Ηφαίστειο λάσπης είναι η οπή από την οποία διαφεύγουν φυσικά αέρια κυρίως υδρογονανθράκων με μεγάλη δύναμη και συμπαρασύρουν τα πετρώματα των πλευρικών τοιχωμάτων από τα οποία διέρχονται. Συνήθως το ζεστό νερό αναμιγνύεται με λάσπη και τα επιφανειακά κοιτάσματα. Περίπου το 86% των αερίων που εκλύονται από αυτές τις δομές είναι το μεθάνιο, με πολύ λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα και του αζώτου .
Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές διαδικασίες που μπορούν να προκαλέσουν τέτοια δραστηριότητα. Τα ηφαίστεια λάσπης συνήθως συνδέονται με ζώνες καταβύθισης τεκτονικών πλακών και περίπου 700 έχουν αναγνωρισθεί μέχρι σήμερα. Τέτοιου είδους ηφαίστεια υπάρχουν σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Στην Ευρώπη, μπορούν να βρεθούν στο Ταμάν της Ρωσίας, στην  χερσόνησο του Κερτς της νοτιοανατολικής Ουκρανίας . Στην Ιταλία, παρουσιάζονται  στο βόρειο τμήμα  των Απεννίνων και στη Σικελία ενώ στην Ρουμανία,  υπάρχουν κοντά στο Καρπάθια Όρη.
Όμως απο τα πιο γνωστά  είναι αυτά της Βενεζουέλας και του Τρινιντάτ  όπου υπάρχουν ιζήματα τα οποία εξέρχονται από ρήγματα στην επιφάνεια. Τα τελευταία χρόνια  παρουσιάστηκε ένα ηφαίστειο λάσπης  στην Ιάβα.Το διάσημο «Λούσι» έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα στους κατοίκους της περιοχής. Η λάσπη του ηφαιστείου έχει εκτοπίσει μέχρι σήμερα περισσότερους από 42.000 κατοίκους ενώ  έχει καταπιεί 12 χωριά, τα οποία βρίσκονται πλέον στα 15 μέτρα βάθος. Δεκατρείς άνθρωποι πνίγηκαν και αρκετοί ακόμα έχουν υποστεί εγκαύματα από την ανάφλεξη των αερίων που αναβλύζουν στην επιφάνεια.
Το ηφαίστειο λάσπης δημιουργήθηκε  πιθανότατα  από   γεώτρηση μιας πετρελαϊκής εταιρείας, ενώ η εμφάνιση σύμφωνα με  την ινδονησιακή κυβέρνηση οφείλεται σε σεισμό, ο οποίος είχε σημειωθεί λίγες ημέρες νωρίτερα σε απόσταση 280 χιλιομέτρων. Ωστόσο, ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες αποδίδουν το φαινόμενο στις  πετρελαϊκές δραστηριότητες της εταιρείας Lapindo Brantas. Σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, η εταιρεία απέτυχε να τοποθετήσει ένα προστατευτικό πλαίσιο στο φρεάτιο μιας γεώτρησης, με αποτέλεσμα νερό και αέριο από το υπέδαφος να βγαίνουν με μεγάλη πίεση στην επιφάνεια. Η εταιρεία προσπάθησε με διάφορους τρόπους να σφραγίσει την γεώτρηση αλλά απέτυχε παταγωδώς.
Σύμφωνα με νεώτερες μελέτες το ηφαίστειο θα συνεχίσει να πνίγει την περιοχή με δύσοσμη λάσπη και εύφλεκτα αέρια για τουλάχιστον 30 χρόνια, δείχνουν οι προσομοιώσεις ερευνητών. Κανείς  κάτοικος πια δεν μπορεί να επιστρέψει στην περιοχή και οι επιπτώσεις του ηφαιστείου πιθανότατα θα αυξηθούν, προειδοποιούν οι ερευνητές. Ακόμη εκτιμάνε ότι  μέχρι να μετριαστεί η ροή της λάσπης γύρω στο 2037, το έδαφος στη γύρω περιοχή θα υποχωρήσει και θα δημιουργήσει μια κοιλότητα γεμάτη λάσπη, με βάθος από 95 έως 475 μέτρα.

 
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Journal of the Geological Society,

