Ακριβώς νότια των βουνών Tien Shan, στη βορειοδυτική επαρχία Xinjiang, μια αξιόλογη σειρά κορυφογραμμών κυριαρχούν στο τοπίο. Τα υψηλότερα βουνά βρίσκονται έως και 1.200 μέτρα πάνω από τις γειτονικές λεκάνες και είναι διακοσμημένα με διακριτικά κόκκινα, πράσινα και κρεμ στρώματα από ιζηματογενή πετρώματα. Τα χρώματα αντανακλούν πάνω σε πετρώματα που σχηματίστηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Τα κόκκινα στρώματα κοντά στην κορυφή της αλληλουχίας είναι ψαμμίτες του Δεβόνιου(410-360 εκ.χρόνων) που σχηματίστηκαν από τους αρχαίους ποταμούς. Τα πράσινα στρώματα είναι ψαμμίτες του Σιλούριου(440-410 εκ.χρόνων) που σχηματίστηκαν σε ένα μέτριο- βαθύ ωκεανό. Τα στρώματα κρεμ είναι ασβεστόλιθοι του Κάμβριου – Ορδοβίσιου δηλαδή ηλικία 590-440 εκ.χρόνων που δημιουργήθηκαν σε ένα ρηχό ωκεανό.
Το Land Imager (OLI) του δορυφόρου Landsat 8 κατέλαβε την άποψη που μπορείτε να δείτε στις παραπάνω φωτογραφίες της ζώνης διάρρηξης του Keping Shan thrust belt στις 30 Ιουλίου 2013. Οι κορυφογραμμές προσανατολίζονται από βορειοανατολικά προς νοτιοδυτικά, και εκτείνονται από το Κασγκάρ στο Ακσού, Κίνα. Στενές λεκάνες διαχωρίζουν τις κορυφογραμμές, και ρηχές λίμνες είναι ορατές σε μερικά από τα χαμηλότερα σημεία. Οι πιο ανοιχτού χρώματος περιοχές είναι ιζήματα που άφησαν πίσω τους αποξηραμένες λίμνες. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής είναι άνυδρο και άγονο, μια πράσινη λωρίδα βλάστησης παρατηρείται κατά μήκος του ποταμού Kashgar στο κάτω μέρος της διπλανής εικόνας. Οι πρόποδες των βουνών Tien Shan είναι ορατές κοντά στην κορυφή της εικόνας.
Αυτό το τμήμα της επαρχίας Xinjiang έχει μια πλούσια και ποικίλη γεωλογική ιστορία. Περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια πριν, τα βουνά Tien Shan άρχισαν να σχηματίζονται όταν το Tarim Block-μια μάζα γης που κάποτε ήταν μέρος της Αυστραλίας-συγκρούστηκε με την Ευρασία. Κατά τη διάρκεια του Μεσοζωικού Αιώνα (252-66.000.000 χρόνια πριν), μια σειρά από νησιωτικά τόξα (καμπύλες αλυσίδες ηφαιστειακών νησιών) συνέχισαν να συγκρούονται στην Ευρασία, με αποτέλεσμα την περαιτέρω οικοδόμηση της οροσειράς. Περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια πριν, η ινδική υποήπειρος άρχισε με την σειρά της και αυτή να συγκρούεται, προκαλώντας μια εντελώς νέα φάση της οικοδόμησης του βουνού.
Όταν οι μάζες γης συγκρούονται, η πίεση μπορεί να δημιουργήσει αυτό που οι γεωλόγοι αποκαλούν "πτυχές και ζώνες επώθησης." Μεγάλα τμήματα από ιζηματογενή πετρώματα που αρχικά ήταν οριζόντια συμπιέστηκαν με τον χρόνο δημιουργώντας τα κυματιστά αντίκλινα και σύγκλινα. Μερικές φορές τα βραχώδη στρώματα σπάνε τελείως και παλαιότεροι σε ηλικία σωροί βράχων μπορούν να βρεθούν στην κορυφή των νεότερων στρωμάτων. Αυτό το είδος του σπασίματος, που είναι γνωστό ως ένα ρήγμα επώθησης,δημιούργησε την σειρά των κορυφογραμμών που φαίνεται στις παραπάνω εικόνες.
Ένας άλλος τύπος ρήγματος είναι ορατός, στις παραπάνω δορυφορικές εικόνες. Σε δύο τομείς, οι κορυφογραμμές μετακινήθηκαν αισθητά από ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης. Η πάνω εικόνα δείχνει το ρήγμα Piqiang Fault, ένα βορειοδυτικό ρήγμα-οριζόντιας ολίσθησης που τρέχει σχεδόν κάθετα προς τα ρήγματα επώθησης για περισσότερο από 70 χιλιόμετρα . Τα χρωματιστά ιζηματογενή βραχώδη στρώματα μετατοπίστηκαν για περίπου 3 χιλιόμετρα σε αυτόν τον τομέα.
Αν και προφανές από τα ανωτέρω, το ρήγμα μπορεί να είναι μια πρόκληση για να το δείτε από το έδαφος. "Δεν μπορείτε να δείτε πραγματικά τα ρήγματα, εκτός και αν κάνετε πεζοπορία στα βουνά'', εξήγησε ο Sebastian Turner, ένας γεωλόγος ο οποίος έχει διενεργήσει μελέτες σχετικά με τα ρήγματα. "Δεν υπάρχουν χάρτες, σημαδεμένα μονοπάτια, ή σημεία. Είναι διαδρομές τετράωρης πεζοπορίας που γνωρίζουν μόνο οι βοσκοί της περιοχής . Υπάρχει ένα μεγάλο σημείο στην κορυφή του περάσματος στην επόμενη κοιλάδα [κοντά στην ετικέτα «Piqiang Fault» στην πάνω εικόνα] όπου μπορείτε να σταθείτε στο ίδιο το ρήγμα. Στη μία πλευρά, μπορείτε να δείτε Κάμβριας ηλικίας πετρώματα, ενώ μπορείτε να δείτε Δεβόνιας ηλικίας πετρώματα στην άλλη. Αυτό σας δίνει μια πραγματική αίσθηση σχετικά με την κίνηση των τεμαχών του ρήγματος. "

