Η Δημοκρατία του Παλάου, είναι μια αλυσίδα νησιών στο δυτικό άκρο της Μικρονησίας, που αποτελείται από εννέα κατοικημένα νησιά και πάνω από 700 μικρά νησάκια στην Θάλασσα των Φιλιππίνων.
Το αρχιπέλαγος περιλαμβάνει μια σειρά από γεωλογικά χαρακτηριστικά, αλλά, όταν το βλέπουμε από πάνω, είναι οι τυρκουάζ κοραλλιογενείς ύφαλοι του αρχιπελάγους που τραβούν την προσοχή. Ύφαλος είναι μία προεξοχή του θαλλάσιου βυθού που αποτελείται από βράχους, κοράλλια, χαλίκια και άμμο και γενικά θεωρείται ένα επικίνδυνο φαινόμενο για τη ναυσιπλοΐα, ιδιαίτερα αν είναι αχαρτογράφητος ή αν αποτελείται από χαλαρά υλικά και μετακινείται κάτω από την επίδραση των κυμάτων.
Η αλυσίδα των νησιών αποτελείται από 458 τετραγωνικά χιλιόμετρα ξηράς, και περίπου 525 τετραγωνικά χιλιόμετρα από υφάλους εξαπλωμένους μέσα στον ωκεανό . Το Φασματοραδιόμετρο (MODIS) του δορυφόρου Terra της NASA έλαβε την παραπάνω εικόνα του Παλάου στις 11 Δεκεμβρίου 2012.
Οι επιστήμονες χωρίζουν τους κοραλλιογενείς υφάλους σε τρεις κύριους τύπους. Περίπου οι μισοί από τους υφάλους-102 τετραγωνικά χιλιόμετρα του Palau- είναι φραγματικοί ύφαλοι (barrier reef)δηλαδή η παράκτια κυκλοφορία διακόπτεται από εμπόδια. Αυτά εμφανίζονται σε μεγάλα τμήματα κατά μήκος των ακτών νησιού, χωρίζονται από την ακτή με ένα κανάλι από βαθιά νερά. Η δυτική πλευρά του Babeldaob, το μεγαλύτερο νησί Palua, έχει ένα καλά ανεπτυγμένο σύστημα φραγματικών υφάλων που εκτείνεται περίπου 150 χιλιόμετρα όπου η ανατολική πλευρά έχει κάποιους φραγματικούς υφάλους κοντά στο νότιο τμήμα του νησιού, αλλά είναι λιγότερο ανεπτυγμένοι και έχουν κενά.
Ο δεύτερος πιο κοινός τύπος του Παλάου είναι οι ύφαλοι περιθωρίων(fringing reefs), που αντιπροσωπεύουν περίπου το 37% της συνολικής έκτασης υφάλων της χώρας. Σε αντίθεση με τους φραγματικούς υφάλους, αναπτύσσονται κοντά στις ακτές των νησιών και χωρίζονται με ένα θαλάσσιο κανάλι μικρού βάθους .
Το Παλάου φιλοξενεί διάφορα συστήματα υφάλων περιθωρίων, αλλά ένα από τα πιο εξέχοντα συνδέεται με το Peleliu, ένα νησί νότια της Babeldaob που έγινε διάσημο από τη μάχη που έγινε εκεί κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχουν, επίσης, εκτενείς ύφαλοι κατά μήκος της ανατολικής άκρης του Babeldaob, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα του νησιού.
Ατόλες είναι το τρίτο πιο κοινό είδος υφάλων στα νερά του Παλάου. Ατόλες είναι απομονωμένα κοραλλιογενή νησιά που περιβάλλουν συχνά μια λιμνοθάλασσα. Περίπου 12 %-65 τετραγωνικά χιλιόμετρα-των κοραλλιογενών υφάλων του Παλάου θεωρούνται ατόλες. Υπάρχουν μερικά παραδείγματα από ατόλες βόρεια της Babeldaob. Το βορειότερο κυρίως βυθίζεται, ενώ η ατόλη ακριβώς νότια του έχει τέσσερα μικρά κοραλλιογενή νησάκια που αποτελούν μέρος της ατόλης Kayangel.
