 18 μίλια νοτιοδυτικά της Νάπολης. NASA
Τα νερά ακριβώς έξω από το νησί της Ischia κατοπτρίζουν τις προβλεπόμενες ιδιότητες των ωκεανών της Γης , στις αρχές του επόμενου αιώνα επειδή τα ηφαίστεια που βρίσκονται εκεί εμποτίζουν το νερό με μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε όξινο.
Η έρευνα έχει δείξει ότι οι αυξανόμενες όξινες συνθήκες είναι επιζήμιες για μερικά πλάσματα της θάλασσας - εκείνα που φτιάχνουν το προστατευτικό κέλυφος τους με το ασβέστιο και το γεγονός αυτό τα εμποδίζει να το πράξουν όσο πιο όξινα τα νερά γίνονται.
Η μοίρα αυτών των πλασμάτων και η σταθερότητα της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών ανησυχεί ήδη τους επιστήμονες, λόγω του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα από τον άνθρωπο, καθώς οι ωκεανοί απορροφούν περίπου το 30% αυτού του διοξειδίου του άνθρακα.
"Ένα μέρος από τις εκπομπές CO 2 αυξάνεται στην ατμόσφαιρα και είναι εύκολο να μετρηθεί, "δήλωσε ο Bill Chadwick, ένας γεωλόγος του Oregon State University. "Και είναι αναμφισβήτητο θα κάνει τους ωκεανούς πιο όξινους "
Η Kristy Kroeker, ερευνήτρια μιας πρόσφατης μελέτης που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, που αφορά τα ηφαίστεια από το νησί της Ischia επικεντρώθηκε στις συνέπειες που έχουν τα όξινα υδάτα στο περιβάλλον της θαλάσσιας ζωής .Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο απελευθερώνουν CO 2 , ανέφερε ο Chadwick, ο οποίος δεν ήταν στην ομάδα έρευνας .
"Είναι ένα μικρό κομμάτι από ένα φυσικό εργαστήριο οι επιπτώσεις της οξίνισης των ωκεανών από τις ατμοσφαιρικές εκπομπές CO 2 - το CO 2 που προέρχεται από την καύση υδρογονανθράκων, " δήλωσε ο Chadwick
Τα περισσότερα υποθαλάσσια ηφαίστεια εκπέμπουν στο υπερθέρμο θαλάσσιο νερό και θείο, μαζί με το διοξείδιο του άνθρακα - αυτό το μίγμα δημιουργεί ορισμένες ακραίες συνθήκες διαβίωσης για τα πλάσματα της θάλασσας . Αντίθετα, στα ηφαίστεια της Ίσκιας είναι σχετικά ήπια."Αυτά απελευθερώνουν κυρίως διοξείδιο του άνθρακα. Δεν υπάρχει μεταβολή της θερμοκρασίας, και του θείου," είπε η Kroeker, "ώστε να μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα μόνο του διοξειδίου του άνθρακα."
Η Kroeker συγκρίνει τα ύδατα γύρω από αυτά τα ανοίγματα με το "νερό από ένα τζακούζι ή ένα ποτήρι σαμπάνιας. Υπάρχουν μικρές φυσαλίδες που βγαίνουν από το έδαφος."
Ακριβώς περίπου 100 μέτρα από την ακτή, και σε ύδατα σε βάθος από 2 έως 3 μέτρα, τα ηφαίστεια δημιουργούν ένα υποβρύχιο τοπίο που μεταβάλλει το φυσιολογικό pH (8,1) σε επίπεδα pH που προβλέπεται να φτάσουν το7,8 μέχρι το 2100, σε πολύ όξινες συνθήκες (στα ψηλά 6άρια και στα χαμηλά 7άρια).
Η έρευνα της Kroeker είναι από τις πρώτες που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο το πιο όξινο νερό επηρεάζει τις υποθαλάσσιες κοινότητες στο σύνολό της. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Kroeker διαπίστωσε ότι η μείωση του pH αλλάζει τους τοπικούς πληθυσμούς. Όσο περισσότερο όξινα νερά, τόσο μικρότερη ποικιλία εμφανίζεται σε κοινότητες των πλασμάτων της θάλασσας.
"Ακόμα κι αν υπήρχε ο ίδιος αριθμός ζώων σε αυτές τις ζώνες, αυτά θα ήταν πολύ διαφορετικά», είπε η Kroeker. Μικροσκοπικά καρκινοειδή και καφέ ή πράσινα φύκια παρουσιάζονται στο πιο όξινο περιβάλλον, ενώ τα μεγαλύτερα πλάσματα συνήθως δεν υπάρχουν. «Οι μεγαλύτεροι οργανισμοί που έχουν το μέγεθος ενός φυστικιού αντικαθίστανται με οργανισμούς, με το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού," είπε η Kroeker.
Αν και οι επιστήμονες δεν περιμένουν τους ωκεανούς του κόσμου να είναι τόσο όξινοι, όπως τα πιο ακραία περιβάλλοντα που μελετά η Kroeker ,η έρευνα της δείχνει το φάσμα των βιολογικών αντιδράσεων που προκαλεί αύξηση της οξύτητας.
Τα ροζ και πορτοκαλί φύκια, οι αχινοί και τα σαλιγκάρια σε κανονικά νερά αντικαταστάθηκαν από λιγότερα πλάσματα στη ζώνη του pH 7,8 και σε ακραία όξινα νερά.
Ωστόσο, η Kroeker έκρινε ότι ορισμένα σαλιγκάρια ζούσαν στη ζώνη με οξύτητα 7,8."Είναι ενθαρρυντικό", είπε. "Αυτό δείχνει ότι υπάρχει κάποια δυνατότητα για ορισμένα από αυτά να επιβιώσουν, αλλά φέρνει πολλές ερωτήσεις σχετικά με το γιατί έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν», δήλωσε η Kroeker. Επίσης είπε ότι αν και το έργο της έδειξε κάποιες από τις αλλαγές που επέφερε η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών σε μικρά πλάσματα , δεν υπάρχει λόγος να πιστέψει κανείς ότι αυτές τις αλλαγές θα μπορούσαν να έχουν εκτεταμένες επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα.
Δεν είναι μόνο για τα σαλιγκάρια ή τους αχινούς ή τα μικροσκοπικά καρκινοειδή, όπως είπε, έχει να κάνει με τις αλλαγές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα μεγαλύτερα πλάσματα που τα τρώνε - συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου.
Γεωδίφης από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών
Φωτογραφία- Το νησί της Ischia, στο Τυρρηνικό Πέλαγος, περίπου 18 μίλια νοτιοδυτικά της Νάπολης. NASA
RSS Feed