Γεωδίφης

Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης ,NASA

14 βουνοκορφές στη Γη είναι πιο ψηλές από τα 8.000 μέτρα. Η ψηλότερη από αυτές  είναι το Έβερεστ. Στο Νεπάλ ονομάζεται Σαγκαρμάρθα δηλαδή ''Η μητέρα του Σύμπαντος."
Η γεωλογική ιστορία του Everest άρχισε πριν 40 εκατομμύρια χρόνια, όταν η ινδική υποήπειρος άρχισε μια σύγκρουση σε αργή κίνηση με την Ασία. Τα άκρα των δύο ηπείρων όταν συναντήθηκαν ''έσπρωξαν'' σε τέτοια ύψη τις κορυφογραμμές που συνθέτουν σήμερα τα Ιμαλάια. Ο δημοσιογράφος John McPhee(κάτοχος του βραβείου Pulitzer) συνόψισε το θαύμα της ιστορίας του βουνού, όταν έγραψε: ''Η κορυφή του Έβερεστ είναι από θαλάσσιο ασβεστόλιθο. Αυτό και μόνο το γεγονός είναι μια πραγματεία από μόνη της για τις κινήσεις της επιφάνειας της Γης''.
Με άλλα λόγια, όταν οι ορειβάτες φτάνουν στην κορυφή του Έβερεστ, δεν στέκονται στα σκληρά πυριγενή πετρώματα που παράγονται από τα ηφαίστεια. Αντίθετα, έχουν σκαρφαλώσει σε μαλακότερο ιζηματογενές πέτρωμα που σχηματίζεται από σκελετούς οργανισμών που ζούσαν σε ένα ζεστό ωκεανό στα ανοικτά της βόρειας ακτής της Ινδίας, δεκάδες εκατομμύρια χρόνια πριν.
Εν τω μεταξύ, οι παγετώνες έχουν λαξεύσει την κορυφή του Έβερεστ μετατρέποντας το σε μία τεράστια τριγωνική πυραμίδα, που ορίζεται από 3 επιφάνειες και 3 κορυφογραμμές που εκτείνονται προς τα βορειοανατολικά, νοτιοανατολικά και βορειοδυτικά.Η νοτιοανατολική κορυφογραμμή είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη αναρριχητική διαδρομή. Είναι αυτή που ακολούθησαν ο Edmund Hillary και Tenzing Norgay τον Μάιο 1953, όταν έγιναν οι πρώτοι ορειβάτες που έφτασαν στην κορυφή. 
Μερικοί ορειβάτες επιλέγουν την βόρεια κορυφογραμμή, η οποία είναι γνωστή για τους ισχυρούς ανέμους και τις χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτή χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί ορειβάτες George Mallory και Andrew Irvine ,το 1924 .Αν έφτασαν στην κορυφή παραμένει ένα θέμα διαμάχης, αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι κατευθύνονταν στην κορυφή λίγο πριν από την άφιξη της καταιγίδας. Το πτώμα του Mallory ανακαλύφθηκε κοντά στην κορυφογραμμή στα 8.160 μέτρα από έναν Αμερικάνο ορειβάτη το 1999, αλλά εξακολουθεί να μην είναι σαφές αν κατέκτησε την κορυφή. 
Παρά τη φήμη του ως ένα εξαιρετικά επικίνδυνο βουνό , πολλές αποστολές έχουν δαμάσει το Έβερεστ κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Από τον Μάρτιο του 2012, υπήρξαν 5.656 επιτυχημένες αναβάσεις της μητέρας του Σύμπαντος, ενώ 223 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε ένα ποσοστό θνησιμότητας 4%.

