Η ανωμαλία Isabella έχει δείξει ότι μια μεγάλη μάζα από ψυχρό, στεγνό υλικό βρίσκεται περίπου 100 χιλιόμετρα κάτω από την κεντρική Καλιφόρνια, η οποία στην πραγματικότητα είναι ένα τμήμα πλάκας που έχει επιβιώσει από την ωκεάνια πλάκα Farallon.
Το μεγαλύτερο μέρος της πλάκας Farallon οδηγήθηκε βαθιά στον μανδύα της Γης, όπως οι πλάκες του Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής άρχισαν να συγκλίνουν περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, με αποτέλεσμα τελικά, να συναντηθούν μαζί για να σχηματίσουν το ρήγμα μετασχηματισμού του Αγίου Ανδρέα.
Μεγάλα κομμάτια μιας αρχαίας τεκτονικής πλάκας που υποχώρησε κάτω από τη Βόρεια Αμερική εκατομμύρια χρόνια πριν εξακολουθεί να υπάρχει κάτω από τα μέρη της κεντρικής Καλιφόρνιας και το Μεξικό, σύμφωνα με νέα έρευνα γεωφυσικών του Πανεπιστημίου Brown.
Περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, η ωκεάνια πλάκα Farallon βρισκόταν μεταξύ των πλακών Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής .Όπως αυτές οι πλάκες συνέκκλιναν, ένα μεγάλο μέρος της Farallon κινήθηκε κάτω από τη Βόρεια Αμερική και τελικά βυθίστηκε βαθιά μέσα στο γήινο μανδύα. Στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής, η πλάκα Farallon κατακερματισμένη, άφησε μερικά μικρά υπολείμματα στην επιφάνεια που σταμάτησαν να βυθίζονται και έγιναν μέρος της πλάκας του Ειρηνικού.
Όμως, αυτή η νέα έρευνα δείχνει ότι παραμένουν μεγάλα τμήματα από την τεκτονική πλάκα Farallon που συνδέεται με αυτά τα θραύσματα που δεν έχουν καταβυθιστεί. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν σεισμική τομογραφία και άλλα στοιχεία για να δείξουν ότι μέρος της περιοχής Baja και μέρος της κεντρικής Καλιφόρνιας κοντά τα βουνά Σιέρα Νεβάδα κάθισαν στην κορυφή των "απολιθωμένων" κομματιών της πλάκας Farallon.
"Πολλοί υπέθεσαν ότι αυτά τα κομμάτια έσπασαν αρκετά κοντά στην επιφάνεια", δήλωσε ο γεωφυσικός Donald Forsyth του Μπράουν , ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας μαζί με τον Yun Wang, ένας πρώην μεταπτυχιακό φοιτητή του Brown που όμως τώρα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας. "Πιστεύουμε στο γεγονός που υποδηλώνει ότι όντως έσπασε αρκετά βαθιά, αφήνοντας αυτές τις μεγάλες πλάκες πίσω."
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών . Οι γεωλόγοι γνώριζαν εδώ και χρόνια για μια ''υψηλή ταχύτητα ανωμαλίας '' σε δεδομένα σεισμικής τομογραφίας κοντά στα βουνά Σιέρα Νεβάδα στην Καλιφόρνια.
Η σεισμική τομογραφία μετρά την ταχύτητα των σεισμικών κυμάτων, βαθιά υπόγεια. Η ταχύτητα των κυμάτων παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση και τη θερμοκρασία του υπεδάφους. Σε γενικές γραμμές, πιο αργά κύματα σημαίνει πιο μαλακό και πιο ζεστό υλικό. Ταχύτερα κύματα σημαίνει σκληρό και ψυχρό υλικό.
Η ανωμαλία στην Καλιφόρνια, γνωστή ως ανωμαλία Ισαβέλλα, έδειξε ότι μια μεγάλη μάζα με σχετικά ψυχρό και αφυδατωμένο υλικό βρίσκεται σε ένα βάθος από 100 έως 200 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Ακριβώς η μάζα δεν ήταν γνωστή, αλλά υπήρξαν μερικές θεωρίες. Η κρούστα κάτω από την ανατολική πλευρά των βουνών είναι λεπτή και ο μανδύας ζεστός, υποδεικνύοντας ότι μέρος της λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από τα βουνά είχε αποσπασθεί-διακοπεί. Η ανωμαλία, οι επιστήμονες πίστευαν, ότι θα μπορούσε να φέρει την υπογραφή του εν λόγω βυθισμένου μεγάλου κομματιού της λιθόσφαιρας, η οποία είναι ψυχρή και στεγνή από τον περιβάλλοντα μανδύα.
