Ο ποταμός Citarum βρίσκεται στην επαρχία της δυτικής Ιάβας, της Ινδονησίας. Ο Citarum παρουσιάζεται στην σημαντικότερη λεκάνη απορροής της δυτικής Ιάβας. Αλλά σήμερα είναι ένας ποταμός σε κίνδυνο. Δυστυχώς, ο Citarum είναι τώρα γνωστός ως ένας από τους πιο βρόμικους ποταμούς στον κόσμο.
Ο ποταμός Citarum παρέχει πόσιμο νερό για εκατομμύρια ανθρώπους στην Ινδονησία. Ωστόσο χρησιμοποιείται επίσης ως υπόνομος, για απόρριψη απορριμάτων και απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων.
Δεν είναι μόνο τα εργοστάσια που χρησιμοποιούν τον Citarum ως χωματερή αλλά και ο Δήμος της περιοχής τον χρησιμοποιεί ως ανοικτό υπόνομο. Εάν είχαμε την δυνατότητα να  περάσουμεαπο τα χωρία της περιοχής θα βλέπαμε τα παιδιά να κάθονται οκλαδόν πέρα από τα κανάλια και αφοδεύουν άμεσα στο νερό. Οποιαδήποτε απορρίματα ρίχνονται στον ποταμό ή πετιούνται στα αναχώματα του.
Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης της τοπικής κοινότητας στο πώς να φροντίσει και να προστατέψει τον Citarum. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται  από  τη Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης (ADB). Η επένδυση εκτιμάται σε $500 εκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια των επόμενων 15 ετών και θα προσπαθήσει να σώσει όχι μόνο τον Citarum αλλά και τις κοινότητες που εξαρτώνται από αυτόν.
Η ADB θα συνεργαστεί στενά με την ινδονησιακή κυβέρνηση για να αποκαταστήσει ολόκληρη την ποτάμια λεκάνη, αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα της ρύπανσης, της υγιεινής, και των περιβαλλοντικών προβλημάτων.Οι άνθρωποι της ADB υποστηρίζουν πως γνωρίζουν πλήρως την πρόκληση που έχουν απέναντι τους, αλλά παραμένουν αισιόδοξοι.
Ο ποταμός Citarum είναι πολύ άρρωστος και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αποκατασταθεί. Δεν είναι νεκρός ποταμός, αλλά χρειάζεται μια τρομερή προσπάθεια από όλους  τους πολίτες για να σωθεί.

Δείτε βίντεο σχετικά με την ρύπανση του ποταμού.

Η εκπληκτική αυτή φωτογραφία της NASA απεικονίζει τη σκόνη που άφησε πίσω του ένας σουπερνόβα που εξερράγη –μια μοναδική στιγμή που εγκλωβίστηκε από το φακό του παρατηρητηρίου υπέρυθρων ακτινοβολιών Chandra και του διαστημικού τηλεσκόπιου Spitzer της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας.
Η σκόνη αγκαλιάζει μια γειτονική οικογένεια αστέρων και το αποτέλεσμα είναι φαντασμαγορικό. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η φωτογραφία απεικονίζει ένα αστρικό σύμπλεγμα στο οποίο εξερράγη ένας σουπερνόβα. Το υλικό που εκτοξεύτηκε κατά την έκρηξη πέρασε από τους εικονιζόμενους αστέρες με τεράστια ταχύτητα.
Η λευκή πηγή στο κέντρο της εικόνας είναι ένας πυκνός αστέρας νετρονίων που περιστρέφεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ή αλλιώς πάλσαρ, ο οποίος δημιουργήθηκε από την έκρηξη του σουπερνόβα. Από το πάλσαρ σχηματίζεται ένα κύμα σωματιδίων υψηλής ταχύτητας, το οποίο επεκτείνεται στο κοντινό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να γίνεται ορατό το υλικό που εκτοξεύτηκε κατά την έκρηξη του σουπερνόβα.
Οι μοναδικές συνθήκες υπό τις οποίες εξερράγη ο συγκεκριμένος σουπερνόβα δίνει στους αστρονόμους την ευκαιρία να μελετήσουν τη συμπυκνωμένη σκόνη που εκτοξεύτηκε από τον σουπερνόβα και η οποία συνήθως είναι πολύ ψυχρή για να εκβάλει στην υπέρυθρη ακτινοβολία. Εάν δεν υπήρχε το αστρικό σύμπλεγμα, θα ήταν αδύνατο να μελετηθεί η συγκεκριμένη «αστρική» σκόνη.

