Τι συμβαίνει όταν αδυσώπητες γεωλογικές δυνάμεις σπρώχνουν ένα τεράστιο υποθαλάσσιο βουνό κάτω από μια ήπειρο; Αυτό δεν είναι ένα απίθανο σενάριο μιας κακής ταινίας με οικολογική καταστροφή, αλλά μια σοβαρή περιοχή έρευνας - και ένα θέμα με μερικές ξεκάθαρες απαντήσεις, λένε οι επιστήμονες.
Ωστόσο, οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν στους ερευνητές να έχουν μία βελτιωμένη ιδέα του τί συμβαίνει όταν ένας υποθαλάσσιο βουνό κολλάει σε μία ηπειρωτική πλάκα, και ποιο ρόλο παίζει η αργή κίνηση σύγκρουσης στους σεισμούς.
Αυτές οι συγκρούσεις συμβαίνουν, στις ζώνες καταβύθισης ,εκεί όπου οι ωκεάνιες πλάκες, βουτάνε κάτω, ή επικαλύπτουν ηπειρωτικές πλάκες. Ωστόσο, αυτές οι ζώνες καταβύθισης δεν χαρακτηρίζονται πάντα από αργές διαδικασίες. Όταν η ωκεάνια πλάκα ολισθαίνει ξαφνικά κάποια στιγμή, δημιουργεί έναν σεισμό - μερικές φορές τρομερό, όπως ο περσινός καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία,στο Τοχόκου .
Ορισμένες έρευνες παρουσιάζουν τα υποθαλάσσια βουνά ως πολύ σημαντικά , προτείνοντας ότι οι κορυφές είναι σε θέση να σταματήσουν ένα σεισμό καταβύθισης στη διαδρομή του.
"Για να συμβεί ένας μεγάλος σεισμός χρειάζεται να σπάσει ένα μεγάλο μέρος των ορίων μιας τεκτονικής πλάκας, και τα υποθαλάσσια όρη μπορεί να χωρίσουν την επιφάνεια σε μεγάλους σεισμούς - έτσι ώστε να μην γίνουν όλοι με τη μία», είπε η Anne Trehu, μία γεωφυσικός στο Oregon State University.
Ωστόσο, νέα έρευνα υποδεικνύει ότι τα υποθαλάσσια βουνά μπορούν επίσης να παίξουν και τον κακό ρόλο. "Θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο για γιγαντιαίους σεισμούς - και θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν εύκολα γιγαντιαίους σεισμούς", δήλωσε ο Roland von Huene, ένας βετεράνος γεωφυσικός που έχει μελετήσει τα υποθαλάσσια όρη για περισσότερα από 30 χρόνια.
Νέα έρευνα έχει συνδέσει μια έξαρση σεισμών στο Όρεγκον με την διάνοιξη των υποθαλάσσιων ορέων που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι περίπου 5.000 μέτρα - ψηλότερο από τις Άλπεις. Το Dubbed M2, το θαμμένο υποθαλάσσιο όρος βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα στα ανοικτά των ακτών του Όρεγκον. Κατά τη διάρκεια χιλιετιών, το βουνό έχει διανοιχτεί περίπου 45 χλμ ανατολικά προς την πλάκα της Βόρειας Αμερικής, και είναι θαμμένο κάτω από περίπου 12 χλμ πετρώματος.
Στο βουνό είναι πιθανό να οφείλεται ένας σεισμός μεγέθους 4,8R το 2004, o οποίoς έγινε αισθητός στη ξηρά, μαζί με μια σειρά μικρότερων σεισμών. Γιατί λοιπόν αυτό συμβαίνει τώρα; Είναι πιθανό, επειδή το βουνό βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με πολύ σκληρότερα πετρώματα στην υπερκείμενη ηπειρωτική πλάκα από ότι μέχρι τώρα είχε συναντήσει, είπε η Trehu, η οποία ηγήθηκε της έρευνας σχετικά με τους σεισμούς.
"Παρουσιάζεται σεισμικότητα επειδή εκεί η υποθαλάσσια οροσειρά συναντά κρυσταλλικά πετρώματα," δήλωσε η Trehu - τα οποία είναι πολύ πιο σκληρά από ότι τα ιζηματογενή πετρώματα που βρίσκονται μέσα στο πρώτο πόδι της υπόγειας διαδρομής του.
Ωστόσο, προειδοποίησε η Trehu, αυτό είναι απλά μια ερμηνεία των μέχρι σήμερα δεδομένων γεγονός που κάνει την ιδέα αμφιλεγόμενη. "Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι τυχαίο ότι γίνονται σεισμοί εκεί τώρα", είπε.