Αλλά πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες ανίχνευσαν μια νέα ανωμαλία στη χερσόνησο Μπάχα του Μεξικού, ανατολικά της οποίας βρίσκονται τα παράκτια ερείπια της πλάκας Farallon. Λόγω της γειτνίασής του με το θραύσμα Farallon, οι Forsyth και Wang σκέφτηκαν ότι ήταν πολύ πιθανό ότι η ανωμαλία αντιπροσώπευε μια υπόγεια επέκταση του θραύσματος. Μια πιο προσεκτική ματιά στην περιοχή έδειξε ότι υπάρχουν υψηλού μαγνησίου αποθέσεις ανδεσίτη στην επιφάνεια κοντά στο ανατολικό άκρο της ανωμαλίας. Αυτά τα είδη των αποθέσεων είναι ηφαιστειακά πετρώματα που συνήθως συνδέονται με την τήξη υλικού στα βάθη των ωκεανών.
Η παρουσία τους υποδηλώνει ότι το ανατολικό άκρο της ανωμαλίας αντιπροσωπεύει τα σημεία όπου η πλάκα Farallon έδωσε τελικά το δρόμο και έσπασε μακριά, στέλνοντας ανδεσίτες στην επιφάνεια του φλοιού, καθώς έλιωνε η βυθιζόμενη πλάκα.
Αυτό οδήγησε τον Forsyth και τους συναδέλφους του να υποπτεύονται ότι ίσως η ανωμαλία Isabella στην Καλιφόρνια μπορεί να αντιπροσωπεύει επίσης μια πλάκα που εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι που ακόμη δεν έχει καταβυθιστεί της πλάκας Farallon. Έτσι επανεξέτασαν τα δεδομένα τομογραφίας κατά μήκος ολόκληρης της Δυτικής Ακτής. Συνέκριναν τις ανωμαλίες Baja και Isabella και των ανωμαλιών που σχετίζονται με γνωστές πλάκες της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι όλες οι ανωμαλίες είναι ισχυρότερες στο ίδιο βάθος δεξιά γύρω στα 100 χιλιόμετρα. Και όλα αυτά ευθυγραμμίζονται σχεδόν ανατολικά από γνωστά κομμάτια της Φαραλόν. "Η γεωμετρία ήταν ο παίκτης", δήλωσε ο Forsyth. "Ο τρόπος με τον οποίο έχουν παραταχθεί σημαίνει αρκετά." Τα ευρήματα θα μπορούσαν να αναγκάσουν τους επιστήμονες να επανεξετάσουν την ιστορία της τεκτονικής στην δυτική Βόρεια Αμερική, δήλωσε ο Forsyth, . Ειδικότερα, αναγκάζει μια επανεξέταση της αποκόλλησης της Σιέρα Νεβάδα, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει την ανωμαλία Isabella . "Ωστόσο, η Σιέρα Νεβάδα έχει αποκολληθεί, " είπε ο Forsyth,''δεν είναι όμως κατά πάσα πιθανότητα με τον τρόπο που πολλοί άνθρωποι σκέπτονταν. " Έρευνα του συνάδελφου και συν-συγγραφέας Brian Savage του Πανεπιστημίου του Rhode Island συμφωνεί. ''Το έργο αυτό έχει αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για το μακιγιάζ της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής", δήλωσε ο Savage. "Θα προκαλέσει μια διεξοδική επανεξέταση της γεωλογικής ιστορίας της Βόρειας Αμερικής και αναμφίβολα σε πολλά άλλα ηπειρωτικά περιθώρια''.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το phys.org
Εικόνα-Η ανωμαλία Isabella (ΙΑ), είναι η σεισμική υπογραφή ενός "απολιθωμένου"κομματιού της ωκεάνιας πλάκας της Farallon που ωθήθηκε κάτω απο την Βόρεια Αμερική ξεκινώντας περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η ανωμαλία εμφανίζεται στο ίδιο βάθος με τα ήδη γνωστά θραύσματα της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.( Brown University)
Το μεγαλύτερο μέρος της πλάκας Farallon οδηγήθηκε βαθιά στον μανδύα της Γης, όπως οι πλάκες του Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής άρχισαν να συγκλίνουν περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, με αποτέλεσμα τελικά, να συναντηθούν μαζί για να σχηματίσουν το ρήγμα μετασχηματισμού του Αγίου Ανδρέα.
