Μπορούμε να επωφεληθούμε από το παρελθόν: είναι τα απολιθώματα μια καλή επένδυση;
Ο ρόλος του ερασιτέχνη συλλέκτη στον τομέα της Παλαιοντολογίας είναι αμφιλεγόμενος. Επιπλέον, η αξία των σπάνιων απολιθωμάτων, κυρίως για εκθέσεις σε μουσεία τόσο σπονδυλωτών όσο και ασπόνδυλων φαίνεται να είναι, τουλάχιστον από ανεπίσημα στοιχεία της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής( GSA), γρήγορα αυξανόμενη. Υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση πολλές φορές προβληματική μεταξύ των ερασιτεχνών και των επαγγελματιών παλαιοντολόγων, καθώς και των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων, κυρίως όταν σημαντικά απολιθώματα εξαφανίζονται από την ερευνητική κοινότητα και καταλήγουν σε ιδιωτικές συλλογές. Περιπλέκει το θέμα αυτό η ελάχιστα κατανοητή αξία πολλών απολιθωμένων δειγμάτων καθόσον οι έμποροι ισχυρίζονται ότι είναι ιδανικές επενδύσεις.
Εμπορικοί αντιπρόσωποι, επί καιρό ισχυρίζονταν ότι τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία, και άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένων των New York Times, έχουν παρατηρήσει ότι τα απολιθώματα έχουν καλύτερες επιδόσεις από άλλες επενδυτικές επιλογές (McClain, 1996). Επιπλέον, ανεπίσημα στοιχεία της θεαματικής ανόδου των τιμών των απολιθωμάτων, ειδικά για τα σπάνια σπονδυλωτά απολιθώματα, παρουσιάζονται συχνά σε οικονομικά περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας (Rohleder, 2001).
Η επενδυτική στρατηγική που έχει να κάνει με τα απολιθώματα είναι εμφανής όταν κάποιος επισκεφτεί σε ειδικές εμπορικές ιστοσελίδες . Για παράδειγμα, για περισσότερα από 30 χρόνια, ένας έμπορος αναφέρει τους "Τέσσερις καλούς λόγους για να επενδύσετε σε απολιθώματα" και τα περιλαμβάνει ως μια απλή επενδυτική ευκαιρία, όπου τα απολιθώματα ξεπερνούν πολλές άλλες επιλογές (ιστοσελίδα, Two Guys Fossils ). Σύμφωνα με τους εμπόρους, οι λόγοι που τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική επιλογή είναι απλοί. Πολλοί εμπορικοί προμηθευτές και online ιστοσελίδες αναφέρουν ότι τα απολιθώματα είναι όλο και πιο σπάνια και ότι η ζήτηση είναι, και θα συνεχίσει να είναι μεγαλύτερη από την προσφορά . Άλλες πηγές δηλώνουν ξεκάθαρα ότι τα απολιθώματα δεν υποτιμούνται και ότι διατηρούν την αξία τους στον χρόνο, όσον αφορά τις πιθανές επενδύσεις.
Για να βάλει σε μία τάξη τα πράγματα η Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής διεξήγαγε έρευνα με πρωταρχικό στόχο να εξετάσει την υπόθεση και να δει αν τα απολιθώματα πράγματι είναι μια ιδανική επενδυτική επιλογή. Περαιτέρω, εξέτασε π.χ αν πράγματι η ζήτηση για υψηλής ποιότητας δοντιών Megalodon υπερβαίνει κατά πολύ την προσφορά. Ως αποτέλεσμα, η τιμή αυτών των σπάνιων δοντιών αν έχει αυξηθεί σταθερά στο χρόνο κάνοντας αυτά τα απολιθώματα καλές επενδύσεις και προσπαθεί να αξιολογήσει την πρακτική των εμπόρων αν η σημαντική περιορισμένη προσφορά των απολιθωμάτων σημαίνει ότι οι τιμές τους σχεδόν ποτέ δεν θα μειωθούν σημαντικά, έτσι υπάρχει λίγη ανάγκη για την αντιστάθμιση επενδυτικών κινδύνων .
