"Δεν γνώριζα πραγματικά τι συνέβαινε ... δεν ήξερα τι θα μπορούσε να είναι, αλλά είδα πολύ τρόμο στα πρόσωπα των ανθρώπων, " είπε ο Ravindra .Τότε  άκουσε μια συντριβή και είδε το νερό να ορμά μέσα "Ξαφνικά ένιωσα κάτι πολύ δυνατό και το τρένο να ανατρέπεται ", είπε. "Και τότε, το νερό άρχισε να ορμά στο βαγόνι που άρχισε να γέρνει ... εγώ  έπεσα σε μια από τις πόρτες και το νερό άρχισε να γεμίζει ,μέχρι το λαιμό μου. Το δεύτερο κύμα χτύπησε μισή περίπου -ώρα αργότερα και το χτύπημα ήταν ακόμη  πιο δυνατό", είπε.
   "Αυτό το κύμα ανέβηκε επάνω, θα πρέπει να ήταν 85 % του ορίζοντα, και ερχόταν προς το μέρος μας," δήλωσε ο Ravindra. "Δεν ήταν ένα κύμα,  ήταν απλά ένα τείχος από νερό και ερχόταν κατ 'ευθείαν για εμάς. Υπήρχε μεγάλος πανικός καθώς οι επιβάτες προσπάθησαν να κρατηθούν μαζί με τα παιδιά τους στο τραίνο. Το δεύτερο κύμα χτύπησε το τρένο, και το έσπρωξε στην ενδοχώρα μέχρι να  σφηνωθεί σε ένα σπίτι .Τότε ήμουν σε θέση να πηδήξω από την κορυφή του τρένου στην κορυφή του σπιτιού και να αναρριχηθώ όσο πιο ψηλά μέχρι να βρεθώ επάνω στη στέγη, " συνέχισε ο Ravindra. "Το τρένο καταδύθηκε εντελώς από αυτή τη στιγμή και το νερό συνέχισε να αυξάνεται. Τα  πλακάκια άρχισαν να πέφτουν από την οροφή, το θεμέλιο του σπιτιού άρχισε να σείεται  ", είπε. "Ένα δέντρο καρύδας από την τεράστια δύναμη του νερού είχε αρχίσει να τέμνεται στο σπίτι και υπήρχαν και άλλα άτομα στην οροφή, καθώς ούρλιαζαν και φώναζαν ". τότε ο Ravindra είπε ότι αποφάσισε να κολυμπήσει, επειδή φοβόταν ότι το σπίτι θα κατέρρεε, ή ότι θα υπάρξει ένα άλλο κύμα.
  Ο Shenth Ravindra ήταν ένας από τους λίγους επιζώντες από εκείνη την τραγωδία που συνέβη  κοντά την πόλη Γκάλε όταν τα ισχυρά κύματα από το τσουνάμι του 2004 χτύπησαν τις ακτές  της Σρι Λάνκα . Το τρένο Queen of the Sea -Βασίλισσα των θαλασσών- εκτελούσε ένα  καθημερινό δρομολόγιο μεταξύ των πόλεων, Colombo και Γκάλε.
  Την Κυριακή, 26 Δεκεμβρίου 2004, κατά τη διάρκεια τόσο της Βουδιστικής πανσέληνου όσο και της αργίας των Χριστουγέννων  του Σαββατοκύριακου, άφησε το Colombo λίγο μετά τις 6: 55 πμ  μεταφέροντας περίπου 1.500 επιβάτες και διέσχιζε την  ακτή της ανατολικής Σρι Λάνκα. Το τρένο είχε σχεδόν φθάσει στον προορισμό του όταν  στις 9: 30 π.μ., στο χωριό του Peraliya, κοντά στο Telwatta, η παραλία επλήγη από το πρώτο από τα τεράστια κύματα που προήλθαν  από τον σεισμό, που συνέβη  στην ακτή της Σουμάτρας, Ινδονησία.
