Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι ατμοσφαιρικοί επιστήμονες εξετάζοντας δορυφορικές εικόνες είχαν παρατηρήσει ένα ασυνήθιστο φαινόμενο στην Ανατολική Θάλασσα της Σιβηρίας. Κάθε λίγες εβδομάδες, υψηλά σύννεφα εμφανίζονταν στον ουρανό, μακριά από ένα μικρό νησί στο ρωσικό τμήμα της Αρκτικής.
Τα βραχύβια σύννεφα όχι μόνο απλώνονταν για εκατοντάδες χιλιόμετρα, αλλά επεκτείνονταν μακριά από την μία μόνο πλευρά του νησιού Bennett Island (Ostrov Bennetta).
Για 20 χρόνια, αυτά τα σύννεφα ήταν ένας γρίφος. Ήταν φυσικό αέριο μεθάνιο (παγωμένο ένυδρο αερίου, υδρίτης) που αναπηδούσε από τον πυθμένα της θάλασσας; Ή υπήρχε κάποια παράνομη στρατιωτική επιχείρηση-όπως δοκιμές οπλικών συστημάτων-σε εξέλιξη;
Όταν μια ρωσο-αμερικανική κοινή ερευνητική ομάδα πέταξε πάνω από την περιοχή το 1992, βρήκε μια απάντηση μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τους μετεωρολόγους από τους στρατιωτικούς διοικητές. Τα σύννεφα σχηματίζονταν όταν η ροή του αέρα πάνω από το μικρό νησί ,μόνο στην μία πλευρά, έστελνε υγρό αέρα έως και υψηλότερα από το συνηθισμένο υψόμετρο.
Η Visible Infrared Imaging Radiometer Suite (VIIRS) στο δορυφόρο Suomi NPP συνέλαβε μια εικόνα του νησιού Bennett με στήλες από σύννεφα στις 14 Φεβρουαρίου 2013. Αντί για φυσικό χρώμα, η εικόνα είναι μία μεγάλου μήκους κύματος ,υπέρυθρη (θερμική) άποψη που απεικονίζει τη σχετική θερμότητα του νερού, τον πάγο και τον ανερχόμενο αέρα. Ψυχρότερες περιοχές (θάλασσα πάγου) εμφανίζονται με γκρι-λευκό, ενώ οι θερμότερες περιοχές (θάλασσα) είναι σκούρες. Το πιο λαμπρό λευκό είναι η στήλη από σύννεφο, όπως ο υγρός, ανερχόμενος αέρας ψύχεται σημαντικά από τους ψυχρούς ανέμους της Αρκτικής που είναι αρκετά κάτω από το 0 ° C του πάγου και του θαλάσσιου νερού . Κατά τον χρόνο που έγινε το πέρασμα του δορυφόρου , άνεμοι φυσούσαν με 10 έως 20 κόμβους (11 έως 23 μίλια ανά ώρα).
Το νησί Bennett βρίσκεται πολύ βόρεια του Αρκτικού Κύκλου (76,5 ° Βόρεια, 149 ° Ανατολικά), υψώνεται 420 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό το μικρό χτύπημα στο κατά τα άλλα επίπεδο και παγωμένο Αρκτικό Ωκεανό είναι αρκετό για να διαταράξει τη ροή του αέρα στην περιοχή. Όταν οι άνεμοι πνέουν από τα νοτιοανατολικά, ο υγρός αέρας κοντά στην επιφάνεια επεκτείνεται μέχρι την ατμόσφαιρα, η οποία είναι εξαιρετικά πολυεπίπεδη, ή στρωματοποιημένη. Το ''χτύπημα'' στο κατώτερο στρώμα μπορεί να δημιουργήσει κύματα που διαδίδονται επάνω σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Ο ανερχόμενος, υγρός αέρας φτάνει κρύος, ξηρός στα ανώτερα στρώματα και συμπυκνώνεται σε σύννεφο που σχηματίζουν κρυστάλλους πάγου περίπου τρία χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια.
Το φαινόμενο της Αρκτικής που προβλημάτισε επιστήμονες για σχεδόν 20 χρόνια έχει τελικά εξηγηθεί από μία ερευνητική αποστολή –υπό την καθοδήγηση ενός φυσικού του LBL - σε μια περιοχή που μέχρι πρόσφατα ήταν εκτός ορίων για τους Δυτικούς. Αυτό που πίστευαν ότι ήταν ένα τεράστιο νέφος αερίου μεθανίου, που ανάβλυζε από μια παγωμένη επιφάνεια κάτω από το πυθμένα του Ρωσικού Αρκτικού Ωκεανού, είναι απλά ένας ασυνήθιστος σχηματισμός νεφών.