Το 1827,ο γιατρός  Ροβέρτος Δαρβίνος  ήταν ένας  δυστυχισμένος πατέρας , αφού  ο νεότερος γιός του δεν ενδιαφερόταν να ακολουθήσει το επάγγελμα του. Από μικρός ο Κάρολος  δεν φημιζόταν για την διανοητική του ανάπτυξη . Στο σχολείο του Σρούσμπερυ, όπου άρχισε να φοιτά το 1818, υπήρξε μέτριος μαθητής ,ενώ στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου τον έστειλαν το 1825 για ιατρικές σπουδές απέτυχε, επειδή αποστρεφόταν τις παραδόσεις και η παρακολούθηση χειρουργικών επεμβάσεων του προξενούσε αηδία. Έτσι, ξαφνικά αναγκάζεται  ο πατέρας του να τον εγγράψει  σε έναν κύκλο προπτυχιακών μαθημάτων τέχνης του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, ώστε να μπορέσει να γίνει κληρικός. Πίστευε ότι θα ήταν  μια λογική κίνηση σε μια εποχή που οι Αγγλικανοί ιερείς αμοίβονταν με ένα αξιόλογο εισόδημα. Εκείνη την εποχή οι  περισσότεροι φυσιοδίφες στην Αγγλία ήταν κληρικοί που θεωρούσαν μέρος των καθηκόντων τους να "εξερευνούν  τα θαύματα της δημιουργίας του Θεού". Όμως στο Πανεπιστήμιο αυτός ο προβληματικός νέος ενδιαφερόταν περισσότερο για την ιππασία και την σκοποβολή παρά την μελέτη. Παραμελούσε τις σπουδές του, αλλά γνωρίστηκε με μερικούς επιφανείς επιστήμονες, που παρακίνησαν το ενδιαφέρον του για τη Φυσική Ιστορία. Σύντομα γίνεται, μανιώδης συλλέκτης σκαθαριών. Γνωρίζει τον καθηγητή βοτανολογίας Αιδεσιμότατο Τζον Στήβενς Χένσλοου, που ήταν  ειδικός  στα σκαθάρια και παρακολουθεί  το μάθημα φυσικής ιστορίας του Χένσλοου  και σύντομα γίνεται  ο αγαπημένος του μαθητής.  Το 1831, με σύσταση του Χένσλοου, ο Δαρβίνος επιβιβάστηκε στο πολεμικό πλοίο «Μπιγκλ» ως φυσιοδίφης για ένα επιστημονικό υδρογραφικό ταξίδι στη Νότιο Αμερική και στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το ταξίδι αυτό διήρκεσε  περίπου 5  χρόνια. Στα ηφαιστειογενή νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου ελέγχει  την εγκυρότητα του συγγράμματος του Τσαρλς Λάιελ «Αρχές της Γεωλογίας», αποδεχόμενος το δόγμα του ομοιομορφισμού, ότι δηλαδή η εφαρμογή των φυσικών νόμων διά μέσου των γεωλογικών αιώνων είναι ομοιόμορφη. Συνέχεια, στην πενταετή του ερευνητική εκστρατεία,  ο Δαρβίνος μελέτησε μια μεγάλη ποικιλία γεωλογικών χαρακτηριστικών, απολιθώματα και ζώντες οργανισμούς και συνάντησε πολλούς διαφορετικούς λαούς, ιθαγενείς και αποίκους. Συγκέντρωσε με μεθοδικότητα τεράστιο αριθμό δειγμάτων, πολλά από τα οποία ήταν καινούρια για την επιστήμη. Αυτό εδραίωσε τη φήμη του ως φυσιοδίφη και τον κατέστησε έναν από τους προδρόμους στον τομέα της οικολογίας.
Στη Βραζιλία έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με το τροπικό δάσος και στην Αργεντινή ανακαλύπτει τα πρώτα απολιθώματα. Στη Γη του Πυρός συναντά μια φυλή τόσο πρωτόγονη, που δύσκολα θα χαρακτηριζόταν ανθρώπινη. Στη Χιλή υπήρξε μάρτυρας σεισμού και παρατήρησε τις επιδράσεις του στην ανύψωση του εδάφους και τη σχέση του με ηφαιστειακή έκρηξη. Στα υψίπεδα των Άνδεων τον δάγκωσαν νοσογόνα έντομα. Μετά τα νησιά Γκαλαπάγκος επισκέφθηκε την Ταϊτή, τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τη Νήσο Μαυρίκιο, τη Νότιο Αφρική, τα νησιά της Αγίας Ελένης και της Αναλήψεως και επέστρεψε στην Αγγλία τον Οκτώβριο του 1836.
Όλο το έργο του στηρίζεται στις παρατηρήσεις και στη συλλογή υλικού κατά τη διάρκεια του επιστημονικού αυτού ταξιδιού. Όμως ,τα ενδιαφέροντα του Δαρβίνου ήταν, αρχικά, γεωλογικά και οι παρατηρήσεις του οδήγησαν στη συγγραφή τεσσάρων βιβλίων: «Ημερολόγιο Ερευνών για τη Γεωλογία και τη Φυσική Ιστορία των Τόπων Επίσκεψης του Μπιγκλ»,  «Δομή και Κατανομή των Κοραλλιογενών Υφάλων», «Γεωλογικές Παρατηρήσεις σε Ηφαιστειογενή Νησιά» και «Γεωλογικές Παρατηρήσεις στη Νότιο Αμερική». Τα έργα αυτά επισκιάστηκαν από την εξελικτική θεωρία, με αποτέλεσμα να παραμεληθούν από τους μεταγενέστερους, παρ’ όλο που υπήρξαν θεμελιακά για το μετέπειτα έργο του.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Ο ασβεστίτης  αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο και είναι από τα πλέον διαδεδομένα υλικά, αφού καταλαμβάνει σε βάρος το 4 % του στερεού φλοιού της Γης. Συχνά ονομάζεται καλσίτης  (calcium = ασβέστιο) και εμφανίζεται σε διάφορες μορφές και σχεδόν σε όλα σχεδόν τα χρώματα. Καλσίτες επίσης είναι οι σταλακτίτες, οι σταλαγμίτες, και τα όστρακα της θάλασσας. Ο καλσίτης έχει την ιδιαιτερότητα να  εμφανίζει  διάφορα οπτικά φαινόμενα, όπως  διπλή διάθλαση, φθορισμό, θερμοφωταύγια,  κ.ά. Αν πάνω στην επιφάνεια του, πέσει μία σταγόνα οξύ, αντιδρά, και φαίνεται σα να βράζει. Ο καλσίτης συνήθως είναι πολύ μαλακός, και σχίζεται εύκολα. Αν και δεν χρησιμοποιείται από τους κοσμηματοποιούς, είναι ένα από τα αγαπημένα πετρώματα των συλλεκτών, γιατί έχουν πολύ εντυπωσιακά δείγματα και χωρίς μεγάλο κόστος.
Καλσίτης ήταν και η θρυλική πέτρα των Βίκινγκς που γινόταν φωτεινή ή σκοτεινή ανάλογα με τη θέση του Ήλιου και την κατεύθυνση του πολωμένου φωτός. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Βασιλιάς Όλαφ πήρε  έναν καλσίτη, κοίταξε τον ουρανό, είδε από πού ερχόταν το φως, και από αυτό συμπέρανε τη θέση του αόρατου Ήλιου. Λέγεται ότι  χρησιμοποιώντας αυτή την πέτρα οι Βίκινγκς έφτασαν στην Αμερική.Τότε δεν υπήρχαν οι πυξίδες, ενώ δεν είχαν την δυνατότητα να δούν καν τα άστρα στο διαρκές φως του αρκτικού καλοκαιριού;  
Τον τελευταίο καιρό διάφοροι ερευνητές ισχυρίζονται ότι χάρη στις μοναδικές ιδιότητες του καλσίτη οι Βίκινγκς έφτασαν στην Αμερική. Η πέτρα αυτή  είναι πολωμένη, και μπορεί να φαίνεται σκοτεινή ή φωτεινή ανάλογα με τον προσανατολισμό της σε σχέση με τη θέση του Ήλιου. Δεδομένου ότι οι κρύσταλλοι του καλσίτη είναι πολωμένοι, αφήνουν να περάσει από μέσα τους μόνο το φως που ταλαντώνεται σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και αυτό σημαίνει, θεωρητικά τουλάχιστον, ότι οι Βίκινγκ θα μπορούσαν να κοιτάζουν τον ουρανό μέσα από την πέτρα για να υπολογίσουν τη θέση του Ήλιου.
Όπως όμως σχολιάζουν κάποιοι ερευνητές στο Nature, το γεγονός ότι οι πολωμένοι κρύσταλλοι είναι αποτελεσματικοί δεν αποδεικνύει από μόνο του ότι οι Βίκινγκ όντως χρησιμοποιούσαν τέτοια όργανα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια και το Nature