NAFTEMPORIKI.GR

Οι ερπετολόγοι γνώριζαν εδώ και δεκαετίες ότι ορισμένα φίδια μπορούν να «βλέπουν» στο σκοτάδι τη θερμική ακτινοβολία που εκπέμπει η λεία τους. Αμερικανοί μοριακοί βιολόγοι αποκαλύπτουν τώρα πώς ακριβώς λειτουργεί σε μοριακό επίπεδο αυτή η «έκτη αίσθηση».
Η νέα έρευνα, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature και  δείχνει ότι τα φίδια αυτά δεν έχουν υπέρυθρη όραση, όπως υπέθεταν πολλοί επιστήμονες, αλλά αντίθετα «αισθάνονται» και χαρτογραφούν ανεπαίσθητες μεταβολές της θερμοκρασίας στο χώρο γύρο τους.
Αυτή η ικανότητα, που επιτρέπει τον εντοπισμό θερμόαιμων ζώων ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι, υπάρχει μόνο σε ορισμένους βόες, πύθωνες και κροταλίες (οι οποίοι ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις οχιές). Ο αμερικανικός κροταλίας Crotalus atrox, για παράδειγμα, μπορεί να εντοπίσει ένα ποντίκι στο σκοτάδι από απόσταση δέκα μέτρων, ακόμα και αν τα μάτια του έχουν καλυφθεί.
Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι τα φίδια αυτά αντιλαμβάνονται την υπέρυθρη ακτινοβολία όχι με τα μάτια, αλλά με ειδικά όργανα σαν μικρά κοιλώματα που βρίσκονται ανάμεσα στα μάτια και τα ρουθούνια.
Όμως το πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό το αισθητήριο σύστημα παρέμενε μέχρι σήμερα μυστήριο. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι τα ειδικά όργανα των φιδιών κυριολεκτικά βλέπουν την υπέρυθρη ακτινοβολία με ειδικούς φωτοϋποδοχείς, όπως τα μάτια βλέπουν το ορατό φως.
Αυτό τελικά δεν ισχύει, δείχνει η νέα μελέτη. «Στην πραγματικότητα η υπέρυθρη ακτινοβολία γίνεται αντιληπτή ως θερμότητα» και όχι ως υπέρυθρο φως, δήλωσε στο AFP ο Ντέιβιντ Τζούλιους, επικεφαλής της μελέτης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.
Τα ειδικά αισθητήρια όργανα των φιδιών που αντιλαμβάνονται τη θερμότητα αποτελούνται από μια οστέινη κοιλότητα μέσα στην οποία υπάρχει μια εξαιρετικά λεπτή μεμβράνη. Η θερμοκρασία της μεμβράνης αυτής αλλάζει κατά τόπους όταν δεχθεί την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπει η θερμόαιμη λεία.
Η ομάδα του Δρ Τζούλιους εντόπισε πάνω στη μεμβράνη τον υποδοχέα TRPA1, ο οποίος αντιδρά στη ζέστη και στέλνει ένα σήμα στις απολήξεις του νευρικού συστήματος.
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο TRPA1 ανήκει σε μια κατηγορία υποδοχέων που υπάρχουν και στον άνθρωπο. Στην περίπτωσή μας όμως, αυτοί οι υποδοχείς δεν αντιλαμβάνονται τη θερμότητα, αλλά ορισμένες ερεθιστικές ουσίες που υπάρχουν σε φυτά στην οικογένεια της μουστάρδας.

