Γεωδίφης
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΓΑΙΑ
  • ΚΩΙΑ
  • NEA
  • ΘΕΜΑΤΑ
  • ΦΛΥΑΡΙΕΣ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Υπάρχουν απολιθώματα στον Άρη;

31/7/2010

 
Για να υπάρχουν απολιθώματα στον Άρη πρέπει να έχει γίνει κάτι το πολύ σημαντικό στον εν λόγω πλανήτη. Να υπήρξε ζωή κατά το γεωλογικό παρελθόν του κόκκινου πλανήτη. Όμως οι έρευνες που διεξάγονται στον πλανήτη αυτό είναι επιφανειακές και από ρομποτικά μηχανήματα τα οποία καθοδηγούν άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν πατήσει το πόδι τους σε αυτόν. Υπάρχει δυσκολία στην έρευνα  κυρίως λόγω της απόστασης.
Ερευνώντας οι επιστήμονες τις εικόνες που έχουν στην διάθεση τους έχουν καταλήξει προς το παρόν ότι στην βραχώδη περιοχή στο Nili Fossae του Άρη είναι πολύ  πιθανό να έχουν διατηρηθεί ίχνη οργανισμών που πιθανώς κάποτε να έζησαν στον κόκκινο πλανήτη.Επιστήμονες του SETI, εντόπισαν το σύμπλεγμα βράχων που παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με την Πιλμπάρα στην Αυστραλία, η οποία φύλαξε κάποια από τα αρχαιότερα απολιθώματα στη Γη.
Η ομάδα πιστεύει, πως οι ίδιες «υδροθερμικές» δραστηριότητες της Πιλμπάρα μπορούν να επαναλήφθηκαν και στην βραχώδη περιοχή του Άρη. Ο συγκεκριμένος γεωλογικός σχηματισμός πιστεύεται πως βρίσκεται στη θέση του για τα τελευταία 4 δισεκατομμύρια έτη (περίπου τα 3/4 της «ιστορίας» του Άρη), άρα είναι αρκετά πιθανό εάν ποτέ υπήρξε ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη να έχει αφήσει στο σημείο εκείνο απολιθώματα.
Στην ίδια περιοχή, πριν από 2 χρόνια  είχαν βρεθεί ενδείξεις ύπαρξης ανθρακικού άλατος, κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής στον Άρη. Οι ερευνητές εξετάζοντας  τα βράχια με υπέρυθρες και ακολουθώντας  την ίδια διαδικασία  στην Πιλμπάρα, βρήκαν ότι τα αποτελέσματα παρουσίαζαν σημαντικές ομοιότητες. Εάν υπήρξαν οργανισμοί που έζησαν και θάφτηκαν στον Άρη, οι ίδιες φυσικές διαδικασίες μπορεί να επαναλήφθηκαν και στον γεωλογικό σχηματισμό του κόκκινου πλανήτη.

Πηγή-Earth and Planetary Science Letters,BBC

Σεισμοί και τσουνάμι είναι συχνά φαινόμενα στην Καραϊβική.

30/7/2010

 
Picture
Τσουνάμι που χτυπάνε το Πουέρτο Ρίκο. Καταστροφικοί σεισμοί που επανειλημμένα κουνάνε τις Παρθένους νήσους, την Δομινικανή Δημοκρατία και την Τζαμάικα. Αυτές είναι οι πραγματικότητες που μας διηγείται το τεκτονικό παρελθόν της Καραϊβικής γεγονότα τα οποία λίγοι άνθρωποι γνώριζαν από αυτά, μέχρι  το τρομακτικό σεισμό μεγέθους 7.0 της κλίμακας Ρίχτερ  που  χτύπησε πριν από καιρό την Αϊτή.
Ο παραπάνω χάρτης παρουσιάζει γνωστούς σεισμούς ισοδύναμους ή μεγαλύτερους σε μέγεθος από την καταστροφή που συνέβη στην Αιτή. Η συχνότητα είναι εντυπωσιακή:υπήρξαν είκοσι τέτοια γεγονότα κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων αιώνων, μεταξύ των οποίων πέντε στην Αϊτή από το 1751.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώριζαν για το παρελθόν του Πουέρτο Ρίκο και των Παρθένων Νήσων επειδή αυτές οι χώρες ανήκαν στην αμερικανική επικράτεια και είχαν μελετηθεί περισσότερο από τις άλλες περιοχές της Καραϊβικής. Για παράδειγμα, οι σεισμολόγοι γνώριζαν ότι τα ρήγματα βόρεια του Πουέρτο Ρίκο φιλοξένησαν σεισμούς το 1918 μεγέθους 7.3R, μεγέθους 7.8 R το 1943, και μεγέθους 8.0 το 1946. Το 1946 ο σεισμός έδωσε ένα τσουνάμι που σκότωσε 1.800 ανθρώπους.
Αλλά για την υπόλοιπη περιοχή, γεωλόγοι από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ πριν λίγο καιρό  έγραψαν: Το Πουέρτο Ρίκο και οι Παρθένοι Νήσοι βρίσκονται σε ενεργό όριο τεκτονικών πλακών μεταξύ της Βόρειας Αμερικανικής πλάκας και την βορειοανατολική γωνία της πλάκας της Καραϊβικής. Οι κινήσεις των λιθοσφαιρικών  πλακών  έχει προκαλέσει στην περιοχή μεγάλους σεισμούς και καταστρεπτικά τσουνάμι, αλλά οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει μέχρι στιγμής να εξηγήσουν  την σύνθετη παραμόρφωση που βρίσκεται σε εξέλιξη, σε ένα συνεκτικό και προβλέψιμο μοντέλο, πράγμα που εμποδίζει την ικανότητά τους να αξιολογούν τον σεισμικό κίνδυνο και τα τσουνάμι. Είναι σαν να προσπαθούσαν  να αξιολογήσουν τους σεισμικούς κινδύνους στην Καλιφόρνια χωρίς να γνωρίζουν την ύπαρξη του ρήγματος του Αγίου Ανδρέα και το ποσοστό της κίνησης του.
Οι  χώρες της Καραϊβικής έχουν γενικά οικονομικούς πόρους που είναι πάρα πολύ μικροί για να υποστηρίξουν  το είδος των ερευνών που είναι αναγκαίες για την κατανόηση αυτών των ρηγμάτων, και έτσι η τεκτονική πραγματικότητα παραμένει ένα επικίνδυνο μυστήριο για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν κοντά τους.
Με την περιοχή να είναι τόσο ενεργή  ζωντανή και την διαρκή κίνηση των τεκτονικών πλακών, είναι μόνο θέμα χρόνου πριν χτυπήσει ο επόμενης μεγάλος σεισμός. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα μάθουμε από τη καταστροφή της Αιτής, ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το αναπόφευκτο.
Πηγή-USGS

Αστεροειδής θα μπορούσε να απειλήσει τη Γη το έτος 2182!

29/7/2010

 
Picture
Ερευνητές εικάζουν ότι ένας γιγαντιαίος αστεροειδής συνέτριψε την Γη πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, δημιουργώντας τον Chicxulub κρατήρα στα ανοικτά των ακτών της χερσονήσου Γιουκατάν , όπως φαίνεται και από το επισυναπτόμενο γραφικό. Ο αστεροειδής 1999 RQ36 είναι μικρότερος από τον αστεροειδή Chicxulub, αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη εκτεταμένη καταστροφή αν χτυπήσει τη Γη.
Ένας μεγάλος αστεροειδής που  βρίσκεται σήμερα σε απομακρυσμένο χώρο, έχει την δυνατότητα να συγκρουστεί με την Γη το 2182 , σύμφωνα με νέα έρευνα . Ο αστεροειδής, που ονομάζεται 1999 RQ36 , έχει στην πραγματικότητα περίπου 1-1.000 πιθανότητες σύγκρουσης με τη Γη, αλλά ο μισός κίνδυνος αυτού αντιστοιχεί στις πιθανές επιπτώσεις για το έτος 2182, δήλωσε η ερευνήτρια Ευγενία Sansaturio του Universidad de Valladolid στην Ισπανία.
Η Sansaturio και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να προσδιορίσουν τον κίνδυνο από τον αστεροειδή 1999 RQ36 για την Γη. Έχουν βρεθεί δύο πιθανά  σενάρια για το πώς μπορεί ο αστεροειδής να χτυπήσει τη Γη το 2182.
Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε το 1999 και είναι περίπου 560 μέτρα. Ένας βράχος αυτού του μεγέθους θα μπορούσε να προκαλέσει εκτεταμένη καταστροφή εάν επρόκειτο να χτυπήσει τη Γη, με βάση την πρόσφατη έκθεση της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών .
Οι επιστήμονες παρακολουθώντας την τροχιά  του 1999 RQ36, μέσα από 290 οπτικές παρατηρήσεις και 13 έρευνες ραντάρ, εξακολουθούν  να έχουν κάποια αβεβαιότητα, λόγω της απαλής ώθησης  που κινείται  εξαιτίας  του φαινομένου Yarkovsky. Η επίδραση Yarkovsky - το όνομά προέρχεται από τον Ρώσο μηχανικό IO Yarkovsky , ο οποίος πρότεινε τη θεωρία γύρω στο 1900 – με την οποία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ένας αστεροειδής αποκτά κεκτημένη ταχύτητα από τη θερμική ακτινοβολία που εκπέμπει.Για εκατοντάδες χρόνια, η δράση του φαινομένου επί της τροχιάς ενός αστεροειδή θα μπορούσε να είναι σημαντική.

