Η έρημος της Ναμίμπιας στη νοτιοδυτική Αφρική είναι ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη. Σπάνια βρέχει, δεν υπάρχουν λίμνες , τα επιφανειακά νερά από εφήμερα ρεύματα είναι λιγοστά και προκύπτουν όταν διάσπαρτες καταιγίδες φέρουν τη βροχή το χειμώνα. Όμως, ακόμη και αυτά τα ρέματα για μόλις μερικές ημέρες ή εβδομάδες κάθε χρόνο, εξαφανίζονται μέσα στο έδαφος ή εξατμίζονται στον αέρα, πολύ πριν φτάσουν στη θάλασσα.
Λόγω της σπανιότητας του νερού, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ναμίμπια έχει τη δεύτερη χαμηλότερη πυκνότητα πληθυσμού στον κόσμο, πίσω μόνο από την Μογγολία. Και η έρημος Namib είναι μία από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της Ναμίμπιας. Όμως, παρά το δυσμενές περιβάλλον, υπάρχει κάτι που προκαλεί τους ανθρώπους βαθιά μέσα στην έρημο: ουράνιο. Η Ναμίμπια είναι μεταξύ των κορυφαίων 5 εξαγωγικών χωρών στον κόσμο σε ουράνιο.
Η περιοχή Erongo είναι γνωστή για το ορυχείο Rossing, το παλαιότερο και το τρίτο μεγαλύτερο ορυχείο παραγωγής ουρανίου στον κόσμο. Βρίσκεται περίπου 70 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την παραθαλάσσια πόλη της Σβακοπμούντ, κοντά στον ρέμα Χαν. Το Advanced Land Imager (ALI) της NASA έλαβε αυτή την εικόνα του ορυχείου στις 8 Μαρτίου 2013.
Το ορυχείο Roessing βρίσκεται σε μία κοιλότητα βάθους 400-μέτρων μαζί με μία μεγάλη εγκατάσταση επεξεργασίας είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά στο κάτω μέρος της εικόνας. Σε στρώματα με μεταιζηματογενή πετρώματα που περιέχουν φλέβες διείσδυσης από ένα χονδρόκοκκο πυριγενές πετρώμα που ονομάζεται πηγματίτης, ο οποίος συχνά περιέχει σπάνια μέταλλα και σχηματίζεται όταν το μάγμα ψύχεται αργά και σκληραίνει κάτω από την επιφάνεια.Οι πηγματίτες προέρχονται από το μάγμα που κρυσταλλώνεται τελευταίο, όντας ιδιαίτερα πλούσιο σε υδρατμούς.Συχνά σε πηγματίτες συναντώνται, λόγω διαδικασιών φυσικού εμπλουτισμού, ορυκτά πλούσια σε βόριο, λίθιο, ουράνιο και σπάνιες γαίες.
Το ορυχείο στηρίζει οικονομικά την μικρή πόλη δορυφόρο (πληθυσμός 7.600) Arandis, η οποία είναι ορατή στην εικόνα. Δρόμοι και σιδηροδρομικές γραμμές συνδέουν της Arandis με το Swakopmond, ενώ υπάρχει ένα μικρό αεροδρόμιο νότια της Arandis. Το ξηρό κανάλι του ποταμού Khan φιλοξενεί σε κάποιο βαθμό βλάστηση, με θάμνους, δέντρα, και πρασινάδες.
Μερικοί Ναμιμπιανοί και περιβαλλοντικές ομάδες έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι τα δείγματα νερού από το κανάλι του ποταμού Χαν περιέχουν αυξημένα επίπεδα ουρανίου. Το ουράνιο που μεταφέρεται στα λύματα από το ορυχείο μπορεί να φθάσει στα υπόγεια νερά αυξάνοντας τα επίπεδα ουρανίου κοντά στο ποτάμι. Ωστόσο, μια μελέτη με επικεφαλής τον Michael Schubert , έναν επιστήμονα από το Helmholtz Center for Environmental Research, διαπίστωσε ότι το ουράνιο εμφανίζεται στα φυσικά ιζήματα του καναλιού. Η ομάδα του δεν βρήκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι μολυσμένο νερό από το ορυχείο έχει διαρρεύσει στα υπόγεια νερά.


