O Ήλιος από τα παλιά χρόνια λατρευόταν ως θεότητα. Σύμφωνα με τον Όμηρο και τον Ησίοδο, ήταν γιος του Τιτάνα Υπερίωνα. Φοίβος, φωτοβόλος δηλαδή, ήταν η προσωνυμία του Ηλίου. Κατά την εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, οι ηλιακές ιδιότητες αποδόθηκαν στον θεό Απόλλωνα.
Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στη Γη είναι σημαντική, καθώς με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα, καθώς επίσης και προκαλεί τα μετεωρολογικά φαινόμενα.
Τι όμως είναι ο Ήλιος; Τώρα πια είμαστε πιο εξοικειωμένοι με αυτόν. Η «φωτόσφαιρα» είναι η ορατή επιφάνεια του Ήλιου .Οι θερμοκρασίες στην φωτόσφαιρα φτάνουν τους 6.000 βαθμούς Κελσίου. Οι σκοτεινές κηλίδες που δημιουργούνται από έντονη μαγνητική δραστηριότητα, έχουν περίπου 1.500 βαθμούς Κελσίου λιγότερους από την υπόλοιπη επιφάνεια. Μεγάλες κηλίδες μπορεί να είναι έξι φορές όσο η διάμετρος της Γης.
Πάνω από την ορατή επιφάνεια του Ήλιου συναντάται η χαμηλότερη ατμόσφαιρα, ή «χρωμόσφαιρα», όπου οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 6.000 C έως περίπου 20.000 C. Εκεί , άτομα υδρογόνου του Ήλιου εκπέμπουν ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος από κόκκινο φως. Κοιτάζοντας αυτό το φως, η λεπτή δομή του αποτελείται από σκοτεινές κορδέλες που ονομάζονται «νήματα» . Πρόκειται για ρεύματα ψύξης αερίων αιωρούμενα πέρα από την χρωμόσφαιρα από ισχυρά μαγνητικά πεδία.
Η «ζώνη μετάβασης» είναι ένα λεπτό στρώμα μεταξύ της χρωμόσφαιρας και της ανώτερης ατμόσφαιρα του Ήλιου, όπου οι θερμοκρασίες ποικίλλουν σημαντικά από 20.000 έως περίπου 1 εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου.
Η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου ονομάζεται «Στέμμα». Εκεί παρατηρούνται τα θερμότερα μέρη της περιοχής μετάβασης . Οι διαφορετικές θερμοκρασίες κυμαίνονται από περίπου 60.000 έως πάνω από 1 εκατομμύριο βαθμούς.Στο εξωτερικό στρώμα του Ήλιου, από την επιφάνειά του μέχρι περίπου 200.000 χλμ. (ή το 70% της ηλιακής ακτίνας), το ηλιακό πλάσμα δεν είναι αρκετά πυκνό ή αρκετά θερμό ώστε να μεταφερθεί η θερμική ενέργεια από το εσωτερικό προς τα έξω με την ακτινοβολία. Ως αποτέλεσμα, η θερμική συναγωγή λαμβάνει χώρα με θερμικές στήλες που μεταφέρουν καυτό υλικό στην επιφάνεια του Ήλιου. Μόλις το υλικό ψυχθεί στην επιφάνεια, βουτάει προς τα κάτω στη βάση της ζώνης συναγωγής, για να λάβει περισσότερη θερμότητα από την κορυφή της ζώνης ακτινοβολίας.
Ισχυρές μαγνητικές δυνάμεις τον καθιστούν ως ένα μαγνητικά ενεργό αστέρι. Διαθέτει ένα ισχυρό, εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο το οποίο αλλάζει από έτος σε έτος και αντιστρέφει την πολικότητα του περίπου κάθε 11 χρόνια, γύρω από το ηλιακό μέγιστο. Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου επηρεάζει πολλά φαινόμενα που συνολικά ονομάζονται ηλιακή δραστηριότητα, όπως οι ηλιακές κηλίδες στην επιφάνεια του Ήλιου, οι ηλιακές εκλάμψεις, και ο ηλιακός άνεμος που μεταφέρει ύλη μέσα στο Ηλιακό Σύστημα.
