Ένα ιδιαίτερο φαινόμενο παρατηρείται 15 χλμ από το Αγκριτζέντο, τον αρχαίο Ακράγαντα, στην Σικελία όπου βρίσκεται το «Macalube» το περιφερειακό φυσικό καταφύγιο της Αραγωνίας. 
Στο ομώνυμο χωριό, το οποίο αποτελείται από κυρίως αργιλώδη εδάφη, συμβαίνουν εκρήξεις από λάσπη και αλμυρά νερά, τα οποία είναι χαρακτηριστικά των ηφαιστείων λάσπης. 
Η προέλευση του όρου προέρχεται από την λέξη Maglùb η οποία πλέον είναι γνωστή ως Macalube. Η έδρα του λόφου όπου παρατηρούνται τα φαινόμενα με τα ηφαίστεια λάσπης καλείται, στην τοπική διάλεκτο ''occhiu της Maccalubi", εξαιτίας του κυκλικού σχήματος, του υπόλευκου χρώματος  που εμφανίζει αλλά και της παρουσίας κρυστάλλων ασβεστίτη που αναμιγνύονται μαζί με τον πηλό. 
Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος έχουν περιγράψει αυτά τα γεωλογικά γεγονότα και αναφέρουν τις θεραπευτικές και ιαματικές ιδιότητες της λάσπης. Σύμφωνα με τη μαρτυρία αυτών των συγγραφέων φαίνεται ότι το Macalube ήταν πολυσύχναστο και χρησιμοποιούσαν την λάσπη του για τουλάχιστον 2.500 χρόνια. 
Τον τελευταίο καιρό,ο Guy de Maupassant, στο έργο του "La Sicilia" του 1885, περιγράφει την περιοχή να επηρεάζεται από ''φλύκταινες από μια φοβερή ασθένεια της φύσης''.
Η σάλτσα του Macalube όπως πλέον αποκαλείται, οφείλεται στα λασπώδη ρυάκια που ανεβαίνουν στην επιφάνεια , χαρακτηρίζεται από την διάχυση των αργιλο-αμμωδών εδαφών του γύψου και του αλίτη(αλατιού). 
Το φαινόμενο των ηφαιστείων λάσπης, παρατηρείται και σε άλλες περιοχές της ιταλικής χερσονήσου, εξηγείται από την παρουσία των θυλάκων αερίου, συνήθως μεθάνιο, σε στρώματα υφάλμυρου νερού, που αναδύονται στην επιφάνεια μέσα από ασυνέχειες στο έδαφος, συμπαρασύροντας νερό και ιζήματα από πηλό δημιουργώντας μια εκπομπή του ρευστού υλικού στην επιφάνεια εντελώς παρόμοια με μια ηφαιστειακή έκρηξη, έτσι ώστε το φαινόμενο αυτό να ορίζεται ως ιζηματογενή ηφαιστειακή δραστηριότητα.
 Οι κώνοι λάσπης της Reserve Macalube της Αραγονίας φτάνουν σε ύψη γενικά περίπου 1 m.