Γεωδίφης με πληροφορίες από το Παρατηρητήριο της Γης /ΝΑΣΑ

Μια κατολίσθηση σε ένα τεράστιο υποθαλάσσιο φαράγγι στα ανοικτά των ακτών Canterbury θα μπορούσε να συντριβεί στη χερσόνησο Kaikoura της Νέας Ζηλανδίας χωρίς ουσιαστικά καμία προειδοποίηση. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να δώσει ένα τσουνάμι ύψους13-μέτρων, λένε οι επιστήμονες.
Το υποθαλάσσιο φαράγγι βρίσκεται ακριβώς στα νότια της χερσονήσου Kaikoura κοντά στην ομώνυμη πόλη στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας . Το όνομα Kaikoura σημαίνει στην γλώσσα των Μαορί '' γεύμα καραβίδων'' και οφείλεται στη πλούσια θαλάσσια ζωή που συναντάται στα βάθη της κοντινής τάφρου Hikurangi. Το φαράγγι απέχει 500 μέτρα από την ακτή και φτάνει σε βάθος 1 χιλιόμετρο μέσα σε 5 χιλιόμετρα.
"Πρόκειται για το πιο δυναμικό και ενεργό υποθαλάσσιο φαράγγι της Νέας Ζηλανδίας '', δήλωσε ο θαλάσσιος γεωλόγος Joshu Mountjoy.Το 2006 και με τη χρήση των δεδομένων που συλλέχθηκαν στη δεκαετία του 1990, από επιστήμονες του Niwa εκτιμάται ότι μια υποθαλάσσια κατολίσθηση κάτω από το φαράγγι, που μπορεί να προκληθεί από σεισμό ή συσσώρευση ιζημάτων, θα προκαλούσε ένα τσουνάμι. Οι κατολισθήσεις στο φαράγγι πιστεύεται ότι εμφανίζονται περίπου μία φορά κάθε 200 χρόνια.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το τσουνάμι είναι δυνατόν να συντριβεί στον Νότιο κόλπο, στη νότια πλευρά της χερσονήσου, χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση.
Νέες τεχνικές έρευνας του NIWA με το βαθυσκάφος Ikatere που έγιναν πρόσφατα, επέτρεψε στους επιστήμονες να συλλέξουν ιζήματα , να χαρτογραφήσουν το σχήμα του πυθμένα και να καθορίσουν το πάχος των ιζημάτων. Ανέλυσαν πόσο ίζημα συσσωρεύεται στο φαράγγι λόγω των ωκεάνιων ρευμάτων και από την δραστηριότητα των μεγάλων καταιγίδων .
''Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το ποσό του ιζήματος στο μέτωπο του φαραγγιού έχει υπερεκτιμηθεί κατά το παρελθόν όμως ο κίνδυνος δεν γνωρίζουμε αν είναι πολύ χαμηλότερος από ότι νομίζαμε. Την απάντηση σε αυτό θα την έχουμε , όταν θα έχουμε αναλύσει τα νέα δεδομένα'', είπε ο Δρ Mountjoy.
Το φαράγγι παρέχει ένα μοναδικό υποθαλάσσιο βιότοπο , ξεκινώντας μόλις 500 μέτρα από την ακτογραμμή Kaikoura ,βυθίζεται σε βάθη άνω των δύο χιλιομέτρων στην άκρη της υφαλοκρηπίδας μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη θάλασσα. Στην επιφάνεια, τα δελφίνια, οι φάλαινες και τα άλμπατρος, επιζούν με την κατανάλωση των ψαριών που τρέφονται στα χαμηλότερα βάθη.Αλλά γιατί στο φαράγγι Kaikoura δημιουργείται ένας πλούσιος οικότοπος; Διότι η ύπαρξη του φαραγγιού με ρεύματα, ζεστά και κρύα που συγκλίνουν και αναμειγνύονται στο θαλάσσιο περιβάλλον δημιουργούν ένα μοναδικό οικοσύστημα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το 3news.co.nz

Βίντεο από το πλούσιο οικοσύστημα του Kaikoura

Η ανωμαλία Isabella έχει δείξει ότι μια μεγάλη μάζα από ψυχρό, στεγνό υλικό βρίσκεται περίπου 100 χιλιόμετρα κάτω από την κεντρική Καλιφόρνια, η οποία στην πραγματικότητα είναι ένα τμήμα πλάκας που έχει επιβιώσει από την ωκεάνια πλάκα Farallon.