Πηγή-NATURE

1. Σχεδόν όλοι που απλώς «βουτούν» και κρύβονται κάτω από κάτι, όταν καταρρέει ένα κτίριο, συνθλίβονται μέχρι θανάτου. Οι άνθρωποι που χώνονται κάτω από αντικείμενα, όπως θρανία ή αυτοκίνητα, συνθλίβονται.
2. Οι γάτες, τα σκυλιά και τα μωρά πολύ συχνά και φυσικά διπλώνουν το σώμα τους στην εμβρυακή θέση. Πρέπει να κάνετε και εσείς το ίδιο σε περίπτωση σεισμού. Είναι ένα φυσικό ένστικτο ασφάλειας και επιβίωσης. Μπορείτε να επιβιώσετε σε ένα μικρό κενό. Πηγαίνετε δίπλα σε ένα αντικείμενο, δίπλα σε ένα καναπέ, δίπλα σε ένα ογκώδες αντικείμενο, που θα συμπιεστεί ελαφρά, αλλά θα αφήσει ένα κενό δίπλα του.
3. Τα ξύλινα κτίρια είναι η ασφαλέστερη κατασκευή που μπορεί κανείς να βρεθεί κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Το ξύλο είναι ελαστικό και κινείται με τη δύναμη του σεισμού. Αν όντως ένα ξύλινο κτίριο καταρρεύσει, δημιουργούνται μεγάλα κενά επιβίωσης. Επιπλέον, ένα ξύλινο κτίριο έχει λιγότερη συμπυκνωμένη μάζα, όταν καταρρεύσει. Τα κτίρια από τούβλα θα σπάσουν σε πολλά ατομικά τούβλα. Τα τούβλα αυτά θα προκαλέσουν πολλούς τραυματισμούς, αλλά λιγότερα πολτοποιημένα πτώματα σε σύγκριση με πλάκες από μπετόν.
4.Αν είστε ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι τη νύχτα και συμβεί σεισμός, απλώς κυλήστε έξω από το κρεβάτι. Ένα ασφαλές κενό θα υπάρχει γύρω από το κρεβάτι. Τα ξενοδοχεία θα είναι σε θέση να πετύχουν ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό επιβίωσης από σεισμό, απλώς με το να αναρτήσουν μία πινακίδα στο πίσω μέρος της πόρτας κάθε δωματίου, που να λέει στους ενοίκους να ξαπλώσουν στο πάτωμα δίπλα στη βάση του κρεβατιού κατά τη διάρκεια ενός σεισμού.
5. Αν συμβεί ένας σεισμός και δεν μπορείτε εύκολα να ξεφύγετε με το να βγείτε έξω από τη πόρτα ή το παράθυρο, τότε ξαπλώστε κάτω και διπλώστε το σώμα σας στην εμβρυακή θέση δίπλα σε ένα καναπέ ή σε μία μεγάλη καρέκλα.
6. Σχεδόν όλοι που πηγαίνουν κάτω από το κούφωμα της πόρτας, όταν καταρρέει το κτίριο, σκοτώνονται. Και αυτό γιατί, αν κάθεστε κάτω από το κούφωμα και η πόρτα πέσει προς τα μπρος ή προς τα πίσω, θα συνθλιφτείτε από την οροφή από πάνω. Αν ή πόρτα πέσει προς τα πλάγια, θα κοπείτε στη μέση από το κούφωμα. Και στις δύο περιπτώσεις θα σκοτωθείτε!
7. Ποτέ να μη πάτε στις σκάλες. Οι σκάλες έχουν διαφορετική ιδιοσυχνότητα (ταλαντώνονται διαφορετικά από το κεντρικό όγκο του κτιρίου). Οι σκάλες και το υπόλοιπο τμήμα του κτιρίου συνεχώς προσκρούουν μεταξύ τους, μέχρις ότου οι σκάλες διαλυθούν εκ θεμελίων. Οι άνθρωποι που πάνε στις σκάλες, πριν λάβει χώρα η οριστική διάλυσή τους, ακρωτηριάζονται φρικτά από τα σκαλοπάτια, τη στιγμή που αυτά διαλύονται. Ακόμα και αν το κτίριο δεν καταρρεύσει, μείνετε μακριά από τις σκάλες, καθόσον αυτές είναι από τα πιο πιθανά μέρη του κτιρίου να υποστούν βλάβες. Ακόμα και αν οι σκάλες δεν καταρρεύσουν από τον σεισμό, μπορεί να καταρρεύσουν αργότερα από την υπερφόρτωσή τους από τον πανικόβλητο κόσμο που έχει στραφεί σ' αυτές για εκκένωση του κτιρίου. Οι σκάλες πρέπει πάντα να ελέγχονται για καταλληλότητα μετά από σεισμό, ακόμα και αν το υπόλοιπο κτίριο δεν έχει υποστεί ζημιές.

