Όταν ο Ρώσος εξερευνητής Ιβάν Moskvitin έφτασε στη Θάλασσα του Okhotsk το 1639, για περαιτέρω εξερεύνηση  η προσπάθεια του εμποδίστηκε από την έλλειψη κατάλληλου εξοπλισμού των πλοίων, από τη σκληρή γη και από τις πολεμικές φυλές των Koryak. Η προσέγγιση στην Καμτσάτκα ήταν, δυνατή μόνο από το βορρά . Τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν στρατιωτική ρωσική βάση ενώ μετά τον πόλεμο, η χερσόνησος Kamchatka κηρύχθηκε στρατιωτική ζώνη και παρέμεινε κλειστή για τους Ρώσους μέχρι το 1989 και σε αλλοδαπούς μέχρι το 1990.
Η Περιφέρεια Καμτσάτκα ανήκει στην Ρωσία. Το 2007 συνενώθηκε με τη μεγαλύτερη αλλά σχεδόν ακατοίκητη Κοριακία και σχημάτισαν το Κράι Καμτσάτκα. Η περιφέρεια απλώνεται στο νότιο κομμάτι της χερσονήσου Καμτσάτκα με έκταση 170.800 χμ² και πληθυσμό 333.644 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2002. Πρωτεύουσά του ήταν (και παραμένει στο νέο κράι) το Πετροπαβλόβσκ Καμτσάτκυ (198.028 κάτοικοι). Σύμφωνα με την παραπάνω απογραφή, κυρίαρχη εθνότητα ήταν οι Ρώσοι με 80% του πληθυσμού και ακολουθούσαν οι Ουκρανοί (5%) και οι Κοριάκες (2%).
Η Καμτσάτκα είναι διάσημη για τα ηφαίστεια της. Η κεντρική κοιλάδα πλαισιώνεται από μεγάλα ηφαιστειακά  κέντρα που αποτελούνται περίπου από 160  ηφαίστεια , 29 εκ των οποίων παραμένουν ενεργά. Η χερσόνησος είναι ένα εντυπωσιακό μέρος , 6 τοποθεσίες της ανήκουν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO ενώ διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα σε αυτό το μέρος της Ρωσίας είναι σχετικά συχνή, και παρακολουθείται από το ηφαιστειολογικό παρατηρητήριο KVERT που παρέχει σε καθημερινή βάση πληροφορίες σχετικά με τα επίπεδα δραστηριότητας στη χερσόνησο.
Στην παραπάνω φωτογραφία της ΝΑΣΑ - λήφθηκε πρόσφατα από το Διεθνές Διαστημικό Σταθμό (ISS) -βορειοανατολικά της τοποθεσίας Bezymianny, βρίσκεται το πολύ μεγαλύτερο και ψηλότερο στρωματοηφαίστειο Kamen (4.585 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) και το Klyuchevskaya ή Kliuchevskoi (4.835 μέτρα) το πιο ενεργό ηφαίστειο της Καμτσάτκα. Το τελευταίο ξέσπασε το 2011, ενώ το Kamen δεν έχει ξυπνήσει κατά τη διάρκεια της καταγεγραμμένης ιστορίας της περιοχής. Η πιο πρόσφατη δραστηριότητα στον ηφαιστειακό ορεινό όγκο του Ushkovsky (3,943 μέτρα) ήταν μια έκρηξη το 1890.
Στα νότια του Bezymianny, βρίσκονται οι κορυφές των Zimina (3.081 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) και Udina (2.923 μ.) που δεν είναι άλλο από ηφαίστεια ενώ δεν έχουν αναφερθεί ιστορικές εκρήξεις σε κανένα  από αυτά. Το μεγάλο ηφαίστειο Tobalchik στα νοτιοδυτικά είναι  ένα ασπιδωτό βασαλτικό ηφαίστειο με ψηλότερη κορυφή τα 3.682 μέτρα, σχηματίστηκε από ένα παλαιότερο στρωματοηφαίστειο. Το Tobalchik ξέσπασε για τελευταία φορά  το 1976.