Πως δημιουργούνται οι θερμοπίδακες;

28/7/2010

 
Οι θερμοπίδακες δεν είναι μια αποκλειστικότητα του πλανήτη μας  αφού έχουν παρατηρηθεί και στον Τρίτωνα, δορυφόρο του πλανήτη Ποσειδώνα. Είναι ένα είδος θερμών πηγών που περιοδικά "εκρήγνυνται" και εκτοξεύουν στήλες θερμού νερού. Οι θερμοπίδακες είναι γνωστοί ως και Γκέιζερ, από την ονομασία του μεγαλύτερου θερμοπίδακα στην Ισλανδία που ερμηνεύεται ως "λυσσαλέος".
Οι περισσότεροι θερμοπίδακες στον κόσμο βρίσκονται κυρίως στο πάρκο του υπερηφαιστείου Yellowstone, στην Ηφαιστιακή ζώνη Τάουπο, στη Νέα Ζηλανδία και  στην Ισλανδία.Συνήθως παρατηρούνται σε περιοχές που συνδέονται κυρίως με ενεργά ηφαίστεια. Οι σπουδαιότεροι και μεγαλύτεροι όμως όλων είναι εκείνοι που βρίσκονται στην ζώνη του Yellowstone. Σε μια έκταση 5.500 τ.χλμ. που  είναι κατάφυτη από πυκνά πευκοδάση και σε υψόμετρο 2700 μ. από την επιφάνεια θαλάσσης , αναβλύζουν περισσότεροι από 50 θερμοπίδακες  που εξακοντίζουν στήλες ζεστού νερού,ύψους 85 μέτρων. Έτσι οι θερμοπίδακες αυτοί έλαβαν διάφορα ονόματα όπως ο μέγας, ο γίγας κλπ.
Δημιουργούνται όταν το θερμό νερό που ανέρχεται από τα έγκατα της Γης διαμοιράζεται μέσα στον πίδακα και την υπόγεια λεκάνη του. Λόγω της φύσεως του υπόγειου τμήματος του πίδακα η θερμοκρασία και η πίεση της μάζας του διερχόμενου νερού δεν ασκείται ομοιόμορφα σε όλα τα σημεία του. Όταν η θερμοκρασία βρασμού ανέλθει, στο κατώτερο σημείο του πίδακα τα κατώτερα στρώματα αναβράζουν, και παράγονται ατμοί που αυξάνουν την πίεση των υπερκειμένων στρωμάτων νερού με αποτέλεσμα να συντελείται η εκτίναξη του νερού σε μεγάλο ύψος.

Παρακολουθείστε βίντεο

Πηγή-Βικιπαίδεια

Tα μυστήρια της ιερής πισίνας των Μάγια

27/7/2010

 
Picture
Μακριά από τους κροκόδειλους, η πλοήγηση συνεχίζεται σε μια περιοχή με υποθαλάσσια δέντρα, όπου μια ομάδα δυτών άρχισε να χαρτογραφεί μερικές από τις 25 πισίνες γλυκού νερού του Cara Blanca, στο Μπελίζ, η οποία ήταν πολύ σημαντική για τους αρχαίους Μάγια. Σε τρεις εβδομάδες αυτό το Μάιο, οι δύτες βρήκαν απολιθωμένα υπολείμματα ζώων, κομμάτια από κεραμικά εξερευνώντας στη μεγαλύτερη πισίνα- μια τεράστια υποβρύχια σπηλιά. 
Η έρευνα, έγινε  υπό την επίβλεψη  του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, από το  τμήμα  ανθρωπολογίας και χρηματοδοτείται από το National Geographic Society και προέβλεπε μια σειρά από καταδύσεις σε πισίνες των Μάγια στην Κεντρική Μπελίζ. Οι δύτες θα επιστρέψουν αυτό το καλοκαίρι για να εκτιμήσουν αν η αρχαιολογική ανασκαφή είναι ακόμη δυνατή κάτω από τις πισίνες, κάποιες από τις οποίες βρίσκονται σε πάνω από 60 μέτρα βάθος. «Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να είναι εφικτή η διεξαγωγή αρχαιολογικής ανασκαφής  60 μέτρα κάτω από την επιφάνεια», δήλωσαν οι ερευνητές. "Αλλά πρόκειται να προσπαθήσουμε. "
Οι Μάγια πίστευαν ότι τα ανοίγματα της γης, συμπεριλαμβανομένων σπηλιές και οι γεμάτες με νερό καταβόθρες, που ονομάζονται cenotes (SEN-OH- tays ), ήταν οι πύλες στον κάτω κόσμο, και συχνά έκαναν τελετουργίες εκεί. Έχουν βρεθεί  ευρήματα  από τελετές των Μάγια σε πισίνες και λίμνες στο Μεξικό, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό ακόμη στο Μπελίζ .Η πισίνα η  πιο σημαντική για τους ερευνητές  είναι η βαθύτερη από εκείνες που γνωρίζουν. Οι δύτες μέχρι σήμερα έχουν διερευνήσει 8 από τις 25 γνωστές στο  σύνολο της Cara Blanca . 
Η χρήση αυτών των δεξαμενών κατά το τέλος της Ύστερης κλασσικής  περιόδου ( περίπου 800- 900 μ.Χ. ), αντιστοιχεί σε  μια περίοδο με διαρκή ξηρασία. Οι αποψιλωμένες περιοχές της Κεντρικής Αμερικής- ορισμένοι πιστεύουν ότι οδήγησε τελικά τους Μάγια σε αυτή την περιοχή. Η  ανάγκη για γλυκό νερό έκανε τους Μάγια να στρέψουν την  προσοχή των Μάγια σε αυτές τις πισίνες. Μόνο  βάζα από νερό βρέθηκαν κοντά στις πισίνες. Πιθανόν να χρησίμευαν για να  μπορούν να κάνουν  προσευχές προς το θεό, για βροχή και προς άλλες υπερφυσικές δυνάμεις για να φέρουν ένα τέλος στην ξηρασία.
Η Patricia Beddows, μία από τους δύτες, υδρολόγος και γεωχημικός στο Northwestern University, διαπίστωσε ότι η χημεία του νερού σε καθεμιά από τις πισίνες ήταν διαφορετική. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι το νερό στην πισίνα με την τεράστια σπηλιά περιείχε πολλά διαλυτά ορυκτά, καθιστώντας την προβληματική για όποιον την χρησιμοποιούσε ως κύρια παροχή νερού. Αυτοί που έπιναν το νερό για παρατεταμένη χρονική περίοδο θα ήταν σε κίνδυνο να αναπτύξουν πέτρες στα νεφρά, είπε.
Οι δύτες πήραν βασικά δείγματα από το ίζημα στο δάπεδο και από τις δύο πισίνες. Μια ανάλυση του εδάφους, και τα συντρίμμια θα προσφέρουν πολλά στοιχεία για τη φυσική ιστορία των καταβοθρών και τη γύρω περιοχή.