Βίντεο – Τρία ορυκτά από τη Σκανδιναβία που μπορεί να είναι οι θρυλικές ηλιόπετρες των Βίκινγκς. Επίδειξη διπλής διάθλασης του Iceland spar (ασβεστίτη),που χωρίζει το πολωμένο φως σε δύο κατευθύνσεις

Το έτος 1548 ένα αγόρι γεννήθηκε στην μικρή πόλη  Nola της Καμπανίας, που δεν απέχει πολύ από τον Βεζούβιο. Μόλις μεγάλωσε ο Giordano, το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών και μόλις  το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο τον μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.
Ποιος ήταν ο  Giordano Bruno; Ήταν Ιταλός φιλόσοφος  που  υποστήριζε την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων, και την ηλιοκεντρική θεωρία. Υποστήριζε πως η ενοποιός ουσία των πάντων είναι ο Θεός, αλλά αρνιόταν τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού. Θεωρούσε πως η θρησκεία είναι μέσο καθοδήγησης των αμαθών.
Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για 7 χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.
Ωστόσο, έχουν περάσει 411 χρόνια  και πολλά έχουν αλλάξει από τότε που η Καθολική Εκκλησία τον έριξε στην πυρά. Τώρα, το Βατικανό προσπαθεί να συνεργαστεί με την Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος, με στόχο τη δημιουργία ενός δικτυακού τόπου που θα επιχειρήσει να συνδυάσει την κοσμολογία με τη θεολογία.H «Γενική Πύλη Κοσμολογίας» θα συγκεντρώνει πληροφορίες για την αστρονομία, τη θεολογία, τη φιλοσοφία και την τέχνη. Από την πλευρά της Εκκλησίας, το εγχείρημα έχει στόχο να βοηθήσει τους χριστιανούς και τους πιστούς να κατανοήσουν καλύτερα την επιστήμη, όχι ως εχθροί αλλά ως φίλοι δήλωσε o επικεφαλής του εγχειρήματος από την πλευρά του Βατικανού.

 Γεωδίφης με πληροφορίες  από το BBC

Το Ραδόνιο είναι ένα ευγενές αέριο. Είναι ραδιενεργό και ένα από τα βαρύτερα αέρια. Σε θερμοκρασία και πίεση δωματίου είναι άχρωμο αλλά όταν ψυχρανθεί κάτω από τη θερμοκρασία πήξης του αποκτά ένα υποκίτρινο χρώμα που καθώς μειώνουμε τη θερμοκρασία μετατρέπεται σε κίτρινο και στη συνέχεια σε πορτοκαλοκόκκινο. Το ραδόνιο θεωρείται επικίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Το ραδόνιο υπάρχει στο έδαφος και μπορεί να συγκεντρωθεί στο εσωτερικό των κτηρίων που δεν αερίζονται αρκετά. Ευθύνεται για την πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα: αν και έχει μικρό χρόνο ημιζωής, διασπάται σε άλλα ραδιενεργά στοιχεία τα οποία έχουν χρόνο ημιζωής δεκαετιών, με αποτέλεσμα η εισπνοή ραδονίου από κάποιον να αποτελεί συνεχή κίνδυνο. Μεγάλα ποσοστά ραδονίου συνήθως υπάρχουν εκεί όπου η γεωλογία της περιοχής το επιτρέπει (π.χ ρήγματα, υπόγεια νερά, τύπος εδάφους ,κά) και σε κατασκευές με οικοδομικά υλικά που ευνοούν την παρουσία του.