 8.Πηγαίνετε κοντά στους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου ή έξω από αυτούς, αν είναι δυνατόν. Είναι πολύ καλύτερα να είστε κοντά στο εξωτερικό του κτιρίου παρά στο εσωτερικό. Όσο πιο μακριά είστε από την εξωτερική περίμετρο του κτιρίου τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να μπλοκαριστεί η οδός διαφυγής σας.

9. Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στα οχήματά τους συνθλίβονται, όταν ο δρόμος από πάνω (ανισόπεδοι δρόμοι) καταρρεύσει σε περίπτωση σεισμού και καταπλακώσει τα οχήματά τους. Αυτό ακριβώς είναι που συνέβη με τις πλάκες ανάμεσα στα καταστρώματα στη Λεωφόρο Nimitz. Τα θύματα του σεισμού του Σαν Φραντσίσκο έμειναν όλα μέσα στα αυτοκίνητά τους. Σκοτώθηκαν όλοι. Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί απλώς με το να είχαν βγει έξω και να είχαν καθίσει ή ξαπλώσει δίπλα στα οχήματά τους. Όλα τα καταπλακωμένα αυτοκίνητα είχαν κενά ύψους ενός μέτρου δίπλα τους, εκτός από εκείνα στα οποία οι κολόνες από μπετόν είχαν πέσει εγκάρσια πάνω τους.

10. Ανακάλυψα, καθώς μπουσουλούσα μέσα σε γραφεία εφημερίδων που είχαν καταρρεύσει, καθώς και σε άλλα γραφεία με πολύ χαρτικό υλικό, ότι το χαρτί δεν συμπιέζεται. Μεγάλα κενά δημιουργούνται γύρω από στοίβες από χαρτί.

Διαδώστε αυτό το μήνυμα και σώστε ζωές...

Άρθρο του Doug Copp, Αρχηγού Διάσωσης και Διευθυντής Καταστροφών της Αμερικανικής Ομάδας Διεθνούς Διάσωσης (American Rescue Team International, ARTI), της πιο έμπειρης ομάδας διάσωσης του κόσμου.

Οταν βλέπετε μια έκρηξη ενός ηφαιστείου πρέπει να ξέρετε ότι όλα ξεκινάνε όταν από το εσωτερικό της γης ανεβαίνει μάγμα(λιωμένα πετρώματα), που συγκεντρώνεται στους μαγματικούς θαλάμους. Οι μαγματικοί θάλαμοι μπορεί να παραμείνουν σφραγισμένοι για εκατοντάδες χρόνια, ώσπου η πίεση να αυξηθεί αρκετά ώστε να δημιουργηθεί μια ρωγμή-άνοιγμα. Τότε το μάγμα βρίσκει διέξοδο προς την επιφάνεια, βγαίνοντας είτε ήπια είτε βίαια. Το μάγμα βγαίνει με τη μορφή λάβας σταδιακά, ψύχεται και στερεοποιείται. Έτσι δημιουργούνται τα ηφαίστεια.
Που όμως δημιουργούνται; Τα ηφαίστεια δημιουργούνται κυρίως εκεί όπου συγκρούονται οι λιθοσφαιρικές πλάκες του πλανήτη μας.Δηλαδή και σε αυτή την  διαδικασία εμπλέκεται η τεκτονική των πλακών.Η σύγκρουση των πλακών λιώνει πετρώματα(μάγμα). Η λάβα, λιγότερο συμπαγής από τα γύρω πετρώματα, βρίσκει διέξοδο στην επιφάνεια.Πρόκειται για μια υγιή διαδικασία του πλανήτη αφού έτσι εκτονώνεται απο την συσσώρευση υλικού.  
Όμως τι είναι εκείνο που προκαλεί την έκρηξη ενός ηφαιστείου; Η όλη διαδικασία ξεκινά όταν όγκοι λάβας, σαν τεράστιες μπάλες, ανοίγουν δίοδο ανάμεσα στα πετρώματα, όταν δεν περνούν μέσα από τα ήδη υπάρχοντα ρήγματα. Η άνοδος μπορεί να πάρει χρόνια, αλλά όταν προϋπάρχει μια δίοδος - για παράδειγμα, στα ηφαίστεια που έχουν ήδη εκραγεί- συντελείται με ταχύτητα ενός μέτρου ανά δευτερόλεπτο. Συνήθως η λάβα δε φτάνει κατευθείαν στην επιφάνεια, αλλά συγκεντρώνεται πρώτα στη δεξαμενή του ηφαιστείου, κι αυτό γιατί κατά την άνοδο χάνει θερμότητα, γίνεται περισσότερο συμπαγής και ρέει πιο αργά. Εξάλλου, συχνά συναντά πετρώματα με την ίδια πυκνότητα, που τείνουν να τη στεγανοποιήσουν. Έτσι η έκρηξη συντελείται όταν στη δεξαμενή, μετά από συνεχή εφοδιασμό, συγκεντρώνεται μια ποσότητα λάβας τόσο μεγάλη, ώστε τα συσσωρευμένα αέρια, ασκώντας πίεση, προκαλούν την αναπήδηση και την εκτίναξη. Να γιατί όταν πλησιάζει η στιγμή της έκρηξης αυτό συνήθως γίνεται αντιληπτό από μικρούς σεισμούς που προκαλούνται από την πίεση των αερίων στα τοιχώματα του κρατήρα.

