Blog Archives

Η πόρτα για την κόλαση!

16/7/2010

object width="480" height="385">

Αυτό το μέρος στο Ουζμπεκιστάν καλείται από τους ντόπιους «η πόρτα για την κόλαση». Βρίσκεται κοντά στη μικρή πόλη Darvaz. Η ιστορία αυτής της τοποθεσίας διαρκεί ήδη για 35 έτη. 'Ολα ξεκίνησαν όταν τρύπησαν το έδαφος της περιοχής κάποιοι γεωλόγοι για να βρούν αέριο. Κατόπιν ξαφνικά κατά τη διάρκεια της γεώτρησης βρήκαν ένα υπόγειο σπήλαιο, που ήταν τόσο μεγάλο ώστε όλη η περιοχή της γεώτρησης με όλο τον εξοπλισμό και τις σκηνές κατέληξαν βαθιά κάτω από το έδαφος. Κανένας δεν τόλμησε να πάει κάτω εκεί επειδή το σπήλαιο γέμισε με το αέριο. Έτσι το ανάφλεξαν ώστε κανένα δηλητηριώδες αέριο να μην μπορεί να βγει από την τρύπα, και από τότε, καίει, ήδη για 35 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε μικρή διακοπή. Κανένας δεν ξέρει πόσοι τόνοι του αερίου έχουν καεί για όλα εκείνα τα έτη αλλά φαίνεται ακριβώς να είναι ατελείωτο.Ενα από τα πιο παράξενα μέρη του πλανήτη, που μπορείτε να επισκεφθείτε και να το δείτε στο Google Earth τοποθετόντας τις συντεταγμένες σε 40°15 ′ 8 ″ Ν 58°26 ′ 23 ″ Ε

Πως δουλεύει το sonar στην έρευνα των ωκεανών.

15/7/2010

Το Okeanos είναι εξερευνητικό, σκάφος αμερικάνικο ειδικά σχεδιασμένο για την ωκεάνια εξερεύνηση. Είναι εξοπλισμένο με τα πιό πρόσφατα συστήματα τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του sonar πολλαπλής δέσμης. Αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιεί την αποστολή ακτίνων sonar στον ωκεανό και τη μέτρηση του χρονικού διαστήματος που παίρνει για αυτές τις ακτίνες να επιστρέψουν πίσω στο σκάφος. Με αυτό τον τρόπο, το sonar δημιουργεί μια τρισδιάστατη «καθαρή εικόνα», ή το βαθυμετρικό χάρτη, του θαλάσσιου πυθμένα.
Σε αυτό το βίντεο, ενώ το σκάφος εξέταζε με το sonar την ακτή της Καλιφόρνιας, κύματα που αναπήδησαν από αέριο που υπήρχε σε μια υδάτινη στήλη, δημιούργησαν μια αξιοπρόσεκτη εικόνα στο μόνιτορ του σκαφους από μια στήλη αερίου που αυξήθηκε 1,4 χιλιόμετρα από τον θαλάσσιο πυθμένα. Μια περιοχή καθιζήσεων εδάφους στη βάση της στήλης έχει οδηγήσει μερικούς επιστήμονες να υποθέσουν ότι η στήλη είναι από μεθάνιο, που απελευθερώθηκε από την καθίζηση εδάφους από τις ένυδρες ουσίες μεθανίου.
Το εξερευνητικό σκάφος Okeanos αυτή την στιγμή εξερευνά τα νερά βόρεια της Ινδονησίας για όλο το 2010, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Ινδονησίας. Το σκάφος θα συνεχίσει να εξερευνά το δυτικό Ειρηνικό το 2011.

Βίντεο από NOAA

«Μικρόβιο» που σιχαινόταν το οξυγόνο μας έδωσε την ζωή!

14/7/2010

Όλα έδειχναν ότι ο πλανήτης μας κατά τη διάρκεια της εξελικτικής του πορείας θα ακολουθούσε τη διαδρομή όλων των άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Είχε σχεδόν όλες τις πιθανότητες να γίνει και αυτός ένας νεκρός πλανήτης. Όμως, παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά. Πριν απο 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου παρόλο που η καυτή λάβα ακόμη εκτινασσόταν πάνω από τους ωκεανούς, άρχισαν να σχηματίζονται στα ρηχά θόλοι και στρώσεις μιας καινούργιας μορφής ζωής. Η πρώτη μορφή ζωής στον πλανήτη μας ήταν τα βακτήρια. Αυτά άλλαξαν τη μοίρα του πλανήτη αφού ήταν τα μόνα που δεν χρειάζονταν οξυγόνο. Ήταν η κύρια μορφή ζωής για 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν εμφανιστούν οι δεινόσαυροι, τα θηλαστικά και οι άνθρωποι.

