Κατά τη διάρκεια των ημερών του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση άρχισε να χρησιμοποιεί πυρηνικά σε όλο το βορειοανατολικό Καζακστάν για να διερευνήσει τη δυνατότητα της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς σε κατασκευές, όπως μετακίνηση γης, δημιουργώντας κανάλια και δεξαμενές, γεωτρήσεις για πετρέλαιο και ούτω καθεξής. Οι δοκιμές διεξήχθησαν σύμφωνα με το πρόγραμμα το οποίο είχαν αποκαλέσει οι Σοβιετικοί ως ''Πυρηνικές Εκρήξεις για την Εθνική Οικονομία''. Αυτή ήταν η σοβιετική εκδοχή του "Operation Plowshare" - ένα παρόμοιο πρόγραμμα που επινοήθηκε από τις ΗΠΑ.
Έχοντας δανειστεί την τρομερή ιδέα από τις ΗΠΑ, το σοβιετικό πρόγραμμα ξεκίνησε διστακτικά στην αρχή και κατέληξε να είναι πολλές φορές μεγαλύτερο από ότι το πρόγραμμα των ΗΠΑ όσον αφορά τον αριθμό των εκρήξεων με πειράματα πεδίου .Ενώ οι ΗΠΑ διεξήγαγαν 27 δοκιμές και το πρόγραμμα τους τερματίστηκε το 1977, οι Σοβιετικοί το συνέχισαν μέχρι το 1989, κατά το οποίο διεξήγαγαν περίπου 156 πυρηνικές δοκιμές.
Μία από τις καλύτερα γνωστές δοκιμές είναι το πείραμα του Ιανουαρίου του 1965 στην Chagan, στην τοποθεσία Σεμιπαλατίνσκ του Καζακστάν. Η δοκιμή Chagan σχεδιάστηκε για να ελεγχθεί η καταλληλότητα των πυρηνικών εκρήξεων για τη δημιουργία ταμιευτήρων. Ήταν η πρώτη και η μεγαλύτερη από όλες τις πυρηνικές εκρήξεις για το πρόγραμμα Εθνικής Οικονομίας. Μια συσκευή 140 κιλοτόνων τοποθετήθηκε σε μία τρύπα βαθιά 178m στην ξερή κοίτη του ποταμού Chagan έτσι ώστε το χείλος του κρατήρα θα λειτουργούσε ως φράγμα για το ποτάμι σε περιόδους υψηλής ροής. Η έκρηξη δημιούργησε έναν κρατήρα με μήκος 400 μέτρα και 100 μέτρα βάθος, με ύψος χείλους από 20 έως 38 μέτρα. Αργότερα, ένα κανάλι διανοίχτηκε στον κρατήρα και μία δεξαμενή πίσω από αυτό, για να γεμίσει με νερό.
Η δεξαμενή, ανεπίσημα γνωστή ως λίμνη Chagan, εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα ουσιαστικά την ίδια μορφή. Το νερό εξακολουθεί να είναι ραδιενεργό – είναι περίπου 100 φορές μεγαλύτερο από το επιτρεπόμενο επίπεδο των ραδιονουκλιδίων στο πόσιμο νερό, αν και 100-150 μέτρα μακριά τα δοσολογικά επίπεδα ήταν στο βασικό επίπεδο. Εκείνη την εποχή της δημιουργίας της, η σοβιετική κυβέρνηση ήταν υπερήφανη για την λίμνη Chagan. Έκαναν μια ταινία με τον Υπουργό και υπεύθυνο για το σύνολο του σοβιετικού προγράμματος πυρηνικών όπλων, να βουτά στο νερό της λίμνης του κρατήρα ενώ νερό από αυτό χρησιμοποιήθηκε για τη διατροφή των βοοειδών στην περιοχή.
Εκτιμάται ότι περίπου το 20% των ραδιενεργών προϊόντων από τη δοκιμή Chagan είχε ξεφύγει από την ζώνη έκρηξη, και ανιχνεύθηκε ακόμη πάνω από την Ιαπωνία. Αυτό εξόργισε τις ΗΠΑ για την παραβίαση των διατάξεων της Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Περιορισμένων Δοκιμών του Οκτωβρίου του 1963. Οι Σοβιετικοί απάντησαν ότι ήταν μια υπόγεια δοκιμή και ότι η ποσότητα των ραδιενεργών συντριμμιών που διέφυγαν στην ατμόσφαιρα ήταν ασήμαντη. Μετά από αρκετές μετέπειτα αλληλεπιδράσεις, το θέμα τελικά εγκαταλείφθηκε και ξεχάστηκε.

Γεωδίφης


Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Nuclear Weapons Archive
3.amusingplanet.com