Το μεγαλύτερο μέρος της πλάκας Farallon οδηγήθηκε βαθιά στον μανδύα της Γης, όπως οι πλάκες του Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής άρχισαν να συγκλίνουν περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, με αποτέλεσμα τελικά, να συναντηθούν μαζί για να σχηματίσουν το ρήγμα μετασχηματισμού του Αγίου Ανδρέα.
Μεγάλα κομμάτια μιας αρχαίας τεκτονικής πλάκας που υποχώρησε κάτω από τη Βόρεια Αμερική εκατομμύρια χρόνια πριν εξακολουθεί να υπάρχει κάτω από τα μέρη της κεντρικής Καλιφόρνιας και το Μεξικό, σύμφωνα με νέα έρευνα γεωφυσικών του Πανεπιστημίου Brown.
Περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, η ωκεάνια πλάκα Farallon βρισκόταν μεταξύ των πλακών Ειρηνικού και της Βόρειας Αμερικής .Όπως αυτές οι πλάκες συνέκκλιναν, ένα μεγάλο μέρος της Farallon κινήθηκε κάτω από τη Βόρεια Αμερική και τελικά βυθίστηκε βαθιά μέσα στο γήινο μανδύα. Στη δυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής, η πλάκα Farallon κατακερματισμένη, άφησε μερικά μικρά υπολείμματα στην επιφάνεια που σταμάτησαν να βυθίζονται και έγιναν μέρος της πλάκας του Ειρηνικού.
Όμως, αυτή η νέα έρευνα δείχνει ότι παραμένουν μεγάλα τμήματα από την τεκτονική πλάκα Farallon που συνδέεται με αυτά τα θραύσματα που δεν έχουν καταβυθιστεί. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν σεισμική τομογραφία και άλλα στοιχεία για να δείξουν ότι μέρος της περιοχής Baja και μέρος της κεντρικής Καλιφόρνιας κοντά τα βουνά Σιέρα Νεβάδα κάθισαν στην κορυφή των "απολιθωμένων" κομματιών της πλάκας Farallon.
"Πολλοί υπέθεσαν ότι αυτά τα κομμάτια έσπασαν αρκετά κοντά στην επιφάνεια", δήλωσε ο γεωφυσικός Donald Forsyth του Μπράουν , ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας μαζί με τον Yun Wang, ένας πρώην μεταπτυχιακό φοιτητή του Brown που όμως τώρα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκας. "Πιστεύουμε στο γεγονός που υποδηλώνει ότι όντως έσπασε αρκετά βαθιά, αφήνοντας αυτές τις μεγάλες πλάκες πίσω."
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν τον Μάρτιο στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών . Οι γεωλόγοι γνώριζαν εδώ και χρόνια για μια ''υψηλή ταχύτητα ανωμαλίας '' σε δεδομένα σεισμικής τομογραφίας κοντά στα βουνά Σιέρα Νεβάδα στην Καλιφόρνια.
Η σεισμική τομογραφία μετρά την ταχύτητα των σεισμικών κυμάτων, βαθιά υπόγεια. Η ταχύτητα των κυμάτων παρέχει πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση και τη θερμοκρασία του υπεδάφους. Σε γενικές γραμμές, πιο αργά κύματα σημαίνει πιο μαλακό και πιο ζεστό υλικό. Ταχύτερα κύματα σημαίνει σκληρό και ψυχρό υλικό.
Η ανωμαλία στην Καλιφόρνια, γνωστή ως ανωμαλία Ισαβέλλα, έδειξε ότι μια μεγάλη μάζα με σχετικά ψυχρό και αφυδατωμένο υλικό βρίσκεται σε ένα βάθος από 100 έως 200 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Ακριβώς η μάζα δεν ήταν γνωστή, αλλά υπήρξαν μερικές θεωρίες. Η κρούστα κάτω από την ανατολική πλευρά των βουνών είναι λεπτή και ο μανδύας ζεστός, υποδεικνύοντας ότι μέρος της λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από τα βουνά είχε αποσπασθεί-διακοπεί. Η ανωμαλία, οι επιστήμονες πίστευαν, ότι θα μπορούσε να φέρει την υπογραφή του εν λόγω βυθισμένου μεγάλου κομματιού της λιθόσφαιρας, η οποία είναι ψυχρή και στεγνή από τον περιβάλλοντα μανδύα.