Τα αρχαιότερα μικρόβια ανακαλύφθηκαν στην Αυστραλία και υπολογίζεται ότι εμφανίστηκαν πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ήταν στρωματόλιθοι, δηλαδή απολιθωμένα μονοκύτταρα φύκια που ενώνονταν για να σχηματίσουν νήματα. Όμως το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν ήδη τη φωτοσύνθεση δείχνει ότι οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί θα πρέπει να είναι ακόμα αρχαιότεροι. Το «πρώτο» μικρόβιο ζούσε μάλλον στο σκοτάδι, κοντά σε πηγές με ζεστό νερό ηφαιστειακής προέλευσης, πλούσιο σε θειικό οξύ, που το χρησιμοποίησε για να παράγει ενέργεια.
Οι «στρωματόλιθοι», όπως ονομάζονται, συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αρχαιότερα απολιθώματα και σήμερα απαντώνται μόνο σε λίγα μέρη του κόσμου και αποτελούν την πιο επιτυχημένη μορφή ζωής. Εξελίχτηκαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια και παρά την αξία τους είναι μια πολύ απλή μορφή ζωής αφού δεν είναι τίποτε άλλο από βακτήρια, τα οποία έκαναν κάτι το μοναδικό: απορροφούσαν την ηλιακή ενέργεια για τη φωτοσύνθεση και διέλυαν τις χημικές ενώσεις με το νερό, εκλύοντας οξυγόνο και η ύπαρξη των ήταν καθοριστική διότι άλλαξε ριζικά τον πλανήτη. Οι στρωματόλιθοι ήταν πολύτιμοι, διότι πρώτοι παρήγαγαν οξυγόνο σε μεγάλη ποσότητα. Πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια οι ωκεανοί του πλανήτη μας καλύπτονταν από στρωματόλιθους, που απελευθέρωναν οξυγόνο. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε κοσμογονικές αλλαγές και συνέβαλε, ώστε η Γη να αποκτήσει ατμόσφαιρα πλούσια σε οξυγόνο. Αυτό βέβαια δεν ήταν τόσο εύκολο και το εγχείρημα περιείχε πολλά εμπόδια, αφού η θάλασσα ήταν πλούσια σε σίδηρο που διαλυόταν στο νερό. Χρειάστηκε πολύς μα πολύς χρόνος, ώστε να αυξηθεί η ποσότητα του οξυγόνου. Όταν το οξυγόνο στο νερό αυξήθηκε, αντέδρασε με το σίδηρο που είχε σκουριάσει και τον κατακάθισε στο βυθό. Η αντίδραση αυτή δεν άφησε το οξυγόνο να εκλυθεί από το νερό. Η σκουριά κάλυψε το βυθό σε όλο τον πλανήτη και μετατράπηκε σε κοιτάσματα ορυκτού σιδήρου. Τότε σκούριασαν οι ωκεανοί και για να συμβεί αυτό η ατμόσφαιρα πρέπει να περιείχε τουλάχιστον 1% οξυγόνο. Καθώς ο πλανήτης μας σκούριαζε και το υλικό κατακάθιζε στον πυθμένα, ο σίδηρος άρχισε να συσσωρεύεται σε στιβάδες που δημιουργούσαν συμπαγές πέτρωμα. Είναι παράξενο αλλά το γεγονός ότι συναντάμε σίδηρο σήμερα οφείλεται στο ότι οι στρωματόλιθοι τότε παρήγαγαν πάρα πολύ οξυγόνο. Η διαδικασία αυτή έλαβε μέρος σε όλο τον πλανήτη και συνέβη, όταν τα επίπεδα οξυγόνου αυξήθηκαν.
Χάρη στους στρωματόλιθους οι άνθρωποι καρπώνονται τα οφέλη του σιδήρου κατασκευάζοντας αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία και τόσα άλλα αναγκαία πράγματα για την καθημερινότητα μας. Το οξυγόνο των στρωματόλιθων δεν έδωσε μόνο το μέταλλο που χρησιμοποιούμε εμείς. Πριν από 2 δισεκατομμύρια χρόνια, ο σίδηρος στους ωκεανούς είχε σκουριάσει, τόσο ώστε δεν υπήρχαν άλλα αποθέματα να αντιδράσουν με το οξυγόνο. Έτσι το οξυγόνο είχε πια μόνη διέξοδο την ατμόσφαιρα. Το οξυγόνο σχημάτισε μια προστατευτική ασπίδα, ανήλθε από την ατμόσφαιρα στην στρατοσφαιρα σχηματίζοντας το «στρώμα του όζοντος», που προστάτεψε τον πλανήτη από την υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου, και επέτρεψε την ανάπτυξη πολυκύτταρων οργανισμών. Όταν οι στρωματόλιθοι απελευθέρωναν οξυγόνο βοηθούσαν την ατμόσφαιρα και επέτρεψαν την ανάπτυξη νέων όντων. Το οξυγόνο είναι ένα εξαιρετικά πτητικό αέριο που υποστηρίζει πολλές μορφές ενέργειας, όχι μόνο τα βακτήρια. Με το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα η Γη απέκτησε μια μεγάλη ποικιλία πολυκύτταρων οργανισμών και τέλος εμάς τους ίδιους.
Δεν ήταν μια φυσιολογική και εύκολη διαδικασία να αλλάξει η γήινη ατμόσφαιρα κι από φτωχή να γίνει πλούσια σε οξυγόνο, αφού έπρεπε να αλληλεπιδράσουν οι ωκεανοί, ο φλοιός, η ατμόσφαιρα, η ζωή και ο χρόνος. Αυτό ήταν το μυστικό της Γης που προκάλεσε την έκρηξη της ζωής, μια από τις πολλές που έχει γνωρίσει ο πλανήτης μας, και σε αυτό βοήθησαν οργανισμοί, που στην κυριολεξία «σιχαίνονταν» το οξυγόνο. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο αέρας που σήμερα αναπνέουμε, περιέχει οξυγόνο το οποίο είναι προϊόν απέκκρισης αυτών των οργανισμών και βακτηριδίων. Τα βακτηρίδια επί δισεκατομμύρια χρόνια έζησαν στο πλανήτη μας σε ακραίες συνθήκες αλλά αναδείχτηκαν με το χρόνο, νικητές. Αν στην θέση τους βρίσκονταν οι άνθρωποι, το σίγουρο είναι ότι η μάχες αυτές θα είχαν προ πολλού χαθεί. Μεταλλασσόμαστε αργά, ενώ τα βακτηρίδια σήμερα μεταλλάσσονται πολύ γρήγορα αχρηστεύοντας πολλά φάρμακα που φτιάχνουμε. Ας πείσουμε τον εαυτό μας, έστω για λίγο, ότι αυτά και όχι εμείς οι άνθρωποι κατέχουν δεσπόζουσα θέση στη Γη.

Πηγή-Γεωστοχασμοί

Γιατί ο σεισμός της Σουμάτρα έδωσε γιγαντιαίο τσουνάμι;