Η ζώνη καταβύθισης της Cascadia, όπου υποβυθίζεται η υποθαλάσσια οροσειρά, εκτείνεται από το Βανκούβερ στη βόρεια Καλιφόρνια, και έχει δημιουργήσει κολοσσιαίους σεισμούς στο παρελθόν. Το 1700, η ζώνη καταβύθισης εξαπέλυσε έναν ισχυρό σεισμό , πιθανόν να είχε μέγεθος 9,0R το οποίο έδωσε επιζήμια τσουνάμι τόσο στην ξηρά όσο ακόμη και στην Ιαπωνία. Και παρόλο που η ζώνη της Cascadia δεν έχει δώσει ένα τεράστιο σεισμό για περισσότερα από 300 χρόνια, είναι βέβαιο ότι θα το πράξει ξανά.
Αλλά δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε πότε ή γιατί, είπε η Trehu. Δεν είναι καθόλου σαφές ότι αυτοί οι μικροί σεισμοί μπορούν να δώσουν ένα επικίνδυνο σεισμό, ανέφερε η Trehu. Ωστόσο, είπε, η τεχνολογία που επιτρέπει την καλύτερη απεικόνιση των υποθαλάσσιων βουνών, και τα δεδομένα που συλλέγονται από τους καταστροφικούς σεισμούς καταβύθισης που έπληξαν τη Χιλή το 2010 και στην Ιαπωνία το 2011 είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να αναπτύξουν καλύτερες θεωρίες για το τι ρόλο παίζει η τοπογραφία του πυθμένα σε σεισμούς. "Ψάχνουμε για αιτιολογικές σχέσεις μεταξύ δομής και ολίσθησης", είπε. "Έτσι μαζί με τα διδάγματα από την Ιαπωνία και τη Χιλή θα μπορέσουμε να προβλέψουμε καλύτερα , τι μπορεί να συμβεί εδώ".
Γεωδίφης με πληροφορίες από το περιοδικό Γεωλογίας
Φωτογραφίες- Roland von Huene
1.Ένα σημείο από την ακτή της Κόστα Ρίκα, όπου τα υποθαλάσσια όρη έχουν προχωρήσει μέσα στην ηπειρωτική πλάκα. Δύο υποθαλάσσια όρη στην άκρη του πλαισίου εξακολουθούν να είναι προς την ίδια κατεύθυνση.
2. Άλλη άποψη των σηράγγων που άφησαν πίσω τους τα υποβυθιζόμενα υποθαλάσσια όρη στην Κόστα Ρίκα. Είναι αδύνατο να πάρει κανείς τέτοιες σαφείς εικόνες από τα ίχνη που άφησαν τα βουνά στην ακτή του Όρεγκον, επειδή η περιοχή είναι καλυμμένη με ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες ιζημάτων.
Ωστόσο, οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν στους ερευνητές να έχουν μία βελτιωμένη ιδέα του τί συμβαίνει όταν ένας υποθαλάσσιο βουνό κολλάει σε μία ηπειρωτική πλάκα, και ποιο ρόλο παίζει η αργή κίνηση σύγκρουσης στους σεισμούς.
Αυτές οι συγκρούσεις συμβαίνουν, στις ζώνες καταβύθισης ,εκεί όπου οι ωκεάνιες πλάκες, βουτάνε κάτω, ή επικαλύπτουν ηπειρωτικές πλάκες. Ωστόσο, αυτές οι ζώνες καταβύθισης δεν χαρακτηρίζονται πάντα από αργές διαδικασίες. Όταν η ωκεάνια πλάκα ολισθαίνει ξαφνικά κάποια στιγμή, δημιουργεί έναν σεισμό - μερικές φορές τρομερό, όπως ο περσινός καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία,στο Τοχόκου .
Ορισμένες έρευνες παρουσιάζουν τα υποθαλάσσια βουνά ως πολύ σημαντικά , προτείνοντας ότι οι κορυφές είναι σε θέση να σταματήσουν ένα σεισμό καταβύθισης στη διαδρομή του.
"Για να συμβεί ένας μεγάλος σεισμός χρειάζεται να σπάσει ένα μεγάλο μέρος των ορίων μιας τεκτονικής πλάκας, και τα υποθαλάσσια όρη μπορεί να χωρίσουν την επιφάνεια σε μεγάλους σεισμούς - έτσι ώστε να μην γίνουν όλοι με τη μία», είπε η Anne Trehu, μία γεωφυσικός στο Oregon State University.
Ωστόσο, νέα έρευνα υποδεικνύει ότι τα υποθαλάσσια βουνά μπορούν επίσης να παίξουν και τον κακό ρόλο. "Θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο για γιγαντιαίους σεισμούς - και θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν εύκολα γιγαντιαίους σεισμούς", δήλωσε ο Roland von Huene, ένας βετεράνος γεωφυσικός που έχει μελετήσει τα υποθαλάσσια όρη για περισσότερα από 30 χρόνια.