   Το τρένο μπόρεσε να προχωρήσει, όμως το νερό αυξανόταν γύρω από αυτό. Εκατοντάδες επιβάτες, πίστευαν  ότι το τρένο είναι ασφαλές και αναρριχήθηκαν  πάνω από το τρένο για να το αποφύγουν. Άλλοι πήγαν πίσω από αυτό, ελπίζοντας  ότι το τραίνο θα σταματούσε την   δύναμη  του νερού. Το επόμενο κύμα, μακράν το μεγαλύτερο με πάνω από  (10 m) πέταξε την αμαξοστοιχία πάνω σε δένδρα και κατοικίες .
  Σύμφωνα με τις αρχές της Σρι Λάνκα, μόνο μερικές δωδεκάδες άνθρωποι στην αμαξοστοιχία επέζησαν. Ο εκτιμώμενος αριθμός των νεκρών ήταν τουλάχιστον 1.700 άνθρωποι, και πιθανώς πάνω από 2.000 άτομα, αν και μόνο περίπου 900 σώματα ανασύρθηκαν  από τις αρχές.
    Την Τρίτη, η «Βασίλισσα των θαλασσών» και η γύρω περιοχή ήταν κάτι περισσότερο από συντρίμμια..Τόσο λυπηρό τόσο τρομερό!!!

Γεωδίφης

Πηγές-CNN,Βικιπαίδεια

Τι συμβαίνει όταν αδυσώπητες γεωλογικές δυνάμεις σπρώχνουν ένα τεράστιο υποθαλάσσιο βουνό κάτω από μια ήπειρο; Αυτό δεν είναι ένα απίθανο σενάριο μιας κακής ταινίας με οικολογική καταστροφή, αλλά μια σοβαρή περιοχή έρευνας - και ένα θέμα με μερικές ξεκάθαρες απαντήσεις, λένε οι επιστήμονες.
  Ωστόσο, οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν στους ερευνητές να έχουν μία βελτιωμένη ιδέα του τί συμβαίνει όταν ένας υποθαλάσσιο βουνό κολλάει σε μία ηπειρωτική πλάκα, και ποιο ρόλο παίζει η αργή κίνηση σύγκρουσης στους σεισμούς.
  Αυτές οι συγκρούσεις συμβαίνουν, στις ζώνες καταβύθισης ,εκεί  όπου οι ωκεάνιες πλάκες, βουτάνε κάτω, ή επικαλύπτουν ηπειρωτικές πλάκες. Ωστόσο, αυτές οι ζώνες καταβύθισης δεν χαρακτηρίζονται πάντα από αργές διαδικασίες. Όταν η ωκεάνια πλάκα ολισθαίνει ξαφνικά κάποια στιγμή, δημιουργεί έναν σεισμό - μερικές φορές τρομερό, όπως ο περσινός καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία,στο Τοχόκου .
  Ορισμένες έρευνες παρουσιάζουν τα υποθαλάσσια  βουνά  ως πολύ σημαντικά , προτείνοντας ότι οι κορυφές είναι σε θέση να σταματήσουν ένα σεισμό καταβύθισης στη διαδρομή του.
  "Για να συμβεί ένας μεγάλος σεισμός χρειάζεται να σπάσει ένα μεγάλο μέρος των ορίων μιας τεκτονικής πλάκας, και τα υποθαλάσσια όρη μπορεί να χωρίσουν την επιφάνεια σε μεγάλους σεισμούς - έτσι ώστε να μην γίνουν όλοι με τη μία», είπε η Anne Trehu, μία γεωφυσικός στο Oregon State University.
   Ωστόσο, νέα έρευνα υποδεικνύει ότι  τα υποθαλάσσια βουνά μπορούν επίσης να παίξουν και τον κακό ρόλο. "Θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο για γιγαντιαίους σεισμούς - και θα μπορούσαν επίσης να προκαλέσουν εύκολα γιγαντιαίους  σεισμούς", δήλωσε ο Roland von Huene, ένας βετεράνος γεωφυσικός που έχει μελετήσει τα υποθαλάσσια όρη για περισσότερα από 30 χρόνια.