13/7/2010

Στα τέλη του 2004 και στις αρχές του 2005, καταστροφικοί σεισμοί κούνησαν την Σουμάτρα, ένα νησί που βρίσκεται στη δυτική Ινδονησία. Οι δύο σεισμοί, μεταξύ των μεγαλύτερων που έπληξαν την Γη, έγιναν με μόνο κάποιους μήνες διαφορά, αλλά από το ίδιο ρήγμα , αλλά ο πρώτος σεισμός έδωσε το πιο θανατηφόρο τσουνάμι της σύγχρονης ιστορίας, ενώ το τσουνάμι του δεύτερου σεισμού ήταν πολύ λιγότερο δραματικό. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει γιατί συνέβη αυτό.
Όπως οι περισσότεροι από εμάς θυμούνται, στις 26 Δεκέμβρη 2004 ένας υποθαλάσσιος σεισμός μεγέθους 9,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έγινε κοντά Σουμάτρα και επεκτάθηκε 1.200 χιλιόμετρα προς τα βόρεια. Το αποτέλεσμα του τσουνάμι κατέστρεψε τις ακτές κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού, με τα κύματα τσουνάμι να φτάσουν έως και 30 μέτρα σε ύψος. Περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατομμύρια έμειναν άστεγοι .
Τρεις μήνες αργότερα, το 2005, σεισμός 8,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ χτύπησε πιο νότια και προκάλεσε ένα μικρότερο τσουνάμι που σκότωσε 1.300 άτομα. Οι επιστήμονες ήταν αβέβαιοι για ποιους λόγους οι σεισμοί αυτοί έδωσαν τσουνάμι που ήταν τόσο διαφορετικό αφού τα σπασίματα από τα οποία προήλθαν ήταν παρακείμενα τμήματα του ίδιου ρήγματος - ένα σπάσιμο στον φλοιό της Γης.
Η νέα μελέτη, του περιοδικού Science έδωσε την απάντηση στο ερώτημα των επιστημόνων. Ο σεισμός της 9ης Ιουλίου, έδειξε ότι το μέρος του ρήγματος που διερράγη το 2004, ήταν σε θέση να προχωρήσει πολύ περισσότερο στον πυθμένα από το σεισμό που ακολούθησε. Επειδή τα κύματα τσουνάμι δημιουργούνται από την κίνηση του πυθμένα– ενεργούν σαν ένα γιγαντιαίο υποβρύχιο κουπί - ένας σεισμός που κινείται περισσότερο στον πυθμένα δημιουργεί ένα μεγαλύτερο τσουνάμι.
Και οι δύο σεισμοί σημειώθηκαν από το ίδιο σύστημα ρηγμάτων, ξεκινώντας 30 - 40 χλμ. κάτω από το βυθό της θάλασσας ", δήλωσε ο γεωλόγος και μελετητής Simon Dean του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στην Αγγλία. "Τα αποτελέσματά της έρευνας θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε γιατί διαφορετικά τμήματα του ρήγματος συμπεριφέρονται διαφορετικά κατά τη διάρκεια της σεισμικής ολίσθησης που επηρεάζει στη συνέχεια την γέννεση του τσουνάμι. Αυτό είναι κρίσιμης σημασίας για την κατάλληλη αξιολόγηση της επικινδυνότητας και θα μας βοηθήσει να μετριάσουμε τα αποτελέσματα από τέτοια φαινόμενα . "
Εργαζόμενοι πάνω στο ερευνητικό σκάφος Sonne, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν σεισμικά μέσα με ηχητικά κύματα για να δούν τα στρώματα ιζημάτων κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα. Οι ανιχνευτές αποκάλυψαν ότι το 2004 το ρήγμα ήταν σε χαμηλότερη ζώνη πυκνότητας ρήγματος από τους γύρω βράχους. Αυτό βοήθησε την κίνηση του ρήγματος πιο κοντά στον θαλάσσιο πυθμένα κατά τη διάρκεια του πρώτου σεισμού.
Στο τμήμα του ρήγματος που κινήθηκε το 2005, δεν υπήρχε καμία απόδειξη για μια τέτοια ζώνη ρήγματος χαμηλής πυκνότητας, γεγονός που εξηγεί γιατί το τσουνάμι του ήταν μικρότερο.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν μια σειρά από άλλα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στη ζώνη διάρρηξης του σεισμού του 2004, όπως η τοπογραφία του βυθού, παραμορφωμένα ιζήματα και εστίες μικρών σεισμών (μετασεισμοί ) μετά από το κύριο σεισμό .
Οι σεισμοί της Σουμάτρα και η συχνή σεισμική δραστηριότητα οφείλεται στο γεγονός ότι η περιοχή βρίσκεται κοντά στα όρια 2 τεκτονικών πλακών της Γης - οι πλάκες επιπλέουν στον, λιωμένο βράχο μέσα στη Γη, που είναι γνωστός ως μανδύας. Σεισμοί συμβαίνουν σε αυτό το μέρος εξαιτίας της ζώνης καταβύθισης, όπου μια τεκτονική πλάκα υποβυθίζεται κάτω μία άλλη. Αντί να ολισθαίνει η μία πάνω στη άλλη ομαλά, οι πλάκες έρχονται σε επαφή, και η ενέργεια συσσωρεύεται έως ότου τελικά κινδυνεύουν να γλιστρήσουν ή να σπάσουν, απελευθερώνοντας την αποθηκευμένη ενέργεια, και τότε ακριβώς γίνεται ο σεισμός.
Με τη σύγκριση της δυτικής ζώνης καταβύθισης της Ινδονησίας με άλλες ζώνες καταβύθισης σε όλο τον κόσμο, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι η περιοχή του σεισμού 2004 της Σουμάτρα δεν είναι μια ζώνη πολύ συνηθισμένη, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι κίνδυνοι από τσουνάμι μπορεί να είναι ιδιαίτερα υψηλοί σε αυτή την περιοχή.
"Με την κατανόηση παραμέτρων που κάνουν μια συγκεκριμένη περιοχή πιο επικίνδυνη σε φαινόμενα σεισμών και τσουνάμι, μπορούμε να μιλήσουμε για τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχουν διάφορες άλλες περιοχές από ανάλογα φαινόμενα», είπε ο ερευνητής Sean Gulick του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν. « Πρέπει να εξετάσουμε ποια είναι τα όρια του μεγέθους των σεισμών και πως αυτά συμβάλλουν στη δημιουργία των τσουνάμι . "

Πηγή-Science

Challenger Deep, το βαθύτερο μέρος στη Γη!

12/7/2010

Η τάφρος Μαριάννων νήσων είναι η βαθύτερη θέση στη Γη. Είναι μεγαλύτερη ακόμη και από το ύψος του όρους Έβερεστ. Η τάφρος είναι το μέρος όπου ο ωκεανός εξαφανίζεται προς το κέντρο της γης. Οι πιέσεις σε αυτό το βάθος είναι 17 φορές μεγαλύτερες από εκείνες που χρειάζονται για να συντρίψουν ένα πυρηνικό υποβρύχιο. Μόνο δύο άτομα πήγαν κάτω από την τάφρο, λιγότεροι από εκείνους που στείλαμε φεγγάρι. Ακολουθήστε τις τολμηρές αποστολές σε αυτήν την άβυσσο και ερευνήστε την μοναδική γεωλογία της περιοχής που έχει δημιουργήσει αυτό το εκπληκτικό μέρος κατά μήκος του ωκεανού.
Η τάφρος βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, στα ανατολικά των Μαριάνων Νήσων. Έχει μήκος περίπου 2.550 χιλιόμετρα, αλλά έχει ένα μέσο πλάτος μόλις 69 χιλιόμετρα. Το βαθύτερο μέρος της τάφρου είναι περίπου 10.916 μέτρα και ονομάζεται ChallengerDeep, το οποίο αποτελεί μια μικρή σχισμή στο νότιο άκρο της. Βρίσκεται μεταξύ δύο τεκτονικών πλακών, όπου το δυτικό άκρο της πλάκας του Ειρηνικού υποβυθίζεται κάτω από την μικροπλάκα των Μαρριάνων. Η μετακίνηση των πλακών αυτών είναι επίσης υπεύθυνη για το σχηματισμό της Μαριάνων Νήσων.