Βίντεο από την αποστολή μπορείτε να δείτε στην σελίδα-ΓΑΙΑ

 Πηγή-Πανεπιστήμιο του Ιλινόις&National Geographic Society

Τα κοράλλια αισθάνονται το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

26/7/2010

 
Τα κοράλλια της αριστερής φωτογραφίας φαίνονται υγιή, αλλά αν εξετάσουμε από  μέσα τον σκελετό, μας δίνει μια ιδέα πως πραγματικά έχουν τα πράγματα. Είναι όπως την οστεοπόρωση, λένε οι επιστήμονες. Εξετάζετε ένα πρόσωπο και, εξωτερικά, όλα φαίνονται εντάξει, αλλά στο εσωτερικό υπάρχουν τα σημάδια του προβλήματος. Η σκελετική δομή ενός κοραλλιού παρέχει ένα αρχείο της αύξησης του οργανισμού με την πάροδο του χρόνου. Όπως τα δαχτυλίδια ενός δέντρου μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά των προηγούμενων αποτελεσμάτων κλίματος. Γραμμές στο σκελετό ενός κοραλλιού μας λένε την ιστορία της υγείας αυτών των ειδών κατά τη διάρκεια των ετών. Οι ερευνητές  βρήκαν έναν συσχετισμό μεταξύ των αυξανόμενων θερμοκρασιών και της πίεσης στη δομή του D. heliopora.
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου στη Ερυθρά Θάλασσα δημιουργεί προβλήματα στην υγεία αυτού του κοραλλιού ενώ μας δείχνει και τον αντίκτυπο που έχει στον κόσμο της θάλασσας η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου. Η θερμοκρασία ύδατος επιφάνειας στην περιοχή στην τελευταία δεκαετία είναι περίπου 1.5 βαθμοί Κελσίου υψηλότερη απ' ότι, στη δεκαετία του '80, ένα φαινόμενο που οι ερευνητές λένε δεν μπορεί να αποδοθεί στις φυσικές διακυμάνσεις του κλίματος.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας προηγμένες τεχνικές πάνω σε αυτό το κοράλλι,  είδαν ότι η σκελετική αρχιτεκτονική του είναι πάρα πολύ περίπλοκη(φωτογραφία δεξιά). Ωστόσο, τα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού D. heliopora στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν μειωθεί 30 % σε 10 χρόνια. Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι αυτά τα κοράλλια ήταν πραγματικά σε τρομερή πίεση  τα τελευταία 10 έτη. Η έκθεση των επιστημόνων,  προειδοποίησε ότι εάν οι σύγχρονες τάσεις συνεχιστούν, τα D. heliopora της Ερυθράς Θάλασσας θα μπορούσαν να εξαφανιστούν μέχρι το έτος 2070.

Πηγή-Woods Hole Oceanographic Institution

Πως αντιδρούν οι χιμπατζήδες στον θάνατο.

25/7/2010

 
Στο παραπάνω βίντεο μπορείτε να δείτε μικρούς χιμπατζήδες, Fokayé, να παίζουν  με το πτώμα ενός βρέφους της ομάδας των στην Γουινέα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μητέρα (μεσαία), φαίνεται να δείχνει απέχθεια για να αγγιχτεί από το πτώμα – είναι η πρώτη φορά που είδαμε οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας Bossou να αντιδρά με αυτό τον τρόπο.
Οι χιμπατζήδες, τα θηλαστικά που βρίσκονται πιο κοντά στον άνθρωπο στο δέντρο της εξέλιξης, συναισθάνονται πολύ τον θάνατο, όπως οι άνθρωποι, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες. Υπάρχουν αρκετά φαινόμενα που θεωρείται ότι διαχωρίζουν τον άνθρωπο από άλλα είδη, όπως η ικανότητα του διαλογισμού, της ομιλίας, της χρησιμοποίησης εργαλείων και η συνείδησή του και τα οποία η επιστήμη δείχνει ότι ο διαχωρισμός είναι πολύ δύσκολο να γίνει.
Η συνείδηση του θανάτου είναι ένα από αυτά τα ψυχολογικά φαινόμενα που εδώ και πολύ καιρό οι επιστήμονες θεωρούν  ότι ανήκει μόνο στους ανθρώπους. Οι παρατηρήσεις που έκαναν  ως προς το πως αντιδρούν οι χιμπατζήδες στην απώλεια ενός συντρόφου και στις τελευταίες στιγμές του, δείχνουν ότι τα ζώα αυτά διαισθάνονται το θάνατο και πιθανώς με τρόπο πολύ πιο αναπτυγμένο από ό,τι υποψιάζομασταν μέχρι σήμερα.
Ερευνα που έγινε σε ζωολογικό κήπο στην Σκοτία- δείτε το κάτω βίντεο- αναφέρεται στις τελευταίες ώρες και το θάνατο ενός ηλικιωμένου θηλυκού χιμπατζή, που ζούσε σε μία μικρή κοινότητα. Όλες οι στιγμές που περιγράφονται στην έρευνα έχουν καταγραφεί σε βίντεο. Λίγες μέρες πριν από το θάνατο του συγκεκριμένου ζώου, τα μέλη της ομάδας ήταν σιωπηλά και συμπεριφέρονταν πολύ προσεκτικά απέναντι στον ετοιμοθάνατο χιμπατζή. Λίγο πριν πεθάνει, οι σύντροφοι του θηλυκού χιμπατζή τον χάιδευαν και τον περιποιούνταν προσεκτικά. Αυτές οι χειρονομίες είχαν στόχο να διαπιστωθεί κατά πόσο ο θηλυκός χιμπατζής ήταν ακόμα εν ζωή. Όταν πέθανε ο θηλυκός χιμπατζής, τα άλλα μέλη της ομάδας απομακρύνθηκαν από το νεκρό ζώο, αλλά αργότερα, η ενήλικη κόρη του, επέστρεψε για να μείνει όλη τη νύχτα κοντά στη νεκρή μητέρα.

Πηγή- Current Biology-ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η αλυσίδα υπερηφαιστείων,του Yellowstone!

24/7/2010

 
Όσοι επισκέπτεστε το Yellowstone National Park των ΗΠΑ μέσω της Νότιας Εισόδου και έχετε μια μικρή γεωλογική γνώση, μπορεί να μην βρείτε ακριβώς αυτό που περιμένετε. Το πάρκο περιλαμβάνει μια γιγάντια καλντέρα ενός hotspot* που τροφοδοτεί με καύσιμο το υπερηφαίστειο που εξερράγη  πριν από 630.000 χρόνια, και είναι γνωστό ως το μέρος για να δείτε θερμοπίδακες και άλλες υδροθερμικές δραστηριότητες και οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με αυτή την δυναμική ζώνη. Έτσι είναι ίσως λίγο απογοητευτικό το γεγονός ότι όλα αυτά που παρουσιάζονται ή γράφονται κατά καιρούς όπως π.χ όταν το επισκέφτηκα, είδα χιόνι στο έδαφος και αρκετά άλλα, μπορεί να μην έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Δεν απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα, ωστόσο, μια μοναδική ηφαιστειακή δράση  της φύσης του Yellowstone να κάνει  εμφανή αυτά τα οποία κρύβει. Υπάρχουν μέρη, με  πεύκα που είναι σπασμένα από την άνοδο του ατμού από θερμοπίδακες και θερμές πηγές. Σε ορισμένες περιοχές, το δάσος δίνει τη θέση εξ’ ολοκλήρου σε ένα αφρώδη, ατμό που προέρχεται από τις υδροθερμικές αλλοιώσεις της περιοχής.
Πράγματι, ολόκληρη η περιοχή είναι δυναμική και συνεχώς μεταβαλλόμενη: νέες θερμές πηγές και ατμίδες μπορούν να ξεπροβάλλουν σχεδόν οπουδήποτε. Ωστόσο, παρά την πληθώρα στοιχείων σχετικά με τα μεγάλα ποσά θερμικής ενέργειας ακριβώς κάτω από τα πόδια σας, το γεγονός ότι πράγματι στέκεστε στον γιγαντιαίο κρατήρα του υπερηφαιστείου παραμένει λίγο αφηρημένο και δύσκολο να γίνει αντιληπτό, κυρίως επειδή δεν μπορείτε εύκολα να δείτε αυτόν τον κρατήρα. Η μεγάλη τρύπα στο έδαφος που άφησε η τελευταία έκρηξη που έγινε περίπου πριν από 630.000 χρόνια, συμπληρώθηκε από μεταγενέστερες εκρήξεις ρυολιθικής λάβας. Η τοπογραφία της περιοχής έχει εξομαλυνθεί με την διάβρωση και εξασθενήσει από  το λιώσιμο των πάγων κατά τη διάρκεια της πρόσφατης εποχής των παγετώνων. Κατά την επίσκεψή μου, προσπαθούσα να βρω  ίχνη από τους μεγάλους χαμένους  γκρεμούς  την καλντέρας, αλλά παρόλο που υπήρχαν βράχια εν αφθονία, σε γενικές γραμμές είναι καλυμμένοι από τους σχετικά νέους ρυόλιθους.
Αυτό δίνει μια ιδέα της κλίμακας των γεωλογικών δυνάμεων που λειτουργούν στην περιοχή αυτή: ο γκρεμός που φωτογραφήθηκε παραπάνω αντιπροσωπεύει μια "μικρή κλίμακα" ροής που ακολούθησε την τελευταία μεγάλη έκρηξη, αλλά ακόμη και τώρα εμφανίζεται μόνο με 100 μέτρα ύψος. Αλλά για να ασχοληθούμε πραγματικά με την κλίμακα των γεωλογικών διεργασιών που λειτουργούν στο Yellowstone, πράγματι πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο. Να μην στεκόμαστε σ' αυτό το σημείο που ίσως να μην είναι το καλύτερο. Μπορείτε πραγματικά να πάρετε μια πολύ ευρύτερη άποψη:
Αν κοιτάξετε την τοπογραφία του βορειοδυτικού τμήματος των ΗΠΑ,  η πεδιάδα του Snake River ξεχωρίζει ως ένα μεγάλο κανάλι που κόβει τα Βραχώδη Όρη. Μέσα σε αυτό το τοπογραφικό ανάγλυφο χάνεται μια γραμμή πάνω στην οποία βρίσκεται και η καλντέρα του Yellowstone. Αυτή η γραμμή περιέχει τα αρχαία υπερηφαίστεια και το πέρασμα του hotspot του Yellowstone– κατά  τα τελευταία 15 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Πριν από αυτό, το χαμηλότερο σημείο του Snake River απλά δεν ήταν εκεί –όταν τα Βραχώδη Όρη σχηματίστηκαν σαν μια συνεχή αλυσίδα που εκτείνεται από τα βορειοδυτικά στα νοτιοανατολικά.Αυτή έχει ανασκαφεί. Τα βουνά κυριολεκτικά μετατρέπονται σε σκόνη με τη μαζικές εκρήξεις των υπερηφαιστείων και  σταδιακά τρώνε το ανατολικό μέρος των  Βραχωδών Όρεων, με τα συντρίμμια να εξαπλώνονται  μακριά σε ολόκληρη την ηπειρωτική ΗΠΑ. Αυτό κάνει το hotspot Yellowstone σαν το κακό δίδυμο αδελφάκι του hotspot των ηφαιστείων των νησιών της Χαβάης: Πάνω από τη Χαβάη, βασαλτική ηφαιστειακή λάβα συσσωρεύεται στα βουνά από τον πυθμένα της θάλασσας ενώ στο Yellowstone, εκρηκτικές ρυολιθικές εκρήξεις διαμέσου του ηπειρωτικού φλοιού τις καταστρέφει. Μήπως η Χαβάη και  το Yellowstone είναι το Γιν και το Γιανγκ του hotspot της ηφαιστειότητας; Πριν  από 50χρόνια, άνθρωποι πρωτοτύπησαν χρησιμοποιώντας πυρηνικές βόμβες σε εκρήξεις οροσειρών. Όμως δεν ήξεραν ότι ο πλανήτης πρώτος είχε σκεφτεί αυτό αρχικά, και σε μια κλίμακα και τάξης μεγέθους μεγαλύτερη.