Η γεωλογία της Καμτσάτκα διέπεται από ένα σημαντικό γεωλογικό φαινόμενο, την ζώνη καταβύθισης τεκτονικών πλακών. Η πλάκα του Ειρηνικού υποβυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική πλάκα. Αυτό προκαλεί το σχηματισμό των ηφαιστείων και οροσειρών, που απαρτίζουν την χερσόνησο. Συνεπώς, δεν είναι έκπληξη ότι η Kamchatka αποτελείται από ηφαιστειακά πετρώματα, όπως ανδεσίτη, δακίτη, ρυόλιθο και βασάλτη. Όλα τα ενεργά ηφαίστεια σήμερα βρίσκονται κατά μήκος της ανατολικής ζώνης της χερσονήσου. 

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.ΝΑΣΑ

Πρόσφατοι σεισμοί σε μια πόλη που βρίσκεται λιγότερο από 100 μίλια από το Πεκίνο είναι πιθανό να είναι μετασεισμικές δονήσεις του καταστροφικού σεισμού που κατέστρεψε την πόλη πριν από 36 χρόνια, σύμφωνα με μια νέα έρευνα. Η φύση αυτών των σεισμών στην Tangshan δείχνει ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να καταστρέψουν την πρωτεύουσα της Κίνας.
Στις 28 Ιουλίου 1976, ένας τρομερός σεισμός περίπου 8R χτύπησε την Tangshan, μια βιομηχανική πόλη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους. Η κινεζική κυβέρνηση ανέφερε αρχικά ότι ο αριθμός των νεκρών ήταν 655.000, αλλά αργότερα ο αριθμός αυτός  εκ νέου εκτιμήθηκε ότι ήταν περίπου 242.000 άνθρωποι.
Ως απόδειξη ότι οι πρόσφατοι σεισμοί είναι μετασεισμοί, οι ερευνητές σημείωσαν ότι η σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή Tangshan από το σεισμικό γεγονός του 1976  και μετά έχει παραμείνει υψηλότερη στην περιοχή από την φυσιολογική. Η σεισμική δραστηριότητα έχει επίσης υποχωρήσει, κατά τρόπο που βλέπουμε συνήθως με μετασεισμούς, ωστόσο παραμένει παρατεταμένη, είπε ο ερευνητής Mian Liu, ένας γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι.
Η Βόρεια Κίνα έχει μια πλούσια ιστορία από καταστροφικούς σεισμούς. Ο σεισμός μεγέθους 8.0R στο Hongdong το 1303 σκότωσε περισσότερους από 470.000 ανθρώπους. Το 1556, ένας άλλος σεισμός μεγέθους 8.3R στην Huaxian σκότωσε περίπου 830.000, καθιστώντας τον πιο θανατηφόρο σεισμό στην ανθρώπινη ιστορία , είπε ο Liu.
Το 1976, ένας καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7.8R χτύπησε την Tangshan, μια βιομηχανική πόλη μόλις 150 χιλιόμετρα από το Πεκίνο. Η Tangshan ισοπεδώθηκε τελείως και περισσότεροι από 242.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Οι κακές κατασκευές και γεωτεχνικές συνθήκες της πόλης ενίσχυσαν τις δονήσεις του εδάφους και ήταν καθοριστικοί παράγοντες στην ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης, είπε ο Liu .
Μια νέα πόλη Tangshan χτίστηκε πάνω στα ερείπια της παλιάς, με καλύτερες αντισεισμικές προδιαγραφές  . Ωστόσο, μια πρόσφατη σειρά  μικρών σεισμών στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγέθους 4,8 που εκδηλώθηκε τον Μάιο και ένας σεισμός  μεγέθους 4.0R που συνέβη τον Ιούνιο, φυσικά, ήταν η πηγή του συναγερμού.
Μερικοί ερευνητές αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την ιδέα ότι αυτοί οι νέοι σεισμοί είναι μετασεισμοί ενός σεισμού που έγινε πριν από τρεις δεκαετίες. Μετασεισμοί συνήθως σβήνουν μέσα σε λίγα χρόνια από τον κύριο σεισμό. Ωστόσο, άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι σεισμοί, όπως αυτοί που ρήμαξαν την Tangshan είναι διαφορετικοί . Οι περισσότεροι σεισμοί συμβαίνουν στις άκρες των τεκτονικών πλακών που απαρτίζουν την επιφάνεια της Γης, ​​που προκύπτουν από την ενέργεια που απελευθερώνεται όταν οι πλάκες συγκρουστούν ή απομακρυνθούν η μία από την άλλη. Οι σεισμοί συνήθως επαναλαμβάνονται κατά μήκος συγκεκριμένων ρηγμάτων.