Γεωδίφης
Πηγή- Marco Pantaloni

Ο Φίλιππος Θεόφραστος Aureolus Bombastus von Hohenheim (1493-1541), περισσότερο γνωστός ως Παράκελσος, θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς μυστικιστές και γιατρούς όλων των εποχών. Μερικοί μύθοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι πήρε τις ιατρικές του γνώσεις από τον ίδιο το διάβολο. Στην πραγματικότητα σπούδασε στο υπόγειο βασίλειο της γης για να κατανοήσει τις επιπτώσεις της στην υγεία του ανθρώπου - αποτελεί ένα από τα πρώτα παραδείγματα της Ιατρικής Γεωλογίας. Ιατρική Γεωλογία είναι μια αναδυόμενη διεπιστημονική ειδικότητα που μελετά τη σχέση μεταξύ φυσικών γεωλογικών παραγόντων και τις επιπτώσεις τους στην υγεία του ανθρώπου και των ζώων.
Ο Παράκελσος γεννήθηκε στο ελβετικό χωριό Einsiedel , σπούδασε Ιατρική στην Φεράρα, εμπλούτισε τις σπουδές του μελετώντας την Αστρολογία, τη Βοτανική και την Αλχημεία. Η Αλχημεία περιλάμβανε τότε και τη μεταλλουργία και ο Παράκελσος γρήγορα άρχισε να ενδιαφέρεται και να ασχολείται με τον τομέα της εξόρυξης των ορυκτών. Για να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις ταξίδεψε πολύ.
Μυήθηκε στη πλατωνική φιλοσοφία και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, τους Αγίους Τόπους, στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλους τόπους, αναζητώντας αλχημιστές, προκειμένου να διδαχθεί την τέχνη τους. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη εισήλθε στη στρατιωτική υπηρεσία του Βασιλέως της Δανίας Χριστιανού Β΄ και γρήγορα έγινε διάσημος.
Επιπλέον, επισκέφθηκε το Σάλτσμπουργκ, Καρινθία , Τιρόλο , Σαξονία , Βοημία και Μοραβία, τότε ήταν από τις πιο σημαντικές περιοχές εξόρυξης. Στο έργο του " Chronica und Ursprung dises lants Kernten "(1538), αναφέρει μια ιστορία της Καρινθίας και περιγράφει τα εργαστήρια που σχετίζονται με τα τοπικά ορυχεία εκεί. Δεδομένου ότι η περιεκτικότητα και η ποιότητα των μεταλλευμάτων μπορεί να ποικίλει, είναι αναγκαίο να δοκιμάσεις τα δείγματα πριν ξεκινήσεις με την κατάλληλη μέθοδο για την εκχύλιση του μετάλλου από το βράχο.
Ως γιατρός, ο Παράκελσος σημειώνει πως αναθυμιάσεις, σκόνη και στάχτη, που βρέθηκαν τόσο στα ορυχεία και παράγονται κατά τη διαδικασία τήξης των μεταλλευμάτων, προσβάλλουν την υγεία των ανθρακωρύχων και των εργαζομένων.
Δυστυχώς, παρατηρήσεις του σχετικά με την Ιατρική Γεωλογία δημοσιεύθηκαν μόνο μετά το θάνατό του σε δύο εκδόσεις, το 1567 και το 1589 - 1591. Ο Παράκελσος αφιέρωσε το τρίτο μέρος της μελέτης του στα νοσήματα των μεγάλων υψομέτρων και τις αρρώστιες στους ανθρακωρύχους, στα χυτήρια, στους δειγματολήπτες, νομισματοκόπους χρυσοχόους και αλχημιστές . Υποστήριζε ότι όλοι οι άνθρωποι έρχονται απαραίτητα σε επαφή με τον '' δηλητηριώδη αέρα ", που βρίσκεται στο εσωτερικό της Γης ή προέρχεται από τα γήινα προϊόντα, όπως τα μεταλλεύματα, και ως εκ τούτου ενδιαφερόταν να δημιουργήσει ένα εγχειρίδιο που θα αφορούσε τις "ασφαλείς συνθήκες εργασίας ".
Υποδιαίρεσε την μελέτη του σε 3 κεφάλαια - τους κινδύνους για την υγεία που παρατηρούνται υπόγεια, οι κίνδυνοι για την υγεία που εμφανίζονται στην επιφάνεια (όταν εργάζονται κατά την επεξεργασία των μεταλλευμάτων) και τους κινδύνους για την υγεία που προέρχονται από τη δηλητηρίαση του υδραργύρου ( ήταν σημαντικός στις αλχημικές τέχνες , ως εκ τούτου, αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο μόνο για τα αποτελέσματά του). Ο ίδιος περιγράφει και για την ασθένεια των πνευμόνων, διόγκωση του σώματος, και τις στομαχικές διαταραχές, τις αρρώστιες που μπορεί να πάρει κάποιος από τα βουνά.
Οι αναζητήσεις του Παράκελσου πραγματικά σχετίζονται με την εξόρυξη και τις αναπνευστικές παθήσεις, όπως η πνευμονική φυματίωση και ο καρκίνος του πνεύμονα (γνωστός επίσης ως Ασθένεια Schneeberger, όνομα που πήρε από μία σημαντική περιοχή εξόρυξης της Σαξονίας).
Οι ανθρακωρύχοι είναι επιρρεπείς σε αυτές τις ασθένειες που οφείλονται στην εισπνοή και συσσώρευση στους πνεύμονες των μικροσκοπικών σωματιδίων της σκόνης κατά τη διάρκεια των χρόνων, επίσης τοξικά ή ραδιενεργά ορυκτά μπορούν να συμβάλλουν σε ασθένειες των πνευμόνων. Ο Παράκελσος δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει την τοξικότητα ορισμένων στοιχείων που βρίσκονταν στη γη, ωστόσο τελικά δεν εξήγησε τις παρατηρούμενες ασθένειες μόνο με την ''κακή επιρροή των άστρων "(ήταν άλλωστε και ένας αστρολόγος)όπως υποστήριζαν οι γιατροί της εποχής. Σωστά υποστήριξε ότι η κακή ποιότητα του αέρα στα ορυχεία ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την υγεία των εργαζομένων.
Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί λανθασμένα ότι αυτή η κακή ποιότητα που συναντάται υπόγεια προέρχεται από τον κορεσμό του αέρα με ένα χαοτικό συνδυασμό του υδραργύρου, του θείου και του αλατιού (τα τρία κύρια στοιχεία στην αλχημεία). Στη συνέχεια προτείνει την μελέτη των τοπικών ορυχείων, πιστεύοντας ότι σε κάθε ορυχείο επικρατεί ένας ασύμμετρος συνδυασμός αυτών των τριών αλχημικών στοιχείων στον αέρα. Έτσι ο Παράκελσος τονίζει έμμεσα τη μεταβλητότητα της γεωλογίας σε διαφορετικές περιοχές εξόρυξης. Μια επιτυχημένη θεραπεία θα πρέπει να επαναφέρει την αρμονία στον συνδυασμό των τριών στοιχείων, τόσο στον αέρα όσο το σώμα (ήταν πάνω από όλα αλχημιστής).
Ο Παράκελσος αντιλαμβάνεται το υψηλό τίμημα και τα πλούτη που προέρχονται από την εξερεύνηση της Γης. Στο τέλος αναρωτιέται από τον εαυτό του γιατί οι άνθρωποι θυσιάζουν την υγεία και τη ζωή τους στα ορυχεία, και καταλήγει:" ένα πολύ καλό, αξίζει να αποκτηθεί, όμως πρέπει πρώτα να διαχωριστεί από το κακό. Η τέχνη είναι τέτοια, ώστε τίποτα καλό δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς τιμή ... για να πάρετε αυτό που θέλετε, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε επίσης ότι δεν θέλετε. "
Σκέψεις του Φίλιππου Θεόφραστου ''Παράκελσου'' που εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα ...