* Hotspot σημαίνει καυτό/θερμό σημείο. Στην  γεωλογική γλώσσα η Χαβάη θεωρείτε σαν ένα  Hotspot  επειδή  έχει ενεργά ηφαίστεια τα οποία δεν συνδέονται άμεσα με τις τεκτονικές πλάκες. Το γεγονός οφείλεται στο ότι ενώ η τεκτονική πλάκα κάτω από ένα μεγάλο μέρος του Ειρηνικού Ωκεανού κινείται με βορειοδυτική κατεύθυνση, το θερμό σημείο παραμένει στάσιμο, δημιουργώντας αργά τα νέα ηφαίστεια. Αυτό εξηγεί γιατί μόνο τα ηφαίστεια στο νότιο μισό του νησιού Χαβάη είναι, στην παρούσα φάση, ενεργά.

Φωτογραφίες -Νότιο Yellowstone, Chris Rowan

Πηγή- HighlyAllochthonous.blog

Υπερ-καταιγίδες

23/7/2010

 
Η πάλη του ανθρώπου με την φύση ορισμένες φορές είναι άνιση. Εκτός από μεγασεισμούς, υπερηφαίστεια, μεγατσουνάμι και άλλα ακραία φαινόμενα έχει να αντιμετωπίσει και τις υπερ-καταιγίδες. Γιατί ορισμένες τροπικές καταιγίδες ξεσπούν σε τυφώνες που μπορούν  να καταστρέψουν τις ακτές. Μπορούν να προβλεφθούν; Σε αυτό θα σας βοηθήσει το παραπάνω βίντεο. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Ήταν 12 Σεπτέμβρη, 2008 όταν ένας τυφώνας που ονομάστηκε Ike κατευθυνόταν προς τις παραλίες του νησιού Galveston στο Τέξας. Το μάτι του κυκλώνα, εκεί όπου γίνονται πιο έντονοι οι άνεμοι, εξακολουθούσε να είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά ... Ωστόσο, η αύξηση του νερού έχει ήδη εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος του νησιού. Οκτώ ημέρες μετά, οι ερευνητές είχαν να  αντιμετωπίσουν τον  Ike ... με ταχύτητες ανέμων στα 145 μίλια ανά ώρα. Τι τον  έκανε να αλλάξει και να μετατραπεί σε τυφώνα 4 - 5 της κλίμακας Saffir-Simpson.
Προχωρώντας προς το δυτικό Ατλαντικό, ο Ike έρχεται σε επαφή με ένα βαθύ στρώμα θερμού νερού των ωκεανών.  Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις ακτές της Κούβας, όταν η καταιγίδα το προσέγγισε. Ο Ike εξασθέσνησε καθώς πέρασε πάνω από το νησί. Όμως, δεδομένου ότι εισήλθε στον Κόλπο του Μεξικού στα τέλη του 10ου Σεπτεμβρίου, ήταν τώρα σε μια ευθεία γραμμή για το Τέξας, και είχε αρχίσει εκ νέου ενταθεί. Οι κατοίκοι του Galveston διατάχθηκαν να εκκενώσουν την περιοχή. Οι περισσότεροι από τους 58.000 κατοίκους το έκαναν. Χιλιάδες παρέμειναν  να υποστούν την καταιγίδα . Μιά παρόμοια καταιγίδα, πριν από έναν αιώνα, έδειξε πόσο ευάλωτο μπορεί να είναι σε αυτό το χαμηλό υψόμετρο το νησί. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1900,ισχυρά κύματα άρχισαν στην  κυριολεξία να  «μαστιγώνουν» τις ακτές της Λουιζιάνα και του Μισισιπή. Στις 7 του μηνός, στο Galveston, ένα προειδοποιητικό σήμα για τον τυφώνα τέθηκε σε ισχύ. Εκείνο το απόγευμα, ένα ιστιοφόρο από τη Νέα Ορλεάνη κτυπήθηκε από την καταιγίδα. Ο καπετάνιος εκτιμά ότι οι  άνεμοι έτρεχαν με 100 μίλια ανά ώρα. Αλλά σε αυτό το σημείο, λίγα ήταν γνωστά για την καταιγίδα  η οποία θα χτυπούσε αργότερα την περιοχή .Την 17.00 μ.μ., πολλοί δυνατοί άνεμοι του  τυφώνα άρχισαν να καταστρέφουν  τις παραλίες του Galveston. Μέχρι τη στιγμή ,που ο κυκλώνας ήρθε στην ξηρά εκείνο το βράδυ, οι άνεμοι του είχαν αυξηθεί σε 135 μίλια την ώρα .Μια κατηγορία 4 για τα σημερινά πρότυπα. Περίπου 8.000 ζωές χάθηκαν και αυτό το γεγονός παραμένει μέχρι σήμερα η πιο θανατηφόρα φυσική καταστροφή στην αμερικανική ιστορία. Η πόλη του Galveston σε λίγη ώρα είχε μετατραπεί σε ερείπια.Ο αέρας, τα κύματα και οι παλίρροιες έδιναν τα «κύματα καταιγίδα», με ύψος πάνω από 5 μέτρα. Το νησί είχε υποστεί πολλές καταιγίδες από από τότε που ιδρύθηκε το 1838. Τι όμως έκανε αυτή την καταιγίδα τόσο ισχυρή;
Οι τυφώνες, που ονομάζονται επίσης κυκλώνες είναι  οι τροπικές καταιγίδες που τρέφονται με ηλιακή θερμότητα την οποία παίρνουν από τους ωκεανούς. Όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, ένας τυφώνας μπορεί να απελευθερώσει την ενέργεια αυτή με  μια τρομερή μανία .Ωστόσο ο τυφώνας  που έπληξε το Galveston, μπορεί να υπερέβη τον κανόνα, και  να συγκέντρωσε την ακραία δύναμη της θάλασσας και μπορεί να  άφησε στο πέρασμά του μια κληρονομιά από τον όλεθρο, το θάνατο, και την απελπισία. Όμως ανάλογα φαινόμενα θα ζήσουμε και εμείς εδώ στην Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Όσο οι ωκεανοί θα θερμαίνονται τόσο οι τροπικές καταιγίδες θα μας απειλούν περισσότερο.
Μία από τις πλέον θανατηφόρες τροπικές καταιγίδες χτύπησε το Μπανγκλαντές το 1970. Προχωρώντας στην ξηρά σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή στο δέλτα ενός ποταμού, και σκότωσε  500.000 ζωές. Το 1969, οι δορυφόροι καιρού που ξεκίνησαν να βοηθούν την επιστήμη  νωρίτερα έδειξαν  ότι ο τυφώνας Camille θα καταστρέψει τις ακτές του Μισισιπή. Η καταιγίδα εντάθηκε ξαφνικά και έφτασε στην κατηγορία 5 με ανέμους περίπου 200 μίλια ανά ώρα, και έδωσε ένα κύμα θύελλας που έφθασε σε ύψος τα 8 μέτρα. Ο τυφώνας Camille κατέστρεψε τις ακτές και έπνιξε 143 άτομα. Αναπόφευκτα, η καταιγίδα είχε  τεράστιες ποσότητες υγρασίας καθώς ταξίδεψε στην ενδοχώρα. Το αποτέλεσμα, όταν Camille έπληξε τα βουνά στη Βιρτζίνια, έδωσε καταστροφικές πλημμύρες που σκότωσε άλλους 113.
Το 1992, τότε ήταν η σειρά του  Άντριου, όταν ξαφνικά πήρε μια στροφή και κατευθύνθηκε στα ζεστά νερά του ρεύματος του Κόλπου  και στη συνέχεια επιταχύνθηκε προς στις ακτές της Φλόριντα με ανέμους που μετρήθηκαν σε 155 μίλια ανά ώρα. Προκάλεσε τουλάχιστον 26,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε ζημιές. Δεν  μπορούσαν να πάνε τα πράγματα χειρότερα; Δυστυχώς, έτσι έγινε!

