Όλη η σύγχρονη ζωή προήλθε από τον ίδιο κοινό πρόγονο περίπου 3.8 δισεκατομμύρια έτη πριν. Ωστόσο πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν είναι μια ευθεία γραμμή το πέρασμα από τα βακτηρίδια στους ανθρώπους, πάρα μια πολλή αργή διαδικασία η οποία έχει καταγραφεί σε ένα μέρος των κυττάρων μας.
Σας έχω ήδη αναφέρει για τους στρωματόλιθους και για το πόσο σημαντικοί ήταν και πόσο  βοήθησαν στην εξέλιξη της ζωής. Δίχως αυτούς δεν θα υπήρχε κανένα οξυγόνο για να αναπνεύσουμε. Πραγματικά εκπληκτικό, όμως σήμερα οι στρωματόλιθοι δεν υπάρχουν παντού αλλά μόνο σε λίγα σημεία της Γης, αλλά μας παρέχουν μια μοναδική δυνατότητα για να δούμε το πώς ήταν η ζωή πριν από 1 δις. χρόνια, όταν τα μικρόβια κυβερνούσαν τον κόσμο.
Σήμερα πιστεύουμε ότι η ζωή άρχισε στους ωκεανούς. Η ζωή υπό μορφή βακτηρίων εμφανίστηκε πριν 3.6 δισεκατομμύρια χρόνια στην Ν. Αφρική και Αυστραλία που όμως δεν βρίσκονται σήμερα στην ίδια θέση με αυτή που είχαν όταν εμφανίστηκαν τα βακτήρια. Oι στρωματόλιθοι των αβαθών περιοχών παρέχουν ένα καλό δείγμα των αρχικών οικοσυστημάτων της Γης. Όταν εμφανίστηκε η πρωτο-ατμόσφαιρα της Γης δεν υπήρχε  αρκετό οξυγόνο και όζον και άρα προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία, τότε έκανε  την εμφάνιση της η ζωή στον πλανήτη μας στα θαλάσσια περιβάλλοντα. Η έντονη υπεριώδης ακτινοβολία που επικρατούσε έκανε πιθανόν την ζωή να αρχίσει σε βαθύτερα περιβάλλοντα ίσως στις υδροθερμικές πηγές. Με την έλευση των πρώτων ζωικών και κατόπιν των πρώτων φυτικών οργανισμών, η σύσταση της ατμόσφαιρας άλλαξε σταδιακά λόγω της εξατμισοδιαπνοής και η περαιτέρω ανάπτυξη της ζωής επιταχύνθηκε.
Σήμερα έχουν απομείνει πολύ λίγα στοιχεία από το πολύ μακρινό παρελθόν μας, ένα από αυτά είναι οι στρωματόλιθοι. Αυτοί οι οργανισμοί, της δυτικής Αυστραλίας, συντίθενται από γαλαζοπράσινες άλγες και τα υποπροϊόντα τους. Σύγχρονοι στρωματόλιθοι συναντώνται επίσης στις Μπαχάμες και στα έλη της Φλόριντα των ΗΠΑ. Μέσα από αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε αυτούς τους τόσο μοναδικούς οργανισμούς που κάποτε είχαν κατακτήσει τις θάλασσες του πλανήτη μας.

Γεωδίφης

Ο γιγαντιαίος επιταχυντής σωματιδίων –ο οποίος ξεκίνησε πριν από καιρό στη Γενεύη από το CERN (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Έρευνας) έχει σαν βασικό στόχο να διερευνήσει τη διαδικασία σύγκρουσης πρωτονίων μεταξύ τους καθώς και να  δημιουργήσει μια μαύρη τρύπα, που θα καταπιεί τη Γη και ίσως το Σύμπαν. Το σχετικό πρόγραμμα αντιμετώπισε προβλήματα όμως από ότι φαίνεται είναι έτοιμο για να μας δώσει απαντήσεις  σε θεμελιώδη ερωτήματα που σχετίζονται με την γέννηση του Σύμπαντος. Η επιστημονική κοινότητα δαπάνησε  δισεκατομμύρια δολάρια και αρκετά  χρόνια για να κατασκευάσει τον επιταχυντή σύγκρουσης σωματιδίων και ελπίζει ότι τα συγκρουόμενα πρωτόνια θα δημιουργήσουν ένα φάσμα ενέργειας, το οποίο στο παρελθόν εμφανίστηκε ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά το Big Bang. Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν τα υπολείμματα της έκρηξης για να εξαγάγουν συμπεράσματα για την υπόσταση της ύλης και των δυνάμεων συμμετρίας της Φύσης.
Το φιλόδοξο πείραμα  του  CERN έχει πολλαπλούς στόχους:
- Αναζήτηση του μποζονίου Χιγκς, ενός θεωρητικού σωματιδίου, που μπορεί να εξηγήσει γιατί τα υπόλοιπα σωματίδια έχουν μάζα. Η επιβεβαίωση της ύπαρξης του μποζονίου Χιγκς θα συμπληρώσει τεράστιο κενό στη Θεωρία του Καθιερωμένου Προτύπου, που συνοψίζει τις γνώσεις μας για τα σωματίδια. Με την πάροδο των ετών, οι επιστήμονες έχουν περιορίσει το εύρος των πιθανοτήτων, σχετικά με τη μάζα που μπορεί να έχει το μποζόνιο Χιγκς, παρότι μέχρι σήμερα δεν υπήρξε μηχάνημα, ικανό παράγει αρκετά ισχυρές συγκρούσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του «σωματιδίου του Θεού», όπως λέγεται το Χιγκς.
- Εξερεύνηση της Υπερσυμμετρίας, που εκτιμά ότι ολόκληρη κατηγορία σχετιζόμενων, αλλά πιο ογκωδών σωματιδίων, υπάρχει πέρα από εκείνα του Καθιερωμένου Προτύπου. Η Υπερσυμμετρία μπορεί να ερμηνεύσει μία από τις πλέον παράξενες ανακαλύψεις των τελευταίων ετών: ότι η ορατή ύλη αποτελεί ποσοστό μόλις 4% του Σύμπαντος. Η σκοτεινή ύλη (23%) και η σκοτεινή ενέργεια (73%) είναι τα συστατικά του υπόλοιπου Σύμπαντος.
- Εξέταση του μυστηρίου της ύλης και της Αντι-ύλης. Όταν η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη, παράγει σωματίδιο και ένα αντίγραφό του -που ονομάζεται αντι-σωματίδιο- και είναι αντίθετα φορτισμένο. Τα σωματίδια συγκρούονται με αντι-σωματίδια, εξουδετερώνουν το ένα το άλλο, σε μικρή λάμψη ενέργειας. Σύμφωνα με συμβατικές θεωρίες του Σύμπαντος, ύλη και αντι-ύλη πρέπει να βρίσκονται σε ποσοτική ισορροπία. Απορία προκαλεί, όμως, το γεγονός ότι η αντι-ύλη είναι τόσο σπάνια.
- Αναπαραγωγή των πρώτων στιγμών, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που δημιούργησε το Σύμπαν. Στα πρώιμα στάδιά της, η ύλη υπήρχε σε μορφή θερμής, πυκνής σούπας, που ονομάζουμε πλάσμα κουάρκ-γλιονίου. Καθώς η «σούπα» αυτή ψυχραινόταν, υπο-ατομικά σωματίδια κουάρκς ενώθηκαν για να δημιουργήσουν πρωτόνια και νετρόνια, αλλά και άλλα σύνθετα σωματίδια. Ο LHC θα προκαλέσει τη σύγκρουση βαρέων ιόντων, μεταξύ τους, δημιουργώντας στιγμιαία θερμοκρασίες 100.000 φορές υψηλότερες από εκείνη του πυρήνα του Ήλιου, απελευθερώνοντας με τον τρόπο αυτά τα κουάρκς από τα «δεσμά» τους. Οι ερευνητές θα μπορούν έτσι να δουν πώς τα απελευθερωμένα κουάρκς συνδυάζονται για να δημιουργήσουν την ύλη.
Δείτε βίντεο σχετικά με τον επιταχυντή σωματιδίων

