​H προέλευση του ονόματος Τιτικάκα είναι άγνωστη . Σε τοπικό επίπεδο, η λίμνη έχει πολλά ονόματα. Επειδή η νοτιοανατολική πλευρά της λίμνης είναι ξεχωριστή από το κύριο σώμα, οι Βολιβιανοί την αποκαλούν Lago Huiñaymarca (επίσης Wiñay Marka, σύμφωνα με την φυλή Aymara σημαίνει "Αιώνια Πόλη") και το μεγαλύτερο μέρος Lago Chucuito . Στο Περού, αυτά τα μικρότερα και μεγαλύτερα τμήματα αναφέρονται ως Lago Pequeño και Lago Grande, αντίστοιχα.
Όπως ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός πέταξε πάνω από την έρημο Ατακάμα του παράκτιου Περού, ένας αστροναύτης κοίταξε προς τα βόρεια, και με τη χρήση ενός μικρού φακού (80 mm), αποθανάτισε τα 190 χιλιόμετρα από το μήκος της λίμνης Τιτικάκα. Η λίμνη βρίσκεται στο οροπέδιο των Άνδεων, κατά μήκος των συνόρων μεταξύ του Περού και τη Βολιβία. Είναι το υψηλότερο σημαντικό υδάτινο πλωτό σύστημα νερού στον κόσμο (3.800 μέτρα σε υψόμετρο) και η μεγαλύτερη λίμνη στη Νότια Αμερική. Τιτικάκα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στη Νότια Αμερική. Έχει συνολική επιφάνεια περίπου 8400 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το βαθύτερο σημείο της εντοπίζεται στα 280 μέτρα περίπου.
Πολλά ποτάμια εκβάλλουν στη λίμνη, μεταξύ των οποίων και αρκετοί παεγετώνες (πάνω δεξιά). Ένα ημικυκλικό δέλτα του ποταμού στη λίμνη (κέντρο), ενώ κάποιοι άλλοι ποταμοί εισέρχονται μέσα από προστατευμένους κολπίσκους .Η ανάπτυξη αλγών εμφανίζεται στο νότιο άκρο της λίμνης (δεξιά). Ισχυροί δυτικοί άνεμοι φυσούν συνεχώς σε όλο το οροπέδιο των Άνδεων. Αυτοί οι άνεμοι συμβάλλουν σημαντικά στην ποσότητα του νερού της λίμνης. Όπως και με τις περισσότερες μεγάλες λίμνες, υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ των εισροών και εκροών, έτσι ώστε η στάθμη του νερού παραμένει σχεδόν σταθερή. Υδρολόγοι γνωρίζουν τώρα ότι ο ποταμός Desaguadero (δεξιά) αποστραγγίζει μόνο το 10 % των εισροών, με το μεγαλύτερο μέρος του νερού που χάνεται (περίπου 90%), λόγω της εξάτμισης που προκαλείται από τους συνεχείς ανέμους.
Γεωλόγοι έχουν βρει ενδείξεις ότι η λίμνη επεκτεινόταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρύτερα προς τα νότια στο παρελθόν. Η Τιτικάκα πιστεύεται ότι είχε μήκος 600 χιλιομέτρων το χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια των περιόδων των παγετώνων, πιθανότατα λόγω υψηλότερων βροχοπτώσεων και των χαμηλότερων θερμοκρασιών.