Νέα έρευνα έχει συνδέσει μια έξαρση σεισμών στο Όρεγκον με την διάνοιξη των υποθαλάσσιων ορέων που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι περίπου 5.000 μέτρα - ψηλότερο από τις Άλπεις. Το Dubbed M2, το θαμμένο υποθαλάσσιο όρος βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα στα ανοικτά των ακτών του Όρεγκον. Κατά τη διάρκεια χιλιετιών, το βουνό έχει διανοιχτεί περίπου 45 χλμ ανατολικά προς την πλάκα της Βόρειας Αμερικής, και είναι θαμμένο κάτω από περίπου 12 χλμ πετρώματος.
Στο βουνό είναι πιθανό να οφείλεται ένας σεισμός μεγέθους 4,8R το 2004, o οποίoς έγινε αισθητός στη ξηρά, μαζί με μια σειρά μικρότερων σεισμών. Γιατί λοιπόν αυτό συμβαίνει τώρα; Είναι πιθανό, επειδή το βουνό βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με πολύ σκληρότερα πετρώματα στην υπερκείμενη ηπειρωτική πλάκα από ότι μέχρι τώρα είχε συναντήσει, είπε η Trehu, η οποία ηγήθηκε της έρευνας σχετικά με τους σεισμούς.
"Παρουσιάζεται σεισμικότητα επειδή εκεί η υποθαλάσσια οροσειρά συναντά κρυσταλλικά πετρώματα," δήλωσε η Trehu - τα οποία είναι πολύ πιο σκληρά από ότι τα ιζηματογενή πετρώματα που βρίσκονται μέσα στο πρώτο πόδι της υπόγειας διαδρομής του.
Ωστόσο, προειδοποίησε η Trehu, αυτό είναι απλά μια ερμηνεία των μέχρι σήμερα δεδομένων γεγονός που κάνει την ιδέα αμφιλεγόμενη. "Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι τυχαίο ότι γίνονται σεισμοί εκεί τώρα", είπε.
Η ζώνη καταβύθισης της Cascadia, όπου υποβυθίζεται η υποθαλάσσια οροσειρά, εκτείνεται από το Βανκούβερ στη βόρεια Καλιφόρνια, και έχει δημιουργήσει κολοσσιαίους σεισμούς στο παρελθόν. Το 1700, η ζώνη καταβύθισης εξαπέλυσε έναν ισχυρό σεισμό , πιθανόν να είχε μέγεθος 9,0R το οποίο έδωσε επιζήμια τσουνάμι τόσο στην ξηρά όσο ακόμη και στην Ιαπωνία. Και παρόλο που η ζώνη της Cascadia δεν έχει δώσει ένα τεράστιο σεισμό για περισσότερα από 300 χρόνια, είναι βέβαιο ότι θα το πράξει ξανά.
Αλλά δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε πότε ή γιατί, είπε η Trehu. Δεν είναι καθόλου σαφές ότι αυτοί οι μικροί σεισμοί μπορούν να δώσουν ένα επικίνδυνο σεισμό, ανέφερε η Trehu. Ωστόσο, είπε, η τεχνολογία που επιτρέπει την καλύτερη απεικόνιση των υποθαλάσσιων βουνών, και τα δεδομένα που συλλέγονται από τους καταστροφικούς σεισμούς καταβύθισης που έπληξαν τη Χιλή το 2010 και στην Ιαπωνία το 2011 είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να αναπτύξουν καλύτερες θεωρίες για το τι ρόλο παίζει η τοπογραφία του πυθμένα σε σεισμούς. "Ψάχνουμε για αιτιολογικές σχέσεις μεταξύ δομής και ολίσθησης", είπε. "Έτσι μαζί με τα διδάγματα από την Ιαπωνία και τη Χιλή θα μπορέσουμε να προβλέψουμε καλύτερα , τι μπορεί να συμβεί εδώ".
Γεωδίφης με πληροφορίες από το περιοδικό Γεωλογίας
Φωτογραφίες- Roland von Huene
1.Ένα σημείο από την ακτή της Κόστα Ρίκα, όπου τα υποθαλάσσια όρη έχουν προχωρήσει μέσα στην ηπειρωτική πλάκα. Δύο υποθαλάσσια όρη στην άκρη του πλαισίου εξακολουθούν να είναι προς την ίδια κατεύθυνση.
2. Άλλη άποψη των σηράγγων που άφησαν πίσω τους τα υποβυθιζόμενα υποθαλάσσια όρη στην Κόστα Ρίκα. Είναι αδύνατο να πάρει κανείς τέτοιες σαφείς εικόνες από τα ίχνη που άφησαν τα βουνά στην ακτή του Όρεγκον, επειδή η περιοχή είναι καλυμμένη με ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες ιζημάτων.
RSS Feed