Γεωδίφης με πληροφορίες από το CERN

Η αναγνώριση τουλάχιστον 5 μεγάλων μαζικών εξαφανίσεων (εκτός από την πρόσφατη όπου ξέρουμε καλά την αιτία) στην ιστορία της Γης οδήγησε σε πολλές εικασίες και υποθέσεις τους επιστήμονες. Για να εξηγήσουν αυτές τις μαζικές εξαφανίσεις οι επιστήμονες  χρησιμοποίησαν πολλά και διάφορα γεωλογικά και βιολογικά φαινόμενα.
Από τα καλύτερα μελετημένα γεγονότα εξαφάνισης είναι εκείνο που συνέβη στο όριο του Πέρμιου-Τριαδικού δηλαδή πριν από 230 εκ.χρόνια πριν, όταν σχεδόν το 90% των μορφών ζωής του πλανήτη μας εξαφανίστηκαν, όπως και το γεγονός στο όριο του Κρητιδικού-Παλαιογενούς πριν από 65 εκ.χρόνια όταν οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, όσο και η εξαφάνιση των μεγάλων θηλαστικών στο όριο του Πλειστόκαινου –Ολόκαινου πριν από 15-10.000 χρόνια.
Πολλές από αυτές τις υποθέσεις των επιστημόνων μπορεί σήμερα να ακούγονται από τα ΜΜΕ όμως  κάποιες από αυτές επηρεάστηκαν από πολιτικές και προσωπικές απόψεις των δημιουργών τους. Πολλοί από αυτούς υποστήριξαν την εξήγηση όλων των εξαφανίσεων με ένα συγκεκριμένο γεγονός, ενώ άλλοι ήταν πολύ θεωρητικοί και εξακολουθούν να αναμένουν αναγνώριση της πρότασης τους. Ωστόσο αν θέλουμε να δούμε πως μπορεί να γίνει μία μαζική εξαφάνιση είναι καλό να ανατρέξουμε στην πιο πρόσφατη περίπτωση εξαφάνισης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες , η μαζική εξαφάνιση που συνέβη πριν από 15-10000 χρόνια έχει να κάνει με κάποιες θεωρίες, άλλες ενδιαφέρουσες και άλλες παράξενες, που προσπαθούν να εξηγήσουν την εξαφάνιση των μαμούθ και των Νεαντερταλίων, στο τέλος του μέγιστου της τελευταίας παγετώδους. Οι αιτίες που συνοδεύουν τις υποθέσεις των είναι οι εξής:
1.Θάνατος από την Κόλαση- Ηφαίστεια: Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες μια καταστροφική ηφαιστειακή έκρηξη από μόνη της θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα και να φέρει το θάνατο στους τελευταίους επιζώντες μιας φυλής.
2.Κατάρρευση του γεωμαγνητικού πεδίου: Άλλοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε η αντιστροφή του γεωμαγνητικού πεδίου να έχει στερήσει από τη Γη την ασπίδα της από τις επικίνδυνες ακτίνες UV. Νέες μελέτες μάλιστα προτείνουν ότι η αύξηση του θα μπορούσε να ήταν  ένας από τους παράγοντες που συνέβαλλαν στην εξαφάνιση των Νεαντερταλίων.
3.Προσκρούσεις αστεροειδών: Τελευταία επιστήμονες παρουσίασαν μία θεωρία σύμφωνα με την οποία ένας μετεωρίτης ή κομήτης κατέστρεψε τη Βόρεια Αμερική, και έλιωσε τον πάγο-ασπίδα της Γροιλανδίας, φέρνοντας μια μικρή εποχή παγετώνων σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση αυτή δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2009 και τότε την παρουσίασαν εκτενώς τα ΜΜΕ. Ωστόσο η ιδέα δεν επιβεβαιώθηκε από τη χρονολογία εξαφάνισης διαφόρων ειδών (που κυμαίνονται από διάφορους αιώνες έως χιλιάδες χρόνια) και η έρευνα που ακολούθησε δεν μπόρεσε να ανακαλύψει στοιχεία από την πρόσκρουση όπως νανο-διαμάντια ή μικροσφαιρίδια στα ιζήματα.
4.Φυλετική εξαφάνιση: Ο αυστριακός παλαιοντολόγος Othenio Abel (1875-1946) προτείνει ότι η εξαφάνιση της αρκούδας του σπηλαίου προκλήθηκε από τον πολλαπλασιασμό μιας φυλής κατώτερων ατόμων από την έλλειψη της φυσικής επιλογής. Ο Abel ήταν ένα μεγάλος παλαιοντολόγος, αλλά με τη παρουσία του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία, άρχισε να ταυτίζεται με το φυλετική ψευδοεπιστήμη που προωθήθηκε από το κόμμα του, και αυτό επηρέασε και την υπόθεσή του στην παλαιοντολογία.
5.Σφαγή από μεθάνιο: Μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού πρόσθεσε κάτι διαφορετικό στην προσέγγιση του προβλήματος της αλλαγής του κλίματος ως αιτία εξαφάνισης. Ο Smith et al, δημοσίευσαν ένα έγγραφο, όπου συνέδεσαν την παραγωγή του μεθανίου των σύγχρονων ζώων εκτροφής με την εξαφάνιση των φυτοφάγων. Το μεθάνιο είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αέριο του θερμοκηπίου. Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε στο γεωλογικό αρχείο ισχυρές διακυμάνσεις της συγκέντρωσης μεθανίου μεταξύ του μέγιστου της τελευταίας παγετώδους δηλαδή 18.000 -13.000 χρόνια πριν. Η ερευνητική ομάδα εικάζει ότι με την έναρξη εξαφάνισης των μεγάλων φυτοφάγων μια σημαντική πηγή εκπομπών μεθανίου είχε αφαιρεθεί από το γήινο κλιματικό σύστημα, το οποίο αποσταθεροποίησε το κλίμα και το περιβάλλον αυξάνοντας τον ρυθμό εξαφάνισης. Οι γρήγορες αλλαγές που παρατηρήθηκαν, ταχύτερα από ότι στο παρελθόν, ίσως επίσης να σχετίζονται με την ανθρώπινη δραστηριότητα, αντικρούοντας μία προηγούμενη έρευνα, με την οποία αποκλείονταν οι άνθρωποι ως εκείνοι οι οποίοι άρχισαν  την εξαφάνιση του Πλειστόκαινου.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το History of Geology

Οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στον Άρη νωρίτερα και ταχύτερα αν παραιτηθούν από την προοπτική να επιστρέψουν στον μητρικό τους πλανήτη, προτείνουν Αμερικανοί ερευνητές, ανήσυχοι για το μέλλον της ανθρωπότητας σε περίπτωση μαζικής καταστροφής. Η αποστολή άνευ επιστροφής δεν θα διέφερε πολύ από τα ταξίδια των πρώτων αποίκων στην Αμερική, οι οποίοι γνώριζαν ότι δεν θα ξανάβλεπαν ποτέ στον Παλαιό Κόσμο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πρώτοι διαπλανητικοί μετανάστες, θα μπορούσαν να αναχωρήσουν σε περίπου δύο δεκαετίες, βασιζόμενοι σε τεχνολογίες που είναι ήδη διαθέσιμες σήμερα. Οι θαρραλέοι ταξιδιώτες θα αναχωρούν ανά ζεύγη με ξεχωριστά διαστημικά σκάφη. Όταν φτάσουν στον νέο τους πλανήτη, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε σπηλιές που διαθέτουν πάγο νερού και προσφέρουν προστασία από την κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει αδιάκοπα την επιφάνεια.
Θα έπρεπε να στείλουμε λίγο μεγαλύτερους ανθρώπους, γύρω στα 60 ή κάτι τέτοιο, λένε οι μελετητές, και αυτό επειδή η αποστολή σίγουρα θα μείωνε το προσδόκιμο επιβίωσης των πρωτοπόρων, λόγω της έλλειψης ιατρικής περίθαλψης αλλά και της ακτινοβολίας. Επιπλέον, η αναπαραγωγή δεν θα επιτρέπεται, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, λόγω των γενετικών βλαβών που είναι γνωστό ότι προκαλεί η ακτινοβόληση. Εφόσον όμως έχουν επιλεχθεί προσεκτικά και διατηρούν συνεχή επικοινωνία με τη Γη, οι άποικοι θα ένιωθαν πιο συνδεδεμένοι με το σπίτι τους από ό,τι οι πρώτοι εξερευνητές της Ανταρκτικής.
Παραδέχονται πάντως ότι η εμμονή της NASA με την ασφάλεια των αστροναυτών πιθανότατα θα εμπόδιζε την έγκριση μιας τέτοιας αποστολής. Τη λύση, όμως, θα μπορούσε να προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Όμως η άποψη αυτή ίσως είναι υπεραισιόδοξη, δεδομένου ότι προηγούμενες εκτιμήσεις ανεβάζουν το κόστος μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη στα 300 δισ. έως 1 τρισ. δολάρια.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η  αποστολή που προτείνουν όχι μόνο δεν θα ήταν «αποστολή αυτοκτονίας» αλλά ίσως τελικά θα έσωζε το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. «Βρισκόμαστε σε έναν ευάλωτο πλανήτη» επισημαίνουν οι δύο επιστήμονες. «Μπορεί να μας απειλήσει μια πρόσκρουση αστεροειδή, ή η έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Αν θέλουμε να επιζήσουμε ως είδος, θα πρέπει να επεκταθούμε στο Ηλιακό Σύστημα και πιθανότατα ακόμα πιο πέρα» γράφουν.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το ABC

Σήμερα σας παρουσιάζω μια συλλογή από εικόνες που βρήκα στο διαδίκτυο με διάφορα κτίρια και τις πέτρες από τις οποίες έχουν οικοδομηθεί. Κάθε γραμμή του πίνακα περιέχει  ένα σύνδεσμο προς μια σελίδα με ένα μεγαλύτερο σχήμα με εικόνες και επεξηγηματικό κείμενο. 
Σε αυτή τη συλλογή, θα βρείτε πολλά από τα συνήθη πέτρινα κτίρια: για παράδειγμα, κάστρα, εκκλησίες, και δικαστικά μέγαρα από ψαμμίτη και ασβεστόλιθο. Ωστόσο, θα βρείτε επίσης στάβλους, ένα υπόστεγο αεροσκαφών, ένα γυμνάσιο και διάφορα άλλα όλα χτισμένα από πέτρα. 
Ο πραγματικός σκοπός αυτής της παρουσίασης σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου αποβλέπει στα εξής:
1. να υπενθυμίσει την χρήση των γεωλογικών υλικών στα κτίρια
2. να ενθαρρύνει την εξέταση της πέτρας στα κτίρια που επισκέπτεστε
3. να ενθαρρύνει αρχιτέκτονες και κατασκευαστές
4. να εξοικειώσει γεωλόγους με ορισμένα από τα γεωλογικά  και τα δομικά υλικά.
   
Η επιλογή της παρουσίασης είναι εντελώς αυθαίρετη.

Για περισσότερα ,μπορείτε να επισκεφτείτε
http://www.gly.uga.edu/railsback/BS-Main.html

Γεωδίφης

Τον τελευταίο καιρό συχνά γίνεται λόγος για το πόσο σημαντικές είναι οι σπάνιες γαίες στην τεχνολογία και στον σύγχρονο πολιτισμό μας. Αν και οι σπάνιες γαίες είναι σχετικά άφθονες στον φλοιό της Γης, ωστόσο σπάνια συγκεντρώνονται σε εξορύξιμα κοιτάσματα. Παρουσιάζονται συνήθως εκεί όπου υπάρχουν ηφαιστειακές διαδικασίες, σε πετρώματα που έχουν προέλθει από τον μανδύα και σε υποθαλάσσιες υδροθερμικές ζώνες που συνδέονται με αλκαλικό μαγματισμό.
Οι κύριες συγκεντρώσεις των σπάνιων γαιών συνδέονται με ασυνήθιστες ποικιλίες από πυριγενή πετρώματα, δηλαδή αλκαλικές πέτρες και ανθρακιτίτες-πυριγενή πετρώματα με ουσιώδη ορυκτά ασβεστίτη ή δολομίτη. Συγκεντρώσεις σπάνιων γαιών μπορούν να βρεθούν σε δευτερογενή κοιτάσματα, σε υπολείμματα από αποθέσεις που διαμορφώθηκαν από βαθιά αποσάθρωση των πυριγενών πετρωμάτων, πηγματίτες, σε κοιτάσματα σιδήρου χρυσού-χαλκού πλούσια σε οξείδιο του σιδήρου και σε θαλάσσια φωσφορικά ιζήματα.
 Η εκτιμώμενη μέση συγκέντρωση των σπάνιων γαιών στο φλοιό της Γης, η οποία κυμαίνεται από περίπου 150 έως 220 μέρη ανά εκατομμύριο, υπερβαίνει εκείνη πολλών άλλων μετάλλων που εξορύσσονται σε βιομηχανική κλίμακα, όπως είναι ο χαλκός (55 μέρη ανά εκατ.) και ψευδαργύρου (70 μέρη ανά εκατομμύριο).
Δείτε βίντεο και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα
http://geology.com/usgs/ree-geology/

