Blog Archives

Πώς να παράγετε τις δικές σας τροπικές καταιγίδες;

14/9/2010

Φωτογραφία-Συγκέντρωση φυτοπλαγκτού- πρασινωπό χρώμα, σε ωκεανό

Τρελοί επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να ελέγξουν τις καιρικές συνθήκες για αιώνες, χωρίς όμως καμία επιτυχία.Δεν είναι μικρό επίτευγμα να κάνετε τα σύννεφα να προκαλούν ζημιές. Αλλά χάρη σε κάποιες πρόσφατες εργασίες της Εθνικής Ωκεανογραφικής Υπηρεσίας και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA), δημιουργήθηκε ένα σύστημα ελέγχου των καιρικών συνθηκών που είναι τόσο απλό και θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά τον αριθμό και την ένταση των τροπικών κυκλώνων. Εν ολίγοις αυτό το σύστημα προτείνει ότι αν επιθυμείτε να δημιουργήσετε τις δικούς σας τροπικούς κυκλώνες τότε κάντε κάτι πολύ απλό: προσθέστε φυτοπλαγκτόν στους ωκεανούς.
Γιατί φυτοπλαγκτόν ; Το πράσινο φυτοπλαγκτόν ζει κοντά στην επιφάνεια του νερού, καθώς χρειάζεται ηλιακή ενέργεια για τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης με την οποία παράγει την τροφή του. Στη φωτοσύνθεση, κεντρικό ρόλο παίζει η χλωροφύλλη, η οποία απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία και την εμποδίζει έτσι να διεισδύσει σε μεγάλα βάθη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η θερμότητα από την ηλιακή ακτινοβολία να συσσωρεύεται κοντά στην επιφάνεια του νερού. Χωρίς τη χλωροφύλλη, το ηλιακό φως θα έφτανε σε μεγαλύτερα βάθη και θα άφηνε έτσι την επιφάνεια αρκετά ψυχρότερη. Με τη σειρά του, το ψυχρό νερό επηρεάζει την κυκλοφορία του αέρα στο κατώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας και δημιουργεί ανέμους που τείνουν να εμποδίζουν τις καταιγίδες από το να αναπτύξουν την απαραίτητη υπερδομή που θα τους επέτρεπε να εξελιχθούν σε κυκλώνες.
Η έρευνα των μελετητών, βασίστηκε σε προσομοιώσεις διαφόρων μεταβολών στη συγκέντρωση του φυτοπλαγκτού στην περιοχή του Βορείου Ειρηνικού Ωκεανού. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι η χλωροφύλλη παίζει σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό κυκλώνων και έχουν γίνει δεκτοί για δημοσίευση από το Geophysical Research Letters.
Οι μεταβολές στη συγκέντρωση του φυτοπλαγκτού, μικροσκοπικών οργανισμών που δίνουν στους ωκεανούς ένα πρασινωπό χρώμα, επηρεάζουν σημαντικά τον αριθμό και την ένταση των τροπικών καταιγίδων. Συνήθως πιστεύουμε ότι οι ωκεανοί είναι γαλάζιοι, στην πραγματικότητα όμως έχουν ένα πρασινωπό χρώμα. Το γεγονός ότι δεν είναι γαλάζιοι έχει επίδραση στην κατανομή των τροπικών καταιγίδων. Όπως επισήμαναν οι ερευνητές, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η συγκέντρωση φυτοπλαγκτού βρίσκεται σε πτώση από τον προηγούμενο αιώνα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από Live Science

Οι εκρήξεις του 'Ηλιου

12/9/2010

Tο «Solar Dynamics Οbservatory», είναι ένας προηγμένος διαστημικός μετεωρολογικός σταθμός που εκτοξεύτηκε πριν από λίγους μήνες με αποκλειστική αποστολή την παρατήρηση του Ήλιου. Πριν από λίγο καιρό η ΝΑSΑ έδωσε στη δημοσιότητα εντυπωσιακές εικόνες από τις βίαιες εκρήξεις που έγιναν στον Ήλιο και κατέγραψε το Solar Dynamics Οbservatory. Όπως φαίνεται και στο βίντεο, οι εκρήξεις προκάλεσαν την εκτίναξη στο Διάστημα γιγαντιαίων ποσοτήτων πλάσματος.
Τέτοιες εκρήξεις προκαλούν συνήθως τη δημιουργία των λεγόμενων ηλιακών καταιγίδων οι οποίες όταν πλησιάζουν τη Γη προκαλούν δυσλειτουργίες στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά ακόμη και στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι εκρήξεις των τελευταίων 24ώρων λόγω της θέσης όπου εκδηλώθηκαν δεν πρόκειται αυτή τη φορά να δημιουργήσουν τέτοια προβλήματα.
Το SDΟ μπορεί να παρατηρεί τον Ήλιο στη μεγαλύτερη λεπτομέρεια που έχει επιτευχθεί ως σήμερα, επιτρέποντας έτσι στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις πολύπλοκες συνθήκες που επικρατούν στο μητρικό μας άστρο. Βασικός στόχος είναι η κατανόηση των καιρικών συνθηκών του Ήλιου, ώστε να μπορέσουν οι επιστήμονες να προβλέπουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τον «διαστημικό καιρό» και ειδικότερα τη δημιουργία των ηλιακών καταιγίδων.