Αλλά πριν από λίγα χρόνια, οι επιστήμονες ανίχνευσαν μια νέα ανωμαλία στη χερσόνησο Μπάχα του Μεξικού, ανατολικά της οποίας βρίσκονται τα παράκτια ερείπια της πλάκας Farallon. Λόγω της γειτνίασής του με το θραύσμα Farallon, οι Forsyth και Wang σκέφτηκαν ότι ήταν πολύ πιθανό ότι η ανωμαλία αντιπροσώπευε μια υπόγεια επέκταση του θραύσματος. Μια πιο προσεκτική ματιά στην περιοχή έδειξε ότι υπάρχουν υψηλού μαγνησίου αποθέσεις ανδεσίτη στην επιφάνεια κοντά στο ανατολικό άκρο της ανωμαλίας. Αυτά τα είδη των αποθέσεων είναι ηφαιστειακά πετρώματα που συνήθως συνδέονται με την τήξη υλικού στα βάθη των ωκεανών.
Η παρουσία τους υποδηλώνει ότι το ανατολικό άκρο της ανωμαλίας αντιπροσωπεύει τα σημεία όπου η πλάκα Farallon έδωσε τελικά το δρόμο και έσπασε μακριά, στέλνοντας ανδεσίτες στην επιφάνεια του φλοιού, καθώς έλιωνε η βυθιζόμενη πλάκα.
Αυτό οδήγησε τον Forsyth και τους συναδέλφους του να υποπτεύονται ότι ίσως η ανωμαλία Isabella στην Καλιφόρνια μπορεί να αντιπροσωπεύει επίσης μια πλάκα που εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι που ακόμη δεν έχει καταβυθιστεί της πλάκας Farallon. Έτσι επανεξέτασαν τα δεδομένα τομογραφίας κατά μήκος ολόκληρης της Δυτικής Ακτής. Συνέκριναν τις ανωμαλίες Baja και Isabella και των ανωμαλιών που σχετίζονται με γνωστές πλάκες της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι όλες οι ανωμαλίες είναι ισχυρότερες στο ίδιο βάθος δεξιά γύρω στα 100 χιλιόμετρα. Και όλα αυτά ευθυγραμμίζονται σχεδόν ανατολικά από γνωστά κομμάτια της Φαραλόν. "Η γεωμετρία ήταν ο παίκτης", δήλωσε ο Forsyth. "Ο τρόπος με τον οποίο έχουν παραταχθεί σημαίνει αρκετά." Τα ευρήματα θα μπορούσαν να αναγκάσουν τους επιστήμονες να επανεξετάσουν την ιστορία της τεκτονικής στην δυτική Βόρεια Αμερική, δήλωσε ο Forsyth, . Ειδικότερα, αναγκάζει μια επανεξέταση της αποκόλλησης της Σιέρα Νεβάδα, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει την ανωμαλία Isabella . "Ωστόσο, η Σιέρα Νεβάδα έχει αποκολληθεί, " είπε ο Forsyth,''δεν είναι όμως κατά πάσα πιθανότητα με τον τρόπο που πολλοί άνθρωποι σκέπτονταν. " Έρευνα του συνάδελφου και συν-συγγραφέας Brian Savage του Πανεπιστημίου του Rhode Island συμφωνεί. ''Το έργο αυτό έχει αλλάξει ριζικά την κατανόησή μας για το μακιγιάζ της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής", δήλωσε ο Savage. "Θα προκαλέσει μια διεξοδική επανεξέταση της γεωλογικής ιστορίας της Βόρειας Αμερικής και αναμφίβολα σε πολλά άλλα ηπειρωτικά περιθώρια''.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το phys.org

Εικόνα-Η ανωμαλία Isabella (ΙΑ), είναι η σεισμική υπογραφή ενός "απολιθωμένου"κομματιού της ωκεάνιας πλάκας της Farallon που ωθήθηκε κάτω απο την Βόρεια Αμερική ξεκινώντας περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η ανωμαλία εμφανίζεται στο ίδιο βάθος με τα ήδη γνωστά θραύσματα της Farallon κάτω από την Ουάσιγκτον και το Όρεγκον.( Brown University)

Κάτω από το φλοιό της Γης βρίσκεται ένας ''ωκεανός'' ουρανίου και θορίου. Ο θορίτης είναι το πιο κοινό ορυκτό θορίου. Το θόριο είναι ένα ιδιαίτερα ραδιενεργό στοιχείο και μπορεί να αντικαταστήσει το ουράνιο στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Το ουράνιο και το θόριο θεωρούνται οι κύριες πηγές της εσωτερικής θερμότητας της Γης μέσα από την ραδιενεργό διάσπαση τους. Το ουράνιο βρίσκεται συνήθως σε μικρές ποσότητες στα πετρώματα, στο χώμα, στο νερό, και σε ίχνη στα φυτά και στα ζώα (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου).Απαντάται ως συστατικό πετρωμάτων, συναντάται στο νερό θαλασσών και λιμνών και σε ίχνη στους ζωντανούς οργανισμούς. Το ουράνιο μπορεί να απομονωθεί από τα ορυκτά του αλλά και από άλλες φυσικές πηγές, όπως ο λιγνίτης ή η μοναζιτική άμμος.