ΜΥΘΟΣ: Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ότι το ραδόνιο είναι πραγματικά ένα πρόβλημα.Αν και ορισμένοι επιστήμονες αμφισβητούν τον ακριβή αριθμό των θανάτων που οφείλονται στο ραδόνιο, όλες οι μεγάλες οργανώσεις για την υγεία συμφωνούν με τις εκτιμήσεις ότι το ραδόνιο προκαλεί  προβλήματα  που  μπορούν να προληφθούν. Χιλιάδες θάνατοι από καρκίνο του πνεύμονα συμβαίνουν κάθε χρόνο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μεταξύ των καπνιστών, αφού ο κίνδυνος για τους καπνιστές είναι πολύ μεγαλύτερος από ό, τι στους μη καπνιστές.
ΜΥΘΟΣ: Η δοκιμή του ραδόνιου είναι δύσκολη, χρονοβόρα και δαπανηρή.Η δοκιμή του ραδόνιου είναι εύκολη. Μπορείτε να ελέγξετε το σπίτι σας και με ειδικό κιτ να κάνετε δοκιμή ραδόνιου μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα
ΜΥΘΟΣ: Τα σπίτια με προβλήματα ραδόνιου δεν μπορούν να επιδιορθωθούν.Υπάρχουν απλές λύσεις σε προβλήματα του ραδονίου στα σπίτια. Εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν ήδη αντιμετωπίσει τα προβλήματα του ραδονίου στα σπίτια τους με περίπου το ίδιο κόστος με άλλες κοινές οικιακές επισκευές.
ΜΥΘΟΣ: Ραδόνιο επηρεάζει μόνο ορισμένα είδη κατοικιών.Η κατασκευή ενός σπιτιού μπορεί  να επηρεάσει τα επίπεδα ραδονίου. Ωστόσο, το ραδόνιο μπορεί να είναι ένα πρόβλημα που παρουσιάζεται στα σπίτια όλων των τύπων: παλαιά σπίτια, τα νέα σπίτια, μονωμένα σπίτια, τα σπίτια με υπόγεια και τα σπίτια χωρίς υπόγεια. Η  γεωλογία της περιοχής, τα οικοδομικά υλικά, και το πώς το σπίτι χτίστηκε αποτελούν παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα ραδονίου σε σπίτια.
ΜΥΘΟΣ: Το ραδόνιο είναι μόνο ένα πρόβλημα σε ορισμένες περιοχές της χώρας.Τα προβλήματα Ραδόνιου ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή, αλλά ο μόνος τρόπος να γνωρίζετε τα επιπέδου του ραδονίου σας είναι να κάνετε τεστ δοκιμής.
ΜΥΘΟΣ: Το αποτέλεσμα της δοκιμής ενός γείτονα είναι μια καλή ένδειξη για το αν το σπίτι σας έχει ένα πρόβλημα.Δεν είναι. Τα επίπεδα ραδόνιου μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά από σπίτι σε σπίτι. Ο μόνος τρόπος να ξέρω αν το σπίτι μου έχει ένα πρόβλημα με  το ραδόνιο είναι να το δοκιμάσω.
ΜΥΘΟΣ: Ο καθένας πρέπει να εξετάζει  το νερό του για το ραδόνιο.Αν και το ραδόνιο εισέρχεται σε κάποια σπίτια μέσω του νερού, είναι σημαντικό να γίνει η  πρώτη δοκιμή στον αέρα μέσα στο σπίτι για το ραδόνιο. Εάν το νερό προέρχεται από μια δημόσια παροχή νερού που χρησιμοποιεί τα υπόγεια ύδατα, καλέστε τον προμηθευτή νερού σας. Αν τα επίπεδα ραδονίου είναι υψηλά αναφέρετε το για να παρέμβουν οι ειδικοί.
ΜΥΘΟΣ: Είναι δύσκολο να πωληθούν  τα σπίτια όπου έχουν ανακαλυφθεί προβλήματα με ραδόνιο.Σε περίπτωση που έχετε αντιμετωπίσει τα προβλήματα με ραδόνιο, μπορείτε να το γνωστοποιήσετε  και αυτό από μόνο του είναι μερικές φορές ένα καλό σημείο πώλησης.
ΜΥΘΟΣ: έχω ζήσει στο σπίτι μου για τόσο πολύ καιρό, δεν έχει νόημα να αναλάβω  δράση τώρα.Θα μειώσετε τον κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα, όταν μειώσετε τα επίπεδα του ραδονίου, ακόμα κι αν έχετε ζήσει με ένα πρόβλημα ραδονίου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΜΥΘΟΣ: Οι βραχυπρόθεσμες δοκιμές δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη λήψη απόφασης για το αν θα πρέπει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα  στο σπίτι σας.Μια δοκιμή βραχυπρόθεσμη, ακολουθούμενη από μια δεύτερη μικρής διάρκειας   δοκιμής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποφασίσετε εάν θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στο σπίτι σας. Ωστόσο, όσο πιο κοντά ο μέσος όρος των δύο βραχυπρόθεσμων δοκιμών  σας είναι σε 4 PCI / L, τόσο  λιγότερο βέβαιος  μπορείτε να είστε σχετικά με το ραδόνιο. Λάβετε υπόψη ότι τα επίπεδα ραδονίου κάτω των 4 PCI / L συνεχίζουν να αποτελούν κάποιο κίνδυνο. Τα επίπεδα  ραδόνιου  μπορούν  να μειωθούν στα περισσότερα σπίτια με το PCI 2 / L ή χαμηλότερα.