Για να ελέγξει η Γεωλογική Εταιρεία αυτούς τους ισχυρισμούς, συγκέντρωσε περισσότερες από 1.000 τιμές πώλησης κατά το 1991, 2001 και 2011 από τους εμπόρους μεταπωλητές και τους ιδιώτες πωλητές ώστε να δημιουργηθεί μια μέση εμπορική αξία για 4 διαφορετικά είδη απολιθωμάτων: ένα μικρό και ένα μεγάλο δόντι καρχαρία του Νεογενούς, ένα τριλοβίτη του Δεβόνιου, και ένα ψάρι του Ηώκαινου . Κάθε απολίθωμα επιλέχθηκε για τη μελέτη επειδή ήταν άφθονο στο εμπόριο κατά τη τελευταία 10-ετία, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε ζήτηση από τους συλλέκτες, αλλά όχι κατ 'ανάγκη από πανεπιστήμια και μουσεία. Επιπλέον, επέλεξαν απολιθώματα που περιγράφονται ειδικά από εμπορικούς αντιπρόσωπους ως επένδυση αξίας και όχι για απολιθώματα που θα εκτεθούν σε μουσείο ή έρευνα (πολλά από τα οποία φαίνεται να έχουν αυξηθεί σε αξία με την πάροδο του χρόνου, αλλά συχνά δεν πωλούνται περισσότερο από μία φορά). Ως αποτέλεσμα, το σύνολο δεδομένων αντιπροσωπεύει μια συλλογή από απολιθώματα που πιο συχνά περιγράφονται, εκπροσωπούνται, και πωλούνται ως επενδυτικά αντικείμενα, αν και πολλά μπορούν να αγοραστούν ως συλλεκτικά ή έκθεσης.
Η αύξηση ή η μείωση της τιμής πώλησης μεταξύ των απολιθωμάτων συγκρίθηκε απο τους ερευνητές με μια παρόμοια επένδυση σε μετοχές του Standard & Poors 500 ή με μία κατάθεση με απόδοση 2%. Η απόκτηση ενός απολιθώματος που αγοράστηκε το 1991 (στη μέση τρέχουσα τιμή πώλησης) από κάθε ομάδα, συγκρίθηκε με αυτούς τους δείκτες επειδή η επένδυση στον S & P 500 είναι δημοφιλής ενώ αντιπροσωπεύει την ευρεία χρηματιστηριακή αγορά.
Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη δημοσιότητα πώλησης μοναδικών απολιθωμάτων, όπως ο Tyrannosaurus rex "Sue" ή Tarbosaurus bataar(ο οποίος στη συνέχεια κατασχέθηκε από τις Ομοσπονδιακές Αρχές για επαναπατρισμό στη Μογγολία), οδηγεί το κοινό να πιστέψει ότι όλα τα απολιθώματα αυξάνονται σε αξία, τα ευρήματά της έρευνας υποδηλώνουν ότι τα απολιθώματα μεγαλύτερης ζήτησης από τους συλλέκτες έχουν μειωθεί σε αξία κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Μία επένδυση σε οποιοδήποτε από τις ομάδες απολιθωμάτων θα είχε αρνητική απόδοση μετά από 10 χρόνια, και ότι η αξία μειώθηκε κατά 6,7% για μία 20-ετή περίοδο. Ωστόσο, αυτό υποκρύπτει δύο διαφορετικές τάσεις: Για τα 10 χρόνια έως το 2001, η προσφορά/ζήτηση έριξε κατά 26% την αξία του. Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η προσφορά/ζήτηση έκανε την αξία να ανακάμψει κατά 26%. Η συνολική αξία των απολιθωμάτων έπεσε από 996 δολάρια Αμερικής το 1991 σε 737 το 2001 και 930 το 2011. Αντίθετα, ο δείκτης S & P 500 αυξήθηκε κατά 237% από το 1991 μέχρι το 2011. Η πιο έντονη αύξηση σημειώθηκε μεταξύ 1991 και 2001 (216%). Αυτό συνέπεσε με την μεγαλύτερη άνοδο της αγοράς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο .
Η μεγαλύτερη παρανόηση που επικρατεί από πολλούς ιδιώτες συλλογής απολιθωμάτων και τους πιθανούς επενδυτές είναι ότι η παροχή των απολιθωμάτων έχει σημαντικά περιοριστεί και ότι ο περιορισμός της προσφοράς θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών. Ωστόσο, η παροχή των απολιθωμάτων, που είναι ο αριθμός των απολιθωμάτων που διατίθενται στην αγορά, στην πραγματικότητα αυξάνεται, η οποία έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στις τιμές. Από το 1990, ο αριθμός των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων και η διαθεσιμότητα των απολιθωμάτων σε ιδιώτες συλλέκτες έχουν αυξηθεί σημαντικά (Browne, 1994- McClain, 1996- Rohleder, 2001). Παρ 'όλα αυτά, μερικοί οδηγοί επενδύσεων αναφέρουν σε πιθανούς αγοραστές ότι τα απολιθώματα "γίνονται όλο και πιο σπάνια" και ότι "η πηγή αυτών των δειγμάτων εξαντλείται με εκθετική ταχύτητα'' .Ακόμη και οι New York Times περιέγραψαν μια ''έκρηξη σε πωλήσεις και τις τιμές απολιθωμάτων" (Browne, 1994), ωστόσο η αύξηση της προσφοράς πολλών απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τις τιμές προς τα κάτω. Η παροχή του δοντιού Carcharocles megalodon, για παράδειγμα, έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Το 1991, η πλειονότητα των διαθέσιμων στο εμπόριο μεγάλων δοντιών καρχαρία προέρχονταν από τα ορυχεία φωσφορικού άλατος στη Βόρεια Καρολίνα και τη Φλόριντα, από την συλλογή σε παραλία, ή από ποτάμια (Νότια Καρολίνα). Μέχρι το 2011, τα απολιθωμένα δόντια καρχαρία ήταν διαθέσιμα από τις ίδιες πηγές, καθώς και πολλές άλλες τοποθεσίες όπως την Γεωργία των ΗΠΑ, όπως επίσης ήταν διαθέσιμα από διεθνείς πηγές στη Χιλή, το Περού και την Ιταλία.
Τόσο η προσφορά όσο και η διάθεση τριλοβίτη στην αγορά του Μαρόκου έχουν επίσης αυξηθεί. Πριν από το 1991, η προσφορά τέτοιων απολιθωμάτων ήταν περιορισμένη σε λίγους μεγάλους εμπορικούς αντιπροσώπους (π.χ., Black Hills Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, κά), και οι πωλήσεις ήταν κατά κύριο λόγο μέσα από εμπορικές εκθέσεις και εκτύπωση καταλόγων. Η ύπαρξη ενός σχετικά μικρού αριθμού προμηθευτών μπορεί να παράγει μια μονοπωλιακή δράση.Μέχρι το 2001, ωστόσο, το διαδίκτυο έκανε τέτοια απολιθώματα πολύ πιο εύκολο να βρεθούν και αύξησε σημαντικά τον αριθμό των πωλητών και των αγοραστών στην αγορά. Αυτό είναι ανάλογο με την αύξηση της προσφοράς στην αγορά των απολιθωμάτων, η οποία ασκεί καθοδική πίεση στις τιμές. Επιπλέον, στο διαδίκτυο έχει μειωθεί σημαντικά το κόστος αναζήτησης όσων εμπλέκονται στην αγορά των απολιθωμάτων. Το διαδίκτυο μετριάζει τυχόν μονοπώλια προσφοράς και φέρνει την αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά με τους πωλητές τώρα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς οι πωλητές ανταγωνίζονται,η αύξηση του ανταγωνισμού οδηγεί σε χαμηλότερες τιμές για τους αγοραστές.