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Geology.com και USGS

Οι κομήτες είναι ουράνια σώματα που σε αντίθεση με τους απλανείς αστέρες και τους πλανήτες παρουσιάζουν όψη νεφελώδη, ενώ η ύλη από την οποία συνίστανται επιμηκύνεται υπό μορφή μακριάς κόμης (= μακριά μαλλιά) όταν διέρχονται κοντά από τον Ήλιο.
Σχεδόν όλοι οι κομήτες είναι ουράνια σώματα τεράστιων διαστάσεων. Η κεφαλή έχει συνήθως το μέγεθος της Γης, αλλά δυνατόν να είναι μεγαλύτερο από 10 φορές. Το μήκος της ουράς μπορεί να φθάσει και τις 2 AU. Όταν οι κομήτες φαίνονται με γυμνό οφθαλμό, έχουν συνήθως μήκος ουράς από 10 εκατομ. χλμ και άνω. Είναι όμως δυνατόν να υπάρξουν και κομήτες χωρίς ουρά και με διάμετρο του πυρήνα τους μόλις τα 100 χλμ.
Παρά τον μέγιστο όγκο τους, η μάζα τους είναι πολύ μικρότερη. Κομήτης μέτριου μεγέθους έχει συνήθως μάζα μικρότερη ακόμη και από το εκατομμυριοστό της γήινης. Γι΄ αυτό οι πλανήτες και οι φυσικοί δορυφόροι τους δεν διαταράσσονται όταν οι κομήτες διέρχονται κοντά τους.
Ο μεγάλος όγκος και η μικρή σχετικά μάζα τους μας δείχνουν ότι οι κομήτες έχουν μικρή πυκνότητα. Έτσι, κομήτης μεγαλύτερος της Γης κατά 125 φορές και με μάζα π.χ. 250.000 φορές μικρότερη της γήινης, θα έχει πυκνότητα κεφαλής 9000 φορές μικρότερη της πυκνότητας του αέρα. Τη μεγάλη αυτή αραιότητα της ύλης των κομητών μαρτυρεί και η δυνατότητα να διακρίνονται οι αστέρες τόσο πίσω από την ουρά τους όσο και πίσω από τη κόμη τους.
Η φασματοσκοπική έρευνα απέδειξε ότι η ύλη των κομητών συνίσταται κυρίως από πτητικά υλικά, ιδίως πάγους από μεθάνιο, αμμωνία και νερό με διάφορες προσμίξεις σιδήρου, νικελίου και ασβεστίου. Με την προσέγγιση των κομητών στον Ήλιο, οι πάγοι θερμαίνονται, εξαερώνονται και σχηματίζουν την κόμη και την ουρά.
Σήμερα έχει γίνει αποδεκτό ότι οι πυρήνες των κομητών δεν είναι συμπαγείς αλλά αποτελούνται από στερεά σώματα που σαν σμήνος πουλιών κινούνται ομαδικά επί της αυτής τροχιάς. Το σύνολο των στερεών αυτών σχετικά μεγάλων τεμαχίων περιβάλλεται από κονιορτώδη και εν μέρει αεριώδη ύλη η οποία και σχηματίζει τη κόμη. Οι ουρές τέλος που αναπτύσσονται κυρίως όταν οι κομήτες πλησιάζουν τον ήλιο, και που διευθύνονται πάντοτε αντίθετα από τον ήλιο, σχηματίζονται από τη πίεση της ακτινοβολίας του ήλιου που ασκείται στα μικρά σωματίδια που μ΄ αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζονται ν΄ απομακρύνονται από τη κόμη σε μεγάλη απόσταση απ΄ αυτή. Ένας άλλος σημαντικός λόγος που τα απομακρύνει είναι ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή η σωματιακή ακτινοβολία που προέρχεται από τον Ήλιο.
Δείτε βίντεο σχετικό
Γεωδίφης με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ

Τον Μάιο του 2008, συνέβη ένας από τους πλέον θανατηφόρους και καταστροφικούς  σεισμούς στην γήινη ιστορία. Οι 7,9 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ, άφησαν μία ρωγμή 298 χιλιομέτρων στο γήινο φλοιό και σχεδόν 80.000 ανθρώπους νεκρούς στην επαρχία Σιτσουάν της δυτικής Κίνας.Στον απόηχο της καταστροφής, η προσοχή στράφηκε γρήγορα σε ένα κοντινό φράγμα, μόλις 5,5 χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το φράγμα Zipingpu μπορεί να βοήθησε να σημειωθεί αυτός ο τόσο καταστροφικός σεισμός.
Όμως  οι σεισμοί δεν είναι φυσικές καταστροφές; Οι δονήσεις στην επιφάνεια της Γης καλούνται σεισμοί και είναι συνήθως φυσικά φαινόμενα. Οι περισσότεροι από αυτούς  συχνά προκαλούνται από την μετατόπιση των πλακών κάτω από την επιφάνεια της Γης. Αυτές οι πλάκες μετακινούνται κατά μήκος ρηγμάτων, τα οποία είναι μέρη όπου ο συμπαγής βράχος της γήινης κρούστας έχει ραγίσει. Όταν οι πλάκες ολισθαίνουν μεταξύ τους ή απομακρύνονται  η μία από την άλλη, η Γη δονείται βίαια. Λιγότερο συχνά, οι σεισμοί προκαλούνται από άλλα φυσικά αίτια, όπως οι ηφαιστειακές εκρήξεις. Αλλά δονήσεις αισθητές στην επιφάνεια της Γης μπορούν επίσης να προκύψουν από τη ανακίνηση της Γης, με τεχνητά μέσα όπως η υπόγεια δοκιμή βόμβας και τότε έχουμε  καταρρεύσεις ορυχείων και από το γέμισμα και άδειασμα των δεξαμενών ενός φράγματος.
Είναι εύκολο να δείτε πώς μια υπόγεια έκρηξη μπορεί να ταρακουνήσει τη Γη. Όμως, ένα φράγμα; Ένα φράγμα βρίσκεται εκεί απλώς για να συγκρατήσει το νερό. Πώς  όμως μπορεί να προκαλέσει ένα σεισμό; H δραστηριότητά του ταμιευτήρα - μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό, πως όμως μπορεί να διαπιστωθεί εάν φράγματα έχουν προκαλέσει σεισμούς και άλλες «φυσικές» καταστροφές στο παρελθόν.
Οι περισσότεροι από μας δέχονται ότι οι παρεμβάσεις μας μπορούν να έχουν μεγάλες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον μας. Στην περίπτωση που προκαλούν σεισμούς, τότε μιλάμε για ενέργειες του ανθρώπου φθάνοντας βαθιά, υπόγεια, σε όλη τη διαδρομή μέχρι την κρούστα.
Η οικοδόμηση ενός φράγματος είναι ένα τεράστιο επίτευγμα της μηχανικής. Πρόκειται για τεράστιες δομές,και οι δεξαμενές τους συγκρατούν τεράστιες ποσότητες νερού. Το φράγμα Zipingpu Dam, για παράδειγμα μπορεί να αποθηκεύσει περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο κυβικά μέτρα νερού από τον ποταμό Minjiang. Ωστόσο,το βάρος και τα χαρακτηριστικά λίπανσης του νερού μπορεί να είχαν προκαλέσει τον  σεισμό του 2008.
Είναι απλό, αν το δείτε σχετικά με την φυσική κατάσταση του εδάφους. Η γη κάτω από ένα ποτάμι έχει συνηθίσει να υποστηρίζει μια ορισμένη ποσότητα νερού. Εκείνο το νερό ασκούσε κάποια πίεση επί τόπου, και διέρρεε στο έδαφος σε ένα ορισμένο βάθος.
Όταν οι άνθρωποι κατασκευάζουν ένα φράγμα ενός ποταμού, και προσπαθούν να περιορίσουν τον όγκο του νερού του με μια δεξαμενή, τότε τα φυσικά χαρακτηριστικά του αλλάζουν - μερικές φορές γρήγορα και δραματικά. Είμαστε πιο εξοικειωμένοι με τις αλλαγές αυτές που εκφράζονται μέσα από τις κατολισθήσεις, όταν το νερό χαλαρώνει το έδαφος που στηρίζει ένα ορεινό βράχο. Μία από τις πλέον θανατηφόρες κατολισθήσεις στην ιστορία, έγινε στη βόρεια Ιταλία το 1963, όταν ένα ολόκληρο χωριό από 2.500 άτομα εξαφανίστηκε . Αυτό συνέβη όταν 400 εκατομμύρια κυβικά μέτρα βράχου βουνού έπεσαν στην δεξαμενή Vaiont, με αποτέλεσμα να προκύψει ένα τσουνάμι-παλιρροιακό κύμα ύψους 261 μέτρων το οποίο παρέσυρε ότι βρήκε στο πέρασμα του.
Οι μηχανισμοί που εκδηλώνονται, όταν ένα ποτάμι πυροδοτεί μια κατολίσθηση είναι παρόμοιοι με εκείνους που μπορεί να προκαλέσουν έναν σεισμό. Αλλά στην περίπτωση του σεισμού, τα αποτελέσματα εμφανίζονται αρκετά κάτω από την επιφάνεια.
Μέχρι πρόσφατα, ο πιο ισχυρός σεισμός που έχει αποδοθεί σε δραστηριότητα φράγματος έγινε στη δυτική Ινδία, το 1967. Τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση του φράγματος Koyna Dam, ένας σεισμός μεγέθους 6,5 Ρίχτερ έπληξε την περιοχή, σκοτώνοντας 180 άτομα.
Η σχέση των φραγμάτων με τους σεισμούς δεν είναι εύκολα κατανοητή, αλλά βασικά αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Όταν ένα φράγμα είναι χτισμένο και η δεξαμενή του είναι γεμάτη με νερό, το μέγεθος της πίεσης που ασκείται στη γη  αλλάζει δραματικά. Όταν η στάθμη του νερού της δεξαμενής αυξάνεται, η πίεση επί των υποκείμενων εδαφών αυξάνεται. Όταν η στάθμη του νερού μειώνεται, η πίεση μειώνεται. Αυτή η διακύμανση μπορεί να τονίσει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ των τεκτονικών πλακών κάτω από την επιφάνεια, που πιθανώς προκαλούν την κίνηση.
Ένας άλλος παράγοντας είναι το ίδιο το νερό. Όταν η πίεση νερού αυξάνεται, προκαλεί μεγαλύτερη αστάθεια κάτω από το έδαφος. Επιπλέον, καθώς το νερό βυθίζεται πιο βαθιά, μπορεί να λειτουργήσει ως ένα είδος λιπαντικού για πλάκες βράχων που υπάρχουν στο μέρος  από την τριβή και μόνο. Η λίπανση μπορεί να προκαλέσει στις πλάκες να γλιστρήσουν.
Στην περίπτωση ενός σεισμού, είναι δύσκολο να αποδειχθεί περίτρανα ότι ο ένοχος ήταν ένα φράγμα. Είναι τόσο δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια, με τόσους πολλούς παράγοντες να παρεμβαίνουν. Στην περίπτωση της Sichuan στον σεισμό του 2008, για παράδειγμα, η επιτροπή δεν έχει καταλήξει ακόμη σε κάποιο πόρισμα . Ωστόσο  ένα πράγμα που ξέρουμε ,είναι ότι ένα φράγμα δεν μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό από μόνο του. Οι παράγοντες κινδύνου, ειδικά ασταθή ρήγματα, θα πρέπει να υπάρχουν ήδη. Και αυτό είναι που ανησυχεί πολλούς επιστήμονες. Εδώ και καιρό προειδοποιούν για το φράγμα Three Gorges Dam της Κίνας, το οποίο είναι χτισμένο πάνω σε ενεργό σεισμικό ρήγμα. Μερικοί λένε ότι είναι μόνο θέμα χρόνου πριν  το φράγμα αυτό δώσει ένα μεγάλο σεισμό, πιθανώς όπως αυτό στην επαρχία Σιτσουάν το 2008.
Φωτογραφίες από τον τρομερό σεισμό του Sichuan και από το φράγμα του Three Gorges Dam της Κίνας.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το howstuffworks

Πριν κάποιες ημέρες ήταν 13 Νοεμβρίου 2010, που σημαίνει ότι έχουν περάσει 25 χρόνια από το τραγικό lahar που σκότωσε πάνω από 23.000 άτομα στο Armero, της Κολομβίας. Αυτό το lahar δηλαδή η απόθεση υλικών ροής λάσπης ,δημιουργήθηκε από μια αρκετά μικρή έκρηξη του ηφαιστείου Nevado del Ruiz, αλλά η επακόλουθη τήξη του χιονιού και του πάγου στην κορυφή τροφοδότησε με υλικό τον ποταμό Langunillas (μαζί με μερικούς παραποτάμους) με αποτέλεσμα να καταστραφούν  τόσο η  πόλη του Armero όσο και άλλες μικρές πόλεις.
Η μεγαλύτερη τραγωδία αυτής της εκδήλωσης θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά μια σειρά γεγονότων / παραγόντων  οδήγησαν τους κάτοικους της περιοχής να μην έχουν προειδοποιηθεί αρκετά νωρίς ώστε να αναρριχηθούν σε υψηλότερο έδαφος και να ξεφύγουν από τα φονικά lahars. Η εκδήλωση αυτή με τον καιρό έγινε ένα μάθημα και μια προειδοποιητική ιστορία για το πόσο σημαντικό είναι να παρακολουθεί κανείς  την ηφαιστειακή δραστηριότητα μιας περιοχής  και να ανταποκρίνεται το γρηγορότερο δυνατό στον κίνδυνο, και ευτυχώς αυτό είχε θετική επίδραση στο μέλλον.
Η κολομβιανή Γεωλογική Εταιρεία (INGEOMINAS) που συστάθηκε μετά από το θλιβερό γεγονός έθεσε σε λειτουργία πολλαπλά παρατηρητήρια στα ηφαίστεια της Κολομβίας μετά την έκρηξη για να συμβάλουν στην παρακολούθηση τόσο των ενεργών ηφαιστείων της χώρας όσο και των lahar με ειδικά συστήματα προειδοποίησης που  έχουν δημιουργηθεί για να παρακολουθούν παρόμοια ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο και να βοηθήσουν τους ανθρώπους δίνοντας τους το χρόνο που χρειάζονται για να φτάσουν στο υψηλότερο έδαφος και να ξεφύγουν από την καταστροφική μανία των lahar.
Πρέπει να ξέρετε ,ότι  τα  lahars περιορίζονται στα κανάλια, έτσι ώστε η αναρρίχηση μόλις σε υψόμετρα 100 μέτρων θα μπορούσε να είναι η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου όταν αυτά, ταξιδεύουν με 10-30 χιλιόμετρα / την ώρα και κατευθύνονται προς  τον δρόμο σας. Το Nevado del Ruiz είναι ακόμη ένα ενεργό ηφαίστειο, οπότε ελπίζω όταν το ηφαίστειο θα εκραγεί και πάλι, η χώρα θα είναι έτοιμη.
Δείτε βίντεο σχετικό με την έκρηξη του Nevado del Ruiz το 1985, ένα δραματικό γεγονός που συνέβη πριν από 25 χρόνια.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Eruptions