Γεωδίφης

Πηγή- David Bressan/ Scientific American

Το σεξ είναι μια αρχαία παράδοση. Είναι αρχαιότερο από τις σημερινές ηπείρους, έχει ηλικία μεγαλύτερη των δεινοσαύρων, είναι πιο παλιό από τα δέντρα, χρονολογείται από μια εποχή όταν η ζωή των σπονδυλωτών άνθισε στις θάλασσες, αλλά δεν είχε ακόμη εμφανιστεί επί του εδάφους. Περίπου 435 εκατομμύρια χρόνια πριν, τα ψάρια ήταν μεταξύ των πρώτων που δοκίμασαν αυτό το νέο τρόπο διαιώνισης της ζωής.
Η εύρεση προϊστορικών πλασμάτων να τολμούν κάτι τέτοιο στην πράξη είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο περιστατικό. Για τα σπονδυλωτά, χελώνες να κάνουν έρωτα και καρχαρίες να ερωτοτροπούν δυστυχώς δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Ευτυχώς, δεν χρειαζόμαστε τέτοιες οικείες ενώσεις για να παρακολουθήσουμε τις απαρχές του σεξ. Η αρχαία ανατομία μας αφηγείται την ιστορία.
Η ιστορία ξεκινά με την τεκνοποίηση των πλακόδερμων. Αυτά τα αρχαϊκά ψάρια ήκμασαν μεταξύ 435 και 360 εκατομμύρια χρόνια πριν, και είναι εύκολα να αναγνωριστούν από τους σκελετούς τους και από τα σαγόνια. Και, όπως αναφέρει σε ένα νέο έγγραφο η παλαιοντολόγος Kate Trinajstic και οι συνεργάτες της ,από το αυστραλιανό μουσείο Western Australian,κάποια απολιθώματα από τα πλακόδερμα διατήρησαν τον τόσο απαραίτητο εξοπλισμό ζευγαρώματος και το τελικό αποτέλεσμα της υποβρύχιας συνένωσης.
Η ιδέα ότι τα πλακόδερμα βασίζονταν στην εσωτερική γονιμοποίηση δεν είναι νέα. Το 1938, ο παλαιοντολόγος D.M.S Watson δημοσίευσε μια έκθεση σχετικά με το πλακόδερμο που ονομάζεται Rhamphodopsis που φαίνεται να έχει ειδικά όργανα που μοιάζουν με άγκιστρα τα οποία παρατηρούνται σε άρρενες καρχαρίες και σαλάχια. Αν τα πλακόδερμα είχαν όργανα ή μέρη από τα οποία το αρσενικό σφίγγει το θηλυκό κατά τη διάρκεια της συνουσίας, ο Watson αιτιολόγησε ότι, τότε πιθανότατα ζευγαρώνει με τον ίδιο τρόπο όπως οι καρχαρίες.
Αλλά, όπως η Trinajstic και οι συνεργάτες της σημειώνουν, τα πλακόδερμα πιστεύεται ότι είναι πολύ πρωτόγονα για να χρησιμοποιούν τα όργανα τους όπως οι καρχαρίες. Άλλοι ειδικοί αποφαίνονται ότι τα πλακόδερμα συσσώρευαν στρώματα από αυγά, επικαλούμενη την ίδια μέθοδο την οποία χρησιμοποιούν σήμερα πολλά από τα σημερινά οστεώδη ψάρια. Δεν ήταν μέχρι το 2008 , όταν ο παλαιοντολόγος John Long και οι συνεργάτες του περιέγραψαν ένα θηλυκό πλακόδερμο με έμβρυα στο εσωτερικό, κάτι που ο Watson φάνηκε σωστά να έχει διατυπώσει. Τα μεταφερόμενα έμβρυα μέσα τους απαιτούν εσωτερική γονιμοποίηση, κάτι που έχει παρατηρηθεί στο πλακόδερμο με το όνομα Materpiscis προς τιμήν της ανάπτυξης των μικρών της - ως ένα από τα πρώτα σπονδυλωτά να κάνουν σεξ.
Rhamphodopsis και Materpiscis δεν ήταν τα μόνα πλακόδερμα που αναπαράγουν με αυτόν τον τρόπο. Η Trinajstic και οι συνεργάτες της επισημαίνουν τα στοιχεία από το προϊστορικό σεξ ανάμεσα σε μια ποικιλία από πλακόδερμα με ονόματα όπως Holonema , Campbellodus , και Coccosteus . Και δεδομένου ότι τα πλακόδερμα ήταν από τα πρώτα σπονδυλωτά, είναι πιθανόν να αντιπροσωπεύουν το προγονικό τρόπο αναπαραγωγής για την μεγαλύτερη ομάδα ψαριών που δάγκωναν - τα γναθοστόματα - που περιλάμβαναν και τους δικούς μας προγόνους. Για τους πρόωρους προγόνους μας με σιαγόνες, τουλάχιστον, το σεξ ήταν πιθανό ο κανόνας.
Οι πρόγονοί μας μάλλον δεν διατήρησαν την ικανότητα μόνιμα. Διάφοροι απόγονοι των πρόωρων ιχθύων που διατηρούσαν την εσωτερική γονιμοποίηση, επανήλθαν στην ωοτοκία, ακόμη και εκ νέου όταν είχε εξελιχθεί η εσωτερική γονιμοποίηση. Μεταξύ των ψαριών και μόνο,η εσωτερική γονιμοποίηση έχει εξελιχθεί τουλάχιστον 29 φορές! Σε μια εξελικτική κλίμακα χρόνου, το σεξ δεν παρέμενε πάντα .
Και υπάρχει ένα άλλο προϊστορικό σημείο που αξίζει να έχουμε στον νου. Τα πλακόδερμα ήταν όχι μόνο όπως οι καρχαρίες και τα σαλάχια που βασίζονταν στην ίδια τη λειτουργία της αναπαραγωγής. Σε αυτές τις χονδρυχθίες, τα πρώιμα όργανα αναπαραγωγής του αρσενικού σχηματίστηκαν από ένα μέρος των πτερυγίων της πυέλου. Όχι τόσο για τα αρσενικά πλακόδερμα. Οστεώδη πυελικά και τα όργανα αναπαραγωγής τους ήταν πραγματικά ξεχωριστές δομές.