Οι επιπτώσεις μιας ηφαιστειακής έκρηξης είναι συχνά δυσάρεστες αφού και καταστροφές μπορεί να γίνουν και ανθρώπινες ζωές να χαθούν. Πέρα όμως από τις ζημιές όσο και παράξενο αν ακούγεται η λάβα που βγαίνει από το ηφαίστειο φέρνει και θετικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα η λάβα με τον καιρό κρυώνει και στερεοποιείται σχηματίζοντας νέα εδάφη. Έτσι λοιπόν η λάβα με την ηφαιστειακή τέφρα(στάχτη που βγαίνει από το ηφαίστειο), μπορεί να καταστρέφουν τις καλλιέργειες για πολλά χρόνια όμως το έδαφος εμπλουτίζεται με κάλιο και φωσφορικό οξύ που είναι πολύ γόνιμο και κατάλληλο για καλλιέργεια(ηφαιστειογενή εδάφη).
Αυτός είναι ένας απο τους λόγους που τα εδάφη της Κω έναι πολύ εύφορα.Για τα ηφαίστεια της Κω θα επανέλθω κάνοντας σχετική παρουσίαση.

Δείτε βίντεο σχετικά με το θέμα-BBC

Παλαιοντολόγοι εντόπισαν το 2008 ένα οστό δακτύλου σε σπήλαιο της Σιβηρίας και μέσω DNA ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι ανήκει σε νέο ξεχωριστό είδος, που έζησε στην προϊστορική περίοδο πριν από 30.000 έως 50.000 χρόνια .Ρίγη συγκίνησης έχει προκαλέσει στην επιστημονική κοινότητα η ανακάλυψη ενός νέου ξεχωριστού είδους ανθρώπου - πρόκειται για την «Χ - Woman» («Γυναίκα - Χ») που έζησε στην προϊστορική περίοδο πριν από 30.000-50.000 χρόνια. Παλαιοντολόγοι εντόπισαν οστό δακτύλου σε σπήλαιο της Σιβηρίας και, μέσω ανάλυσης DNA, διαπίστωσαν ότι ανήκει σε ένα εντελώς άγνωστο είδος ανθρώπου που το βάπτισαν «Γυναίκα - Χ».
Με αυτήν την ανακάλυψη θα πρέπει να ξαναγραφεί η ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου, διατείνονται οι ερευνητές, προσθέτοντας ότι το εύρημα θα μπορούσε επίσης να αποδείξει πως το ανθρώπινο είδος μετανάστευσε από την Αφρική στον υπόλοιπο πλανήτη πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια.
Οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν το γενετικό υλικού του οστού της «Γυναίκας - Χ», το συνέκριναν με το DNA ανθρώπων της εποχής του Νεάντερταλ, σύγχρονων ανθρώπων και πιθήκων και διαπίστωσαν ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα είδη.
«Το DNA της «Γυναίκας - Χ» ήταν μία έκπληξη. Αν και είχε αρκετές ομοιότητες με τα μέχρι τώρα γνωστά είδη του ανθρώπου, έφερε πολλές διαφορές με τους σύγχρονους ανθρώπους και τους Νεάντερταλ», υποστηρίζει ο Γιοχάνες Κράουζε από το Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Max Planck στη Λειψία της Γερμανίας, ο οποίος πρώτος έβαλε στο μικροσκόπιο το DNA της «Γυναίκας - Χ».
Οι ίδιοι εκτιμούν ότι το οστό αποδεικνύει ότι η «X - Woman» ήταν νεότερη από τον Homo Erectus, τον πρόγονο του ανθρώπου που έζησε στην Αφρική πριν από 1.900.000 χρόνια και πιθανότατα πρόκειται για ένα τρίτο είδος ανθρώπου που ζούσε παράλληλα με τους ανθρώπους του Νεάντερταλ και τους σύγχρονους ανθρώπους στη Σιβηρία πριν από 30.000-50.000 χρόνια.