Ύφαλοι μπορεί να εξελιχθούν από έναν τύπο σε άλλο με την πάροδο του χρόνου. Περιβάλλονται από υφάλους που είναι ο νεότεροι ,σχηματίζονται γύρω από ένα ηφαιστειακό νησί μέσα σε διάστημα 10.000 χρόνων. Κατά τα επόμενα 100.000 χρόνια, οι ύφαλοι θα συνεχίσουν να αυξάνονται, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Προβλέπεται ότι θα γίνουν φραγματικοί ύφαλοι, όπως το νησί θα συνεχίσει να διαβρώνεται και να υποχωρεί. Όταν ένα νησί έχει διαβρωθεί τόσο πολύ που η γη δεν μπορεί πλέον να ανέβει πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, τότε μια ατόλη απομένει. Η μετάβαση από φραγματικούς υφάλους σε ατόλες μπορεί να διαρκέσει έως και 30 εκατομμύρια χρόνια.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Παρατηρητήριο της Γης /ΝΑΣΑ
Το αρχιπέλαγος περιλαμβάνει μια σειρά από γεωλογικά χαρακτηριστικά, αλλά, όταν το βλέπουμε από πάνω, είναι οι τυρκουάζ κοραλλιογενείς ύφαλοι του αρχιπελάγους που τραβούν την προσοχή. Ύφαλος είναι μία προεξοχή του θαλλάσιου βυθού που αποτελείται από βράχους, κοράλλια, χαλίκια και άμμο και γενικά θεωρείται ένα επικίνδυνο φαινόμενο για τη ναυσιπλοΐα, ιδιαίτερα αν είναι αχαρτογράφητος ή αν αποτελείται από χαλαρά υλικά και μετακινείται κάτω από την επίδραση των κυμάτων.
Η αλυσίδα των νησιών αποτελείται από 458 τετραγωνικά χιλιόμετρα ξηράς, και περίπου 525 τετραγωνικά χιλιόμετρα από υφάλους εξαπλωμένους μέσα στον ωκεανό . Το Φασματοραδιόμετρο (MODIS) του δορυφόρου Terra της NASA έλαβε την παραπάνω εικόνα του Παλάου στις 11 Δεκεμβρίου 2012.
Οι επιστήμονες χωρίζουν τους κοραλλιογενείς υφάλους σε τρεις κύριους τύπους. Περίπου οι μισοί από τους υφάλους-102 τετραγωνικά χιλιόμετρα του Palau- είναι φραγματικοί ύφαλοι (barrier reef)δηλαδή η παράκτια κυκλοφορία διακόπτεται από εμπόδια. Αυτά εμφανίζονται σε μεγάλα τμήματα κατά μήκος των ακτών νησιού, χωρίζονται από την ακτή με ένα κανάλι από βαθιά νερά. Η δυτική πλευρά του Babeldaob, το μεγαλύτερο νησί Palua, έχει ένα καλά ανεπτυγμένο σύστημα φραγματικών υφάλων που εκτείνεται περίπου 150 χιλιόμετρα όπου η ανατολική πλευρά έχει κάποιους φραγματικούς υφάλους κοντά στο νότιο τμήμα του νησιού, αλλά είναι λιγότερο ανεπτυγμένοι και έχουν κενά.
Ο δεύτερος πιο κοινός τύπος του Παλάου είναι οι ύφαλοι περιθωρίων(fringing reefs), που αντιπροσωπεύουν περίπου το 37% της συνολικής έκτασης υφάλων της χώρας. Σε αντίθεση με τους φραγματικούς υφάλους, αναπτύσσονται κοντά στις ακτές των νησιών και χωρίζονται με ένα θαλάσσιο κανάλι μικρού βάθους .
Το Παλάου φιλοξενεί διάφορα συστήματα υφάλων περιθωρίων, αλλά ένα από τα πιο εξέχοντα συνδέεται με το Peleliu, ένα νησί νότια της Babeldaob που έγινε διάσημο από τη μάχη που έγινε εκεί κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχουν, επίσης, εκτενείς ύφαλοι κατά μήκος της ανατολικής άκρης του Babeldaob, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα του νησιού.
Ατόλες είναι το τρίτο πιο κοινό είδος υφάλων στα νερά του Παλάου. Ατόλες είναι απομονωμένα κοραλλιογενή νησιά που περιβάλλουν συχνά μια λιμνοθάλασσα. Περίπου 12 %-65 τετραγωνικά χιλιόμετρα-των κοραλλιογενών υφάλων του Παλάου θεωρούνται ατόλες. Υπάρχουν μερικά παραδείγματα από ατόλες βόρεια της Babeldaob. Το βορειότερο κυρίως βυθίζεται, ενώ η ατόλη ακριβώς νότια του έχει τέσσερα μικρά κοραλλιογενή νησάκια που αποτελούν μέρος της ατόλης Kayangel.
Ύφαλοι μπορεί να εξελιχθούν από έναν τύπο σε άλλο με την πάροδο του χρόνου. Περιβάλλονται από υφάλους που είναι ο νεότεροι ,σχηματίζονται γύρω από ένα ηφαιστειακό νησί μέσα σε διάστημα 10.000 χρόνων. Κατά τα επόμενα 100.000 χρόνια, οι ύφαλοι θα συνεχίσουν να αυξάνονται, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Προβλέπεται ότι θα γίνουν φραγματικοί ύφαλοι, όπως το νησί θα συνεχίσει να διαβρώνεται και να υποχωρεί. Όταν ένα νησί έχει διαβρωθεί τόσο πολύ που η γη δεν μπορεί πλέον να ανέβει πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, τότε μια ατόλη απομένει. Η μετάβαση από φραγματικούς υφάλους σε ατόλες μπορεί να διαρκέσει έως και 30 εκατομμύρια χρόνια.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Παρατηρητήριο της Γης /ΝΑΣΑ
RSS Feed