Γεωδίφης με πληροφορίες από ΝΑΣΑ

Οι παραξενιές της Γαίας

11/9/2010

Η εμπειρία μας στο χρονικό διάστημα της σύντομης ζωής μας, μας λέει ότι τα καθημερινά συμβάντα στην Γη είναι φυσιολογικά. Ο κόσμος των νησιών, η θάλασσα, οι λίμνες, η ατμόσφαιρα συχνά τα υποτιμούμε επειδή έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσαμε με αυτά. Αλλά αν μεταφέρουμε την οπτική μας γωνία, πέρα από την καθημερινότητα μπορούμε να δούμε ότι τα πάντα που ζούμε βρίσκονται σε λεπτές ισορροπίες και αλληλοεπιδράσεις μεταξύ διαφόρων παραγόντων. Η Γη σαν ουράνιο σώμα δεν είναι ένας συνηθισμένος πλανήτης και όχι επειδή είναι ο μοναδικός πλανήτης, μέχρι σήμερα που φιλοξενεί ζωή.
Εάν ένα πολύ μεγάλο ηφαίστειο σχηματιζόταν ποτέ σε κάποια απόσταση από τον Ισημερινό, η δύναμη που αναπτύσσεται από την περιστροφή του πλανήτη, θα το έσπρωχνε σταδιακά μακριά από τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Γη. Εάν τα σώματα, η στερεή γη και άλλες παρόμοιες μάζες που υπόκεινται στην περιστροφή της Γης, δημιουργούσαν ποτέ μία κρίσιμη ανισορροπία, ο πλανήτης θα έγερνε και θα περιστρεφόταν, ώσπου το επιπλέον βάρος να ανακατανεμηθεί κατά μήκος του Ισημερινού.
Εάν ο γήινος φλοιός ήταν 3 μέτρα παχύτερος θα έπαυε να υπάρχει οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, πράγμα πού θα καθιστούσε αδύνατη την διαβίωση των ζώων, επειδή το οξυγόνο θα είχε καταναλωθεί στο σχηματισμό των πετρωμάτων.
Αν ο ωκεανός ήταν λίγα μέτρα πιο βαθύς, το διοξείδιο του άνθρακα και το οξυγόνο θα είχαν ολοκληρωτικά διαλυθεί μέσα στο νερό, γεγονός που θα απέκλειε κάθε εκδήλωση φυτικής ζωής. Αν η ατμόσφαιρα ήταν αραιότερη, οι μετεωρίτες που φθάνουν στον πλανήτη μας θα έπεφταν στο έδαφος και θ' άναβαν παντού πυρκαγιές. Ας αναλογιστούμε τι θα γινόταν πάνω στην επιφάνεια της γης αν η ηλιακή ενέργεια ήταν πιο λίγη ή πιο έντονη; Αν ξαφνικά τα υδάτινα αποθέματα του πλανήτη μας, μειώνονταν αισθητά;
Όλα τα πιο πάνω υποθετικά ερωτήματα θα μπορούσαν να απαντηθούν αν μετακινούμαστε για λίγο στον κοντινότερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Η Σελήνη, μοιάζει αρκετά με τον πλανήτη μας, στο ότι έχει μια λιθόσφαιρα στην οποία επικρατούν το οξυγόνο και το πυρίτιο και στο ότι δέχεται ενέργεια από τον Ήλιο. Παρόλα αυτά κοιτάζοντας το τοπίο της Σελήνης είναι τόσο διαφορετικό από το δικό μας. Λες και ο χρόνος εκεί χρησιμοποίησε άλλες πινελιές.
Το τοπίο της στερείται χαρακτηριστικών μορφών που δημιουργούνται από το άφθονο τρεχούμενο νερό, τους παγετώνες ,τον άνεμο, τις λίμνες, τους ποταμούς και τόσα άλλα. Γιατί δεν υπάρχουν εκεί οι μορφές αυτές: Η απάντηση είναι ότι στην Σελήνη, οι συνθήκες είναι ακραίες για τους γήινους οργανισμούς και κατ’ επέκταση για την δική μας καθημερινότητα.
Η Σελήνη στερείται υδρόσφαιρας και ατμόσφαιρας ,η άνιση κατανομή ηλιακής ενέργειας αλλά και η διάβρωση της επιφανείας, είναι παράγοντες καθοριστικοί για την διαμόρφωση του τοπίου. Μία από τις βασικότερες λειτουργίες που παρατηρείται στον γεωλογικό κύκλο της Γης και απουσιάζει από την Σελήνη είναι η δυνατότητα των επανορθωτικών δυνάμεων να επανασυνθέτουν οτιδήποτε έχει καταστραφεί. Η δυναμική ισορροπία της Γης δεν παρατηρείται στην Σελήνη. Τα πάντα στην Γη μέχρι τώρα δείχνουν να δουλεύουν σωστά. Ο γεωλογικός κύκλος στην Γη βασίζεται σε σωστό συνδυασμό των δυνάμεων που καταστρέφουν με τις δυνάμεις που δημιουργούν.
Όμως ο πλανήτης Γη αποτελεί αδελφό πλανήτη των υπολοίπων πλανητών που γυρνούν γύρω από τον Ήλιο και ζωντανό κύτταρο αυτού του ευρύτερου οργανισμού που αποκαλούμε Ηλιακό Σύστημα. Μέσα σε αυτό τον οργανισμό αλληλεπιδρά διαρκώς με τους υπόλοιπους πλανήτες και για αυτό το λόγο όσο πιο πολύ εξελίσσεται τόσο πιο αποτελεσματικά προσφέρει μέσα σε αυτόν τον γιγάντιο οργανισμό.
Δυστυχώς όμως, είναι απαράβατος νόμος της φύσης, απαραβίαστος, όλες οι ομορφιές μια μέρα να τελειώνουν. Τα φώτα σβήνουν, το έρεβος επανέρχεται, η αυλαία του δικού μας σύμπαντος κλείνει, την ζεστασιά διαδέχεται πάλι η αιώνια παγωνιά και ο αχώριστος σύντροφος της, ο θάνατος. Κάποτε οι θερμοκρασίες θα αρχίζουν και πάλι να πέφτουν. Τα μακρινά άστρα θα λάμπουν με ένα παγωμένο ατσάλινο φως, πάνω σε ένα κρύο πλανήτη, πάνω σε ένα ρημαγμένο σεληνιακό τοπίο. Η ατμόσφαιρα θα αρχίσει να υγροποιείται. Μια καινούργια βροχή θα αρχίσει να πέφτει, σαν μια βροχή υγρού αέρα. Η θερμοκρασία θα συνεχίζει να πέφτει, στους -200 βαθμούς Κελσίου θα υγροποιείται το άζωτο και θα πέφτει και αυτό σε μορφή βροχής. Το χώμα θα έχει γίνει σκληρό σαν παγωμένη λάβα. Εκεί που υπήρχαν κάποτε λιβάδια, δάση, λίμνες, νησιά θα υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο μια νεκρή γη.