Γεωδίφης

Πηγή-Brian Switek/phenomena.nationalgeographic.com/

Βίντεο-Αυστραλοί παλαιοντολόγοι ανακαλύπτουν την γηραιότερη μητέρα του κόσμου

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 2 Αυγούστου 2014, μία πλαγιά σχεδόν 2 χιλιόμετρα κατέρρευσε στο τραχύ βόρειο Νεπάλ. Περίπου 5,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα από βράχο και συντρίμμια υποχώρησαν κάτω στην κοιλάδα του ποταμού Sunkosi (Sunkoshi). Η αρχική ολίσθηση έθαψε δεκάδες σπίτια στο χωριό Jure και σκότωσε 156 ανθρώπους.
Η καταστροφή στις 2 Αυγούστου ήταν μόνο η αρχή της καταστροφής. Η κατολίσθηση μπλόκαρε τον ποταμό Sunkosi και έθαψε τον αυτοκινητόδρομο Araniko.Επί εννέα ώρες μετά την ολίσθηση, ένας σταθμός μέτρησης κατάντη έδειξε την ροή του ποταμού Sunkosi να έχει σταματήσει. Αντ 'αυτού, το νερό συγκεντρωνόταν πίσω από ένα χωμάτινο φράγμα ύψους 55 μέτρων, δημιουργώντας μία συνεχώς αυξανόμενη λίμνη που κατέκλυσε δεκάδες σπίτια και κατέστρεψε ένα υποσταθμό υδροηλεκτρικής ενέργειας.
Σύμφωνα με αναφορές των μέσων ενημέρωσης, η απώλεια του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησε σε μία μείωση 10% της ικανότητας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Νεπάλ, προκαλώντας διακοπές στην πρωτεύουσα και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Ο στρατός του Νεπάλ γρήγορα αποφάσισε να σκάψει δύο κανάλια εξόδου στο φράγμα σε μια προσπάθεια να αποστραγγίσει την λίμνη.
Με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που ζούσαν στις πόλεις και τα χωριά , κάτω από την λίμνη, οι γεωλόγοι παρενέβησαν και προειδοποίησαν ότι το συσσωρευόμενο νερό θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφικές πλημμύρες. Ωστόσο, 17 ημέρες αργότερα, ο στρατός του Νεπάλ συνέχισε να σκάβει, και η στάθμη της λίμνης ακόμα δεν είχε αλλάξει, πιθανότατα επειδή οι ​​προσπάθειες επικεντρώθηκαν στη διεύρυνση και όχι την εμβάθυνση των καναλιών εξόδου.
Κάποια στιγμή οι εργασίες του στρατού σταμάτησαν για ένα διάλειμμα. Νωρίς στις 6 Σεπτεμβρίου, χωρίς προειδοποίηση, το φράγμα παραβιάστηκε, κατά πάσα πιθανότητα λόγω της επιπλέον πίεσης ,μετά από έντονες βροχοπτώσεις, από την αυξημένη ροή του ποταμού.
Ευτυχώς, έστω και αν η αύξηση του νερού κατέστρεψε σπίτια όσο 6 χιλιόμετρα κατάντη του φράγματος, οι πλημμύρες ήταν λιγότερο σοβαρές από ότι αρχικά αναμενόταν. Οι εν μέρει εκτεταμένες εκκενώσεις των κατάντη χωριών, είχε ως αποτέλεσμα να μην αναφερθούν περισσότερα θύματα.
Ο δορυφόρος Landsat 8 πέρασε πάνω από την περιοχή, και συνέλαβε μερικές εικόνες από την κατολίσθηση, πριν και μετά.
Η αρχική εικόνα δείχνει την περιοχή στις 15 Σεπτεμβρίου του 2013, πολύ πριν συμβεί η κατολίσθηση. Παρατηρήστε τα σημάδια που άφησε η προηγούμενη κατολίσθηση. Η τελευταία εικόνα στις 2 Σεπτεμβρίου του 2014, δείχνει την περιοχή ένα μήνα μετά την κατολίσθηση. Η λίμνη φράγματος που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της κοιλάδας του ποταμού, που εκτείνεται σχεδόν όσο Bahrabise, μια πόλη λίγα χιλιόμετρα προς τα ανάντη. Στο χωμάτινο φράγμα, και τα δύο ανθρωπογενή κανάλια εξόδου είναι ορατά. Στο κάτω μέρος της εικόνας στις 18 Σεπτεμβρίου 2014, το φράγμα είχε παραβιαστεί και η λίμνη είχε υποχωρήσει σημαντικά.


Γεωδίφης

Πηγές

1.Παρατηρητήριο της Γης
2.BBC

Στην Αυστραλία υπάρχει υπερπληθυσμός και πάρα πολλοί Αυστραλοί είναι απασχολημένοι με την απόκτηση υλικού πλούτου εις βάρος των άλλων σύμφωνα με επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Murdoch.
Επιπτώσεις που προκαλούνται από τον άνθρωπο στα παγκόσμια οικοσυστήματα απειλούν τον πολιτισμό και οι λύσεις που μπορούν να αντιμετωπίσουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι μία πρόκληση και είναι δύσκολο να υλοποιηθούν σύμφωνα με τον καθηγητή Harry F. Recher.
Κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Murdoch στις 21 Οκτωβρίου, ο καθηγητής Recher θα περιγράψει πώς οι Αυστραλοί έχουν χάσει την επαφή με τη φύση και δεν φαίνεται να κατανοούν την εξάρτηση της ανθρωπότητας και του πολιτισμού από τα συστήματα που υποστηρίζουν τη ζωή και τα οποία παρέχονται από τα παγκόσμια και περιφερειακά οικοσυστήματα.
"Φύση θεωρείται ως απειλή, αξιοποιείται μόνο για τους πόρους και υποβαθμίζεται"είπε ο καθηγητής Recher.
"Ο κόσμος δέχεται τα οικονομικά και κοινωνικά συστήματα που ενθαρρύνουν τη συσσώρευση εξοργιστικού πλούτου από μερικούς ενώ θυσιάζει τα δικαιώματα των τρίτων, συμπεριλαμβανομένων άλλων ειδών, για τις βασικές ανάγκες της ζωής."
Ο καθηγητής Recher λέει ότι το κύριο θέμα εστιάζεται σε δύο προβλήματα; Πρώτο καταναλώνουμε πάρα πολύ, και δεύτερον, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι.
''Είναι ένας πεπερασμένος κόσμος. Πρέπει να σταματήσουμε να καταναλώνουμε τόσο πολλά και απαιτείται αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων (τροφή, ενέργεια),"είπε ο καθηγητής Recher.
''Είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να θέλουμε υλικό πλούτο. Στον κόσμο υπάρχει υπερπληθυσμός, όπως και στην Αυστραλία.''
"Οι άνθρωποι καταστρέφουν την αυστραλιανή ήπειρο οδηγώντας τα φυτά και τα ζώα προς εξαφάνιση. Οικολογικά δεν υπολογίζουμε τον αντίκτυπο και ο κόσμος μας δεν είναι βιώσιμος.
"Για αυτό τον λόγο έχουμε την αλλαγή του κλίματος, οι ιχθυοπληθυσμοί μειώνονται και το περιβάλλον καταρρέει. Πρέπει να μειώσουμε τον πληθυσμό μας, με μείωση του ποσοστού αναπαραγωγής."
Ο καθηγητής Recher λέει ότι ακόμη και αν μια πολιτική για ένα παιδί εισαχθεί σε όλο τον κόσμο δεν είναι αρκετή για να μειώσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού και την πίεση που δέχονται οι αλιευτικοί πόροι παγκοσμίως.
''Οποιαδήποτε κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η τεχνολογία είναι η απάντηση, είναι ένα μεγάλο λάθος, η τεχνολογία δεν μπορεί να επιλύσει όλα τα προβλήματα,'' είπε.
Ο Recher λέει ότι είναι μία απάτη αυτό που συμβαίνει, ο κόσμος καταναλώνοντας ορυκτά καύσιμα μαθηματικά οδηγείται στην καταστροφή με την αλλαγή του κλίματος.
''Δυστυχώς δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια της επιλογής. Η αειφόρος ανάπτυξη δεν αποτελεί μια επιλογή για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση του πολιτισμού,"είπε.
"Εμείς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αυξανόμαστε συνεχώς και δε μπορούμε να φτιάξουμε ένα δεύτερο πλανήτη."
Κλείνοντας ο καθηγητής επισημαίνει ότι η επιστημονική κοινότητα πρέπει να συμμετέχει περισσότερο στην παροχή των συμβουλών σε όλους, όχι μόνο οι πολιτικοί.
"Πρέπει να διδάξουμε με την επιστήμη στους μαθητές πώς να επικοινωνούν και να τους πούμε ότι ευθυνόμαστε όλοι για αυτό που συμβαίνει" είπε ο καθηγητής Recher.
''Πρέπει να τους διδάξουμε πώς δουλεύει η πολιτική έτσι μπορούν να παρέμβουν στις επιλογές των κυβερνήσεων.''

