Blog Archives

H έκρηξη που συγκλόνισε τον Μεσαίωνα

29/1/2018

Καλντέρα Segara Anak, δημιουργήθηκε από την έκρηξη του 1257.Φωτογραφία-Petter Lindgren

«Όλα τα σπίτια καταστράφηκαν και επέπλεαν στη θάλασσα και πολλοί άνθρωποι πέθαναν» - παλιό κείμενο της Ιάβας

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών, επιστήμονες αναζητούσαν το ηφαίστειο που προκάλεσε μία «μυστηριώδη έκρηξη», η οποία καταγράφηκε μόνο με την υπογραφή θειικού άλατος σε πολικά φύλλα πάγου, το 1258. Αυτή η έκρηξη λένε οι ερευνητές ότι προκάλεσε σημαντικές κλιματικές διαταραχές στο βόρειο ημισφαίριο κατά τον 13ο αιώνα.
Η γιγαντιαία ηφαιστειακή έκρηξη συνέβη σε ένα μικρό νησί της Ινδονησίας προκαλώντας παγκόσμιο χάος στα μέσα του 13ου αιώνα, κάνοντας το καλοκαίρι, χειμώνα και αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους και ζώα να λιμοκτονήσουν.
Στη Δυτική και η Κεντρική Ινδονησία υπάρχουν ελάχιστες άμεσες ιστορικές ενδείξεις για τις συνέπειες της έκρηξης του Σαμαλά. Το Babad Lombok περιγράφει πώς τα χωριά της Λομβόκ καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του μέσου του 13ου αιώνα. Η πόλη της Pamatan, πρωτεύουσα ενός βασιλείου στην Lombok, καταστράφηκε από την έκρηξη και εξαφανίστηκε από την ιστορία, αν και η βασιλική οικογένεια επέζησε σύμφωνα με παλιό κείμενο της Ιάβας. Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της έκρηξης.
Η έκρηξη πιθανότατα είχε δείκτη ηφαιστειακής εκρηκτικότητας 7, γεγονός που την καθιστά μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις των τελευταίων 10.000 χρόνων. Ήταν ισχυρότερη από τις εκρήξεις του Όρους Tambora το 1815 και του Krakatoa το 1883. Εκρήξεις συγκρίσιμης έντασης περιλαμβάνουν την έκρηξη της λίμνης Κούρι κατά την 7η χιλιετία π.Χ., την έκρηξη του Όρους Μαζαμά κατά την 6η χιλιετία π.Χ., τη Μινωική έκρηξη και την έκρηξη της λίμνης Ilopango του Τίερα Μπλάνκα τον 6ο αιώνα.
Τα αεροζόλ που εγχύθηκαν στην ατμόσφαιρα μείωσαν την ηλιακή ακτινοβολία που φθάνει στην επιφάνεια της Γης, η οποία ψύχει την ατμόσφαιρα εδώ και αρκετά χρόνια και οδήγησε σε λοιμούς και προβλήματα σε καλλιέργειες στη Γη, αν και εξακολουθεί να συζητείται η ακριβής κλίμακα των θερμοκρασιακών ανωμαλιών και των συνεπειών τους. Είναι πιθανό ότι η έκρηξη συνέβαλε στην ενεργοποίηση της Μικρής Εποχής των Παγετώνων.
Αυτή η έκρηξη είχε τέσσερις ξεχωριστές φάσεις, δημιουργώντας εναλλασσόμενες στήλες έκρηξης φτάνοντας σε δεκάδες χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα και πυροκλαστικές ροές που έθαψαν μεγάλα τμήματα του νησιού Lombok. Οι ροές κατέστρεψαν τις κατοικίες, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Ταμάν. Η τέφρα από την έκρηξη έπεσε τόσο μακριά όσο στο νησί Ιάβα. Το ηφαίστειο απελευθέρωσε περισσότερα από 10 κυβικά χιλιόμετρα υλικού. Η έκρηξη παρατηρήθηκε από ανθρώπους που το κατέγραψαν σε φύλλα φοινίκων, στο Babad Lombok.
Το Σαμαλά και το όρος Rinjani βρίσκονται στο τόξο Sunda Arc, μια ζώνη καταβύθισης όπου η αυστραλιανή πλάκα βυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική πλάκα.
Η έκρηξη του 1257 συνέβη πιθανότατα κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου. Πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες της έκρηξης ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία να χάσει τον έλεγχο της δυτικής Ανατολίας, από τη μετατόπιση της πολιτικής εξουσίας από τους Βυζαντινούς αγρότες σε ως επί το πλείστον τουρκομανικούς πληθυσμούς της περιοχής.
Προβλήματα καταγράφηκαν επίσης στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα .Στην Ιαπωνία ορυζώνες και κήποι καταστράφηκαν από τον κρύο και τον υγρό καιρό και ο λιμός του Shoga επιδεινώθηκε από κακές καιρικές συνθήκες το 1258 και το 1259.
Στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, οι μεταβολές στα ατμοσφαιρικά χρώματα, οι καταιγίδες, το κρύο και οι καιρικές συνθήκες αναφέρθηκαν το 1258-1259. Στην Ευρώπη, η υπερβολική βροχή και το κρύο και η υψηλή θολερότητα κατέστρεψαν τις καλλιέργειες και προκάλεσαν λοιμούς που ακολουθήθηκαν από επιδημίες, αν και 1258-1259 δεν οδήγησε σε λοιμούς όπως αυτούς της Μεγάλης Πείνας του 1315-17.