Η ΛεκάνηTinajani, στην οποία βρίσκεται η Τιτικάκα δημιουργήθηκε από τη κίνηση ρηγμάτων που αρχίζουν την δράση τους στα τέλη του Ολιγόκαινου και λήγουν στα τέλη του Μειόκαινου. Η αρχική ανάπτυξη της λεκάνης Tinajani χαρακτηρίζεται από ηφαιστειακά πετρώματα, τα οποία έχουν συσσωρευτεί από 27 έως 20 εκατομμύρια χρόνια πριν .Το γεωλογικό αρχείο μας λέει ότι μία αρχική  πρώιμη λίμνη Τιτικάκα υπήρχε μεταξύ 18 και 14 εκατομμύρια χρόνια πριν.  Λίγα είναι γνωστά για την προϊστορία της λίμνης Τιτικάκα από 14 εκατομμύρια χρόνια εως και 370.000 χρόνια πριν επειδή τα ιζήματα της λίμνης που χρονολογούνται από την περίοδο αυτή βρίσκονται θαμμένα κάτω από τον πυθμένα της λίμνης και δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί .Πυρήνας ιζημάτων από τον πυθμένα της λίμνης Τιτικάκα, σε βάθος 235 μέτρων που αντιστοιχεί σε μία περίοδο 370.000 χρόνων μας δείχνει ότι η  λίμνη  ήταν συνήθως πιο νεανική και είχε υψηλότερα επίπεδα νερού κατά τη διάρκεια των περιόδων των παγετώνων.
Μεταξύ Απριλίου και Νοεμβρίου 2009, το επίπεδο του νερού μειώθηκε κατά 81 εκατοστά φθάνοντας στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1949. Η μείωση αυτή οφείλεται στις μειωμένες βροχερές περιόδους και την τήξη των παγετώνων που τροφοδοτεί τους παραποτάμους της λίμνης.  Η ρύπανση του νερού είναι επίσης μια αυξανόμενη ανησυχία, διότι οι πόλεις στη λεκάνη απορροής Τιτικάκα αυξάνονται. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (GNF), η βιοποικιλότητα της Τιτικάκα απειλείται από τη ρύπανση των υδάτων και την εισαγωγή των νέων ειδών από τον άνθρωπο. Ήδη από το 2012, η GNF ανακήρυξε την λίμνη "Απειλούμενη λίμνη της Χρονιάς".


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Παρατηρητήριο της Γης

Η Δημοκρατία της Μποτσουάνας βρίσκεται στη νότια Αφρική. Έχει έκταση 600.370 τ. χλμ. και πληθυσμό 2.038.228 κατοίκους, και είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες στο κόσμο. Η οικονομία της χώρας είναι στενά συνδεδεμένη με την οικονομία της Νότιας Αφρικής και σε αυτήν κυριαρχούν τα ορυκτά , ο τουρισμός και η αγελαδοτροφία.
Κάποτε ήταν μία από τις πιο φτωχές χώρες στο κόσμο, με κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 70$ το χρόνο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αλλά μεταμορφώθηκε σε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, με κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 16.400$ το χρόνο το 2013.
Η Μποτσουάνα κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων παραγωγών παγκοσμίως διαμαντιών. Το 2014, η χώρα της νότιας Αφρικής παρήγαγε διαμάντια αξίας 3,6 δις. $, σύμφωνα με τα με την Kimberly Process, ένας διεθνής οργανισμός που καταγράφει και πιστοποιεί τις αποστολές ακατέργαστων διαμαντιών. Με την παραγωγή διαμαντιών, συνολικού ύψους 3,7 δισ $, μόνο η Ρωσία παρήγαγε περισσότερο το 2014.
Πολλά από τα διαμάντια της Μποτσουάνα προέρχονται από τα τέσσερα ορυχεία που φαίνονται σε αυτήν την εικόνα, την οποία έλαβε  δορυφόρος της NASA στις 14 Οκτωβρίου 2014. Το παλαιότερο και μεγαλύτερο από τα τέσσερα ορυχεία-Orapa (άνοιξε το 1971) .Το Letlhakane, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο, άνοιξε το 1975 και εμφανίζεται κάτω δεξιά. Το Damtshaa, άνοιξε το 2003, ενώ το Karowe, κάτω αριστερά, άνοιξε το 2012.
