Στις 24 Σεπτεμβρίου 2013,ένας μεγάλος σεισμός από ένα ρήγμα οριζόντιας μετατόπισης ταρακούνησε το δυτικό Πακιστάν, σκοτώνοντας τουλάχιστον 350 ανθρώπους και αφήνοντας πάνω από 100.000 άστεγους. Το σεισμικό συμβάν των 7,7R έπληξε την επαρχία Μπαλουχιστάν του βορειοδυτικού Πακιστάν. Εν μέσω της καταστροφής, ένα νέο νησί δημιουργήθηκε παράκτια στην Paddi Zirr (West Bay) κοντά στην Γκουαντάρ, Πακιστάν.
Στις 26 Σεπτεμβρίου του 2013, το Advanced Land Imager (ALI) από το Παρατηρητήριο της Γης της NASA Earth Observing-1 (EO-1) κατέλαβε την πρώτη δορυφορική εικόνα του νέου αυτού νησιού, το οποίο απέχει περίπου ένα χιλιόμετρο από την κοντινή ακτή. Όπως ένα '' ηφαίστειο λάσπης, "το νησί αναδύθηκε από το θαλάσσιο πυθμένα κοντά στην Γκουαντάρ στις 24 Σεπτεμβρίου, λίγο μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου που συνέβη περίπου 380 χιλιόμετρα στην ενδοχώρα. Η πρώτη εικόνα, λήφθηκε από το Land Imager από τον δορυφόρο Landsat 8, δείχνει την ίδια περιοχή στις 17 Απριλίου του 2013.
Στις δορυφορικές εικόνες, οι πιο ανοιχτές αποχρώσεις του πράσινου και το μαύρισμα στο νερό αποκαλύπτουν τον ρηχό πυθμένα ή αιωρούμενα ιζήματα. Το βάθος του νερού γύρω από το νέο νησί είναι περίπου 15 με 20 μέτρα, σύμφωνα με τον θαλάσσιο γεωλόγο Asif Inam του Εθνικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του Πακιστάν. "Ο βυθός στην περιοχή αυτή είναι γενικά επίπεδος, αλλά η κλίση στην περιοχή αυτή αλλάζει αρκετά απότομα," είπε ο Inam.
Η δεύτερη αεροφωτογραφία από το Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας παρέχει μια γεωμορφή, που εκτιμάται από 75 έως 90 μέτρα σε μήκος και 15 έως 20 μέτρα πάνω από την ίσαλο γραμμή. Η επιφάνεια είναι ένα μίγμα από λάσπη, ψιλή άμμο και συμπαγή βράχο.
''Το νησί είναι πραγματικά ακριβώς ένας μεγάλος σωρός από λάσπη που προήλθε από το θαλάσσιο πυθμένα '', δήλωσε ο Bill Barnhart, γεωλόγος στο αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο που μελετά τους σεισμούς στο Πακιστάν και το Ιράν. "Σε αυτή την περιοχή του κόσμου φαίνεται να παρουσιάζεται συχνά αυτό το φαινόμενο, διότι η γεωλογία είναι κατάλληλη για το σχηματισμό τους. Για να δημιουργηθεί χρειάζεται ένα ρηχό, θαμμένο στρώμα πεπιεσμένου αερίου-μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, ή κάτι άλλο-και υγρό. Όταν αυτό το στρώμα διαταραχθεί από τα σεισμικά κύματα (όπως ένας σεισμός), τα αέρια και τα υγρά μπορούν να εξέλθουν ξαφνικά στην επιφάνεια, παρασύροντας βράχους και λάσπη μαζί τους. "
Ο Inam υποστήριξε ότι η υπόγεια πίεση στην περίπτωση αυτή προήλθε από την ύπαρξη φυσικού αερίου. ''Η κύρια κινητήρια δύναμη για την ανάδειξη των νησιών σε αυτό το μέρος του κόσμου οφείλεται στο πεπιεσμένο αέριο μεθανίου ή ένυδρο αέριο της περιοχής. Στο νέο νησί, υπάρχει μια συνεχής διαφυγή εξαιρετικά εύφλεκτου μεθανίου μέσω ενός αριθμού αεραγωγών. "
Πολλά από αυτά τα νησιά έχουν εμφανιστεί κατά μήκος της 700-χιλιομέτρων ακτής Makran τον περασμένο αιώνα, είπε ο Eric Fielding, ένας τεκτονικός επιστήμονας της NASA Jet Propulsion Laboratory. Εξήγησε ότι η ακτή Makran βρίσκεται εκεί όπου η Αραβική τεκτονική πλάκα ωθείται προς βορρά και καταθυθίζεται κάτω από την ηπειρωτική πλάκα της Ευρασίας . Το παχύ στρώμα λάσπης και βράχων στην Αραβική πλάκα έχει διαμορφώσει τη γη στο νοτιοδυτικό Πακιστάν, το νοτιοανατολικό Ιράν, και την ρηχή υποθαλάσσια παράκτια περιοχή.