Γεωδίφης

Πηγή-Βικιπαίδεια

Θα ακολουθήσουν παγκόσμιοι μετασεισμοί μετά τα Μ 7.9 στην Αλάσκα;

23/1/2018

Οχήματα εκκενώσουν την Kodiak της Αλάσκας, μετά από προειδοποίηση για το τσουνάμι Πηγή- JUPITER00000

Ένας σεισμός με μέγεθος Mw=7.9 σύμφωνα με το USGS ,σημειώθηκε στον Κόλπο της Αλάσκα στις 12:31 π.μ., τοπική ώρα σήμερα το πρωί [9:31:42 UTC]. Η εκδήλωση καταγράφηκε 580 χιλιόμετρα νότια της Anchorage, στα ανοικτά της νότιας ακτής του απομακρυσμένου αρχιπελάγους, κοντά στο νησί Κόντιακ. Αυτή η περιοχή δεν είναι ξένη με σεισμούς. Το ίδιο σημείο που έγινε η ρήξη σήμερα είναι μία ζώνη καταβύθισης τεκτονικών πλακών υπεύθυνη για το δεύτερο μεγαλύτερο σεισμό που έχει καταγραφεί ποτέ [Μ9.2 γνωστός και ως σεισμός της «Μεγάλης Παρασκευής» του 1964] .
Ο σημερινός σεισμός έχει το ίδιο μέγεθος με τον ιστορικό σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906 ο οποίος διέρρηξε 477 χιλιόμετρα από το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα και ισοπέδωσε ολοκληρωτικά την πόλη . Ευτυχώς, το σημερινό γεγονός συνέβη μακριά από τις μεγάλες πόλεις.
Ο σεισμός χτύπησε στα βάθη της Τάφρου της Αλάσκας, κοντά σε μια σειρά από θαλάσσια όρη, το κοντινότερο από τα οποία είναι η υποθαλάσσια οροσειρά Κόντιακ. Αυτά τα ανενεργά ηφαίστεια στον πυθμένα έχουν την τάση να αντιστέκονται στην καταβύθιση, προσθέτοντας τοπικές τάσεις στην κρούστα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το ρήγμα που προκάλεσε τον κύριο σεισμό.
Ακόμα κι αν αυτός ο σεισμός ήταν ένα γεγονός οριζόντιας διάρρηξης [δηλαδή οι πλάκες ολισθαίνουν μεταξύ τους οριζόντια],δημιουργήθηκε ένα τσουνάμι. Συνήθως, τα τσουνάμι παρατηρούνται μόνο από τους σεισμούς με μεγάλες κάθετες κινήσεις πυθμένα, όταν εκτοπίζουν μεγάλες ποσότητες νερού. Προληπτικά εκδόθηκε ειδοποίηση για τσουνάμι από το αρμόδιο κέντρο της Αλάσκας .Το επίπεδο του νερού έφτασε σε ύψη 0,15 m στις κοντινές πόλεις της Kodiak, Seward, Γιακούτατ, Sitka κά
Το 2012 ο σεισμός με μέγεθος Μ8.6 από ένα ανάλογο ρήγμα, που έπληξε την τάφρο της Σουμάτρας, προκάλεσε μια έκρηξη παγκόσμιων μετασεισμών με μεγέθη M≥5.5 μέσα στις επόμενες μέρες, και αυτά τα γεγονότα ξεκίνησαν μέσα σε λίγες ώρες από τον κύριο σεισμό. Επειδή οι σεισμοί από ρήγματα οριζόντιας διάρρηξης παράγουν πολύ ισχυρά «κύματα Love» που μεταφέρονται στον πλανήτη σε περίπου 80 λεπτά μπορεί να ενεργοποιήσουν και άλλα ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης . Πριν τον σημερινό σεισμό εκδηλώθηκαν 5 μετασεισμοί με μεγέθη M≥4.5 περίπου 9 ώρες πριν από το κύριο συμβάν στην Αλάσκα, ενώ καταγράφηκε μόνο ένας [βόρεια της Νέας Ζηλανδίας] στη συνέχεια. Έτσι, αν μη τι άλλο, ο πλανήτης ήταν πιο ήσυχος μετά τον κύριο σεισμό από ό, τι πριν, και καμία παγκόσμια ενεργοποίηση ακόμη δεν έχει παρατηρηθεί.
