Εξορυκτικές πρακτικές του 16ου αιώνα, από Agricola, De Re Metallica
Στις αρχές του 17ου αιώνα, ο φλωρεντινός ιερέας Antonio Neri [1576-1614] έγραψε το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στη διαμόρφωση γυαλιού από πρώτες ύλες. Το έργο του ονομάζεται L' Arte Vetraria, δηλαδή "Η τέχνη του γυαλιού". Το βιβλίο έγινε αρκετά διάσημο ,ακόμη σήμερα είναι γνωστό, ωστόσο ο ιερέας ήταν πάνω από όλα ένας αλχημιστής.
Το έργο, το οποίο χωρίζεται σε 7 βιβλία, ασχολείται κυρίως με το χρωματισμό και την υάλωση του γυαλιού με απομιμήσεις πολύτιμων λίθων. Πολλά από τα μυστικά της κατασκευής γυαλιού και πολλά από τα σκευάσματα για τη δημιουργία τεχνητών πολύτιμων λίθων αναφέρονται εδώ για πρώτη φορά. Ο ίδιος ο Neri στην αφιέρωση του αναφέρει ότι πολλά από αυτά είναι δικής του εφεύρεσης. Ο Neri ήταν ο πρώτος που έκανε γυαλί από μόλυβδο, διδάσκει πώς να καίει τον χαλκό για τον χρωματισμό με κόκκινο χρώμα και πώς να χρησιμοποιούνται τα υπολείμματα της εξάτμισης ενός χρυσού διαλύματος στο νερό που έχουν ιώδες χρώμα. Πριν ολοκληρώσει το βιβλίο του, επισκέφθηκε τις υαλουργίες του Μουράνο και της Αμβέρσας.
Ένα άλλο πεδίο στενά συνδεδεμένο με την αλχημεία ήταν η εξόρυξη των πρώτων υλών. Τον 17ο αιώνα, η γη θεωρήθηκε μια ζωντανή οντότητα. Τα μέταλλα βρέθηκαν να εμφανίζονται σε «φλέβες» που πιστεύεται ότι αναπτύσσονται και αναπαράγονται με την πάροδο του χρόνου. Τα ίδια τα μέταλλα θεωρήθηκαν ότι υπέστησαν διαδικασία ωρίμανσης. Οι αλχημιστές πίστευαν ότι το αρχέγονο υλικό που έμεινε από τη δημιουργία του κόσμου άσκησε την επιρροή του βαθιά στο έδαφος. Υποστηριζόμενο από τη γη, υπό την επίδραση των ηλιακών ακτίνων, πραγματοποιήθηκε μια διαδικασία που τελικά οδήγησε τα βασικά μέταλλα στο πιο ευγενές ασήμι και χρυσό.
Όσον αφορά τον Neri, η αλχημεία ήταν η τέχνη της μίμησης και ενίσχυσης φυσικών διεργασιών στο εργαστήριο.
Στο χειρόγραφο του Discorso, γράφει: «Αισθάνομαι ότι όσο πιο τέλεια είναι η τέχνη, τόσο πιο απλή είναι αυτή. Οι αλχημιστές συμφωνούν ομόφωνα ότι το «πρωταρχικό υλικό» της πρώτης ύλης [φιλοσοφική λίθος] είναι κάτι ευτελές και δεν αγοράζεται με χρήματα αλλά είναι εύκολο να βρεθεί. Επιπλέον, ο τρόπος εργασίας πρέπει να μιμείται τη φύση, η οποία για την παραγωγή χρυσού χρησιμοποιεί μοναδικό ή απλό υλικό, το οποίο είναι ο σπόρος του χρυσού, το οποίο είναι η «μήτρα της γης» και μιας φυσικής και ζωτικής φωτιάς, η οποία είναι ο ήλιος».
Αλλού στο χειρόγραφο, ο Neri αναφέρει για τα ορυχεία. Συζητά τη χρήση του νερού που ρέει σε ορισμένα ορυχεία και πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μετατροπή του σιδήρου σε χαλκό. Μιλάει για άγνωστα ορυχεία «σε κάποια απόσταση από το Leiden [ενδεχομένως στο Limburg] και άλλο στη Σλοβακία στην πόλη Smolnik». Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι ο Neri επισκέφθηκε αυτά τα μέρη. Μια τρίτη θέση, την οποία φυλάσσει εσκεμμένα, είναι εκεί που βρήκε «ανώριμο» χρυσό που κατάφερε να «πολλαπλασιάσει» μέσω αλχημικών χειρισμών. Με κάποια απογοήτευση, γράφει: «Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει ποτέ άλλο ορυχείο σαν αυτό και επομένως κατάλληλο για αυτόν τον σκοπό».
Σαφώς, πέρασε ένα σημαντικό μέρος του χρόνου του ψάχνοντας. Συμβουλεύει:«Τα χρυσωρυχεία δεν είναι όλα στην ίδια κατάσταση, κάτι το οποίο είναι καλά κατανοητό στα ορυχεία του αργύρου και όλων των άλλων μετάλλων. Μερικά είναι ήδη τέλεια, μέσα στα οποία η φύση έχει κάνει αυτό που θα μπορούσε να κάνει και μείωσε το χρυσό με την ωριμότητά του, ενώ σε άλλα ορυχεία είναι ακόμα ατελή και στη εμβρυακή μορφή τους».
Βοηθός/μαθητής του Neri ήταν ο Agnolo Della Casa ο οποίος πήρε αρκετές ιδέες από τα πειράματα του δασκάλου και το έργο του από χιλιάδες σελίδες και σημειωματάρια βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Φλωρεντίας. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του υλικού αφορούσε τη μεταστοιχείωση των μετάλλων.
Ο Neri δεν ασχολήθηκε μόνο με τα υλικά αλλά με τον τόπο προέλευσης τους. Το πρώτο του χειρόγραφο είχε τίτλο «Θησαυρός του Κόσμου»- που καλύπτει ολόκληρη την αλχημεία με διάφορες απεικονίσεις όχι μόνο των καμίνων, των αγγείων και των χημικών οργάνων αλλά και με άλλες μεθόδους που αφορούν την εξόρυξη όλων των μετάλλων. Εκείνη την εποχή, τα ορυχεία και η αλχημεία εκτός από κοινές θεωρητικές συνδέσεις είχαν και οικογενειακές. Ο Della Casa είχε συγγενή τον Filippo Talducci della Casa [1543-1615], ο οποίος ήταν ένας διάσημος αλχημιστής και μεταλλουργός που εργαζόταν στην Πράγα και την Κρακοβία. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το μεταλλευτικό εμπόριο παρείχε πολλές από τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιήθηκαν στις δραστηριότητες του Antonio Neri.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Discorso sopra la Chimica: The Paracelsian Philosophy of Antonio Neri- M. G. Grazzini
2.conciatore.org
3.L' Arte Vetraria- Antonio Neri
Το έργο, το οποίο χωρίζεται σε 7 βιβλία, ασχολείται κυρίως με το χρωματισμό και την υάλωση του γυαλιού με απομιμήσεις πολύτιμων λίθων. Πολλά από τα μυστικά της κατασκευής γυαλιού και πολλά από τα σκευάσματα για τη δημιουργία τεχνητών πολύτιμων λίθων αναφέρονται εδώ για πρώτη φορά. Ο ίδιος ο Neri στην αφιέρωση του αναφέρει ότι πολλά από αυτά είναι δικής του εφεύρεσης. Ο Neri ήταν ο πρώτος που έκανε γυαλί από μόλυβδο, διδάσκει πώς να καίει τον χαλκό για τον χρωματισμό με κόκκινο χρώμα και πώς να χρησιμοποιούνται τα υπολείμματα της εξάτμισης ενός χρυσού διαλύματος στο νερό που έχουν ιώδες χρώμα. Πριν ολοκληρώσει το βιβλίο του, επισκέφθηκε τις υαλουργίες του Μουράνο και της Αμβέρσας.
Ένα άλλο πεδίο στενά συνδεδεμένο με την αλχημεία ήταν η εξόρυξη των πρώτων υλών. Τον 17ο αιώνα, η γη θεωρήθηκε μια ζωντανή οντότητα. Τα μέταλλα βρέθηκαν να εμφανίζονται σε «φλέβες» που πιστεύεται ότι αναπτύσσονται και αναπαράγονται με την πάροδο του χρόνου. Τα ίδια τα μέταλλα θεωρήθηκαν ότι υπέστησαν διαδικασία ωρίμανσης. Οι αλχημιστές πίστευαν ότι το αρχέγονο υλικό που έμεινε από τη δημιουργία του κόσμου άσκησε την επιρροή του βαθιά στο έδαφος. Υποστηριζόμενο από τη γη, υπό την επίδραση των ηλιακών ακτίνων, πραγματοποιήθηκε μια διαδικασία που τελικά οδήγησε τα βασικά μέταλλα στο πιο ευγενές ασήμι και χρυσό.
Όσον αφορά τον Neri, η αλχημεία ήταν η τέχνη της μίμησης και ενίσχυσης φυσικών διεργασιών στο εργαστήριο.
Στο χειρόγραφο του Discorso, γράφει: «Αισθάνομαι ότι όσο πιο τέλεια είναι η τέχνη, τόσο πιο απλή είναι αυτή. Οι αλχημιστές συμφωνούν ομόφωνα ότι το «πρωταρχικό υλικό» της πρώτης ύλης [φιλοσοφική λίθος] είναι κάτι ευτελές και δεν αγοράζεται με χρήματα αλλά είναι εύκολο να βρεθεί. Επιπλέον, ο τρόπος εργασίας πρέπει να μιμείται τη φύση, η οποία για την παραγωγή χρυσού χρησιμοποιεί μοναδικό ή απλό υλικό, το οποίο είναι ο σπόρος του χρυσού, το οποίο είναι η «μήτρα της γης» και μιας φυσικής και ζωτικής φωτιάς, η οποία είναι ο ήλιος».
Αλλού στο χειρόγραφο, ο Neri αναφέρει για τα ορυχεία. Συζητά τη χρήση του νερού που ρέει σε ορισμένα ορυχεία και πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μετατροπή του σιδήρου σε χαλκό. Μιλάει για άγνωστα ορυχεία «σε κάποια απόσταση από το Leiden [ενδεχομένως στο Limburg] και άλλο στη Σλοβακία στην πόλη Smolnik». Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι ο Neri επισκέφθηκε αυτά τα μέρη. Μια τρίτη θέση, την οποία φυλάσσει εσκεμμένα, είναι εκεί που βρήκε «ανώριμο» χρυσό που κατάφερε να «πολλαπλασιάσει» μέσω αλχημικών χειρισμών. Με κάποια απογοήτευση, γράφει: «Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει ποτέ άλλο ορυχείο σαν αυτό και επομένως κατάλληλο για αυτόν τον σκοπό».
Σαφώς, πέρασε ένα σημαντικό μέρος του χρόνου του ψάχνοντας. Συμβουλεύει:«Τα χρυσωρυχεία δεν είναι όλα στην ίδια κατάσταση, κάτι το οποίο είναι καλά κατανοητό στα ορυχεία του αργύρου και όλων των άλλων μετάλλων. Μερικά είναι ήδη τέλεια, μέσα στα οποία η φύση έχει κάνει αυτό που θα μπορούσε να κάνει και μείωσε το χρυσό με την ωριμότητά του, ενώ σε άλλα ορυχεία είναι ακόμα ατελή και στη εμβρυακή μορφή τους».
Βοηθός/μαθητής του Neri ήταν ο Agnolo Della Casa ο οποίος πήρε αρκετές ιδέες από τα πειράματα του δασκάλου και το έργο του από χιλιάδες σελίδες και σημειωματάρια βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Φλωρεντίας. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του υλικού αφορούσε τη μεταστοιχείωση των μετάλλων.
Ο Neri δεν ασχολήθηκε μόνο με τα υλικά αλλά με τον τόπο προέλευσης τους. Το πρώτο του χειρόγραφο είχε τίτλο «Θησαυρός του Κόσμου»- που καλύπτει ολόκληρη την αλχημεία με διάφορες απεικονίσεις όχι μόνο των καμίνων, των αγγείων και των χημικών οργάνων αλλά και με άλλες μεθόδους που αφορούν την εξόρυξη όλων των μετάλλων. Εκείνη την εποχή, τα ορυχεία και η αλχημεία εκτός από κοινές θεωρητικές συνδέσεις είχαν και οικογενειακές. Ο Della Casa είχε συγγενή τον Filippo Talducci della Casa [1543-1615], ο οποίος ήταν ένας διάσημος αλχημιστής και μεταλλουργός που εργαζόταν στην Πράγα και την Κρακοβία. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το μεταλλευτικό εμπόριο παρείχε πολλές από τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιήθηκαν στις δραστηριότητες του Antonio Neri.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Discorso sopra la Chimica: The Paracelsian Philosophy of Antonio Neri- M. G. Grazzini
2.conciatore.org
3.L' Arte Vetraria- Antonio Neri
RSS Feed