Γεωδίφης

Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης,NASA

Μια γυναίκα μεταφέρει την κόρη της σε ένα κοντινό χωράφι στο Όρος Sinabung την ώρα που το ηφαίστειο ξερνάει πυροκλαστική στάχτη στις 4 Ιανουαρίου 2014 -Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. (Φωτογραφία Ifansasti / Getty Images).Η δραστηριότητα στο Sinabung φαίνεται να αυξάνεται καθημερινά , με περισσότερες εκρήξεις και τις επακόλουθες πυροκλαστικές ροές να ρέουν κάτω από τις πλαγιές του ηφαιστείου .Μερικές από αυτές τις ροές φθάνουν έως και 5 χλμ. από την κορυφή του Sinabung. Οι πυροκλαστικές ροές καταστρέφουν τα πάντα και αφήνουν πίσω τους μία διαυγή ανοιχτή γκρι απόθεση . Τα λοφία τέφρας που εκπέμπει το Sinabung τακτικά φθάνουν σε ύψος 4-5 km με εκατοντάδες μικρές έως μέτριες εκρήξεις κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας.
Αυτή η γυναίκα κρατάει την κόρη της μπροστά στις καλλιέργειες που καλλιεργούνται κοντά στο Sinabung, όταν συμβαίνουν τέτοιες εκπληκτικές ροές πυροκλαστικών είναι ένα γεγονός που προβληματίζει γιατί να βρίσκονται τόσο κοντά , γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να καταστραφεί το σπίτι της από μια έκρηξη αυτής της κλίμακας.
Η δραστηριότητα μπορεί να διαρκέσει για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια και ο εκτοπισμός των ανθρώπων που ζουν κοντά στο ηφαίστειο μπορεί να προκαλέσει μια ανεξάρτητη κρίση της ίδιας της δραστηριότητας.
Για τις ηφαιστειακά ενεργές χώρες όπως η Ινδονησία, το πως οι φορείς μιας χώρας θα αντιμετωπίσουν τον εκτοπισμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ή για πάντα παραμένει μία μεγάλη πρόκληση. Επιπλέον προκύπτουν δύο κύρια προβλήματα: (1) η διατήρηση των συνθηκών διαβίωσης, υγιεινής και ασφάλειας σε στρατόπεδα προσφύγων μπορεί να είναι πολύ δύσκολη και (2) η μακροπρόθεσμη εκκένωση μπορεί να προκαλέσει στους ανθρώπους την επιθυμία να επιστρέψουν στα σπίτια / αγροκτήματα πριν αυτά είναι ασφαλή . Αυτές είναι μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις κατά τη διάρκεια ενός ηφαιστειακού κινδύνου.
Μπορεί να έχουν περάσει μερικοί μήνες, αλλά επί του παρόντος, τουλάχιστον 22.000 άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από την επικίνδυνη ζώνη (τώρα που ορίζεται σε 5-7 χλμ.) γύρω από το Sinabung. Στα στρατόπεδα που έχουν συσταθεί για την αντιμετώπιση του κύματος προσφύγων και αν η έκρηξη του ηφαιστείου συνεχίζει να εντείνεται, στη συνέχεια, οι αριθμοί αυτοί θα αυξηθούν . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και χωρίς την μεγάλη "big bang" έκρηξη, οι άνθρωποι στον δρόμο θα κινδυνεύουν όσο μετακινούνται.

Γεωδίφης

Πηγή - ERIK KLEMETTI,καθηγητής Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο Denison