Τα ηφαίστεια εκρήγνυνται  εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να τα καταγράφουν εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ενώ η  ακριβή παρατήρηση των  με  επιστημονικά μέσα γίνεται μόνο από τις αρχές του 20ου αιώνα. Παρόλα αυτά, ακόμη κι αν πολλές από τις πλέον καταστροφικές εκρήξεις του πλανήτη συνέβησαν πολύ καιρό πριν, σύγχρονοι επιστήμονες έχουν αναπτύξει ειδικούς τρόπους  για την αξιολόγηση τους.
Οι επιστήμονες της  Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ χρησιμοποιούν τον ηφαιστειακό δείκτη εκρηκτικότητας(VEI) για τη μέτρηση του μεγέθους των ηφαιστειακών εκρήξεων. Ο δείκτης δεν είναι τίποτα άλλο από  μια λογαριθμική κλίμακα που εκτείνεται από 1 έως 8. Ένα μέγεθος 1 έκρηξης απελευθερώνει λιγότερο από 10.000 κυβικά μέτρα από ηφαιστειακό υλικό, το οποίο αποτελείται από τέφρα και πέτρες. Μία έκρηξη μεγέθους 8 VEI βγάζει περισσότερα από 1.000 κυβικά χιλιόμετρα  ηφαιστειακού υλικού. Για να μπορέσετε να αντιληφθείτε  την κλίμακα, σας υπενθυμίζω ότι  οι  πρόσφατες εκρήξεις στο Mount Merapi και του Eyjafjallajokull στην Ισλανδία ήταν και οι δύο  μεγέθους 4 VEI. Το 1980 έκρηξη του όρους της Αγίας Ελένης  ήταν μεγέθους 5 VEI.
Μελετώντας δείγματα πετρωμάτων, γεωγραφικά χαρακτηριστικά, και τα στρώματα τέφρας σε δείγματα πυρήνα πάγου, οι επιστήμονες μπορούν να ανασυνθέσουν ορισμένες - αν και σίγουρα δεν είναι όλες - από τις πιο ισχυρές ηφαιστειακές εκρήξεις, που συνέβησαν  εκατοντάδες έως εκατομμύρια χρόνια πριν.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία των επιστημόνων μπορούμε να πούμε ότι η μεγαλύτερη έκρηξη ηφαιστείου που σημειώθηκε ποτέ,συνέβη στο βουνό San Juan στο νοτιοδυτικό Colorado περίπου 27 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η  έκρηξη σχημάτισε αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως La Garita Καλντέρα και από την οποία διασκορπίστηκαν πάνω από 5.000 κυβικά χιλιόμετρα λάβας – που ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν  ένα στρώμα εδάφους 12 μέτρων σε όλη την Καλιφόρνια.  Η ιγκνιμβριτική Καλντέρα Garita, που είναι γνωστή ως Canyon tuff  αποτελείται από δακίτη, ένα ηφαιστειακό πέτρωμα  που σχηματίζεται από τη λάβα.
Σύμφωνα με το USGS, είναι η μεγαλύτερη γνωστή έκρηξη από την εποχή Ορδοβίσιου, δηλαδή τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια . Ήταν τόσο μεγάλη, που στην πραγματικότητα, σε μια έκθεση του 2004 του Δελτίου της Ηφαιστειολογίας, οι επιστήμονες αναγκάστηκαν να προσθέσουν ένα ένατο επίπεδο στην κλίμακα VEI, για να την συμπεριλάβουν αφού η έκρηξη της La Garita εκτιμάται ότι ήταν μεγέθους 9,2 VEI. Αν και αυτή η κατάταξη είναι ακόμη σε συζήτηση - το μέγεθος της έκρηξης της  La Garita είναι η μόνη γνωστή μεγέθους 9 VEI έκρηξη.
Επί του παρόντος, το "Δαχτυλίδι της Φωτιάς" του Ειρηνικού είναι μία σεισμική ζώνη η οποία φιλοξενεί  τα περισσότερα από τα μισά ενεργά ηφαίστεια του πλανήτη πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό συμβαίνει επειδή το Δαχτυλίδι της Φωτιάς είναι μια περιοχή όπου οι τεκτονικές πλάκες  αλλού συγκλίνουν, και σε άλλα μέρη καταβυθίζονται. Οι περιοχές των τεκτονικών πλακών, όπου μία πλάκα αναγκάζεται να υποβυθιστεί κάτω από μία άλλη, παράγουν ισχυρούς σεισμούς και έχουν έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Livescience