Που μπορώ να προμηθευτώ  κιτ με τεστ δοκιμής .Στην ιστοσελίδα http://sosradon.org/test-kits#order-online  ή ακόμη και από το Amazon 
http://www.amazon.com/s/ref=nb_sb_noss?url=search-alias%3Dtools&field-keywords=Radon+test+kits+&x=16&y=13

Γεωδίφης με πληροφορίες από την EPA (Εταιρεία προστασίας από περιβαλλοντικά θέματα των ΗΠΑ)και την Βικιπαίδεια

Η νέα κατανόηση του τρόπου με τον οποίο o χρυσός δημιουργείται μέσα στο μάγμα, με την παρουσία του θείου μπορεί να βοηθήσει στο κυνήγι και την εύρεση του.
Οι άνθρωποι έψαχναν τον χρυσό για χιλιάδες χρόνια. Ο χρυσό παράγεται σε ορυχεία που βρέθηκαν σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική και μέχρι σήμερα, σε όλη την ανθρώπινη ιστορία περίπου 165.000 τόνοι  από το λαμπερό υλικό έχει εξορυχθεί, σύμφωνα με το World Gold Council, μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο του χρυσού.
"Σχεδόν κάθε ορυχείο χρυσού βρέθηκε σε πετρώματα κοντά στην επιφάνεια της γης», δήλωσε ο Robert Linnen, ένας οικονομικός γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, στον Καναδά, τονίζοντας το Gold Rush της Καλιφόρνιας ως ένα απλό παράδειγμα. "Αν θέλετε να βρείτε χρυσό τώρα, θα πρέπει να αναζητήσετε το πιο δύσκολο πράγμα," είπε ο Linnen.
Αλλά πώς να βρείτε χρυσό που είναι, ας πούμε, 100 μέτρα ή περισσότερο κάτω από το έδαφος; Δεν μπορείτε απλά να σκάψετε παντού. O Linnen προτείνει, να αρχίσετε με μια βαθιά γνώση του τρόπου με τον οποίο τα κοιτάσματα χρυσού δημιουργούνται. Το Θείο μπορεί να είναι ένα βασικό συστατικό στην εν λόγω συνταγή, σύμφωνα με μια μελέτη του Linnen, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature Geoscience.
Ενώ ακόμα βρίσκεται σε συζήτηση η προέλευση του χρυσού μεταξύ μερικών γεωλόγων, μία από τις υποθέσεις υποστηρίζει ότι ο χρυσός  λιώνει βαθιά μέσα στο γήινο μανδύα και μετά ξεσπά στον ανώτερο φλοιό, όπου δημιουργούνται και τα κοιτάσματα.
"Εάν αυτό πράγματι συμβαίνει, τότε θέλουμε να κατανοήσουμε πώς ο χρυσός βγαίνει από το μανδύα και μεταφέρεται στην επιφάνεια," ο Linnen είπε. "Δεν δίνουν  όλα τα μάγματα, κοιτάσματα χρυσού, γι 'αυτό πρέπει να γνωρίζουμε τις μοναδικές συνθήκες που πρέπει να είναι σε ισχύ όταν αυτό συμβαίνει."
Προηγουμένως είχαμε ως δεδομένο ότι για όσο διάστημα υπήρχαν θειούχα μέταλλα στον μανδύα, ο χρυσός θα παρέμενε στα εν λόγω μέταλλα. Αυτό σήμαινε ότι ο μόνος τρόπος για τον χρυσό να προέλθει  από το μάγμα του μανδύα ήταν το σουλφίδιο μετάλλων πρώτα να λιώσει έξω, ή να καταστραφεί με κάποιο άλλο τρόπο."Η διαλυτότητα του χρυσού σε θειούχα μάγματα υπήρχε η σκέψη να είναι πολύ, πολύ χαμηλή», δήλωσε ο Linnen, περιγράφοντας την τάση μιας ουσίας να διαλυθεί σε κάποιο άλλο μέσο.
Με βάση μια σειρά πειραμάτων, οι ερευνητές τώρα δείχνουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Στην πραγματικότητα, η παρουσία θείου αύξησε πραγματικά την ποσότητα χρυσού που βρέθηκε διαλυμένη σε μάγμα έως και οκτώ φορές, ανάλογα με ορισμένες χημικές προϋποθέσεις .Η νέα ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει τις μελλοντικές έρευνες του χρυσού και  επικεντρώνεται σε θέσεις που είναι πιο πιθανό να περιέχουν κατάλοιπα, όπως πετρώματα πλούσια σε θείο. Κάτω από ανενεργά ηφαίστεια θα μπορούσε να είναι ένα καλό μέρος για να αρχίσετε να ψάχνετε, ο Linnen είπε.
"Η ζήτηση για χρυσό συνεχίζει να αυξάνεται", πρόσθεσε. "Ωστόσο πρέπει να βρούμε περισσότερους πόρους για να αντικαταστήσουμε αυτό που ήδη εξαντλείται».
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Nature

Πρόκειται για κατάλογο που προέρχεται από τον T. Σίμκιν (1984). Εκεί όπου αναφέρεται ως έκρηξη σημαίνει σε κυβικά χιλιόμετρα στάχτης. Όλα τα αριθμητικά στοιχεία είναι εκτιμήσεις. Από το 10.000 π.Χ. πάνω από 50 εκρήξεις είναι γνωστές που έχουν εκτοξεύσει περισσότερα από 10 κυβικά χιλιόμετρα στάχτης (στοιχεία από το Smithsonian Global Volcanism Program). Οι ημερομηνίες στις πρώτες 6 εκδηλώσεις από ραδιοχρονολογήσεις είναι κατά προσέγγιση.
Στον δεύτερο πίνακα παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες φονικές ηφαιστειακές εκρήξεις των τελευταίων 10.000 χρόνων ενώ για την ίδια χρονική περίοδο υπάρχει και ένας τρίτος πίνακας που αναφέρεται στα ηφαίστεια με το μεγαλύτερο αριθμό εκρηκτικών εκρήξεων . Τα δεκαέξι ηφαίστεια του καταλόγου κατανέμονται μεταξύ δώδεκα διαφορετικών  χωρών.