Πηγή-Cosmic Journeys

Ποιο είναι το κέντρο του Γαλαξία μας;

22/7/2010

 

Τερμίτες: Οι δημιουργοί της αφρικανικής σαβάνας

21/7/2010

 
Picture
Ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, λιοντάρια και γκαζέλλες  είναι θαυμαστά θηράματα: τα ζώα της σαβάνας της Αφρικής θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι μοναδικά. Αλλά δεν αποτελούν τους δημιουργούς των αφρικανικών πεδιάδων. Κανένα  από αυτά τα μεγαλοπρεπή ζώα δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχαν οι τερμίτες. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, τα  σύνθετα αναχώματα που φτιάχνουν οι  τερμίτες στηρίζουν το μοναδικό οικοσύστημα της σαβάνας. Χωρίς αυτούς τους τεράστιους όγκους που έχουν σχηματιστεί από τους τερμίτες, το όλο σύστημα είναι πιθανό να είχε πάψει να υπάρχει.
Είναι ένα απίστευτο παράδειγμα με το πώς δουλεύει η πολυπλοκότητα στη φύση. Αν δούμε, τους τερμίτες από την δική τους σκοπιά θα παρατηρήσουμε ότι μοιάζουν με ανόητους εργάτες, που κατασκευάζουν μεγάλα αναχώματα για το καλό της αποικίας τους. Δορυφορικές εικόνες με τα αναχώματα τους, αποκαλύπτουν ότι  στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν έχει τυχαία κατασκευαστεί  - οι όγκοι αποτελούν από κοινού ένα τεράστιο δίκτυο, το οποίο ομοιόμορφα κατανέμεται  σε όλη τη σαβάνα. Οι όγκοι μπορεί να έχουν 10 μέτρα  σε πλάτος και να χρειαστούν αιώνες για να σχηματιστούν όμως το πάνω χέρι σε αυτούς έχουν οι τερμίτες. Μια ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον Robert Pringle του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πιστεύουν ότι οι τερμίτες αντικαθιστούν τα λεπτά μόρια του βούρκου με τα πιό χονδροειδή μόρια που βρίσκονται στο χώμα καθώς εργάζονται. Ψιλοί κόκκοι επιτρέπουν στο νερό να διηθείται και με αυτό τον τρόπο προστατεύουν τη γη από τις ακραίες διαστολές και συστολές του εδάφους  κατά τις περιόδους ξηρασίας. Στη συνέχεια, αυτό επιτρέπει στους  οργανισμούς να αποικίσουν την περιοχή γύρω από τα αναχώματα. Σε αυτές τις μοναδικές  "εγκαταστάσεις"  ένας μεγάλος αριθμός ζωύφιων φέρνει άλλους οργανισμούς, όπως  τις αράχνες  και τα αρπακτικά ζώα που ακολουθούν την τροφική αλυσίδα. Και  έτσι  ολόκληρος ο μηχανισμός που παράγει  ζωή σε αυτά τα μέρη εξαρτάται από την επιμελή προσπάθεια αυτών των τερμιτών.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν τερμίτες βρίσκονταν σε τυχαία απόσταση  από το ανάχωμα, σε αντίθεση με εκείνες των 60-100 μ., ο αριθμός των φυτών και των ζώων του τοπίου που  θα μπορούσε να το στηρίξει έπεφτε δραματικά. Η μελέτη της ομάδας,  δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS Biology και τονίζει πόσο λεπτή μπορεί να είναι η  αλληλεξάρτηση των οικοσυστημάτων.
Συνήθως όταν σκεφτόμαστε για την διατήρηση/συντήρηση του περιβάλλοντος, το μυαλό μας κατευθύνεται στο πως θα μπορέσουμε να προστατέψουμε από την ρύπανση μόνο τα μεγάλα είδη, εκείνα που μπορούμε να δούμε όπως τα  λιοντάρια, για παράδειγμα, ή τις πολικές αρκούδες ή τους καρχαρίες. Και αυτό πράγματι ισχύει. Αλλά εξίσου σημαντικοί είναι και οι τερμίτες. Αυτοί οι τόσο μοναδικοί   και απαρατήρητοι αρχιτέκτονες πρέπει να προστατεφτούν αφού στηρίζουν και διασφαλίζουν τις λεπτές ισορροπίες ενός οικοσυστήματος.

Φωτογραφία από  αναχώματα τερμιτών.

Πηγή-Discovery

Πως δημιουργήθηκαν τα Ιμαλάια;