Η ανάλυση των ''γεωνιτρίνιων'', που πραγματοποιούνται στο Ιταλικό Εργαστήριο INFN, επιβεβαιώνουν την ραδιενεργό φύση της δραστηριότητας στην καρδιά της Γης. Στο μανδύα , κάτω από το φλοιό, τα ραδιενεργά ουράνιο και θόριο δουλεύουν το ίδιο όπως μία '' σόμπα '', η οποία θερμαίνει τον πλανήτη, μια διαδικασία, τουλάχιστον εν μέρει, υπεύθυνη για τις κινήσεις του φλοιού, για την δραστηριότητα των ηφαιστείων, σεισμών όπως και για τον σχηματισμό νέου ωκεάνιου πυθμένα. Τα ''γεωνιτρίνια'', δηλαδή τα νιτρίνια που έρχονται από τα βάθη της γης, που μετρήθηκαν από το πείραμα" Borexino "για το Εργαστήριο Gran Sasso του ''Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Ιταλίας'' παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια ενός διεθνούς συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Βενετία.
Στο γήινο μανδύα, σύμφωνα με τη νέα ανάλυση, είναι παρούσες σημαντικές ποσότητες ραδιενεργών στοιχείων που ανήκουν τόσο στην οικογένεια του ''ουρανίου-238'' όσο και σε αυτή του ''θορίου-232''. Η παρουσία των δύο πιο σημαντικών ραδιενεργών οικογενειών στον γήινο μανδύα, δίνει τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε ποια είναι η παραγωγή θερμικής ενέργειας στη Γη. Επιπλέον, η αναλογία των ποσοτήτων του ουρανίου και θορίου στο μανδύα φαίνεται να σχετίζεται με ότι βρίσκεται από την ανάλυση μετεωριτών που φθάνουν στη Γη από το διάστημα. Η αντιστοιχία αυτή είναι μια σημαντική επιβεβαίωση των θεωριών για την προέλευση του ηλιακού συστήματος, καθώς και την απόδειξη του πώς η ραδιενεργός διάσπαση είναι υπεύθυνη για περίπου του μισού της θερμικής ενέργειας από τη Γη.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Φωτογραφίες- Θορίτης, USGS
3.geologi.info

Τα σωματίδια σκόνης από ερήμους της Ασίας και της Αφρικής μπορεί να αυξήσουν τη βροχή και το χιόνι στη Σιέρα Νεβάδα, αναφέρουν ερευνητές. Η μελέτη δημοσιεύθηκε πριν λίγο καιρό στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Science .Ακόμη και αν τα συστήματα καταιγίδας έφεραν την ίδια ποσότητα υδρατμών, ένα παρήγαγε 40% περισσότερο κατακρημνίσματα από το άλλο. Όταν οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα εδάφους από τη βροχή και το χιόνι που έπεσε από την υγρή καταιγίδα , βρήκαν αφθονία από την ασιατική σκόνη.
Επιστημονική ομάδα που μελέτησε τα σύννεφα , συλλέγοντας μια σειρά από ατμοσφαιρικά δείγματα την ίδια στιγμή που έπαιρνε επίγειες μετρήσεις από το Tahoe National Forest ανέφερε ότι η σκόνη και τα μικροσκοπικά σωματίδια εντοπίστηκαν στα σύννεφα να στροβιλίζονται πάνω από τις κορυφές της οροσειράς Sierra,ενώ υπήρχε περισσότερη βροχή και χιόνι.