Αυτό το είδος του σεισμού εκδηλώθηκε σε μια ζώνη καταβύθισης που δημιουργεί μια τάφρο όπου οι δύο πλάκες συναντώνται στο θαλάσσιο πυθμένα, η εξωτερική ανύψωση είναι η ωκεάνια πλευρά εκείνης της τάφρου όπου η πλάκα είναι ελαφρώς προς τα πάνω προτού βυθιστεί κάτω από την ηπειρωτική Αλάσκα. Τα περιβάλλοντα αυτά συχνά φιλοξενούν σεισμούς που προέρχονται από κανονικά ρήγματα, και πιο σπάνια από τεκτονικές δομές οριζόντιας ολίσθησης , όπως το γεγονός σήμερα το πρωί. Στο παρελθόν, υπήρξαν εξωτερικοί σεισμοί από ανύψωση που προκαλούν ή προκαλούνται από τα γεγονότα στο κοντινό megathrust ρήγμα. Ένα παράδειγμα είναι η Σαμόα, Τόνγκα , η σεισμική ακολουθία 2009 η οποία πυροδότησε δύο καταστροφικά γεγονότα megathrust, ή το σεισμό Mw = 9.0 του Tohoku[Ιαπωνία], που προκάλεσε εκατοντάδες μεγάλους μετασεισμούς.
Εκτός από την ανάγκη να κατανοήσουμε την εξέλιξη της σεισμικής επικινδυνότητας της περιοχής, η αξιολόγηση της επίδρασης του σημερινού σεισμού στην παρακείμενη megathrust ζώνη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην επιστημονική κοινότητα. Τα σχέδια έχουν ξεκινήσει εδώ και μήνες με την τοποθέτηση 75 υποθαλάσσιων σεισμογράφων στην περιοχή που εκδηλώθηκε η ρήξη σήμερα το πρωί . Ο στόχος αυτού του προγράμματος είναι να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα σχετικά με το θηρίο megathrust της Αλάσκας. Η επιστημονική κοινότητα ομάδα θα μελετήσει σεισμικά δεδομένα εκτός από την θάλασσα και από ένα δίκτυο από 280 χερσαίους σεισμικούς σταθμούς που έχουν αναπτυχθεί στην Αλάσκα αρχής γενομένης από το 2014. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για να εξετάσουν τη συμπεριφορά ρήγματος σε μια ενεργή ζώνη megathrust.
Η Αλάσκα είναι το ιδανικό μέρος για να γίνει αυτό, δεδομένου ότι ένας σεισμός καταγράφεται από το Σεισμολογικό Κέντρο Πληροφοριών της Αλάσκας περίπου κάθε 15 λεπτά .Μελετώντας τις πολύ ενεργές ζώνες καταβύθισης είναι ένας καλός τρόπος για να αποκτήσουν γνώσεις σε λιγότερο ενεργά, αλλά δυνητικά πιο επικίνδυνα όρια τεκτονικών πλακών, όπως η περιοχή Cascadia megathrust στα ανοικτά των ακτών του Όρεγκον, Ουάσιγκτον, και Βρετανική Κολομβία.