Ωστόσο, όταν πρόκειται για σεισμούς που εκδηλώνονται στη μέση των ηπείρων, η ενέργεια βασίζεται συχνά σε αργά και πολύπλοκα συστήματα που αλληλεπιδρούν σε μεγάλες περιοχές. Αυτή η αργή συσσώρευση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το βραχώδες μέρος στη μέση των ηπείρων είναι συχνά παχύρρευστο, θα μπορούσε να παρατείνει τους μετασεισμούς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα.
" Αυτοί οι σεισμοί λειτουργούν με έναν τρόπο ριζικά διαφορετικό από εκείνο στα όρια των πλακών, όπως το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στην Καλιφόρνια, " είπε ο Liu .Σε αυτές τις περιοχές, τα "ρήγματα τείνουν να είναι αδρανή για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι να δώσουν μια σειρά από σεισμούς προτού να πάνε πίσω για ύπνο και πάλι, και ο επόμενος μεγάλος σεισμός θα μπορούσε να συμβεί σε ορισμένα άλλα ρήγματα."
Δύο άλλοι μεγάλοι σεισμοί έπληξαν τη Βόρεια Κίνα τον περασμένο αιώνα: Ένας σεισμός μεγέθους-7.2R  στην  Xingtain το 1966, και ο σεισμός των  7.3R στην Haicheng το 1975. Η μέση σεισμική δραστηριότητα σε αυτούς τους τομείς, όπως στην Tangshen, είναι επίσης υψηλότερη από ότι στην υπόλοιπη Βόρεια Κίνα. Επίσης,ο Liu είπε, ότι η μετασεισμική δραστηριότητα στον σεισμό του 1975  της Haicheng  μοιάζει με εκείνη που παρατηρήθηκε στο σεισμό της Tangshen , το 1976 (Το 1966 ο σεισμός χτύπησε πριν τοποθετηθούν σεισμικά δίκτυα στην Xingtain)
Το γεγονός ότι αυτοί οι μεγάλοι σεισμοί προέρχονται από πολλά ρήγματα που αλληλεπιδρούν, προτείνει ότι η σεισμική δραστηριότητα  "μεταφέρεται" στο βόρειο τμήμα της Κίνας, μέχρι να βρεθεί σε ένα σημείο και μετά ένα άλλο, κυρίως σε χώρους που είχαμε προηγουμένως σχετικά μικρή τεκτονική δραστηριότητα και δεν είχαμε καμία καταγραφή μεγάλων σεισμών . Κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια, περισσότεροι από 22 σεισμοί μεγέθους 7,0R ή μεγαλύτεροι έπληξαν την Βόρεια Κίνα, αλλά κανένας δεν επαναλήφθηκε στα ίδια τμήματα ενός ρήγματος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είπε ο Liu.
Θα μπορούσε ένας μεγάλος σεισμός να χτυπήσει το Πεκίνο;   
"Το 1679, ένα σεισμός μεγέθους 8.0R συνέβη σε λιγότερο από 50 χιλιόμετρα από το Πεκίνο", είπε ο Liu. Το γεγονός ότι οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να μεταφέρονται σε  μεγάλες αποστάσεις καθιστά δύσκολο να προβλέψουμε πότε θα μπορούσε να συμβεί ή ποιες περιοχές βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Νέα μοντέλα υπολογιστών των σεισμών απαιτούνται για τέτοιου είδους σεισμούς που συμβαίνουν μακριά από τις τεκτονικές πλάκες, είπε ο Liu.
"Δεν μπορούμε να εστιάσουμε την προσοχή μας μόνο σε μέρη όπου πρόσφατα σημειώθηκαν μεγάλοι σεισμοί," είπε  ο Liu. "Θα πρέπει να παρακολουθούμε την συσσώρευση και την πίεση σε ευρύτερες περιοχές που μέχρι σήμερα εθεωρείτο ότι δεν ήταν απαραίτητο. Η έρευνα ,θα μας αναγκάσει να ξανασκεφτούμε για το πώς λειτουργούν οι σεισμοί μέσα στις ηπείρους, συμπεριλαμβανομένης και της Κεντρικής και Ανατολικής ΗΠΑ," πρόσθεσε ο Liu. Ήδη οι γεωλόγοι ανακαλύπτουν στοιχεία από αρχαίους σεισμούς σε αυτές τις περιοχές, όπου δεν υπήρχε ή δεν είχε καταγραφεί πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα", εξήγησε.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Eos, το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης

Φωτογραφία  και βίντεο από τον σεισμό της Tangshan του 1976 , Πηγή-whoi.edu

Η Νεκρά Θάλασσα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γεωλογικής δομής της Μέσης Ανατολής, ενώ υπάρχουν πολλές μοναδικές και ενδιαφέρουσες πτυχές της που την καθιστούν γεωλογικά σημαντική.