''Υπήρχε ένα είδος μαγικού διακόπτη'', δήλωσε ο Κιμ Prather, ένας χημικός του Τμήματος Ατμόσφαιρας του UC Σαν Ντιέγκο και ερευνητής. "Οι μέρες με τη σκόνη αποτελούν ένα πράγμα, και οι μέρες χωρίς σκόνη σχηματίζουν ένα διαφορετικό πράγμα."
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η ανεμοδαρμένη σκόνη ορυκτών μεταφέρεται σε μεγάλες αποστάσεις και λειτουργεί ως σπόρος για τον ατμοσφαιρικό πάγο που είναι το κλειδί για να σχηματισμό μιας σημαντικής ποσότητας της βροχόπτωσης.
Αλλά οι επιστήμονες είπαν ότι η μελέτη της Sierra είναι η πρώτη άμεση τεκμηρίωση ότι η σκόνη και τα βιολογικά σωματίδια από τόσο μακριά όσο η έρημος Σαχάρα και τις ερήμους της Κίνας και της Μογγολίας μπορεί να βοηθήσουν τις βροχοπτώσεις στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.
"Το γεγονός ότι κάτι συμβαίνει σε μια άλλη ήπειρο όσον αφορά την παραγωγή σκόνης θα μπορούσε να επηρεάσει την τυπολογία των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων στις ΗΠΑ - αυτό είναι ένα δύσκολο πρόβλημα'', δήλωσε ο Ralph Marty, ένας συγγραφέας και μετεωρολόγος της έρευνας με την Εθνική Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας.
Οι ερευνητές εντόπισαν την πηγή της αιωρούμενης σκόνης,εξετάζοντας το δακτυλικό αποτύπωμα της χημείας και κοιτάζοντας τα δορυφορικά δεδομένα και αριθμητικά μοντέλα καιρού που παρακολουθούν την παγκόσμια πορεία των αερίων μαζών. Η οροσειρά Sierra είναι το πρώτο πράγμα που τα σωματίδια χτυπάνε στην Καλιφόρνια. Εάν έχουν την ίδια επίδραση σε καθίζηση σε άλλα βουνά της Δυτικής Ακτής, όπως οι καταρράκτες, ή πιο εσωτερικές οροσειρές, όπως τα Βραχώδη Όρη, είναι άγνωστο.
Ο Ralph ήταν αρχικά αμφίβολος ότι τα αερολύματα - σαν τη σκόνη και άλλα γνωστά ατμοσφαιρικά σωματίδια έχουν μεγάλη επίδραση για το αν ένα σύννεφο δίνει το νερό ή το κρατάει.
Ωστόσο, μελετώντας τα προηγούμενα δεδομένα απο μία μελέτη του 2009 ήταν ολοφάνερο ότι κάτι τρέχει. "Είδα, ότι το αεροζόλ μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο."
Το επόμενο βήμα, πρόσθεσε, είναι η ποσοτικοποίηση της επίδρασης αυτής της καθίζησης.
Η έρευνα Sierra ήταν μέρος μιας τριετούς μελέτης πεδίου, που ονομάζεται CalWater , που διερευνώνται επιρροές στην Καλιφόρνια από την βροχή και το χιόνι. "Νομίζω ότι έχει τεράστιες επιπτώσεις'', δήλωσε ο Guido Φράνκο της Επιτροπής Ενέργειας της Καλιφόρνιας, η οποία χρηματοδότησε το πρόγραμμα. "Μπορεί να αντισταθμίσουν ορισμένες από τις επιπτώσεις της κλιματικής υπερθέρμανσης''.
Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι, σε γενικές γραμμές, υγρές περιοχές της Γης θα γίνουν πιο βροχερές με την υπερθέρμανση του πλανήτη και ξηρές περιοχές θα γίνει ξηρότερες. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει περισσότερο σκόνη της ερήμου στην ατμόσφαιρα και, αν τα αποτελέσματα της έρευνας της Σιέρα αποδειχτούν , περισσότερες βροχοπτώσεις στα βουνά της Βόρειας Καλιφόρνιας, τα οποία παρέχουν με περίπου το 1/3 της ύδρευσης της.
Ο Marshall Shepherd, μετεωρολόγος της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Γεωργίας και πρόεδρος της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας, δεν ήταν διατεθειμένος να πάει τόσο μακριά. "Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε αυτό το άλμα ακόμα και να πω ότι [περισσότερη σκόνη] πρόκειται να οδηγήσει σε μεγάλες παγκόσμιες αλλαγές στην τυπολογία των ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων," δήλωσε ο Shepherd. "Υπάρχουν τόσοι πολλοί άλλοι παράγοντες που συμμετέχουν σε μία τέτοια διαδικασία."