Τέλος, μια δυσάρεστη πτυχή της επένδυσης σε απολιθώματα, ειδικά για τα σπανιότερα έχει να κάνει με τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από τη συλλογή απολιθωμάτων επιστημονικής αξίας και ενδιαφέροντος. Η ανάπτυξη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τους παλαιοντολόγους να καταδικάσουν πολλούς εμπορικούς αντιπροσώπους και ιδιαίτερα των πρακτικών ορισμένων εμπορικών διαδικτυακών καταστημάτων όπως το Amazon.com (Ebeling, 2000).
Η GSA επισημαίνει στους υποψήφιους αγοραστές ότι τα απολιθώματα πρέπει να είναι πιστοποιημένα και να πληρούν τα διεθνή πρότυπα της Paleontological Resources Preservation Act ή της Federal Cave Resources Protection Act, σύμφωνα με τα οποία: Απαγορεύεται η πώληση οποιουδήποτε παλαιοντολογικού πόρoυ που έχει ανασκαφεί ή έχει αφαιρεθεί από την γη κατά παράβαση των νόμων και διατάξεων. Επιπλέον αναφέρει ότι η πώληση σπηλαιοθεμάτων όπως σταλακτίτες και σταλαγμίτες που έχουν ληφθεί παράνομα από σπηλιές απαγορεύεται από τους νόμους. Πολλές χώρες απαγορεύουν επίσης την πώληση ή / και την αφαίρεση των σπηλαιοθεμάτων( σταλακτίτες και σταλαγμίτες) από σπηλιές.
Η GSA απαιτεί επίσης την πιστοποίηση των δειγμάτων από ξένες χώρες που προσφέρονται προς πώληση και ότι έχουν επίσης αποκτηθεί σύμφωνα με τους σχετικούς τοπικούς νόμους και κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διέπουν την εξαγωγή των δειγμάτων για την πώληση στο εξωτερικό.
Γεωδίφης
Πηγή-Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής( GSA)
Ο ρόλος του ερασιτέχνη συλλέκτη στον τομέα της Παλαιοντολογίας είναι αμφιλεγόμενος. Επιπλέον, η αξία των σπάνιων απολιθωμάτων, κυρίως για εκθέσεις σε μουσεία τόσο σπονδυλωτών όσο και ασπόνδυλων φαίνεται να είναι, τουλάχιστον από ανεπίσημα στοιχεία της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής( GSA), γρήγορα αυξανόμενη. Υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση πολλές φορές προβληματική μεταξύ των ερασιτεχνών και των επαγγελματιών παλαιοντολόγων, καθώς και των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων, κυρίως όταν σημαντικά απολιθώματα εξαφανίζονται από την ερευνητική κοινότητα και καταλήγουν σε ιδιωτικές συλλογές. Περιπλέκει το θέμα αυτό η ελάχιστα κατανοητή αξία πολλών απολιθωμένων δειγμάτων καθόσον οι έμποροι ισχυρίζονται ότι είναι ιδανικές επενδύσεις.
Εμπορικοί αντιπρόσωποι, επί καιρό ισχυρίζονταν ότι τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία, και άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένων των New York Times, έχουν παρατηρήσει ότι τα απολιθώματα έχουν καλύτερες επιδόσεις από άλλες επενδυτικές επιλογές (McClain, 1996). Επιπλέον, ανεπίσημα στοιχεία της θεαματικής ανόδου των τιμών των απολιθωμάτων, ειδικά για τα σπάνια σπονδυλωτά απολιθώματα, παρουσιάζονται συχνά σε οικονομικά περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας (Rohleder, 2001).