Την γνωρίζουμε ως θάλασσα με παντελή έλλειψη ζωής διότι περιέχει μεγάλες ποσότητες διαλυμένων ανόργανων στερεών ουσιών (χλώριο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο, θειώδες οξύ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιβιώσει κανείς οργανισμός. Ωστόσο είναι μια από τις σημαντικότερες τεκτονικές δομές του πλανήτη.
Η Νεκρά Θάλασσα περιέχει αλάτι (χλωριούχο νάτριο) σε ποσοστό 24%, δηλαδή μέχρι και δέκα φορές περισσότερο από το νερό της θάλασσας. Το αλάτι της προέρχεται από τον Ιορδάνη ποταμό που εκρέει στη θάλασσα. Παρότι το νερό των ποταμών είναι γλυκό, περιέχει μια μικρή ποσότητα διαλυμένου άλατος. Η ύπαρξη αλατιού στον Ιορδάνη ποταμό οφείλεται κυρίως στο φαινόμενο της διάβρωσης που διασπά πετρώματα, δημιουργώντας μεγάλες ποσότητες διαλυμένων ανόργανων στερεών ουσιών με τη μορφή ιόντων, όπως νατρίου και χλωρίου, που συνδυαστικά μάς δίνουν το αλάτι. Στη Νεκρά θάλασσα δεν υπάρχουν οδοί απορροής και για τον λόγο αυτό, απώλεια νερού μπορεί να γίνει μόνο μέσω της εξάτμισης.
Η Νεκρά ή Αλμυρά θάλασσα ή Ασφαλτίτιδα λίμνη κατά τους αρχαίους Έλληνες, βρίσκεται στα σύνορα Ιορδανίας και Ισραήλ. Έχει μήκος, από Β. προς Ν. 77 χλμ. και μέγιστο πλάτος 16 χλμ. Η επιφάνειά της βρίσκεται περίπου 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου, (αρνητικό υψόμετρο), κάτι που τη κάνει το χαμηλότερο σημείο επιφάνειας στην ηπειρωτική Γη, ενώ παρατηρείται σημαντική πτώση του επιπέδου στάθμης της, περίπου 1 μέτρο το χρόνο, κυρίως εξαιτίας της μείωσης των απορροών του Ιορδάνη ποταμού αλλά και της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Αποτελεί μία από τα πιο επιμήκεις και στενές γεωδομές στον κόσμο που εκτείνεται σε περίπου 1000 χλμ. από την Ερυθρά Θάλασσα προς την αλπική ορογενετική ζώνη στην Τουρκία κατά μήκος του περιθωρίου της Ανατολικής Μεσογείου. Συνδέεται με το άνοιγμα της Ερυθράς Θάλασσας και λειτουργεί ως ένα διηπειρωτικό όριο τεκτονικών πλακών.
Αυτή η μοναδική τεκτονική δομή έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες. Η Νεκρά Θάλασσα (DST) είναι ένα τεράστιο σύστημα ρηγμάτων, η οποία μερικές φορές αναφέρεται ως ρηξιγενής περιοχή της Νεκράς Θάλασσας που δεν είναι άλλο από ένα γεωλογικό ρήγμα το οποίο αρχίζει από το Μάρας Triple Junction ,μια διασταύρωση με το ρήγμα της  Ανατολικής Ανατολίας (στην νοτιοανατολική Τουρκία), έως το βόρειο άκρο της ρηξιγενούς περιοχής  της Ερυθράς Θάλασσας (ακριβώς παράκτια από το νότιο άκρο της χερσονήσου του Σινά ). Τρέχει κατά μήκος του ορίου δύο τεκτονικών πλακών, της πλάκας της Αφρικής στα δυτικά και της Αραβικής πλάκας στα ανατολικά. Πρόκειται για ένα ρήγμα  μετασχηματισμού, που σηματοδοτεί τις σχετικές κινήσεις των δύο πλακών. Στα ρήγματα μετασχηματισμού η κίνηση είναι εφαπτομενική και τα τεμάχη ολισθαίνουν.
