Πάνω από 400 άνθρωποι είναι νεκροί στην Ινδονησία μετά από ένα σεισμό μεγέθους 7,7R- που προκάλεσε τσουνάμι και έπληξε τα απομακρυσμένα  νησιά  Mentawai τη Δευτέρα (25 Οκτωβρίου, 2010). Εν τω μεταξύ, στο νησί της Ιάβας, οι κάτοικοι τρέπονται σε φυγή από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Merapi, ένα από τα πολλά ηφαίστεια της Ινδονησίας.
Η γεωγραφική θέση της  Ινδονησίας σε μια  σεισμικά ενεργή ζώνη όπως το Δακτυλίδι της Φωτιάς, την κάνει ευάλωτη στις γεωλογικές καταστροφές .Αυτές οι καταστροφές συχνά εκδηλώνονται μετά από ένα βίαιο σεισμό ή έκρηξη. Το 2004, η χώρα πλήγηκε από το τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό, από το οποίο σκοτώθηκαν περίπου 230.000 άνθρωποι. Αν και κανένα άλλο τσουνάμι δεν το πλησίασε σε μέγεθος και ζημιές, ωστόσο υπάρχουν πολλά τσουνάμι που  έχουν αφαιρέσει δεκάδες χιλιάδες ζωές μέσα σε λίγα λεπτά. Εδώ είναι τα κορυφαία πέντε.
5-Η έκρηξη του ινδονησιακού ηφαιστειογενούς νησιού Κρακατόα τον Αύγουστο του 1883 ήταν η χειρότερη ηφαιστειακή έκρηξη στην ανθρώπινη ιστορία. Η έκρηξη λέγεται ότι ακούστηκε ως την Αυστραλία, καθιστώντας την ως το δυνατότερο ήχο που έχουν ακούσει ποτέ τα ανθρώπινα αυτιά. Όπως η πυροκλαστική  ροή συνετρίβη από το ηφαίστειο στη θάλασσα και το νησί κατέρρευσε, η έκρηξη του ηφαιστείου παρήγαγε  τσουνάμι έως και 40 μέτρα ψηλό. Σύμφωνα με το USGS, τα κύματα κατέστρεψαν 165 χωριά μόνο στην Ιάβα και Σουμάτρα. Τα κύματα έφθασαν στην Αραβική Χερσόνησο, 7.000 χιλιόμετρα μακριά.
4-Το 1782 στην Νότια Θάλασσα της Κίνας, προκλήθηκε τσουνάμι, από το οποίο σκοτώθηκαν πάνω από 40.000. Η αιτία του τσουνάμι ήταν ένας σεισμός. Τα ιστορικά αρχεία αυτής της καταστροφής είναι ανεπαρκή, αλλά ένας ρωσικός κατάλογος τσουνάμι που δημοσιεύθηκε το 1964 ανεβάζει τον αριθμό των νεκρών από το τσουνάμι του 1782 στην Ταϊβάν στoυς 40.000. Σύμφωνα με την έκθεση, το τσουνάμι πλημμύρισε πάνω από 120 χιλιόμετρα γης.
3-Ο μεγάλος σεισμός της Λισσαβώνας και το τσουνάμι από τον οποίο σκοτώθηκαν τουλάχιστον  70.000 .Η αιτία ήταν ένας υποθαλάσσιος σεισμός. Τον Νοέμβριο του 1755, ένα τεράστιος σεισμός έγινε στον Ατλαντικό νοτιοδυτικά της Πορτογαλίας. Η πόλη της Λισαβόνας επλήγη περισσότερο από το σεισμό και τη συνακόλουθη φωτιά. Εν τω μεταξύ, ο σεισμός προκάλεσε τσουνάμι και κατέστρεψε παράκτιες πόλεις στην Πορτογαλία, την Ισπανία και το Μαρόκο. Τα κύματα εκτιμάται ότι ήταν τουλάχιστον 6 μέτρα όταν χτύπησαν την Λισαβόνα.
2-Η Μινωική έκρηξη, στην Αρχαία Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω από 100.000 άνθρωποι. Γύρω στο 1615 π.Χ., ένα ηφαίστειο υποθαλάσσιο στο  νησί της Θήρας,  ξέσπασε με τεράστια δύναμη. Σύμφωνα με το NOAA Κέντρο Ερευνών τσουνάμι, η έκρηξη του ηφαιστείου δημιούργησε το πρώτο τσουνάμι που καταγράφηκε στην ιστορία. Ενώ η ακριβής αριθμός των νεκρών της αρχαίας αυτής καταστροφής δεν θα γίνει ποτέ γνωστός, μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να προανήγγειλε το τέλος του Μινωικού πολιτισμού στο νησί της Κρήτης. Γεωλογικά στοιχεία δείχνουν ότι 15 μέτρα κύματα  από το τσουνάμι κατέκλυσαν τις ακτές της Κρήτης. Η επακόλουθη καταστροφή και η αστάθεια μπορεί να οδήγησε σε ταραχές και την εξέγερση κατά της ελίτ του νησιού. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι μέσα σε μερικές γενιές, ο Μινωικός πολιτισμός κατέρρευσε.
1-Το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού το 2004.Σκοτώθηκαν περίπου 226.000 άνθρωποι. Η αιτία ήταν ένας υποθαλάσσιος σεισμός. Στις 26 Δεκεμβρίου του 2004, ένας μεγάλος σεισμός έπληξε στα ανοικτά των ακτών της Σουμάτρα, στην Ινδονησία. Ο σεισμός, που ήταν μεταξύ 9,1 -9,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, διήρκεσε περίπου 10 λεπτά. Σχεδόν 166.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μόνο στην Ινδονησία. Πάνω από 35.000 χάθηκαν στη Σρι Λάνκα. Περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους στην Ινδία, την Ινδονησία, τη Σρι Λάνκα, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, τις Μαλδίβες και την Ανατολική Αφρική. Ο αριθμός των νεκρών ήταν 226.000 και θεωρείται ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα που προκλήθηκε  από ένα τσουνάμι.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το LiveScience