Η επενδυτική στρατηγική που έχει να κάνει με τα απολιθώματα είναι εμφανής όταν κάποιος επισκεφτεί σε ειδικές εμπορικές ιστοσελίδες . Για παράδειγμα, για περισσότερα από 30 χρόνια, ένας έμπορος αναφέρει τους "Τέσσερις καλούς λόγους για να επενδύσετε σε απολιθώματα" και τα περιλαμβάνει ως μια απλή επενδυτική ευκαιρία, όπου τα απολιθώματα ξεπερνούν πολλές άλλες επιλογές (ιστοσελίδα, Two Guys Fossils ). Σύμφωνα με τους εμπόρους, οι λόγοι που τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική επιλογή είναι απλοί. Πολλοί εμπορικοί προμηθευτές και online ιστοσελίδες αναφέρουν ότι τα απολιθώματα είναι όλο και πιο σπάνια και ότι η ζήτηση είναι, και θα συνεχίσει να είναι μεγαλύτερη από την προσφορά . Άλλες πηγές δηλώνουν ξεκάθαρα ότι τα απολιθώματα δεν υποτιμούνται και ότι διατηρούν την αξία τους στον χρόνο, όσον αφορά τις πιθανές επενδύσεις.
Για να βάλει σε μία τάξη τα πράγματα η Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής διεξήγαγε έρευνα με πρωταρχικό στόχο να εξετάσει την υπόθεση και να δει αν τα απολιθώματα πράγματι είναι μια ιδανική επενδυτική επιλογή. Περαιτέρω, εξέτασε π.χ αν πράγματι η ζήτηση για υψηλής ποιότητας δοντιών Megalodon υπερβαίνει κατά πολύ την προσφορά. Ως αποτέλεσμα, η τιμή αυτών των σπάνιων δοντιών αν έχει αυξηθεί σταθερά στο χρόνο κάνοντας αυτά τα απολιθώματα καλές επενδύσεις και προσπαθεί να αξιολογήσει την πρακτική των εμπόρων αν η σημαντική περιορισμένη προσφορά των απολιθωμάτων σημαίνει ότι οι τιμές τους σχεδόν ποτέ δεν θα μειωθούν σημαντικά, έτσι υπάρχει λίγη ανάγκη για την αντιστάθμιση επενδυτικών κινδύνων .
Για να ελέγξει η Γεωλογική Εταιρεία αυτούς τους ισχυρισμούς, συγκέντρωσε περισσότερες από 1.000 τιμές πώλησης κατά το 1991, 2001 και 2011 από τους εμπόρους μεταπωλητές και τους ιδιώτες πωλητές ώστε να δημιουργηθεί μια μέση εμπορική αξία για 4 διαφορετικά είδη απολιθωμάτων: ένα μικρό και ένα μεγάλο δόντι καρχαρία του Νεογενούς, ένα τριλοβίτη του Δεβόνιου, και ένα ψάρι του Ηώκαινου . Κάθε απολίθωμα επιλέχθηκε για τη μελέτη επειδή ήταν άφθονο στο εμπόριο κατά τη τελευταία 10-ετία, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε ζήτηση από τους συλλέκτες, αλλά όχι κατ 'ανάγκη από πανεπιστήμια και μουσεία. Επιπλέον, επέλεξαν απολιθώματα που περιγράφονται ειδικά από εμπορικούς αντιπρόσωπους ως επένδυση αξίας και όχι για απολιθώματα που θα εκτεθούν σε μουσείο ή έρευνα (πολλά από τα οποία φαίνεται να έχουν αυξηθεί σε αξία με την πάροδο του χρόνου, αλλά συχνά δεν πωλούνται περισσότερο από μία φορά). Ως αποτέλεσμα, το σύνολο δεδομένων αντιπροσωπεύει μια συλλογή από απολιθώματα που πιο συχνά περιγράφονται, εκπροσωπούνται, και πωλούνται ως επενδυτικά αντικείμενα, αν και πολλά μπορούν να αγοραστούν ως συλλεκτικά ή έκθεσης.