  Νέα έρευνα έχει συνδέσει μια έξαρση σεισμών στο Όρεγκον με την διάνοιξη των υποθαλάσσιων ορέων που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι περίπου 5.000 μέτρα - ψηλότερο από τις Άλπεις. Το Dubbed M2, το θαμμένο υποθαλάσσιο όρος βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα στα ανοικτά των ακτών του Όρεγκον. Κατά τη διάρκεια χιλιετιών, το βουνό έχει διανοιχτεί  περίπου 45 χλμ ανατολικά προς την πλάκα της Βόρειας Αμερικής, και είναι θαμμένο κάτω από περίπου 12 χλμ πετρώματος.
  Στο βουνό είναι πιθανό να οφείλεται ένας σεισμός μεγέθους 4,8R το 2004, o οποίoς έγινε αισθητός στη ξηρά, μαζί με μια σειρά μικρότερων σεισμών. Γιατί λοιπόν αυτό συμβαίνει τώρα; Είναι πιθανό, επειδή το βουνό βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με πολύ σκληρότερα πετρώματα στην υπερκείμενη ηπειρωτική πλάκα από ότι μέχρι τώρα είχε συναντήσει, είπε η Trehu, η οποία ηγήθηκε της έρευνας σχετικά με τους σεισμούς.
   "Παρουσιάζεται σεισμικότητα επειδή εκεί η υποθαλάσσια οροσειρά συναντά κρυσταλλικά πετρώματα," δήλωσε η Trehu - τα οποία είναι πολύ πιο σκληρά από ότι τα ιζηματογενή πετρώματα που βρίσκονται μέσα στο πρώτο πόδι της υπόγειας διαδρομής του.
  Ωστόσο, προειδοποίησε η Trehu, αυτό είναι απλά μια ερμηνεία των μέχρι σήμερα δεδομένων γεγονός που κάνει την  ιδέα αμφιλεγόμενη. "Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι τυχαίο ότι γίνονται σεισμοί εκεί τώρα", είπε.
  Η ζώνη καταβύθισης της Cascadia, όπου υποβυθίζεται η υποθαλάσσια οροσειρά, εκτείνεται από το Βανκούβερ στη βόρεια Καλιφόρνια, και έχει δημιουργήσει κολοσσιαίους σεισμούς στο παρελθόν. Το 1700, η ζώνη καταβύθισης εξαπέλυσε έναν ισχυρό σεισμό , πιθανόν να είχε μέγεθος 9,0R το οποίο έδωσε επιζήμια τσουνάμι  τόσο στην ξηρά όσο ακόμη και στην Ιαπωνία. Και παρόλο που η ζώνη της Cascadia δεν έχει δώσει ένα τεράστιο σεισμό για περισσότερα από 300 χρόνια, είναι βέβαιο ότι θα το πράξει ξανά.
   Αλλά δεν είμαστε σε θέση να  ξέρουμε πότε ή γιατί, είπε η Trehu. Δεν είναι καθόλου σαφές ότι αυτοί οι μικροί σεισμοί μπορούν να δώσουν ένα επικίνδυνο σεισμό, ανέφερε η Trehu. Ωστόσο, είπε, η τεχνολογία που επιτρέπει την καλύτερη απεικόνιση των υποθαλάσσιων βουνών, και τα δεδομένα που συλλέγονται από τους καταστροφικούς σεισμούς καταβύθισης που έπληξαν τη Χιλή το 2010 και στην Ιαπωνία το 2011 είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να αναπτύξουν καλύτερες θεωρίες για το τι ρόλο παίζει  η τοπογραφία του πυθμένα σε σεισμούς. "Ψάχνουμε για αιτιολογικές σχέσεις μεταξύ δομής και ολίσθησης", είπε. "Έτσι μαζί με τα διδάγματα από την Ιαπωνία και τη Χιλή θα μπορέσουμε να προβλέψουμε καλύτερα , τι μπορεί να συμβεί εδώ".

Γεωδίφης με πληροφορίες από το περιοδικό Γεωλογίας

Φωτογραφίες- Roland von Huene

1.Ένα σημείο από την ακτή της Κόστα Ρίκα, όπου τα υποθαλάσσια όρη έχουν προχωρήσει μέσα στην ηπειρωτική πλάκα. Δύο υποθαλάσσια όρη στην άκρη του πλαισίου εξακολουθούν να είναι προς την ίδια κατεύθυνση.