Οι δύο πλάκες κινούνται σε μια γενική βόρεια-βορειοανατολικά κατεύθυνση, αλλά η Αραβική πλάκα κινείται πιο γρήγορα, με αποτέλεσμα οι  παρατηρούμενες αριστερά προς αυτό πλάγιες κινήσεις κατά μήκος του ρήγματος να είναι περίπου 107 χιλιόμετρα. Στην περιοχή λαμβάνει χώρα μια μορφή επέκτασης, η οποία έχει συμβάλει στην κατάθλιψη, και τραβά  χώρια την λεκάνη στην οποία η Νεκρά Θάλασσα βρίσκεται.
Το ποσοστό ολίσθησης, ή ποσοστό της κίνησης κατά μήκος του ρήγματος κυμαίνεται από 1-10 χιλιοστά ετησίως. Το ρήγμα μετασχηματισμού της Νεκράς Θάλασσας υπήρξε η πηγή πολλών μεγάλων ιστορικών σεισμών, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει κάπως ησυχάσει. Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός συνέβη στον Κόλπο της Άκαμπα το 1995 και ήταν 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Οι γεωλόγοι εκτιμούν ότι δεδομένου του ποσοστού ολίσθησης, το ρήγμα της Νεκράς Θάλασσας που διατρέχει την Araba Valley μπορεί να δώσει σεισμούς  7 R κάθε 200 χρόνια.
Είναι πλούσια σε ορυκτά . Η βόρεια λεκάνη έχει παραμείνει ανέγγιχτη, ως επί το πλείστον προορίζεται για τουριστική χρήση, ενώ νότια λεκάνη, η οποία είναι ρηχή και εξαιρετικά πλούσια σε ορυκτά, αξιοποιείται για τον ορυκτό της πλούτο. Οι δύο μεγάλες εταιρείες που συμμετέχουν στην εξόρυξη ορυκτών στη νότια λεκάνη είναι οι Dead Sea Works και η Αραβική εταιρεία Potash. Οι Dead Sea Works είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός και προμηθευτής στον κόσμο προϊόντων ανθρακικού καλίου, καθώς και άλλων χημικών προϊόντων, όπως το χλωριούχο μαγνήσιο, βιομηχανικά άλατα, και πρώτες ύλες για τη βιομηχανία καλλυντικών. Χρησιμοποιούν μια πολύ μοναδική μέθοδο για να πάρουν  κάλιο και άλλα ορυκτά από τη Νεκρή Θάλασσα. Η  Dead Sea Works εκμεταλλεύεται την ηλιακή ενέργεια για την εξάτμιση του νερού στη Νεκρά Θάλασσα με την κατασκευή δεξαμενών εξάτμισης. Ωστόσο, παρά το μεγάλο κέρδος που δημιουργείται από την εξόρυξη ορυκτών, ορισμένοι φοβούνται ότι η παραγωγή ποτάσας θα διαταράξει την περιβαλλοντική σταθερότητα της περιοχής με την εκπομπή σκόνης, διοξειδίου του άνθρακα, διοξείδιο του θείου και μονοξειδίου του άνθρακα  στον αέρα.
Όπως συμβαίνει με πολλά πράγματα στην γεωλογική ιστορία, έτσι και η Νεκρά Θάλασσα δεν δημιουργήθηκε μέσα σε μια νύχτα. Χρειάστηκαν αρκετά εκατομμύρια χρόνια πριν σχηματιστεί και φτάσει στην σημερινή κατάσταση. Ξεκίνησε εκατομμύρια χρόνια πριν  όταν στο όριο μεταξύ της μικροπλάκας του Σινά και της Αραβικής πλάκας προκλήθηκαν μεγάλες ανακατατάξεις του βυθού της Μεσογείου, που κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου Ισραήλ. Μεταξύ αυτών των δύο πλακών ένα μπλοκ του φλοιού βυθίστηκε, σχηματίζοντας ένα βύθισμα. Όπως,  η Μεσόγειος εξατμιζόταν λίγο νερό διατηρήθηκε στην τάφρο, δημιουργώντας μια σειρά από λίμνες που εξαφανίστηκαν και επανεμφανίστηκαν ως αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών στην περιοχή. Η τελευταία από αυτές τις λίμνες, η λίμνη Lisan, η οποία εκτεινόταν από το βόρειο τμήμα της κοιλάδας Araba στη θάλασσα της Γαλιλαίας, τελικά στέρεψε  15. 000 χρόνια πριν, αφήνοντας πίσω την σημερινή Νεκρά Θάλασσα.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Βικιπαίδεια
2. deadseageo.webs.com
3. Science Illustrated
4.Φωτογραφίες-Η Νεκρά Θάλασσα και το ρήγμα μετασχηματισμού της (Dead Sea Fault)

Ακόμα και ο δεύτερος πιο ισχυρός τυφώνας που μέχρι σήμερα έχει καταγραφεί δεν μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό. Ένας μικρός σεισμός ταρακούνησε το Νιου Τζέρσεϊ το πρωί -  5η Νοέμβρη , ωστόσο δεν πυροδοτήθηκε από τον τυφώνα  Sandy που προκάλεσε καταστροφικές πλημμύρες.