Μεγάλα κομμάτια μιας αρχαίας τεκτονικής πλάκας που υποχώρησε κάτω από τη Βόρεια Αμερική εκατομμύρια χρόνια πριν εξακολουθεί να υπάρχει κάτω από τα μέρη της κεντρικής Καλιφόρνιας και το Μεξικό, σύμφωνα με νέα έρευνα γεωφυσικών του Πανεπιστημίου Brown.
Περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, η ωκεάνια πλάκα Farallon βρισκόταν μεταξύ των πλακών Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής .Όπως αυτές οι πλάκες συνέκκλιναν, ένα μεγάλο μέρος της Farallon κινήθηκε κάτω από τη Βόρεια Αμερική και τελικά βυθίστηκε βαθιά μέσα στο γήινο μανδύα. Στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής, η πλάκα Farallon κατακερματισμένη, άφησε μερικά μικρά υπολείμματα στην επιφάνεια που σταμάτησαν να βυθίζονται και έγιναν μέρος της πλάκας του Ειρηνικού.
Όμως, αυτή η νέα έρευνα δείχνει ότι παραμένουν μεγάλα τμήματα από την τεκτονική πλάκα Farallon που συνδέεται με αυτά τα θραύσματα που δεν έχουν καταβυθιστεί. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν σεισμική τομογραφία και άλλα στοιχεία για να δείξουν ότι μέρος της περιοχής Baja και μέρος της κεντρικής Καλιφόρνιας κοντά τα βουνά Σιέρα Νεβάδα κάθισαν στην κορυφή των "απολιθωμένων" κομματιών της πλάκας Farallon.
"Πολλοί υπέθεσαν ότι αυτά τα κομμάτια έσπασαν αρκετά κοντά στην επιφάνεια", δήλωσε ο γεωφυσικός Donald Forsyth του Μπράουν , ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας μαζί με τον Yun Wang, ένας πρώην μεταπτυχιακό φοιτητή του Brown που όμως τώρα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας. "Πιστεύουμε στο γεγονός που υποδηλώνει ότι όντως έσπασε αρκετά βαθιά, αφήνοντας αυτές τις μεγάλες πλάκες πίσω."
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών . Οι γεωλόγοι γνώριζαν εδώ και χρόνια για μια ''υψηλή ταχύτητα ανωμαλίας '' σε δεδομένα σεισμικής τομογραφίας κοντά στα βουνά Σιέρα Νεβάδα στην Καλιφόρνια.
Η σεισμική τομογραφία μετρά την ταχύτητα των σεισμικών κυμάτων, βαθιά υπόγεια. Η ταχύτητα των κυμάτων παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση και τη θερμοκρασία του υπεδάφους. Σε γενικές γραμμές, πιο αργά κύματα σημαίνει πιο μαλακό και πιο ζεστό υλικό. Ταχύτερα κύματα σημαίνει σκληρό και ψυχρό υλικό.
Η ανωμαλία στην Καλιφόρνια, γνωστή ως ανωμαλία Ισαβέλλα, έδειξε ότι μια μεγάλη μάζα με σχετικά ψυχρό και αφυδατωμένο υλικό βρίσκεται σε ένα βάθος από 100 έως 200 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Ακριβώς η μάζα δεν ήταν γνωστή, αλλά υπήρξαν μερικές θεωρίες. Η κρούστα κάτω από την ανατολική πλευρά των βουνών είναι λεπτή και ο μανδύας ζεστός, υποδεικνύοντας ότι μέρος της λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από τα βουνά είχε αποσπασθεί-διακοπεί. Η ανωμαλία, οι επιστήμονες πίστευαν, ότι θα μπορούσε να φέρει την υπογραφή του εν λόγω βυθισμένου μεγάλου κομματιού της λιθόσφαιρας, η οποία είναι ψυχρή και στεγνή από τον περιβάλλοντα μανδύα.
