Το γερμανικό νησί που οι Βρετανοί προσπάθησαν να καταστρέψουν.Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο βρετανικός στρατός είχε ένα τεράστιο πλεόνασμα πυρομαχικών και εκρηκτικών, που άρχισε να δίνει ιδέες. Διατυπώθηκε η άποψη ότι τα πυρομαχικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αντισεισμικά πειράματα με τη δημιουργία ελεγχόμενων εκρήξεων για τη δημιουργία σεισμικών κυμάτων που έχουν ένταση σε σύγκριση με εκείνα που παράγονται από μικρούς σεισμούς. Ήταν πρακτικά αδύνατη η διεξαγωγή των πειραμάτων στην Αγγλία κυρίως λόγω έλλειψης διαθέσιμων θέσεων .Έτσι στράφηκε προς τη Γερμανία.
Οι Βρετανοί είχε μόλις είχαν ολοκληρώσει το μεγαλύτερο πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας με τη Γερμανία, και τα εκρηκτικά που είχαν περισσέψει ήταν σε τεράστιες ποσοτήτες. Τον Ιούλιο του 1946, η αποθήκη πυρομαχικών κοντά στην πόλη Soltau, στη βόρεια Γερμανία, ανατινάχθηκε παράγοντας σεισμικά κύματα που παρατηρήθηκαν σε αποστάσεις έως και 50 χιλιόμετρα. Αλλά οι Βρετανοί φαίνεται ότι επιθυμούσαν κάτι περισσότερο . Έτσι ξεκίνησε η προετοιμασία για την πιο ισχυρή μη-πυρηνική έκρηξη στον κόσμο, η οποία τελικά κατέληξε να είναι γνωστή ως το «Βρετανικό Bang". Ο στόχος: ένα μικρό αρχιπέλαγος στα ανοικτά των γερμανικών ακτών που ονομάζεται Ελιγολάνδη.
Το Χελιγκόλαντ είναι ένα μικρό αρχιπέλαγος που βρίσκεται περίπου 46 χιλιόμετρα μακριά από τις γερμανικέςακτές στη Βόρεια Θάλασσα. Αποτελείται από δύο νησιά – το πιο πυκνοκατοικημένο κύριο νησί με ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, Hauptinsel, και ένα ακατοίκητο μικρότερο νησί με το όνομα Dune όπου βρίσκεται ο αεροδιάδρομος του νησιού.
Το αρχιπέλαγος, σύμφωνα με ευρήματα, κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους. Επίσης, υποθαλάσσιες έρευνες ανακάλυψαν χάλκινες πλάκες, μάλλον τοπικής κατασκευής, σε μικρά βάθη γύρω από τα νησιά.Το 697, ο τελευταίος βασιλιάς της Φριζικής, Ράντμποντ, υποχώρησε στο τότε ένα νησί του αρχιπελάγους, μετά την ήττα του από τους Φράγκους. Μέχρι το 1231, το νησί καταγράφεται ως ιδιοκτησία του βασιλιά της Δανίας, Βάλντεμαρ του Β'
Λόγω της στρατηγικής της θέσης, η Ελιγολάνδη έχει μια μακρά στρατιωτική ιστορία. Αρχικά καταλήφθηκε από κτηνοτρόφους και αλιείς, το νησί πέρασε υπό τον έλεγχο του Δούκα του Schleswig-Holstein το 1402 και ήταν υπό την δανική κατοχή στο 1714. Το 1807, κατά τη διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων, η Ελιγολάνδη κατελήφθη από τον βρετανικό στόλο και επίσημα παραχωρήθηκε στην Μεγάλη Βρετανία το 1814. Το 1890, το νησί τελικά παραχωρήθηκε στη Γερμανία σε αντάλλαγμα για την Ζανζιβάρη και άλλες αφρικανικές περιοχές.
Οι Γερμανοί απομάκρυναν τον άμαχο πληθυσμό που ζούσε στο νησί καθώς το νησί είχε μετατραπεί σε μια μεγάλη ναυτική βάση, με εκτεταμένες λιμενικές και ναυπηγικές εγκαταστάσεις , υπόγειες οχυρώσεις, και παράκτιες υποδομές. Όταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε, οι νησιώτες επέστρεψαν και το νησί έγινε ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο για τη γερμανική ανώτερη τάξη. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής, το νησί ήταν ένα ναυτικό προπύργιο και υπέστη σοβαρούς βομβαρδισμούς των Συμμάχων προς το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Με την ήττα της Γερμανίας, το νησί εκκενώθηκε, και οι Βρετανοί αποφάσισαν να καταστρέψουν τις υπόλοιπες οχυρώσεις, τα υπόγεια καταφύγια και την βάση υποβρυχίων με βαθιές ανατινάξεις, και ταυτόχρονα να κάνουν εκρήξεις με σεισμικούς αισθητήρες για την επιστήμη.
Στις 18 Απριλίου 1947, το Βασιλικό Ναυτικό πυροδότησε 6.700 τόνους εκρηκτικών δημιουργώντας ένα μαύρο σύννεφο σαν μανιτάρι που έφτασε 6000 πόδια στον ουρανό. Οι άνθρωποι στην ηπειρωτική χώρα 60 χιλιόμετρα μακριά είχαν προειδοποιηθεί να μην ανοίξουν τα παράθυρά τους για να αποφευχθεί η κατάρρευση, και η έκρηξη καταγράφηκε τόσο μακριά όσο η Σικελία. Το βιβλίο Γκίνες ( Guinness Book of World Records) παρουσιάζει την έκρηξη της Ελιγολάνδης ως την μεγαλύτερη στον κόσμο μη πυρηνική έκρηξη στην ιστορία.
Η έκρηξη απελευθέρωσε ενέργεια ίση με 1/3 εκείνης που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα, και τίναξαν στην κυριολεξία το κύριο νησί .Οι Βρετανοί πίστευαν αρχικά ό,τι το νησί θα καταστραφεί εντελώς. Το νησί όμως επέζησε όμως το φυσικό περιβάλλον άλλαξε για πάντα. Στο νότιο άκρο του δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κρατήρας, που είναι σήμερα, ένα διάσημο τουριστικό σημείο.
Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία συνέχισε να χρησιμοποιεί το νησί ως μια βάση μέχρι να το επιστρέψει στη Δυτική Γερμανία την 1η Μαρτίου, 1952. Η πόλη, το λιμάνι και το θέρετρο κολύμβησης Düne ανακατασκευάστηκαν και η Ελιγολάνδη για άλλη μια φορά έγινε ένα θέρετρο διακοπών.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.amusingplanet.com
Οι Βρετανοί είχε μόλις είχαν ολοκληρώσει το μεγαλύτερο πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας με τη Γερμανία, και τα εκρηκτικά που είχαν περισσέψει ήταν σε τεράστιες ποσοτήτες. Τον Ιούλιο του 1946, η αποθήκη πυρομαχικών κοντά στην πόλη Soltau, στη βόρεια Γερμανία, ανατινάχθηκε παράγοντας σεισμικά κύματα που παρατηρήθηκαν σε αποστάσεις έως και 50 χιλιόμετρα. Αλλά οι Βρετανοί φαίνεται ότι επιθυμούσαν κάτι περισσότερο . Έτσι ξεκίνησε η προετοιμασία για την πιο ισχυρή μη-πυρηνική έκρηξη στον κόσμο, η οποία τελικά κατέληξε να είναι γνωστή ως το «Βρετανικό Bang". Ο στόχος: ένα μικρό αρχιπέλαγος στα ανοικτά των γερμανικών ακτών που ονομάζεται Ελιγολάνδη.
Το Χελιγκόλαντ είναι ένα μικρό αρχιπέλαγος που βρίσκεται περίπου 46 χιλιόμετρα μακριά από τις γερμανικέςακτές στη Βόρεια Θάλασσα. Αποτελείται από δύο νησιά – το πιο πυκνοκατοικημένο κύριο νησί με ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, Hauptinsel, και ένα ακατοίκητο μικρότερο νησί με το όνομα Dune όπου βρίσκεται ο αεροδιάδρομος του νησιού.
Το αρχιπέλαγος, σύμφωνα με ευρήματα, κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους. Επίσης, υποθαλάσσιες έρευνες ανακάλυψαν χάλκινες πλάκες, μάλλον τοπικής κατασκευής, σε μικρά βάθη γύρω από τα νησιά.Το 697, ο τελευταίος βασιλιάς της Φριζικής, Ράντμποντ, υποχώρησε στο τότε ένα νησί του αρχιπελάγους, μετά την ήττα του από τους Φράγκους. Μέχρι το 1231, το νησί καταγράφεται ως ιδιοκτησία του βασιλιά της Δανίας, Βάλντεμαρ του Β'
Λόγω της στρατηγικής της θέσης, η Ελιγολάνδη έχει μια μακρά στρατιωτική ιστορία. Αρχικά καταλήφθηκε από κτηνοτρόφους και αλιείς, το νησί πέρασε υπό τον έλεγχο του Δούκα του Schleswig-Holstein το 1402 και ήταν υπό την δανική κατοχή στο 1714. Το 1807, κατά τη διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων, η Ελιγολάνδη κατελήφθη από τον βρετανικό στόλο και επίσημα παραχωρήθηκε στην Μεγάλη Βρετανία το 1814. Το 1890, το νησί τελικά παραχωρήθηκε στη Γερμανία σε αντάλλαγμα για την Ζανζιβάρη και άλλες αφρικανικές περιοχές.
Οι Γερμανοί απομάκρυναν τον άμαχο πληθυσμό που ζούσε στο νησί καθώς το νησί είχε μετατραπεί σε μια μεγάλη ναυτική βάση, με εκτεταμένες λιμενικές και ναυπηγικές εγκαταστάσεις , υπόγειες οχυρώσεις, και παράκτιες υποδομές. Όταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε, οι νησιώτες επέστρεψαν και το νησί έγινε ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο για τη γερμανική ανώτερη τάξη. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής, το νησί ήταν ένα ναυτικό προπύργιο και υπέστη σοβαρούς βομβαρδισμούς των Συμμάχων προς το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Με την ήττα της Γερμανίας, το νησί εκκενώθηκε, και οι Βρετανοί αποφάσισαν να καταστρέψουν τις υπόλοιπες οχυρώσεις, τα υπόγεια καταφύγια και την βάση υποβρυχίων με βαθιές ανατινάξεις, και ταυτόχρονα να κάνουν εκρήξεις με σεισμικούς αισθητήρες για την επιστήμη.
Στις 18 Απριλίου 1947, το Βασιλικό Ναυτικό πυροδότησε 6.700 τόνους εκρηκτικών δημιουργώντας ένα μαύρο σύννεφο σαν μανιτάρι που έφτασε 6000 πόδια στον ουρανό. Οι άνθρωποι στην ηπειρωτική χώρα 60 χιλιόμετρα μακριά είχαν προειδοποιηθεί να μην ανοίξουν τα παράθυρά τους για να αποφευχθεί η κατάρρευση, και η έκρηξη καταγράφηκε τόσο μακριά όσο η Σικελία. Το βιβλίο Γκίνες ( Guinness Book of World Records) παρουσιάζει την έκρηξη της Ελιγολάνδης ως την μεγαλύτερη στον κόσμο μη πυρηνική έκρηξη στην ιστορία.
Η έκρηξη απελευθέρωσε ενέργεια ίση με 1/3 εκείνης που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα, και τίναξαν στην κυριολεξία το κύριο νησί .Οι Βρετανοί πίστευαν αρχικά ό,τι το νησί θα καταστραφεί εντελώς. Το νησί όμως επέζησε όμως το φυσικό περιβάλλον άλλαξε για πάντα. Στο νότιο άκρο του δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κρατήρας, που είναι σήμερα, ένα διάσημο τουριστικό σημείο.
Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία συνέχισε να χρησιμοποιεί το νησί ως μια βάση μέχρι να το επιστρέψει στη Δυτική Γερμανία την 1η Μαρτίου, 1952. Η πόλη, το λιμάνι και το θέρετρο κολύμβησης Düne ανακατασκευάστηκαν και η Ελιγολάνδη για άλλη μια φορά έγινε ένα θέρετρο διακοπών.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.amusingplanet.com
RSS Feed