"Είναι πολύ πιθανό ότι ο συγκεκριμένος σεισμός που αναστάτωσε τους κατοίκους της περιοχής  θα είχε συμβεί ούτως ή άλλως, ακόμη και αν δεν είχε γίνει ο τυφώνας Sandy," δήλωσε ο John Ebel, ένας γεωφυσικός και διευθυντής του Αστεροσκοπείου Weston που παρακολουθεί το σεισμικό δίκτυο στο Boston College της Μασαχουσέτης.
Οι επιστήμονες  έχουν καταγράψει περιπτώσεις όπου πλημμύρες προκαλούν σεισμούς, είπε ο Ebel στο OurAmazingPlanet. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις εμπλέκονται μεγάλες δεξαμενές πίσω από φράγματα, όπου το νερό βρίσκεται τουλάχιστον 30 μέτρα πάνω από ένα σεισμικό ρήγμα, είπε. Οι ρυθμίσεις αυτές επιτρέπουν στο νερό να ρέει αργά υπόγεια μέσω των ρηγμάτων στη Γη, μέχρι να φτάσει στο ρήγμα που βρίσκεται κάτω από τη δεξαμενή. Εκεί, το νερό δρα ως λιπαντικό για το ρήγμα, πράγμα που το καθιστά ευκολότερο να γλιστρήσει και να προκαλέσει έναν σεισμό.
Το κύμα καταιγίδας από τον τυφώνα Sandy είχε ύψος περίπου 3 μέτρα, και έχει υποχωρήσει. Το σεισμικό δίκτυο του Ουέστον που παρακολουθεί τον αντίκτυπο των μεγάλων καταιγίδων δεν κατέγραψε σεισμική δραστηριότητα στα βορειοανατολικά, όπως το ίδιο συνέβη μετά τον τυφώνα Irene ή άλλες μεγάλες καταιγίδες, είπε ο Ebel. "Όταν έχουμε μεγάλες βροχοπτώσεις στη Νέα Αγγλία δεν βλέπουμε άνοδο στη σεισμική δραστηριότητα, και το ίδιο ισχύει και σε άλλα μέρη του κόσμου", δήλωσε ο Ebel.
Ωστόσο, στα Ιμαλάια, όπου οι μουσώνες φέρνουν νερό ενός έτους με τη μορφή βροχής, θα μπορούσε να υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ των καταιγίδων και των σεισμών. Υπάρχουν διπλάσιοι μικροί σεισμοί κατά τους χειμερινούς μήνες (Δεκέμβριος-Φεβρουάριος) και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αλλαγές στα επίπεδα των υπόγειων υδάτων συνδέονται με τους μουσώνες και ότι αυτοί προκαλούν  μικρούς σεισμούς.
Όμως, οι σεισμογράφοι  στο βόρειο τμήμα της Πενσυλβάνια ανίχνευσαν μόνο τα κύματα καταιγίδας του τυφώνα Sandy .Στις 1:19 π.μ. οι σεισμογράφοι του New Jersey, κατέγραψαν δόνηση μεγέθους 2,0R εξαιτίας της κίνησης των κυμάτων με επίκεντρο μίλια 4 χιλιόμετρα νότιο-νοτιοανατολικά από το Ringwood, του New Jersey.
