Η Port Royal(Βασιλικό Λιμάνι)είναι μια πόλη που βρίσκεται στο τέλος μιας αμμουδιάς 18-μιλίων που είναι γνωστή ως Palisadoes, στις εκβολές του Κίνγκστον, στη νοτιο-ανατολική Τζαμάικα. Ιδρύθηκε το 1518, και γρήγορα μεγάλωσε για να γίνει ο πιο σημαντικός εμπορικός σταθμός στην Καραϊβική Θάλασσα, λόγω της στρατηγικής θέσης σχετικά με τις εμπορικές οδούς μεταξύ του Νέου Κόσμου και την Ισπανία.
Όταν η Αγγλία διόρισε επίσημα κουρσάρους για να αντιμετωπίσουν την επιδρομή εχθρικών πλοίων στην Καραϊβική, ως μέρος της αμυντικής στρατηγικής της, πειρατές από όλο τον κόσμο είχαν συγκεντρωθεί στο Port Royal για να νομιμοποιήσουν το εμπόριο τους. Σύντομα το Port Royal έγινε διαβόητο κομβικό σημείο για την πειρατική δραστηριότητα. Τα τυχερά παιχνίδια, οι πόρνες, και το αλκοόλ είχαν την τιμητική τους στην " πιο διαβολική πόλη στη γη".
Όμως οι μέρες δόξας του Port Royal δεν κράτησαν για πολύ. Ο λαμπερός πλούτος της θα δοκιμαστεί στις 7 Ιουνίου 1692, όταν ένας μεγάλος σεισμός συγκλόνισε την Τζαμάικα. Η θάλασσα κατάπιε στην κυριολεξία την πόλη σκοτώνοντας 2.000 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 3.000. Ο τοπικός κλήρος απέδωσε την καταστροφή του Port Royal ως τιμωρία του Θεού για τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Σήμερα, η περιοχή είναι μια σκιά του προηγούμενου εαυτού της με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 με λίγο έως καθόλου εμπορική ή πολιτική σημασία.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στην Τζαμάικα ήταν οι Ισπανοί υπό την ηγεσία του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494. Η Ισπανία διατήρησε τον έλεγχο του νησιού για 146 χρόνια, μέχρι την αγγλική εισβολή του 1655. Ως λύση για την άμυνα και τις ανησυχίες τους, ο τότε κυβερνήτης της Αγγλίας προσκάλεσε πειρατές στο Port Royal δίνοντάς τους την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε ισπανικά πλοία και οικισμούς. Η στρατηγική αυτή αποδείχθηκε να είναι τόσο επιτυχής καθώς η Ισπανία βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπη με την προστασία της περιουσίας της. Με τα πλοία να έχουν συχνά λεηλατηθεί, πάλευε για να παρέχει στις αποικίες της προϊόντα σε τακτική βάση.
Το Port Royal εν τω μεταξύ άνθισε. Μεταξύ 1655 και 1692, αναπτύχθηκε ταχύτερα από οποιαδήποτε πόλη που ιδρύθηκε από τους Άγγλους στο Νέο Κόσμο. Στο αποκορύφωμά της το 1692, η πόλη είχε έναν πληθυσμό με 6.500 κατοίκους και 2.000 κτίρια, πυκνά σε μόλις σε 51 στρέμματα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η πόλη φιλοξενούσε κατοίκους που ξόδευαν τα χρήματά τους σε τυχερά παιχνίδια, στην πορνεία και το ποτό, και ανέπτυξε την φήμη ως ένα κρησφύγετο παράνομων και πειρατών.