Γεωδίφης

Η μεγάλη πρόκληση.

9/9/2010

Η προσπάθεια κατανόησης των τρόπων με τους οποίους ο Ήλιος επηρεάζει τη Γη είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ένα διαστημόπλοιο το οποίο ταξιδεύει στον Άρη ή την Αφροδίτη, αλλά με τον Ήλιο πρόκειται για τελείως άλλη ιστορία. Ο Ήλιος είναι ένα από τα λίγα ουράνια σώματα του συστήματός μας που δεν έχουν διερευνηθεί ιδιαίτερα.
Για αυτό τον λόγο η ΝΑΣΑ, με μία ερευνητική αποστολή θα προσπαθήσει να φτάσει κοντά του με ένα διαστημόπλοιο μεγέθους αυτοκινήτου και θα εισέλθει στα εξώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Ήλιου.Η αποστολή Solar Probe Plus (SPP) αναμένεται να ξεκινήσει πριν το 2018. Λίγο πριν καταστραφεί ,οι θερμοκρασίες στην απόσταση που θα φτάσει το σκάφος αγγίζουν τους 1400 βαθμούς Κελσίου.Το σκάφος θα συλλέξει πολύτιμα στοιχεία σχετικά με το άστρο- «καρδιά» του ηλιακού μας συστήματος.Το κόστος της αποστολής εκτιμάται πως θα ανέρχεται στα 180 εκατομμύρια δολάρια. Τα όργανα του SPP θα προστατεύονται από θερμική ασπίδα συνθετικού υλικού, τύπου που θα κατασκευαστεί για πρώτη φορά.
Το διαστημόπλοιο θα είναι εξοπλισμένο με πληθώρα υπερσύγχρονων επιστημονικών οργάνων, ανάμεσα στα οποία θα βρίσκεται ένας ανιχνευτής σωματιδίων ηλιακού ανέμου, μία τρισδιάστατη κάμερα και μία συσκευή μέτρησης μαγνητικού πεδίου.Η εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου, η κορώνα, είναι αρκετές εκατοντάδες φορές θερμότερη από την ορατή επιφάνεια του άστρου, την επονομαζόμενη φωτόσφαιρα.Ένας από τους στόχους της αποστολής είναι η κατανόηση της φύσης του ηλιακού ανέμου: της μάζας φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται- «πνέουν» - από τον Ήλιο στο Διάστημα.
Τα πειράματα τα οποία θα διεξαχθούν από την αποστολή SPP είναι ειδικά προσανατολισμένα για να δώσουν απαντήσεις σε δύο ερωτήματα-κλειδιά της ηλιακής Φυσικής: γιατί η κορώνα του Ήλιου είναι τόσο θερμότερη από την ορατή του επιφάνεια, και τι προκαλεί τον ηλιακό άνεμο που επηρεάζει τη Γη και το ηλιακό μας σύστημα.Το SPP δεν είναι το μοναδικό πρόγραμμα που «σημαδεύει» τον Ήλιο: υπάρχει και το πρόγραμμα Solar Orbiter, στο οποίο η ΝΑΣΑ συνεργάζεται με την ESA, και περιλαμβάνει την αποστολή ενός δορυφόρου εντός της δεκαετίας.Ωστόσο, οι στόχοι του SPP είναι πιο φιλόδοξοι: Το Solar Probe κυριολεκτικά θα κόψει ένα κομμάτι από την ατμόσφαιρα του Ήλιου, και αυτό δεν έχει ξαναγίνει και πραγματικά είναι η μεγάλη πρόκληση,