Γεωδίφης

Οι κρυοσεισμοί , ή σεισμοί παγετού, είναι ένα φυσικό φαινόμενο που παράγει κίνηση του εδάφους  και θορύβους παρόμοιους με ένα σεισμό, αλλά προκαλείται από ξαφνική ψύξη του εδάφους. Συνήθως εμφανίζεται κατά τα  πρώτες κρύες περιόδους  του έτους, όταν η θερμοκρασία μειωθεί κάτω από το μηδέν, ειδικά αν δεν υπάρχει χιόνι να καλύψει και να μονώσει το έδαφος.
Μπορούν αναγνωρισθούν εύκολα, σε αντίθεση με ένα σεισμό, αφού  οι επιπτώσεις των είναι πολύ περιορισμένες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που ζουν σε σπίτια μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά, δεν παρατηρούν κάτι το ιδιαίτερο. Ο λόγος για τον οποίο οι κραδασμοί δεν ταξιδεύουν πολύ μακριά είναι ότι οι κρυοσεισμοί  δεν απελευθερώνουν πολλή ενέργεια σε σύγκριση με ένα πραγματικό σεισμό που προκαλείται από μετατόπιση βράχου μέσα στη γη. Από την άλλη πλευρά, δεδομένου ότι  οι κρυοσεισμοί εμφανίζονται στην επιφάνεια του εδάφους μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές επιπτώσεις ακριβώς σε μία περιορισμένη περιοχή. Οι  κρυοσεισμοί παρουσιάζονται κατά κανόνα από τα μεσάνυχτα έως και την αυγή, κατά τη διάρκεια του ψυχρότερου μέρους της νύχτας. Εάν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να εμφανιστούν με δονήσεις  που διαρκούν πάνω από μερικές ώρες ή ακόμα και σε διαδοχικές νύχτες.
Υπήρξαν μερικές περιπτώσεις που αναφέρθηκαν στις βορειοανατολικές ΗΠΑ, μικρά ραγίσματα  στο έδαφος όπου υπήρξαν οι κρυοσεισμοί. Στις ειδικές αυτές περιπτώσεις, φαίνεται ότι οι ρωγμές που προκαλούνται από το έδαφος οφείλονται στο  γρήγορο και ξαφνικό  κρύο. Λόγω της τυχαίας εμφάνισης τους και τις εν γένει μικρές επιπτώσεις, δεν υπάρχουν πολλά επιστημονικά δεδομένα σχετικά με τους κρυοσεισμούς , αλλά φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος συνδυασμός των καιρικών συνθηκών είναι πιο σημαντικός από το είδος της γεωλογίας  της περιοχής ή το έδαφος. Οι κρυοσεισμοί  έχουν αναφερθεί στο άνω μέρος της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Βερμόντ, Μασαχουσέτη, Κονέκτικατ, και Μέιν.

Γεωδίφης με πληροφορίες  από τον Lacroix, Andrew V., 1980, A short note on cryoseisms

Ο Φόβος  πήρε το όνομα του από τη 15η  ραψωδία της Ιλιάδας και ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό αστρονόμο Χωλ το 1877 .Είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη (ο άλλος είναι ο Δείμος). Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία ο Φόβος σχηματίστηκε από υλικό που εκτοξεύτηκε σε τροχιά μετά από μία τεράστια έκρηξη που προκλήθηκε από τη συντριβή αστεροειδούς στην επιφάνεια του Άρη.
Ο Φόβος είναι μάλλον ένας χαλαρός σωρός υλικών, όπως μερικοί αστεροειδείς, παρά ένα συμπαγές σώμα αφού μετρήσεις του Mars Express της Ευρωπαικής Διαστημικής Εταιρείας εκτίμησαν τη μάζα σε 1.072x1016 κιλά, περίπου ένα δισεκατομμυριοστό της μάζας της Γης καθώς και τον όγκο του, υπολογίζοντας έτσι την πυκνότητά του σε περίπου 1,85 gr/cm3.
Κυρίαρχο γεωλογικό χαρακτηριστικό του είναι ο μεγάλος κρατήρας Stickney crater (όνομα της γυναίκας του Χωλ), που προήλθε από σύγκρουση του δορυφόρου με θραύσμα από άλλη σύγκρουση στην επιφάνεια του Άρη. Ο  Φόβος παρουσιάζει επιπλέον μία οροσειρά που ονομάζεται  ράχη του Κέπλερ .Άλλο γνωστό χαρακτηριστικό του είναι οι γραμμώσεις κατά μήκος της επιφάνειάς του, που προκλήθηκαν καθώς θραύσματα από μετεωρικές συγκρούσεις στην επιφάνεια του Άρη πέρασαν "ξυστά" από την επιφάνεια του Φόβου. Ο Φόβος περιφέρεται σε μικρή απόσταση γύρω από τον Άρη (σε σχέση με δορυφόρους άλλων πλανητών) και γι ‘αυτό σε μερικά εκατομμύρια χρόνια είτε θα πέσει στην επιφάνειά του, είτε, το πιθανότερο θα διασπαστεί από τη βαρύτητα του πλανήτη κι έτσι ο Άρης θα αποκτήσει έναν προσωρινό δακτύλιο.
Ο Φόβος θα εξερευνηθεί το 2011 από τη ρωσική αποστολή Phobos-Grunt που θα προσεδαφιστεί στο δορυφόρο, θα συλλέξει δείγμα εδάφους και θα το επιστρέψει στη Γη. 