Και τα τέσσερα είναι ανοικτά ορυχεία. Είναι κατασκευασμένα από ομόκεντρους δρόμους που κόβονται όλο και βαθύτερα στο έδαφος. Το Orapa φτάνει σήμερα σε βάθος 250 μέτρων  ενώ στο Debswana, η εταιρεία που λειτουργεί το ορυχείο, αναμένει να φτάσει σε βάθος 450 μέτρα το 2026.
Όλα τα μεταλλεία βρίσκονται σε κοιτάσματα κιμπερλίτη, ένα σπάνιο είδος ηφαιστειακού σχηματισμού. Στην περίπτωση αυτή, ο κιμπερλίτης σχηματίστηκε περίπου 90 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν λοφία του μάγματος από βαθιά μέσα στο μανδύα κατευθύνθηκαν προς τα πάνω κατά τη διάρκεια ηφαιστειακών εκρήξεων. Καθώς το μάγμα πέρασε από μια περιοχή περίπου 150 χιλμ. στην επιφάνεια κάτω από συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας, όπου είναι ιδανικές για το σχηματισμό διαμαντιών-εναποτέθηκε κοντά στην επιφάνεια με τα διαμάντια.
Τα αδαμαντωρυχεία της Μποτσουάνας αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό τμήμα της οικονομίας της χώρας. Τα τελευταία χρόνια, η βιομηχανία διαμαντιών ήταν υπεύθυνη για περίπου το 1/3 του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Μποτσουάνας, το 50 % των κρατικών εσόδων, και το 70 % των εσόδων από τις εξαγωγές. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η παγκόσμια ζήτηση για τα διαμάντια της Μποτσουάνας μπορεί να εξασθενεί. Το Υπουργείο Οικονομικών της χώρας ανέφερε πρόσφατα ότι οι εξαγωγές διαμαντιών του Σεπτεμβρίου είχαν πέσει 63% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.

Γεωδίφης
​
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.ΝΑΣΑ-Παρατηρητήριο της Γης

Η διάβρωση που προκαλείται από τους παγετώνες κατά τη διάρκεια των παγετωδών εποχών μπορεί, υπό κατάλληλες συνθήκες, να φθείρει τα βουνά ταχύτερα από τις τεκτονικές πλάκες που χτίζουν τις ογκώδεις γεωμορφές, σύμφωνα με πρωτοποριακή νέα έρευνα.
Η διεθνής μελέτη, από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, έχει δώσει μια συναρπαστική εικόνα για το πώς το κλίμα και τεκτονικές δυνάμεις επηρεάζουν τον σχηματισμό των βουνών κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης χρονικής περιόδου.
Η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να μελετήσει τα υλικά που άφησε το κτίσιμο της οροσειράς St Elias(Αγίου Ηλία) στην ακτή της Αλάσκας, κατά τα τελευταία 5 εκ. χρόνια, χρησιμοποιώντας σεισμικό εξοπλισμό απεικόνισης και διαμέσου θαλάσσιων πυρηνοληψιών. Η οροσειρά ονομάστηκε το 1741 από το Δανό εξερευνητή Vitus Bering , έχει ύψος 5489 μ. Η περιοχή της οροσειράς του Αγίου Ηλία είναι ένα αποτέλεσμα 10 εκατομμυρίων ετών που οφείλεται στις δράσεις της τεκτονικής πλάκας της Βόρειας Αμερικής με την πλάκα του Ειρηνικού.
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι η διάβρωση επιταχύνεται απότομα, όταν η παγκόσμια ψύξη του κλίματος προκάλεσε ισχυρότερες και πιο επίμονες εποχές παγετώνων περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια πριν.
Η πρωτοποριακή νέα έρευνα, η οποία είναι το προϊόν μας 10ετούς εργασία πεδίου, έχει δείξει ότι οι οροσειρές εξελίσσονται ενεργά και απαντούν στο κλίμα της Γης, αντί να είναι στατικά, ανυποχώρητα τμήματα του τοπίου. Η μελέτη, που διενεργήθηκε από μια ομάδα επιστημόνων από 10 χώρες, χρησιμοποίησε ειδικό εξοπλισμό  για να απεικονίσει και να χαρτογραφήσει ένα τεράστιο ρυπίδιο ιζημάτων σε βαθιά νερά στον Κόλπο της Αλάσκας που προκλήθηκαν από τη διάβρωση της οροσειράς του Αγίου Ηλία και πήρε νέους πυρήνες ιζημάτων.