Γεωδίφης

Πηγές
1.USGS,EMSC
2.temblor.net/Tiegan E. Hobbs, Georgia Institute of Technology

Η μεγαλύτερη υποθαλάσσια έκρηξη ηφαιστείου που έχει ποτέ καταγραφεί;

19/1/2018

Κάποιος επιβάτης επιστρέφοντας από τις διακοπές στη Σαμόα, είδε από το παράθυρο του αεροπλάνου: μια «περίεργη μεγάλη μάζα» να επιπλέει στον ωκεανό, εκατοντάδες χιλιόμετρα από την βόρεια ακτή της Νέας Ζηλανδίας. Έστειλε e-mail με φωτογραφίες μιας παράξενης ωκεάνιας κηλίδας σε επιστήμονες, οι οποίοι σύντομα συνειδητοποίησαν ότι ήταν μια σειρά από πλωτά σωματίδια που ξέρασε ένα υποβρύχιο ηφαίστειο, το οποίο έδωσε την μεγαλύτερη έκρηξη στο είδος του που έχει καταγραφεί ποτέ.
Το περιστατικό, εκδηλώθηκε από το Havre ένα υποθαλάσσιο βουνό, αρχικά πέρασε απαρατήρητη από τους επιστήμονες, αλλά η πλωτή πετρώδης πλατφόρμα που δημιουργήθηκε, πρόδωσε τι ακριβώς είχε συμβεί κάτω από το νερό.
Πίσω στο 2012, η πλατφόρμα - αποτελούμενη από ελαφρόπετρα - κάλυψε περίπου 400 τετραγωνικά χιλιόμετρα νότιο-δυτικά του Ειρηνικού Ωκεανού, αλλά μήνες αργότερα, οι δορυφόροι κατέγραψαν μία διασπορά υλικού σε μια περιοχή πάνω από δύο φορές το μέγεθος της Νέας Ζηλανδίας .
Κάτω από την επιφάνεια, η ίδια η έκταση της βραχώδους πλατφόρμας εντυπωσίασε τους επιστήμονες όταν εξερεύνησαν το χώρο το 2015, σε βάθη τόσο χαμηλά όσο 1.220 μέτρα.
«Είδαμε τεράστια μπλοκ ελαφρόπετρας, μερικά από αυτά στο μέγεθος ενός φορτηγού. Δεν είχαμε δει ποτέ κάτι παρόμοιο στο θαλάσσιο πυθμένα.» είπαν οι επιστήμονες. Η έρευνα - που διεξήχθη με το AUV Sentry και το τηλεχειριζόμενο όχημα (ROV) Jason - αποκαλύπτει ότι έκρηξη Havre Seamount ήταν πιο περίπλοκη από γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Η καλντέρα, η οποία εκτείνεται σχεδόν 4,5 χιλιόμετρα, απελευθέρωσε λάβα από 14 διεξόδους σε μια «μαζική ρήξη ηφαιστειακού οικοδομήματος», που εκτόξευσε όχι μόνο ελαφρόπετρα, αλλά τέφρα, θόλους λάβας, και ροές λάβας πυθμένα. Μπορεί να έγινε (ευτυχώς) κάτω από έναν ωκεανό, αλλά για μια αίσθηση της κλίμακας, σκεφτείτε ότι ήταν περίπου 1,5 φορές μεγαλύτερη από ό, τι η έκρηξη του 1980 του Mount St. Helens - ή 10 φορές το μέγεθος της έκρηξης του Eyjafjallajökull ,το 2010, στην Ισλανδία .
Οι ερευνητές λένε ότι από το υλικό που ξέσπασε, τα 3/4 ή περισσότερο ανέβηκε στην επιφάνεια και έφτασε μακριά σε ακτές του ωκεανού. Το υπόλοιπο ήταν διάσπαρτο γύρω από το κοντινό θαλάσσιο πυθμένα, έφερε την καταστροφή βιολογικών κοινοτήτων που ζούσαν εκεί. Με τα δείγματα που συλλέχθηκαν από την υποβρύχια αποστολή οι επιστήμονες θα έχουν μια τεράστια, σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν τι συμβαίνει όταν ένα ηφαίστειο εκρήγνυται κάτω από τη θάλασσα - ένα φαινόμενο που αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα περισσότερο από το 70% όλης της ηφαιστειακής δραστηριότητας στη Γη- ακόμα κι αν είναι λίγο πιο δύσκολο να εντοπιστούν. Υποβρύχιες εκρήξεις είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές στην ξηρά.