''Η ακτή Makran δεν είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη και οποιοδήποτε τέτοιο γεγονός μπορεί εύκολα να περάσει απαρατήρητο, όμως οι δορυφορικές εικόνες είναι εξαιρετικά σημαντικές", είπε ο Inam. "Ηφαίστεια λάσπης και τα νησιά αποτελούν ένα φυσικό κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα."
Η ζωή του νησιού είναι πιθανό να είναι σύντομη. Αυτή η υπόγεια πηγή του φυσικού αερίου θα κρυώσει, θα συμπιεστεί και θα χαθεί  με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας στην κρούστα να καταρρεύσει. Κύματα, καταιγίδες, και η παλιρροϊκή ενέργεια από την Αραβική Θάλασσα θα ξεπλύνουν τη χαλαρή άμμο, τον μαλακό πηλό και τη λάσπη. Ο Barnhart λέει ότι τα νησιά αυτά διαρκούν συνήθως μερικούς μήνες έως ένα χρόνο προτού υποχωρήσουν κάτω από την ίσαλο γραμμή.

Γεωδίφης

Πηγή- Παρατηρητήριο της Γης της NASA

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science , ο σεισμός μεγέθους 8,3R που έγινε 609 χιλιόμετρα κάτω από την θάλασσα του Okhotsk κοντά στην Καμτσάτκα-Ρωσία, στις 24 Μαΐου 2013 είναι ο πιο βαθύς σεισμός που έχει καταγραφεί ποτέ, με μια σεισμική ροπή 30 % μεγαλύτερη από τον επόμενο μεγαλύτερο, του 1994 , έναν σεισμό που συνέβη 637 χιλιόμετρα κάτω από τη Βολιβία.
Οι βαθείς σεισμοί συμβαίνουν στη μεταβατική ζώνη μεταξύ του άνω και κάτω μανδύα, 400 έως 700 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Προκύπτουν από την πίεση που ασκείται σε μία βαθιά καταβυθιζόμενη μάζα, όπου μία πλάκα του φλοιού της Γης βυθίζεται κάτω από μια άλλη . Τέτοιοι βαθιοί σεισμοί συνήθως δεν προκαλούν αρκετή ανατάραξη στην επιφάνεια και δεν είναι επικίνδυνοι, αλλά επιστημονικά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
"Είναι ένα μυστήριο το πώς αυτοί συμβαίνουν. Πώς μπορεί να ολισθαίνει μία βραχώδης μάζα τόσο γρήγορα, ενώ ''στριμώχνεται'' από την πίεση σε βάθος 609 χιλιόμετρα από την υπερκείμενη μάζα; ", δήλωσε ο μελετητής Thorne Lay καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ.
Η ενέργεια που απελευθερώθηκε από τη Θάλασσα του σεισμικού επίκεντρου του Okhotsk προκάλεσε δονήσεις που έχουν καταγραφεί από αρκετές χιλιάδες σεισμικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο.
Ο καθηγητής Lay και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ο σεισμός απελευθέρωσε τρεις φορές περισσότερη ενέργεια από τον σεισμό του 1994 της Βολιβίας, συγκρίσιμη με έκρηξη 35 μεγατόνων TNT.