Στη συνέχεια προσδιόρισε πότε και πόσο γρήγορα το ριπίδιο συσσωρεύτηκε χρονολογώντας σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα θαλάσσιων πυρήνων που συλλέχθηκαν από τον κόλπο και την υφαλοκρηπίδα της Αλάσκας.
Οι ερευνητές μελέτησαν τα  ιζήματα και τα βρήκαν νεότερα από ό, τι αναμενόταν, καθώς οι περισσότεροι συντελεστές της παραγωγής ιζημάτων όπως και  η διάβρωση ήταν υψηλότερη από ό, τι αναμενόταν.
"Από την μεγάλη αλλαγή του κλίματος κατά τη διάρκεια της μετάβασης στα μέσα Πλειστόκαινου, η διάβρωση έγινε πολύ μεγαλύτερη. Στην πραγματικότητα, υπήρχε μεγαλύτερη διάβρωση από την τεκτονική. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς οι ηλικίες των αλληλουχιών ιζήματος, και η σύνθεση τους έδωσε σαφείς ενδείξεις για το πότε οι παγετώνες άρχισαν και στη συνέχεια πως επεκτάθηκαν, σε συγχρονισμό με τις παγκόσμιες τάσεις του κλίματος κατά το παρελθόν.Μόνο με την διάτρηση του πυθμένα της θάλασσας, όπου συσσωρεύτηκε το ίζημα μπορέσαμε να δούμε αυτές τις λεπτομέρειες. », είπε ο ερευνητής lan Mix του Oregon State University.
Από τα μέσα του Πλειστόκαινου, τα ποσοστά διάβρωσης συνέχισαν να νικάνε τις τεκτονικές εισροές κατά 50 έως 80 %, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι κλιματικές διεργασίες, όπως και η κίνηση των παγετώνων, μπορεί να ξεπεράσει το κτίσιμο μιας οροσειράς σε ένα διάστημα περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τον κεντρικό ρόλο των διακυμάνσεων του κλίματος που παίζουν στη διαμόρφωση των γεωμορφών της Γης.
Η διεθνής μελέτη, δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
 
Γεωδίφης

Πηγή:Πανεπιστήμιο του Έξετερ

Ένα συναρπαστικό νέο έργο στην Ουαλία βοηθά στην αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας της περιοχής μέσω της αστικής γεωλογίας.
Τελευταία, επιστήμονες  από το Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (BGS) παρακολουθούν τις ρηχές θερμοκρασίες των υπόγειων υδάτων σε όλη την πόλη του Κάρντιφ, και εκπληκτικά διαπίστωσαν ότι το έδαφος κάτω από την πόλη είναι πολύ θερμότερο από ό, τι αναμενόταν. Η θερμότητα που χάνεται από τα κτίρια και τους υπονόμους στις πόλεις φυσικά αποθηκεύεται στο έδαφος, καθώς επίσης απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα, σε μια διαδικασία που αναφέρεται ως φαινόμενο της «αστικής θερμικής νησίδας». Πρόκειται για μία διαδικασία όπου μια πόλη ή μητροπολιτική περιοχή είναι σημαντικά θερμότερη από τις γύρω αγροτικές περιοχές  γεγονός που οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες.
Η εργασία των επιστημόνων έχει δείξει ότι, στο Κάρντιφ, τουλάχιστον, από αυτό το ανθρωπογενές φαινόμενο έχει αυξηθεί η θερμοκρασία των υπόγειων υδάτων από 11 σε 14 βαθμούς Κελσίου σε πολλές περιοχές. Γιατί λοιπόν να μην χρησιμοποιήσουμε αυτήν άφθονη πηγή δωρεάν, θερμότητα με χαμηλές εκπομπές άνθρακα για να ζεσταθούν τα σπίτια στην πόλη;
Η Κάρντιφ, είναι μια πόλη με περίπου 350.000 ανθρώπους, ήταν κάποτε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας άνθρακα στον κόσμο, ωστόσο αυτές οι δραστηριότητες έχουν σταματήσει και έχει σημειωθεί σημαντική αστική ανάπλαση κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών. Η πόλη είναι πάνω από  πρόσφατες γεωλογικά «επιφανειακές» αποθέσεις από ποτάμια και θαλάσσια ύδατα, και άμμο και χαλίκια που έχουν αποτεθεί από το λιώσιμο των πάγων στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Οι ρηχές αμμώδεις και χαλικώδεις αποθέσεις κατέχουν σημαντικές ποσότητες υπόγειων υδάτων που μπορεί να προσεγγιστούν εύκολα μέσω γεώτρησης στο έδαφος. Χρησιμοποιώντας 168 υπάρχουσες γεωτρήσεις παρακολούθησης στάθμης των υπόγειων υδάτων που διανέμονται σε όλη την πόλη μετρήθηκε η εποχική θερμοκρασία των υπόγειων υδάτων ανά 1m βάθος χρησιμοποιώντας ένα θερμόμετρο που συνδέεται με ένα μακρύ καλώδιο. Στο Κάρντιφ τα υπόγεια ύδατα είναι συχνά μόλις 3-4μ κάτω από την επιφάνεια γεγονός που καθιστά τα συστήματα GSHP - γεωθερμικές αντλίες θερμότητας ή  και σύστημα ψύξης που μεταφέρει τη θερμότητα προς ή από το έδαφος- περισσότερο αποδοτικά για την ανάπτυξη σε σύγκριση με συστήματα βαθιάς γεώτρησης που απαιτούν μεγαλύτερες αντλίες νερού.
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι τα υπόγεια ύδατα στην Κάρντιφ είναι θερμότερα αρκετούς βαθμούς από ό, τι αναμενόταν, γεγονός που το καθιστά ελκυστική μελλοντική πρόταση για την ανάπτυξη των συστημάτων θερμότητας επίγειας πηγής. Για να βοηθήσουν τους σχεδιαστές και προγραμματιστές στην υλοποίηση αυτού του προγράμματος  σχεδίασαν έναν χάρτη της πόλης που δείχνει την κατανομή της θερμοκρασίας των υπόγειων υδάτων και κάλεσαν τους αρμοδίους να επανεξετάσουν τη μελλοντική στρατηγική ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την πόλη τους.
Μια κοινοπραξία που ιδρύθηκε για αυτό το λόγο μεταξύ του BGS, του Δήμου, την  λιμενική αρχή και την εταιρεία WDS Green Energy οδήγησε σε ένα έργο που θα χρηματοδοτηθεί από το 2015.
Το υπόγειο σύστημα σύλληψης θερμότητας, θα προβλέπει την εγκατάσταση ενός συστήματος θέρμανσης επίγειας πηγής ανοικτού βρόχου σε ένα τοπικό νηπιαγωγείο και την παρακολούθηση της βιωσιμότητας του συστήματος. Οι γεωτρήσεις θα αντλούν νερό από την άμμο και το χαλίκι του υδροφόρου ορίζοντα. Το παρακάτω βίντεο δείχνει πως θα γίνει η εγκατάσταση. Τα υπόγεια ύδατα θα αντληθούν από τον υδροφόρο ορίζοντα, ώστε να μπορούν να περάσουν διαμέσου ενός εναλλάκτη θερμότητας, στη συνέχεια επιστρέφουν στο έδαφος μέσω μιας δεύτερης γεώτρησης. Αυτός ο τύπος του συστήματος ονομάζεται αντλία θερμότητας «ανοικτού βρόγχου» επίγειας πηγής. Η θερμότητα που βγάζει θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ζεστού νερού για να κρατήσει ζεστό το σχολείο κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ βοηθά επίσης στην αύξηση της ενεργειακής ασφάλειας, καθώς και τη μείωση των εκπομπών CO 2 και την εξάρτησή μας από τα συμβατικά ορυκτά καύσιμα.
Οι μελλοντικές εργασίες για την περίοδο 2015/16 θα περιλαμβάνουν ανάλυση της θερμοκρασίας των υπόγειων υδάτων και των δεδομένων της γεωχημείας, και εγκατάσταση του πρώτου τηλεμετρικού αστικού δικτύου θερμοκρασίας των υπόγειων υδάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης, θα δημιουργηθεί ένα 3D γεωλογικό μοντέλο για την υποστήριξη του σχεδιασμού του υπεδάφους και την βιώσιμη ενσωμάτωση των μελλοντικών συστημάτων.

Γεωδίφης

Πηγή-British Geological Survey 

Οι Άνδεις είναι η μακρύτερη οροσειρά της Γης. Καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής, με γενική κατεύθυνση βορρά-νότου. Το μήκος τους φθάνει τα 7.000 km και το πλάτος τους υπερβαίνει σε κάποια γεωγραφικά πλάτη τα 500 km. Σε σύγκριση με τα Ιμαλάια, οι Άνδεις έχουν περίπου ίσο πλάτος αλλά υπερδιπλάσιο μήκος. Η ψηλότερη κορυφή τους, στην Ακονκάγκουα, φθάνει σε υψόμετρο 6.959 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Οι Άνδεις σχηματίστηκαν από τεκτονική δραστηριότητα όπως αρκετές άλλες οροσειρές της Γης. Πως έφτασε σε  τέτοια ύψη η  οροσειρά των Ανδεων και πως  έλαβε χώρα η ανύψωση της αποτελεί πεδίο επιστημονικής διαμάχης τα τελευταία δέκα χρόνια. Τώρα, μία νέα έρευνα δείχνει ότι οι Άνδεις είναι μια οροσειρά για πολύ περισσότερο από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.
Οι Άνδεις σχηματίστηκαν από τεκτονική δραστηριότητα όπου η γη ανυψώθηκε καθώς μία πλάκα (ωκεάνιου φλοιού) υποβυθίστηκε κάτω από μία πλάκα (από ηπειρωτικό φλοιό). Η επικρατούσα άποψη είναι ότι οι Άνδεις έγιναν μια οροσειρά μεταξύ 10 έως 6.000.000 χρόνια πριν, όταν ένας τεράστιος βραχώδης όγκος έπεσε στη βάση του φλοιού της Γης ως απάντηση στην αύξηση του φλοιού στην περιοχή αυτή. Όταν απομακρύνθηκε αυτό το μεγάλο μέρος από πυκνό υλικό, το υπόλοιπο τμήμα του φλοιού υποβλήθηκε σε ταχεία ανύψωση.
Η χρονική στιγμή αυτής της ανύψωσης βοηθά σημαντικά τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς σχηματίζονται τα βουνά, πώς διαβρώνονται και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό για τα παγκόσμια πρότυπα ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας και το κλίμα.
Για να διερευνήσει το χρονοδιάγραμμα της ανύψωσης των Άνδεων, η Δρ Laura Evenstar της Σχολής Γεωεπιστημών του Μπρίστολ χρησιμοποίησε μια νέα μέθοδο που βασίζεται στις κοσμικές ακτίνες που δημιουργούν μια σπάνια μορφή του ηλίου (He-κοσμογενετικού 3) σε ορυκτά στην επιφάνεια της Γης. Η αφθονία των κοσμογενετικού He-3 εξαρτάται από το υψόμετρο της επιφάνειας και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κατανοήσουν οι επιστήμονες την υψομετρική ιστορία μιας επιφάνειας βράχου.