Γεωδίφης
Πηγή -Los Angeles Times

Οι ζημίες που προκαλούνται από τα χωροκατακτητικά είδη και τα επιβλαβή έντομα, καθώς και τα μέτρα ελέγχου που συνδέονται με αυτά, κοστίζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω από 12 δισ. ευρώ ετησίως. Για τη μείωση του συγκεκριμένου κόστους και για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, είναι απαραίτητη η πρόληψη, η επιτήρηση και η έρευνα.
Όμως , η αντιμετώπιση των χωροκατακτητικών εντόμων με την σωστή διαχείριση, όχι την εξάλειψη, θα μπορούσε να είναι το κλειδί για τα οικοσυστήματα του πλανήτη.
Χωροκατακτητικά ζώα είναι συχνά πιο πλούσια σε ενδιαιτήματα που επηρεάζονται από τον άνθρωπο, κυρίως τεχνητοί οικότοποι, όπως δρόμοι, αστικές παρεμβάσεις, καθώς και στους τομείς της εντατικής γεωργικής δραστηριότητας. Η κατανόηση για το πως δουλεύουν, μπορεί να αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τους οικολογικούς μηχανισμούς τους που βοηθούν στην αντιμετώπιση διαχείρηση πολλών χωροκατακτητικών ειδών.
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα που έγινε με την υποστήριξη από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ (NSF), το Joshua King στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριντα και Walter Tschinkel στο Florida State University κάποια χωροκατακτητικά είδη όπως τα μυρμήγκια φωτιάς έχουν στενή σχέση με τα οικοσυστήματα στα οποία παρεμβαίνει ο άνθρωπος.
Το μυρμήγκι φωτιάς, Solenopsis invicta , είναι εμφανώς ένα είδος ενοχλητικό το οποίο όμως ωφελείται όταν οι άνθρωποι ενοχλούν φυσικές περιοχές.
Τα κόκκινα μυρμήγκια είναι κοινωνικά έντομα και η αναπαραγωγική φάση του κύκλου ζωής τους διαιωνίζεται από βασίλισσες που δημιουργούν νέες αποικίες.
Με την παρακολούθηση της συμπεριφοράς σε βασίλισσες μυρμηγκιών και άλλα ενδημικά είδη στις ΗΠΑ σε μια ποικιλία φυσικών και τροποποιημένων οικοσυστημάτων στη Φλόριντα,πειράματα έχουν δείξει ότι οι βασίλισσες των μυρμηγκιών φωτιάς προτιμούν να ξεκινούν τις νέες αποικίες στους πιο διαταραγμένους οικότοπους, όπως οι δρόμοι.
Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ιστορίας της ζωής αυτών των μυρμηγκιών όπως η επιλογή του διαταραγμένο ενδιαιτήματος κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής - μπορεί να είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που επιτρέπει στα μυρμήγκια φωτιάς και άλλα είδη μυρμηγκιών να προσαρμόζονται στα τροποποιημένα ενδιαιτήματα από τον άνθρωπο.
Σε αντίθεση, με τα αυτόχθονα είδη που δείχνουν λιγότερη ''ευαισθησία'' στην ίδρυση αποικιών στους διαταραγμένους οικότοπους. Τα αποτελέσματα αυτά παρέχουν στοιχεία που είναι απαραίτητα για τα μοντέλα πρόβλεψης ,για το πώς τα μυρμήγκια φωτιάς εξαπλώνονται, και μπορεί να συμβάλουν στη στρατηγική για τον περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων των χωροκατακτητικών ειδών.
Τα μυρμήγκια έχουν αποικίσει σχεδόν κάθε ηπειρωτική περιοχή της Γης. Τα μόνα μέρη στα οποία δεν υπάρχουν αυτόχθονες πληθυσμοί μυρμηγκιών είναι η Ανταρκτική και κάποια απομακρυσμένα ή αφιλόξενα νησιά. Τα μυρμήγκια ευημερούν σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα, και αποτελούν ίσως και το 15-25% της βιομάζας των ζώων της ξηράς. Η επιτυχία τους σε τόσα πολλά περιβάλλοντα έχει αποδοθεί στην κοινωνική τους οργάνωση και την ικανότητά τους να τροποποιούν οικοτόπους, να αξιοποιούν πόρους και να αμύνονται. Η μακροχρόνια παράλληλη εξελικτική πορεία τους με άλλα είδη δημιούργησε μιμητικές, συμβιωτικές, παρασιτικές σχέσεις και σχέσεις αμοιβαιότητας.