''Η περιοχή της ρήξης και η ταχύτητα ρήξης ήταν επίσης πολύ μεγαλύτερη. Η ρήξη επεκτάθηκε περίπου 180 χιλιόμετρα, μακράν της μεγαλύτερης ρήξης περισσότερο από οποιαδήποτε βαθιά σεισμική δόνηση. Περιέλαβε μία ζώνη διάρρηξης με μια γρήγορη ταχύτητα ρήξης περίπου 4 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο, περισσότερο από ένα συμβατικό σεισμικό γεγονός κοντά στην επιφάνεια από ότι άλλους βαθείς σεισμούς. Το ρήγμα γλίστρησε περίπου 10 μέτρα, με μέση ολίσθηση περίπου 2 μέτρα, '' είπε ο καθηγητής Lay.
"Φαίνεται πολύ παρόμοια με μία ρηχή εκδήλωση, ενώ ο σεισμός από την ρήξη της Βολιβίας ήταν πολύ αργός και φαίνεται να είναι ένα διαφορετικό είδος, με την παραμόρφωση και όχι την ταχεία θραύση και ολίσθηση του βράχου."
Οι ερευνητές απέδωσαν τις δραματικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο βαθιών σεισμών σε διαφορές στην ηλικία και την θερμοκρασία της εμπλεκόμενης πλάκας Η βυθιζόμενη πλάκα του Ειρηνικού κάτω από τη Θάλασσα του Okhotsk - που βρίσκεται μεταξύ της χερσονήσου Kamchatka και της ηπειρωτικής Ρωσίας- είναι πολύ ψυχρότερη από την πλάκα που καταβυθίζεται και όπου συνέβη ο σεισμός του 1994, της Βολιβίας.
''Στην περίπτωση της Βολιβίας,η θερμότερη πλάκα οδήγησε σε μια πιο όλκιμη διαδικασία μέσω παραμόρφωσης του βράχου," είπε ο καθηγητής Lay.
Ο σεισμός της Θάλασσας του Okhotsk μπορεί να εμπλέκεται σε επαναρρήξη ρήγματος στην πλάκα που παράχθηκε όταν η ωκεάνια πλάκα στράφηκε κάτω στη ζώνη καταβύθισης Kuril-Kamchatka που άρχισε να βυθίζεται. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός για την έναρξη της ρήξης κάτω από την τεράστια πίεση παραμένει ασαφής. Η παρουσία του υγρού μπορεί να λιπαίνει τα ρήγματα, αλλά και όλα τα υγρά θα πρέπει να έχουν συμπιεστεί από την πλάκα πριν φτάσουν στο κρίσιμο βάθος.
"Αν το ρήγμα γλιστράει λίγο, η τριβή θα μπορούσε να λιώσει το βράχο και να προσφέρει το απαιτούμενο υγρό, ώστε να πάρει μια θερμική επίδραση. Αλλά μπορεί ακόμα να το πάρει όταν ξεκινήσει η ολίσθηση. Κάποια μετατροπή των ορυκτών μπορεί να δώσει την αρχική ώθηση, αλλά δεν μπορούμε να ανιχνεύουμε κάτι τέτοιο άμεσα. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι μοιάζει πολύ με μία ρηχή σεισμική εκδήλωση κάτι σαν ένα επιφανειακό σεισμό, " δήλωσε ο καθηγητής Lay.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το sci-news.com

Εικόνα- Η πιο βαθιά σεισμική δόνηση που έχει καταγραφεί στον κόσμο σημειώθηκε στις 24 Μαΐου 2013, σε βάθος 609 χιλιομέτρων στη βυθιζόμενη πλάκα του Ειρηνικού κάτω από τη θάλασσα του Okhotsk κοντά στην Καμτσάτκα, Ρωσία, όπως φαίνεται σε αυτό το χάρτη. Πηγή- Ye et al / Science

'Γιατί'', αναρωτιέται ο Salomon Kroonenberg ,"οι αστρονόμοι μελετούν τον ουρανό και εμείς οι γεωλόγοι την κόλαση;" Το πιο σημαντικό για αυτόν, είναι αν τα γεωλογικά στοιχεία δείχνουν ότι η κόλαση υπάρχει στην πραγματικότητα; Στο βιβλίο του '' Γιατί η κόλαση βρωμάει Θείο'',ο Kroonenberg ξεκινά ένα φυσικό και μεταφορικό ταξίδι για να εξερευνήσει τι κρύβεται στην γη ,κάτω από τα πόδια μας – σε ένα κόσμο που βρίσκεται κάτω από το έδαφος και που έχει κάνει τόσα πολλά για να συλλάβει τη φαντασία μας, αλλά για τον οποίο γνωρίζουμε ακόμα τόσο λίγο. Χρησιμοποιώντας τους κύκλους του Δάντη από την κόλαση ως έναν πρόχειρο οδηγό, και την ύφανση μαζί με δύο φαινομενικά άσχετα θέματα – την γεωλογία και την κλασική μυθολογία - παίρνει τον αναγνώστη κάτω από διαδοχικά βαθύτερα επίπεδα και επιδιώκει να εξηγήσει τα επιστημονικά φαινόμενα με μυθικές ιστορίες και προσωπικές αναμνήσεις από την επαγγελματική του καριέρα ως γεωλόγος.