Γεωδίφης
Πηγή- sciencealert.com

Το μυστικό της ζωής μέσα από την ιστορία της Γης

10/1/2018

Η παλαιοντολόγος Μαίρη Άνινγκ σε πίνακα του Henry Thomas De la Beche. (GOODHUE 2005)

Προς τα μέσα του 19ου αιώνα ένα βιβλίο μπεστ σέλερ υποστήριζε ότι πήρε στη Γη εκατομμύρια χρόνια για να συμβούν οι γεωλογικές αλλαγές, αμφισβητώντας την ιδέα ενός νέου πλανήτη.
Ο Τζέιμς Ουσέρ, μεταξύ 1625 και 1656, ήταν Αρχιεπίσκοπος της Άρμαγκ και της Ιρλανδίας. Μελετώντας το 1650 την γενεολογική λίστα της Αγίας Γραφής προσδιόρισε ότι ο Θεός δημιούργησε τη Γη το προηγούμενο βράδυ της 23ης Οκτωβρίου, 4004 π.Χ. Η ιδέα μιας νεαρής Γης έγινε δεκτή από τον κλήρο και τους ακαδημαϊκούς με αποτέλεσμα συχνά να γράφεται στις σελίδες της Βίβλου.
Ομως το 1830, ο Κάρολος Λάιελ ένας δικηγόρος με πάθος για τα πετρώματα, δημοσίευσε τις «Αρχές της Γεωλογίας,» όπου υποστήριξε ότι οι γεωλογικές αλλαγές της Γης έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών. Ένα κομψά γραμμένο βιβλίο, έγινε μπεστ σέλερ και έφτασε στο ίδιο επίπεδο με τα έργα της Τζέιν Όστεν [από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας] και του Λόρδου Βύρωνα. Το βιβλίο του Σκωτσέζου εκλαϊκευτή της θεωρίας του Ομοιομορφισμού δημοσιεύθηκε σε αρκετές εκδόσεις.
Ένας νεαρός που ονομαζόταν Κάρολος Δαρβίνος πήρε μαζί του ένα αντίγραφο στο HMS Beagle για να το διαβάσει πριν φτάσει στο τελικό προορισμό του, τα Γκαλαπάγκος. Η ιδέα μιας αρχαίας Γης είχε βαθιά επίδραση στη σκέψη και τον κόσμο του νεαρού:«Τον ανάγκασε να αναρωτηθεί για τις αλλαγές στις μορφές ζωής με την πάροδο του χρόνου,» γράφει η Brenda Maddox στο βιβλίο της «Διαβάζοντας τα πετρώματα» το οποίο αφηγείται την συναρπαστική και δραστήρια ιστορία των βικτοριανών γεωλόγων. «Μετατόπισε την προσοχή του από τα πετρώματα και τα απολιθώματα στον άνθρωπο και οδηγήθηκε να γράψει την Καταγωγή των Ειδών. »
Η Maddox επισημαίνει ότι το πάθος του Δαρβίνου για τη γεωλογία ήταν τέτοιο που στο σημειωματάριό του περιλαμβάνονται περισσότερες πρόχειρες σημειώσεις σχετικά με πετρώματα από τα πλάσματα.
Οι βικτοριανοί επιστήμονες βρήκαν στοιχεία μιας εποχής των παγετώνων και προσδιόρισαν ότι ο κόσμος κάποτε κυριαρχείτο από τερατώδη ερπετά, πολύ πριν ο άνθρωπος περπατήσει στα δύο πόδια του.