Αλλά πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες ανίχνευσαν μια νέα ανωμαλία στη χερσόνησο Μπάχα του Μεξικού, ανατολικά της οποίας βρίσκονται τα παράκτια ερείπια της πλάκας Farallon. Λόγω της γειτνίασής του με το θραύσμα Farallon, οι Forsyth και Wang σκέφτηκαν ότι ήταν πολύ πιθανό ότι η ανωμαλία αντιπροσώπευε μια υπόγεια επέκταση του θραύσματος. Μια πιο προσεκτική ματιά στην περιοχή έδειξε ότι υπάρχουν υψηλού μαγνησίου αποθέσεις ανδεσίτη στην επιφάνεια κοντά στο ανατολικό άκρο της ανωμαλίας. Αυτά τα είδη των αποθέσεων είναι ηφαιστειακά πετρώματα που συνήθως συνδέονται με την τήξη υλικού στα βάθη των ωκεανών.
Η παρουσία τους υποδηλώνει ότι το ανατολικό άκρο της ανωμαλίας αντιπροσωπεύει τα σημεία όπου η πλάκα Farallon έδωσε τελικά το δρόμο και έσπασε μακριά, στέλνοντας ανδεσίτες στην επιφάνεια του φλοιού, καθώς έλιωνε η βυθιζόμενη πλάκα.
Αυτό οδήγησε τον Forsyth και τους συναδέλφους του να υποπτεύονται ότι ίσως η ανωμαλία Isabella στην Καλιφόρνια μπορεί να αντιπροσωπεύει επίσης μια πλάκα που εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι που ακόμη δεν έχει καταβυθιστεί της πλάκας Farallon. Έτσι επανεξέτασαν τα δεδομένα τομογραφίας κατά μήκος ολόκληρης της Δυτικής Ακτής. Συνέκριναν τις ανωμαλίες Baja και Isabella και των ανωμαλιών που σχετίζονται με γνωστές πλάκες της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι όλες οι ανωμαλίες είναι ισχυρότερες στο ίδιο βάθος δεξιά γύρω στα 100 χιλιόμετρα. Και όλα αυτά ευθυγραμμίζονται σχεδόν ανατολικά από γνωστά κομμάτια της Φαραλόν. "Η γεωμετρία ήταν ο παίκτης", δήλωσε ο Forsyth. "Ο τρόπος με τον οποίο έχουν παραταχθεί σημαίνει αρκετά." Τα ευρήματα θα μπορούσαν να αναγκάσουν τους επιστήμονες να επανεξετάσουν την ιστορία της τεκτονικής στην δυτική Βόρεια Αμερική, δήλωσε ο Forsyth, . Ειδικότερα, αναγκάζει μια επανεξέταση της αποκόλλησης της Σιέρα Νεβάδα, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει την ανωμαλία Isabella . "Ωστόσο, η Σιέρα Νεβάδα έχει αποκολληθεί, " είπε ο Forsyth,''δεν είναι όμως κατά πάσα πιθανότητα με τον τρόπο που πολλοί άνθρωποι σκέπτονταν. " Έρευνα του συνάδελφου και συν-συγγραφέας Brian Savage του Πανεπιστημίου του Rhode Island συμφωνεί. ''Το έργο αυτό έχει αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για το μακιγιάζ της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής", δήλωσε ο Savage. "Θα προκαλέσει μια διεξοδική επανεξέταση της γεωλογικής ιστορίας της Βόρειας Αμερικής και αναμφίβολα σε πολλά άλλα ηπειρωτικά περιθώρια''.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το phys.org
Εικόνα-Η ανωμαλία Isabella (ΙΑ), είναι η σεισμική υπογραφή ενός "απολιθωμένου"κομματιού της ωκεάνιας πλάκας της Farallon που ωθήθηκε κάτω απο την Βόρεια Αμερική ξεκινώντας περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η ανωμαλία εμφανίζεται στο ίδιο βάθος με τα ήδη γνωστά θραύσματα της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.( Brown University)
RSS Feed