Η αύξηση ή η μείωση της τιμής πώλησης μεταξύ των απολιθωμάτων συγκρίθηκε απο τους ερευνητές με μια παρόμοια επένδυση σε μετοχές του Standard & Poors 500 ή με μία κατάθεση με απόδοση 2%. Η απόκτηση ενός απολιθώματος που αγοράστηκε το 1991 (στη μέση τρέχουσα τιμή πώλησης) από κάθε ομάδα, συγκρίθηκε με αυτούς τους δείκτες επειδή η επένδυση στον S & P 500 είναι δημοφιλής ενώ αντιπροσωπεύει την ευρεία χρηματιστηριακή αγορά.
Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη δημοσιότητα πώλησης μοναδικών απολιθωμάτων, όπως ο Tyrannosaurus rex "Sue" ή Tarbosaurus bataar(ο οποίος στη συνέχεια κατασχέθηκε από τις Ομοσπονδιακές Αρχές για επαναπατρισμό στη Μογγολία), οδηγεί το κοινό να πιστέψει ότι όλα τα απολιθώματα αυξάνονται σε αξία, τα ευρήματά της έρευνας υποδηλώνουν ότι τα απολιθώματα μεγαλύτερης ζήτησης από τους συλλέκτες έχουν μειωθεί σε αξία κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Μία επένδυση σε οποιοδήποτε από τις ομάδες απολιθωμάτων θα είχε αρνητική απόδοση μετά από 10 χρόνια, και ότι η αξία μειώθηκε κατά 6,7% για μία 20-ετή περίοδο. Ωστόσο, αυτό υποκρύπτει δύο διαφορετικές τάσεις: Για τα 10 χρόνια έως το 2001, η προσφορά/ζήτηση έριξε κατά 26% την αξία του. Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η προσφορά/ζήτηση έκανε την αξία να ανακάμψει κατά 26%. Η συνολική αξία των απολιθωμάτων έπεσε από 996 δολάρια Αμερικής το 1991 σε 737 το 2001 και 930 το 2011. Αντίθετα, ο δείκτης S & P 500 αυξήθηκε κατά 237% από το 1991 μέχρι το 2011. Η πιο έντονη αύξηση σημειώθηκε μεταξύ 1991 και 2001 (216%). Αυτό συνέπεσε με την μεγαλύτερη άνοδο της αγοράς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο .
Η μεγαλύτερη παρανόηση που επικρατεί από πολλούς ιδιώτες συλλογής απολιθωμάτων και τους πιθανούς επενδυτές είναι ότι η παροχή των απολιθωμάτων έχει σημαντικά περιοριστεί και ότι ο περιορισμός της προσφοράς θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών. Ωστόσο, η παροχή των απολιθωμάτων, που είναι ο αριθμός των απολιθωμάτων που διατίθενται στην αγορά, στην πραγματικότητα αυξάνεται, η οποία έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στις τιμές. Από το 1990, ο αριθμός των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων και η διαθεσιμότητα των απολιθωμάτων σε ιδιώτες συλλέκτες έχουν αυξηθεί σημαντικά (Browne, 1994- McClain, 1996- Rohleder, 2001). Παρ 'όλα αυτά, μερικοί οδηγοί επενδύσεων αναφέρουν σε πιθανούς αγοραστές ότι τα απολιθώματα "γίνονται όλο και πιο σπάνια" και ότι "η πηγή αυτών των δειγμάτων εξαντλείται με εκθετική ταχύτητα'' .Ακόμη και οι New York Times περιέγραψαν μια ''έκρηξη σε πωλήσεις και τις τιμές απολιθωμάτων" (Browne, 1994), ωστόσο η αύξηση της προσφοράς πολλών απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τις τιμές προς τα κάτω. Η παροχή του δοντιού Carcharocles megalodon, για παράδειγμα, έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Το 1991, η πλειονότητα των διαθέσιμων στο εμπόριο μεγάλων δοντιών καρχαρία προέρχονταν από τα ορυχεία φωσφορικού άλατος στη Βόρεια Καρολίνα και τη Φλόριντα, από την συλλογή σε παραλία, ή από ποτάμια (Νότια Καρολίνα). Μέχρι το 2011, τα απολιθωμένα δόντια καρχαρία ήταν διαθέσιμα από τις ίδιες πηγές, καθώς και πολλές άλλες τοποθεσίες όπως την Γεωργία των ΗΠΑ, όπως επίσης ήταν διαθέσιμα από διεθνείς πηγές στη Χιλή, το Περού και την Ιταλία.