20/7/2010

 
Στην Ασία υψώνονται τα Ιμαλάια ή  "κατοικία των χιονιών(προέρχεται από σανσκριτικές λέξεις), το ψηλότερο ορεινό συγκρότημα του κόσμου. Το Έβερεστ, η υψηλότερη κορυφή των Ιμαλαίων έχει ύψος 8.840 μέτρα, πατήθηκε στις 29 Μαΐου του 1953 για πρώτη φορά, από το Νεοζηλανδό Χίλαρι και τον  Σέρπα-ιθαγενή βοηθό του Τέντσιγκ Μπούτια.
Στα βόρεια των Ιμαλαΐων εκτείνονται δύο εξίσου ψηλές οροσειρές, εκείνη του Καρακουρούμ(η κορυφή που ανέβηκε και ο Ardito Desio) και η Τρανσιμαλάια, που αποτελούν τη συνέχεια των Ιμαλαΐων. Στην περιοχή των Ιμαλαίων μέχρι το ύψος 900 μέτρων, η βλάστηση είναι τροπική και μέχρι τα 2.100 μέτρα εξακολουθεί να είναι πλούσια, υποτροπική. Σε ύψος μέχρι 3.600 μέτρων, υπάρχει μια ζώνη με απέραντα πυκνά δάση.Στις απόκρημνες πλαγιές των Ιμαλαΐων, στις απλησίαστες για τον άνθρωπο, ζουν σε άγρια κατάσταση άλογα, βόδια, καμήλες, ελάφια και πολυάριθμα άλλα ζώα, γνωστά και άγνωστα σε μας. Ακόμη, τα Ιμαλάια έχουν τεράστιο ορυκτό πλούτο με αξιόλογα κοιτάσματα μετάλλων, που είναι όμως αδύνατο να τα εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι, εξαιτίας του μεγάλους ύψους και του απόκρημνου μέρους.Από την οροσειρά πηγάζουν τρία από τα μεγαλύτερα ποτάμια συστήματα της Γης: του Ινδού, των Γάγγη-Βραχμαπούτρα και του Γιανγκ-Τσε. Περίπου 750 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν από αυτό το ποτάμιο σύστημα, που εξαρτάται μερικώς από το λιώσιμο των χιονιών των Ιμαλαΐων. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι παγετώνες και τα χιόνια των Ιμαλαΐων θα περιορισθούν στο μέλλον σημαντικά από το συνεχώς εντεινόμενο  φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Αυτή η τόσο μοναδική οροσειρά έχετε αναρωτηθεί πως δημιουργήθηκε; Τα Ιμαλάια ανήκουν στις νεότερες οροσειρές του πλανήτη και αποτελούνται κυρίως από ιζηματογενή και μεταμορφωμένα πετρώματα. Σύμφωνα με τη θεωρία των τεκτονικών πλακών, ο σχηματισμός των Ιμαλαίων προήλθε από την σύγκρουση  της Ινδοαυστραλιανής με την  Ευρασιατική πλάκα.
Η σύγκλιση αυτή ξεκίνησε πριν από περίπου 70-65 εκατομμύρια χρόνια( κατά την Άνω Κρητιδική περίοδο), όταν η Ινδοαυστραλιανή πλάκα κινούμενη προς το βορρά με ταχύτητα 15 εκατοστά ανά έτος, συγκρούστηκε με την Ευρασιατική πλάκα. Περίπου πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια η Ινδοαυστραλιανή πλάκα είχε πλήρως εξαφανίσει των ωκεανό της Τηθύος, την ύπαρξη του οποίου μαρτυρούν τα ιζηματογενή πετρώματα του ωκεάνιου πυθμένα και τα απολιθώματα που κανείς συναντά στις πλαγιές της οροσειράς. Επειδή αυτά τα ιζηματογενή πετρώματα είναι ελαφριά, ανορθώθηκαν σε οροσειρές αντί να βυθιστούν στον πυθμένα. Η Ινδοαυστραλιανή πλάκα συνέχισε τη βόρεια πορεία της κάτω από το οροπέδιο του Θιβέτ, προκαλώντας την ανύψωσή του. Τα υψίπεδα Αρακάν Γιόμα στη σημερινή Μιανμάρ και τα νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ στον κόλπο της Βεγγάλης είναι επίσης αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης.
Η Ινδοαυστραλιανή πλάκα κινείται σήμερα με ταχύτητα 67 χιλιοστά ανά έτος και εκτιμάται ότι τα επόμενα 10 εκατομμύρια χρόνια θα διασχίσει περίπου 1.500 χιλιόμετρα μέσα στην Ασία. Περίπου 20 χιλιοστά της Ινδοασιατικής σύγκλισης απορροφούνται το χρόνο σε θραύσεις στο νότιο όριο της οροσειράς των Ιμαλαίων. Αυτό προκαλεί την ανύψωση της οροσειράς κατά περίπου 5 χιλιοστά ανά έτος, καθιστώντας την γεωλογικά ενεργή. Η κίνηση σύγκλισης των δύο πλακών καθιστά την ευρύτερη περιοχή σεισμικά ενεργή προκαλώντας πολύ ισχυρούς σεισμούς.
Πηγή-Wikipaidia


Δείτε βίντεο σχετικό με το θέμα.

Πως γεννήθηκε το "παιδί του Κρακατάου".

19/7/2010

 
Picture
Το νησί του Κρακατάου βρίσκεται στην Ινδονησία, την χώρα με τα περισσότερα ενεργά ηφαίστεια της Γης(170). Τα ηφαίστεια αυτά αποτελούν το νησιωτικό τόξο της Ινδονησίας που δημιουργείται από την κατάδυση προς βορειοανατολικά της Ινδο-Αυστραλιανής πλάκας κάτω από την Ευρασιατική. Τα περισσότερα από τα ηφαίστεια βρίσκονται στα δύο μεγαλύτερα νησιά της Ινδονησίας, την Ιάβα και τη Σουμάτρα και συγκεκριμένα εντοπίζονται κατά μήκος του περιθωρίου προς τη ζώνη κατάδυσης.Τα δύο νησιά Ιάβα και Σουμάτρα χωρίζονται από τον πορθμό Sunda. Το Κρακατάου βρίσκεται στον πορθμό Sunda και είναι σχετικά μικρότερο σε μέγεθος συγκριτικά με τα άλλα μεγαλύτερα ηφαίστεια του τόξου.
Το πρωί της 20ης Μαΐου 1883 ο πλοίαρχος του γερμανικού θωρηκτού Elizabeth ανέφερε οτι είδε ένα σύννεφο από στάχτη και σκόνη να ανέρχεται άπο το ακατοίκητο νησί Κρακατάου  σε ύψος περίπου 11 km. Τους επόμενους δύο μήνες τα πληρώματα και οι επιβάτες επιβατηγών πλοίων έβλεπαν παρόμοιες εκρήξεις που συνοδεύονταν από σύννεφα στάχτης και κίσσηρης. Στα γειτονικά νησιά της Ιάβας και Σουμάτρας, όλα αυτά τα θεαματικά επεισόδια δημιουργούσαν μία γιορτινή ατμόσφαιρα ανάμεσα στους εντυπωσιασμένους ιθαγενείς, οι οποίοι ωστόσο ούτε που φαντάζονταν ότι αυτά ήταν μόνο η αρχή μιας από τις μεγαλύτερες εκρήξεις στην ιστορία του ανθρώπου.
Μία σειρά τεράστιων καταστροφικών εκρήξεων ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου και τελείωσε στις 27 Αυγούστου 1883 με μία πελώρια παροξυσμική έκρηξη. Τη μέρα αυτή τα δύο τρίτα στα βόρεια του νησιού Κρακατάου κατέρρευσαν μέσα στη θάλασσα, σχηματίζοντας τεράστιες πυροκλαστικές ροές και τσουνάμι που ερήμωσαν τα γειτονικά παράλια. Εκατοντάδες παράκτιες πόλεις και χωριά ισοπεδώθηκαν και 36.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Πριν την έκρηξη του 1883 το Κρακατάου αποτελούνταν από τρία νησιά: τα νησιά Lang και Verlaten, υπολείμματα μίας προηγούμενης μεγάλης καλδερικής έκρηξης, και το Κρακατάου. Πάνω στο Κρακατάου υπήρχαν 3 ηφαίστεια το Perboewatan, το Danan και το Rakata. Κατά την έκρηξη το Perboewatan, το Danan και το βόρειο μέρος του Rakata υποχώρησαν στον άδειο μαγματικό θάλαμο, σχηματίζοντας έτσι μία υποθαλάσσια καλδέρα και εξαφανίζοντας τα δύο τρίτα του νησιού. Ακόλουθες εκρήξεις από το 1927 και μετά δημιούργησαν ένα νέο κώνο στο κέντρο της καλδέρας του 1883, που ονομάζεται το "παιδί του Κρακατάου" .