Περιοχές κατεστραμμένες από το πέρασμα των ελεφάντων φαίνεται πως αποτελούν το καλύτερο καταφύγιο για πολλά είδη αμφιβίων και ερπετών, σύμφωνα με νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.
Η έρευνα των Αμερικανών επιστημόνων διεξήχθη σε έκταση 4.300 εκταρίων στη βορειοανατολική Τανζανία, από τον Αύγουστο του 2007 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008.Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες συνέκριναν περιοχές που είχαν υποστεί μεγάλες, μέτριες και μικρές καταστροφές από την έλευση των ελεφάντων και περιοχές περιφραγμένες και προστατευόμενες, που δεν είχαν υποστεί καμία απολύτως καταστροφή. Όπως διαπίστωσαν, στις περιοχές που είχαν υποστεί μεγάλες καταστροφές από τους ελέφαντες ζούσαν 18 είδη ερπετών και αμφιβίων. Στις περιοχές όπου οι καταστροφές ήταν μέτριες καταγράφηκαν 12 είδη, ενώ στις περιοχές όπου οι καταστροφές ήταν μικρές καταγράφηκαν 11 είδη.
Οι ελέφαντες συχνά αποκαλούνται «οικολογικοί μηχανικοί» γιατί με τις αλλαγές που προκαλούν στο φυσικό περιβάλλον, στην ουσία δημιουργούν και διατηρούν οικοσυστήματα.
Οι ελέφαντες και κάποια άλλα είδη θεωρούνται ‘’μηχανικοί του περιβάλλοντος’’ γιατί οι δραστηριότητές τους αλλάζουν τα ενδιαιτήματα με τρόπο που επηρεάζει πολλά άλλα είδη. Σκάβουν με τα μπροστινά τους πόδια, ξεριζώνουν  το γρασίδι και ρίχνουν κάτω τους κορμούς των δέντρων. Με αυτό τον τρόπο αλλάζουν το φυσικό τοπίο, ενώ  λόγω της κακής λειτουργίας του πεπτικού τους συστήματος οι ελέφαντες διασκορπίζουν πολλούς από τους σπόρους που καταναλώνουν. Δεδομένου ότι τα περιττώματα αποτελούν πολύ καλό λίπασμα, μεταξύ άλλων, οι ελέφαντες αναζωογονούν την περιοχή μεταφέροντας τους σπόρους που έχουν φάει.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το BBC

Αυτή την εβδομάδα στην Ινδονησία είχαμε τσουνάμι και έκρηξη ηφαίστειου που μπορεί να συνδέονται, λένε οι επιστήμονες. Το τσουνάμι προκλήθηκε από ένα μέγεθος 7,7R σεισμό που έπληξε στις 9:42 μ.μ., τοπική ώρα, τη Δευτέρα κοντά στο δυτικότερο νησί της Σουμάτρα. Τα κύματα που προέκυψαν σκότωσαν περισσότερους από 400 ανθρώπους. Λίγες ώρες αργότερα, το 3.000 μέτρων, ηφαίστειο Mount Merapi, στην ανατολική νήσο Ιάβα, εκτόξευσε  στήλες από ζεστή τέφρα και συντρίμμια στον ουρανό, σκοτώνοντας τουλάχιστον 30 ανθρώπους που ζουν στις πλαγιές του.
Το Mount Merapi, είναι το πιο ενεργό ηφαίστειο της Ινδονησίας, εξέπεμπε ατμό για αρκετές ημέρες. Αλλά η χρονική στιγμή της  κύριας έκρηξης τόσο σύντομα μετά το σεισμό θέτει το ερώτημα κατά πόσον η ανακίνηση εδάφους ξεκίνησε την έκρηξη, αν και το επίκεντρο του σεισμού ήταν 1.300 χιλιόμετρα μακριά από το ηφαίστειο.
"Ηφαιστειακές εκρήξεις που σχετίζονται  με αλλαγές συσσώρευσης τάσης που ακολούθησαν τους σεισμούς, ή λόγω ενεργοποίησης από τα σεισμικά κύματα, φαίνεται να μπορούν να συμβούν," δήλωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Chris Goldfinger, ένας θαλάσσιος γεωλόγος στο Oregon State University, " Αλλά η τεκμηρίωση τους είναι διάστικτη στην καλύτερη περίπτωση "
Γνωστά παραδείγματα, είπε, για τις αλλαγές στη γεωθερμική δραστηριότητα στο εθνικό πάρκο Yellowstone το 2002 ύστερα από τον σεισμό μεγέθους 7,9R στην Αλάσκα, και την έκρηξη ηφαιστείου των Άνδεων το 1960, μετά από τον μεγασεισμό μεγέθους 9,5 R της Χιλής.
Ωστόσο ειδικοί επισημαίνουν, όμως, ότι η σχεδόν ταυτόχρονη σειρά γεγονότων μπορεί απλώς να είναι σύμπτωση στην πιο σεισμικά ενεργή χώρα του κόσμου. Η Ινδονησία βρίσκεται κατά μήκος του Ειρηνικού, στο περίφημο δαχτυλίδι της πυρκαγιάς, και τα 17.500 νησιά της, είναι εκτεθειμένα στις τεκτονικές απειλές. Για παράδειγμα, μόνο στην Ιάβα στο νησί του ηφαιστείου Merapi, περισσότερα από 30 ηφαίστεια συνυπάρχουν με πάνω από 120 εκατομμύρια ανθρώπους.
Εν τω μεταξύ, οι ειδικοί σημειώνουν ότι το τσουνάμι αυτής της εβδομάδας ήταν απρόσμενα μεγάλο για το μέγεθος του σεισμού που το έδωσε. Το μέγεθος 7,7 R  του σεισμού που προκάλεσε το τσουνάμι σημειώθηκε από  την ίδια ζώνη του ρήγματος με το σεισμό μεγέθους 9,0R  που πυροδότησε το καταστροφικό τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό. Αν και ο σεισμός της Δευτέρας ήταν λιγότερο έντονος, το τσουνάμι που ακολούθησε έδωσε κύματα 3 μέτρα που προσέκρουσαν σε κοντινά νησιά, ενώ  κάποιες αναφορές αναφέρουν για κύματα γύρω στα 6 μέτρα. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι εκδηλώθηκε το λεγόμενο σεισμό- τσουνάμι, δήλωσε ο Κώστας Συνολάκης, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Τσουνάμι του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί τύποι σεισμών μπορούν να προκαλέσουν τσουνάμι, ένα σεισμό- τσουνάμι είναι μια μοναδική περίπτωση. Σε τέτοιους σεισμούς, η ολίσθηση των τεκτονικών πλακών είναι κατ'ασυνήθιστο τρόπο αργή, και εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας πολύ πιό μεγάλης περιόδου από αυτή που θα αναμενόταν βασισμένη στην ένταση της σεισμικής μετατόπισης, είπε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Συνολάκης.
"Ο λόγος για την βραδύτητα των σεισμών τσουνάμι είναι ασαφής," δήλωσε ο Συνολάκης. "Η υπόθεση είναι ότι αυτό οφείλεται στο σπάσιμο ή στους βράχους που καθυστερούν τη ρήξη. Εμείς απλά δεν ξέρουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι θα παράγουν μεγαλύτερα τσουνάμι, εξ' ου και η κοινή ονομασία."
Η εκδήλωση της Δευτέρας ήταν το πρώτο τσουνάμι από ένα αργό σεισμό που καταγράφηκε από τσουμενογράφο, ο Συνολάκης πρόσθεσε, η οποία θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμα δεδομένα στην διαλεύκανση του μυστηρίου των σεισμών τσουνάμι.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το National Geographic News