2. Άλλη άποψη των σηράγγων που άφησαν πίσω τους τα υποβυθιζόμενα υποθαλάσσια όρη στην Κόστα Ρίκα. Είναι αδύνατο να πάρει κανείς τέτοιες σαφείς εικόνες από τα ίχνη που άφησαν τα βουνά στην ακτή του Όρεγκον, επειδή η περιοχή είναι καλυμμένη με ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες ιζημάτων.

Το Οροπέδιο Ontong Java είναι ένα τεράστιο οροπέδιο που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, βορείως των Νήσων του Σολομώντα. Το οροπέδιο έχει έκταση περίπου 2.000.000 km2, ή έχει περίπου το μέγεθος της Αλάσκας, και το πάχος του φτάνει τα 30 χλμ.  Το οροπέδιο είναι ηφαιστειακής προέλευσης, και αποτελείται κυρίως από βασάλτες . Το οροπέδιο Ontong Java, σχηματίστηκε  από μία από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκδηλώσεις στη Γη τα τελευταία 300 εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι το οροπέδιο δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός μετεωρίτη με την επιφάνεια της Γης.
  Περίπου 120 εκατομμύρια χρόνια πριν, το 1% της επιφάνειας της Γης μπορεί να είχε καλυφθεί με υλικά που προήλθαν από ηφαιστειακές εκρήξεις. Η προέλευση αυτών των τεράστιων -7 εκατομμύριων ετών- εκρήξεων στον Ειρηνικό Ωκεανό, που είναι γνωστή ως η μεγαλύτερη Εκδήλωση Ontong Java, εδώ και πολύ καιρό ήταν ασαφής, αλλά μερικοί έχουν προτείνει ότι οφείλεται σε σύγκρουση με εξωπλανητικό σώμα το οποίο κτύπησε την γήινη  κρούστα και προκάλεσε την δημιουργία λάβας.
  Για να δουν αν ένας μετεωρίτης θα μπορούσε να προκαλέσει την Εκδήλωση Ontong Java, οι επιστήμονες ανέλυσαν τα πετρώματα από την περιοχή Gorgo Cerbara στην κεντρική Ιταλία. Αυτή η περιοχή συνδέθηκε με τον Ειρηνικό Ωκεανό κατά τη διάρκεια των εκρήξεων.
  Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε στοιχεία της ομάδας της πλατίνας, που περιλαμβάνουν την πλατίνα, το ιρίδιο, ρουθήνιο, ρόδιο, παλλάδιο και όσμιο, που όλα έχουν παρόμοιες φυσικές και χημικές ιδιότητες. Τα στοιχεία της ομάδας της πλατίνας είναι πολύ πιο πλούσια σε μετεωρίτες από το φλοιό της Γης, ​​και η παρουσία τους μπορεί να χρησιμεύσει ως απόδειξη  εξωγήινης σύγκρουσης - για παράδειγμα, η παρουσία του ιριδίου στο τέλος της εποχής των δεινοσαύρων δείχνει ότι μία κοσμική σύγκρουση μπορεί να συνέβη την εποχή αυτή.
  Οι επιστήμονες ανέλυσαν τα στοιχεία της ομάδας της πλατίνας σε αυτά τα πετρώματα. Μπόρεσαν επίσης να μελετήσουν την ποσότητα που περιέχουν αυτά - για παράδειγμα, πλατίνα και ιρίδιο βρίσκονται συνήθως σε αναλογία 2:1 μεταξύ τους σε εξωγήινα πετρώματα, αλλά πάνω στη Γη, η αναλογία τείνει να είναι πολύ υψηλότερη.
  Τα ευρήματά τους φανέρωσαν ότι  δεν υπάρχει καμία ένδειξη για μια σύγκρουση μετεωρίτη ως αιτία της Εκδήλωσης Ontong Java.
  «Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δείχνουν ότι το γεγονός αυτό προκλήθηκε από εσωτερικές διεργασίες στο εσωτερικό της Γης , »αναφέρει η ερευνήτρια Marissa Tejada από το Japan Agency for Marine-Earth Science .Η Γη έχει δει πολλές εκρήξεις που προφανώς προκλήθηκαν αποκλειστικά από την εσωτερική δραστηριότητα της.