Γεωδίφης

Πηγή- phys.org

Παγοκαταρράκτης Khumbu ένα από τα πιο επικίνδυνα στάδια της διαδρομής προς το Έβερεστ. Ο καταρράκτης του παγετώνα Khumbu βρίσκεται σε υψόμετρο 5.486 μέτρα από την στάθμη της θάλασσας στο Νεπάλ, στις πλαγιές του Έβερεστ. Το icefall(καταρράκτης παγετώνα) θεωρείται ως ένα από τα πιο επικίνδυνα στάδια της νότιας διαδρομής προς την κορυφή του Έβερεστ.
Ο παγετώνας Khumbu που σχηματίζει τον καταρράκτη κινείται με τέτοια ταχύτητα ώστε μεγάλες σχισμές ανοίγουν σχεδόν χωρίς καμία προειδοποίηση.
Οι μεγάλοι πύργοι από πάγο ή seracs που βρίσκονται στο icefall μπορούν να καταρρεύσουν ξαφνικά. Τεράστια κομμάτια πάγου πέφτουν κάτω από τον παγετώνα από καιρό σε καιρό(μπορεί να έχουν το μέγεθος ενός μεγάλου σπιτιού). Εκτιμάται ότι ο παγετώνας προχωράει από 0,91 έως 1,22 μέτρα κάτω από το βουνό κάθε μέρα.
Οι περισσότεροι ορειβάτες προσπαθούν να διασχίσουν το icefall πολύ νωρίς το πρωί, πριν από την Ανατολή, όταν έχει εν μέρει παγώσει κατά τη διάρκεια της νύχτας και είναι λιγότερο ευάλωτο σε κίνηση. Καθώς το έντονο φως του ήλιου θερμαίνει την περιοχή, η τριβή μεταξύ της δομής του πάγου μειώνει και αυξάνει τις πιθανότητες να παρουσιαστούν σχισμές .Το πιο επικίνδυνο χρονικό διάστημα να διασχίσει κάποιος το Khumbu Icefall είναι γενικά μέσα - και αργά-το απόγευμα. Οι έμπειροι ορειβάτες μπορεί να ανέβουν το icefall σε μόλις λίγες ώρες, ενώ οι ορειβάτες που διέρχονται από αυτό την πρώτη φορά, μπορεί να χρειαστούν 10-12 ώρες.
Όταν ο ορειβάτης έχει εγκλωβιστεί σε μια χιονοστιβάδα ή σε ένα μπλοκ που έχει δημιουργηθεί από τον παγοκαταρράκτη, υπάρχει πολύ λίγο που μπορεί να κάνει καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να τρέξει μακριά, ή ακόμη και να ξέρει με ποιο τρόπο να απελευθερωθεί.
Τα σώματα των ορειβατών που έχουν πεθάνει στον παγοκαταρράκτη, σύμφωνα με πληροφορίες, ανακτώνται στη βάση του icefall πολλά χρόνια αργότερα, καθώς ο πάγος μεταναστεύει προς τα κάτω.
Δεδομένου ότι αυτές οι γεωδομές αλλάζουν συνεχώς, το να διασχίσει κάποιος το Khumbu Icefall είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει σε αυτόν το μέρος.
Μία χιονοστιβάδα στον παγοκαταρράκτη Khumbu γύρω στις 6:30 πρωινή τοπική ώρα, της 18 Απριλίου 2014, σκότωσε 16 ορειβάτες από το Νεπάλ. Οι ορειβάτες προετοίμαζαν τη διαδρομή μέσα από το επικίνδυνο icefall για την αναρρίχηση την εποχή της άνοιξης όταν η χιονοστιβάδα τους κατάπιε.
Οι οδηγοί ήταν κυρίως Sherpa, μέλη μιας εθνοτικής ομάδας των Ιμαλαΐων με μακροχρόνιους δεσμούς με το βουνό, που έχουν βοηθήσει τους αναρριχητές από τις πρώτες αποστολές της δεκαετίας του 1920.
Πρόσφατα διοργανώθηκε στο Κατμαντού μία ημερίδα για να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που τέθηκαν από τον τραγικό θάνατο των 16 οδηγών από το Νεπάλ. Η ημερίδα με θέμα ''ρόλοι, ευθύνες και δικαιώματα των εργαζομένων ορειβασίας," που πραγματοποιήθηκε στις 29 με 30 Αυγούστου, αντιπροσωπεύει μια σημαντική αλλαγή στις συζητήσεις για τις ορειβατικές αποστολές στο όρος Έβερεστ. Χωρίς την βοήθεια των Sherpa το σύστημα αναρρίχησης στο Έβερεστ δεν είναι βιώσιμο. Εκατοντάδες κάνουν την προσπάθεια κάθε χρόνο, πολλοί χωρίς ορειβατική εμπειρία. Οι αναρριχητικές διαδρομές αφήνουν πίσω κατ 'εκτίμηση 50 τόνους σκουπίδια. Ο Michael Kodas το 2008 στο βιβλίο του "Η μοίρα του Έβερεστ σε μια εποχή απληστίας" αναφέρει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι και πως οι αποστολές παρέχουν επίσης μια σημαντική οικονομική βοήθεια σε μία φτωχή χώρα.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.glacierhub.org

Μπορεί η σύγχρονη τεχνολογία να χρησιμοποιηθεί για την εκτροπή λάβας;
Η έκρηξη του ηφαιστείου Mauna Loa, που εκδηλώθηκε στις 21 Νοεμβρίου, 1935 ήταν σημαντική για πολλούς λόγους. Η έκρηξη σηματοδοτεί την πρώτη προσπάθεια για την αλλαγή της πορείας της λάβας, με τη χρήση εκρηκτικών υλών.
Η έκρηξη δεν προκάλεσε έκπληξη σε όσους εργάζονταν στο Ηφαιστειολογικό Παρατηρητήριο της Χαβάης. Είχαν προηγηθεί δύο σημαντικοί σεισμοί, ο ένας δύο μήνες πριν, και ο άλλος πριν από το ξέσπασμα της λάβας. Κάθε αναταραχή συνοδεύτηκε με ανοδική μετανάστευση της λάβας μέσα στο ηφαίστειο. Η μεγαλύτερη σεισμική δόνηση σημειώθηκε νωρίς το πρωί της 21ης Νοεμβρίου και έγινε αισθητή στο Oahu. Η έκρηξη ξεκίνησε στις 18:20.Η δραστηριότητα στο ρήγμα αντί να εξασθενεί τελικά συμπυκνωνόταν σε ένα ενιαίο κεντρικό σύστημα εξαερισμού που βρισκόταν σε υψόμετρο στα 3.500 m.
Στις 27 Νοεμβρίου, χαμηλού επιπέδου ροές λίβας αναφέρθηκαν σε υψόμετρο 2.600 m στο Mauna Loa στην βόρεια πλευρά του(και έξω από τα όρια της ζώνης ρήξης). Στις 22 Δεκεμβρίου, οι ροές λάβας pahoehoe έφθασαν στη χαμηλή περιοχή μεταξύ Mauna Loa και Mauna Kea, κοντά στο Pu`u Huluhulu και σιγά -σιγά κατευθυνόταν προς το Χίλο, χτυπώντας το καμπανάκι στις αρμόδιες αρχές Πολιτικής Προστασίας του νησιού.
Στις 26 Δεκεμβρίου, η ροή ''έτρεχε''με 1,6 χιλιόμετρα την ημέρα και οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι τα ρεύματα λάβας θα φτάσουν σύντομα στην Kaumana .
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση πέφτει από τους ειδικούς στο τραπέζι μια πρόταση να βομβαρδίσουν το ηφαίστειο. Τότε αναλαμβάνει δράση ο στρατός των ΗΠΑ ο οποίος σχεδιάζει την επιχείρηση βομβαρδισμού υπό την καθοδήγηση του συνταγματάρχη George S. Patton.
Στις 27 Δεκεμβρίου, από αεροπλάνα του Αμερικανικού Στρατού πέφτουν βόμβες , με στόχο τα κανάλια λάβας και τους ηφαιστειακούςσωλήνες ακριβώς κάτω από τους αεραγωγούς σε υψόμετρα 2.600 m . Ο σκοπός ήταν να εκτρέψουν τη ροή λάβας κοντά στην πηγή της. Τα αποτελέσματα του βομβαρδισμού στέφθηκαν με επιτυχία σύμφωνα με τον Thomas A. Jaggar, διευθυντή του Ηφαιστειολογικού Παρατηρητηρίου της Χαβάης.
Ο Jagger έγραψε ότι ''η βίαιη απελευθέρωση της λάβας, του φυσικού αερίου και των υδροστατικών πιέσεων στην πηγή απέτρεψαν την χαμηλότερη ροή από την πηγή της" Η λάβα σταμάτησε να ρέει στις 2 Ιανουαρίου, 1936 .Η αποτελεσματικότητα αυτής της παρέμβασης έχει αμφισβητηθεί από ορισμένους ηφαιστειολόγους.
Η συζήτηση εκτροπής είναι ένα καυτό θέμα ακόμη μέχρι τις ημέρες μας, καθώς η λάβα προχωρά αργά προς τα σπίτια και αγροκτήματα στην Kaohe Homesteads της Χαβάης. Όπως προαναφέρθηκε έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες για να αλλάξουν την κατεύθυνση της ροής της λάβας για την προστασία της ιδιοκτησίας στη Χαβάη και στο παρελθόν.
Ο καθηγητής γεωλογίας Michael Garcia από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης- Manoa, μας δίνει την δική του εκτίμηση και εξήγησε τι μπορεί να συνέβη, λέγοντας χαρακτηριστικά "για να δούμε αν μπορούμε να εκτρέψουμε ροές λάβας χρησιμοποιώντας βόμβες. Ο στρατός έστειλε τα βομβαρδιστικά του και δυστυχώς δεν ήταν πολύ επιτυχημένη η έκβαση της μάχης. Οι βόμβες είτε χτύπησαν τις ροές λάβας και αναπήδησαν ή εξερράγησαν εντός των ροών λάβας και δεν είχαν καμία επίδραση. Ένας αξιωματικός ενάντια στο ηφαίστειο Madame Pele, ο οποίος μάλλον έχασε; "δήλωσε ο Γκαρσία.
Ο Γκαρσία υπενθυμίζει μια άλλη στρατηγική για να σωθούν από τις ροές λάβας στο Kapoho το 1960 ,από ένα ηφαιστειολόγο. "Είχε χρησιμοποιήσει μπουλντόζες για χτίσει ένα τείχος. Η ροή λάβας πήγε πάνω από τον τοίχο. Έχτισε ένα άλλο τοίχο ,όμως και αυτή την φορά η λάβα πέρασε πάνω από τον τοίχο, ώστε τελικά εγκατέλειψε την προσπάθεια και είπε πως ''αν η λάβα του Πελέ πρόκειται να το πάρει, τίποτα δεν το σταματά."
Αλλά ένας φάρος είχε γλιτώσει. Όπως είπε ο Γκαρσία , η ροή λάβας κατέβηκε στο φάρο και για κάποιο θαυματουργό λόγο, πήγε γύρω από τον φάρο στον ωκεανό χωρίς όμως να τον καταστρέψει . "
Όμως η πιο πρόσφατη απειλή λάβας είναι μια ανηφορική μάχη, λόγω της ήπιας κλίσης που διοχετεύει τη ροή.
Ο καθηγητής γεωλογίας Patty Fryer εξήγησε τις προκλήσεις, λέγοντας: "Ένα χαμηλό ανάγλυφο και η λάβα ή το νερό ή οτιδήποτε υγρό που πρόκειται να κινηθεί προς τα κάτω αυτό κάνει το πράγμα πιο δύσκολο."
Μία άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται στην Ισλανδία είναι ο ψεκασμός με θαλασσινό νερό. Στην περίπτωση αυτή, η έκρηξη σταμάτησε από μόνη της. Όμως οι επιστήμονες λένε ότι ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να μπλοκάρουν τη ροή πιο κοντά στην πηγή του Pu'u O'o, αλλά αυτή μπορεί ακόμα να κινηθεί υπόγεια και να εμπλακεί σε μία νέα έκρηξη, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει"
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα κάνει το ηφαίστειο Πελέ. Ο Γκαρσία είπε: ''Είναι απολύτως πιθανό ότι ολόκληρη η κοινότητα μπορεί να σωθεί από το Πελέ όταν πάει σύμφωνα με αυτό που υποδεικνύει η λογική και κινηθεί σε μια διαφορετική κατεύθυνση."
Οι άνθρωποι που ζουν εκεί δεν πρέπει να επαναπαύονται. Πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι μέχρι και για τη μετακίνηση των ζώων, σε περίπτωση που η λάβα φτάσει στα σπίτια τους.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Hawaii News Now
2.USGS

Η Ευρώπη ή Δίας II είναι ο 4ος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Δία. Ο δορυφόρος διαθέτει μια αραιότατη ατμόσφαιρα από οξυγόνο και μία από τις πλέον λείες επιφάνειες στο Ηλιακό Σύστημα. Εξαιτίας της πιθανής υπάρξεως υπόγειου ωκεανού κάτω από την παγωμένη της επιφάνεια, η Ευρώπη αναφέρεται ως πιθανό λίκνο εξωγήινης ζωής.
Ενδείξεις για κίνηση τεκτονικών πλακών στον δορυφόρο Ευρώπη εντόπισαν επιστήμονες, και το αυτό το γεγονός είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται σε έναν εξωγήινο κόσμο.
Σε αντίθεση με τον πλανήτη μας, όπου οι τεκτονικές πλάκες στερεού φλοιού επιπλέουν στο υποκείμενο, ημίρρευστο στρώμα του μανδύα, στην Ευρώπη γιγάντιες πλάκες πάγου επιπλέουν είτε σε έναν υπόγειο ωκεανό είτε σε ένα στρώμα θερμότερου, πιο εύπλαστου πάγου.
Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι στην παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης υπάρχουν τεράστιες ρωγμές από τις οποίες εκλύονται υδρατμοί που κάθε φορά φτάνουν στο αποκορύφωμά τους όταν ο δορυφόρος φτάνει στη μέγιστη απόστασή του από τον Δία (απόκεντρο) και εξαφανίζονται όταν φτάνει στην ελάχιστη απόσταση (περίκεντρο).
Οι ερευνητές αποδίδουν τους πίδακες σε παλιρροϊκές δυνάμεις τόσο ισχυρές που δημιουργούν ρωγμές στην παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης.
Μέσα από τις ρωγμές, υπόγειο νερό ανέρχεται στην επιφάνεια και μετατρέπεται σε φρέσκο πάγο. Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε ασαφές πώς ο πάγος ανακυκλώνεται και ανανεώνει το κάλυμμα πάγου.
Μελετώντας εικόνες που είχε στείλει από εκείνη τη γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος η διαστημική αποστολή Galileo από το 1995 έως το 2003, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άινταχο και του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς» εντόπισαν ένα κομμάτι πάγου, επιφάνειας αντίστοιχης με εκείνη του Ισραήλ, το οποίο είχε με κάποιο τρόπο εξαφανιστεί.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μεγάλες πλάκες πάγου στην Ευρώπη γλιστρούν κάτω από γειτονικές πλάκες, όπως συμβαίνει με την υποβύθιση των τεκτονικών πλακών κατά μήκος μεγάλων ρηγμάτων στο γήινο υπέδαφος .
Η ανακάλυψη αυτή συνδέεται με τις υποθέσεις περί ύπαρξης μικροβιακής ζωής στον παγωμένο δορυφόρο, καθώς η τεκτονική δραστηριότητα συνδέει τον υπόγειο ωκεανό με το υπερκείμενο στρώμα πάγου και επιτρέπει σε θρεπτικά συστατικά, ίσως και σε μικρόβια, να ανεβαίνουν από τα βάθη στην επιφάνεια και το αντίστροφο.
Τη θεωρία περί ύπαρξης εξωγήινες ζωής κάτω από τον παγωμένο ωκεανό της Ευρώπης έχει εισηγηθεί και αστρονόμος Μάικ Μπράουν από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) μαζί με τον Κέβιν Χάντα της NASA.
Οι δύο ερευνητές υποστήριξαν ότι κάτω από ένα λεπτό στρώμα πάγου, ενδέχεται να περιέχει ζωή λόγω της χημικής του σύνθεσης αλλά και της θερμοκρασίας του, η οποία δημιουργείται από παλιρροϊκές δυνάμεις.
Συγκεκριμένα, εντόπισαν στην Ευρώπη άλατα θειικού μαγνησίου, τα οποία πιθανότατα παρήχθησαν από θείο που εκτοξεύτηκε από έναν από τους άλλους δορυφόρους του Δία, την Ιώ, καθώς και άλατα χλωριούχου μαγνησίου, τα οποία προήλθαν από τον ωκεανό κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της.
Σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία, όπως χλωρίδια νατρίου και καλίου, που επίσης εκτιμάται ότι βρίσκονται στην Ευρώπη, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο ωκεανός κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της είναι παρόμοιος με τους ωκεανούς της Γης.
Η μελέτη βασίστηκε σε παρατηρήσεις μέσω του τηλεσκοπίου Keck II στη Χαβάη.
Η NASA σχεδιάζει την οργάνωση μιας νέας μη επανδρωμένης αποστολής προς την Ευρώπη θέτοντας ωστόσο χαμηλό όριο χρηματοδότησης το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Έχει πάντως τη στήριξη του αμερικανικού Κογκρέσου, ενώ μέχρι τις 17 Οκτωβρίου θα δέχεται ιδέες για τα επιστημονικά όργανα που θα μπορούσε να περιλαμβάνει η φιλόδοξη αποστολή.

Πηγές
1.econews.gr
2.Βικιπαίδεια

Και τα δύο φυσικά φαινόμενα, σεισμοί και ηφαίστεια προκύπτουν από ρήγματα στο φλοιό της Γης, και μπορεί να προκαλέσουν εκτεταμένες ανθρώπινες και οικολογικές καταστροφές. Μετά τον σεισμό μεγέθους 6,0R που χτύπησε την Κυριακή τη Napa Valley-Καλιφόρνια, ένας σεισμός 6,9 R εκδηλώθηκε στο νότιο Περού, ενώ επίσης ένα ισλανδικό ηφαίστειο ξύπνησε πρόσφατα. Πρόκειται για γεωλογικά γεγονότα που δεν προσπαθούν να ξεπεράσουν το ένα το άλλο, σύμφωνα με τον Steve Sparks, καθηγητή επιστημών της Γης στο Μπρίστολ University (UK).
"Υπάρχουν συνδέσεις, αλλά αυτό είναι μια πολύ χαλαρή σύνδεση," είπε ο Sparks. "Στα μέρη όπου συμβαίνουν σεισμοί, συνήθως υπάρχουν πολλά από τα ηφαίστεια. Αυτά είναι τα όρια των τεκτονικών πλακών". Η Napa Valley (και ένα μεγάλο μέρος της Καλιφόρνια) βρίσκεται κοντά στο όριο των πλακών της Βόρειας Αμερικής και του Ειρηνικού, που κινούνται περίπου με δύο εκατοστά το χρόνο. Με την πάροδο του χρόνου, οι πλάκες ολισθαίνουν και δημιουργούν παραμορφώσεις, η πίεση είναι πάρα πολύ και στη συνέχεια έρχεται ο σεισμός.
Το Περού και η Χιλή βρίσκονται επίσης κατά μήκος ενός ορίου μιας τεκτονικής ζώνης, ενώ η Ισλανδία καβαλικεύει το όριο των πλακών μεταξύ της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας, οι οποίες σιγά-σιγά απομακρύνονται. Η Ισλανδία έχει 30 ενεργά ηφαίστεια, εκ των οποίων 13 έχουν ξεσπάσει μετά το 1800. Πολλά κάθονται κάτω από ένα τεράστιο παγετώνα.
Στην πραγματικότητα, όπως ο Vatnajokull και άλλοι παγετώνες υποχωρούν λόγω της κλιματικής αλλαγής, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να βρισκόμαστε ήδη σε μια στιγμή μεγαλύτερης σεισμικής και ηφαιστειακής δραστηριότητας. Φανταστείτε έναν παγετώνα 400m- να ενεργεί ως σύνθλιψη βαθιάς κατάψυξης για την καυτή λάβα που βγαίνει από τον πυρήνα της Γης. Λιγότερος πάγος, περισσότερο μάγμα. "Αν έχουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη και ο πάγος δεν λιώνει μακριά," είπε ο Sparks, "μπορεί να υπάρχει μια μικρή επίδραση."
Ευτυχώς, τα ηφαίστεια βρίσκονται κάτω από στρώματα πάγου στην Ισλανδία, τη γειτονική Γροιλανδία και την Αλάσκα - περιοχές που αντιμετωπίζουν το λιώσιμο των παγετώνων - όμως είναι τόσο μεγάλα όσο αυτά που έχουν εκτιναχθεί στα ύψη τα τελευταία χρόνια, όπως το ηφαίστειο Tambora της Ινδονησία,τον Απρίλιο του 1815. Αυτή η ισχυρή έκρηξη απελευθέρωσε ένα σύννεφο τέφρας που κάλυψε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, οδήγησε σε θερινούς παγετούς, αδυναμία καλλιεργειών, λιμούς, και αναγκαστικές μεταναστεύσεις αγροτών στην Βόρεια Αμερική.
Σήμερα, φαίνεται ότι υπάρχουν περισσότερες ηφαιστειακές εκρήξεις και σεισμοί επειδή οι τεχνικές ανίχνευσης και αναφοράς είναι πολύ καλύτερες. Ευαίσθητοι σεισμικοί ανιχνευτές μπορούν να μας πουν για απομακρυσμένες δονήσεις στον κόσμο, ακόμη και αν υπάρχει ελάχιστη ή καμία ζημιά, δήλωσε ο Erik Klemetti, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Denison του Οχάιο.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν καλύτερα τις πιθανότητες των μελλοντικών σεισμών κατά μήκος ορισμένων ζωνών ρηγμάτων με τον προσδιορισμό των τάσεων και πόσο καιρό έχουν να δώσουν σεισμό.
"Μπορούν να κάνουν προβλέψεις που στηρίζονται σε πιθανότητες, αλλά δεν μπορούν να πουν, αν θα υπάρξει ένας σεισμός το επόμενο Σάββατο στο Περού," δήλωσε ο Klemetti. "Αυτό απλά δεν είναι δυνατόν. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν θα είναι δυνατό. Η επιστήμη δεν είναι πάνω από την πρόβλεψη των σεισμών. "
Μερικοί ερευνητές στην Ιαπωνία και την Καλιφόρνια δοκιμάζουν νέα είδη συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης, τα οποία μπορεί να προσφέρουν λίγα δευτερόλεπτα στους κατοίκους. Ανιχνεύουν τα λεγόμενα ρ-κύματα, ή πρωτογενή κύματα που προκαλούν μικρή βλάβη. Αυτά ακολουθούνται γρήγορα από δευτερεύοντα κύματα, ή s-κύματα που είναι τα πιο ισχυρά.
Εάν είχα την δυνατότητα να επιλέξω που θα ζήσω, δίπλα σε μια σεισμογενή περιοχή ή σε ένα ηφαίστειο, ο Klemetti είπε ότι θα είχε επιλέξει μια σεισμογενή περιοχή."Είναι εύκολο να χτίσεις αντισεισμικά κτίρια", είπε. "Αν και οι σεισμοί προκάλεσαν το θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην πρόσφατη ιστορία, τα ηφαίστεια έχουν το πάνω χέρι. "
"Από την άποψη της καταστροφής, το μεγάλο ηφαίστειο πρόκειται να κερδίσει", είπε. "Το σύννεφο τέφρας μπορεί να καλύψει το 1/3 της ηπείρου. Ένας πραγματικά μεγάλος σεισμός θα γίνει αισθητός σε πολλά μέρη, αλλά η καταστροφική δύναμη του θα μειωθεί γρήγορα. "

Γεωδίφης

Πηγή -news.discovery.com