Ο Kroonenberg αρχίζει επιδιώκοντας την είσοδο στον κάτω κόσμο. Οι έρευνές του έχουν αποκαλύψει όχι μόνο ένα, αλλά πολλά πιθανά σημεία εισόδου γύρω από τη Μεσόγειο και την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αποκαλύπτοντας μία συναρπαστική σύνδεση μεταξύ του σχηματισμού του ασβεστόλιθου σε ένα αρχαίο ωκεανό και την ανάπτυξη της ''κλασσικής κουλτούρας''. Μόλις υπόγεια περιπλανιέται γύρω από τους ανώτερους κύκλους του Δάντη, ονειροπολεί για τις αρετές του εδάφους, διερευνά τα γεωλογικά στοιχεία για το μυθικά υπόγεια ποτάμια, μας υπενθυμίζει τις ιδέες για το σχηματισμό των μεταλλευμάτων από τους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας έως τη σύγχρονη εποχή, και εκθέτει τον ρόλο των ανθρώπων στην έρευνα για τις εσωτερικές διεργασίες και την ιστορία της Γης.
Σε περίπου 6.300 χιλιόμετρα, η απόσταση από την επιφάνεια της Γης στον πυρήνα του είναι περίπου ισοδύναμη με εκείνη που χωρίζει το Λονδίνο από το Σικάγο, αλλά το εκπληκτικό βάθος στο οποίο έχουμε φτάσει μέχρι τώρα θα μας οδηγήσει μόνο στο τέλμα. Πέρα από αυτό το σημείο κατεβαίνουνε κάτω από τον έβδομο κύκλο του Δάντη, κάτω από την άβυσσο εκεί που κατοικούσε ο Γηρυών (Γηριόνης- το μυθικό τέρας ή ο χθόνιος δαίμονας του θανάτου της ελληνικής μυθολογίας με τρία κεφάλια που σκοτώθηκε από τον Ηρακλή) και συναντάμε ανεξερεύνητες υπόγειες μορφές ζωής, σε βάθη ακόμη αόρατα από το ανθρώπινο μάτι και παρατηρήσιμα μόνο με τα ''κιάλια'' της σύγχρονης σεισμολογίας. Εδώ έχουμε πραγματικά την είσοδο στο βασίλειο της επιστημονικής φαντασίας, ο συγγραφέας μας ταξιδεύει μέσα από το εσωτερικό της Γης προς τον αινιγματικό πυρήνα του, περνώντας μέσω της "κούφιας Γης" που λανθασμένα είχε προτείνει ο Edmond Halley, που κατοικείται από τις χαμένες φυλές και τα προϊστορικά πλάσματα του Edgar Rice Burroughs και του Jules Verne(Ιούλιου Βερν).
Η προσέγγιση του Kroonenberg δεν επιδιώκει να διαλύσει τους μύθους και τις βιβλικές ιστορίες με την επιστήμη, αλλά με προσοχή θεωρεί τα στοιχεία από τα οποία προήλθαν, που βρέθηκαν διατηρημένα σε λίμνες, βουνά, σπήλαια, γεωτρήσεις και τα ορυχεία και ο ίδιος βρήκε κατά τη διάρκεια των προσωπικών και επαγγελματικών ταξιδιών του . Τα επιχειρήματα και οι εξηγήσεις του , υποστηρίζονται με φωτογραφίες και σχηματικά διαγράμματα , καθώς και εικόνες από τα ιστορικά έγγραφα. Δεν περιορίζει την αναζήτησή του σε φυσικές εκδηλώσεις του υποκόσμου. Ο ίδιος περιγράφει, επίσης, πολλές μεταφορικές ενσαρκώσεις της κόλασης, συμπεριλαμβανομένων ιστοριών από τα σουηδικά ορυχεία χαλκού που διαπραγματεύονται διάφορα θέματα, για την Inge Lehmann, Δανέζα σεισμολόγο η οποία το 1936 ανακάλυψε τον στερεό εσωτερικό πυρήνα της Γης , και την ανακάλυψη της παρουσίασε απλά ως το έργο μιας "γυναίκας στον κόσμο ενός ανθρώπου''. Αναμφισβήτητα η πιο σχετική μεταφορά είναι το "Κόλαση υπό κατασκευή'' που Kroonenberg που συναντά κατά τη διάρκεια τού τελικού σταδίου από το φανταστικό ταξίδι του ,το πίσω μέρος του πυρήνα της Γης στην επιφάνεια.
Η πιο συναρπαστική πτυχή του βιβλίου του είναι ότι ποτέ ο Kroonenberg δεν χάνει την ανθρώπινη οπτική γωνία στην προσπάθειά του να βρει την κόλαση, λέει τις ιστορίες των ανθρώπων και των πολιτισμών του παρελθόντος και του παρόντος που συναντά στο ταξίδι του, και τις υφαίνει με ένα ιδιαίτερο λόγο . Επιπλέον με το βιβλίο του προτείνει στους ανθρώπους να αντισταθούν στην καταστροφή της Γης με αντάλλαγμα τα πλούτη τους - είτε πρόκειται για ορυκτά, μεταλλεύματα, υδρογονάνθρακες ή απλά για μία επαφή ανάμεσα σε δύο στρώματα πετρωμάτων που περιέχουν μυστικά για το γεωλογικό παρελθόν του πλανήτη - και αφήνει ένα έργο για τις μελλοντικές γενιές για να συλλογιστούν και να θαυμάσουν τις στενές σχέσεις που διέπουν την Μυθολογία και την Γεωλογία.
Ο Bernard Salomon Kroonenberg ( 13 Μαρ 1947 ) είναι Ολλανδός καθηγητής στον τομέα της εφαρμοσμένης γεωλογίας στο Delft University of Technology. Μέχρι το τέλος του 2005 ήταν αρθρογράφος για την εβδομαδιαία Intermediate .Είναι συγγραφέας των βιβλίων ''Η ανθρώπινη διάσταση: Γη δέκα χιλιάδων χρόνων( 2006 ) και ''Σταματήστε τις ηπείρους!''(1996)


Γεωδίφης 


Πηγή:
Why Hell Stinks of Sulfur: Mythology and Geology of the Underworld
By Salomon Kroonenberg
ISBN 9781780230450
Published 24 July 2013

Με βάση στοιχεία του 2006, ο επίσημος πληθυσμός του Λονδίνου είναι 7.512.400 κάτοικοι ,αποτελεί το μεγαλύτερο σε πληθυσμό Δήμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η μητροπολιτική περιοχή υπολογίζεται ότι αριθμεί 13.708.000.
Ο αριθμός των ρηγμάτων στα βράχια που βρίσκονται κάτω από το Λονδίνο,έχει υποτιμηθεί σημαντικά, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ''Πρακτικά του Συνδέσμου Γεωλόγων'', λέει ότι υπάρχουν πολλές και εκτεταμένες μετακινήσεις κατά μήκος ρωγμών στους βράχους κάτω από το έδαφος του Λονδίνου, αλλά αυτά έχουν σε μεγάλο βαθμό υποτιμηθεί στους υπάρχοντες γεωλογικούς χάρτες.
Ο συντάκτης της έρευνας, ο Δρ Don Aldiss του Βρετανικού Γεωλογικού Ινστιτούτου (British Geological Survey- NERC), λέει ότι η γνώση της θέσης των ρηγμάτων είναι ζωτικής σημασίας για τα τεχνικά έργα της πρωτεύουσας.''Αν ένας μηχανικός σχεδιάζει να χτίσει κάτι, θέλει ένα ωραίο και ομοιόμορφο έδαφος. Εάν έχει να αντιμετωπίσει ένα ρήγμα, μπορεί να επηρεάσει την ασφάλεια, τη βιωσιμότητα και το κόστος ενός κατασκευαστικού έργου'' εξηγεί ο ίδιος.
''Μπορούμε να παράγουμε καλύτερους γεωλογικούς χάρτες και μοντέλα, που δίνουν μια πολύ καλύτερη αφετηρία τόσο στα τεχνικά έργα όσο και στην ασφάλεια των κατοίκων''.
Το Λονδίνο βρίσκεται ως επί το πλείστον σε ένα τεράστιο στρώμα από άργιλο, σε πολλά μέρη πάνω από 80 μέτρα πάχος. Είναι ιδανικό για διάνοιξη σηράγγων, ενώ φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα υπόγεια δίκτυα μεταφορών στον κόσμο.
Αλλά όταν πρόσφατα οι γεωλόγοι έκαναν γεωτρήσεις για τη διερεύνηση των γεωτεχνικών συνθηκών των γεωλογικών σχηματισμών για έναν σταθμό στη νέα γραμμή Crossrail, έμειναν έκπληκτοι για τις επικρατούσες συνθήκες του εδάφους.
Τα δεδομένα του υπεδάφους, σε συνδυασμό με τα δεδομένα από δορυφόρους και τις παραδοσιακές γεωλογικές εργασίες πεδίου, μας έδωσαν μια τρισδιάστατη εικόνα του εδάφους του Λονδίνου που είναι πολύ λιγότερο ευνοϊκή από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.
Ο Aldiss λέει ότι το φυσικό και δομημένο περιβάλλον του Λονδίνου δεν είναι αυτό που γνωρίζαμε έως σήμερα.''Είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν τα ρήγματα στους αργιλώδεις σχηματισμούς του Λονδίνου, όπως είναι'', λέει. ''Όταν προσθέτετε τις πολλές αποθέσεις και φερτά υλικά του ποταμού Τάμεση και το εκτεταμένο δομημένο περιβάλλον, ο γεωλόγος δεν έχει καμία τύχη σε όλα αυτά. Λόγω αυτών των δυσκολιών, με την πάροδο του χρόνου,η έρευνα σε γενικές γραμμές παραμένει προβληματική. Μερικές φορές, θα πρέπει να σταθείς πίσω, έτσι ώστε να μπορείς να δεις το δάσος μέσα από τα δέντρα."
Παρά την ύπαρξη ρηγμάτων στο Λονδίνο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η πρωτεύουσα αντιμετωπίζει κάποιο κίνδυνο από σεισμούς. Δορυφορικά δεδομένα δείχνουν ότι ορισμένα μέρη του Λονδίνου βυθίζονται γρηγορότερα από άλλα, και ο Aldiss λέει ότι αυτό μπορεί να συμβεί κατά μήκος των γραμμών ρήγματος. Αλλά αυτό συμβαίνει σε ποσοστό λιγότερο από ένα χιλιοστό το χρόνο.
Τα περισσότερα από τα ρήγματα στο έδαφος του Λονδίνου προκλήθηκαν από διαρρήξεις και τις κινήσεις που έγιναν δεκάδες εκατομμύρια χρόνια πριν.Τα παλαιότερα πετρώματα του Λονδίνου είναι ιλυόλιθοι και ψαμμίτες του Παλαιοζωικού(490-250 εκ.ετών).


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.planetearth.nerc.ac.uk