Όταν ο Κάρολος Leslie έγραψε για την Port Royal στο 1660, συμπεριέλαβε την περιγραφή: '' Ξόδευαν τον πλούτο τους σε οίνο και γυναίκες σε τέτοιο βαθμό, που ... μερικοί από αυτούς οδηγούνταν σε επαιτεία. Για να περάσουν μια νύχτα έδιναν τεράστια ποσά για να δουν μία εταίρα γυμνή. Αγόραζαν βαρέλια κρασιού, τα τοποθετούσαν στο δρόμο, και υποχρέωναν όλους να περάσουν από εκεί για να πιουν. "
Η πόλη της υπερβολής του Port Royal ήρθε αντιμέτωπη με ένα απότομο τέλος στις 7 Ιούνη 1692 όταν ένας μεγάλος σεισμός και το τσουνάμι που τον συνόδευε ,χτύπησε προκαλώντας τα 2/3 της πόλης να κατακλυστούν από νερό και να βυθιστούν κάτω από τη θάλασσα. Μια σειρά από πυρκαγιές και τυφώνες ακολούθησαν και η πόλη ποτέ δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει την παλιά της αίγλη. Το Port Royal για ένα μεγάλο διάστημα λειτούργησε ως ένα βρετανικός ναυτικός σταθμός και σήμερα παραμένει ως ένα μικρό ψαροχώρι. Ωστόσο, το τμήμα της πόλης που βρίσκεται στο κάτω μέρος της ρηχής θάλασσας, θεωρείται η σημαντικότερη υποβρύχια αρχαιολογική περιοχή στο δυτικό ημισφαίριο, με πολλά αντικείμενα του 16ου και του 17ου αιώνα. Από την ιστοσελίδα της UNESCO:
''Πολλά από τα υλικά που βρέθηκαν στην υποβρύχια πόλη του Port Royal, είναι τέλεια έκφραση της αυθεντικότητας, βρέθηκαν ακριβώς όπως είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί ή όπου είχαν αποθηκευθεί. Αντικείμενα από χυτοσίδηρο και γλάστρες ήταν ακόμα στην θέση τους , ενώ το ξύλο είναι απανθρακωμένο από την πυρκαγιά . Πολλά κεραμικά βρέθηκαν άθικτα ή σπασμένα όπου έπεσαν.
Αρκετά από τα αντικείμενα που αναρτήθηκαν μπορεί να τα δει κανείς σήμερα στα Μουσεία της Ιστορίας και Λαογραφίας στο Ινστιτούτο της Τζαμάικα στο Κίνγκστον.
Το νησί της Τζαμάικα βρίσκεται στο όριο μεταξύ της πλάκας της Καραϊβικής και της Μικροπλάκας του Gonâve.Ο σεισμός του 1692 συνέβη περίπου στις 11:43 π.μ.,μάλλον προήλθε από ένα από τα ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης που χαρακτηρίζουν την τεκτονική της περιοχής. Το εκτιμώμενο μέγεθος της εκδήλωσης ήταν 7,5R.Υπήρχαν τρεις ξεχωριστές δονήσεις, καθεμία με αυξανόμενη ένταση, με αποκορύφωμα το κύριο σοκ. Η θάλασσα παρατηρήθηκε να έχει υποχωρήσει κατά περίπου 270 μ στο Liganeau (πιθανόν κοντά στο Kingston), ενώ στο Yallahs κατά 1,6 χλμ. Τα κύματα στο λιμάνι μπορεί να περιγραφούν καλύτερα ως Seiches(στάσιμα κύματα) και τα μεγαλύτερα κύματα που αναφέρονται αλλού, όπως στο Saint Ann του Κόλπου, εξηγούνται ως αποτέλεσμα μιας εντελώς ξεχωριστής υποθαλάσσιας κατολίσθησης, που προκλήθηκε επίσης από τον σεισμό.