Βίντεο από την πυρηνική δοκιμή που δημιούργησε τη λίμνη Chagan

Είμαι λάτρης της οδήγησης και των πτήσεων που χρησιμοποιούν κάθε είδους προϊόντων πετρελαίου, για το οποίο είμαι ευγνώμων.
Θέλω, επίσης, να διατηρηθεί η ποιότητα του νερού μας και να αποφευχθούν οι μη αναστρέψιμοι κίνδυνοι που θα προκύψουν από το μολυσμένο νερό που μπορεί να διαφύγει προς τα πάνω από τα βαθιά πετρώματα στα υπόγεια ύδατα κατά τη διάρκεια εντατικών διαδικασιών εξόρυξης πετρελαίου, όπου το νερό εκχύνεται υπό υψηλή πίεση, με ή χωρίς τοξικά χημικά.
Εγώ υπηρετώ σε ηγετικούς ρόλους τόσο για το Δίκτυο Δράσης της Santa Barbara County και το τοπικό τομέα του Sierra Club. Και οι δύο οργανώσεις υποστηρίζουν μια λογική και ασφαλή αύξηση της ήδη εγκεκριμένης εξόρυξης πετρελαίου.
Είναι καλό επίσης η δημιουργία φορολογικών εσόδων και η αύξηση του όγκου των ταμειακών ροών σε καλά αμειβόμενους εργαζομένους και στην τοπική οικονομία. Ευνοούν την ανάπτυξη, ωστόσο, οι δύο οργανώσεις υποστηρίζουν την πρωτοβουλία για την απαγόρευση του fracking, η οποία πρόκειται να αποφασιστεί από τους ψηφοφόρους στις εκλογές του Νοεμβρίου. Να θυμίσουμε ότι η πρωτοβουλία δεν έχει καμία σχέση με την τρέχουσα και ήδη έχουν εγκριθεί μελλοντικά έργα παραγωγής πετρελαίου.
Η τοπική γεωλογία κάνει τις εντατικές τεχνικές εξόρυξης πετρελαίου επικίνδυνες. Για την καλύτερη κατανόηση των κινδύνων, αναφέρομαι σε τμήματα του βιβλίου του John McPhee του, ''Χρονικά ενός πρώην κόσμου", στην περιγραφή ενός γεωλόγου των στρωμάτων βράχου που βρίσκονται κάτω από τα πόδια μας στο Central Coast, τα οποία δεν είναι τακτοποιημένα οριζόντια, έτσι ώστε να περιορίζεται το υλικό έκχυσης, αλλά αντίθετα είναι ύπουλα λυγισμένα, διπλωμένα, και έχουν αναποδογυρίσει λόγω των πολύ ενεργών τεκτονικών πλακών.
Ανάλογα με τους γεωλογικούς προσανατολισμούς του στρώματος που προκύπτουν, με έκχυση ατμού, υγρών ή στερεών, μερικές φορές μπορεί να μην ταξιδεύουν στις κατευθύνσεις που προορίζονται. Με τη σειρά του, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το νερό που παράγεται - ενδεχομένως να είναι εμπλουτισμένο με τοξικές ουσίες - θα μπορούσε επίσης να ακολουθήσει ακούσια μονοπάτια κατά μήκος ρηγμάτων ή σε γεωλογικά στρώματα που οδηγούν προς τα πάνω, πλάγια, ή κατά μήκος μιας συνεχούς διαδρομής για μεγάλες αποστάσεις.
Παρά το γεγονός ότι McPhee δεν κάνει καμία αναφορά στην εξόρυξη πετρελαίου, προκύπτει ότι πολλές διαδρομές ροής επιτρέπουν τη διαφυγή των τοξικών υλικών από τα βάθη κοντά στην επιφάνεια και αυτό θα πρέπει να αναμένεται, εάν η ενισχυμένη έγχυση υπό πίεση χρησιμοποιείται ευρέως. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει τοξικά υλικά στα υπόγεια ύδατα που βρίσκονται εκατοντάδες μέτρα πάνω από το μέρος από όπου εξάγεται το πετρέλαιο.
Στην πραγματικότητα, έχουμε μία κατάσταση που πρόσφατα παρατηρήθηκε με εκχύλιση κυκλικού-ατμού η οποία προκαλεί αύξηση της διαρροής σε ένα πεδίο πετρελαίου νότια από το Orcutt, όπου 96 φρεάτια -γεωτρήσεις χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνική. Σύμφωνα με ένα άρθρο της Santa Maria Times στις 8 Μαρτίου, η διαρροή έχει προκύψει φυσιολογικά στην περιοχή, αλλά ο αριθμός τους αυξήθηκε καθώς εμφανίστηκε το έργο της εκχύλισης κυκλικού -ατμού.
Κανείς δεν ξέρει ποια οδό πήρε το πετρέλαιο για να φτάσει στην επιφάνεια. Η πετρελαϊκή εταιρεία απέκτησε άδεια έκτακτης ανάγκης για να τοποθετήσει δοχεία στα σημεία από τα οποία έχει διαρρεύσει το πετρέλαιο. Στη συνέχεια πήρε την άδεια για να κάνει άλλες 96 γεωτρήσεις ώστε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που είχε ήδη επιδεινωθεί.
Οι υποστηρικτές του κυκλικού ατμού στην North County υποστηρίζουν ότι το πετρέλαιο που παράγεται βρίσκεται πολύ κάτω από τα υπόγεια ύδατα που χρησιμοποιούνται για τη γεωργία και τις αστικές χρήσεις. Αλλά ακόμα και ο παραμικρός κίνδυνος είναι πάρα πολύ μεγάλος, και λόγω της γεωλογίας της περιοχής, υπάρχει η ανησυχία ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά..
Αν ο υδροφορέας μας μολυνθεί, αυτό θα κάνει ακατάλληλη την ανθρώπινη διαβίωση στην κοιλάδα της Santa Maria και της παραγωγικότητας της γεωργίας. Δεδομένου ότι αυτές οι εντατικές μέθοδοι εκχύλισης θέτουν το νερό μας σε κίνδυνο, θέλουμε να απαγορευθούν τώρα για να αποφύγουμε τα χειρότερα που δεν μπορούν να αναιρεθούν αν προκύψουν αποτυχίες, παρά τις καλύτερες προσπάθειες των παραγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ας συνεχίσουμε με ένα μέτριο επίπεδο εξόρυξης πετρελαίου, αλλά χωρίς fracking, με την μέθοδο κυκλικού-ατμού ή συναφείς μεθόδους.

Γεωδίφης

Επιστολή του Jerry Connor αντιπρόεδρου του διοικητικού συμβουλίου του Δικτύου Δράσης Santa Barbara County. Μια προοδευτική και υπεύθυνη άποψη για τα τοπικά ενεργειακά θέματα.

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - όπως η ηλιακή και αιολική - είναι μια χαρά, όταν ο άνεμος φυσάει αρκετά ισχυρά και τροφοδοτεί τις ανεμογεννήτριες ή όταν ο ήλιος θερμαίνει τους ηλιακούς συλλέκτες. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι η ενέργεια που παράγουν είναι διαλείπουσα. Ο άνεμος έχει μια ενοχλητική συνήθεια να εξασθενεί, όπως και ο ήλιος να κρύβεται πίσω από τα σύννεφα.
Ερευνητές της αιολικής και ηλιακής ενέργειας αντιμετωπίζουν ένα ακόμη δίλημμα, και αυτό είναι ο τρόπος για να αποθηκεύουν την ενέργεια που παράγουν, πριν αυτή διοχετευθεί στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Ένα καλό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στη Χαβάη. Το νησιωτικό κράτος είναι η ιδανική τοποθεσία για την ηλιακή ενέργεια, όχι μόνο λόγω της υψηλής ηλιοφάνειας , αλλά κυρίως λόγω της απόστασης και της έλλειψης ορυκτών καυσίμων κάτι που καθιστά το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας 3 φορές ψηλότερο από το μέσο όρο των ΗΠΑ. Για να μειώσει τους λογαριασμούς ενέργειας, το 10 % της Χαβάης έχει εγκαταστήσει ηλιακούς συλλέκτες στις στέγες των σπιτιών. Όλα καλά μέχρι στιγμής.
Όμως την περασμένη χρονιά, η κρατική μονοπωλιακή εταιρεία Heco άρχισε να αρνείται να συνδέεται με ηλιακούς συλλέκτες και να αγοράζει ενέργεια από μερικούς κατοίκους, λόγω των φόβων ότι το δίκτυο θα μπορούσε να παρουσιάζει πλεόνασμα , όταν οι ακτίνες του ήλιου είναι ισχυρότερες. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια, όπου το μεγαλύτερο μέρος της ηλιακής ενέργειας παράγεται από το μεσημέρι έως τις 4. Η πλειοψηφία των ενεργειακών αναγκών παρατηρείται το βράδυ, για τα φώτα, τα ψυγεία, τα κλιματιστικά κά την ίδια περίπου ώρα.
Ο καλύτερος τρόπος είναι να αποθηκεύεται η ενέργεια όταν βρίσκεται σε πλεόνασμα και να διανέμεται κατά τη διάρκεια των φορτίων αιχμής, και να απελευθερώνεται σταδιακά.
Ένας τρόπος είναι να αντλείται μέσω-υδροηλεκτρικής ενέργειας. Το Bath County Hydro στη Βιρτζίνια, είναι ο μεγαλύτερος σταθμός υδροηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο, καθώς επίσης και μεγαλύτερης αποθήκευσης ενέργειας. Δύο δεξαμενές, η μία πάνω από την άλλη, λειτουργούν ως ένα είδος φράγματος για την παραγωγή ενέργειας, όταν η ζήτηση είναι υψηλή, και αποθηκεύουν ενέργεια σε περιόδους χαμηλής χρήσης. Όμως οι εγκατάσταση κοστίζει πολύ ακριβά περίπου 1,6 δισ. δολάρια, και αυτή είναι τιμή μόλις του 1985.
Μια άλλη εναλλακτική λύση που έχει έρθει πιο πρόσφατα στο προσκήνιο, είναι με την τεχνολογία που προέρχεται από το βανάδιο. Το όνομά του προέρχεται από την Σκανδιναβική θεά της ομορφιάς, Vanadis, η κύρια χρήση του βαναδίου είναι για την ενίσχυση του χάλυβα. Ρίχνοντας λίγο βανάδιο σε μια παρτίδα του χάλυβα επιτρέπει στη χαλυβουργία να χρησιμοποιήσει 40 % λιγότερο υλικό. Το μέταλλο χρησιμοποιείται επίσης σε σούπερ κράματα και σε εφαρμογές αεροδιαστημικής, τα οποία απαιτούν 99,9% καθαρότητα. Ο Henry Ford το είχε χρησιμοποιήσει στην πρώτη Model T.
Χημικοί έχουν ανακαλύψει μια άλλη χρήση για το βανάδιο. Όταν ένα ηλεκτρικό ρεύμα διέρχεται μέσω δύο δεξαμενών βαναδίου διαλύεται σε θειικό οξύ, δημιουργεί ένα είδος επαναφορτιζόμενης μπαταρίας που ονομάζεται "μπαταρία βαναδίου οξειδοαναγωγής". Κύρια πλεονεκτήματα της μπαταρίας είναι η σταθερότητα της - μπορεί να επαναφορτιστεί μέχρι και 20.000 φορές χωρίς να χάσει την απόδοση, που σημαίνει μια πιθανή μακρά διάρκεια ζωής που είναι επίσης επεκτάσιμη, που σημαίνει ότι προσφέρει σχεδόν απεριόριστη ικανότητα συσσώρευσης σε μεγαλύτερες δεξαμενές αποθήκευσης.
Ενώ η τεχνολογία είναι ακόμα εν τη γενέσει και δαπανηρή, μία εταιρεία βλέπει μπροστά και έχει ανοίξει το πρώτο ορυχείο βαναδίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και ελπίζει να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος μιας νέας αγοράς αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας στη Βόρεια Αμερική. Το βανάδιο θα εξορύσσεται από τη Νεβάδα. Το ορυχείο βρίσκεται ήδη σε πλήρη λειτουργία. Η ηλιακή ενέργεια που χρησιμοποιείται για την λειτουργία του ορυχείου θα αποθηκεύεται σε μια μπαταρία βαναδίου ροής, χρησιμοποιώντας το εξορυσσόμενο βανάδιο ως πρώτη ύλη.
Πρόκειται για μια τεράστια νέα βιομηχανία, μια βιομηχανία τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχει ήδη αρχίσει στην Ασία .Η Κίνα,έχει θέσει ως στόχο να επιτύχει την αποθήκευση του 5% της συνολικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το βανάδιο είναι αργυρόλευκο μέταλλο, με ισχυρή λάμψη , μαλακό και εύθρυπτο. Παρουσιάζει μεγάλη ανθεκτικότητα στη διάβρωση, καθώς δεν προσβάλλεται από καυστικά αλκάλια, υδροχλωρικό οξύ και θειικό οξύ, δεν αντιδρά με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας ούτε προσβάλλεται από το θαλάσσιο νερό. Συναντάται σε περίπου 65 διαφορετικά ορυκτά, τα σημαντικότερα από αυτά είναι ο καρνοτίτης ,ο βαναδινίτης, o ροσκοελίτης και o πατρονίτης .Παρατηρείται επίσης, σε ορισμένα κοιτάσματα αργού πετρελαίου, ορυκτών ανθράκων και βιτουμενίτες. Η εμφάνισή του εκεί πρέπει να συνδέεται με οργανισμούς (εχινοδέρμα), όπου υποκαθιστά εν μέρει το σίδηρο στην αιμοσφαιρίνη. Φασματοσκοπικά έχει εντοπιστεί η ύπαρξή του σε αρκετά άστρα.
Χρησιμοποιείται στην κατασκευή ειδικών κραμάτων, ιδιαίτερα χαλύβων, καθώς αποτελεί σημαντικό παράγοντα σταθεροποίησης των σιδηροκαρβιδίων,ως συμπληρώματα διατροφής για το body building επειδή αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης, στην κεραμεική και είναι από τους σημαντικότερους καταλύτες της πετροχημικής βιομηχανίας και στην παρασκευή θειικού οξέος.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Oilprice.com
2.Βικιπαίδεια

Το 1981, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν υποστήριξε ότι τα δέντρα παράγουν περισσότερη ατμοσφαιρική ρύπανση από τα αυτοκίνητα, τροφοδοτώντας με μία αστεία φράση τα ΜΜΕ, τα οποία αργότερα μίλησαν για "δέντρα δολοφόνους." Δεν ήταν εντελώς λάθος, αλλά αρκετά κοντά.
Είναι αλήθεια ότι ορισμένα δάση εκπέμπουν πτητικές οργανικές ενώσεις και υδρογονάνθρακες όπως το ισοπρένιο, το οποίο συμβάλλει στη ρύπανση του αέρα. Παρόλο που το ίδιο το ισοπρένιο είναι ακίνδυνο, το αέριο αντιδρά με άλλες ουσίες στην ατμόσφαιρα με την παρουσία του ηλιακού φωτός για να σχηματίσουν ορισμένους τύπους λεπτών αερολυμάτων και όζοντος στο επίπεδο εδάφους.
Το όζον κοντά στο έδαφος προκαλεί προβλήματα υγείας, ζημιές σε καλλιέργειες, και συμβάλλει στην αλλαγή του κλίματος. Στην στρατόσφαιρα, το όζον είναι ευεργετικό, διότι εμποδίζει βλαβερές υπεριώδεις ακτίνες να φτάσουν στην επιφάνεια της γης.
''Όμως ο Reagan παρέλειψε να αναφέρει ότι μη υγιεινά επίπεδα όζοντος δεν θα δημιουργούνταν, χωρίς τα οξείδια του αζώτου(NOx ), δηλαδή ρύποι που εκπέμπονται από τη βενζίνη και την χρήση άνθρακα'', εξήγησε ο Μπράιαν Duncan, ένας ατμοσφαιρικός επιστήμονας στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA και αναπληρωτής επιστήμονας του έργου για το δορυφόρο Aura.
Δεδομένου ότι το φως του ήλιου είναι πανταχού παρόν και τα δάση εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες πτητικών οργανικών ουσιών στο καλοκαίρι, είναι η ποσότητα του οξειδίου του αζώτου που καθορίζει τα επίπεδα του όζοντος πάνω από τις πόλεις για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Αυτό το NO x πιο συχνά παρέχεται από τα οχήματα.
Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν δισεκατομμύρια προσπαθώντας να περιορίσουν τις εκπομπές υδρογονανθράκων, αλλά αυτές οι προσπάθειες είχαν μικρή επίδραση σχετικά με το όζον σε επίπεδο εδάφους, επειδή τα δάση τροφοδοτούσαν με φυσικούς υδρογονάνθρακες σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από τον William Chameides του Georgia Tech υπογραμμίζοντας τη ματαιότητα της προσπάθειας για τον περιορισμό των υδρογονανθράκων όταν αγνοούμε τα οξείδια του αζώτου.
"Υδρογονάνθρακες από τα δάση είναι τόσο κοινοί και διαδεδομένοι στις ανατολικές ΗΠΑ ενώ η παρουσία τους κατακλύζει απλά οτιδήποτε παράγεται από τους ανθρωπογενείς υδρογονάνθρακες", δήλωσε ο Duncan. "Ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε το σχηματισμό του όζοντος είναι να κάνουμε κάτι για τα οξείδια του αζώτου, το οποίο είναι ότι έχει γίνει στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Ως αποτέλεσμα, η επιφάνεια του όζοντος έχει μειωθεί. Για να μην αναφέρουμε ότι τα δάση είναι ένα φυσικό και σημαντικό μέρος του περιβάλλοντος. Η κοπή δέντρων απλά δεν έχει κανένα νόημα. "
Ενώ οι δορυφόροι δεν μπορούν να μετράνε τις εκπομπές ισοπρενίου από τα δάση άμεσα, μπορούν όμως να μετρήσουν τα επίπεδα φορμαλδεΰδης (HCHO), ένα αέριο που σχηματίζεται ως αποτέλεσμα της οξειδώσεως των εκπομπών ισοπρενίου και ως υποπροϊόν των πυρκαγιών.
Ο ανωτέρω χάρτης- βασίζεται σε στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την παρακολούθηση του όζοντος (ΟΜΙ) με εργαλεία ειδικά από τον δορυφόρο Aura- μας δείχνει την παγκόσμια διανομή της φορμαλδεΰδης τον Σεπτέμβριο του 2013.
Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις της φορμαλδεΰδης παρατηρήθηκαν πάνω από το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, στη νοτιοανατολική Αφρική, και στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ ισοπρένιο από τα δάση ήταν η κύρια πηγή της φορμαλδεΰδης σε αυτούς τους τομείς, οι παρατηρήσεις από το Imaging Spectroradiometer (MODIS) δείχνουν ότι πυρκαγιές, πιθανότατα και καύση υπολειμμάτων καλλιεργειών, επιπλέον συνέβαλαν για τα υψηλά επίπεδα σε αυτές τις περιοχές.
Πριν από δέκα χρόνια, ο δορυφόρος Aura ξεκίνησε από την βάση Vandenberg Air Force Base στην Καλιφόρνια. Από τότε, ο Aura έχει συνεισφέρει τα μέγιστα στην κατανόηση της ατμόσφαιρας της Γης.

Γεωδίφης

Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης,ΝΑΣΑ

Ακόμα μαθαίνουμε για την καταπληκτική ζωή γύρω από τις θερμές πηγές στο βυθό της βαθιάς θάλασσας- όμως και για άλλα είδη υδροθερμικών συστημάτων που είναι ακόμη πιο μυστηριώδη. Ο James Bell περιγράφει τις πρόσφατες εργασίες για τους μοναδικούς οργανισμούς που ζουν εκεί.
Μπορεί να έχετε δει υποβρύχια βίντεο με του πανύψηλους πυλώνες των βαθέων υδάτων, όπου αναδύεται σούπερ-καυτό μαύρο νερό, και καλύπτεται με περίεργα λευκά καβούρια ή έντονους κόκκινους σωληνοσκώληκες σε προγράμματα όπως το The Blue Planet. Αυτές είναι υδροθερμικές αναβλύσεις, συχνά θεωρούνται μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές ανακαλύψεις στον φυσικό κόσμο.
Αλλά το εντυπωσιακό, είναι τα φουγάρα από τα υδροθερμικά οικοσυστήματα δεν είναι μόνα στη βαθιά θάλασσα. Γνωρίζουμε πολύ λιγότερο για το τι συμβαίνει όταν ζεστό νερό από βαθιά μέσα στη Γη διασχίζει τον λασπώδη βυθό στα λεγόμενα ''diffuse-flow''ή αναβλύσεις διάχυτης ροής. Εδώ, αναμιγνύεται με κρύο νερό της θάλασσας κάτω από το βυθό της θάλασσας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποτελεί την εικονική καμινάδα, επειδή το νερό κρυώνει πάρα πολύ αργά- αλλά και ότι αυτά τα οικοσυστήματα φιλοξενούν εντελώς διαφορετικούς οργανισμούς.
Η σημαντική διάκριση μεταξύ των υδροθερμικών πηγών και αναβλύσεων διάχυτης ροής είναι πόσο διαφορετικές είναι από το υπόλοιπο του πυθμένα των βαθέων υδάτων. Μακριά από μεσο-ωκεάνιες κορυφογραμμές και τάφρους, τα περισσότερα οικοσυστήματα των βαθέων υδάτων συναντώνται σε μια ατελείωτη πεδιάδα με παχιά, μαλακή λάσπη. Οι περισσότεροι οργανισμοί του βυθού έχουν προσαρμοστεί σε αυτό το περιβάλλον, τρώγοντας σωματίδια που βυθίζονται κάτω από την επιφάνεια.
Αντίθετα, οι υδροθερμικές καμινάδες είναι σκληρές και ακανόνιστες, γι 'αυτό είναι δύσκολο οι οργανισμοί που έχουν προσαρμοστεί σε λάσπη να ζήσουν εκεί. Ομοίως, οι οργανισμοί που προσαρμόζονται στις καμινάδες δεν μπορούν να ζήσουν αλλού. Οι αναβλύσεις διάχυτης ροής και οι ψυχρές πηγές μοιάζουν περισσότερο με συστήματα που ζουν σε κανονικές συνθήκες βαθέων υδάτων.
Εξακολουθούν να φιλοξενούν εξειδικευμένους οργανισμούς και ζώα, όπως τα γιγαντιαία μύδια βαθιάς θάλασσας, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο για τα άλλα βαθιά πλάσματα της θάλασσας να επωφεληθούν από τα επιπλέον τρόφιμα που παράγονται. Αυτό έχει ένα-δυο ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Πρώτον, προωθεί την ποικιλομορφία και την αφθονία της ζωής δεύτερον, αυτό σημαίνει ότι τα ζώα είναι πολύ πιο δραστικά από ότι στα κανονικά ιζήματα βαθιάς θάλασσας - και αυτό έχει συνέπειες για ολόκληρο το κλίμα μας.
Στα περισσότερα μέρη της Γης, όλη η ενέργεια που απαιτείται για τη ζωή προέρχεται από τον Ήλιο, την οποία χρησιμοποιούν τα φυτά για τη δημιουργία της ζάχαρης μέσω της φωτοσύνθεσης. Αλλά στις καμινάδες βαθέων υδάτων, το νερό χαρακτηρίζεται από ειδικές ενώσεις, τις οποίες τα βακτήρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να καθορίσουν την ενέργεια χωρίς την ανάγκη για το φως του ήλιου - μια διαδικασία γνωστή ως chemosynthesis(σύνθεση υδατανθράκων από το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό). Η ενέργεια παρέχεται από το ξεκλείδωμα αποθηκευμένης ενέργειας στους χημικούς δεσμούς των ενώσεων αυτών, όπως το υδρόθειο, ή το μεθάνιο.
Οι θερμοκρασίες στις οπές διάχυτης ροής είναι περίπου 40-50°C πάνω από την κανονική, κατώτερη όμως από τις καμινάδες (όπου μπορεί να φθάσει τους 400°C), αλλά δεν είναι όλα τα χημειοσυνθετικά περιβάλλοντα ζεστά. Η χημειοσύνθεση μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε εντελώς κανονικές θερμοκρασίες βαθέων υδάτων, σε περιοχές όπου υπάρχουν υδρογονάνθρακες όπως το μεθάνιο κάτω από τον βυθό της θάλασσας - στις λεγόμενες ''ψυχρές πηγές'' υποθαλάσσια μέρη που είναι πολύ σημαντικά για το κλίμα.
Όσον αφορά τον άνθρακα που μετατρέπεται σε βραχώδεις σχηματισμούς,τι σημαίνει αυτό για το κλίμα; Ένας από τους σημαντικότερους τρόπους με τους οποίους η υπερπροσφορά σε διοξείδιο του άνθρακα αφαιρείται από την ατμόσφαιρα είναι από τα φυτά στην επιφάνεια των ωκεανών, μερικά από τα οποία βυθίζονται στον πυθμένα της θάλασσας. Όταν φτάσουν εκεί, τα ζώα που ζουν στο βυθό της θάλασσας το τρώνε, και με αυτό τον τρόπο αναμιγνύεται με το ίζημα και ο άνθρακας κλειδώνεται κάτω στη λάσπη, όπου θα γίνει τελικά βράχος σαν κιμωλία ή ασβεστόλιθος.
Οι αεραγωγοί διάχυτης ροής και οι ψυχρές πηγές προσελκύουν πολλά ζώα, επειδή υπάρχει περισσότερη τροφή εκεί. Αυτό σημαίνει ότι το ίζημα δυνητικά μπερδεύεται πολύ πιο γρήγορα, έτσι ο άνθρακας θα μπορούσε να αφαιρεθεί από τους ωκεανούς πιο γρήγορα. Μέχρι το ίζημα να θαφτεί και την πορεία του προς σχηματισμό ενός βράχου, τα πολύ ταραγμένα νερά που ονομάζονται βενθικές καταιγίδες μπορεί να το ανακατέψουν και πάλι και να στείλουν τον άνθρακα πίσω προς την επιφάνεια.
Ο φλοιός της Γης είναι μία απόλυτη μακροχρόνια δεξαμενή άνθρακα και για να κατανοήσουμε το κλίμα μας, πρέπει να γνωρίζουμε πώς ο άνθρακας φθάνει εκεί από την ατμόσφαιρα.
Έχουμε μια ιδέα για το πώς αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά καμία πραγματική αίσθηση του πόσο σημαντικό είναι σε αυτά τα οικοσυστήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανάμεσα στα μεγάλα ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε είναι το πόσο γρήγορα ο άνθρακας θάβεται, και πόσο από αυτόν προήλθε αρχικά από την ατμόσφαιρα - κάποιο μέρος από αυτό δεν έχει έρθει από την καύση ορυκτών καυσίμων και ένα μέρος θα έχει παραχθεί από τα τοπικά βακτήρια. Αν μπορούμε να μετρήσουμε πόσο γρήγορα ο άνθρακας από την ατμόσφαιρα θάβεται, θα έχουμε μια καλύτερη εικόνα για το πώς οι ωκεανοί μπορεί να αλλάξουν στο μέλλον.
Έτσι, πώς μπορούμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά; Κατ 'αρχάς, θα πρέπει να έχουμε ένα πλοίο, να το στείλουμε στο Νότιο Ωκεανό με μια ομάδα βιολόγων και γεωχημικών για τη συλλογή δειγμάτων από ορισμένα από αυτά τα οικοσυστήματα.
Το επόμενο στάδιο είναι να δούμε τα ζώα σε αυτά τα δείγματα πως εργάζονται έξω και τι ακριβώς κάνουν. Συχνά, η διαφορά μεταξύ των δύο ειδών είναι πολύ μικρή και, πολύ πιθανόν άγνωστη στην επιστήμη συνολικά, αλλά αυτό είναι ένα ζωτικής σημασίας βήμα προς την κατανόηση της ποικιλομορφίας των ζώων που υπάρχουν. Εμείς αναπόφευκτα θα εντοπίσουμε νέα είδη αυτό συνεπάγεται αλληλουχία του DNA τους και θα περιγράψουμε τη φυσική τους μορφή με λεπτομέρεια. Αυτό είναι σημαντικό έργο για τη διατήρηση - δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα είδη από την εξαφάνιση μέχρι να τα έχουμε ανακαλύψει και να κατανοήσουμε τη διανομή τους.
Τα περισσότερα από τα είδη που έχουμε βρει είναι μικρά, κατακερματισμένα σκουλήκια που ονομάζονται πολύχαιτα, δεν διαφέρουν πολύ από τα σκουλήκια του κήπου μας, αλλά υπάρχουν επίσης πολλά μύδια και οστρακοειδή. Τα ζώα για τα οποία ενδιαφέρομαι είναι πολύ μικρά, συνήθως όχι περισσότερο από μερικά χιλιοστά, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά από αυτά που μπορούν να κάνουν μια μεγάλη διαφορά στο βυθό της θάλασσας.
Μόλις έχουμε εντοπίσει και υπολογίσουμε όλα τα δείγματα, μπορούμε να αρχίσουμε την κατασκευή ενός τροφικού πλέγματος. Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιούμε στοιχεία άνθρακα, αζώτου και θείου, τα οποία φυσικά λαμβάνουν διάφορες μορφές με διαφορετικά ατομικά βάρη, που ονομάζονται ισότοπα. Τα ισότοπα ενός στοιχείου στο σώμα ενός ζώου αποτελούν μια μοναδική υπογραφή που βασίζεται στην διατροφή του, να μας επισημαίνει τη θέση του στην τροφική αλυσίδα.
Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που παίρνουμε από τη μέτρηση της ισοτοπικής υπογραφής τους, μπορούμε να φτιάξουμε ένα μοντέλο για το πώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όσο και με το φυσικό τους περιβάλλον, για παράδειγμα, πώς ο άνθρακας κινείται μέσα στο οικοσύστημα.
Η μοντελοποίηση της ανακύκλωσης του άνθρακα στο μαλακό ίζημα σε χημειοσυνθετικά οικοσυστήματα είναι μια εντελώς νέα όψη της θαλάσσιας έρευνας. Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο μόλις έχουν αρχίσει να ερευνούν αυτό τον τομέα και ακόμα δεν ξέρουν τι πρόκειται να βρουν. Μέρος του τι κάνει το έργο τόσο ενδιαφέρον είναι ότι περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα της οικολογικής έρευνας-από το ενδεχόμενο να ανακαλύψουν καινούργια είδη, μέσα από την εξεύρεση πώς αυτά τα ζώα αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους και την σχέση τους με την κλιματική αλλαγή. Τι εμπνέει είναι η ευκαιρία να εξερευνήσουμε μια πτυχή του κόσμου για πρώτη φορά, και να μάθουμε πράγματα που κανείς δεν ήξερε πριν.

Γεωδίφης

Πηγή-James Bell υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Leeds και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. 

Μπορεί η πυρηνική ενέργεια να αναπτυχθεί με ασφάλεια σε περιοχές υψηλής σεισμικής δραστηριότητας; Μία διάλεξη από την Γεωλογική Εταιρεία του Λονδίνου μπορεί να μας δώσει κάποιες απαντήσεις.
Η Φουκουσίμα ήταν το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό όλων στη διάλεξη για την διαχείριση της πυρηνικής ενέργειας σε ένα δυναμικό πλανήτη. Ο καθηγητής Neil Chapman της MCM Consulting, που εδρεύει στην Ελβετία, αναγνώρισε αμέσως τις επιπτώσεις αυτής της καταστροφής. ''Είναι αυτό που όλοι σκέφτονται, όταν μιλάμε για την πυρηνική ενέργεια και την τεκτονική δραστηριότητα'', είπε.
Το 2011, το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα υπέστη ζημιές στον απόηχο του σεισμού Tohoku. Αλλά, όπως εξήγησε ο Chapman, ''Ήταν το τσουνάμι και όχι ο σεισμός που προκάλεσε το πρόβλημα''. Μετά την εισβολή του θαλάσσινού νερού , το εργοστάσιο πλημμύρισε εντελώς μέσα σε τρία έως τέσσερα λεπτά . ''Έχασε όλη τη δύναμη και τα συστήματα ψύξης σταμάτησαν να λειτουργούν''.
Μπορούμε όλοι να θυμόμαστε τα πρωτοσέλιδα στις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν, με τις εξελίξεις σχετικά με τις επιπτώσεις της καταστροφής να εξακολουθούν να αναφέρονται σήμερα. Αλλά οι συνέπειες της εκδήλωσης έγιναν αισθητές στην πυρηνική βιομηχανία της Ιαπωνίας. Από την εκδήλωση και μετά , ''ένα προς ένα, όλα τα 50 από τα ιαπωνικά εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας απενεργοποιήθηκαν'' είπε ο Chapman, και εξακολουθούν να είναι υπό εξονυχιστικό έλεγχο και έρευνα πριν μπορέσουν να επαναλειτουργήσουν.
Το 2011, οι πυρηνικοί σταθμοί παρείχαν το 31% της ηλεκτρικής ενέργειας της Ιαπωνίας, αλλά αυτό έχει μειωθεί δραματικά μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα σε μόλις 2%
Ο Chapman πιστεύει ότι αυτό έχει κοστίσει στη χώρα 30 δις.δολάρια κάθε χρόνο μετά το ατύχημα. Αυτό θα έχει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, καθώς οι μονάδες για να τεθούν και πάλι σε λειτουργία, για καθεμιά από αυτές απαιτούνται 1δις. δολάρια για να ξανανοίξει.
Αλλά η Ιαπωνία είναι μόνο ένα μέρος της πυρηνικής βιομηχανίας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπάρχουν περισσότερα από 500 εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας που λειτουργούν σήμερα ή βρίσκονται υπό κατασκευή και 20% από αυτά βρίσκονται σε περιοχές με έντονη σεισμική δραστηριότητα. Καθώς η παγκόσμια οικονομία αλλάζει το ποσοστό αυτό είναι πιθανόν να αυξηθεί, με τις χώρες που θέλουν να υιοθετήσουν την τεχνολογία τα επόμενα χρόνια βασίζονται σε μεγάλο βαθμό από την έρευνες που διεξάγονται στις σεισμογενείς περιοχές. ''Η ανάγκη σε πυρηνική ενέργεια αυξάνεται, καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται'', είπε.
Ο Chapman πιστεύει ότι η βιομηχανία είναι πανέτοιμη για τα έργα αυτά, ιδιαίτερα μετά τη Fukushima. Είπε, ''Το κύριο μάθημα που έχουμε μάθει είναι να ακούμε τους επιστήμονες, και πρόσθεσε ότι οι τεχνικές παρακολούθησης έχουν βελτιωθεί από το 2011. Ανέφερε επίσης ότι η βιομηχανία αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με υπερβολική προσοχή. ''Φυσικοί κίνδυνοι σπάνια λαμβάνονταν υπόψη για άλλες δραστηριότητες. Εμείς δεν πάμε σε αυτό το επίπεδο ανάλυσης για οποιεσδήποτε άλλες παράκτιες δραστηριότητες ''.
Αλλά το πιο σημαντικό μήνυμα από την ιαπωνική καταστροφή, είπε ο Chapman είναι ότι πρέπει να δείξουμε λίγη ταπεινότητα στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. ''Πολλοί άνθρωποι που εμπλέκονται δεν πιστεύουν ότι ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι της κλίμακας αυτής θα συμβεί ποτέ. Είναι ένα μάθημα που απευθύνεται σε όλους μας. Οφείλουμε να ακούμε τους επιστήμονες και να τους λαμβάνουμε υπόψη''.

Γεωδίφης

Πηγή-World Magazine

Η μεγαλύτερη πηγή φυσικού αερίου στον κόσμο είναι παγιδευμένη κάτω από permafrost(μόνιμα παγωμένο έδαφος)και τα ωκεάνια ιζήματα.
Όπως το φυσικό αέριο από σχιστόλιθο γίνεται ένα παγκόσμιο ενεργειακό εργαλείο, οι ερευνητές πετρελαίου και φυσικού αερίου εργάζονται για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για την παραγωγή φυσικού αερίου από κοιτάσματα ένυδρου μεθανίου. Αυτή η έρευνα είναι σημαντική, διότι αποθέσεις σε υδρίτες μεθανίου πιστεύεται ότι αποτελούν τον μεγαλύτερο πόρο από το σύνολο του παγκόσμιου πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα. Εάν οι αποθέσεις αυτές μπορούν να είναι αποτελεσματικά και οικονομικά ανεπτυγμένες, οι υδρίτες μεθανίου θα μπορούσαν να γίνουν το επόμενο μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι.
Τεράστιες ποσότητες ένυδρου μεθανίου έχουν βρεθεί κάτω από το permafrost της Αρκτικής, κάτω από πάγο της Ανταρκτικής και σε ιζηματογενείς αποθέσεις κατά μήκος των ηπειρωτικών περιθωρίων σε όλο τον κόσμο. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου είναι πολύ πιο κοντά σε περιοχές υψηλού πληθυσμού από ότι άλλα πεδία φυσικού αερίου. Αυτά τα κοντινά κοιτάσματα θα μπορούσαν να επιτρέψουν σε χώρες που εισάγουν σήμερα το φυσικό αέριο να γίνουν αυτάρκεις. Η σημερινή πρόκληση είναι αρχικά η απογραφή τους και κατόπιν να βρεθούν ασφαλείς, οικονομικοί τρόποι για να αναπτυχθούν.
Ο υδρίτης μεθανίου είναι ένα κρυσταλλικό στερεό που αποτελείται από ένα μόριο μεθανίου που περιβάλλεται από συγκλίνοντα μόρια νερού. Αποτελεί ένα '' πάγο '' που εμφανίζεται μόνο φυσικά σε αποθέσεις υπέδαφιες, όπου οι συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης είναι ευνοϊκές για το σχηματισμό τους. Εάν ο πάγος απομακρύνεται από αυτό το περιβάλλον θερμοκρασίας/πίεσης καθίσταται ασταθής. Για το λόγο αυτό οι αποθέσεις ένυδρου μεθανίου είναι δύσκολο να μελετηθούν. Είναι δύσκολο να διατρηθούν και να παρθούν πυρήνες για μελέτη όπως συμβαίνει με άλλα υλικά κάτω από την επιφάνεια, επειδή, όπως στην επιφάνεια η πίεση μειώνεται και η θερμοκρασία ανεβαίνει. Αυτό προκαλεί τον πάγο να λιώσει και το μεθάνιο να διαφύγει.
Αρκετές άλλες ονομασίες χρησιμοποιούνται συνήθως για τον υδρίτη μεθανίου, όπως: Μεθάνιο, υδρομεθάνιο, πάγος μεθανίου, ένυδρο φυσικό αέριο και ένυδρο αέριο. Τα περισσότερα κοιτάσματα ένυδρου μεθανίου περιέχουν επίσης μικρές ποσότητες από άλλους υδρίτες υδρογονανθράκων. Αυτές περιλαμβάνουν ένυδρο προπάνιο και ένυδρο αιθάνιο.
Τέσσερα περιβάλλοντα στην Γη έχουν τις κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως για τον σχηματισμό και τη σταθερότητα του ένυδρου μεθανίου. Αυτά είναι: 1) τα ιζήματα και ιζηματογενή πετρώματα κάτω από το permafrost της Αρκτικής 2) ιζηματογενείς αποθέσεις κατά μήκος των ηπειρωτικών περιθωρίων όπως πιθανόν να συμβαίνει με τα κοιτάσματα του Καστελόριζου και της Κρήτης 3) ιζήματα βαθέων υδάτων από λίμνες και θάλασσες και, 4) ο πάγος της Ανταρκτικής .
Εάν εξαιρέσουμε τις αποθέσεις της Ανταρκτικής, οι συσσωρεύσεις ένυδρου μεθανίου δεν είναι πολύ βαθιές κάτω από την επιφάνεια της Γης. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι υδρίτες μεθανίου βρίσκονται μέσα σε μερικές εκατοντάδες μέτρα από την επιφάνεια του ιζήματος.
Σε αυτά τα περιβάλλοντα ο υδρίτης μεθανίου λαμβάνει χώρα στο ίζημα, όπως σε στρώματα, σε οζίδια και σε πόρους από συγκολλητικό μίγμα.Οι αποθέσεις είναι συχνά τόσο πυκνές και άκαμπτες που δημιουργούν ένα αδιαπέραστο στρώμα που παγιδεύει το φυσικό αέριο το οποίο κινείται προς τα πάνω από κάτω.
Οι υδρίτες μεθανίου πιστεύεται ότι αποτελούνται από νεκρή οργανική ύλη, παγιδευμένη μεταξύ των στρωμάτων της γης. Η διαδικασία είναι παρόμοια με εκείνη που παράγει το μεθάνιο όταν οργανικά απόβλητα επιστρωθούν με χώμα κάτω από την επιφάνεια της γης.
Ένα από τα πιο εκτεταμένα και μελετημένα κοιτάσματα υδρίτη μεθανίου είναι το Blake Ridge,στις υπεράκτιες περιοχές της Βόρειας και Νότιας Καρολίνας. Προκλήσεις για την παραγωγή μεθανίου από αυτό το κοίτασμα είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε άργιλο και η χαμηλή συγκέντρωση μεθανίου.
Το 2008, το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ είχε κάνει εκτιμήσεις για το συνολικό ανεξερεύνητο ένυδρο αέριο για την περιοχή North Slope της Αλάσκας, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ 25.2 και 157.8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια. Επειδή υπάρχουν πολύ λίγες γεωτρήσεις οι εκτιμήσεις έχουν ένα πολύ υψηλό επίπεδο αβεβαιότητας.
Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει μεγάλης κλίμακας εμπορική παραγωγή μεθανίου από κοιτάσματα ένυδρου αερίου, ή παραγωγή μικρής κλίμακας είτε σε πειραματικό στάδιο . Όμως ,στις αρχές του 2012, ένα κοινό πρόγραμμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας παρήγαγε μια σταθερή ροή του μεθανίου με την έγχυση διοξειδίου του άνθρακα στην συσσώρευση ένυδρου μεθανίου. Το διοξείδιο του άνθρακα αντικαθιστά το ένυδρο μεθάνιο στη δομή και απελευθέρωσε το μεθάνιο βοηθώντας το να ρέει προς την επιφάνεια. Αυτή η δοκιμή ήταν σημαντική, επειδή επέτρεψε την παραγωγή μεθανίου χωρίς τις αστάθειες που συνδέονται με τα ένυδρα αέρια τήξης.
Οι λιγότερο επικίνδυνες αποθέσεις υδρίτη μεθανίου που πρέπει να επιλεγούν για εκμετάλλευση θα πρέπει έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: 1) υψηλές συγκεντρώσεις ένυδρου μεθανίου 2) βραχώδη δεξαμενή με υψηλή διαπερατότητα και 3) θέσεις όπου υπάρχει ήδη υποδομή. Οι αποθέσεις που πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιθανό να βρίσκονται στο North Slope της Αλάσκας ή στη Βόρεια Ρωσία.
Ο υδρίτες μεθανίου είναι ευαίσθητα ιζήματα. Μπορούν να διαχωρισθούν ταχέως με την αύξηση της θερμοκρασίας ή με μία μείωση σε πίεση. Αυτή η διάσπαση παράγει ελεύθερο μεθάνιο και νερό. Η μετατροπή ενός στερεού ιζήματος σε υγρό και αέριο θα δημιουργήσει μια απώλεια στήριξης και αντοχής . Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιασθούν υποθαλάσσιες κατολισθήσεις ή καθιζήσεις οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στον εξοπλισμό παραγωγής και στους αγωγούς. Το μεθάνιο είναι ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου. Υψηλότερες θερμοκρασίες στην Αρκτική θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σταδιακή τήξη των ένυδρων αερίων κάτω από το permafrost. Η θέρμανση των ωκεανών θα μπορούσε να προκαλέσει σταδιακή τήξη των ένυδρων αερίων κοντά στη διεπιφάνεια ιζήματος-νερού. Παρά το γεγονός ότι πολλά ΜΜΕ και περιβαλλοντικές οργανώσεις το παρουσιάζουν ως μια πιθανή καταστροφή, έρευνα του USGS κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι υδρίτες μεθανίου συμβάλλουν σήμερα στο σύνολο των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων μεθανίου και ότι μια καταστροφική τήξη των ασταθών αποθέσεων υδρίτη είναι απίθανο να ελευθερώσει μεγάλες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρα.
Το ένυδρο μεθάνιο έχει μια πολύ υψηλή συγκέντρωση μεθανίου. Αν λιώσει ένα μπλοκ ενός κυβικού μέτρου του ένυδρου μεθανίου, περίπου 160 κυβικά μέτρα αερίου μεθανίου θα απελευθερωθούν.
Παρά το γεγονός ότι οι συσσωρεύσεις ένυδρου μεθανίου βρίσκονται σε δύσκολα περιβάλλοντα και παρουσιάζουν πολλές τεχνικές προκλήσεις, αποτελούν την μεγαλύτερη πηγή υδρογονανθράκων στη Γη. Μια ποικιλία τεχνολογιών θα μπορούσε να αναπτυχθεί για την παραγωγή τους χρησιμοποιώντας τεχνικές μείωσης της πίεσης, ανταλλαγής ιόντων και άλλες διαδικασίες που εκμεταλλεύονται τις μοναδικές χημικές και φυσικές τους ιδιότητες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και η Ινδία έχουν ερευνητικά προγράμματα που εργάζονται για να ανακαλύψουν βιώσιμες τεχνολογίες για την παραγωγή των υδριτών μεθανίου, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο απώτερο μέλλον.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Geology.com
2.Noaa(Ωκεανογραφικό Κέντρο ΗΠΑ), USGS(Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής)
3.Βικιπαίδεια

" Από πότε, είτε στην αρχαία ή σύγχρονη εποχή, μεγάλα κατορθώματα έχουν επιτευχθεί με τόσο λίγα απέναντι σε τόσο πολλά ... " Hernando και Pedro Pizarro, 1532
Το σχήμα του τοπίου μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις στρατηγικές που πρέπει να ληφθούν κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής εκστρατείας.
Ποτάμια και έλη μπορούν να επιβραδύνουν ένα στρατό που προωθείται ενώ βραχώδη εδάφη και βαθιά φαράγγια μπορούν να σταματήσουν ακόμα και την προέλαση των στρατευμάτων.
Ευδιάκριτα σημεία - όπως βουνά ή βραχώδεις μάζες - μπορούν να χρησιμεύσουν ως σημεία παρατήρησης ενώ με την ''έλευση του πολυβόλου, και των μονάδων βαρύ πυροβολικού ένα σημείο που βρίσκεται αρκετά ψηλά θα μπορούσε να σταματήσει έναν ολόκληρο στρατό''.
Το 1915, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ένα από τα πεδία της μάχης με πιο ακραία γεωλογική άποψη - έφτασαν στις απολιθωματοφόρες θέσεις των Δολομιτών. Ποτέ πριν μηχανοκίνητος πόλεμος διεξήχθη σε ένα περιβάλλον τόσο ακραίο - στην πραγματικότητα, στο τέλος των συγκρούσεων χιονοστιβάδες, κατολισθήσεις και το κρύο είχαν προκαλέσει περισσότερες απώλειες από ότι οι ίδιες οι πολεμικές επιχειρήσεις. Η μορφολογία του εδάφους έκανε αδύνατες τις άμεσες επιθέσεις, κάτι το οποίο ήταν ιδανικό σε πεδιάδες.
Οι ράχες των βουνών πάνω από τις κοιλάδες μεταξύ του βασιλείου της Ιταλίας και της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας ήταν ζωτικής στρατηγικής σημασίας, και σύντομα πέρασε εκεί ο πόλεμος των χαρακωμάτων και τα βουνά είχαν μετατραπεί σε φυσικά οχυρά. Ένα από αυτά ήταν η πανύψηλη κορυφή του συμπαγούς Lagazuoi (2.700 m), του οποίου οι πλαγιές διασχίζουν το πέρασμα του Falzarego (2.105m). Το πέρασμα αναπτύσσεται σε μάργες που διαβρώνονται εύκολα του σχηματισμού του San Cassiano, ενώ το Lagazuoi αποτελείται από έναν σχηματισμό που ονομάζεται Dolomia di Cassiano, μια αρχαία δομή ιζημάτων που δημιουργήθηκαν σε θαλάσσιους ύφαλους .
Οι γραμμές άμυνας του αυστριακού στρατού βρίσκονται στην κορυφή του βουνού, ενώ οι Ιταλοί επιτέθηκαν από κάτω, κατορθώνοντας να εγκατασταθούν στο φαράγγι του Martini, που σχηματίστηκε από ένα ρήγμα επώθησης που έχει χωρίσει στα δύο τον πυρήνα του υφάλου. Αυτή η φυσική γεωμορφή ανασκάφηκε και διευρύνθηκε από τους Ιταλούς για να διευθετηθεί μια γραμμή της επίθεσης, ενώ οι Αυστριακοί προσπάθησαν να σταματήσουν τους στρατιώτες του εχθρού με χειροβομβίδες και βόμβες που έριχναν από ψηλά - αλλά μάταια, κανένα μέρος δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο.
Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι δύο στρατοί προσπάθησαν να προκαλέσουν τεχνητές κατολισθήσεις ή να σκάψουν τούνελ κάτω από τα αντίστοιχα χαρακώματα του εχθρού, και στη συνέχεια, να καταφέρουν κάποιο χτύπημα.
Τον Ιούλιο του 1916 οι Αυστριακοί άρχισαν να σκάβουν ένα τούνελ για να φτάσουν το όριο του Martini, αλλά οι Ιταλοί απάντησαν με δύο στοές, αφού ήταν σε θέση να προχωρήσουν πιο γρήγορα. Σε απάντηση, οι Αυστριακοί άρχισαν να σκάβουν προς την κατεύθυνση αυτών των δύο τούνελ επίθεσης, και τον Ιανουάριο του 1917 κατάφεραν μια κατάρρευση ορυχείου που μπόρεσε να μπλοκάρει τα δύο τούνελ των Ιταλών.
Οι Αυστριακοί συνέχισαν την ανασκαφή της κύριας σήραγγας, η οποία ήταν ψηλή 1,8μ - και 0,8μ σε πλάτος, το ελάχιστο που απαιτείται για να περάσουν οι ανθρακωρύχοι οι οποίοι έπρεπε να εργαστούν. Οι ανθρακωρύχοι κατάφεραν να προχωρήσουν 0,3 έως 1,7 μέτρα την ημέρα, άλλες φορές χρησιμοποιώντας μηχανικά εργαλεία άλλοτε πιο αργά με ένα σφυρί και καλέμι.
Στις 22 Μαΐου του έτους 1917, τοποθετήθηκαν στο ορυχείο 24.000 κιλά εκρηκτικών και αμέσως ακολούθησε μία τρομερή έκρηξη και κατολίσθηση που κατέστρεψε πλήρως τη θέση του εχθρού.
Ακόμα για εβδομάδες το υλικό του βουνού, συνέχισε να καταρρέει, παρασύροντας μαζί του τα λείψανα των πεσόντων στρατιωτών ...
Ο πόλεμος των ψηλών βουνών στους Δολομίτες δεν θα είναι καθοριστικός για την τύχη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έληξε το 1918 - όμως η μνήμη και η ουλή στο βουνό, θα παραμείνει ως μια σιωπηλή υπενθύμιση της ανθρώπινης ανοησίας.