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Η συμβολή της Γεωφυσικής στη κατανόηση αλλά και την πρόβλεψη σεισμών, ηφαιστειακών εκρήξεων, των καιρικών συνθηκών και φαινομένων, καθώς και στον εντοπισμό αποθεμάτων ορυκτού πλούτου (πετρελαίου, αερίων, μεταλλευμάτων και νερού) είναι αποφασιστικής σημασίας. Τι  είναι η Γεωφυσική; Eίναι ο κλάδος των Φυσικών Επιστημών, ο οποίος έχει ως αντικείμενο τη μελέτη των φυσικών φαινομένων που σχετίζονται με και διαδραματίζονται στη Γη με τη χρήση σεισμικών και ηλεκτρομαγνητικών μεθόδων, καθώς και μεθόδων καταγραφής ραδιενεργών φαινομένων. Η Γεωφυσική  περιλαμβάνει διάφορους επιμέρους τομείς όπως η Σεισμολογία, η Βαρυτομετρία (μέτρηση και μελέτη του πεδίου βαρύτητας της Γης), η Μετεωρολογία, η Γεωμαγνητική (μέτρηση και μελέτη του γήινου μαγνητικού πεδίου), η Ωκεανογραφία , η Υδρολογία (ή Υδρογεωλογία), η Γεωδυναμική (ποσοτική μελέτη του εσωτερικού της Γης) , η Τεκτονική (μελέτη των γεωλογικών διεργασιών στη Γη), η Γεωμηχανική, η Ορυκτοφυσική και η Εφαρμοσμένη Γεωφυσική.
Κάθε γεωφυσική έρευνα έχει στόχο τον εντοπισμό και την μελέτη των ιδιοτήτων των υπόγειων στρωμάτων, ή/και τον εντοπισμό και τη μελέτη ανωμαλιών στο υπέδαφος, είτε αυτές προέρχονται από ενταφιασμένα αντικείμενα κ.τ.λ., είτε αποτελούν φυσικές ανωμαλίες λόγω π.χ. ρηγμάτων, υπόγειου νερού κ.τ.λ. Ανάλογα με τον τελικό στόχο κάθε έρευνας επιλέγονται ο τρόπος εκτέλεσης της γεωφυσικής έρευνας, οι μέθοδοι και ο εξοπλισμός, που θα χρησιμοποιηθεί με στόχο την ακριβή πιο γρήγορη και με το χαμηλότερο δυνατό κόστος εξαγωγή των αποτελεσμάτων-συμπερασμάτων. 
 Σήμερα οι εφαρμογές της γεωφυσικής έχουν πλέον καθιερωθεί  και στην αρχαιολογική έρευνα. Σύμφωνα με τον  Clark, έναν από τους πρωτοπόρους της γεωφυσικής στην αρχαιολογία, περιγράφει τη συμβολή της γεωφυσικής ως ‘’τη δυνατότητα να βλέπουμε κάτω από το υπέδαφος’’.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Η διαπερατότητα δηλαδή η ευκολία με την οποία ένα ρευστό κινείται μέσα από ένα υλικό, είναι ο απώτερος στόχος πολλών υδρογεωλογικών ερευνών, διότι χωρίς αυτά τα στοιχεία είναι αδύνατο να ποσοτικοποιήσεις το νερό κάτω από την επιφάνεια,την παροχή θερμότητας ή να κατανοήσεις την μεταφορά ρύπων. Ωστόσο, η διαπερατότητα είναι εμφανώς δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί, τόσο σε τοπική κλίμακα όσο και σε ένα ευρύτερο χώρο. Η διαπερατότητα ποικίλλει και εξαρτάται από τα είδη πετρωμάτων ή  ιζημάτων, λόγω των διαφορών στα μεγέθη πόρων, τη γεωμετρία και  τη συνεκτικότητα. Το χαλαρό αμμοχάλικο θα μπορούσε να έχει διαπερατότητα τόσο υψηλή όπως 10-7m2, αλλά το αδιατάρακτα μαγματικά και μεταμορφωμένα πετρώματα θα μπορούσαν να έχουν τόσο χαμηλή όπως 10-20 m2. Το διάγραμμα που βλέπετε παραπάνω είναι ένα παράδειγμα για το είδος της σχέσης μεταξύ του τύπου πέτρας και της διαπερατότητας . Πρόκειται για το τυπικό εύρος διαπερατότητας για τα διάφορα είδη πετρωμάτων, που συνήθως βασίζονται σε υδραυλικές μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πηγάδια.
Τις περισσότερες φορές, οι υδρογεωλόγοι ελέγχουν την διαπερατότητα των πετρωμάτων που δεν είναι μόνο χρήσιμη για όσους ενδιαφέρονται για τα προβλήματα ύδρευσης και μεταφοράς ρύπων. Για τους επιστήμονες που μελετούν τις λεκάνες απορροής ή τις αλληλεπιδράσεις στα μοντέλα κλίματος, είναι σε θέση εύκολα να υπολογίσουν την κλίμακα διαπερατότητας και αυτό θα ήταν απίστευτα χρήσιμο.
Στο Geophysical Research Letters, οι ερευνητές από τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ολλανδία, και τις ΗΠΑ έχουν κάνει κάτι το πολύ σημαντικό. Ο Gleeson et al (2010) συνέταξαν τον πρώτο χάρτη διαπερατότητας για την βόρεια αμερικανική ήπειρο . Ενδιαφέρονται για τη διαπερατότητα στα ανώτατα 100 μ του υπεδάφους, αλλά και κάτω από τον υδροφόρο ορίζοντα, όπου όλα τα διαστήματα πόρων είναι διαποτισμένα με το νερό. Ορίζουν περιφερειακή κλίμακα, όπως μεγαλύτερη από 5 χλμ, διότι ήθελαν να αποφύγουν επιρροές από διάφορα πράγματα όπως οι μεμονωμένες ρωγμές. Χρησιμοποιώντας προηγουμένως δημοσιευμένα υδρογεωλογικά μοντέλα,ο Gleeson και οι συνεργάτες του εντόπισαν τιμές διαπερατότητας για 230 υδρογεωλογικές  μονάδες, και πέτυχαν την ομαδοποίησή τους σε 7 υδρολιθολογικές "κατηγορίες", ανά τύπο πετρώματος.
Οι επιστήμονες συνέκριναν τις τιμές διαπερατότητας από τα μοντέλα με τις αναμενόμενες διαπερατότητες για κάθε τύπο πετρώματος βασιζόμενοι σε μικρότερης κλίμακας μετρήσεις (όπως αυτές που χρησιμοποιούνται για να κάνουν το παραπάνω γράφημα), και βρήκαν αρκετά καλή αντιστοιχία. Εξέτασαν επίσης τις τιμές διείσδυσης μέσα σε κάθε υδρολιθολογική κατηγορία και έπειτα  αυτά τα δεδομένα συσχετίστηκαν με την κλίμακα ενός ειδικού  μοντέλου. Βρήκαν ότι η διαπερατότητα είναι ανεξάρτητη  για κλίμακες πάνω από 5 χιλιόμετρα, εκτός από τα ανθρακικά πετρώματα, όπου τα μεγάλα καρστικά χαρακτηριστικά των μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγή διαπερατότητας με την αύξηση της περιοχής.
Χρησιμοποιώντας παλιούς γεωλογικούς χάρτες για τη Βόρεια Αμερική ο Gleeson και οι συνεργάτες του την χώρισαν  σε κατηγορίες υδρολιθολογικές. Για κάθε κατηγορία, υπολόγισαν ένα γεωμετρικό μέσο που στηριζόταν στις πρότυπες τιμές διαπερατότητας, και εφάρμοσαν την μέση διαπερατότητα σε όλες τις μονάδες αυτής της κατηγορίας του χάρτη. Το ίδιο έπραξαν εκτός από την βόρεια Αμερική και για την κατανομή της διαπερατότητας σε όλη την επιφάνεια της Γης.
Το έργο του Gleeson και των συναδέλφων του  αποτελεί ένα σημαντικό πρώτο βήμα για την παρουσίαση σε περιφερειακή κλίμακα των  γεωλογικών δεδομένων σε πεδία διαπερατότητας. Οι χάρτες αυτοί είναι χρήσιμοι σε ηπειρωτική κλίμακα και κυρίως για τα μέρη όπου δεν υπάρχουν δεδομένα. Εάν δεν έχετε στοιχεία από πηγάδια στην περιοχή σας, μπορείτε να χρησιμοποιήστε την εκτίμηση διαπερατότητας από το είδος πετρώματος αυτού του χάρτη.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Anne Jefferson/High Allochthonous Blog

Ο σεισμός της Αϊτής σκότωσε περισσότερους από 200.000 ανθρώπους και άφησε πάνω από 1,5 εκατομμύρια άστεγους. Η ζημία εκτιμήθηκε σε περίπου 8 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την Munich Re, την μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία του κόσμου. Όταν χτύπησε ο σεισμός, το γνωστό ρήγμα Enriquillo θεωρήθηκε υπεύθυνο, αλλά οι επιστήμονες γνωρίζουν τώρα ότι περίπου το 85% της ενέργειας από το σεισμό ήρθε από ένα προηγουμένως άγνωστο ρήγμα, που σήμερα ονομάζεται ρήγμα του Léogâne.Οι επιστήμονες σήμερα γνωρίζουν πως μπορεί να έχει γίνει η  ρήξη κατά τη διάρκεια του σεισμού, αλλά δεν μπορούν να πάνε απλά να το κοιτάξουν στο επίκεντρο. Το ρήγμα Léogâne είναι αυτό που λέγεται ένα τυφλό ρήγμα, που σημαίνει ότι δεν εμφανίζει ρήξη στην επιφάνεια.
Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ακριβώς πόσο επικίνδυνο είναι το ρήγμα Léogâne ή αν είναι μέρος ενός ολόκληρου συστήματος ρηγμάτων που έχει περάσει απαρατήρητο. Είναι πολύ πιθανό ότι υπάρχουν πολλά ρήγματα, τα οποία δεν γνωρίζουν και για τον λόγο αυτό εκτιμούν ότι είναι πολύ σημαντικό να τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο στην Αϊτή με το οποίο να καταγραφεί κάθε ρήγμα που είναι ικανό να παράγει σεισμό.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι διάφορα ρήγματα γλίστρησαν κατά τη διάρκεια του σεισμού, και εργάζονται για να μάθουν πόσο το καθένα από αυτά έχει μετακινηθεί. Αρκετά μοντέλα έχουν προταθεί, αλλά έως ότου οι γεωλόγοι να γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό, δεν μπορούν να κάνουν την πιο ακριβή αξιολόγηση της υπόλοιπης σεισμικής επικινδυνότητας.
Πριν από το σεισμό που έπληξε την Αϊτή, το μόνο σεισμόμετρο της χώρας ήταν σε γυμνάσιο και χρησιμοποιείτο ως όργανο βοηθητικής διδασκαλίας. Τώρα υπάρχουν περίπου 10 σεισμολογικοί σταθμοί  που θα παραμείνουν στην Αϊτή μόνιμα.
Οι γεωλόγοι στην Αϊτή, προσπαθούν να εκπαιδεύσουν  μια γενιά ντόπιων σεισμολόγων, αφού μέχρι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που στο μέλλον θα εργασθούν για  τη μείωση των σεισμικών κινδύνων στην Αϊτή.
Αν θέλουμε τη μείωση των κινδύνων, η προσπάθεια πρέπει να καταβληθεί για την κατάρτιση τόσο των σεισμολόγων όσο και των μηχανικών στην Αϊτή. Ένα σεισμικό δίκτυο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να το κάνουμε αυτό ισχυρίζονται οι επιστήμονες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο διάβολος βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Livescience

Φωτογραφίες- Δείτε τα ρήγματα που ευθύνονται για τον σεισμό της Αιτής, πηγή-ΝΑΣΑ,USGS