Γεωδίφης
Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης, NASA
Τα βραχύβια σύννεφα όχι μόνο απλώνονταν για εκατοντάδες χιλιόμετρα, αλλά επεκτείνονταν μακριά από την μία μόνο πλευρά του νησιού Bennett Island (Ostrov Bennetta).
Για 20 χρόνια, αυτά τα σύννεφα ήταν ένας γρίφος. Ήταν φυσικό αέριο μεθάνιο (παγωμένο ένυδρο αερίου, υδρίτης) που αναπηδούσε από τον πυθμένα της θάλασσας; Ή υπήρχε κάποια παράνομη στρατιωτική επιχείρηση-όπως δοκιμές οπλικών συστημάτων-σε εξέλιξη;
Όταν μια ρωσο-αμερικανική κοινή ερευνητική ομάδα πέταξε πάνω από την περιοχή το 1992, βρήκε μια απάντηση μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τους μετεωρολόγους από τους στρατιωτικούς διοικητές. Τα σύννεφα σχηματίζονταν όταν η ροή του αέρα πάνω από το μικρό νησί ,μόνο στην μία πλευρά, έστελνε υγρό αέρα έως και υψηλότερα από το συνηθισμένο υψόμετρο.
Η Visible Infrared Imaging Radiometer Suite (VIIRS) στο δορυφόρο Suomi NPP συνέλαβε μια εικόνα του νησιού Bennett με στήλες από σύννεφα στις 14 Φεβρουαρίου 2013. Αντί για φυσικό χρώμα, η εικόνα είναι μία μεγάλου μήκους κύματος ,υπέρυθρη (θερμική) άποψη που απεικονίζει τη σχετική θερμότητα του νερού, τον πάγο και τον ανερχόμενο αέρα. Ψυχρότερες περιοχές (θάλασσα πάγου) εμφανίζονται με γκρι-λευκό, ενώ οι θερμότερες περιοχές (θάλασσα) είναι σκούρες. Το πιο λαμπρό λευκό είναι η στήλη από σύννεφο, όπως ο υγρός, ανερχόμενος αέρας ψύχεται σημαντικά από τους ψυχρούς ανέμους της Αρκτικής που είναι αρκετά κάτω από το 0 ° C του πάγου και του θαλάσσιου νερού . Κατά τον χρόνο που έγινε το πέρασμα του δορυφόρου , άνεμοι φυσούσαν με 10 έως 20 κόμβους (11 έως 23 μίλια ανά ώρα).
Το νησί Bennett βρίσκεται πολύ βόρεια του Αρκτικού Κύκλου (76,5 ° Βόρεια, 149 ° Ανατολικά), υψώνεται 420 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό το μικρό χτύπημα στο κατά τα άλλα επίπεδο και παγωμένο Αρκτικό Ωκεανό είναι αρκετό για να διαταράξει τη ροή του αέρα στην περιοχή. Όταν οι άνεμοι πνέουν από τα νοτιοανατολικά, ο υγρός αέρας κοντά στην επιφάνεια επεκτείνεται μέχρι την ατμόσφαιρα, η οποία είναι εξαιρετικά πολυεπίπεδη, ή στρωματοποιημένη. Το ''χτύπημα'' στο κατώτερο στρώμα μπορεί να δημιουργήσει κύματα που διαδίδονται επάνω σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Ο ανερχόμενος, υγρός αέρας φτάνει κρύος, ξηρός στα ανώτερα στρώματα και συμπυκνώνεται σε σύννεφο που σχηματίζουν κρυστάλλους πάγου περίπου τρία χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια.
Το φαινόμενο της Αρκτικής που προβλημάτισε επιστήμονες για σχεδόν 20 χρόνια έχει τελικά εξηγηθεί από μία ερευνητική αποστολή –υπό την καθοδήγηση ενός φυσικού του LBL - σε μια περιοχή που μέχρι πρόσφατα ήταν εκτός ορίων για τους Δυτικούς. Αυτό που πίστευαν ότι ήταν ένα τεράστιο νέφος αερίου μεθανίου, που ανάβλυζε από μια παγωμένη επιφάνεια κάτω από το πυθμένα του Ρωσικού Αρκτικού Ωκεανού, είναι απλά ένας ασυνήθιστος σχηματισμός νεφών.
Γεωδίφης
Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης, NASA
RSS Feed