Η ηλιακή δραστηριότητα θεωρείται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Η ηλιακή δραστηριότητα αλλάζει τη δομή της εξωτερικής ατμόσφαιρας της Γης. Οι γιγάντιες Μαζικές Εκρήξεις πέρα από το στέμμα ξερνάνε υλικό που μπορεί να ταξιδέψει σε πάνω από 900 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, χτυπώντας το μαγνητικό πεδίο της Γης μόνο λίγες ημέρες αργότερα. Η ηλιακή ύλη αλληλεπιδρά με τα αέρια στην ατμόσφαιρα απελευθερώνοντας ένα απόκοσμο φως το οποίο είναι ορατό κοντά τους μαγνητικούς πόλους της Γης.Οι επιπτώσεις της ηλιακής δραστηριότητας στη Γη περιλαμβάνουν εκτός από το πανέμορφο Σέλας και την διακοπή των ραδιοφωνικών επικοινωνιών και ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο Ήλιος αποτελείται κατά 74% από υδρογόνο, κατά 25% από ήλιο και 1% από άλλα στοιχεία. Το υδρογόνο αποτελεί το κύριο καύσιμο για τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που παράγουν την ενέργεια που ακτινοβολεί, ενώ το ήλιο προέρχεται κυρίως από τα προϊόντα της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου.
Στο κέντρο του Ηλίου η θερμοκρασία φθάνει τους 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Σε τέτοια θερμοκρασία τα άτομα έχουν χάσει τα ηλεκτρόνιά τους, βρίσκονται δηλαδή ιονισμένα και η κατάσταση της ύλης καλείται πλάσμα.
Ο Ήλιος μας έχει και αυτός ημερομηνία λήξης όπως άλλωστε όλα τα πράγματα. Εκτιμάται πως σε 4 με 5 δισεκατομμύρια έτη, με την εξάντληση των αποθεμάτων υδρογόνου και τη μεταστοιχείωσή τους σε ήλιο και κατόπιν σε βαρύτερα στοιχεία, θα αρχίσει να διαστέλλεται σχηματίζοντας έναν κόκκινο γίγαντα. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν πως η διαδικασία επέκτασης σε κόκκινο γίγαντα θα προωθήσει τη Γη σε απομακρυσμένη τροχιά, αποτρέποντας την εξάχνωσή της. Μετά τη φάση του κόκκινου γίγαντα, ο Ήλιος θα γίνει ένας άσπρος νάνος, που θα περιβάλλεται από ένα πλανητικό νεφέλωμα, ο οποίος θα ψύχεται για τα επόμενα 5 δισεκατομμύρια έτη.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.BBC
3.NASA
Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στη Γη είναι σημαντική, καθώς με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα, καθώς επίσης και προκαλεί τα μετεωρολογικά φαινόμενα.
Τι όμως είναι ο Ήλιος; Τώρα πια είμαστε πιο εξοικειωμένοι με αυτόν. Η «φωτόσφαιρα» είναι η ορατή επιφάνεια του Ήλιου .Οι θερμοκρασίες στην φωτόσφαιρα φτάνουν τους 6.000 βαθμούς Κελσίου. Οι σκοτεινές κηλίδες που δημιουργούνται από έντονη μαγνητική δραστηριότητα, έχουν περίπου 1.500 βαθμούς Κελσίου λιγότερους από την υπόλοιπη επιφάνεια. Μεγάλες κηλίδες μπορεί να είναι έξι φορές όσο η διάμετρος της Γης.
Πάνω από την ορατή επιφάνεια του Ήλιου συναντάται η χαμηλότερη ατμόσφαιρα, ή «χρωμόσφαιρα», όπου οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 6.000 C έως περίπου 20.000 C. Εκεί , άτομα υδρογόνου του Ήλιου εκπέμπουν ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος από κόκκινο φως. Κοιτάζοντας αυτό το φως, η λεπτή δομή του αποτελείται από σκοτεινές κορδέλες που ονομάζονται «νήματα» . Πρόκειται για ρεύματα ψύξης αερίων αιωρούμενα πέρα από την χρωμόσφαιρα από ισχυρά μαγνητικά πεδία.
Η «ζώνη μετάβασης» είναι ένα λεπτό στρώμα μεταξύ της χρωμόσφαιρας και της ανώτερης ατμόσφαιρα του Ήλιου, όπου οι θερμοκρασίες ποικίλλουν σημαντικά από 20.000 έως περίπου 1 εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου.