Τα μυρμήγκια εξελίχθηκαν από τους σφηκοειδείς προγόνους τους στα μέσα της Κρητιδικής περιόδου 110 έως 130 εκατομμύρια χρόνια πριν και διαχωρίστηκαν από αυτούς μετά την εποχή των ανθοφόρων φυτών. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 22.000 είδη από τα οποία έχουν ταξινομηθεί περισσότερα από 12.500.


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια 
2.Εθνική Ακαδημία Ερευνών ΗΠΑ (nsf.gov)
3.Φωτογραφία Solenopsis invicta (απο τον Alex Wild

Η βάρβη είναι ιζηματογενές στρώμα το οποίο αποτίθεται κατά την διάρκεια ενός έτους. Συνήθως εναλλάσσονται εποχιακά ανοιχτόχροες αμμώδεις ενδιαστρώσεις οι οποίες αποτίθενται κατά την διάρκεια του καλοκαιριού με σκοτεινόχροες αργιλούχες κατά την διάρκεια του χειμώνα. Χρησιμεύουν για τον υπολογισμό της χρονικής διάρκειας της οπισθοχωρήσεως των παγετώνων.
Η λέξη «Varve» προέρχεται από τη σουηδική λέξη varv η οποία σημαίνει «επανάσταση», «σε στρώσεις», και «κύκλος». Ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως Hvarfig lera (πηλός βάρβης) στον πρώτο χάρτη της Γεωλογικής Υπηρεσίας της Σουηδίας ,το 1862. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν τα ξεχωριστά στοιχεία των ετήσιων στρωμάτων που σχηματίζονται σε παγωμένα λιμναία ιζήματα. Όμως, το Γεωλογικό Συνέδριο το 1910, αποδέχθηκε την έκθεση, του Σουηδού Γεωλόγου Gerard De Geer (1858-1943) με την οποία πρότεινε ένα νέο επίσημο ορισμό όπου η βάρβη περιγράφεται ως η συνολική απόθεση κάθε ετήσιου ιζηματογενή στρώματος.
Οι βάρβες σχηματίζονται σε μια ποικιλία από θαλάσσια και λιμναία περιβάλλοντα απόθεσης που χαρακτηρίζονται από εποχιακή διακύμανση με κλαστικές, βιολογικές, χημικές και ιζηματογενείς διεργασίες.
Το κλασικό αρχέτυπο της βάρβης με σκούρο και ανοιχτό χρώμα αφορά απόθεση σε μια παγωμένη λίμνη. Εκτός από την εποχιακή διακύμανση των ιζηματογενών διεργασιών και απόθεση, ο σχηματισμός των απαιτεί την απουσία βιοανάμειξης δηλαδή ανακάτεμα του ιζήματος από την δράση οργανισμών που ζουν και σκάβουν την λάσπη. Ως εκ τούτου, οι βάρβες σχηματίζονται συνήθως κάτω από ανοξικές συνθήκες δηλαδή περιοχές θαλασσινού νερού, πόσιμου νερού ή υπόγειων υδάτων με μειωμένο διαλυμένο οξυγόνο. Αυτή η κατάσταση συναντάται γενικά σε περιοχές όπου επικρατεί η ανταλλαγή υδάτων.
Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα με θαλάσσια ιζήματα από βάρβες είναι εκείνες που βρίσκονται στην λεκάνη Σάντα Μπάρμπαρα, Καλιφόρνια.


Γεωδίφης 
 
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Βίντεο από κατάδυση στον ποταμό Κονέκτικατ στην Μασαχουσέτη. Βάρβες που αποτέθηκαν κατά την διάρκεια της παγετώδους περιόδου.
3. Φωτογραφίες

α)από την παγετώδη λίμνη Missoula,
http://hugefloods.com/LakeMissoula.html
β)παγετώδεις βάρβες από την κοιλάδα Κονέκτικατ της Νότιας Βέρμοντ http://eos.tufts.edu/varves