Γεωδίφης με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ

Η εξαφάνιση των φυτών είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση

7/9/2010

Ζούμε δίπλα στον κόσμο των φυτών όμως γνωρίζουμε πολύ λίγα για αυτά. Κάθε φυτό αρχίζει να αναπτύσσεται από ένα μικρό σπόρο και μπορεί να καταλήξει σε ένα μεγάλο δέντρο. Η ανάπτυξη και οι διαστάσεις που θα πάρει το φυτό εξαρτώνται κατά πρώτο λόγο από την αύξηση του αριθμού των κυττάρων. Τα φυτά όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί αποτελούνται από κύτταρα. Οι διαφοροποιήσεις των φυτικών κύτταρων προέκυψαν μετά από εκατομμύρια χρόνια δράσης της εξέλιξης και εξυπηρετούν τη βέλτιστη λειτουργία του φυτού με συνδυασμό των διάφορων φυτικών ιστών. Οι φυτικοί ιστοί μεταξύ τους είναι πολύ διαφορετικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και τα κύτταρά τους διαφέρουν τόσο. Ένα άλλο σημαντικό μέρος του φυτού είναι η ρίζα του .Αυτή στερεώνει το φυτό στο έδαφος, προσλαμβάνει από το έδαφος νερό και ορυκτές ουσίες και εφοδιάζει μ' αυτές όλα τα άλλα όργανα του φυτού. Το ριζικό σύστημα στα περισσότερα φυτά μπαίνει σε μεγάλο βάθος μέσα στο έδαφος. Όταν τραβήξουμε το φυτό από τη γη, ολόκληρο σχεδόν το ριζικό σύστημα παραμένει στο έδαφος. Αυτό προσλαμβάνει από το έδαφος το νερό και τις θρεπτικές ουσίες.
Όμως πέρα από την καθημερινή σχέση που έχουμε σαν είδος με τα φυτά πρέπει να γνωρίζουμε ότι περίπου 2,5 εκατομμύρια έως 3,5 εκατομμύρια φυτά και είδη μικροβίων που κατοικούν στην Γη μας, η ζωή τους εξαρτάται σχεδόν από 250 φυτά εκ των οποίων μόνο 40 είναι σημαντικά . Από αυτό τον κατάλογο μόνο 10 φυτά είναι βασικά ως τρόφιμα όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι, και η σόγια λίγο περισσότερο.
Η ανθρώπινη ζωή εξαρτάται από σχεδόν 40 έως 50 φυτά τα οποία είναι σημαντικά για τη διατροφή μας. Εάν αυτά τα φυτά γίνουν ευπαθή σε ορισμένες ασθένειες ή εξαφανιστούν από τη Γη ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει. Ωστόσο, είναι δύσκολο να φανταστούμε τη ζωή χωρίς να τρώμε ψωμί από σιτάρι ή για κάποιους άλλους η ζωή θα ήταν αφόρητη εάν δεν θα μπορούσαν να τρώνε ρύζι .
Όμως,τα φυτά εξαρτώνται το ένα από το άλλο για να επιβιώσουν, όπως η ζωή του άνθρωπου εξαρτάται από άλλους οργανισμούς. Αν κάποιο ανθρώπινο όργανο δεν θα έχει κάποιες ουσίες δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι θα συμβεί σε ιατρικούς όρους, αλλά το σώμα μας έχει χρήσιμους μικροοργανισμούς.Ομοίως, τα φυτά χρειάζονται επίσης, τους μικροοργανισμούς για τη ζωή τους. Αν κάποια φυτά εξαφανιστούν τότε και τα μικρόβια τα οποία υποστηρίζονται από αυτά θα χαθούν. Η φύση διατηρεί την δυναμική ισορροπία μεταξύ όλων των οργανισμών, ιδίως των παραγωγών και των καταναλωτών κλπ. Αν τα φυτά εξαφανιστούν σε 1 εκατομμύριο έτη ή 100 εκατομμύρια ή μόνο 100 χρόνια τότε είναι δυνατόν η ισορροπία της φύσης να βγει εκτός ελέγχου και αυτό μπορεί να οδηγήσει στην εξάλειψη όλων εκείνων των βιολογικών ειδών που εξαρτώνται από αυτά.
Τα ανθρώπινα όντα είναι επίσης ένα μέρος από τη φύση των βιολογικών ειδών και μέρος του γήινου οικοσυστήματος. Είμαστε ένα μέρος της φύσης και όχι τα αφεντικά της. Τα φυτά είναι τα πραγματικά αφεντικά και αυτά στην ουσία ελέγχουν την ζωή στη Γη. Αν θα εξακολουθήσουν να έχουν αυτό τον ρόλο στην ζωή μας,η επιλογή είναι δική μας.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τον AshwaniKumarτου Science 2.0

Τι εξαφάνισε τα γιγάντια μαμούθ;

5/9/2010

Μέχρι σήμερα επικρατούσε η άποψη ότι τα μαμούθ εκτός από τους δεινόσαυρους εξαφανίστηκαν και αυτά από την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδούς με την Γη. Όμως η άποψη είχε πολλά κενά. Οι ενδείξεις για την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή στη Βόρειο Αμερική δεν επιβεβαιώνονται από τις νεότερες έρευνες.