Το μικροσκοπικό κομμάτι του οστού από το πέμπτο δάκτυλο της «W - Woman» ανακαλύφθηκε το 2008 από ομάδα αρχαιολόγων που εργαζόταν στο σπήλαιο Denisova των βουνών Αλτάι της Σιβηρίας. Έκτατε οι επιστήμονες ερευνούν τη χρονολογική και γενεαλογική ταυτότητα του οστού.

Για τους επιστήμονες, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της ανακάλυψης εστιάζεται στο γεγονός ότι υπήρξε κάποια εποχή που οι τρεις μορφές του ανθρώπινου είδους, οι Homo Sapiens, οι Νεάντερταλ και το είδος που εκπροσωπείται από την «X - Woman», συνυπήρχαν και αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους στην περιοχή της Νότιας Σιβηρίας.

Φωτογραφία-1.Στο σπήλαιο  Denisova, της Νότιας Σιβηρίας όπου βρέθηκε το οστό της Γυναίκα-Χ , 2. Γυναίκα  που έζησε μεταξύ 100.000 και 90.000 έτη πριν. Το κρανίο και η κάτω γνάθος της βρέθηκαν σε μια σπηλιά στο Ισραήλ το 1969. Το μέγεθος των κρανίων τους ήταν μεγαλύτερο από αυτό του μέσου προσώπου σήμερα

NATIONALGEOGRAPHIC,DISCOVERY

Πριν απο λίγο καιρό μία διεθνής ομάδα 41 ερευνητών διατύπωσε τελικά το γενικό συμπέρασμα σχετικά με την αιτία του αφανισμού των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατ. χρόνια. Και η ετυμηγορία τους ήταν αυτό που τα τελευταία χρόνια είχε γίνει αποδεκτό, χωρίς όμως τις αδιάψευστες αποδείξεις που χρησιμοποίησε η νέα ερευνητική ομάδα: ότι, δηλαδή, η παγκόσμια εκείνη καταστροφή οφειλόταν στη σύγκρουση της Γης μας με έναν αστεροειδή διαμέτρου 15 χιλιομέτρων.

Το σημείο πρόσκρουσης εντοπίστηκε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, όπου σήμερα έχει ανακαλυφτεί ένας κρατήρας με διάμετρο 100 χιλιομέτρων και βάθος 30 χιλιομέτρων, αποτέλεσμα της τεράστιας εκείνης σύγκρουσης.

Πριν από 65 εκατ. χρόνια ένα τεράστιο βουνό, διπλάσιο σε μέγεθος από το Έβερεστ, κάλπαζε με μεγάλη ταχύτητα προς τον πλανήτη μας. Οι υπολογισμοί που έχουν γίνει απέδειξαν ότι η πτώση του αστεροειδούς εκείνου δεν επιβραδύνθηκε ουσιαστικά από την ατμόσφαιρα, την οποία διέσχισε σε λιγότερο από τρία δευτερόλεπτα πέφτοντας στην επιφάνεια με ταχύτητα 110.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο μετά τη σύγκρουση, ολόκληρη η μάζα του αστεροειδούς, που έφτανε τα έξι τρισεκατομμύρια τόνους, εξαερώθηκε δημιουργώντας έναν κρατήρα με διάμετρο 160-180 χιλιομέτρων, ενώ η ενέργεια που απελευθερώθηκε εκείνη τη στιγμή ισοδυναμούσε με την έκρηξη 3.000.000 βομβών υδρογόνου αντίστοιχη με την έκρηξη 6,25 δισεκατομμυρίων ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα.