Τόσο η προσφορά όσο και η διάθεση τριλοβίτη στην αγορά του Μαρόκου έχουν επίσης αυξηθεί. Πριν από το 1991, η προσφορά τέτοιων απολιθωμάτων ήταν περιορισμένη σε λίγους μεγάλους εμπορικούς αντιπροσώπους (π.χ., Black Hills Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, κά), και οι πωλήσεις ήταν κατά κύριο λόγο μέσα από εμπορικές εκθέσεις και εκτύπωση καταλόγων. Η ύπαρξη ενός σχετικά μικρού αριθμού προμηθευτών μπορεί να παράγει μια μονοπωλιακή δράση.Μέχρι το 2001, ωστόσο, το διαδίκτυο έκανε τέτοια απολιθώματα πολύ πιο εύκολο να βρεθούν και αύξησε σημαντικά τον αριθμό των πωλητών και των αγοραστών στην αγορά. Αυτό είναι ανάλογο με την αύξηση της προσφοράς στην αγορά των απολιθωμάτων, η οποία ασκεί καθοδική πίεση στις τιμές. Επιπλέον, στο διαδίκτυο έχει μειωθεί σημαντικά το κόστος αναζήτησης όσων εμπλέκονται στην αγορά των απολιθωμάτων. Το διαδίκτυο μετριάζει τυχόν μονοπώλια προσφοράς και φέρνει την αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά με τους πωλητές τώρα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς οι πωλητές ανταγωνίζονται,η αύξηση του ανταγωνισμού οδηγεί σε χαμηλότερες τιμές για τους αγοραστές.
Τέλος, μια δυσάρεστη πτυχή της επένδυσης σε απολιθώματα, ειδικά για τα σπανιότερα έχει να κάνει με τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από τη συλλογή απολιθωμάτων επιστημονικής αξίας και ενδιαφέροντος. Η ανάπτυξη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τους παλαιοντολόγους να καταδικάσουν πολλούς εμπορικούς αντιπροσώπους και ιδιαίτερα των πρακτικών ορισμένων εμπορικών διαδικτυακών καταστημάτων όπως το Amazon.com (Ebeling, 2000).
Η GSA επισημαίνει στους υποψήφιους αγοραστές ότι τα απολιθώματα πρέπει να είναι πιστοποιημένα και να πληρούν τα διεθνή πρότυπα της Paleontological Resources Preservation Act ή της Federal Cave Resources Protection Act, σύμφωνα με τα οποία: Απαγορεύεται η πώληση οποιουδήποτε παλαιοντολογικού πόρoυ που έχει ανασκαφεί ή έχει αφαιρεθεί από την γη κατά παράβαση των νόμων και διατάξεων. Επιπλέον αναφέρει ότι η πώληση σπηλαιοθεμάτων όπως σταλακτίτες και σταλαγμίτες που έχουν ληφθεί παράνομα από σπηλιές απαγορεύεται από τους νόμους. Πολλές χώρες απαγορεύουν επίσης την πώληση ή / και την αφαίρεση των σπηλαιοθεμάτων( σταλακτίτες και σταλαγμίτες) από σπηλιές.
Η GSA απαιτεί επίσης την πιστοποίηση των δειγμάτων από ξένες χώρες που προσφέρονται προς πώληση και ότι έχουν επίσης αποκτηθεί σύμφωνα με τους σχετικούς τοπικούς νόμους και κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διέπουν την εξαγωγή των δειγμάτων για την πώληση στο εξωτερικό.
Γεωδίφης
Πηγή-Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής( GSA)
RSS Feed