Κατά τη διάρκεια των 3 τελευταίων ετών , μια ομάδα ερευνητών υποστήριζε ότι ένας αστεροειδής ή κομήτης χτύπησε τη Βόρεια Αμερική περίπου 13.000 χρόνια πριν , αφανίζοντας τα μαμούθ και άλλα μεγάλα ζώα. Τώρα , μια ομάδα εμπειρογνωμόνων απέρριψε τα στοιχεία αυτά . Η θεωρία της πρόσκρουσης βασιζόταν σε δύο μελέτες που είχαν δημοσιευτεί το 2007 και το 2009. Σύμφωνα με τις δύο αυτές έρευνες, ένας αστεροειδής διαμέτρου 4 χιλιομέτρων έσκασε στους πάγους που κάλυπταν τη Βόρειο Αμερική πριν από 12.900 χρόνια. Οι πυρκαγιές που ξέσπασαν μετά την πρόσκρουση σάρωσαν το βόρειο ημισφαίριο, σκότωσαν τα μαμούθ και σήμαναν το τέλος του παλαιο-ινδικού πολιτισμού.

Τρεις ήταν οι ενδείξεις στα ιζήματα εκείνης τις περιόδου στις οποίες βασιζόταν η θεωρία: χαρακτηριστικά μαγνητικά σφαιρίδια, ίχνη κάρβουνου από τις πυρκαγιές και, το κυριότερο, διαμάντια μεγέθους μερικών νανομέτρων που είναι δυνατό να παραχθούν μόνο από προσκρούσεις διαστημικών αντικειμένων. Τα μαγνητικά σφαιρίδια όντως υπάρχουν στα ιζήματα εκείνης της περιόδου. Υπάρχουν όμως και σε όλο το υπόλοιπο αρχείο ιζημάτων, και επομένως δεν μπορεί να προήλθαν από πρόσκρουση, έδειξαν μετέπειτα έρευνες. Όσον αφορά τα ίχνη κάρβουνου, πιθανότατα προήλθαν από μύκητες και κόπρανα εντόμων, έδειξε έρευνα που δημοσιεύτηκε φέτος το καλοκαίρι. H τρίτη και τελευταία ένδειξη, η παρουσία νανοδιαμαντιών στα ιζήματα, επίσης καταρρίπτεται από την νέα μελέτη του Πανεπιστήμιου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις.

Η επιστημονική ομάδα που έψαξε για νανοδιαμάντια στα ιζήματα δεν βρήκε τίποτα και ισχυρίζεται ότι δεν ήταν διαμάντια αλλά ήταν μια άλλη μορφή άνθρακα με τη μορφή επίπεδων φύλλων. Ωστόσο οι υποστηρικτές της θεωρίας ισχυρίζονται, ότι η ομάδα εξέτασε λάθος ιζήματα χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που ούτως ή άλλως θα κατέστρεφε τα διαμάντια. Όμως ,η ευρύτερη επιστημονική κοινότητα φαίνεται τελικά να απορρίπτει οριστικά τη θεωρία.

Πιθανόν να εξαφανίστηκαν από κάποια άλλη αιτία .Ένας συνδυασμός από την αλλαγή του κλίματος και το κυνήγι από τον άνθρωπο έχει προταθεί ως η πιο πιθανή εξήγηση για την εξαφάνιση τους. Μια άλλη θεωρία προτείνει ότι τα μαμούθ μπορεί να έχουν πέσει θύματα μιας μολυσματικής ασθένειας . Τελευταία μια άλλη θεωρία προτείνει ότι τα «μαλλιαρά μαμούθ» πέθαναν λόγω της σταδιακής εξαφάνισης των χορτολιβαδικών εκτάσεων και όχι λόγω της παρουσίας του ανθρώπου ή της εντατικοποίησης του κυνηγιού. Φαίνεται όμως ότι η αβεβαιότητα θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Science.