Από την ανακάλυψη της Πομπηίας μέχρι σήμερα, πολλοί αρχαιολόγοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από  ασφυξία εξαιτίας της  πτώσης τέφρας από το Βεζούβιο. Άλλοι θεωρούν ότι πέθαναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από την έντονη θερμότητα εξαιτίας των  πυροκλαστικών ρευμάτων.
Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο θάνατος των θυμάτων του Βεζούβιου ήταν ακαριαίος το 79 μ.Χ. καθώς κυριολεκτικά ψήθηκαν από την απότομη και υπερβολική άνοδο της θερμοκρασίας. Αυτό αποκάλυψαν οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν  με την καταστροφική έκρηξη που αφάνισε τον πληθυσμό στις πόλεις Πομπηία και Ηράκλειο (Herculaneum) κοντά στη Νάπολη.
Αν και ίχνη της ηφαιστειακής δραστηριότητας είχαν, σύμφωνα με τους ιστορικούς, προειδοποιήσει τους κατοίκους των δύο πόλεων για την επερχόμενη καταστροφή, φαίνεται ότι αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν την πόλη τους και βρήκαν τελικά τραγικό θάνατο κάτω από τη στάχτη του Βεζούβιου. Εκμαγεία από τα σώματα κάποιων από τους άτυχους αυτούς πολίτες είναι ακόμη ορατά ανάμεσα στα ερείπια καθώς η εναλλαγή της θερμοκρασίας έδωσε το σχήμα τους στην τέφρα που τους κάλυψε. Όπως υποστήριζαν μέχρι σήμερα οι ειδικοί, τα θύματα θα είχαν ήδη πεθάνει από ασφυξία που προκάλεσε η τέφρα και τα δηλητηριώδη αέρια της έκρηξης.
Μια νέα έρευνα ηφαιστειολόγων από τη Νάπολη αποκαλύπτει ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πεδίο αλλά και στο εργαστήριο έδειξε ότι η έκρηξη ανέβασε στους 250 βαθμούς Κελσίου τη θερμοκρασία σε ακτίνα 10 χλμ. από το ηφαίστειο ενώ σε κοντινότερα σημεία αυτή θα έφθανε μέχρι και τους 600 βαθμούς Κελσίου. Η απότομη άνοδος σε τέτοια ύψη είναι ικανή να προκαλέσει το θάνατο στον άνθρωπο μέσα σε διάστημα δέκα δευτερολέπτων, κάτι που επιτρέπει την υπόθεση ότι οι άτυχοι κάτοικοι της Πομπηίας και του Ηρακλείου ψήθηκαν κυριολεκτικά εκεί όπου βρέθηκαν λίγα λεπτά μετά την έκρηξη. Φαίνεται μάλιστα ότι δεν υπέφεραν όσο πιστευόταν μέχρι σήμερα, καθώς, στα δέκα μοιραία δευτερόλεπτα, λίγα θα πρέπει να κατάλαβαν για το πέρασμά τους από την καθημερινότητα στην ιστορία.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την telegraph.co.uk