  Ωστόσο, περαιτέρω εργασίες ανάλυσης σε άλλα πετρώματα από την εν λόγω περίοδο, όπως από τον Ειρηνικό Ωκεανό ή τη Βόρεια Αμερική, απαιτούνται για να λύσουν το μυστήριο της αιτίας αυτής της εκδήλωσης.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το LiveScience 

Τεκτονική, κλίμα και η τοπογραφία των οροσειρών αλληλεπιδρούν μέσω ενός περίπλοκου συστήματος στον σχηματισμό των οροσειρών. Η φύση και η δύναμη αυτών των παραγόντων εξετάστηκαν από δεδομένα που προέρχονται από 69 οροσειρές και στις πέντε ηπείρους.
  Σύμφωνα με την θεωρία της «Τεκτονικής των Πλακών» ηπειρωτικές και ωκεάνιες κρούστες "επιπλέουν" στο μανδύα της γης. Όταν δύο ηπειρωτικές πλάκες συγκρούονται μεταξύ τους, μικραίνουν και πυκνώνουν. Επειδή ο ηπειρωτικός φλοιός έχει χαμηλότερη πυκνότητα από ότι ο μανδύας της Γης, αυξάνει πάνω από τον περιβάλλοντα χώρο και σχηματίζεται μια οροσειρά. Κλίμα (βροχή, παγετώνες, η μεταβλητότητα θερμοκρασίας κλπ.), σε συνδυασμό με το ποσοστό πάχυνσης του φλοιού είναι ζωτικής σημασίας για τον προσδιορισμό του ποσοστού της διάβρωσης της οροσειράς, καθώς και του συνολικού σχήματος της.
  Η φύση αυτών των αλληλεπιδράσεων εξετάστηκε από μία διεθνή ομάδα υπό την καθοδήγηση του Jean-Daniel Champagnac του Γεωλογικού Ινστιτούτου  ETH της Ζυρίχης. Η ομάδα αυτή δημοσίευσε πρόσφατα μια μελέτη που περιορίζει τη δύναμη αυτών των αλληλεπιδράσεων βάσει των μετρημένων τεκτονικών, κλιματολογικών και τοπογραφικών τιμών από τις διαφορετικές (69) οροσειρές που διανέμονται ευρέως στη γήινη επιφάνεια.
  Η μελέτη διήρκεσε έξι χρόνια . Ο στόχος ήταν να εξεταστούν οι φυσικοί κανόνες που διαμορφώνουν τις οροσειρές από τη συλλογή δεδομένων και τις στατιστικές αναλύσεις.
  Για όλες τις υπό εξέταση οροσειρές , οι επιστήμονες προσδιόρισαν συγκεκριμένες ποσοτικές μεταβλητές. Το κλίμα ορίσθηκε χρησιμοποιώντας το γεωγραφικό πλάτος (ως υποκατάστατο για τη μέση θερμοκρασία και την έκθεση στην ηλιοφάνεια), σε συνδυασμό με την μέση ετήσια βροχόπτωση. Η μεταβλητή της τεκτονικής ορίστηκε  από το ποσοστό περιορισμού σε κάθε περιοχή, που καθορίζεται από το GPS. Για τις μετρήσεις της τοπογραφίας, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τη μέση και τη μέγιστη ανύψωση πάνω από ένα βασικό επίπεδο που καθορίστηκε προηγουμένως, καθώς και το ανάγλυφο υπολογίστηκε σε διαφορετική κλίμακα.
  Οι στατιστικές αναλύσεις επιβεβαιώνουν ότι το σχήμα των οροσειρών είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ τεκτονικής και κλίματος. "Αυτό είναι τετριμμένο, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που τεκμηριώνεται μια κλίμακα από φυσικά δεδομένα», λέει ο Champagnac. Παραδόξως, η σημασία των τεκτονικών διεργασιών φαίνεται να είναι λιγότερο σημαντική από ότι μέχρι στιγμής πιστεύαμε. Η τεκτονική είναι απαραίτητη για να πυκνώσει το φλοιό, αλλά το κλίμα ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση της τοπογραφίας , σύμφωνα με τη μελέτη αυτή.
  Το ανάγλυφο δεν είναι ευαίσθητο στο μέσο ύψος των βροχοπτώσεων, αλλά σε ένα  συνδυασμό πάχους του φλοιού , γεωγραφικού πλάτους, και πάγων. Για παράδειγμα οι Άλπεις είναι μια ιδιαίτερη κατάσταση, επηρεάζονται από την παγετώδη δράση κατά τους κύκλους των παγετώνων, και κατά τη διάρκεια υποχώρησης των παγετώνων όταν επικρατούν οι μεσοπαγετώδεις περιόδοι: αυτό παράγει πολύ αποτελεσματική παγετώδη διάβρωση και μόνιμη αναδιαμόρφωση του τοπίου, με την εναλλαγή μεταξύ παγετώνων και ποτάμιας διάβρωσης, λέει Champagnac.
  Τώρα τίθεται το ερώτημα αν οι τεκτονικές διεργασίες υπερεκτιμήθηκαν μέχρι τώρα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το PhysOrg.com

Φωτογραφία-Το Allalinhorn (4027 μ) είναι ένα βουνό της οροσειράς των  Άλπεων στην Ελβετία .Οι παγετώνες συμβάλουν σημαντικά στη διαμόρφωση του ανάγλυφου των οροσειρών. 

Το σύστημα ρηγμάτων των Φιλιππίνων είναι ένα αλληλένδετο σύστημα ρηγμάτων που συναντάται σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων και δημιουργήθηκε  κυρίως από τις  τεκτονικές δυνάμεις που συμπιέζουν τις Φιλιππίνες και οι γεωφυσικοί ονομάζουν «Ευκίνητη ζώνη των  Φιλιππίνων» .Πρόκειται για μία ζώνη του γήινου φλοιού όπου παρατηρείται ηφαιστειακή δραστηριότητα, παραμόρφωση ,μεταμόρφωση και μειγματοποίηση. Είναι περιοχή επιμήκους σχήματος η οποία υπόκειται σε δομική παραμόρφωση.
  Η ζώνη αυτή αποτελείται από έναν μεγάλο αριθμό μπλοκ και επιφανειακών πτυχών. Οι περισσότερες πτυχές είναι μακριές και στενές όπως οι οφιόλιθοι Zambales, που είναι τουλάχιστον 400 χμ σε μήκος και έχουν πλάτος 50 km. Οι πτυχές έχουν διεύθυνση Βορρά-Νότου και οι ζώνες σύγκλισης χαρακτηρίζονται  συνήθως από γραμμές προστριβής ρηγμάτων. Η ζώνη διάρρηξης των Φιλιππίνων  συμπιέζεται δυτικά από την ευρασιατική πλάκα  και από την πλάκα της  Sunda και στα ανατολικά από την πλάκα της Θάλασσας Φιλιππίνων.
   Αυτές τις τεκτονικές πλάκες έχουν συμπιέσει και ανυψώσει τμήματα των Φιλιππίνων κυρίως σε έναν άξονα Βορρά-Νότου. Τα κύρια ρήγματα τρέχουν κατά μήκος των Φιλιππίνων . Στο Βόρειο Λουζόν, το ρήγμα  γίνεται σύνθετο. Όλα τα ρήγματα στις Φιλιππίνες αλληλοεξαρτώνται  από την τεκτονική της ζώνης των Φιλιππίνων η οποία προκαλεί και την ηφαιστειακή δράση .Το σύστημα ρηγμάτων των  Φιλιππίνων  είναι ενεργό  εδώ και 16,5-11,5 εκατομμύρια χρόνια.
  Από αυτό το σύστημα ρηγμάτων προήλθε και ο ισχυρός σεισμός 6,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ από τον οποίο τουλάχιστον 46 άτομα έχασαν τη ζωή τους σήμερα στις Φιλιππίνες.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Η Άνγκορ Βατ (Χμερ) είναι ναός που βρίσκεται στην περιοχή Άνγκορ της Καμπότζης. Η πόλη της Άνγκορ στην Καμπότζη ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα, και ήταν η πρωτεύουσα της πανίσχυρης Δυναστείας των Χμερ, που διήρκεσε περίπου πέντε αιώνες. Ήταν ιερός τόπος πολλών θρησκειών, όπως του Ινδουισμού, καθώς ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Βισνού, όσο και του Βουδισμού. Ο ναός αυτός αποτελεί σύμβολο για την Καμπότζη, αφού εμφανίζεται στη σημαία της χώρας από το 1863 καθώς και το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας. Αποτελεί το μεγαλύτερο ιερό, οποιασδήποτε θρησκείας, στον κόσμο.
   Ο ναός χτίστηκε από τους Χμερ κατά την περίοδο της βασιλείας του Σουριαβαρμάν 2ου (1113-1150) και ήταν αφιερωμένος στο θεό Βισνού. Αργότερα η πόλη καταλύθηκε από τους Τσάμπα, έναν λαό που είχε εχθρικές σχέσεις με τους Χμερ. Ο τότε βασιλιάς των Χμερ Τζαγιαβαρμάν 7ος ονόμασε ως πρωτεύουσα την Άνγκορ Τομ, η οποία βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα βόρεια. Κατά τον 13ο αιώνα, αφού η πόλη ανακαταλύφθηκε από τους Χμερ, ο βουδιστής βασιλιάς τους Σριντραβαρμάν, ο οποίος και ήταν μοναχός στη Σρι Λάνκα, έκανε ως επίσημη θρησκεία τον βουδισμό από τον ινδουισμό, όπως και την Άνγκορ Βατ ως έδρα εκείνης της θρησκείας.
  Κατά τον 20ο αιώνα, έγιναν εργασίες συντήρησης του ναού αυτού, οι οποίες ωστόσο διεκόπησαν κατά τον καμποτζιανό εμφύλιο πόλεμο και την κυριαρχία των Κόκκινων Χμερ μεταξύ 1970 και 1980. Ο ναός, επειδή αποτελεί σύμβολο της Καμπότζης, υπάρχει μέχρι και σήμερα ένταση με την Ταϊλάνδη σχετικά με το ποια χώρα πρέπει να έχει στην κατοχή της τον ναό. Τέλος, το 2003 ξέσπασαν επεισόδια στην Πνομ Πενχ μετά από δήλωση Ταϊλανδέζας ηθοποιού που ισχυρίστηκε πως ο ναός ανήκει στην Ταϊλάνδη.
  Ως αίτια της πτώσης της δυναστείας των Χμερ έχουν αναφερθεί οι πόλεμοι και η υπερ-εκμετάλλευση της γης. Πρόσφατα επιστημονικά συμπεράσματα, ωστόσο, συνδέουν την παρακμή της Άνγκορ με τις παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας – για παράδειγμα, οι δακτύλιοι των δένδρων στο Βιετνάμ αποκαλύπτουν πως η περιοχή γνώρισε μεγάλα διαστήματα ανομβρίας τα οποία διακόπτονταν από ασυνήθιστα ισχυρές βροχοπτώσεις.
  Η αρχαία πόλη της Άνγκορ –το πιο γνωστό αξιοθέατο της οποίας είναι το περίφημο Άνγκορ Βατ- πιθανότατα καταστράφηκε λόγω των αξιοσημείωτων, αλλά εντέλει αποτυχημένων προσπαθειών αντιμετώπισης της ανομβρίας, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες.
  Η Άνγκορ διέθετε ένα περίπλοκο δίκτυο καναλιών, τάφρων, αναχωμάτων και δεξαμενών όπου συλλέγονταν και αποθηκεύονταν τα όμβρια ύδατα κατά τους καλοκαιρινούς μουσώνες, ώστε να χρησιμοποιηθούν στους ορυζώνες σε περίπτωση ξηρασίας. Προκειμένου να μάθουν πώς οι Χμερ διαχειρίζονταν τα αποθέματα υδάτων, οι επιστήμονες εξέτασαν δείγμα ιζήματος μήκους 2 μέτρων, το οποίο πήραν από τη μεγαλύτερη δεξαμενή των Χμερ.
  
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Live Science