Η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου ονομάζεται «Στέμμα». Εκεί παρατηρούνται τα θερμότερα μέρη της περιοχής μετάβασης . Οι διαφορετικές θερμοκρασίες κυμαίνονται από περίπου 60.000 έως πάνω από 1 εκατομμύριο βαθμούς.Στο εξωτερικό στρώμα του Ήλιου, από την επιφάνειά του μέχρι περίπου 200.000 χλμ. (ή το 70% της ηλιακής ακτίνας), το ηλιακό πλάσμα δεν είναι αρκετά πυκνό ή αρκετά θερμό ώστε να μεταφερθεί η θερμική ενέργεια από το εσωτερικό προς τα έξω με την ακτινοβολία. Ως αποτέλεσμα, η θερμική συναγωγή λαμβάνει χώρα με θερμικές στήλες που μεταφέρουν καυτό υλικό στην επιφάνεια του Ήλιου. Μόλις το υλικό ψυχθεί στην επιφάνεια, βουτάει προς τα κάτω στη βάση της ζώνης συναγωγής, για να λάβει περισσότερη θερμότητα από την κορυφή της ζώνης ακτινοβολίας.
Ισχυρές μαγνητικές δυνάμεις τον καθιστούν ως ένα μαγνητικά ενεργό αστέρι. Διαθέτει ένα ισχυρό, εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο το οποίο αλλάζει από έτος σε έτος και αντιστρέφει την πολικότητα του περίπου κάθε 11 χρόνια, γύρω από το ηλιακό μέγιστο. Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου επηρεάζει πολλά φαινόμενα που συνολικά ονομάζονται ηλιακή δραστηριότητα, όπως οι ηλιακές κηλίδες στην επιφάνεια του Ήλιου, οι ηλιακές εκλάμψεις, και ο ηλιακός άνεμος που μεταφέρει ύλη μέσα στο Ηλιακό Σύστημα.
Η ηλιακή δραστηριότητα θεωρείται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Η ηλιακή δραστηριότητα αλλάζει τη δομή της εξωτερικής ατμόσφαιρας της Γης. Οι γιγάντιες Μαζικές Εκρήξεις πέρα από το στέμμα ξερνάνε υλικό που μπορεί να ταξιδέψει σε πάνω από 900 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, χτυπώντας το μαγνητικό πεδίο της Γης μόνο λίγες ημέρες αργότερα. Η ηλιακή ύλη αλληλεπιδρά με τα αέρια στην ατμόσφαιρα απελευθερώνοντας ένα απόκοσμο φως το οποίο είναι ορατό κοντά τους μαγνητικούς πόλους της Γης.Οι επιπτώσεις της ηλιακής δραστηριότητας στη Γη περιλαμβάνουν εκτός από το πανέμορφο Σέλας και την διακοπή των ραδιοφωνικών επικοινωνιών και ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο Ήλιος αποτελείται κατά 74% από υδρογόνο, κατά 25% από ήλιο και 1% από άλλα στοιχεία. Το υδρογόνο αποτελεί το κύριο καύσιμο για τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που παράγουν την ενέργεια που ακτινοβολεί, ενώ το ήλιο προέρχεται κυρίως από τα προϊόντα της πυρηνικής σύντηξης του υδρογόνου.
Στο κέντρο του Ηλίου η θερμοκρασία φθάνει τους 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Σε τέτοια θερμοκρασία τα άτομα έχουν χάσει τα ηλεκτρόνιά τους, βρίσκονται δηλαδή ιονισμένα και η κατάσταση της ύλης καλείται πλάσμα.
Ο Ήλιος μας έχει και αυτός ημερομηνία λήξης όπως άλλωστε όλα τα πράγματα. Εκτιμάται πως σε 4 με 5 δισεκατομμύρια έτη, με την εξάντληση των αποθεμάτων υδρογόνου και τη μεταστοιχείωσή τους σε ήλιο και κατόπιν σε βαρύτερα στοιχεία, θα αρχίσει να διαστέλλεται σχηματίζοντας έναν κόκκινο γίγαντα. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν πως η διαδικασία επέκτασης σε κόκκινο γίγαντα θα προωθήσει τη Γη σε απομακρυσμένη τροχιά, αποτρέποντας την εξάχνωσή της. Μετά τη φάση του κόκκινου γίγαντα, ο Ήλιος θα γίνει ένας άσπρος νάνος, που θα περιβάλλεται από ένα πλανητικό νεφέλωμα, ο οποίος θα ψύχεται για τα επόμενα 5 δισεκατομμύρια έτη.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.BBC
3.NASA
RSS Feed