Τα πετρώματα και το κυνήγι των ορυκτών ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι μεταξύ του βρετανικού κοινού του 19ου αιώνα. Θα μπορούσε κανείς να βρει συχνά ένα τζέντλεμαν και την σύζυγό του, με τα ψηλά καπέλα της εποχής, να εξερευνούν τις ακτές του Ντόβερ ή τα Highlands της Σκωτίας. Δεν υπήρχε κάποιο εμπόδιο για να ασχοληθείς με αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν, ένας βικτοριανός συγγραφέας ήταν «μια γρήγορη ματιά, μια καλή απόφαση, μια σαφή ιδέα για αυτό που ψάχνεις, και ένα καλό ζευγάρι πόδια».
Το βιβλίο «Διαβάζοντας τα πετρώματα» είναι γεμάτο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες: Ο επιθεωρητής William Smith, ο οποίος δημιούργησε το πρώτο εθνικό γεωλογικό χάρτη του κόσμου, προστατευόταν από τους ληστές από φρουρό με ένα όπλο με πλατύ στόμιο. Οι συναντήσεις της Γεωλογικής Εταιρείας ήταν τόσο εριστικές που έμοιαζαν με τις θορυβώδεις εργασίες της Λέσχης Pickwick του Καρόλου Ντίκενς. Δύο επιστήμονες είχαν μια διαφωνία τόσο έντονη για τη διαίρεση των δύο γεωλογικών ηλικιών που δεν μιλούσαν μεταξύ τους για 20 χρόνια.
Η συλλέκτρια απολιθωμάτων Μαίρη Άνινγκ θα καθάριζε τις ακτές κοντά στο σπίτι της στο Lyme Regis «με τη μακριά φούστα, το σάλι, το καπελάκι και το καλάθι της». Στις ανακαλύψεις της περιλαμβάνονται το πρώτο απολίθωμα από ιχθυόσαυρο, ένα θαλάσσιο ερπετό, τα πρώτα απολιθώματα ερπετών γνωστών ως πλειόσαυροι και ο πρώτος πτερόσαυρος, ένα ιπτάμενο ερπετό, που βρέθηκε έξω από τη Γερμανία. Ήταν το μεγαλύτερο απολίθωμα από κυνηγό που γνωρίσαμε ποτέ.
Αργότερα γενιές επιστημόνων θα αποκαλύψουν την κίνηση των ηπείρων και τη ραδιομετρική χρονολόγηση, και θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον κατακλυσμό που εξολόθρευσε τους δεινόσαυρους, αλλά οι κάτοικοι της Βικτορίας που δεν ήταν οι πρώτοι, όμως ξεκίνησαν πρώτοι τον αγώνα τους εναντίον του δημιουργισμού της νεαρής Γης. Οι ανακαλύψεις τους, οι οποίες κορυφώθηκαν με τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και τη φυσική επιλογή, τους οδήγησε σε μια μεγαλύτερη αλήθεια από ό, τι είχαν ψάξει.