Γιατί έγιναν οι γεωγλυφικές γραμμές Nazca;

3/9/2010

Θα έχετε παρατηρήσει σε κάποιο ντοκιμαντέρ τα γεωγλυφικά που υπάρχουν στην έρημο του Περού. Ορισμένοι τα θεωρούν σαν δημιουργίες του πολιτισμου των Nazca και μπορούν να γίνουν αντιληπτά μόνο απο μεγάλο ύψος. Και σαφέστατα το ερώτημα που βασανίζει τους επιστήμονες είναι :γιατί να δημιουργήσουν οι Nazca κάτι το οποίο μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο απο ψηλά, απο την στιγμή που δεν θα είχαν την δυνατότητα να το δουν?
Έχουν προταθεί διάφορα σενάρια για αυτές τις γραμμές. Ωστόσο μια νέα εξήγηση παρουσιάσθηκε για αυτά τα συναρπαστικά γεωγλυφικά του νότιου Περού : η θέση τους επέτρεπε στους αρχαίους να βρουν πηγάδια και υδραγωγεία , τόσο σπάνια και πολύτιμα στην περιοχή .Οι γραμμές Nazca είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα του πλανήτη μας ενώ εκτιμάται ότι σχεδιάστηκαν μεταξύ 300 π.Χ. και 500 μ.Χ. , και βρέθηκαν στην έρημο της Nazca στο νότιο Περού . Είναι πάνω από 13.000 γραμμές που ενώνονται για να δημιουργήσουν περισσότερα από 800 στοιχεία που αντιστοιχούσαν κατά κύριο λόγο σε σχηματοποιημένα ζώα. Δεδομένου του μεγέθους των σχεδίων που τις καθιστά σχεδόν αδύνατες στην άμεση παρατήρηση για αυτό τον λόγο ανακαλύφθηκαν μόλις το έτος 1927 , όταν κατά λάθος κάποιοι πέταξαν πάνω από την περιοχή. Για αυτές τις γραμμές δόθηκαν πολλές ερμηνείες , μεταξύ των οποίων μία αναφέρει ότι κατασκευάστηκαν για να προσελκύσουν επισκέπτες που θα έρχονται από τον ουρανό .
Μέχρι σήμερα δεν είναι απόλυτα σαφές ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκαν αυτές οι γραμμές. Μία υπόθεση υποστηρίζει ότι έχουν μια αστρονομική σημασία : κάθε σχήμα έβλεπε σε έναν αστερισμό της περιόδου . Μια άλλη υπόθεση αναφέρει ότι οι δημιουργοί των γραμμών τις έκαναν για να βοηθήσουν την επιστροφή των θεών στη Γη . Αλλά υπάρχουν και εκείνοι που βλέπουν το συσχετισμό μεταξύ των γραμμών και των νερών , που σπανίζουν στην περιοχή. Αυτή η υπόθεση , είναι σχετικά πρόσφατη, χάρη στη μελέτη του ανεξάρτητου αμερικανικού ερευνητή στο Poughkeepsie , David Johnson, ο οποίος εργάστηκε σε συνεργασία με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης .
Σύμφωνα με τον Johnson τα περουβιανά γεωγλυφικά αποτελούν έναν τεράστιο χάρτη των υπόγειων υδατικών πόρων της περιοχής . Πράγματι , αυτός βρήκε μια στενή σχέση μεταξύ των αρχαίων υδραγωγείων και των υπόγειων νερών με τα κύρια σχήματα των γραμμών . Σύμφωνα με τον ερευνητή, αυτό έγινε για να καταστεί δυνατή στις γενιές που θα ακολουθούσαν να γνωρίζουν τις υπόγειες αρτηρίες με τις οποίες κατεβαίνουν τα νερά από τα βουνά γύρω από την έρημο. Η υπόθεση της σχέσης μεταξύ των γραμμών και το νερό υποστηρίζεται από την έρευνα του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και του Ινστιτούτου Αρχαιολογικών Ερευνών των Άνδεων, των οποίων οι ερευνητές έχουν τεκμηριώσει την παρουσία θρησκευτικών τελετών σε μικρές κοιλότητες κοντά στα γεωγλυφικά σαν να επιθυμούσαν να ευχαριστήσουν τους θεούς για την παρουσία του νερού στο σημείο αυτό. Έτσι , η υπόθεση του Johnson θέλει τις γραμμές να σχηματίστηκαν σε ένα τελετουργικό τόπο του οποίου ο σκοπός ήταν να επιτρέψει σε όσους είχαν τη δυνατότητα να διαβάσουν για να αποκτήσουν το νερό.
Είναι πολύ πιθανό - είπε ο Τζόνσον - οι γραμμές να ήταν ένα είδος γλώσσας που χρησιμοποιείται για να επικοινωνούν, όπου βρίσκονταν φρεάτια και τα υδραγωγεία. Για παράδειγμα, όταν υπήρχε ένα τραπεζοειδές σχήμα αυτό σήμαινε ότι εκεί κοντά υπήρχε μια πηγή . Αυτοί οι κύκλοι σχεδιάστηκαν κοντά σε βρύσες ή πηγές . Έτσι έφτιαχναν τις μεγάλες γραμμές με στοιχεία ζώων .

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Reppublica

Η δίδυμη αδελφή της Γης

2/9/2010

Το 1940, ο Ρέγκιναλντ Ντέιλυ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ κατέθεσε μια υπόθεση για την προέλευση της Γης και η οποία αργότερα έγινε αποδεκτή τόσο από τη ΝΑΣΑ όσο και από τη Σοβιετική Διαστημική Υπηρεσία. Σύμφωνα με την υπόθεση αυτή, ο πλανήτης μας μόλις μερικά εκατομμύρια χρόνια μετά από το σχηματισμό του, είχε ένα δίδυμο πλανήτη, τη Θεία. Οι δύο πλανήτες γεννήθηκαν με παρόμοιες τροχιές. Το αποτέλεσμα ήταν μια ολέθρια σύγκρουση, από την οποία η Γη διασώθηκε, ενώ η Θεία εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω της ένα δακτύλιο με φερτά υλικά στην τροχιά της Γης. Μετά τη σύγκρουση, η Γη δεν επιβίωσε απλώς από αυτή αλλά απορρόφησε και ένα κομμάτι του δίδυμου πλανήτη της και το μέγεθος της αυξήθηκε σημαντικά. Αυτό είχε ως πρώτο αποτέλεσμα την αύξηση της γήινης βαρύτητας. Χωρίς αυτό το ενισχυμένο πεδίο βαρύτητας, η ατμόσφαιρα της Γης θα διέρρεε συνεχώς στο διάστημα. Έτσι η σύγκρουση αυτή ήταν καθοριστική για την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας αλλά και για την μετέπειτα εξέλιξη του. Στον Άρη, όπου το πεδίο βαρύτητας είναι ασθενές, βλέπουμε τι συμβαίνει. Το πεδίο βαρύτητας του Άρη ήταν παρόμοιο με εκείνο της Γης, συνεπώς είχε σύννεφα, βροχή και ποτάμια. Ο Άρης όμως είναι μικρότερος από τη Γη και με την πάροδο του χρόνου η ασθενής βαρύτητα του επέτρεψε τη διαρροή της ατμόσφαιρας του. Σήμερα είναι ένας νεκρός πλανήτης ο οποίος όμως κάποτε είχε φυσικά τοπία παρόμοια με εκείνα του πλανήτη μας.
Η Γη απορρόφησε ένα τμήμα της δίδυμης αδελφής της με αποτέλεσμα να έχει αρκετή βαρύτητα για να διατηρήσει την πυκνή ατμόσφαιρα της. Αυτό το συμβάν έκανε τη Γη τόσο ξεχωριστή, με αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα, που καθορίζει το κλίμα, διατηρεί ζεστό τον πλανήτη, παρέχει το οξυγόνο που αναπνέουμε και το σημαντικότερο από όλα μας προστατεύει. Η πρώιμη σύγκρουση της Γης με τη Θεία είχε ζωτική σημασία για τον πλανήτη μας, αφού τον βοήθησε να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο μεταλλικό πυρήνα με σίδηρο και παρήγαγε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, που εκτρέπει τον επικίνδυνο ηλιακό άνεμο προστατεύοντας την ζωή στη Γη.
Ο πυρήνας της Γης είναι απαραίτητος γιατί βοηθά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Πρόκειται για ένα αξιοθαύμαστο σύστημα, όπου καυτές πέτρες οι οποίες έχουν θερμανθεί από τον πυρήνα αναδύονται στην επιφάνεια του. Καθώς εξαπλώνονται πλαγίως ο φλοιός της Γης με πολύ αργούς ρυθμούς καθορίζει την κίνηση των ηπείρων δημιουργώντας την αεικίνητη και διαρκώς μεταβαλλόμενη επιφάνεια της. Ο πυρήνας, όμως δεν αναδιατάσσει μόνο τις ηπείρους αλλά, όταν συγκρούονται οι ήπειροι δημιουργούνται τεράστιες εκρήξεις από τις οποίες εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Σήμερα το διοξείδιο του άνθρακα θεωρείται επικίνδυνο αέριο του θερμοκηπίου, που οδηγεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Στη μακρά ιστορία της Γης, όμως, το διοξείδιο του άνθρακα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο διατηρώντας την κατάλληλη θερμοκρασία του πλανήτη, ώστε να επιβιώσουν οι πρώιμες μορφές ζωής.
Όμως η σύγκρουση με την Θεία έδωσε και κάτι άλλο στη Γη. Οι φερτές ύλες από την έκρηξη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη συγχωνεύθηκαν δίνοντας ένα νέο ουράνιο σώμα το οποίο σήμερα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτή, τη Σελήνη. Κάθε άλλο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα είναι μικρό σε σχέση με το μητρικό του πλανήτη χάρη στον τρόπο του σχηματισμού του. Η Σελήνη είναι ασυνήθιστα μεγάλη και σε κοντινή απόσταση και η συμβολή της στην ανάπτυξη της Γης, ήταν σημαντική. Προσφέρει στον πλανήτη μας τις παλίρροιες και καθώς αυτή βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Γη, η βαρύτητα της έλκει το νερό των ωκεανών και η παλιρροϊκή μεταβαλλόμενη ζώνη βοήθησε την εξέλιξη των πρώτων πλασμάτων. Είναι επίσης σημαντική για το σταθερό κλίμα της Γης και για τις ισόχρονες εποχές. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης αποτρέπει την ταλάντευση της Γης στο διάστημα, κάτι που θα προκαλούσε ένα χάος. Χωρίς το φεγγάρι η θερμοκρασία της Γης θα εναλλασσόταν από ακραία ζέστη μέχρι και θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Τέτοιες ακραίες μεταβολές θα καθιστούσαν τον πλανήτη μας μη κατοικήσιμο. Ωστόσο συμβαίνει κάτι παράξενο στη Σελήνη, ώστε δε θα πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη. Αποτελέσματα μετρήσεων, επί σειρά δεκαετιών, έδειξαν κάτι το αξιοσημείωτο. Η Σελήνη απομακρύνεται κατά 4 εκατοστά το χρόνο και κάποια στιγμή θα χαθεί και δε θα είναι κοντά μας για πάντα, αλλά θα απομακρυνθεί στο διάστημα, μετά από κάποια δισεκατομμύρια χρόνια.
Η τυχαία σύγκρουση της Γης με τη Θεία αποτέλεσε καθοριστική και ίσως την πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της. Με αυτή διασφάλισε την προστασία της ατμόσφαιράς της, πρόσφερε στη Γη μια μαγνητική ασπίδα ενάντια στην επικίνδυνη ηλιακή ακτινοβολία και έδωσε τη Σελήνη που μας παρέχει την απαραίτητη κλιματική σταθερότητα. Αν δεν είχε συμβεί αυτό η Γη δε θα φιλοξενούσε εκτός από την ποικιλία της ζωής και εμάς τους ίδιους.
Όμως, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, που συνέβαλε στην ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη μας και αυτός δεν είναι άλλος από τη θέση του πλανήτη μας. Αν η Γη ήταν σε μια άλλη θέση του πλανητικού μας συστήματος, τότε ίσως αυτή τη στιγμή να μην υπήρχαμε. Αν είχε μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο, όπως ο Άρης, θα επικρατούσε έντονο ψύχος, ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία ζωής ενώ λίγο πιο κοντά στον Ήλιο η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Και σε αυτό το σημείο βρίσκεται η Γη και έχει την ιδανική θέση του ηλιακού μας συστήματος, έχοντας την κατάλληλη θερμοκρασία για το νερό, το βασικότερο συστατικό για την ύπαρξη ζωής στην επιφάνεια. Αν ήταν πιο κοντά στον Ήλιο τότε η ζέστη θα ήταν αφόρητη και το νερό θα εξατμιζόταν. Υπάρχει λοιπόν μια ειδική ζώνη όπου μπορεί να αναπτυχθεί η ποικιλία ζωής στο ηλιακό μας σύστημα και εκεί η θέση της Γης εκτός από προνομιακή είναι και μοναδική.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το BBC

Ο τυφώνας Nangka χτυπά το Χονγκ Κονγκ.

1/9/2010

Κοιτάξτε αυτό το πανέμορφο βίντεο. Δείχνει το πέρασμα του τυφώνα Nangka από το Χονγκ Κονγκ στις 24 Ιουνίου του 2009. Η κάμερα καταγράφει από τις 7am μέχρι 9pm τον τυφώνα να χτυπά το Χονγκ Κονγκ. Δείτε την βροχή έξω από τους τοίχους των κτιρίων στις 0:50, 1:10, 1:45, 4:10, και στις 4:30 όταν τα φώτα αρχίζουν να ανάβουν. Τα σύννεφα αλλάζουν κατεύθυνση ενώ ο τυφώνας κινείται από το νότο προς τα βορειοανατολικά.
Ένας τυφώνας είναι ένας μεγάλος και ισχυρός τροπικός κυκλώνας, μια περιοχή χαμηλής πίεσης που περιστρέφεται αντίθετα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Οι λιγότερο ισχυροί τροπικοί κυκλώνες καλούνται και τροπικές θύελλες. Ένας τυφώνας καλείται ως «τυφώνας» στον Ατλαντικό Ωκεανό και ως «κυκλώνας» στον Ινδικό Ωκεανό. Η απόσταση που μπορεί να καλύψει ένας τυφώνας από το κέντρο του (μάτι του τυφώνα) κυμαίνεται από 25 ως και 300 μίλια περίπου. Εξαιτίας της υψηλής έντασης των ανέμων, των βροχοπτώσεων και των παλιρροιακών κυμάτων το φαινόμενο του τυφώνα μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές.
Με βάση την ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία, οι τυφώνες διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με την ένταση (ταχύτητα) των ανέμων:
Απλός τυφώνας = 17 ως 32 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 63-117 χιλιόμετρα την ώρα)
Ισχυρός τυφώνας = 33 ως 44 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 118-157 χιλιόμετρα την ώρα)
Πολύ ισχυρός τυφώνας = 44 ως 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 157-194 χιλιόμετρα την ώρα)
Καταστροφικός τυφώνας περισσότερα από 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή περισσότερα από 194 χιλιόμετρα την ώρα)
Στην Ιαπωνία οι τυφώνες μπορεί να εμφανίζονται οποιοδήποτε μήνα με μεγαλύτερη συχνότητα την περίοδο μεταξύ Μάιο και Νοέμβριο και υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Από τα μέχρι τώρα στοιχεία της ιαπωνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, 28 τυφώνες, είναι μια μέση ετήσια τιμή του αριθμού των τυφώνων που παρουσιάζονται κυρίως στις δυτικές ακτές της Ιαπωνίας.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Forward>>