Η έκρηξη ενός ηφαιστείου, ο σεισμός και το τσουνάμι που εκτενώς σας παρουσίασα τον τελευταίο καιρό  είναι μόνο μία υπενθύμιση της γεωλογικής ιστορίας της Ινδονησίας.Η Ινδονησία, ως το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος του κόσμου - εκτείνεται σε 17.500 νησιά –βρίσκεται ανάμεσα στην πιο ενεργό σεισμική περιοχή του κόσμου - το περιβόητο Δαχτυλίδι της Φωτιάς (Ring of Fire)του Ειρηνικού – και την δεύτερη πιο ενεργή περιοχή του κόσμου,  την  Alpide ζώνη. Εξαιτίας της θέσης που βρίσκεται τα νησιά της δοκιμάζονται συχνά από τρομερούς σεισμούς και από τις πιο ισχυρές εκρήξεις ηφαιστείων γνωστές στη Γη. Γιατί όμως συμβαίνουν στην Ινδονησία όλα αυτά τα καταστροφικά φυσικά φαινόμενα;
Αυτό που συμβαίνει στην  Ινδονησία είναι πολύ περίπλοκο, καθώς είναι ένα σημείο συνάντησης πολλών τεκτονικών πλακών. Η Ινδονησία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ηπειρωτικές πλάκες: της Ευρασιατικής  και της Αυστραλιανής πλάκας και μεταξύ δύο  ωκεάνιων πλακών: την Ινδική πλάκα και την πλάκα του Ειρηνικού. Η Ινδική ωκεάνια πλάκα υποβυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική ηπειρωτική πλάκα με αποτέλεσμα να  διαμορφώνει το ηφαιστειακό τόξο στη δυτική Ινδονησία. Αυτή η αλυσίδα από ενεργά ηφαίστεια σχηματίζονται στην Σουμάτρα, την  Ιάβα, το Μπαλί και τα νησιά Nusa Tenggara. Οι κινήσεις τόσο της πλάκας του Ειρηνικού όσο και της Αυστραλίας ελέγχουν την τεκτονική κατάσταση στο ανατολικό τμήμα της Ινδονησίας.
Οι κινήσεις των πλακών  στην Ινδονησία σχημάτισαν τις μεγάλες γεωδομές στην Ινδονησία. Το πιο σημαντικό ρήγμα στο δυτικό τμήμα της Ινδονησίας είναι το ρήγμα Semangko, το οποίο διασχίζει το νησί της Σουμάτρας και για τον λόγο αυτό το ονομάζουμε ρήγμα της Σουμάτρας. Στην ουσία, πρόκειται για πολλά ρήγματα τα οποία σχηματίζουν μία ζώνη που σχετίζεται με τη ζώνη καταβύθισης των λιθοσφαιρικών πλακών της δυτικής Σουμάτρας. Από αυτά τα ρήγματα προέρχονται οι ισχυροί σεισμοί που συχνά συμβαίνουν στην Ινδονησία.
Το ρήγμα του Palu-Koro είναι ένα άλλο σημαντικό δομικό χαρακτηριστικό διαμορφώνεται στο κεντρικό τμήμα της Ινδονησίας. Αυτό το ρήγμα έχει παρόμοιο προσανατολισμό, όπως το ρήγμα του Semangko, εκτείνεται από το Koro στο κεντρικό τμήμα του Σουλαουέζι.
Το δυτικό τμήμα της Ινδονησίας είναι σχετικά το πιο νέο, ηλικίας 65εκατομμυρίων χρόνων (Παλαιογενές-Τεταρτογενές) ενώ η ανατολική Ινδονησία  είναι ηλικίας τουλάχιστον 250 εκ. χρόνων .

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Πήρε το όνομά της από τον Henry Lidgbird Ball που την ανακάλυψε το 1788.Η πρώτη επιτυχημένη αναρρίχηση πραγματοποιήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1965 από μια ομάδα ορειβατών από το Σίδνεϊ, ενώ είχε πραγματοποιηθεί μια πρώτη απόπειρα το 1964 χωρίς επιτυχία. Το μέλος εκείνης της πρώτης αποτυχημένης αποστολής, ο επιχειρηματίας Ντικ Σμιθ, θα επιστρέψει το 1979 με μια νέα αποστολή και θα σηκώσει μια σημαία της Νέας Νότιας Ουαλίας, που τους παρείχε ο τότε πρωθυπουργός της, στην κορυφή της, ανακηρύσσοντας την και τυπικά έδαφος της πολιτείας.
Η αναρρίχηση απαγορεύτηκε το 1982 με σχετική πράξη, ενώ από το 1986 απαγορεύεται και η πρόσβαση στο νησί. Το 1990 πάντως, οι περιορισμοί έγιναν λιγότερο αυστηροί, επιτρέποντας την αναρρίχηση σε ορισμένο αριθμό ατόμων, αλλά ύστερα από άδεια από τα αρμόδια όργανα.
Η Πυραμίδα του Μπολ είναι ότι απέμεινε εξαιτίας της διάβρωσης  από ένα  ηφαίστειο τύπου ασπίδας και καλδέρας, που σχηματίστηκε περίπου 7 εκατομ. χρόνια πριν. Βρίσκεται 20 χλμ ανατολικά της νήσου Λορντ Χάου και μαζί με αυτήν αποτελούν ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (γνωστό με το όνομα Σύμπλεγμα Νήσων Λορντ Χάου) από το 1982. Το ύψος του βράχου φτάνει τα 562 μέτρα ενώ το μήκος του τα 200 μέτρα. Γύρω της υπάρχουν λίγοστές μικρές νησίδες.
Το 2001, προς έκπληξη των επιστημόνων, ανακαλύφθηκε πως στην πυραμίδα κατοικούσε ένας μικρός αριθμός (24 άτομα) από ένα ενδημικό είδος εντόμων του νησιού Λορντ Χάου (Dryococelus australis). Το έντομο αυτό ζεί σε ύψος 100 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, κάτω από θάμνους του είδους Melaleuca howeana. Το ίδιο έντομο είχε αποθανατιστεί και σε φωτογραφία ενός μέλους της αποστολής του 1964.
Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια και την ΟΥΝΕΣΚΟ

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το Fermi Gamma της NASA- το διαστημικό τηλεσκόπιο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα μία γιγάντια, μυστηριώδη δομή στο γαλαξία μας. Αυτό το χαρακτηριστικό μοιάζει με ένα ζευγάρι φυσαλίδων που ανεβαίνει πάνω και κάτω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Κάθε λοβός είναι 25.000 έτη φωτός ψηλά και ολόκληρη η δομή μπορεί να είναι μόνο μερικά εκατομμύρια χρόνια.
Ενας γαλαξίας αποτελείται από αστέρες, νεφελώματα και μεσοαστρική ύλη. Οι αστέρες καθενός γαλαξία είναι ήλιοι, όπως ο Ήλιος μας. Το πλήθος των αστέρων κάθε γαλαξία δεν είναι δυνατόν να καταμετρηθεί διότι λόγω της μεγάλης απόστασης των γαλαξιών δεν καθίσταται εύκαιρη η παρατήρησή τους ειδικότερα στους πυρήνες τους. Μόνο στους πλησιέστερους γαλαξίες διακρίνονται αστέρες και πάλι όχι στους πυρήνες αλλά στους βραχίονές τους που είναι και αραιότεροι.
Δια διαφόρων όμως μεθόδων οι αστρονόμοι προσδιορίζουν τους αστέρες σε κάθε γαλαξία να είναι της αριθμητικής τάξεως των δεκάδων έως εκατοντάδων δισεκατομμυρίων.
Τα νεφελώματα καθενός γαλαξία είναι ύλη νεφελώδης, σχετικά πυκνή, συνήθως σκοτεινή εκτός και αν φωτίζεται από γειτονικούς αστέρες, οπότε και φαίνεται φωτεινή. Τα νεφελώματα διακρίνονται ως σκοτεινές κηλίδες ή σκοτεινές ταινίες οι οποίες και αμαυρώνουν κατά τόπους τόσο τον πυρήνα όσο και τους βραχίονες καθενός γαλαξία.
Η μεσοαστρική ύλη είναι ύλη διάσπαρτη από αέρια και αστρική σκόνη πολύ αραιότερη από την ύλη των νεφελωμάτων η οποία επειδή πληροί το μεσοαστρικό χώρο μεταξύ των αστέρων του κάθε γαλαξία ονομάσθηκε μεσοαστρική.
Οι τυπικοί γαλαξίες αποτελούνται από 10 εκατομμύρια μέχρι 1 τρις αστέρια, τα οποία βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ένα βαρυτικό κέντρο. Οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν διάμετρο από μερικές χιλιάδες ως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός και βρίσκονται σε απόσταση της τάξης των χιλιάδων ετών φωτών μεταξύ τους.
Ο ακριβής αριθμός των γαλαξιών του Σύμπαντος είναι ακόμη απροσδιόριστος. Και αυτό διότι τα σύγχρονα τηλεσκόπια διεισδύουν σήμερα μέχρι σχεδόν στο ήμισυ της ακτίνας του Σύμπαντος. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ένα μεγάλο μέρος από το φως των γαλαξιών που διατρέχει το διάστημα μέχρι να φθάσει στη Γη απορροφάται κατά μεγάλο μέρος από την «μεσογαλαξιακή ύλη» έτσι ώστε να καθίσταται αδύνατος ακόμη και ο αμυδρότερος εντοπισμός των πλέον μακρινών γαλαξιών και υπό τις πλέον ιδανικότερες γήινες συνθήκες παρατήρησης. Παρά ταύτα είναι δυνατόν να υπολογισθεί το πλήθος των γαλαξιών με μοναδικό όμως περιορισμό την "τάξιν" του πλήθους αυτών. Έτσι υπολογίσθηκε ότι οι γαλαξίες ανέρχονται στη τάξη των τρισεκατομμυρίων. Είναι φανερό πως σε τέτοια μεγάλα (κοινώς «αστρονομικά») μεγέθη ο καθορισμός μεγαλύτερης ακρίβειας περιττεύει.
Γεωδίφης με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ και την Βικιπαίδεια