Γεωδίφης

Πηγές
1.amusingplanet.com
2.Βικιπαίδεια

Τουλάχιστον 5 γεγονότα μαζικής εξαφάνισης έχουν καταγραφεί στην ιστορία της ζωής πάνω στη Γη. Μία νέα μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου Γκέτεμποργκ δείχνει ότι τα φυτά είναι πολύ ανθεκτικά σε αυτά τα γεγονότα.
Για πάνω από 400 εκατομμύρια χρόνια, τα φυτά έχουν παίξει ουσιαστικό ρόλο σε όλο σχεδόν το χερσαίο περιβάλλον και καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς ιστορίας, σε πολλές μικρότερες και μερικές σημαντικές περιόδους της εξαφάνισης επλήγησαν σοβαρά τα οικοσυστήματα της Γης και της βιοποικιλότητάς της.
Η ομάδα αναφέρει ότι τα αποτελέσματά της βασίζονται σε περισσότερα από 20.000 απολιθώματα φυτών, με στόχο να κατανοήσουν τις επιπτώσεις αυτών των δραματικών γεγονότων στην ποικιλότητα των φυτών. Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι τα γεγονότα της μαζικής εξαφάνισης είχαν πολύ διαφορετικές επιπτώσεις στις ομάδες φυτών. Αρνητικά ποσοστά διαφοροποίησης στα φυτά (που σημαίνει ότι περισσότερα είδη εξαφανίστηκαν από νέα είδη που σχηματίστηκαν) ποτέ δεν διατηρήθηκαν έως και για μεγάλες χρονικές περιόδους. Αυτό δείχνει ότι, σε γενικές γραμμές, τα φυτά τα πήγαν ιδιαίτερα καλά στην επιβίωση και την ανάκαμψή τους μέσω δύσκολων περιόδων. "Στο βασίλειο των φυτών, τα γεγονότα της μαζικής εξαφάνισης μπορεί να θεωρηθούν ως ευκαιρίες σε ένα κύκλο εργασιών που οδηγούν στην ανανέωση της βιοποικιλότητας'' λέει ο επικεφαλής της έρευνας Daniele Silvestro.
Ακόμη πιο εντυπωσιακά ήταν τα αποτελέσματα για την μαζική εξαφάνιση του Κρητιδικού-Παλαιογενούς, που προκλήθηκε από την πρόσκρουση ενός αστεροειδή ανοικτά των ακτών του Μεξικού περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επίδραση στην διαμόρφωση των χερσαίων οικοτόπων και οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων εκτός από τα πτηνά, αλλά παραδόξως είχε μόνο περιορισμένες επιπτώσεις στην ποικιλότητα των φυτών. Ορισμένες σημαντικές ομάδες φυτών, όπως τα γυμνόσπερμα (συμπεριλαμβανομένων των πεύκων, ελάτων και άλλων) έχασαν την μεγάλη ποικιλομορφία τους μέσα από την εξαφάνιση. Από την άλλη πλευρά, τα ανθοφόρα φυτά (αγγειόσπερμα)ήταν πιο ανθεκτικά στην αυξημένη εξαφάνιση, και λίγο μετά την πρόσκρουση υποβλήθηκαν σε μια νέα ταχεία αύξηση της διαφορετικότητας τους. Αυτή η εξελικτική δυναμική συνέβαλε να κάνει τα ανθοφόρα φυτά να κυριαρχήσουν σήμερα στην παγκόσμια ποικιλομορφία πάνω από όλες τις άλλες ομάδες φυτών.
"Οι μαζικές εξαφανίσεις συχνά θεωρούνται ως ένα κακό πράγμα, αλλά ήταν ζωτικής σημασίας για την αλλαγή του κόσμου για το πώς τον ξέρουμε σήμερα'', λέει ο κύριος ερευνητής Αλεξάντρ Antonelli. Αν αυτός ο αστεροειδής δεν είχε χτυπήσει τη Γη, ήταν μεγάλες οι πιθανότητες οι δεινόσαυροι να εξακολουθούσαν να υπάρχουν και τα θηλαστικά να κρύβονται σε σπηλιές, και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μην είχαν εξελιχθεί ποτέ. Με τη μελέτη αυτών των ακραίων φαινομένων προσπαθούμε να μάθουμε ποια ομάδα οργανισμών και τα χαρακτηριστικά που είναι πιο ευαίσθητα στις αλλαγές, έτσι ώστε να μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη γνώση για την προστασία της βιοποικιλότητας στο πρόσωπο της συνεχιζόμενης κλιματικής αλλαγής και ανθρώπινης υποβάθμισης των φυσικών οικοσυστημάτων '', καταλήγει ο Antonelli.


Γεωδίφης

Πηγή-Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ

Ο εσωτερικός πυρήνας της Γης είναι το εσώτατο μέρος της Γης και σύμφωνα με τις σεισμολογικές μελέτες, είναι κυρίως στερεά σφαίρα με ακτίνα περίπου 1.220 χιλιομέτρων, (περίπου 70% της ακτίνας της Σελήνης). Πιστεύεται ότι αποτελείται κυρίως από ένα κράμα σιδήρου-νικελίου και έχει περίπου την ίδια θερμοκρασία όπως η επιφάνεια του ήλιου: περίπου 5400 ° C.
Όταν η νεογέννητη Γη βρισκόταν ακόμα σε διάπυρη κατάσταση, βαριά στοιχεία όπως ο σίδηρος, το νικέλιο και το ουράνιο βυθίστηκαν στο κέντρο του πλανήτη. Περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, το εξωτερικό μέρος του πυρήνα παραμένει καυτό όσο η επιφάνεια του Ήλιου -μια σφαίρα από λιωμένο σίδερο και νικέλιο που κρύβεται περίπου 5.000 χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας.
Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι ο πυρήνας της Γης χωρίζεται σε δύο στρώματα: έναν εξωτερικό πυρήνα από λιωμένο σίδερο, με μέγεθος μεγαλύτερο από τη Σελήνη, και έναν εσώτερο πυρήνα από συμπαγές σίδερο. Όμως ο εσώτερος πυρήνας του πλανήτη ίσως κρύβει τον δικό του εσώτερο πυρήνα όπου είναι πιθανόν να κρύβεται μια μικρότερη μάζα( εσώτερος πυρήνας) από στερεό σίδηρο, περίπου 30% μικρότερη από τη Σελήνη ο οποίος μάλιστα δεν αποκλείεται να περιστρέφεται ταχύτερα από ότι η υπόλοιπη Γη.
Βρίσκεται σε στερεά κατάσταση και εκπέμπει θερμότητα, η οποία δημιουργεί ρεύματα λιωμένου σιδήρου στον εξώτερο μανδύα. Δεδομένου ότι ο σίδηρος είναι μαγνητικό υλικό, τα ρεύματα αυτά δημιουργούν το μαγνητικό πεδίο που τυλίγει όλο τον πλανήτη και μας προστατεύει από φορτισμένα σωματίδια που καταφθάνουν από το Διάστημα. Είναι όμως μια περίπλοκη διαδικασία, η οποία δεν έχει διαλευκανθεί πλήρως.Το εσώτερο στρώμα του πυρήνα δεν αποκλείεται να εμφανίστηκε λόγω μιας δραματικής αλλαγής πριν από εκατοντάδες ή εκατομμύρια χρόνια, μια αλλαγή που ίσως επηρέασε και το μαγνητικό πεδίο.
Eρευνητές από τις ΗΠΑ και την Κίνα εξέτασαν πώς διαδίδονται μέσα στον πυρήνα τα σεισμικά κύματα από φυσικές σεισμικές δονήσεις -τη βασική τεχνική για τη μελέτη της εσωτερικής δομής της Γης.Η ανάλυση έδειξε ότι ο συμπαγής εσώτερος πυρήνας κρύβει έναν δικό του εσώτερο πυρήνα, ο οποίος αποτελείται κι αυτός από συμπαγή σίδερο. Μέσα σε αυτή τη σφαίρα, όμως, οι κρύσταλλοι σιδήρου τείνουν να προσανατολίζονται στον άξονα ανατολής δύσης, ενώ στο εξωτερικό στρώμα του εσώτερου πυρήνα προσανατολίζονται στον άξονα βορρά-νότου.
Επιπλέον, η ανάλυση υποδεικνύει ότι οι κρύσταλλοι του εσώτερου πυρήνα όχι μόνο έχουν διαφορετικό προσανατολισμό αλλά δείχνουν και να συμπεριφέρονται με διαφορετικό τρόπο -ίσως ο σίδηρος αυτής της περιοχής να έχει διαφορετικό κρυσταλλικό πλέγμα.Παραμένει ασαφές πώς τα νέα ευρήματα, εφόσον βέβαια ευσταθούν επηρεάζουν τα μοντέλα των φυσικών για το μηχανισμό παραγωγής του γήινου μαγνητικού πεδίου και την εξέλιξη της Γης.


Γεωδίφης 

Πηγή-BBC

Μια ομάδα γεωλόγων -από το Πανεπιστήμιο της Νεβάδας , Λας Βέγκας -έχει ανακαλύψει φυσικά ορυκτά αμιάντου στο Clark County στη νότια Νεβάδα και πέρα από τα σύνορα της βορειοδυτικής Αριζόνα.
Ορυκτά αμιάντου με αμφίβολο όπως ο riebeckite, γρουνερίτης-cummingtonite, ανθοφυλλίτης, τρεμόλιθος και ακτινολίτης - είναι γνωστά καρκινογόνα ορυκτά για τον άνθρωπο.
Η έκθεση σε ινώδεις αμφίβολους μπορεί να προκαλέσει αμιάντωση, καρκίνο στους πνεύμονες, τις ωοθήκες και του λάρυγγα,μεσοθηλίωμα κά.
Το 2012, ένας επιδημιολόγος ανέλυσε δεδομένα για τον καρκίνο από την Clark County, Νεβάδα. Βρήκε μια υψηλότερη συχνότητα από την αναμενόμενη σε μεσοθηλίωμα του θώρακος, ένα θανατηφόρο καρκίνο που προκαλείται από την εισπνοή του αμιάντου. Το μεσοθηλίωμα είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου, η οποία συχνότερα ξεκινάει από τα κύτταρα τα οποία καλύπτουν την εσωτερική επιφάνεια του θώρακος.
Σε απάντηση, ο Δρ.Buck και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν γεωλογικά απροσδόκητες αποθέσεις μιας ομάδας ορυκτών αμιάντου με αμφίβολους και κατέληξαν ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η πηγή.
Βρήκαν το ινώδες ορυκτό του αμφιβόλου που είναι γνωστό ως ακτινολίτης σε πλουτωνικά πετρώματα( πυριγενή) του Μειόκαινου σε διάφορες περιοχές της πόλης.
"Στο ξηρό κλίμα της Νεβάδα, οι πληθυσμοί μπορεί να εκτεθούν σε αυτές τις ίνες μέσω των εκπομπών σκόνης που μπορεί να προκύψουν τόσο από φυσική διάβρωση, από αιολικές διαδικασίες όσο και από ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Τα στοιχεία του ινώδους αμφίβολου που βρέθηκαν σε ελαστικά αυτοκινήτων και τα είδη ένδυσης μετά από ψυχαγωγικές δραστηριότητες δείχνουν ότι μπορεί να επανέλθουν στα μέλη μιας οικογένειας και κατά συνέπεια να αυξήσουν τον κίνδυνο της έκθεσης για άλλους πληθυσμούς, εκτός από τους άμεσα εκτεθειμένους μέσω υπαίθριων εκπομπών σκόνης, "είπαν οι επιστήμονες.
"Επειδή οι επιπτώσεις στην υγεία μπορεί να παρατηρηθούν ακόμη και σε χαμηλά επίπεδα έκθεσης τα δεδομένα σε ινώδεις αμφίβολους μας δείχνουν μια πιθανή απειλή για τη δημόσια υγεία στη νότια Νεβάδα και όχι μόνο. Επειδή πολλές περιοχές είναι δυνατόν να βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα, μερικές φορές ακόμη και μόνο μερικές δεκάδες μέτρα, κατάντη από τις πηγές, ενδεχομένως μεγάλοι πληθυσμοί στις πόλεις θα μπορούσαν να εκτεθούν."
Το 2014, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Νεβάδα-Λας Βέγκας βρήκαν κοιτάσματα ορυκτών αμιάντου βορειοδυτικά της Αριζόνα.
''Όπως συμβαίνει με το φυσικό αμίαντο, φυσικές διεργασίες διάβρωσης μεταφέρουν τους ινώδεις αμφίβολους στο βραχώδες υπόστρωμα και τους αναδιανέμουν με τον χρόνο. Ανθρώπινες εκθέσεις οφείλονται κατά κύριο λόγο σε φυσική &αιολική διάβρωση και ανθρωπογενείς παρεμβάσεις που απελευθερώνουν ίνες από το έδαφος στον αέρα. Οι διαδικασίες αυτές ενισχύονται από το ξηρό κλίμα της περιοχής (Νεβάδα και την Αριζόνα). "
Πηγή ινώδους δομής αμφιβόλου θεωρείται η δημόσια γη και τα χωράφια με δημοφιλείς διαδρομές &μονοπάτια πεζοπορίας και οι δρόμοι οχημάτων off-road, όπου είναι δυνατόν να εντοπιστεί ο φωτεινός γκριζο-πράσινος ακτινολίτης.
Τα ευρήματα από τελευταίες μελέτες, δείχνουν ότι ο φυσικός αμίαντος μπορεί να είναι πιο διαδεδομένος από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και τις επιπτώσεις για την υγεία μας.

Γεωδίφης

Πηγή-Sci-News.com