Ο τυφώνας Sandy κατέχει τη δεύτερη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων τυφώνων, νικώντας ακόμη και τον τυφώνα Κατρίνα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το OurAmazingPlanet

Φωτογραφία από τον τυφώνα Sandy και χάρτης με το επίκεντρο του σεισμού  της 5 Νοέμβρη του 2012 στο New Jersey,USGS

Το νησί Σαντιάγο βρίσκεται κοντά στο κέντρο των νησιών Γκαλαπάγκος, ανοικτά των ακτών του Ισημερινού. Τα νησιά Γκαλαπάγκος βρίσκονται κοντά στον ισημερινό, και διαμορφώθηκαν από ηφαιστειακή δραστηριότητα που σχετίζεται με ένα μεγάλο διάπυρο μανδύα (επίσης γνωστό ως hot spot-θερμό σημείο ).
Αυτό το hot spot είναι πολύ κοντά στο τεκτονικό όριο μεταξύ της ρηξιγενούς ζώνης των Γκαλαπάγκος –ένα όριο πλάκας που είναι επίσης ένα κέντρο όπου ανοίγει ο ωκεανός -και στις τεκτονικές  πλάκες Nazca και Cocos. Αυτός ο συνδυασμός διάπυρου μανδύα και κίνησης τεκτονικών πλακών παράγει ένα μοναδικό γεωλογικό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των υποθαλάσσιων κορυφογραμμών των ηφαιστείων που επηρεάζουν την κυκλοφορία του νερού γύρω από τα νησιά Γκαλαπάγκος. Όλα αυτά τα στοιχεία συμβάλλουν στην γεωλογία και βιολογία των Γκαλαπάγκος.
Το Isla(νησί) Σαντιάγο σχηματίστηκε από ένα ασπιδωτό ηφαίστειο (ονομάζεται επίσης Σαντιάγο). Αυτό το είδος της ηφαιστειακής δομής αναγνωρίζεται εύκολα και  περιβάλλεται από εκτεταμένα πεδία ροής λάβας. Η λάβα δεν είναι πολύ ιξώδης, και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να ρεύσει για μεγάλες αποστάσεις από τις διεξόδους. Στην παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να δείτε πολλά πεδία ροής λάβας(σκούρο χρώμα) κατά μήκος των ακτών ανατολικά, δυτικά, και νότια. Το μικρό νησί Isla Rábida προς τα νότια είναι η κορυφή ενός άλλου, ως επί το πλείστον βυθισμένου ασπιδωτού ηφαιστείου. (Σημειώστε ότι η εικόνα έχει περιστραφεί έτσι ώστε ο νότος να  είναι στην κορυφή αριστερά.)
Εκτός από τις ροές λάβας, άλλα χαρακτηριστικά που ονομάζονται ηφαιστειακοί κώνοι τέφρας είναι ορατοί  στην ανατολική και τη δυτική πλευρά του νησιού. Αυτοί οι κώνοι που σχηματίζονται από την ταχεία αλληλεπίδραση νερού με την ρέουσα θερμή λάβα. Το νερό κάτω από την ροή λάβας θερμαίνεται εκρηκτικά παράγοντας ατμούς, και αυτό διασπά την λάβα η οποία γρήγορα ψύχεται, οδηγώντας στο σχηματισμό των κώνων από υαλώδη, σχετικά λεπτόκοκκο ηφαιστειακό υλικό. Η πιο πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο  Isla Σαντιάγο συνέβη κατά τη διάρκεια του 1904-1906.
Η κορυφογραμμή του ασπιδωτού ηφαιστείου Σαντιάγο βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού. Επίσης, στο κέντρο της εικόνας υπάρχει μια μεγάλη αλλά απομονωμένη περιοχή πράσινης βλάστησης στη νότια πλαγιά. Αυτή η εικόνα λήφθηκε κατά τη διάρκεια ξηράς εποχής, ή garúa που διαρκεί από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο. Η εποχή κυριαρχείται από δροσερούς αέρες που μεταφέρονται από τους ανέμους νοτιοανατολικά και έρχονται σε επαφή με τα  νερά από τα ρεύματα των Humboldt και Cromwell. Ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων δίνει δροσερό αέρα και νερό που προέρχεται από βροχή που πέφτει μόνο στις ορεινές περιοχές του νησιού, με την νότια και ανατολική-πλαγιά να λαμβάνει τις μεγαλύτερες βροχοπτώσεις. Ο θαυμαστός κόσμος των Γκαλαπάγκος οφείλεται στις τεκτονικές δυνάμεις που δρουν δω και εκατομμύρια χρόνια . Οι δυνάμεις αυτές  όχι μόνο συντηρούν αλλά  ανανεώνουν το μαγευτικό σύμπλεγμα νησιών.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Παρατηρητήριο της Γης-ΝΑΣΑ