Ένα βίντεο και ένα άρθρο από τον ιστοχώρο του  Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ παρουσιάζουν την αποκατάσταση των φυτών, των εντόμων και των ζώων στη ζώνη καταστροφής του ηφαιστείου της Αγίας Ελένης, σχεδόν 30 έτη μετά από την έκρηξη του 1980.
Όταν το ηφαίστειο της Αγίας Ελένης ξέσπασε το 1980, δεν ήταν μια έκπληξη ότι συνέβη, αλλά ακόμη και σήμερα την έκταση της ζημίας είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς. Η έκρηξη κατέστρεψε δέντρα 30 μέτρων και εξαφάνισε οτιδήποτε βρήκε  στην πορεία της. Έχουν υπάρξει διάφορες μικρότερες εκρήξεις από τότε, αλλά καμμία από αυτές δεν συγκρίνεται με εκείνη  που συνέβη το 1980.
Ο βιολόγος και οικολόγος John Bishop γνωρίζει το όρος της Αγίας Ελένης πολύ καλά αφού έχει εργαστεί στο βουνό για 20 έτη. «Όλα άρχισαν με τη μεγαλύτερη κατολίσθηση στην καταγραμμένη ιστορία  του όρους με μια έκρηξη που κατευθύνθηκε οριζόντια και ισοπέδωσε δασική έκταση 21 χιλιομέτρων» υπενθυμίζει ο John. «Ήταν ακριβώς ένα άγονο τοπίο, γκρίζο από τέφρα-που καλύφθηκε από βράχους.»
Σήμερα, οι νεκροί κορμοί δέντρων υπάρχουν ακόμα το τοπίο. Αλλά, εάν το παρατηρήσετε με μια προσεκτικότερη ματιά, θα δείτε ένα άλλο είδος έκρηξης να έχει συμβεί, μια έκρηξη ζωής. Για τον John, είναι μια ευλογία. «Είναι μια σπάνια ευκαιρία για τους επιστήμονες να μελετήσουν μια κατεστραμμένη περιοχή και πώς αυτή επιστρέφει από την αρχή » λέει.
Με τη βοήθεια από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF), ο βιολόγος τεκμηριώνει την επιστροφή της ζωής σε ένα νεκρό τόπο.Δείτε το βίντεο.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το  National Science Foundation

Το ηφαίστειο Mount Merapi στην Ινδονησία έχει εκραγεί 10 φορές από την 26 Οκτωβρίου, με μια νέα έκρηξη - μεγαλύτερη ακόμη - κάνοντας τους ντόπιους να εκκενώσουν την περιοχή και πάλι την 3 Νοέμβρη. Παρά το γεγονός ότι Mount Merapi ήταν αρκετά δραστήριο την περασμένη εβδομάδα, εξακολουθεί να μην έχει το ρεκόρ για το πιο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο με βάση τα χρόνια συνεχούς δραστηριότητας.
Ο εν λόγω τίτλος ανήκει στο όρος Yasur, ένα ενεργό ηφαίστειο στο νησί Τάνα που αποτελεί τμήμα του αρχιπελάγους του Βανουάτου στο Νότιο Ειρηνικό, σύμφωνα με τον Paul Kimberly, τον  διαχειριστή του προγράμματος που παρακολουθεί στενά την ηφαιστειακή δραστηριότητα του πλανήτη μας , του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν.
Το Yasur ξεσπάει σχεδόν συνεχώς για 111 χρόνια, πολλές φορές κάθε τρία έως τέσσερα λεπτά. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται αδύνατο για ένα ηφαίστειο ωστόσο οι εκρήξεις του  σε ένα μεγάλο μέρος δεν προκαλούν πανικό, αφού οι περισσότερες από αυτές είναι τύπου Στρόμπολι ή Βουλκάνιες εκρήξεις, οι οποίες είναι σχετικά μικρού μεγέθους.
Το ηφαίστειο, είναι ένα από τα πολλά που συναντώνται κατά μήκος του Ειρηνικού στο Δαχτυλίδι της Φωτιάς, και βρίσκεται 361 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το Yasur παρουσιάζει σε μεγάλο βαθμό πυροκλαστικά κώνου με ένα κρατήρα σχεδόν κυκλικό στην κορυφή με  400 μέτρα σε διάμετρο. Δημιουργήθηκε από τις τεκτονικές δυνάμεις που προέκυψαν από τα ανατολικά-και κινούν την Ινδο-Αυστραλιανή πλάκα κάνοντας την να υποβυθίζεται κάτω προς τα δυτικά-από την πλάκα του Ειρηνικού.
Η πιο πρόσφατη έκρηξη σημειώθηκε τον περασμένο Μάιο, όταν ένα σύννεφο με αέρια από  το  Yasur ανυψώθηκε σε περίπου 1.828 μέτρα στην ατμόσφαιρα και κατέλαβε έκταση  περίπου 340 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η συνεχής λάμψη του ηφαιστείου  λέγεται ότι προσέλκυσε τον Τζέιμς Κουκ στο πρώτο ευρωπαϊκό ταξίδι στο νησί το 1774.Σήμερα, το βουνό είναι ένας ιερός χώρος για τον John Frum. Υπάρχουν στο νησί μέλη της ομάδας που αποθεώνουν τον Τζον Frum, και τον θεωρούν ως  ένα πρεσβευτή των ΗΠΑ που έφερε πλούτο στο νησί από τις αμερικανικές δυνάμεις, και πιστεύουν ότι κατοικεί στο Yasur με συμπατριώτες του.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν