Μπορούμε να επωφεληθούμε από το παρελθόν: είναι τα απολιθώματα μια καλή επένδυση;
Ο ρόλος του ερασιτέχνη συλλέκτη στον τομέα της Παλαιοντολογίας είναι αμφιλεγόμενος. Επιπλέον, η αξία των σπάνιων απολιθωμάτων, κυρίως για εκθέσεις σε μουσεία τόσο σπονδυλωτών όσο και ασπόνδυλων φαίνεται να είναι, τουλάχιστον από ανεπίσημα στοιχεία της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής( GSA), γρήγορα αυξανόμενη. Υπάρχει μία ιδιαίτερη σχέση πολλές φορές προβληματική μεταξύ των ερασιτεχνών και των επαγγελματιών παλαιοντολόγων, καθώς και των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων, κυρίως όταν σημαντικά απολιθώματα εξαφανίζονται από την ερευνητική κοινότητα και καταλήγουν σε ιδιωτικές συλλογές. Περιπλέκει το θέμα αυτό η ελάχιστα κατανοητή αξία πολλών απολιθωμένων δειγμάτων καθόσον οι έμποροι ισχυρίζονται ότι είναι ιδανικές επενδύσεις.
Εμπορικοί αντιπρόσωποι, επί καιρό ισχυρίζονταν ότι τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία, και άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένων των New York Times, έχουν παρατηρήσει ότι τα απολιθώματα έχουν καλύτερες επιδόσεις από άλλες επενδυτικές επιλογές (McClain, 1996). Επιπλέον, ανεπίσημα στοιχεία της θεαματικής ανόδου των τιμών των απολιθωμάτων, ειδικά για τα σπάνια σπονδυλωτά απολιθώματα, παρουσιάζονται συχνά σε οικονομικά περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας (Rohleder, 2001).
Η επενδυτική στρατηγική που έχει να κάνει με τα απολιθώματα είναι εμφανής όταν κάποιος επισκεφτεί σε ειδικές εμπορικές ιστοσελίδες . Για παράδειγμα, για περισσότερα από 30 χρόνια, ένας έμπορος αναφέρει τους "Τέσσερις καλούς λόγους για να επενδύσετε σε απολιθώματα" και τα περιλαμβάνει ως μια απλή επενδυτική ευκαιρία, όπου τα απολιθώματα ξεπερνούν πολλές άλλες επιλογές (ιστοσελίδα, Two Guys Fossils ). Σύμφωνα με τους εμπόρους, οι λόγοι που τα απολιθώματα είναι μια εξαιρετική επενδυτική επιλογή είναι απλοί. Πολλοί εμπορικοί προμηθευτές και online ιστοσελίδες αναφέρουν ότι τα απολιθώματα είναι όλο και πιο σπάνια και ότι η ζήτηση είναι, και θα συνεχίσει να είναι μεγαλύτερη από την προσφορά . Άλλες πηγές δηλώνουν ξεκάθαρα ότι τα απολιθώματα δεν υποτιμούνται και ότι διατηρούν την αξία τους στον χρόνο, όσον αφορά τις πιθανές επενδύσεις.
Για να βάλει σε μία τάξη τα πράγματα η Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής διεξήγαγε έρευνα με πρωταρχικό στόχο να εξετάσει την υπόθεση και να δει αν τα απολιθώματα πράγματι είναι μια ιδανική επενδυτική επιλογή. Περαιτέρω, εξέτασε π.χ αν πράγματι η ζήτηση για υψηλής ποιότητας δοντιών Megalodon υπερβαίνει κατά πολύ την προσφορά. Ως αποτέλεσμα, η τιμή αυτών των σπάνιων δοντιών αν έχει αυξηθεί σταθερά στο χρόνο κάνοντας αυτά τα απολιθώματα καλές επενδύσεις και προσπαθεί να αξιολογήσει την πρακτική των εμπόρων αν η σημαντική περιορισμένη προσφορά των απολιθωμάτων σημαίνει ότι οι τιμές τους σχεδόν ποτέ δεν θα μειωθούν σημαντικά, έτσι υπάρχει λίγη ανάγκη για την αντιστάθμιση επενδυτικών κινδύνων .
Για να ελέγξει η Γεωλογική Εταιρεία αυτούς τους ισχυρισμούς, συγκέντρωσε περισσότερες από 1.000 τιμές πώλησης κατά το 1991, 2001 και 2011 από τους εμπόρους μεταπωλητές και τους ιδιώτες πωλητές ώστε να δημιουργηθεί μια μέση εμπορική αξία για 4 διαφορετικά είδη απολιθωμάτων: ένα μικρό και ένα μεγάλο δόντι καρχαρία του Νεογενούς, ένα τριλοβίτη του Δεβόνιου, και ένα ψάρι του Ηώκαινου . Κάθε απολίθωμα επιλέχθηκε για τη μελέτη επειδή ήταν άφθονο στο εμπόριο κατά τη τελευταία 10-ετία, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε ζήτηση από τους συλλέκτες, αλλά όχι κατ 'ανάγκη από πανεπιστήμια και μουσεία. Επιπλέον, επέλεξαν απολιθώματα που περιγράφονται ειδικά από εμπορικούς αντιπρόσωπους ως επένδυση αξίας και όχι για απολιθώματα που θα εκτεθούν σε μουσείο ή έρευνα (πολλά από τα οποία φαίνεται να έχουν αυξηθεί σε αξία με την πάροδο του χρόνου, αλλά συχνά δεν πωλούνται περισσότερο από μία φορά). Ως αποτέλεσμα, το σύνολο δεδομένων αντιπροσωπεύει μια συλλογή από απολιθώματα που πιο συχνά περιγράφονται, εκπροσωπούνται, και πωλούνται ως επενδυτικά αντικείμενα, αν και πολλά μπορούν να αγοραστούν ως συλλεκτικά ή έκθεσης.
Η αύξηση ή η μείωση της τιμής πώλησης μεταξύ των απολιθωμάτων συγκρίθηκε απο τους ερευνητές με μια παρόμοια επένδυση σε μετοχές του Standard & Poors 500 ή με μία κατάθεση με απόδοση 2%. Η απόκτηση ενός απολιθώματος που αγοράστηκε το 1991 (στη μέση τρέχουσα τιμή πώλησης) από κάθε ομάδα, συγκρίθηκε με αυτούς τους δείκτες επειδή η επένδυση στον S & P 500 είναι δημοφιλής ενώ αντιπροσωπεύει την ευρεία χρηματιστηριακή αγορά.
Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη δημοσιότητα πώλησης μοναδικών απολιθωμάτων, όπως ο Tyrannosaurus rex "Sue" ή Tarbosaurus bataar(ο οποίος στη συνέχεια κατασχέθηκε από τις Ομοσπονδιακές Αρχές για επαναπατρισμό στη Μογγολία), οδηγεί το κοινό να πιστέψει ότι όλα τα απολιθώματα αυξάνονται σε αξία, τα ευρήματά της έρευνας υποδηλώνουν ότι τα απολιθώματα μεγαλύτερης ζήτησης από τους συλλέκτες έχουν μειωθεί σε αξία κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Μία επένδυση σε οποιοδήποτε από τις ομάδες απολιθωμάτων θα είχε αρνητική απόδοση μετά από 10 χρόνια, και ότι η αξία μειώθηκε κατά 6,7% για μία 20-ετή περίοδο. Ωστόσο, αυτό υποκρύπτει δύο διαφορετικές τάσεις: Για τα 10 χρόνια έως το 2001, η προσφορά/ζήτηση έριξε κατά 26% την αξία του. Κατά τα επόμενα 10 χρόνια, η προσφορά/ζήτηση έκανε την αξία να ανακάμψει κατά 26%. Η συνολική αξία των απολιθωμάτων έπεσε από 996 δολάρια Αμερικής το 1991 σε 737 το 2001 και 930 το 2011. Αντίθετα, ο δείκτης S & P 500 αυξήθηκε κατά 237% από το 1991 μέχρι το 2011. Η πιο έντονη αύξηση σημειώθηκε μεταξύ 1991 και 2001 (216%). Αυτό συνέπεσε με την μεγαλύτερη άνοδο της αγοράς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο .
Η μεγαλύτερη παρανόηση που επικρατεί από πολλούς ιδιώτες συλλογής απολιθωμάτων και τους πιθανούς επενδυτές είναι ότι η παροχή των απολιθωμάτων έχει σημαντικά περιοριστεί και ότι ο περιορισμός της προσφοράς θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών. Ωστόσο, η παροχή των απολιθωμάτων, που είναι ο αριθμός των απολιθωμάτων που διατίθενται στην αγορά, στην πραγματικότητα αυξάνεται, η οποία έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στις τιμές. Από το 1990, ο αριθμός των εμπορικών αντιπροσώπων απολιθωμάτων και η διαθεσιμότητα των απολιθωμάτων σε ιδιώτες συλλέκτες έχουν αυξηθεί σημαντικά (Browne, 1994- McClain, 1996- Rohleder, 2001). Παρ 'όλα αυτά, μερικοί οδηγοί επενδύσεων αναφέρουν σε πιθανούς αγοραστές ότι τα απολιθώματα "γίνονται όλο και πιο σπάνια" και ότι "η πηγή αυτών των δειγμάτων εξαντλείται με εκθετική ταχύτητα'' .Ακόμη και οι New York Times περιέγραψαν μια ''έκρηξη σε πωλήσεις και τις τιμές απολιθωμάτων" (Browne, 1994), ωστόσο η αύξηση της προσφοράς πολλών απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τις τιμές προς τα κάτω. Η παροχή του δοντιού Carcharocles megalodon, για παράδειγμα, έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 20 χρόνια. Το 1991, η πλειονότητα των διαθέσιμων στο εμπόριο μεγάλων δοντιών καρχαρία προέρχονταν από τα ορυχεία φωσφορικού άλατος στη Βόρεια Καρολίνα και τη Φλόριντα, από την συλλογή σε παραλία, ή από ποτάμια (Νότια Καρολίνα). Μέχρι το 2011, τα απολιθωμένα δόντια καρχαρία ήταν διαθέσιμα από τις ίδιες πηγές, καθώς και πολλές άλλες τοποθεσίες όπως την Γεωργία των ΗΠΑ, όπως επίσης ήταν διαθέσιμα από διεθνείς πηγές στη Χιλή, το Περού και την Ιταλία.
Τόσο η προσφορά όσο και η διάθεση τριλοβίτη στην αγορά του Μαρόκου έχουν επίσης αυξηθεί. Πριν από το 1991, η προσφορά τέτοιων απολιθωμάτων ήταν περιορισμένη σε λίγους μεγάλους εμπορικούς αντιπροσώπους (π.χ., Black Hills Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, κά), και οι πωλήσεις ήταν κατά κύριο λόγο μέσα από εμπορικές εκθέσεις και εκτύπωση καταλόγων. Η ύπαρξη ενός σχετικά μικρού αριθμού προμηθευτών μπορεί να παράγει μια μονοπωλιακή δράση.Μέχρι το 2001, ωστόσο, το διαδίκτυο έκανε τέτοια απολιθώματα πολύ πιο εύκολο να βρεθούν και αύξησε σημαντικά τον αριθμό των πωλητών και των αγοραστών στην αγορά. Αυτό είναι ανάλογο με την αύξηση της προσφοράς στην αγορά των απολιθωμάτων, η οποία ασκεί καθοδική πίεση στις τιμές. Επιπλέον, στο διαδίκτυο έχει μειωθεί σημαντικά το κόστος αναζήτησης όσων εμπλέκονται στην αγορά των απολιθωμάτων. Το διαδίκτυο μετριάζει τυχόν μονοπώλια προσφοράς και φέρνει την αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά με τους πωλητές τώρα να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς οι πωλητές ανταγωνίζονται,η αύξηση του ανταγωνισμού οδηγεί σε χαμηλότερες τιμές για τους αγοραστές.
Τέλος, μια δυσάρεστη πτυχή της επένδυσης σε απολιθώματα, ειδικά για τα σπανιότερα έχει να κάνει με τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από τη συλλογή απολιθωμάτων επιστημονικής αξίας και ενδιαφέροντος. Η ανάπτυξη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας απολιθωμάτων έχει οδηγήσει τους παλαιοντολόγους να καταδικάσουν πολλούς εμπορικούς αντιπροσώπους και ιδιαίτερα των πρακτικών ορισμένων εμπορικών διαδικτυακών καταστημάτων όπως το Amazon.com (Ebeling, 2000).
Η GSA επισημαίνει στους υποψήφιους αγοραστές ότι τα απολιθώματα πρέπει να είναι πιστοποιημένα και να πληρούν τα διεθνή πρότυπα της Paleontological Resources Preservation Act ή της Federal Cave Resources Protection Act, σύμφωνα με τα οποία: Απαγορεύεται η πώληση οποιουδήποτε παλαιοντολογικού πόρoυ που έχει ανασκαφεί ή έχει αφαιρεθεί από την γη κατά παράβαση των νόμων και διατάξεων. Επιπλέον αναφέρει ότι η πώληση σπηλαιοθεμάτων όπως σταλακτίτες και σταλαγμίτες που έχουν ληφθεί παράνομα από σπηλιές απαγορεύεται από τους νόμους. Πολλές χώρες απαγορεύουν επίσης την πώληση ή / και την αφαίρεση των σπηλαιοθεμάτων( σταλακτίτες και σταλαγμίτες) από σπηλιές.
Η GSA απαιτεί επίσης την πιστοποίηση των δειγμάτων από ξένες χώρες που προσφέρονται προς πώληση και ότι έχουν επίσης αποκτηθεί σύμφωνα με τους σχετικούς τοπικούς νόμους και κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διέπουν την εξαγωγή των δειγμάτων για την πώληση στο εξωτερικό.

Γεωδίφης 

Πηγή-Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής( GSA)

Κάθε 5 χρόνια ένας αργός σεισμός εμφανίζεται κάτω από την πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας, Wellington. Για πρώτη φορά μετρήθηκε το 2003, επανεμφανίστηκε το 2008 και το 2013. Διαρκεί για περίπου ένα χρόνο κάθε φορά, κινείται με ρυθμούς της τάξης των 0,1 χιλιοστών ανά δευτερόλεπτο για μήνες απελευθερώνοντας τόση ενέργεια όση ενός σεισμού μεγέθους 7 Ρίχτερ. Τι είναι ένας αργός σεισμός;
Ένας αργός σεισμός είναι μια ασυνεχής διαδικασία, δηλαδή θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για γεγονός που απελευθερώνει ενέργεια κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που αντιστοιχεί σε κάποιες ώρες έως μήνες, αντί για τα λιγοστά δευτερόλεπτα έως λεπτά που παρατηρούνται σε ένα κανονικό σεισμό.
Ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά χρησιμοποιώντας μακροπρόθεσμες μετρήσεις τάσης. Οι πιο αργοί σεισμοί τώρα φαίνεται να συνοδεύονται από τη ροή υγρού και τις συναφείς δονήσεις, οι οποίες μπορεί να ανιχνευθούν χρησιμοποιώντας δεδομένα από κατάλληλους σεισμογράφους (μόνο σε ζώνη 1-5 Hz ). Δηλαδή, πρόκειται για δεδομένα που παράγονται σε μία σχετικά ήρεμη κατάσταση σε σύγκριση με ένα κανονικό σεισμό, αλλά όχι ''σιωπηλοί'', όπως είχαν περιγραφεί στο παρελθόν. Επίσης, τέτοιοι σεισμοί είναι ικανοί να προκαλέσουν τεράστια τσουνάμι και ζημιές σε πόλεις, όπως ακριβώς οι συμβατικοί σεισμοί.
Οι σεισμοί συμβαίνουν ως συνέπεια της σταδιακής αύξησης του στρες σε μια περιοχή, το οποίο μόλις φτάσει μία μέγιστη τιμή τότε ''σπάνε'' τα πετρώματα που δεν μπορούν να αντέξουν την φόρτιση, παράγοντας την σεισμική δόνηση που σχετίζεται με μια πτώση διατμητικής τάσης ενός φυσικού συστήματος. Οι σεισμοί γίνονται αισθητοί δια μέσου των σεισμικών κυμάτων που παράγονται όταν κάποια ρήξη συμβαίνει στο σύστημα, τότε τα σεισμικά κύματα που αποτελούνται από διαφορετικούς τύπους κυμάτων κινούνται μέσω της Γης όπως οι κυματισμοί πάνω από το νερό.
Οι αιτίες που οδηγούν στους αργούς σεισμούς έχουν διερευνηθεί μόνο θεωρητικά, από το σχηματισμό της διαμήκους διάτμησης ρωγμών που αναλύθηκαν με χρήση μαθηματικών μοντέλων. Οι διαφορετικές κατανομές του αρχικού στρες, και της τριβής ολισθήσεως καθώς και η ειδική ενέργεια θραύσης όλα πρέπει να παίζουν σημαντικό ρόλο.
Εάν η αρχική τάση και η τριβή ολίσθησης του στρες (σε σχέση με την αρχική ρωγμή) δίνουν ένα χαμηλό συντελεστή, και η ειδική ενέργεια θραύσης ή η αντοχή του φλοιού υλικού (σε σχέση με την ποσότητα του στρες) είναι υψηλή τότε οι αργοί σεισμοί θα συμβαίνουν τακτικά. Με άλλα λόγια, οι αργοί σεισμοί προκαλούνται από μια ποικιλία διαδικασιών που διαμεσολαβούν κατά την σταθερότητα-ολίσθηση και τον ερπυσμό κατά μήκος των ρηγμάτων.
Έχουν παρατηρηθεί σε ορισμένες ζώνες καταβύθισης πλακών όπως στην ΝΔ Ιαπωνία, στην ζώνη της Cascadia, και στην Χιλή, αλλά φαίνεται ότι μπορούν να συμβούν και σε άλλους τύπους ρηγμάτων , καθώς και σε ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης στα όρια των τεκτονικών πλακών, όπως το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα και στα κανονικά ρήγματα όπου παρατηρούνται "μεγα- κατολισθήσεις" στις πλαγιές των ηφαιστείων.
Οι αργοί σεισμοί μπορεί να είναι επεισοδιακοί (σχετικά με την κίνηση της πλάκας), και ως εκ τούτου κάπως προβλέψιμοι, ένα φαινόμενο που ονομάζεται ''επεισοδιακή δόνηση και ολίσθηση" ή "ETS" στην διεθνή βιβλιογραφία. Τα γεγονότα ETS μπορεί να διαρκέσουν για εβδομάδες, σε αντίθεση με τους κανονικούς σεισμούς που διαρκούν κάποια δευτερόλεπτα. Αρκετοί αργοί σεισμοί που έχουν εκδηλωθεί σε όλο τον κόσμο, φαίνεται να έχουν προκαλέσει μεγάλες, καταστροφές καθώς πρόκειται για σχεδόν επιφανειακά φαινόμενα .Αντίθετα, οι μεγάλοι σεισμοί προκαλούν "μετασεισμικούς ερπυσμούς" στο βαθύτερο φλοιό και το μανδύα. Ακριβώς όπως οι κανονικοί σεισμοί, οι αργοί μπορούν να προκαλέσουν καταστροφικά τσουνάμι, όπως το τσουνάμι του Mentawai, το 2010. Ο σεισμός των 7,8R, χτύπησε υποθαλάσσια τα νησιά Mentawai στη δυτική Ινδονησία, προκαλώντας περισσότερους από 400 θανάτους. Οι σεισμολόγοι το χαρακτήρισαν ως ένα αργό σεισμό, επειδή παρουσίασε δυσανάλογα μεγάλα κύματα τσουνάμι, η διάρκεια της ρήξης ήταν περίπου 125 δευτερόλεπτα, συνέβη ρηχά κοντά στην τάφρο ολίσθησης, και επειδή παρήγαγε χαμηλά ποσοστά στον τομέα της ενέργειας.


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.GNS-Γεωλογικό Ινστιτούτο Νέας Ζηλανδίας
3.Φωτογραφίες, στα τουριστικά αξιοθέατα της Νέας Ζηλανδίας περιλαμβάνεται και το ρήγμα Wellington που παράγει αργούς σεισμούς κάθε 5 χρόνια( Ilan Kelman, 2004)

Πόλεμος είναι μια οργανωμένη και συχνά παρατεταμένη ένοπλη σύγκρουση που διεξάγεται από κράτη ή μη κρατικούς φορείς .Χαρακτηρίζεται από ακραία βία,κοινωνική αναστάτωση και οικονομική καταστροφή. Το 2003, ο βραβευμένος με Νόμπελ Richard E. Smalley προσδιόρισε τον πόλεμο ως το έκτο (από 10) μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα για τα επόμενα 50 χρόνια. Στο 1832 στην πραγματεία του για τον πόλεμο ,ο Πρώσος στρατιωτικός διοικητής και θεωρητικός Carl von Clausewitz ορίζει τον πόλεμο ως εξής : '' πόλεμος είναι μια πράξη βίας που εξαναγκάζει τον εχθρό μας να κάνει αυτό που θέλουμε''
Όμως, έχει να κάνει ο πόλεμος με την ανθρώπινη φύση;Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, δεν είναι στην ανθρώπινη φύση του είδους μας να κάνει πόλεμο.
Νέες μελέτες σε κοινωνίες αρχαίων πολεμιστών και κυνηγών-τροφοσυλλεκτών διαπιστώνει ότι ο πόλεμος δεν είναι στην ανθρώπινη φύση, αλλά είναι μια σχετικά νέα συμπεριφορά που αναδύθηκε από το "πολιτισμένο" περιβάλλον.
Μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η ανθρωπότητα κληρονόμησε τη διάθεση να εμπλέκεται σε πόλεμο από το πιο κοντινό συγγενή της ,τον χιμπατζή, ο οποίος ''έχει στο αίμα του'' ένα είδος πολέμου μεταξύ των ομάδων.
Όμως,δύο ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Abo Akademi της Φινλανδία πιστεύουν ότι ο πόλεμος αναπτύχθηκε με την άνοδο του σύγχρονου πολιτισμού, η οποία προκάλεσε διαμάχες για τους πόρους, όπως η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Υπάρχουν πολύ λίγα αρχαιολογικά ευρήματα που να συνηγορούν στο προ-πολιτισμένο παρελθόν μας.
Έτσι, οι ερευνητές εξέτασαν τη σύγχρονη κοινωνία κυνηγών-τροφοσυλλεκτών όπου οι άνθρωποι χωρίς τις κοινωνικές ταξικές διαιρέσεις αναπτύχθηκαν με την άνοδο του πολιτισμού.
"Όταν κοιτάξαμε όλα τα βίαια γεγονότα, είδαμε ότι περίπου το 55% από αυτά αφορούν υποθέσεις που ένα άτομο σκοτώνει ένα άλλο. Αυτό δεν είναι πόλεμος'', είπε ο Φράι. "Όταν κοιτάξαμε συγκρούσεις της ομάδας, το τυπικό μοτίβο ήταν βεντέτες μεταξύ οικογενειών και δολοφονίες που έχουν να κάνουν με την εκδίκηση, το οποίο και αυτό δεν είναι πόλεμος ".
Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός πιο οργανωμένου εγκλήματος που συγκρίνεται με τον πόλεμο βρέθηκε, και σχεδόν όλοι τους ήταν σε μία από τις 21 ομάδες που μελετήθηκαν.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μερικοί από τους πιο ''πρωτόγονους'' λαούς της Γης ήταν πραγματικά πολύ ήσυχοι σε σύγκριση με τα σύγχρονα, ανεπτυγμένα έθνη.

Γεωδίφης
Πηγές
1.earthweek.com
2.Βικιπαίδεια

Σύμφωνα με το περιοδικό The Economist , "λίγοι επιχειρηματίες έχουν κάνει τόσο πολλά για να αλλάξει ο κόσμος μας όπως ο George Mitchell''.Ο Τζορτζ (Φειδίας) Μίτσελ (21 Μαΐου, 1919 - 26 Ιουλίου 2013) ήταν ένας Αμερικανός επιχειρηματίας από το Τέξας, κινήθηκε στον χώρο του real estate και ήταν φιλάνθρωπος. Σε αυτόν πιστώνεται η πρωτοπόρος έρευνα για την οικονομική εξόρυξη του σχιστολιθικού φυσικού αερίου .
Ο George Mitchell γεννήθηκε από γονείς Έλληνες,που έφτασαν ως μετανάστες στο λιμάνι της πόλης Γκάλβεστον. Οι ρίζες του Μίτσελ φτάνουν στην χώρα μας .Ο πατέρας του, Σάββας Παρασκευόπουλος από το Άργος , ήταν κτηνοτρόφος πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το 1901, όταν έφτασε στο Νησί Ellis σε ηλικία 20 χρόνων. Εργάστηκε για τους σιδηροδρόμους, και σταδιακά κινήθηκε δυτικά. Όταν ένας ταμίας βαρέθηκε να γράφει το μεγάλο όνομά του και απείλησε να τον απολύσει, ο Παρασκευόπουλος πήρε το όνομα του εκκαθαριστή, Mike Mitchell. Εγκαταστάθηκε στο Γκάλβεστον, όπου άνοιξε μια σειρά από καταστήματα γυαλίσματος παπουτσιών.Όταν είδε την εικόνα μιας όμορφης γυναίκας σε μια τοπική ελληνική εφημερίδα, μεταφέρθηκε στη Φλόριντα, όπου εγκαταστάθηκε, σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις της οικογένειας. Εκείνος την έπεισε να εγκαταλείψει τον αρραβωνιαστικό της και να τον παντρευτεί .
Απέκτησε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Texas A & M University, από όπου αποφοίτησε πρώτος στην τάξη του στη μηχανική πετρελαίου.
Ξεκίνησε μια ανεξάρτητη εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, την Mitchell Energy & Development Corp . Συμμετείχε στην ανάπτυξη περίπου 10.000 γεωτρήσεων.Στη δεκαετία του 1980 και του 1990, η εταιρεία καινοτόμησε σε μία νέα τεχνολογία για οριζόντιες γεωτρήσεις φυσικού αερίου. Αυτή η τεχνική, σε συνδυασμό με υδραυλική ρωγμάτωση του βράχου, έκανε δυνατή την φτηνή εξαγωγή φυσικού αερίου από σχιστολιθικά πετρώματα, ιδιαίτερα από τον σχιστόλιθο Barnett του Τέξας, όπου ο Mitchell ήταν πρωτοπόρος στην τεχνική. Η προσέγγιση του έχει υιοθετηθεί ευρέως από τη βιομηχανία φυσικού αερίου και δημιούργησε μια νέα έκρηξη φυσικού αερίου στη Βόρεια Αμερική.
Η επιτροπή φυσικού αερίου των ΗΠΑ εκτιμά ότι τα αμερικάνικα ανακτήσιμα αποθέματα θα διαρκέσουν 118 χρόνια με τα σημερινά επίπεδα παραγωγής και ότι η παραγωγή αναμένεται να υπερτριπλασιαστεί από το 2020.Η εξόρυξη φυσικού αερίου από σχιστόλιθο γρήγορα εξαπλώνεται σε χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών . Ορισμένοι θεωρούν ότι η καινοτομία του είναι σημαντική στο πλαίσιο της ενεργειακής ασφάλειας, καθιστώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες λιγότερο εξαρτημένες από τις ξένες πηγές ενέργειας. Η Mitchell Energy & Development εξαγοράστηκε αργότερα από την Devon Energy .
Το 2010, εντάχθηκε στην φιλανθρωπική προσπάθεια Giving Pledge που χρηματοδοτείται από τον Warren Buffet και Bill Gates.Σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ ,συμμετείχε σε πολλά φιλανθρωπικά προγράμματα και επιστημονικές πρωτοβουλίες. Ο Mitchell πέθανε στις 26 Ιουλίου του 2013, στο σπίτι του στο Γκάλβεστον, σε ηλικία 94 χρονών, από φυσικά αίτια.
"Άρχισα να ψάχνω στην ίδια περιοχή που ζούσα. Είχα πάντα παρατηρήσει ότι όταν τρυπούσα τον σχηματισμό Barnett, πάντοτε παρουσιαζόταν εκπομπή αερίων. Όμως όλοι νόμιζαν ότι δεν υπήρχε πολύ φυσικό αέριο." Έτσι ξεκίνησε τον μαγικό του κόσμο, τόλμησε όταν όλοι πίστευαν το αντίθετο και τελικά τα κατάφερε.

Γεωδίφης 

Πηγή

1. Βικιπαίδεια
   
2. Geology.com
   
3. New York Times
   
   

Το 1290 πολλές περιοχές της Ευρώπης πλήγηκαν από διαρκείς λιμούς, κατά κύριο λόγο εξαιτίας μιας περιοδικής ψύχρανσης του κλίματος, που ονομάστηκε Μικρή Εποχή Παγετώνων και διήρκεσε 4 αιώνες. Το 1339 και το 1340 έκαναν την εμφάνιση τους στις ιταλικές πόλεις διάφορες επιδημίες, που είχαν ως άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση της θνησιμότητας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ξέσπασε από το 1347 στα λιμάνια της Μεσογείου η μεγάλη πανώλη.
Τον Οκτώβριο του 1347, γενοβέζικα εμπορικά πλοία από την Μαύρη Θάλασσα, που προσέγγισαν την Μεσσήνη στη Σικελία, γεμάτα ετοιμοθάνατους και νεκρούς, μετέφεραν στην Ευρώπη την ασθένεια της πανώλης.
Περίπου 20 με 25 εκατομμύρια άνθρωποι, το 1/3 του τότε ευρωπαϊκού πληθυσμού, έπεσαν θύματα της καταστροφικής πανδημίας. Για τον αριθμό των θυμάτων στην Ασία και την Αφρική δεν υπάρχουν πηγές.
Η πανδημία ίσως προκλήθηκε από το εντεροβακτήριο Yersinia pestis, το οποίο πιθανόν να προήλθε από τις στέππες της Μογγολίας, αν και υπάρχει επίσης η άποψη ότι προήλθε από τη βόρεια Ινδία. Πιθανώς μεταφέρθηκε από τις μογγολικές στρατιές και εμπόρους που ακολουθούσαν το δρόμο του μεταξιού.
Κατά τη διάρκεια της Μαύρης πανώλης στην Ευρώπη, οι άνθρωποι πίστευαν ότι έχοντας μια μπάλα ambergris θα τους προστάτευε από την πανούκλα. Αυτό συνέβαινε επειδή το άρωμα του κάλυπτε τη μυρωδιά του αέρα η οποία πιστεύεται ότι ήταν η αιτία της πανώλης.
Το Αμπάρο ή κεχριμπάρι ambregris είναι ουσία που προέρχεται από τις εκκρίσεις του λεπτού εντέρου της φάλαινας. Συλλέγεται σε στέρεα μορφή και αναδίδει μία θαλασσινή μυρωδιά. Είναι από τις ακριβότερες πρώτες ύλες.Πρόκειται για στερεά, κηρώδη, εύφλεκτη ουσία με ένα θαμπό γκρι ή μαυριδερό χρώμα που παράγεται στο πεπτικό σύστημα των φαλαινών . Φρέσκια ​​έχει μία θαλάσσια οσμή κοπράνων . Ωστόσο, καθώς παλιώνει, αποκτά ένα γλυκό άρωμα .Σήμερα σε μεγάλο βαθμό έχει αντικατασταθεί από συνθετικά υλικά.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκαιγαν το ambergris ως θυμίαμα, ενώ στη σύγχρονη Αίγυπτο χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό τσιγάρων. Οι αρχαίοι Κινέζοι ονόμαζαν την ουσία ως " σάλιο του δράκου''.
Η ουσία αυτή μπορεί να επιπλέει πάνω στη θάλασσα, ή να βρεθεί κοντά στην ακτή. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ιστορικά ως αρωματική ύλη, για τα τρόφιμα, και μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι ένα αφροδισιακό. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Ευρωπαίοι την χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο για τους πονοκεφάλους, κρυολογήματα, επιληψία, και άλλες ασθένειες.
Πολλές χώρες, σήμερα απαγορεύουν το εμπόριο των ambergris ως μέρος μιας πιο γενικής απαγόρευσης για το κυνήγι και την εκμετάλλευση των φυσητήρων φαλαινών.
Η κατοχή και το εμπόριο των ambergris στις ΗΠΑ απαγορεύεται από τον νόμο για απειλούμενα είδη ενώ και στην Αυστραλία απαγορεύεται η εξαγωγή και εισαγωγή της για εμπορικούς σκοπούς.
Σήμερα μπορούν να βρεθούν στο Ατλαντικό Ωκεανό και στις ακτές της Νότιας Αφρικής, τη Βραζιλία, τη Μαδαγασκάρη, την Ανατολικές Ινδίες, Μαλδίβες, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία ,την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Μολούκες νήσους. Σε σπανιότερες περιπτώσεις, μπορεί να βρεθεί και σε άλλες περιοχές. Τα περισσότερα ambergris προέρχονται από τις Μπαχάμες στην Καραϊβική.
Το αμπέργκρις έχει βρεθεί και σε απολιθώματα. Πρόσφατα Ιταλοί παλαιοντολόγοι έχουν αναφέρει την ανακάλυψη ενός αινιγματικού απολιθώματος στην κεντρική Ιταλία σε ρηχές θαλάσσιες αποθέσεις αργίλου του Πλειστόκαινου. Πρόκειται για αμπέργκρις που προήλθαν από την δραστηριότητα φαλαινών φυσητήρων που έζησαν στην αρχαία Τυρρηνική Θάλασσα 1.750.000 χρόνια πριν.


Γεωδίφης 

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.sci-news.com

Στοιχεία από τις Άλπεις δείχνουν ότι οι παγετώνες λειτουργούν ως ασπίδα στις κορυφές από τη διάβρωση, που ενεργεί ως προστατευτικό καπάκι. Γάλλοι επιστήμονες μελέτησαν τη διάβρωση στο Mont Blanc, την υψηλότερη κορυφή της δυτικής Ευρώπης, κάτω και γύρω από τους παγετώνες του.
Ο κρύος πάγος στα υψηλότερα σημεία παγώνει το βράχο στο βουνό και έχει παίξει μικρό ρόλο στη διάβρωση, η ομάδα είπε. Αντίθετα, το νερό και η βροχή διαβρώνουν περιοχές απαλλαγμένες από παγετώνα 10 φορές πιο γρήγορα από περιοχές που προστατεύονται από τον παγετώνα.
Τα βουνά δεν αυξάνονται στο άπειρο, οπότε πρέπει να υπάρχει ένας άλλος μηχανισμός που έχει μειώσει την κορυφή της δυτικής Ευρώπης σύμφωνα με τον καθηγητή Fritz Schlunegger απο το Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Η μελέτη ήταν μέρος διδακτορικής έρευνας και παρουσιάστηκε στο περιοδικό Earth and Planetary Sciences Letters .
Η μελέτη επικεντρώθηκε στον παγετώνα Bossons, που ρέει κάτω από την βόρεια πλευρά του Mont Blanc προς την γαλλική πόλη του Chamonix.
Συντρίμμια από πέτρα, σκαλισμένα από το βουνό στο δάχτυλο του ποδιού του παγετώνα Bossons και ιζήματα στα υψηλά ορεινά ρυάκια συσχετίστηκαν με τη διάβρωση σε κοντινές ελεύθερες περιοχές του παγετώνα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το κρύο του παγετώδους πάγου προστατεύει το βουνό από διάβρωση, αντί να την ενισχύει.
Τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να εξηγήσουν το υψηλό υψόμετρο των Άλπεων, το οποίο καθοδηγείται από την τεκτονική σύγκρουση της Ευρώπης με την Αφρική και για τον λόγο αυτό το υψηλό υπόβαθρο των Άλπεων αυξάνεται περίπου ένα χιλιοστόμετρο κάθε χρόνο.
Οι ελεύθερες περιοχές από παγετώνες των Άλπεων διαβρώνονται με παρόμοιο ρυθμό, αλλά όταν τα βουνά προστατεύονται από πάγο, οι κορυφές φθείρονται στο ένα δέκατο σύμφωνα με το παραπάνω ποσοστό.
Ο Fritz Schlunegger, από το Πανεπιστήμιο της Βέρνης, στην Ελβετία, δεν μετείχε στις εργασίες και σχολίασε: "Αυτή η ομάδα έχει χρησιμοποιήσει ιζήματα στο τέλος του παγετώνα Bossons για να προσδιοριστεί ο τόπος όπου η διάβρωση συμβαίνει κάτω από τον πάγο.Ο κρύος πάγος προσκολλάται στο βράχο και αποτρέπει τη διάβρωση.Το περισσότερο υλικό έχει προέλθει από το μη παγωμένο τμήμα του παγετώνα, ενώ πιο ψηλά προς την κατεύθυνση (της κορυφής ) του Mont Blanc - όπου ο παγετώνας έχει ψύξει το έδαφος - η διάβρωση είναι πολύ λιγότερη".
''Αυτή είναι πραγματικά η πρώτη φορά, που παρουσιάζεται αυτό πειστικά με ποσοτικό τρόπο και χρησιμοποιώντας ένα φυσικό παράδειγμα'' σύμφωνα πάντα με τον Fritz Schlunegger.
Σε όλο τον κόσμο, παγετώνες - ιδιαίτερα στα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη - υποχωρούν ως απάντηση στην κλιματική αλλαγή, λένε οι επιστήμονες.
Εκθέσεις νωρίτερα φέτος έδειξαν ότι οι παγετώνες γύρω από το Έβερεστ είχαν χάσει περισσότερο από το 1/8 της περιοχής τους κατά τα τελευταία 50 χρόνια, και η παγογραμμή είχε οπισθοχωρήσει, 180 μέτρα από τις πλαγιές των βουνών.
Αποτελέσματα της μελέτης του δείχνουν ότι οι αλλαγές, όπως αυτές θα μπορούσαν να αλλάξουν τα σχήματα από τα υψηλότερα βουνά του κόσμου, και ότι το κλίμα και το τοπίο στο βουνό είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.


Γεωδίφης με πληροφορίες από το BBC

Ο ασβεστόλιθος από τον οποίο έχουν κατασκευαστεί οι πυραμίδες της Αιγύπτου αποτελείται σχεδόν εξ' ολοκλήρου από νουμμουλιτοφόρα βενθικά Τρηματοφόρα. Τι είναι τα Τρηματοφόρα ;
Η επιστημονική τους ονομασία είναι foraminifera ,ανήκουν στην ομάδα πρωτοζώων της υπερομοταξίας των σαρκωδών ή ριζοπόδων. Πρόκειται για μικροσκοπικούς, μονοκύτταρους οργανισμούς με χαρακτηριστικά πολυποίκιλα κελύφη. Η διάμετρός τους κυμαίνεται συνήθως από 0,1- 1 χιλιοστό, αν και έχει αναφερθεί είδος με διάμετρο 19 εκατοστά. Στα Τρηματοφόρα περιλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες απολιθωμένα και περίπου 4.000 αρτίγονα είδη.
Εμφανίστηκαν πριν από 650 εκατομμύρια χρόνια, και εξακολουθούν να ζουν στις θάλασσες της Γης. Το πρωτόπλασμα παράγει το κέλυφος τους που αποτελείται από ασβεστολιθικές ή πυριτικές ουσίες .Από τα πιο πρωτόγονα μέχρι τα πιο εξελιγμένα υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία στα κελύφη, . Τα πιο πολύπλοκα είναι εκείνα που αποτελούνται από μια σειρά θαλάμων οι οποίοι είναι τυλιγμένοι κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζουν κυκλικές, κυλινδρικές, κωνικές, κοχλιοειδείς και δεντροειδείς μορφές. Στα πρώτα στάδια της ζωής τους κινούνται παρασυρόμενα από τα ρεύματα. Τα ενήλικα άτομα είναι γενικά βενθόβιοι οργανισμοί δηλαδή ζουν στα πιο μεγάλα βάθη των θαλασσών, μετακινούνται πάνω στη λάσπη ή τα πετρώματα του βυθού, μερικά μάλιστα είναι μόνιμα κολλημένα στα διάφορα αντικείμενα. Είναι ωραιότατα χρωματισμένα, τόσο εξωτερικά, όσο και στο πρωτόπλασμα. Τρέφονται με διάτομα ή διάφορα άλλα πρωτόζωα. Σπουδαίες οικογένειες με πολλά και χαρακτηριστικά είδη, είναι οι γλοβικερίνες, φασουλίνες, οι μιλιολίδες, οι ροταλίδες, κ.ά.
Το κέλυφος τους μπορεί να αποτελείται από έναν μόνο θάλαμο (μονοθάλαμα ) ή από περισσότερους (πολυθάλαμα ), όπως συμβαίνει στα περισσότερα είδη. Στην αρχή της ζωής τους, όλα τα πολυθάλαμα είδη ζουν σε έναν και μόνο θάλαμο, τον προθάλαμο· καθώς ο οργανισμός αυξάνεται σε μέγεθος, το πρωτόπλασμά του διαχέεται μέσω ενός ανοίγματος του αρχικού θαλάμου και εκκρίνει έναν νέο μεγαλύτερο θάλαμο. Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του οργανισμού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σειράς θαλάμων οι οποίοι επικοινωνούν μεταξύ τους. 

Βρίσκονται στα βαθύτερα μέρη των ωκεανών, όπως την Τάφρο των Μαριανών , συμπεριλαμβανομένου του Challenger Deep , το βαθύτερο γνωστό μέρος του πλανήτη. Μελέτες έχουν δείξει ότι ύφαλοι με Τρηματοφόρα παράγουν ετησίως περίπου 43 εκατ. τόνους ανθρακικού ασβεστίου και επομένως διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγή των ανθρακικών αλάτων των υφάλων.
Τα τρηματοφόρα μπορούν να προσφέρουν αξιόπιστα αποτελέσματα στον προσδιορισμό της οικολογικής ποιότητας του νερού με βάση τους βιοδείκτες που θα προκύψουν από αυτά.Αναπτύσσουν ειδικά μορφολογικά χαρακτηριστικά, προσαρμοσμένα στον τρόπο διαβίωσής τους και συμβίωσης με τα αντίστοιχα φύκη.
Λόγω της ποικιλομορφίας τους, της αφθονίας, και της πολύπλοκης μορφολογίας τους, τα απολιθώματα τρηματοφόρων είναι χρήσιμα στην βιοστρωματογραφία και μπορούν να δώσουν με ακρίβεια σχετικές ηλικίες για πετρώματα που τα περιέχουν.
Η πετρελαϊκή βιομηχανία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα μικροαπολιθώματα όπως τα τρηματοφόρα για την εξεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου .Χρησιμοποιούνται συνήθως για να ερμηνεύσουν τις ηλικίες και τα παλαιοπεριβάλλοντα των ιζηματογενών στρωμάτων στις πετρελαιοπηγές.
Είναι πολύ χρήσιμα για την έρευνα στην παλαιοκλιματολογία και στην παλαιοωκεανογραφία. Απολιθώματα πλαγκτονικών τρηματοφόρων χρησιμοποιούνται επίσης στην μελέτη των αρχαίων ωκεάνιων ρευμάτων. Επειδή ορισμένοι τύποι βρίσκονται μόνο σε ορισμένα περιβάλλοντα, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να κατανοήσουμε το είδος του περιβάλλοντος στο οποίο αποτέθηκαν τα αρχαία θαλάσσια ιζήματα .
Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην αρχαιολογία στην μελέτη των ασβεστολίθων που τα περιέχουν. Εικόνες ( περίπου7000) από αυτά τα πανέμορφα πλάσματα μπορείτε να θαυμάσετε κάνοντας κλικ εδώ .Η ιστοσελίδα εξειδικεύεται στα Τρηματοφόρα και ο στόχος των εμπλεκομένων είναι να φθάσουν τις 10000 εικόνες. Ας τους βοηθήσουμε .


Γεωδίφης

Πηγή-Βικιπαίδεια