                            Το χρονικό της μεγάλης έκρηξης

 Μετά το ξύπνημα του Κρακατάου της 20ης Μαΐου 1883, συνέβησαν κατά το διάστημα Μαΐου-Ιουνίου κάποιες μικρές εκρήξεις από το Perboewatan. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου καταστράφηκε σε μεγάλο μέρος ο κεντρικός κρατήρας του Perboewatan, ενώ συγχρόνως άρχισαν εκρήξεις και από το ηφαίστειο Danan. Μέχρι τα μέσα Ιουλίου παρατηρούνταν στρώματα κίσσηρης να επιπλέουν στη θάλασσα στα στενά Sunda. Τα αρχικά προϊόντα των εκρήξεων είχαν βασαλτική σύσταση, γεγονός που έδειχνε ότι η είσοδος βασαλτικού μάγματος στο μαγματικό θάλαμο κάτω από το Κρακατάου πιθανότατα ήταν η αιτία για αυτές τις πρόδρομες εκρήξεις.
Κυριακή 26 Αυγούστου: Στη 1 μμ. περίπου ξεκίνησε μία σειρά προοδευτικών εκρήξεων που θα κορυφώνονταν το απόγευμα της 27ης Αυγούστου. Αρχικά μία ομοβροντία εκρήξεων που συνοδευόταν από εκκωφαντικό θόρυβο δημιούργησε μία μαύρη εκρηκτική στήλη από πυροκλαστικά υλικά που ανέβηκε γρήγορα σε ύψος 25 km πάνω από το νησί. Τις επόμενες ώρες το νέφος απλώθηκε βορειοανατολικά φτάνοντας σε ύψος τουλάχιστον 36 km. Η ένταση των εκρήξεων αυξανόταν σταδιακά κατά τη διάρκεια της ημέρας, τρομοκρατώντας τις παράκτιες κοινωνίες στη δυτική Σουμάτρα, στη δυτική Ιάβα και στα γειτονικά νησιά. Αργότερα, τα χωριά αυτά κτυπήθηκαν από τεράστια τσουνάμι που προκάλεσαν οι πυροκλαστικές ροές που βυθίζονταν στη θάλασσα. Το χειρότερο όμως δεν είχε έρθει ακόμη.
Δευτέρα 27 Αυγούστου: Η ηφαιστειακή δραστηριότητα κορυφώθηκε με μία σειρά τεσσάρων τουλάχιστον φοβερών εκρήξεων που ξεκίνησαν στις 5.30 πμ. και κατέληξαν σε μία κατακλυσμική έκρηξη στις 10 πμ. που στην κυριολεξία ανατίναξε το Κρακατάου. Ο ήχος ταξίδεψε στον Ινδικό ωκεανό σε απόσταση 4.600 km, και η έκρηξη έγινε αισθητή από τη Σρι Λάνκα στα δυτικά μέχρι την Αυστραλία στα ανατολικά. Τα δύο τρίτα του νησιού βυθίστηκαν στη θάλασσα μέσα στο μαγματικό θάλαμο που άδειαζε. Περίπου 23 km2 του νησιού, συμπεριλαμβανομένων και των ηφαιστείων Perboewatan και Danan, κατέρρευσαν σχηματίζοντας μία καλδέρα διαμέτρου περίπου 6 km. Από ένα υψόμετρο 450 m που είχε το Danan βυθίστηκε σε βάθος 250 m κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η ισχύς της έκρηξης υπολογίζεται ότι ήταν 13.000 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της ατομικής βόμβας που κατέστρεψε τη Χιροσίμα. Η μόνη μεγαλύτερη έκρηξη στη σύγχρονη εποχή ήταν του ηφαιστείου Tambora (Ινδονησία) το 1815.
Η συγκλονιστική έκρηξη της 27ης Αυγούστου 1883 προκάλεσε τεράστια τσουνάμι ύψους μέχρι 40 m (όσο ένα 13όροφο κτίριο) που ερήμωσαν τις παράκτιες περιοχές κατά μήκος του πορθμού Sunda. Συγκριτικά αναφέρουμε, ότι τα τσουνάμι που προκάλεσε ο σεισμός μεγέθους 9 της κλίμακας Ρίχτερ το Δεκέμβριο 2004 στην ίδια περιοχή και τα οποία κόστισαν τη ζωή σε 230.000 ανθρώπους είχαν ύψος 30 m.
Πολλά από τα γειτονικά νησιά πλημμύρισαν εντελώς. Για παράδειγμα, το νησί Sebesi βορειοανατολικά του Κρακατάου, αφού κατακλύστηκε από πελώρια πυροκλαστικά ρεύματα, απογυμνώθηκε τελείως από τα τεράστια τσουνάμι. Όλη η βλάστηση αποψιλώθηκε και περίπου 3.000 άνθρωποι παρασύρθηκαν στη θάλασσα από τα κύματα. Τα νησιά Thousand, μολονότι βρίσκονται 80 km ανατολικά του πορθμού Sunda καλύφθηκαν με κύματα ύψους 2 m.
Αυτόπτες μάρτυρες των τσουνάμι ήταν οι επιβάτες του πλοίου Louden το οποίο ήταν αγκυροβολημένο στον κόλπο Lampong κοντά στο χωριό Telok Betong, όταν έφτασαν τα τεράστια κύματα. Το πλοίο σώθηκε χάρις τις ηρωικές προσπάθειες του πλοιάρχου Lindemann. Κανείς δεν γνωρίζει ποσά ακριβώς ήταν τα θύματα των τσουνάμι. Τα επίσημα στοιχεία μιλούν για 36.417 θύματα, από τα οποία το 90% οφειλόταν στα τσουνάμι. Μήνες μετά την έκρηξη, η θάλασσα στα στενά Sunda ήταν καλυμμένη με παχιά στρώματα κίσσηρης τα οποία περιείχαν πτώματα από που παρέσυραν τα κύματα.
Τα τσουνάμι ευθύνονται για τις περισσότερες απώλειες από την έκρηξη του Κρακατάου. Εντούτοις, περίπου 4.500 θάνατοι (πάνω από το 10%) αποδίδονται στις πτώσεις τέφρας και στις πυροκλαστικές ροές. Ο όγκος της τέφρας που εκτινάχθηκε από το ηφαίστειο ανέρχεται σε περίπου 20 km3, είκοσι φορές περισσότερη από αυτήν της καταστροφικής έκρηξης της Αγίας Ελένης (ΗΠΑ) το 1980. Κοντά στη Σουμάτρα η θάλασσα είχε τόση τέφρα που έμοιαζε με ξηρά. Για εβδομάδες ήταν αδύνατο να πλησιάσουν τα σωστικά σκάφη στις παράκτιες περιοχές όπως το Telok Betong. Τους επόμενους μήνες οι άνεμοι και η παλίρροια διασκόρπισε τα στρώματα κίσσηρης πέρα από τα στενά Sunda στη θάλασσα της Ιάβας και τον Ινδικό ωκεανό. Υπάρχουν αναφορές από πλοία, που έπλεαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Krakatau, για στρώματα κίσσηρης που επέπλεαν στο νερό. Ένα τέτοιο έφτασε στη Νότια Αφρική πάνω από 8.000 km μακριά το Σεπτέμβριο του 1884.
Περίπου 2.000 θύματα στη νότια Σουμάτρα είχαν σοβαρά εγκαύματα, πιθανότατα από τις πυροκλαστικές ροές. Μολονότι η συμπεριφορά των πυροκλαστικών ροών και των μεγακυματισμών δεν έχει εξηγηθεί πλήρως με άμεσες παρατηρήσεις, φαίνεται ότι μπορούν να ταξιδεύσουν μεγάλες αποστάσεις πάνω από το νερό. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία της έκρηξης του Krakatau, αφού οι πυροκλαστικές ροές διήνυσαν την απίστευτη απόσταση των 40 km πάνω από τη θάλασσα του πορθμού Sunda και διατήρησαν τη θερμότητά τους ώστε να προκαλέσουν τα εγκαύματα στα θύματά τους. Υπάρχουν όμως και μαρτυρίες από τα πλοία που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή σε ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις. Στις 27 Αυγούστου το πλοίο Louden ήταν σε απόσταση 65 km βόρεια του Krakatau όταν κτυπήθηκε από δυνατούς άνεμους και τέφρα, ενώ το πλοίο W.H.Besse ήταν σε απόσταση 80 km βορειοανατολικά όταν κτυπήθηκε από θυελλώδεις ανέμους, τέφρα και την οσμή θείου.
Πως όμως είναι δυνατόν οι πυροκλαστικές ροές να ταξιδεύουν σε τόσο μεγάλες αποστάσεις; Οι πυροκλαστικές ροές είναι καυτά μίγματα από στερεά πυροκλαστικά και διαστελλόμενα ηφαιστειακά αέρια. Καθώς προωθούνται πάνω από το νερό, στη βάση της ροής το νερό μετατρέπεται σε ατμό. Η απότομη εξάτμιση του νερού ενισχύει τη ρευστοποίηση του νέφους και εμποδίζει την απόθεση των στερεών σωματιδίων, ιδίως των βαρύτερων κομματιών κίσσηρης. Έτσι επιτρέπει στις πυροκλαστικές ροές να διανύουν αποστάσεις δεκάδων χιλιομέτρων πάνω από τη θάλασσα. Η πρώτη φορά που αναγνωρίστηκε αυτό το φαινόμενο ήταν στην περίπτωση του ηφαιστείου Πελέ το 1902, όπου το πυρακτωμένο νέφος αφού αφάνισε την πόλη St. Pierre συνέχισε πάνω από τη θάλασσα για αρκετά χιλιόμετρα και έκαψε τα αγκυροβολημένα πλοία.
Τις επόμενες μέρες της έκρηξης η τέφρα παρασύρθηκε από τον άνεμο έως και 2.500 km. Το νέφος της λεπτόκοκκης ηφαιστειακής σκόνης, όμως, διασκορπίστηκε στη στρατόσφαιρα και περιέβαλε τη ζώνη του Ισημερινού μέσα σε δύο εβδομάδες. Τα επόμενα χρόνια έμεινε στην ατμόσφαιρα και επεκτάθηκε προς βορρά και νότο πριν τελικά να διαλυθεί.
Αυτό το νέφος περιείχε επίσης μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του θείου που εκπέμφθηκε από το Krakatau. Τα μόρια του αερίου ενώθηκαν με τους υδρατμούς και σχημάτισαν σταγονίδια θειικού οξέος. Αυτά τα όξινα αερολύματα μαζί με την ηφαιστειακή σκόνη σχημάτισε ένα ατμοσφαιρικό κάλυμμα που εμπόδιζε την ηλιακή ακτινοβολία, προκαλώντας έτσι πτώση της θερμοκρασίας παγκοσμίως κατά μερικούς βαθμούς.
Επίσης δημιουργήθηκαν πρωτοφανή οπτικά φαινόμενα που ήταν ορατά στο 70% της Γης. Έτσι, για αρκετά χρόνια μετά το 1883, ο ουρανός έπαιρνε εξωτικά χρώματα, ο ήλιος και η σελήνη περιβάλλονταν από άλω (φωτοστέφανα) και ενώ το λυκαυγές και το λυκόφως ήταν κατακόκκινα. Τα φαινόμενα αυτά εντυπωσίασαν αρκετούς ζωγράφους της εποχής, οι οποίοι τα αποτύπωσαν στους πίνακές τους.
Μετά από 44 χρόνια, στις 26 Δεκεμβρίου 1927, το ηφαίστειο ξύπνησε ξανά ξαφνιάζοντας μια ομάδα Γιαπωνέζων ψαράδων που είδαν ατμούς και τέφρα να βγαίνουν μέσα από τη θάλασσα στην καλδέρα. Η ηφαιστειακή δράση συνεχίστηκε και στις 26 Ιανουαρίου 1928 εμφανίστηκε πάνω από το νερό η κορυφή ενός βασαλτικού κώνου σκωριών. Ένα χρόνο αργότερα είχε δημιουργηθεί ένα μικρό νησί που ονομάστηκε το παιδί του Κρακατάου.Το Anak Krakatau έδωσε αρκετές εκρήξεις μέχρι σήμερα. Μολονότι αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει κίνδυνος για τα γειτονικά νησιά, οι εκρήξεις του Anak Krakatau θυμίζουν πάντα τον τρόμο του 1883.