Η δύναμη της πρόσκρουσης εκτίναξε στην ατμόσφαιρα υλικά 600 τρισεκατομμυρίων τόνων με όγκο 50.000 κυβικών χιλιομέτρων και σε ύψος 160 περίπου χιλιομέτρων, καλύπτοντας έτσι ολόκληρη την υδρόγειο. Μικρότερες ποσότητες υπερθερμασμένης σκόνης τύλιξαν τη Γη σε ύψος 9 χιλιομέτρων. Το χαμηλό αυτό στρώμα της θερμής σκόνης μετέφερε τη μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας της σύγκρουσης και προκάλεσε μια ξαφνική και καταστροφική άνοδο της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα και στους ωκεανούς. Σε ύψος 70 χιλιομέτρων η θερμοκρασία έφτασε τους 1.000 βαθμούς Κελσίου, μετατρέποντας την επιφάνεια σε μια υπέρθερμη κόλαση.

Η σύγκρουση εκείνη πρέπει να σήκωσε ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα, ένα τσουνάμι ύψους 3.000 μέτρων, το οποίο εκτινάχτηκε με την ταχύτητα του ήχου. Παρ' όλα αυτά, οι καταστροφές από το τσουνάμι δεν θα μπορούσαν να είναι παρά ηπειρωτικής μόνον έκτασης και θα επηρέαζαν την εξέλιξη της ζωής στις γειτονικές μόνον ηπείρους. Η τοποθεσία, όμως, πάνω στην οποία έπεσε ο εξωγήινος επιδρομέας περιελάμβανε πετρώματα ανυδρίτη, ενός σχετικά σπάνιου ορυκτού από το οποίο ελευθερώθηκαν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του θείου.

Πέντε εκατομμύρια τόνοι αυτού του δηλητηριώδους αερίου μετατράπηκαν με τη σειρά τους σε θειικό οξύ που έπεσε σαν βροχή σε ξηρά και θάλασσα. Τεράστιες ποσότητες οξειδίων του αζώτου και νιτρικού οξέος έπεσαν πάνω στη Γη καταστρέφοντας καθετί το ζωντανό.

Οι καυτές βολίδες των πετρωμάτων, που ταξίδεψαν ολόγυρα στον πλανήτη, καθώς επέστρεφαν στην επιφάνεια σαν αναμμένα μετέωρα, έβαζαν φωτιά όπου κι αν έπεφταν. Το 1/5 της σκόνης που απέμεινε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας κάλυψε τη Γη επί 5 ολόκληρα χρόνια, βυθίζοντάς την στο σκοτάδι. Η μέγιστη, μάλιστα, λαμπρότητα μιας μεσοκαλοκαιρινής μέρας δεν υπερέβαινε το 1/10 περίπου της λαμπρότητας της Πανσελήνου.

Χωρίς τον Ήλιο, τα φυτά πέθαναν, και χωρίς τα φυτά πρώτα τα φυτοφάγα και κατόπιν τα σαρκοφάγα ζώα εξαφανίστηκαν από το πρόσωπο της Γης. Οι σπόροι, καθώς και μερικά είδη φυτών, επέζησαν, όπως επίσης επέζησαν και όσα ζώα με βάρος μέχρι 25 κιλά, ζούσαν σε λαγούμια κάτω από το έδαφος και τρέφονταν με υπολείμματα φυτών και ζώων. Το ίδιο συνέβη και με τα τροπικά φυτά της ξηράς που ήταν συνηθισμένα στη ζέστη και έμειναν βασικά ανεπηρέαστα. Τα μεγάλα, όμως, ερπετά χτυπήθηκαν και πέθαναν ακαριαία. Εμείς, και η ζωή γύρω μας, προερχόμαστε από αυτούς που κατόρθωσαν να επιζήσουν.

Έτσι, απ’ ό,τι φαίνεται, ο ξαφνικός αφανισμός των δεινοσαύρων, οφειλόταν στη σύγκρουση της Γης με έναν αστεροειδή, κυρίως στη θερμότητα που παράχθηκε, και σε μικρότερο ποσοστό στις χημικές αλλαγές, στα ωστικά κύματα της έκρηξης και στην πείνα λόγω της διακοπής της διαδικασίας της φωτοσύνθεσης.

ΕΘΝΟΣ