Δείτε τα υπόλοιπα μέρη της σειράς -βίντεο που αφορούν την τάφρο από το HistoryChannel

http://www.youtube.com/watch?v=Rei8G7RNiDI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=gHgRDnvOnM4&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=SdmuX0nv-xE&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=bbtFsbuopAA&feature=related

Δείτε που διεξάγεται ο μεγάλος τελικός του Μουντιάλ!

11/7/2010

Το Soccer City , το γήπεδο που χτίστηκε για να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και όπου σήμερα γίνεται ο μεγάλος τελικός, μπορεί να έχει χωρητικότητα 97.400 ανθρώπων, αλλά το μέγεθός του δεν είναι τίποτε σε σύγκριση με το κολοσσιαίο ποσό των συντριμμιών εξόρυξης των μεταλλείων γύρω από αυτό.
Γνωστοί ως σωροί σκουριάς, δεν είναι τίποτα άλλο από τεράστιες συστάδες από θραυστό πέτρωμα , το οποίο μπορεί να δει κανείς στην παραπάνω δορυφορική εικόνα της NASA , και το οποίο πετάχτηκε μετά τη εξόρυξη του χρυσού. Χρυσοφόρα στρώματα πετρωμάτων έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή αυτή στα τέλη του 19ου αιώνα, και η εξόρυξη χρυσού τροφοδοτεί εδώ και καιρό την οικονομία της Νότιας Αφρικής.
Σήμερα, η εύκολη πρόσβαση στον χρυσό έχει τελειώσει, και οι μεγάλες εταιρείες εξόρυξης μεταφέρουν τα απόβλητα τους από την εξόρυξη του χρυσού. Μόλις 0,015 ουγκιά (0,43 γραμμάρια) χρυσού αναλογεί σε κάθε τόνο βράχου που είναι σκαμμένος σε τεράστια ανοιχτά κοιλώματα. Το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού είναι μικροσκοπικές κηλίδες. Μια ενιαία διασταυρούμενη ζώνη, με αυτόν τον ρυθμό, θα χρειαστεί 20 τόνους χρυσού – θρυμματισμένης πέτρας.
Εκτός από το να σκίζουν την γη, τα ορυχεία χρυσού χρησιμοποιούν τόνους κυανιδίου - περίπου 180 τόνοι του κυανιδίου νατρίου παγκοσμίως κάθε έτος - για να εξαγάγουν το χρυσό από τα κοιτάσματα του. Ούτε οι πιό προσεκτικές προσπάθειες μπορούν να εξουδετερώσουν το θανάσιμο δηλητήριο και δεν μπορούν να κρατήσουν την ουσία μακριά από το φυσικό περιβάλλον. Από τις ποσότητες κυανίδιου που διαλύονται στους ποταμούς, στις μικρές διαρροές που βρίσκονται από εδώ και εκεί, το κυανίδιο που απελευθερώνεται από τις μεταλλευτικές διαδικασίες δημιουργεί προβλήματα στην άγρια φύση, μολύνοντας παροχές πόσιμου ύδατος, και σκοτώνοντας κατά περιόδους ουσιαστικά όλη την υδρόβια ζωή σε τμήματα του ποταμού τουλάχιστον 400 χιλιόμετρων.
Η Advanced Land Imager ( ALI) -( δορυφόρος EO -1) της NASA συνέλαβε την εικόνα αυτή από το στάδιο όπου θα διεξαχθεί σήμερα ο τελικός του Μουντιάλ, στις 14 Μαΐου 2009, ενώ η κατασκευή του γηπέδου ήταν προφανώς ακόμη σε εξέλιξη. Η περισσότερη από την βλάστηση στην παραπάνω εικόνα εμφανίζεται είτε μπεζ ή καφέ. Η πράσινη έκταση στα ανατολικά της Soccer City είναι ένα γήπεδο γκολφ .

Πηγή-ouramazingplanet.com

Τα ηφαίστεια της Αφροδίτης

11/7/2010

Ηφαίστεια που εκτινάσσουν στάχτη και λάβα δεν υπάρχουν μόνο στην Γη. Στη κοντινή μας Αφροδίτη, όπου η ατμόσφαιρά της είναι πολύ ζεστή και ξεπερνά τους 400 βαθμούς Κελσίου υπάρχουν πολλά ηφαίστεια. Οι ερευνητές ένιωσαν μεγάλη έκπληξη όταν το διαστημικό όχημα «Venus Εxpress» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος διαπίστωσε ότι μεγάλο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη, κυρίως στο νότιο ημισφαίριο, ήταν καλυμμένο από λάβα.

Η λάβα εντοπίστηκε λόγω της υπέρυθρης ακτινοβολίας που εκπέμπει και οι επιστήμονες της ESA υπολόγισαν πως παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλοί κρατήρες στην Αφροδίτη, η επιφάνειά της γεμίζει από αυτό το παχύρρευστο υγρό ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η λάβα που εντοπίστηκε είναι γεωλογικά πρόσφατη και έχει ηλικία από 2,5 εκατομμύρια μέχρι 250.000 χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι στον πλανήτη μπορεί να συμβούν και στο μέλλον ηφαιστειακές εκρήξεις. Στη Γη, η λάβα που ρέει από τα έγκατα αλληλεπιδρά γρήγορα με το οξυγόνο και τα άλλα στοιχεία στην ατμόσφαιρα, αλλάζοντας έτσι τη σύνθεσή της. Στην Αφροδίτη εκτιμάται ότι συμβαίνει μια παρόμοια διαδικασία, αν και πιο έντονη, λόγω της πιο καυτής και πυκνής ατμόσφαιρας, που αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα.

Βίντεο από ηφαίστειο της Αφροδίτης

Πηγή -ESA

Υπάρχει χρυσός στους ωκεανούς;

10/7/2010

Πριν από λίγους μήνες, έπεσε ένα άρθρο στην προσοχή μου. Σύμφωνα με το οποίο εκτιμάται ότι τα υδροθερμικά φρεάτια στα ανοικτά των ακτών της Ισλανδίας μπορεί να έχουν αποθέσει 1 εκατ. τόνους χαλκού και ψευδαργύρου στον φλοιό των ωκεανών. Τα υγρά των φρεατίων από το χώρο του ωκεανού έδειξαν επίσης μεγαλύτερες από τις κανονικές συγκεντρώσεις σε χρυσό και άργυρο. Τότε σκέφτηκα." Κρίμα που δεν έχω ένα υποβρύχιο με ρομπότ εξόρυξης να συγκεντρώσω όλα τα μεταλλεύματα και να γίνω πάμπλουτος ! "

Δεν πέρασε λίγος καιρός και, η Κίνα κάνει κάτι πολύ σχετικό με εκείνο που ήδη σας ανέφερα ,ή τουλάχιστον, έχει τα μέσα για να φτιάξει τα κατάλληλα εργαλεία για αυτό το εγχείρημα. Πολύ σύντομα θα ξεκινήσουν οι Κινέζοι το ταξίδι για την εξόρυξη του πυθμένα των ωκεανών. Σύμφωνα με ένα άρθρο στην Independent την περασμένη εβδομάδα, η κινεζική κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει την δημιουργία ενός υποθαλάσσιου ορυχείου σε υδροθερμικά φρεάτια στον Ινδικό Ωκεανό, σε βάθος περίπου 1.700 μέτρα.
Δεν πρόκειται για το πρώτο υποθαλάσσιο ορυχείο. Η καναδική εταιρεία Nautilus Minerals είχε αναπτύξει σχέδια να εργαστεί στη βαθιά θάλασσα για χρόνια, και αυτή τη στιγμή δραστηριοποιείται στα ανοικτά ύδατα της Παπούα- Νέα Γουινέα. Ένας από τους βασικούς στόχους της εταιρείας (μαζί με την εταιρεία DeBeers που έχει ξεκινήσει υποβρύχια εξόρυξη διαμαντιών εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα), είναι να εξετάσει τις μεθόδους για το πώς θα εκμεταλλευτεί τους πόρους του βυθού. Φυσικά, μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι εδώ το θέμα διατήρησης αυτών των μοναδικών φυσικών οικοσυστημάτων. Τα υδροθερμικά συστήματα βαθιάς θάλασσας είναι μερικά από τα πιο συναρπαστικά και όχι επαρκώς κατανοητά φυσικά περιβάλλοντα στη Γη. Η μορφές ζωής που υπάρχουν μέσα και γύρω από αυτά τα ανοίγματα συχνά δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στον πλανήτη.Σε παλαιότερο άρθρο σς έδειξα πως γεννιέται η ζωή σε αυτά τα μοναδικά οικοσυστήματα. Από ότι φαίνεται εκτός απο ζωή αυτά τα συστήματα μέσα απο φυσικές διεργασίες γεννούν και πολύτιμο ορυκτό πλούτο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ έχουν δώσει προτεραιότητα στην έρευνα για ζωή σε αυτά τα μοναδικά περιβάλλοντα στον 'Αρη.
Στο παρελθόν, η εταιρεία Nautilus Minerals είχε εξασφαλίσει τις υπηρεσίες της Cindy Lee Van Dover του Πανεπιστημίου Ντιουκ, η οποία ωστόσο είναι φανατική υποστηρίκτρια της προστασίας των υδροθερμικών υποθαλάσσιων οικοσυστημάτων. Έτσι υπάρχει η αίσθηση, τουλάχιστον, ότι εταιρεία Nautilus Minerals θέλει να διερευνήσει αυτό το πρόβλημα πριν από τις μεταλλευτικές έρευνες κατά τρόπο που να ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις στο περιβάλλον .
Ας ελπίσουμε ότι εξακολουθεί να ισχύει το ίδιο και για την Κίνα. Να ακολουθήσει η ασιατική υπερδύναμη την ίδια κατεύθυνση, ειδικά όταν ο χρυσός, το ασήμι και άλλα πολύτιμα μέταλλα αρχίσουν να εξορύσσονται από τα υποθαλάσσια ορυχεία της.

Βίντεο σχετικά με αυτά τα μοναδικά οικοσυστήματα.

Πηγή-Discovery,Independent

Ποια είναι η πραγματική ηλικία της Γης;

9/7/2010

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Αδάμ δημιουργήθηκε την έκτη ημέρα της ύπαρξης του πλανήτη μας ενώ επίσης διδάσκει ότι η Γη είναι περίπου 6.000 χρονών, κατά προσέγγιση μερικών εκατοντάδων ετών πάνω ή κάτω.'Εχουν όμως έτσι τα πράγματα;Τι πιστεύουν οι επιστήμονες; Ποιά είναι όμως η πραγματική ηλικία του πλανήτη μας;

Η Γη είναι σήμερα 4.55 ± 0.05 δισεκατομμύρια χρονών, και αυτό έχει καθοριστεί όχι από κάποιες αυθαίρετες παρατηρήσεις. Προέρχεται κυρίως από την ραδιενεργό χρονολόγηση των μετεωριτών. Επιπλέον τα παλαιότερα υλικά της Γης που βρέθηκαν μέχρι σήμερα είναι περίπου 4,4 δισεκατομμυρίων χρονών στηριζόμενοι στην χρονολόγηση κρυστάλλων ζιρκονίτη ενός ορυκτού που καταγράφει σχεδόν τα πάντα στην φύση. Μικροί κρύσταλλοι του ζιρκονίτη από τους λόφους του Jack Hills της δυτικής Αυστραλίας- είναι τουλάχιστον 4.404 δις.χρονών. Τα πετρώματα της Σελήνης όσο και των μετεωριτών που βρέθηκαν δίνουν ηλικίες της τάξης των 4,5 δισεκατομμυρίων χρονών.Μέχρι σήμερα κανένα πέτρωμα της Γης απο αυτά που έχουν βρεί οι επιστήμονες δεν ξεπερνά αυτή την ηλικία. Με βάση όλα αυτά η ηλικία της Γης εκτιμάται ότι είναι 4,55 ± 0,05 δισεκατομμυρίων χρονών δεδομένου ότι η Γη σχηματίστηκε κατά την ίδια στιγμή που σχηματίστηκαν οι υπόλοιποι πλανήτες.