Πηγές-USGS,Τμήμα Ηφαιστειολογίας ΑΠΘ
Δείτε βίντεο σχετικά με το θέμα

H πόλη που βυθίζεται!

18/7/2010

 
Η πόλη της Kiruna στη μακρινή βόρεια Σουηδία αναζητά ένα νέο σπίτι πριν η γη την καταπιεί. Μεταλλεία σιδήρου στην πόλη την κάνουν να βυθιστεί. Το κέντρο της πόλεως  διατρέχει τον κίνδυνο ολίσθησης κάτω από μια τρύπα που άφησαν τα ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος που δούλευαν στην περιοχή πριν από έναν αιώνα. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Κιρούνα και η νέα εθνική οδός  θα μεταφερθούν πρώτα δήλωσαν υπάλληλοι του Δήμου στο BBC News Online.
Όμως, ο Karl Wikstrom, εκπρόσωπος της κρατικής εταιρείας σιδηρομεταλλεύματος LKAB, είπε ότι οι κάτοικοι της πόλης δεν αντιμετώπισαν καμία άμεση απειλή από την τρύπα που χάραξαν τα ορυχεία και βρίσκεται σε βάθος περισσότερο από ένα χιλιόμετρο κάτω από τα πόδια τους. Η μετεγκατάσταση του κέντρου της πόλης θα γίνει σταδιακά μέσα στην επόμενη δεκαετία, είπε ο Karl.

Τα περισσότερα σπίτια στην πληγείσα περιοχή θα φορτώνονται με μεγάλα ρυμουλκούμενα μέσα και θα οδηγούνται σε μια νέα θέση γύρω από το ξενοδοχείο. Προχωρώντας προς το δημαρχείο, ωστόσο μπορεί να απαιτηθούν περισσότερες προσπάθειες. "Πρέπει να το κόψουμε σε έξι κομμάτια. Και τότε θα βρούμε κάπου να το πάμε για τα επόμενα 100 χρόνια", τόνισε ο Wikstrom. Μια παρόμοια λύση ενδέχεται να πρέπει να εκπονηθεί για την ξύλινη εκκλησία της πόλης που χρονολογείται από το 1913.Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Kiruna φαίνονται ψύχραιμοι από το σχέδιο."Ναι, πρέπει να κυκλοφορούν στην πόλη για λίγο ακόμη " είπε η Λένα Johansson από το τοπικό τουριστικό γραφείο. Αλλά, είπε, η πόλη οφείλει την ύπαρξή της στα ορυχεία,έτσι κάτοικοί της δεν έχουν κανένα πρόβλημα  να μετακομίσουν για να κρατήσουν ζωντανή τη βιομηχανία. Η LKAB λέει ότι απασχολεί άμεσα περίπου 1.800 άτομα από τους 24.000 κατοίκους της πόλης.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τα σιδηρομεταλλεύματα από τα μεταλλεία εξήχθησαν στην ναζιστική Γερμανία. Ο κ. Wikstrom ωστόσο λέει ότι η εταιρεία εξασφάλιζε στη Γερμανία του Χίτλερ μόνο μεταλλεύματα κακής ποιότητας. Μια νέα τοποθεσία για το κέντρο της πόλης έχει ήδη βρεθεί.
Δείτε φωτογραφίες απο την πόλη Kiruna.


Πηγή-BBC

Γιατί στην Ιαπωνία γίνονται πολλοί και μεγάλοι σεισμοί;

17/7/2010

 
Picture
Η Ιαπωνία βρίσκεται στο σημείο όπου συγκλίνουν 3 λιθοσφαιρικές πλάκες της Γης.Τα νησιά της Ιαπωνίας θεωρούνται το θαυμαστό αποτέλεσμα πολλών μεγάλων μετακινήσεων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών, από τα μέσα της Σιλούριου εποχής(400 εκ.χρόνια) έως το Πλειστόκαινο(2εκ.χρόνια).Το αποτέλεσμα της καταβύθισης της πλάκας των Φιλιππίνων κάτω από την Ευρασιατική ηπειρωτική πλάκα στα νότια, και της καταβύθισης της πλάκας του Ειρηνικού προς τα βόρεια δημιούργησε το νησιωτικό σύμπλεγμα της Ιαπωνίας που εμείς σήμερα γνωρίζουμε.
Η Ιαπωνία ήταν αρχικά μέρος της ανατολικής ακτής της Ευρασιατικής ηπείρου. Οι βυθιζόμενες πλάκες, κάτω από την Ευρασιατική πλάκα, τράβηξαν την Ιαπωνία ανατολικά, ανοίγοντας  την θάλασσα της περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο πορθμός των Τατάρων και το στενό της Κορέας άνοιξαν πολύ αργότερα.
Η Ιαπωνία επιπλέον βρίσκεται σε μια ηφαιστειακή ζώνη στο Ειρηνικό τμήμα του "Δαχτυλιδιού της Φωτιάς". Εκεί γίνονται συχνές σεισμικές δονήσεις και η περιστασιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα γίνεται αισθητή σε ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα. Για τον λόγο αυτό έχουμε καταστρεπτικούς σεισμούς που συχνά οδηγούν σε τσουνάμι, που εμφανίζονται αρκετές φορές κάθε αιώνα. Οι πλέον πρόσφατοι, μεγάλης κλίμακας σεισμοί έγιναν το 2004 στο Chūetsu και στο Hanshin το 1995. Εξαιτίας της ενεργούς γεωλογικής ζώνης και της γεωδυναμικής θέσης  της Ιαπωνίας, παρουσιάζονται πολλές θερμοπηγές που έχουν αναπτυχθεί ως τουριστικά θέρετρα .
Δείτε μοναδικό βίντεο που επεξηγεί τι ακριβώς γίνεται σήμερα στον ιαπωνικό υποθαλάσιο χώρο.

Πηγή-Βικιπαίδεια, USGS, METEN
<<Previous

    Γαία

    ''Ο Ουρανός είναι ο πατέρας και η Γη η μητέρα μου κι όσο μικρός και αν είμαι, βρίσκω τη θέση μου ανάμεσά τους''- Τσαγκ Ζάι
    Picture
    Σελίδα αφιερωμένη στην μοναδική Γαία ,ηλικίας 4.5 δις.ετών. Στην Κοσμογονία, συμβολίζει την υλική πλευρά του κόσμου ενώ το Χάος συμβολίζει τον χώρο του Σύμπαντος

    Αρχεία

    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    June 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    January 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010
    September 2010
    August 2010
    July 2010
    June 2010
    May 2010
    April 2010
    March 2010
    February 2010
    January 2010
    December 2009

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.