Για τον σημερινό άνθρωπο ο πλανήτης μας αποτελείται από 5 ηπείρους σπαρμένες στην υδάτινη μάζα των ωκεανών. Όμως,ο γερμανός Άλφρεντ Βέγκενερ, συγκέντρωσε γεωγραφικά, γεωλογικά και παλαιοντολογικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια όλες οι ήπειροι ήταν ενωμένες σε μία υπερήπειρο, την Πανγαία. Καθώς ο πυθμένας των θαλασσών απλώθηκε εξαιτίας τεκτονικών ανακατατάξεων, η Πανγαία διασπάσθηκε και οι ήπειροι άρχισαν να απομακρύνονται μεταξύ τους, παίρνοντας τελικά τη σημερινή τους θέση. Η υπόθεση του Βέγκενερ έμεινε κλειδωμένη στο ντουλάπι ως το 1968, οπότε τα εμπειρικά στοιχεία που αντλήθηκαν από τους πυθμένες των ωκεανών αποδυνάμωσαν τα παλιά γεωλογικά μοντέλα και η θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων έγινε το κύριο ρεύμα κατανόησης της γεωλογικής δομής της Γης.
Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τον πλανήτη μας από ψηλά, θα διακρίνουμε ένα μεγάλο κομμάτι στεριάς να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα: την δικιά μας Ευρώπη, η θέα της οποίας μας προσφέρει μια εντελώς διαφορετική εικόνα σε σχέση με τις άλλες. Η Ευρώπη μαζί με την Ασία αποτελούν ένα μεγάλο ενιαίο γεωγραφικό σύνολο, έτσι ώστε η  πρώτη να αποτελεί χερσόνησο μιας τεράστιας σε διαστάσεις ηπείρου, της «Ευρασιατικής». Όμως, στην ιστορία της Γης, η ύπαρξη μεγάλων ηπείρων, αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για τον πλανήτη μας. Παρόμοιες, αλλά ακόμη μεγαλύτερες σε μέγεθος ξηρές υπήρξαν στο γεωλογικό παρελθόν της Γης.
Αυτό είναι ένας κατάλογος με τις υπερηπείρους της ιστορίας της Γης. Η λίστα είναι γραμμένη με αντίστροφη χρονολογική σειρά 
Σημερινές υπερήπειροι
• Αφρο-Ευρασία (~ 5 εκ.χρόνων υπερήπειρος)
• Αμερική (~ 15 εκ.χρόνων υπερήπειρος)
• Ευρασία (~ 60 εκ.χρόνων υπερήπειρος)
Χαμένες υπερήπειροι
• Γκοντβάνα (~ 600 - ~ 30 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Λαυρασία(~ 300 - ~ 60 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Πανγαία (~ 300 - ~ 180 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Ευραμερική (~ 300 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Παννότια(~ 600 - ~ 540 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Ροδίνια(~ 1,1 δις. χρόνια ~ 750 εκατομμύρια χρόνια πριν)
• Κολούμπια, Που ονομάζεται επίσης Nuna (~ 1,8 - 1,5 δις. χρόνια πριν)
• Nena (~ 1,8 δις. χρόνια πριν)
• Κενορλάνδη (~ 2,7 δις. χρόνια πριν ) Η οριστική διάλυση της εκτιμάται ότι συνέβη ~ 2,1 δις. χρόνια πριν.
• Ουρ (~ 3 δις. χρόνια πριν), θεωρείται ως η αρχαιότερη γνωστή ξηρά. Η Ουρ όμως, ήταν ίσως η μεγαλύτερη και η μόνη ήπειρος τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αν και μάλλον δεν ήταν μία υπερήπειρος, αφού ήταν μικρότερη από την σημερινή Αυστραλία.
Γεωδίφης με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια

Ο καταστροφικός σεισμός που έπληξε την Αϊτή στις 12 Ιανουαρίου δεν απελευθέρωσε  όλη τη συσσωρευμένη ενέργεια στο υποκείμενο σεισμικό ρήγμα, και η πρωτεύουσα Πορτ-o-Πρενς απειλείται τώρα ακόμα και με ισχυρότερο σεισμό , σύμφωνα με μια νέα  μελέτη της USGS –αμερικανικού γεωλογικού ινστιτούτου.
Ο σεισμός του Ιανουαρίου του 2010, μεγέθους 7 βαθμών, αποδόθηκε στο ρήγμα Ενρικίγιο-Πλαντέιν Γκάρντεν, μήκους 270 χιλιομέτρων, το οποίο περνά κατά μήκος της στενής δυτικής χερσονήσου του νησιού Ισπανιόλα, το οποίο μοιράζονται η Αϊτή και η Δομινικανή Δημοκρατία. Σύμφωνα με τους μελετητές της  νέας έρευνας ο ρόλος του ρήγματος στον σεισμό που σκότωσε 250.000 ανθρώπους είναι πιο περίπλοκος από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η δόνηση είτε προκλήθηκε από άλλο ρήγμα, είτε από το ίδιο το ρήγμα Ενρικίγιο-Πλαντέιν Γκάρντεν, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βάθος. Το συγκεκριμένο ρήγμα είχε προκαλέσει σεισμούς ανάλογου μεγέθους το 1751 και το 1770.
Οι ερευνητές μελετώντας χερσαίες μετρήσεις, αεροφωτογραφίες, και δορυφορικά δεδομένα, οι ερευνητές αναζήτησαν ίχνη που άφησε πίσω του τελευταίος σεισμός (π.χ. ανυψώσεις του εδάφους, εκτροπές ποταμών). Δεν εντόπισαν κανένα, αν και βρήκαν πολλά ίχνη από τους σεισμούς του 18ου αιώνα.
Η απουσία αυτών των στοιχείων δεν είναι μοναδική στην ιστορία της σεισμολογίας, είναι όμως περίεργη, δεδομένης της έντασης του σεισμού και της εγγύτητάς του στην επιφάνεια του εδάφους.Όποια και αν είναι η εξήγηση, η έρευνα δημιουργεί την υποψία ότι ο σεισμός του Ιανουαρίου δεν ήταν αρκετός για να εκτονώσει όλη την ενέργεια που έχει συσσωρευθεί στην επιφάνεια του ρήγματος μετά τις προηγούμενες δονήσεις, εδώ και 250 χρόνια.
Το ρήγμα Ενρικίγιο-Πλαντέιν Γκάρντεν συνεχίζει να αποτελεί μεγάλο σεισμικό κίνδυνο για την Αϊτή, κυρίως για την περιοχή του Πορτ-ο-Πρενς.Οι επιστήμονες θεωρούν  μάλιστα ότι η επόμενη δόνηση θα μπορούσε να είναι ακόμα ισχυρότερη.Η ανησυχία επικεντρώνεται σε μία λωρίδα 110 χιλιομέτρων που διέρχεται ακριβώς νότια της πρωτεύουσας, ανάμεσα στη λίμνη Μιραγκοάν προς τα δυτικά και το Ντιμέ προς τα ανατολικά.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Nature Geoscience

Εξασθένηση των επιφανειακών ανέμων σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν προκαλέσει, σύμφωνα με νέα μελέτη, όχι τα νέα κτήρια που ανεγείρονται, αλλά τα νέα δέντρα και οι θάμνοι που φύονται. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε, όπως λένε οι ερευνητές, να επηρεάσει την κινητικότητα των ατμοσφαιρικών ρύπων, αλλά όχι απαραίτητα την αποδοτικότητα των ανεμογεννητριών.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για την ταχύτητα των ανέμων τα τελευταία τριάντα χρόνια, τα οποία άντλησαν από 800 και πλέον μετεωρολογικούς σταθμούς, κυρίως στο Βόρειο Ημισφαίριο. Σε αυτό το διάστημα, η μέση ετήσια ταχύτητα των επιφανειακών ανέμων σε χώρες με βόρειο γεωγραφικό πλάτος μειώθηκε έως και 15%, από τα 17 χλμ./ώρα στα 14 χλμ./ώρα. Η επιστημονική ομάδα του Εργαστηρίου Κλιματικής και Περιβαλλοντικής Επιστήμης της Γαλλίας υποθέτει ότι ανάλογη εξασθένηση σημειώθηκε και στο Νότιο Ημισφαίριο.
Εάν παρατηρηθεί η ίδια τάση και ψηλότερα στην ατμόσφαιρα, η εξασθένηση θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο, με τον οποίο διασπείρεται η ατμοσφαιρική ρύπανση. Οι ερευνητές δεν λένε  ότι αυτό είναι καλό ή κακό», απλώς το παρατηρούν  και επιχειρούν  να το ερμηνεύσουν.
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η παρατήρηση ότι η μεγαλύτερη εξασθένηση σημειώθηκε στις περιοχές με τη μεγαλύτερη αύξηση της βλάστησης κατά την ίδια περίοδο, κάτι που υπαγορεύει ότι τα δένδρα και οι θάμνοι στις περιοχές αυτές λειτουργούν ως... αντιανεμικά. Στην περίπτωση της Βορείου Αμερικής και της Ευρώπης, η βλάστηση ενισχύθηκε χάρη στις προσπάθειες αναδάσωσης, ενώ στη Ρωσία και σε άλλες περιοχές, οι επιστήμονες «δείχνουν» την εγκατάλειψη μεγάλων καλλιεργήσιμων εκτάσεων μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι υποψίες τους στρέφονται και στην υπερθέρμανση του πλανήτη, ωστόσο σημειώνουν πως θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. Άγνωστο παραμένει επίσης κατά πόσο η τάση αυτή, της εξασθένησης των ανέμων, θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο οι επιστήμονες αναρωτιούνται. Εάν η βασική αιτία είναι η εγκατάλειψη των χωραφιών στην Ευρασία, τότε δεν περιμένουν να συνεχιστεί. Αν όμως η βασική αιτία είναι η κλιματική αλλαγή, τότε ίσως πρόκειται  για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι, εάν παρατηρηθεί μείωση στην ταχύτητα των ανέμων και σε μεγαλύτερα υψόμετρα, τότε δεν αποκλείεται να υπάρξουν συνέπειες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανεμογεννήτριες. Εκπρόσωποι της βιομηχανίας ωστόσο δεν δείχνουν να ανησυχούν. Επικαλούμενοι πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι οι άνεμοι σε υψόμετρο αρκετών εκατοντάδων μέτρων, δεν έχουν εξασθενήσει τα τελευταία χρόνια και πως δεν έχει παρατηρηθεί μείωση στην παραγωγή ενέργειας.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Nature Geoscience

Τα τελευταία χρόνια η Καλιφόρνια προετοιμάζεται για τον επερχόμενο μεγάλο σεισμό «The Big one» όπως τον αποκαλούν . Το πρόγραμμα σεισμικής προετοιμασίας ονομάζεται shakeout.  Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος  προχτές – ημέρα Πέμπτη ,ξεκίνησε στις 10:21 π.μ., άσκηση ετοιμότητας σε όλη την πολιτεία .Ραδιοφωνικοί σταθμοί  και τηλεοπτικοί σε ολόκληρη την Καλιφόρνια ενημέρωναν τον πληθυσμό, ενώ επιπλέον μετέδιδαν το επικρατέστερο σεισμικό σενάριο που πρόκειται να συμβεί. Οι ειδικοί παρότρυναν τον κόσμο να συμμετάσχει σε αυτή την άσκηση .Προσπαθούσαν να ευαισθητοποιήσουν τους κατοίκους , όπου κι αν αυτοί βρίσκονται. Θεωρούν ότι κάτι πολύ απλό αν θα κάνουν θα σώσει τις ζωές τους. Η άσκηση ετοιμότητας "ΠΕΦΤΩ, ΚΑΛΥΠΤΟΜΑΙ, ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ!" ήταν κάτι το οποίο επαναλαμβανόταν κατά την διάρκεια όλης της ημέρας. Οι αρμόδιοι της πολιτικής προστασίας έκαναν το λιγότερο που μπορούσαν .
Κάθε σεισμός έχει τη δική του ταυτότητα . Ο σεισμικός κίνδυνος εξαρτάται από τη σεισμική επικινδυνότητα της περιοχής και από τη τρωτότητα των τεχνικών κατασκευών που βρίσκονται στη περιοχή. Τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός σεισμού είναι το μέγεθος, το σημείο (επίκεντρο) και ο χρόνος εκδήλωσής του, καθώς ο βαθμός που έγινε αισθητός σε τοπικό επίπεδο.
Όμως ο σεισμός είναι φαινόμενο το οποίο εκδηλώνεται ξαφνικά συνήθως χωρίς κάποια προειδοποίηση .Δυστυχώς δεν μπορεί να αποτραπεί και μπορεί να προκαλέσει μεγάλες υλικές ζημιές στις υποδομές με επακόλουθα σοβαρούς τραυματισμούς και απώλειες ανθρώπινων ζωών. Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη από πλευράς σεισμικότητας και την έκτη παγκοσμίως. Τα προβλήματα που έχει η χώρα μας είναι περίπου τα ίδια με εκείνα της Καλιφόρνιας. Στην Καλιφόρνια τα προβλήματα  είναι γνωστά και προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν με  σοβαρό σχεδιασμό και υπευθυνότητα. Γνωρίζουν ότι η γεωγραφική θέση της συμπίπτει με περιοχή του πλανήτη μας όπου λαμβάνουν χώρα μεγάλα γεωτεκτονικά φαινόμενα όπως η σύγκρουση των λιθοσφαιρικών πλακών  με αποτέλεσμα τη μεγάλη σεισμικότητα που παρατηρείται στη περιοχή αυτή. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα ευαισθητοποιηθούν και οι αρμόδιοι φορείς της χώρας μας.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Shakeout.org

Ο όρος τάφρος  δεν είχε σαφώς καθοριστεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και του 1950. Για τους ανθρώπους η  βαθυμετρία του ωκεανού δεν έπαιζε κανένα πραγματικό ενδιαφέρον μέχρι τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Ο όρος "τάφρος" δεν εμφανίζεται στο κλασσικό βιβλίο της ωκεανογραφίας  του Murray και Hjort του (1912). Αντ'αυτού χρησιμοποιούσαν  τον όρο « βαθύς» για τα μεγαλύτερα βάθη του ωκεανού, όπως  το Challenger Deep. Ωστόσο έρευνες κατά την διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων έδειξαν τα χαρακτηριστικά μιας επιμήκους κατάθλιψης στα βάθη των ωκεανών, οπότε δεν ήταν έκπληξη ότι ο όρος " τάφρος "χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτά τα φυσικά χαρακτηριστικά στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά μετά το τέλος του πολέμου για να περιγράψει μιας  ανάλογης φυσικής  δομής στα Βραχώδη Όρη. Ο Johnstone, το 1923 στο  εγχειρίδιο του «Εισαγωγή στην Ωκεανογραφία» χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο  στην επιστήμη.

Ωστόσο, όταν μιλάμε  για ωκεάνια τάφρο σήμερα θεωρούμε ότι είναι μία επιμήκης, στενή και βαθιά λεκάνη στο θαλάσσιο πυθμένα. Ο βυθός των ωκεανών δεν είναι ομαλός όπως παλιά νομίζαμε  αλλά διασχίζεται από βαθιές και στενές τάφρους µεγάλου βάθους καθώς και από υποθαλάσσιες ράχες.


Οι βαθύτερες τάφροι της Γης είναι οι παρακάτω:

1. Η τάφρος  των Μαρριάνων, στον Ειρηνικό Ωκεανό- 10,911μ

2. Η τάφρος της  Τόνγκα, στον  Ειρηνικό Ωκεανό-10,882μ

3.Η τάφρος των Kuril  Islands ,στον  Ειρηνικό Ωκεανό-10.542 μ

4. Η τάφρος των Φιλιππίνων στον Ειρηνικό Ωκεανό- 10.540 μ

5. Η τάφρος Kermadec , στον Ειρηνικό Ωκεανό  10.047 μ

6. Η τάφρος  izu-Bonin στην  Ιαπωνία - 9.000 μ

7. Η τάφρος του Πουέρτο Ρίκο στον  Ατλαντικό Ωκεανό-  8.605 μ

8. Η τάφρος Atacama του Περού-Χιλή στον Ειρηνικό Ωκεανό- 8.065 μ
Εικόνα-Η τάφρος του Πουέρτο Ρίκο

Γεωδίφης

Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, τις περισσότερες φορές, στο γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με πεζό γ και ακολουθεί και το όνομα ή ο κωδικός του.
Ο Ήλιος μαζί και η Γη βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, είναι γνωστός στα αγγλικά και ως «Milky Way» («Γαλακτώδης Οδός»).
Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία και αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200-400 δισεκατομμύρια αστέρες . Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006.
Αυτή η  προσομοίωση περιγράφει τον  σχηματισμό ενός γαλαξία σαν το δικό μας. Βασίζεται στην κρύα σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος. Η ταινία δείχνει την διανομή του αερίου και των αστεριών  μετά από την  Μεγάλη Έκρηξη ως τη σύγχρονη εποχή. Κάθε δευτερόλεπτο αντιστοιχεί σε 70 εκατομμύρια χρόνια και το πλαίσιο είναι 500.000 έτη φωτός.
Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Ο Τυραννόσαυρος Ρεξ ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σαρκοβόρα ζώα της Γης. Η  γιγαντιαία σαύρα οφείλει το όνομα της στον Χένρι Osborn Fairfield, τον πρόεδρο του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, ο οποίος της έδωσε αυτό το όνομα το 1905.
 Ο μεγαλύτερος σκελετός που βρέθηκε ποτέ και ονομάστηκε «Sue», μετρήθηκε σε μήκος στα 12,8 μέτρα, και ήταν 4,0 μέτρα ψηλός. Ο τρομερός Τυρανόσαυρος Ρεξ, ήταν ο πιο φονικός δεινόσαυρος που έζησε ποτέ στη Γη. Ωστόσο νέα δεδομένα που ήλθαν πρόσφατα δείχνουν ότι κατά το 80% περίπου του χρόνου που έζησαν συνολικά οι Τυραννόσαυροι, ήσαν μικρά ζώα, στη σκιά άλλων πολύ μεγάλων και επιθετικών δεινοσαύρων. Ο Τ.Ρεξ μπόρεσε να αποκτήσει το κολοσσιαίο μέγεθός του μόνο όταν οι άλλοι μεγάλοι ανταγωνιστικοί σαρκοβόροι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν. Ο μικρότερος γνωστός Τ.Ρεξ εκτιμάται ότι ζύγιζε μόνο 30 κιλά, ενώ ο μεγαλύτερος, όπως η "Sue», κατά πάσα πιθανότητα ζύγιζε πάνω από 5.400 κιλά .
Μια μελέτη το 2007, με μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν σε υπολογιστή υποστήριξε ότι ο Τ.Ρεξ μπορούσε να τρέξει  8 μέτρα ανά δευτερόλεπτο  δηλαδή περίπου 29 χλμ/ώρα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό το ισχυρό αρπακτικό θα μπορούσε να φάει μέχρι και 230 κιλά κρέας σε ένα δάγκωμα. Απολιθώματα του Τ.Ρεξ, συμπεριλαμβανομένων  των Triceratops και Edmontosaurus, δείχνουν ότι ο Τ.Ρεξ έσπαγε τα κόκαλα, καθώς έτρωγε. Ο Τ.Ρεξ ζούσε σε δασώδεις περιοχές στη Βόρεια Αμερική κατά τα τέλη της Κρητιδικής περιόδου. Εξαφανίστηκαν περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια πριν .
Τελευταία έρευνα έδειξε ότι ο τρομερός Τυραννόσαυρος Ρεξ ήταν και κανίβαλος. Αυτό δείχνουν τα σημάδια από δόντια που βρέθηκαν σε απολιθώματα άλλων τυραννόσαυρων, σύμφωνα με αμερικανούς μελετητές οι οποίοι εξέτασαν απολιθωμένα κόκκαλα που βρέθηκαν στην Μοντάνα των ΗΠΑ, όπου ο τεράστιος και φοβερός δεινόσαυρός ζούσε πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Στην αρχή οι επιστήμονες εξεπλάγησαν όταν είδαν τα τεράστια δόντια στα κόκκαλα που σήμαιναν ότι έγιναν από πλάσμα δυνατότερο του T Rex. Στη συνέχεια εξεπλάγησαν ακόμη περισσότερο όταν διαπίστωσαν ότι τα σημάδια παρέπεμπαν σε δόντια του ίδιου είδους, πράγμα που σημαίνει ότι ο δεινόσαυρος αυτός έτρωγε πτώματα ομοίων του.
Γεωδίφης

Ένας δημοφιλής τρόπος κατάταξης των ηφαιστείων είναι από τη συχνότητα έκρηξης τους. Αυτά που ξεσπούν συχνά ονομάζονται ενεργά, ενώ εκείνα που έχουν ξεσπάσει στα ιστορικά χρόνια  αλλά τώρα είναι  ήσυχα ονομάζονται σβησμένα. Και εκείνα που δεν έχουν εκραγεί κατά τους ιστορικούς χρόνους  ονομάζονται ανενεργά. Ένα ενεργό ηφαίστειο μπορεί να γίνει σβησμένο , έπειτ’ από μακριά περίοδο δράσης. Η μετατροπή του σε σβησμένο γίνεται με το βούλωμα του κρατήρα του με συμπαγή υλικά. Συχνά όμως συμβαίνει ένα ηφαίστειο, που το νόμιζαν σβησμένο, να γίνει ξαφνικά ενεργό. Αυτό συνέβη με το Βεζούβιο στην Ιταλία, ο οποίος ως το79 μ.Χ.  θεωρούνταν ως σβησμένο ηφαίστειο.
Ανενεργά ηφαίστεια είναι εκείνα που οι επιστήμονες θεωρούν απίθανο να εκραγούν ξανά, διότι δεν τροφοδοτούνται πλέον  από λάβα. Παραδείγματα ανενεργών ηφαιστείων είναι πολλά ηφαίστεια στην Χαβάη. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν ένα ηφαίστειο είναι πραγματικά ανενεργό είναι συχνά δύσκολο να προσδιοριστεί. Δεδομένου ότι οι καλδέρες των υπερηφαιστείων μπορούν να έχουν διάρκεια ζωής σχετικά με τις εκρήξεις τους μερικές φορές που μετριέται σε εκατομμύρια χρόνια, μια καλντέρα που δεν έχει δώσει μια έκρηξη σε δεκάδες χιλιάδες χρόνια είναι πιθανό να θεωρηθεί ως αδρανής αντί ανενεργή.
Ωστόσο, αυτές οι δημοφιλείς ταξινομήσεις είναι ουσιαστικά χωρίς νόημα για τους επιστήμονες. Δεν υπάρχει ένας αποδεκτός τρόπος μεταξύ των ηφαιστειολόγων σχετικά με το πώς θα καθορίσουν ένα "ενεργό" ηφαίστειο. Η διάρκεια ζωής ενός ηφαιστείου μπορεί να κυμαίνεται από μήνες έως πολλά εκατομμύρια χρόνια, κάνοντας μια τέτοια διάκριση μερικές φορές χωρίς νόημα σε σύγκριση με την διάρκεια ζωής των ανθρώπων ή ακόμα και πολιτισμών. Για παράδειγμα, αρκετά από τα ηφαίστεια της Γης έχουν δώσει πολλές εκρήξεις τα τελευταία χίλια χρόνια, αλλά σήμερα δεν δίνουν κάποια  σημάδια ζωής. Λόγω της μακράς διάρκειας ζωής αυτών των ηφαιστείων, είναι πολύ δραστήρια. Με την διάρκεια ζωής του ανθρώπου, όμως, δεν είναι.
Οι επιστήμονες προσδιορίζουν συνήθως ένα ηφαίστειο ότι εκρήγνυται ή ενδέχεται να εκραγεί ή δείχνει σημάδια, από την  ασυνήθιστη σεισμική δραστηριότητα ή τις σημαντικές νέες εκπομπές αερίων. Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ένα ηφαίστειο ενεργό αν έχει ξεσπάσει τα τελευταία 10000 χρόνια σύμφωνα με το Σμιθσόνιαν Παγκόσμιο Ηφαιστειακό Πρόγραμμα .
Προς το παρόν υπάρχουν περίπου 500 ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο - η πλειοψηφία αυτών βρίσκεται κατά μήκος του Ειρηνικού στο «Δαχτυλίδι της Φωτιάς»- Και περίπου 50 από αυτά ξεσπούν κάθε χρόνο. Υπάρχουν περισσότερα από 1.500 πιθανά ενεργά ηφαίστεια. Εκτιμάται ότι 500 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κοντά σε ενεργά ηφαίστεια.
Στην χώρα μας ,στο ηφαιστειακό τόξο του Νότιου Αιγαίου ανήκουν τα ηφαίστεια στο Σουσάκι, στα Μέθανα, στον Πόρο, στη Μήλο, στη Νίσυρο και στη Σαντορίνη. Όλα αυτά τα ηφαιστειακά κέντρα βρίσκονται κατανεμημένα κατά μήκος μιας ζώνης 450 χιλιομέτρων, η οποία αρχίζει από τον ισθμό της Κορίνθου και καταλήγει στη Νίσυρο. Κατά μήκος του τόξου μόνο τρία είναι τα ενεργά ηφαίστεια (Σαντορίνη, Νίσυρος, Μέθανα), από τα οποία αυτό των Μεθάνων βρίσκεται σε μεταηφαιστειακή δράση, ενώ τα ηφαίστεια της Νισύρου και της Σαντορίνης παρουσιάζουν σημαντική ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Στον πίνακα που ακολουθεί σας παρουσιάζω τα ενεργά ηφαίστεια της Γης και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα.
Επιπλέον μπορείτε να δείτε στο Googlemapτα ενεργά ηφαίστεια της Γης.

Γεωδίφης

Η αποστολή Maven, θα ξεκινήσει το 2013 και θα διερευνήσει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη καθώς και την ιονόσφαιρα και τις αλληλεπιδράσεις με τον Ήλιο και τον ηλιακό άνεμο. Ο Bruce Jakosky, κύριος ερευνητής του σκάφους Maven συζητά για την αποστολή.
Το μυστήριο του γιατί και πώς ο Άρης έχασε κάποια στιγμή την ατμόσφαιρά του θα επιχειρήσει να λύσει η ΝΑΣΑ. Η γεωμορφολογία στην επιφάνεια του Άρη δείχνει αρχαία παρουσία τρεχούμενου νερού, κάτι που προϋποθέτει την ύπαρξη -στο απώτερο παρελθόν- μιας ατμόσφαιρας πολύ πιο πυκνής από τη σημερινή, η οποία μπορούσε να τροφοδοτεί με βροχές τη ροή των υδάτων. Όμως μια δραματική κλιματική αλλαγή ανάγκασε την αρειανή ατμόσφαιρα να διαφύγει στο διάστημα. Η συνέπεια είναι ότι ο πλανήτης, χωρίς την «ασπίδα» μιας ατμόσφαιρας και ενός μαγνητικού πεδίου (αντίθετα με τη Γη που διαθέτει και τα δύο), δεν μπορεί πλέον να προστατευτεί από την ηλιακή ακτινοβολία.
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή του σκάφους MAVEN, που θα μελετήσει την εξέλιξη της ατμόσφαιρας του «κόκκινου πλανήτη», η οποία προς το παρόν συνιστά ένα μεγάλο κενό στις γνώσεις των επιστημόνων. Η αποστολή, υπό τον Bruce Jakosky του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του πανεπιστημίου του Κολοράντο, μπορεί επίσης να ρίξει φως στην εξελικτική ιστορία του Άρη και αναμένεται να κοστίσει 438 εκατ. δολάρια.
Γεωδίφης με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