Κοινά ραδιενεργά στοιχεία και ο χρόνος ζωής τους

Ραδόνιο -222        3,8 ημέρες

Άνθρακα-14        5.730 χρόνια

Κάλιο -40          1,248 δισεκατομμύρια χρόνια

Ουράνιο -238      4,468 δισεκατομμύρια χρόνια

Ρουβίδιο -87      47 δισεκατομμύρια χρόνια

Τα «παιδιά» του Κάρολου Δαρβίνου

8/7/2010

Ο Πίτερ και η Ρόζμαρι Γκραντ, οι πραγματικοί κληρονόμοι του μεγάλου Βρετανού φυσιοδίφη, ζουν στα νησιά Γκαλαπάγκος τουλάχιστον έξι μήνες κάθε χρόνο τα τελευταία 37 χρόνια και μελετούν την εξέλιξη των ειδών. Το ζεύγος των Αμερικανών επιστημόνων έφτασε στα Γκαλαπάγκος το 1973. Τότε, ήταν δυο νεαροί ερευνητές που ταξίδεψαν στα πιο διάσημα νησιά της επιστήμης χάρις σε μια υποτροφία 4.000 δολαρίων για ένα έτος.Μολονότι έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, ακόμη δεν έχουν τελειώσει τη δουλειά τους.Η επιστήμη, λένε, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Στο μεταξύ, ανακηρύχθηκαν επίτιμοι καθηγητές στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον και έλαβαν δεκάδες τιμητικές διακρίσεις, όπως το βραβείο Κιότο το 2009 και το βραβείο Μπαλζάν το 2005. Με τα χρηματικά έπαθλα που συνοδεύουν αυτές τις διακρίσεις μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν ένα μέρος της έρευνάς τους.

Ο Πίτερ και η Ρόζμαρι Γκραντ εγκαταστάθηκαν στα Γκαλαπάγκος το 1973 μαζί με τα δυο τους παιδιά, έξι και οκτώ χρόνων. Η εκπαίδευσή τους δεν ήταν τυπική. Τα δυο παιδιά μελετούσαν με τους γονείς τους στα διαλείμματα των ερευνών στο νησί, ενώ τις περισσότερες φορές ακολουθούσαν τους δυο επιστήμονες στις εξερευνήσεις τους. Η κόρη τους δημοσίευσε την πρώτη της έρευνα για τις τσίχλες στα 13 της χρόνια για να ακολουθήσει και επαγγελματικά τα βήματα των γονιών της μετά την ενηλικίωσή της. Η ημέρα της οικογένειας στα νησιά του Δαρβίνου ξεκινά εδώ και 37 χρόνια στις 5 τα ξημερώματα, μια ώρα πριν από την αυγή. Αυτή την ώρα έχει λιγότερη ζέστη, και το ζεύγος των επιστημόνων μπορεί να αφιερωθεί στη μελέτη του ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας βράχους και χαράδρες και στήνοντας παγίδες για τα είδη που πρέπει να καταγραφούν. Στις 11 το πρωί ο Πίτερ και η Ρόζμαρι Γκραντ επιστρέφουν στη βάση τους για να φάνε μια σούπα και να ανταλλάξουν πληροφορίες γύρω από τις παρατηρήσεις τους.Το μεσημέρι, αντίθετα, είναι η στιγμή του «μαρκαρίσματος» των πουλιών, 25 έως 30 την ημέρα. Η εργασία τους τελειώνει στις 4 το απόγευμα με ένα ντους από αλμυρό νερό κι ένα γεύμα από τόνο και ρύζι. Το τροπικό ηλιοβασίλεμα έρχεται στις 6 και 19 λεπτά ακριβώς. Μισή ώρα αργότερα πέφτει το σκοτάδι. Σε αυτές τις τέσσερις δεκαετίες οι δυο επιστήμονες παρατήρησαν και καταχώρησαν στο αρχείο τους με μεθοδικότητα και υπομονή επτά γενιές ενός είδους σπίνου που ενδημεί στα Γκαλαπάγκος. Η δουλειά τους έδωσε μια νέα ώθηση στη θεωρία της εξέλιξης και εξουδετέρωσε την άποψη ότι στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου δεν μπορούν να γίνουν ακριβείς παρατηρήσεις γύρω από την επιλογή των ειδών.

Μελετώντας τους σπίνους, το ζεύγος Γκραντ ανακάλυψε ότι οι μεταβολές στη διαθεσιμότητα της τροφής που οφείλονται στις απότομες αλλαγές του κλίματος, έχουν ως συνέπεια την αύξηση του ποσοστού θνησιμότητας και οδηγούν σε μια ταχεία φυσική επιλογή. Με άλλα λόγια, στις περιόδους ξηρασίας, όταν οι σπόροι είναι πιο σκληροί, οι σπίνοι που διαθέτουν δυνατό και φαρδύ ράμφος επιβιώνουν πολύ πιο εύκολα από τους σπίνους με το λεπτό ράμφος, το οποίο αναζητά την τροφή του στους χυμούς των καρπών και τους μαλακούς σπόρους. Το αποτέλεσμα είναι ότι στην επόμενη γενιά του είδους κυριαρχούν σπίνοι με φαρδύ ράμφος. Όταν επικρατούν οι αντίθετες κλιματικές αλλαγές, αυτή η διαδικασία αντιστρέφεται.Η μεγάλη ταχύτητα των γενετικών μεταλλάξεων που διαπιστώθηκε χάρις στην μοναχική εργασία των δυο ερευνητών προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα. Ο Πίτερ και η Ρόζμαρι Γκραντ είχαν επίσης την τύχη να παρατηρήσουν τη δημιουργία ενός νέου είδους που προέκυψε από τη διασταύρωση ενός τοπικού πουλιού με έναν «μετανάστη» που έφτασε στα Γκαλαπάγκος από τη νήσο Σάντα Κρουζ. Στα 73 τους χρόνια, οι δυο ερευνητές βλέπουν τη μόνη απειλή για τις μελέτες τους να προέρχεται από τους θεολόγους που απορρίπτουν ολοκληρωτικά τη θεωρία της εξέλιξης υποστηρίζοντας φανατικά τον ευφυή σχεδιασμό. Όπως δηλώνει ο Πίτερ Γκραντ, «το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η νέα γενιά των Αμερικανών φονταμενταλιστών θεολόγων που προσπαθεί να καταστρέψει χρόνια επιστημονικής δουλειάς».

Δείτε βίντεο σχετικά με τα Γκαλαπάγκος, του ΒΒC
Πηγή-epirusgate.blogspot.com

Κατάδυση στα όρια σύγκρουσης των πλακών του Ατλαντικού.

7/7/2010

Η περιοχή Thingvellir είναι ένα από τα πιο παράξενα μέρη του πλανήτη. Αποτελεί μέρος του συστήματος ρηγμάτων του Βόρειου Ατλαντικού. Το Thingvellir και η μεγάλη ρηξιγενής κοιλάδα της Ανατολικής Αφρικής είναι οι μόνες περιοχές στη Γη, όπου κανείς μπορεί να παρατηρήσει με τα μάτια του τις φυσικές διεργασίες και τα αποτελέσματα δύο μεγάλων πλακών που αποσυντίθεται. Έγινε εθνικό πάρκο της Ισλανδίας το 1928, εξαιτίας του ιδιαίτερου τεκτονικού και ηφαιστειακού του περιβάλλοντος και λόγω της ιστορικής σημασίας του.

Η επαφή μεταξύ της βορειοαμερικανικής και ευρασιατικής πλάκας έχει αφήσει τα σημάδια της στις ρωγμές ή στα ρήγματα που διαβαίνουν την περιοχή. Μέρος αυτής της παράξενης και εντυπωσιακής συνύπαρξης είναι και το φαράγγι της Almannagjá. Η κατάδυση μεταξύ της αμερικανικής και ευρασιατικής ηπειρωτικής πλάκας γίνεται στο εθνικό πάρκο του Thingvellir. Η θερμοκρασία του νερού είναι περίπου 2,7 βαθμοί Κέλσιου και προέρχεται από την γεωθερμική διέξοδο ενός θαλάμου που βρίσκεται μακρυά κάτω από τη γήινη επιφάνεια. Η περιοχή κατάδυσης είναι τόσο μαγευτική που κάνει μερικούς ανθρώπους να δοκιμάσουν το βέρτιγκο και να πηδήσουν μέσα (με μια μάσκα φυσικά). Το νερό είναι τόσο καθαρό που μπορείτε να το πιείτε σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια της κατάδυσης. Μια καταπληκτική εμπειρία, όχι όμως για τους κλειστοφοβικούς.

Η περιοχή γεωλογικά δεν είναι τίποτα άλλο από μια τάφρο που οριοθετείται από ρήγματα. Το τεκτονικό ρήγμα στενεύει περίπου 20-25 χιλιόμετρα στην βορειοδυτική πλευρά και περίπου 10 χλμ. νοτιοδυτικά . Η επέκταση των πλακών εμφανίζεται κατά μήκος της κοιλάδας. Τα αναχώματα των πλακών της κοιλάδας κινούνται με ρυθμό περίπου 7 mm ετησίως , ενώ κατά τη διάρκεια των τελευταίων 9000 χρόνων η εκτιμώμενη οριζόντια επέκταση ήταν της τάξης των 70 μέτρων. Το πάτωμα υποχωρεί κατά περίπου 1 mm ανά έτος, με συνολική καθίζηση 40 μέτρα για τα τελευταία 9000 χρόνια. Οι κινήσεις αυτές είναι ορισμένες φορές αρκετά επεισοδιακές, με την τελευταία μεγάλη σεισμική δραστηριότητα να λαμβάνει μέρος το 1789,κατά την οποία το δαπέδο της τάφρου κινήθηκε 1-2 μέτρα προς τα κάτω.
Δείτε τα βίντεο

Ο πυρήνας σιδήρου της Γης

6/7/2010

Περίπου ένας στους 20 μετεωρίτες αποτελείται από κάποια μεταλλεύματα σιδήρου-νικελίου. Αν και σπάνιοι, οι μετεωρίτες σιδήρου είναι ο σημαντικότερος τρόπος σχηματισμού και αίτιο ύπαρξης μεταλλικού σιδήρου στην επιφάνεια της Γης. Το κόκκινο χρώμα της επιφάνειας του Άρη θεωρείται ότι προέρχεται από πετρώματα πλούσια σε σίδηρο.
Όμως ο σίδηρος είναι το έκτο αφθονότερο στοιχείο στο σύμπαν. Ενώ αποτελεί περίπου το 5% της επιφάνειας της Γης, ο γήινος πυρήνας θεωρείται ότι αποτελείται κατά ένα μεγάλο μέρος από ένα κράμα σιδήρου-νικελίου που αποτελεί το 35% της συνολικής μάζας της γης. Ο σίδηρος είναι συνεπώς το αφθονότερο στοιχείο στη Γη, αλλά μόνο το τέταρτο αφθονότερο στοιχείο στην επιφάνειά της, μετά το αργίλιο. Το μεγαλύτερο μέρος του σιδήρου στην επιφάνεια βρίσκεται ενωμένο με το οξυγόνο ως οξείδια σιδήρου όπως ο αιματίτης, ο γκετίτης και ο μαγνητίτης ή θειούχα (σιδηροπυρίτης).
Έχετε αναρωτηθεί πως δημιουργήθηκε ο πυρήνας σιδήρου της Γης; Στα πρώτα στάδια της δημιουργίας του πλανήτη, η Γη ήταν ολοσχερώς σε ρευστή κατάσταση, λόγω δε της βαρύτητας, πυκνότερα υλικά έρρευσαν προς το κέντρο κατά τη διάρκεια μίας διαδικασίας που καλείται πλανητική διαφοροποίηση, ενώ τα λιγότερο πυκνά υλικά έμειναν στην επιφάνεια. Ως αποτέλεσμα, ο πυρήνας αποτελείται κυρίως από σίδηρο. Δείτε σχετικό βίντεο.

Όρος Αγίας Ελένης, 30 χρόνια αργότερα.

5/7/2010

Πριν από 30 χρόνια, το ηφαίστειο της Αγίας Ελένης των ΗΠΑ, βρυχήθηκε και μετά απο την κύρια ηφαιστειακή δραστηριότητα έδωσε μια τρομερή έκρηξη που ισοπέδωσε την γύρω περιοχή καταστρέφοντας τα περιβάλλοντα δάση και την βλάστηση, σκοτώνοντας 57 ανθρώπινες ζωές. Αυτό το σύντομο βίντεο παρουσιάζει την καταστροφική έκρηξη – καθώς και την καταπληκτική αποκατάσταση του τοπίου από τις ίδιες φυσικές δυνάμεις- μέσα από τα μάτια των δορυφόρων Landsat, τα οποία καταγράφουν τον πλανήτη μας για περίπου 40 χρόνια.
Η περιοχή του ηφαιστείου της Αγίας Ελένης από τότε που έγινε η έκρηξη έκλεισε οριστικά στο κοινό. Η αμερικανική κυβέρνηση προέβη σε αυτή την ενέγεια για να βοηθήσει το έργο των ερευνητών.Το πως επανέρχεται η ζωή μετά απο μια ηφαιστεική έκρηξη ήταν ένα απο τα μεγάλα ερωτήματα της επιστημονικής κοινότητας.Κάποια μέρα θα πάρουμε περισσότερες απαντήσεις σχετικά με αυτό το θέμα. Εως τότε απολαύστε τον τρόπο με τον οποίο ένα καμμένο και κατεστραμμένο τοπίο μετατρέπεται μέσα απο τις ίδιες δυνάμεις της φύσης σε ένα πανέμορφο τόπο.
Δείτε το βίντεο από την ΝΑΣΑ

Η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη που έγινε ποτέ στην Γη

4/7/2010

Η καλντέρα La Garita βρίσκεται στο ηφαιστειακό βουνό San Juan νοτιοδυτικά του Κολοράντο. Εκεί έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου που συνέβη ποτέ στον πλανήτη μας. Όπως διαπιστώθηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στο Canyon Tuff έγινε η μεγαλύτερη έκρηξη τόφφου που έχει ανακαλυφθεί ποτέ. Η έκρηξη έγινε πριν από 28,7 εκατομμύρια χρόνια και δημιούργησε πάνω από 1.200 κυβικά χιλιόμετρα ηφαιστειακού υλικού. Αυτό το γεγονός ήταν αρκετό από μόνο του να καλύψει τη λεκάνη της λίμνης Μίτσιγκαν και να ξεχειλίσει. Το Fish Canyon Tuff είναι γνωστό ότι είναι εξαιρετικά ομοιογενές ως προς την σύνθεσή του, γεγονός που αποκαλύπτει ότι προήλθε από ένα μόνο συμβάν ψύξης παρά τον τεράστιο όγκο του.
Η γεωλογική εξέταση του εν λόγω τόφφου αποκάλυψε ότι αποτέθηκε σε μία και μόνο υπερέκρηξη που οι γεωλόγοι αποκαλούν ,ενιαία μονάδα ψύξης. Το μάγμα που εξήλθε ήταν δύο φορές περισσότερο από εκείνο της έκρηξης της καλντέρας του πάρκου του Yellowstone. Η έκρηξη υπολογίστηκε ότι είναι περίπου τέσσερις χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ηφαιστείου της Αγίας Ελένης που έγινε στην Ουάσινγκτον στις 18 Μαΐου 1980.
Όταν ο θάλαμος μάγματος κατέρρευσε δημιούργησε μια καλντέρα, που μετρήθηκε περίπου 35Χ75 χιλιόμετρα. Γεωλόγοι εκτιμούν ότι η έκρηξη του ηφαιστείου της κοντινής κορυφής Pagosa Peak αποσταθεροποίησε τον θάλαμο μάγματος της Garita με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια πολύ μεγαλύτερη έκρηξη. Έχει υπολογιστεί για το ηφαίστειο ότι η έκρηξη ήταν 9.1 της κλίμακας έντασης (Vei) .
Ωστόσο εκείνο που πρέπει να τονισθεί ότι εκτός από εκείνη την έκρηξη έχουν γίνει άλλες 7 εκρήξεις στην καλντέρα της La Garita. Μια από αυτές είχε μέγεθος 8.5 Vei και δημιούργησε την καλντέρα Bachelor. Αυτή η έκρηξη του ηφαιστείου που δημιούργησε το Carpenter Ridge Tuff (190 κυβικά μίλια). Περίπου 27 εκατομμύρια χρόνια πριν, έκρηξη μεγέθους 8.3 Vei, δημιούργησε την καλντέρα Σαν Λουίς, και τα 135 κυβικά μίλια του Νέλσον Mountain Tuff. Περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια πριν η ίδια δημιούργησε την καλντέρα Creede με τα 120 κυβικά μίλια του Snowshoe Mountain Tuff .Αυτή η σειρά των εκρήξεων του ηφαιστείου δημιούργησε τα La Garita Όρη με ύψος πάνω από 1.300 μέτρα.
Αν η μεγαλύτερη πυρηνική έκρηξη που έγινε στην Γη και λέγεται ότι συνέβη στην πρώην Σοβιετική Ένωση μετράται σε 50 μέγα-τόνους τότε συγκρινόμενη η έκρηξη της La Garita ήταν τουλάχιστον 10.000 φορές μεγαλύτερη με αποτέλεσμα να θεωρείται σαν η πιο έντονη και βίαιη έκρηξη που έχει ποτέ συμβεί στη Γη μετά από εκείνη της Chicxulub του Μεξικού και με την οποία σταμάτησε η βασιλεία των δεινοσαύρων στη Γη.Ωστόσο εκείνη η πρόσκρουση έγινε από ουράνιο σώμα που χτύπησε την Γη πριν απο 65 εκ.χρόνια.
Η περιοχή που επλήγη από την έκρηξη εκτιμάται ότι κάλυψε και τις τέσσερις γωνιές του χώρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Η στάχτη από αυτή την εκδήλωση έφθασε μέχρι την περιοχή της Καραϊβικής.

Πηγή-Wikipedia

Ρώσοι προειδοποιούν ότι ο πυθμένας του κόλπου του Μεξικού έσπασε

3/7/2010

Ρώσοι επιστήμονες που κατέβηκαν με βαθυσκάφος στον κόλπο του Μεξικού διαπίστωσαν ότι ο βυθός έχει σπάσει σε πολλά σημεία από τα οποία αναβλύζει πετρέλαιο. Οι πιθανές επιπτώσεις; Ασύλληπτες. Βλέπουν καταστροφή του Ατλαντικού ωκεανού. Δηλητηριώδεις βροχές για όλη τη Βόρεια Αμερική. Κρούουν τον κώδωνα κινδύνου για περιβαλλοντικά προβλήματα στα οικοσυστήματα του κόλπου. Οι Ρώσοι ζητάνε από τους Αμερικάνους να σταματήσουν την ρύπανση με πυρηνική βόμβα κι οι Αμερικάνοι φοβούνται ότι έτσι θα μειώσουν τα ενεργειακά αποθέματα που τόσο χρειάζονται!!!

Για το σενάριο αυτό σας έχω μιλήσει αφού οι Σοβιετικοί χρησιμοποιούσαν πυρηνικά σε ανάλογα περιστατικά του παρελθόντος. Την παρούσα στιγμή φαίνεται ότι η BP είναι πολύ λίγη για να κάνει οτιδήποτε. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα ,ας διαβάσουν το άρθρο από το CNNreport

<<Previous

Forward>>