Γεωδίφης

Πηγές

How Victorian Geologists Discovered the Secret of Life- Brenda Maddox
washingtonpost.com

Το Βρώμικο Τριάντα

5/1/2018

Το Βρώμικο Τριάντα [ή Dust Bowl] ήταν μια περίοδος σοβαρών καταιγίδων σκόνης που κατέστρεψαν σημαντικά την οικολογία και τη γεωργία των αμερικανικών και καναδικών λιβαδιών κατά τη δεκαετία του 1930.
Η δεκαετία του 1930 ήταν από τις πιο ξηρές στην αμερικανική ιστορία. Οκτώ ολόκληρα χρόνια ξηρασίας, πριν από τις ακατάλληλες τεχνικές καλλιέργειας, καθώς και οι οικονομικές κρίσεις της Μεγάλης Ύφεσης ανάγκασαν πολλούς αγρότες να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους από όλες τις Μεγάλες Πεδιάδες στο κεντρικό τμήμα των ΗΠΑ.
Όταν ήρθαν οι ισχυροί άνεμοι, σήκωσαν οτιδήποτε βρήκαν από την άγονη γη σχηματίζοντας σύννεφα σκόνης για χιλιάδες χιλιόμετρα. Πολλές θύελλες σκόνης άρχισαν γύρω από τα panhandles του Τέξας και την Οκλαχόμα και άγγιξαν γειτονικά τμήματα του Νέου Μεξικού, Κολοράντο και το Κάνσας. Αλλά τελικά το σύνολο της χώρας επηρεάστηκε αναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να εγκαταλείψουν τα αγροκτήματα τους και να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση εργασίας και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές όταν έφθασαν στις Μεγάλες Πεδιάδες βρήκαν το έδαφος ακατάλληλο για τη γεωργία. Η γη ήταν ημι-άνυδρη και επιρρεπής σε παρατεταμένη ανομβρία, που εναλλασσόταν με περιόδους με ασυνήθιστη υγρασία. Αλλά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ήταν πρόθυμη να εκμεταλλευτεί τη γη, έτσι εγκαταστάθηκαν και άρχισαν να την καλλιεργούν.
Μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου το 1865, μια σειρά από ομοσπονδιακοί χειρισμοί χορήγησαν στους εποίκους εκατοντάδες στρέμματα γης. Οι πράξεις αυτές οδήγησαν σε μια μαζική εισροή από νέους και άπειρους αγρότες σε όλη τη γη των Μεγάλων Πεδιάδων.
Μία περίοδος από ασυνήθιστα υγρές καιρικές συνθήκες στις αρχές του 20ου αιώνα επιβεβαίωσε την πεποίθηση ότι οι πεδιάδες θα μπορούσαν να εξημερωθούν μετά από όλα, με αποτέλεσμα την αύξηση των οικισμών και της καλλιέργειας.
Οι αγρότες όργωναν τη γη εξαλείφοντας την τοπική χλωρίδα και νέα φυτά τοποθετούνταν στο έδαφος. Όταν οι καλλιέργειες άρχισαν να αποτυγχάνουν με την έναρξη της ξηρασίας το 1930, το γυμνό εκτιθέμενο έδαφος στον άνεμο, άρχισε να παρασύρεται μακριά σε μαζικές θύελλες σκόνης που μαύρισαν τον ουρανό.
Αυτά τα πνιχτικά κύματα σκόνης, που ονομάστηκαν «μαύρες χιονοθύελλες», ταξίδεψαν σε όλη τη χώρα, φτάνοντας έως και την Ανατολική Ακτή και σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, κά
«Ο αντίκτυπος είναι σαν μια φτυαριά από λεπτή άμμο να έρχεται στο πρόσωπο», γράφει ο Avis D. Carlson σε άρθρο της New Republic. «Ζούμε με τη σκόνη, την τρώμε, κοιμόμαστε μαζί της».
Αφού πέρασαν οι άνεμοι και η σκόνη κατακάθισε, ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ ξεκίνησε ένα τεράστιο έργο για να φυτέψει εκατοντάδες εκατομμύρια δέντρα στις Μεγάλες Πεδιάδες για να δημιουργήσει ένα γιγαντιαίο ανεμοθραύστη.
Γνωστή ως προστατευτική ζώνη, αποτελείτο από 220 εκατομμύρια δέντρα που εκτείνονταν σε μια μεγάλη ζώνη μήκους 100 μιλίων από τον Καναδά στο βόρειο Τέξας, για την προστασία της γης από την διάβρωση του ανέμου.
Η προστατευτική ζώνη δεν ήταν ένας συνεχής τοίχος δέντρων, αλλά μάλλον τμήματα που προστάτευαν μεμονωμένες αγροτικές περιοχές. Μέχρι το 1942 υπήρχαν περισσότερες από τριάντα χιλιάδες προστατευτικές ζώνες στις πεδιάδες. Μέχρι σήμερα παραμένει η μεγαλύτερη προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα. Τώρα πολλές από τις προστατευτικές ζώνες είτε έχουν φύγει είτε δεν παρέχουν πλέον τα οφέλη για τα οποία σχεδιάστηκαν. Τα δέντρα που κάποτε ήταν απαραίτητα έχουν πλέον καταστεί βάρος για τους αγρότες, των οποίων η εστίαση τώρα είναι πως να βάλουν περισσότερα εδάφη στην παραγωγή. Μερικοί φοβούνται ότι η απώλεια αυτών των δένδρων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια άλλη καταστροφική θύελλα σκόνης στο μέλλον.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.amusingplanet.com

H έκρηξη που συγκλόνισε τον Μεσαίωνα

Θα ακολουθήσουν παγκόσμιοι μετασεισμοί μετά τα Μ 7.9 στην Αλάσκα;

Η μεγαλύτερη υποθαλάσσια έκρηξη ηφαιστείου που έχει ποτέ καταγραφεί;

Το μυστικό της ζωής μέσα από την ιστορία της Γης

Το Βρώμικο Τριάντα

Γαία

Αρχεία

Γεωδίφης,2009