Γεωδίφης

Πηγή- David Bressan,La Grande Guerra nelle Dolomiti,
Blog Storia della Geologia

Ο Γερμανός εξερευνητής Αλεξάντερ φον Χούμπολτ όταν την είδε για πρώτη φορά την αποκάλεσε "ως την πιο όμορφη λίμνη στον κόσμο''.
Η λίμνη Atitlán είναι μια αρκετά μεγάλη λίμνη που συναντάται στα υψίπεδα της Γουατεμάλας. Atitlán σημαίνει στην ντόπια διάλεκτο "στο νερό''.Πρόκειται για την βαθύτερη λίμνη της Κεντρικής Αμερικής με μέγιστο βάθος περίπου 340 μέτρα .Περιβάλλεται από γκρεμούς και από τρία ηφαίστεια στη νότια πλευρά της. Η λίμνη βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα δυτικά-βορειοδυτικά της Αντίγκουα .
Η λεκάνη της λίμνης είναι ηφαιστειακής προέλευσης, καθώς δημιουργήθηκε από την κατάρρευση μιας τεράστιας καλντέρας πριν από 84.000 χρόνια.
Το 1955, η περιοχή γύρω από τη λίμνη Ατιτλάν έγινε ένα εθνικό πάρκο. Η λίμνη ήταν ως επί το πλείστον άγνωστη για το υπόλοιπο του κόσμου και η Γουατεμάλα αναζητούσε τρόπους για να αυξήσει τον τουρισμό και την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Προτάθηκε από την Pan American Airways να γίνει ένας διαγωνισμός ψαράδων στη λίμνη με βραβεία ώστε να αναπτυχθεί η περιοχή. Έτσι, μη ιθαγενή είδη εισήχθησαν στη λίμνη το 1958. Τα νέα ψάρια γρήγορα άρχισαν να τρώνε τους γηγενείς κάτοικους της λίμνης και το γεγονός αυτό προκάλεσε την εξάλειψη των 2/3 των μητρικών με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί το οικολογικό της σύστημα και να εξαφανιστεί το Atitlan Grebe, ένα σπάνιο πουλί που ζούσε μόνο γύρω από την λίμνη.
Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου της Γουατεμάλας, η λίμνη έγινε ''μάρτυρας'' πολλών τρομερών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως η κυβέρνηση ακολούθησε μια πολιτική καμένης γης.
Το 2009 θεωρήθηκε ως ''απειλούμενη λίμνη της χρονιάς'' από το Παγκόσμιο Ταμείο για τη φύση, ώστε να δοθεί αυξημένη προσοχή τόσο των μέσων ενημέρωσης όσο και του δημοσίου συμφέροντος γεγονός που θα οδηγούσε στην ανάπτυξη σχεδίων για την βιωσιμότητα της. Ωστόσο, πέντε χρόνια αργότερα, ελάχιστη πρόοδος έχει σημειωθεί.
Το έτος 2013, το πρόγραμμα '' United for Lake Atitlan'', ένα έργο που χρηματοδοτείται από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης , ανέφερε σε έκθεση της ότι δεν έχει επιτευχθεί''καμία εμφανή βελτίωση της διαχείρισης των λυμάτων γύρω από τη λίμνη".
Αυτή η κακή διαχείριση συνδέεται με την υπερβολική ανάπτυξη άλγεων που συμβαίνουν στο νερό της λίμνης, συμπεριλαμβανομένων των τοξικών κυανοβακτηρίων, καθώς και των πλαστικών από μπουκάλια και σκουπίδια των νοικοκυριών που περιπλέκουν ακόμη και τα ταξίδια με βάρκα στη λίμνη Atitlan.
Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η λίμνη έχει σοβαρό πρόβλημα, αλλά σημειώνουν ότι τα ζητήματα που αντιμετωπίζει τώρα τα έχουν ήδη οι ανεπτυγμένες χώρες.
''Είτε η Κίνα ή η Ονδούρα ή η Γουατεμάλα, στέλνουν τα λύματα τους απευθείας σε λίμνες, και αυτό είναι που προκαλεί αυτά τα προβλήματα", δήλωσε ο Sudeep Chandra, αναπληρωτής καθηγητής οικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Nevada, Reno.
Αφού ,οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων γύρω από τη λίμνη Atitlan δεν αφαιρούν το φώσφορο που ρυπαίνει, οι επιστήμονες λένε ότι η καλύτερη επιλογή είναι η εξαγωγή των λυμάτων μακριά από τη λεκάνη, έτσι ώστε να μπορεί να μετατραπεί για γεωργική χρήση - κάτι που γίνεται στην Lake Tahoe από τη δεκαετία του 1970. Αυτό θα μπορούσε να σταματήσει την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων επεξεργασίας.
Όμως οι αρμόδιες αρχές της Γουατεμάλας αδυνατούν να συνεννοηθούν με τους αυτόχθονες πολιτισμούς, για να βρουν λύσεις.
"Εξακολουθεί να υπάρχει μια πιθανότητα για τη επιβίωση της λίμνης και να γίνει ξανά η ομορφότερη λίμνη του κόσμου ", δήλωσε ο Chandra. "Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι κυβέρνηση και ντόπιοι πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα, όμως υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατο να αντιστραφεί η κατάσταση."

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.lakescientist.com