Με συνεργάτες σε πανεπιστήμια της Σκωτίας και χρηματοδότηση εν μέρει από την BHP Billiton, η Evenstar ανέλυσε ογκόλιθους από 2 χιλιόμετρα ψηλά στο δυτικό περιθώριο των Άνδεων. Μπόρεσε με αυτό τον τρόπο να αποδείξει  ότι οι Άνδεις ήταν ήδη κοντά στο σημερινό ύψος τους 14 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Η  Evenstar είπε:. "Φαίνεται πολύ πιθανό ότι οι Άνδεις ανυψώθηκαν σιγά-σιγά κατά τη διάρκεια τουλάχιστον των τελευταίων 30 εκατομμύρια χρόνων, και αυτό είναι το αποτέλεσμα της σταδιακής πάχυνσης του φλοιού. Αυτό σημαίνει ότι η ανύψωση των Άνδεων πιθανά πραγματοποιεί πρότυπα ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας μεγάλης κλίμακας τουλάχιστον 4 εκατομμύρια χρόνια αργότερα από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. "
 
Γεωδίφης
​
Πηγές
1.Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ
2.Βικιπαίδεια

Το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ έχει καταλήξει σε μια λίστα με τα δέκα πιο επικίνδυνα ηφαίστεια στον κόσμο, που βρίσκονται σε κίνδυνο να εκραγούν. Αυτά έχουν μια ρεαλιστική πιθανότητα να ξεσπάσουν στα επόμενα 100 χρόνια και υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσουν το θάνατο 1.000.000 ατόμων και άνω.
Ο κατάλογος δημοσιεύθηκε πρόσφατα και φιλοδοξεί να αναδείξει αυτά τα ηφαίστεια που δεν έχουν μελετηθεί πολύ καλά, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν μεγάλη απειλή , σε περίπτωση που ξεσπάσουν.
Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ο Βεζούβιος κατέστρεψε την Πομπηία, αλλά σήμερα πολύ πιο θανατηφόρο είναι το υπερηφαίστειο Campei Flegrei που παραμονεύει στην άλλη πλευρά της Νάπολης.Παρόλο που ξεσπά λιγότερο συχνά από ό, τι ο Βεζούβιος, είναι πολύ πιο κοντά στη Νάπολη, το σπίτι για 4,4 εκατομμύρια ανθρώπους και αποτελεί μεγαλύτερη απειλή.
Ο καθηγητής Albert Zijlstra, δήλωσε: «Υπάρχουν μέρη του κόσμου όπου η παρακολούθηση των ηφαιστείων είναι πολύ κακή, και πολλά από αυτά ελάχιστα παρακολουθούνται αν και βρίσκονται κοντά σε κατοικημένες περιοχές.Η τελευταία φορά που ένας τέτοιος κατάλογος έγινε ήταν πριν από 25 χρόνια και η λίστα περιλάμβανε  κυρίως ηφαίστεια που είναι κοντά σε ανεπτυγμένες χώρες. Η νέα λίστα έχει περιλάβει ηφαίστεια από όλο  τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών.Έχουμε δημιουργήσει αυτή τη λίστα για να τονίσουμε την ανάγκη για καλύτερη παρακολούθηση και την ετοιμότητα σε πολλές περιοχές του κόσμου.Δεν έχει υπάρξει μια μεγάλη έκρηξη για 200 χρόνια, από τότε που ξέσπασε το Tambora, το 1815 , την χρονιά που είναι γνωστή ως χωρίς καλοκαίρι και δεν υπήρξε ποτέ μια μεγάλη έκρηξη σε μια σύγχρονη, αναπτυγμένη χώρα.»
Υπάρχει μια πιθανότητα ίσως μία στις τρεις ότι θα υπάρξει μια τέτοια έκρηξη αυτόν τον αιώνα.Το Όρος Tambora, στο νησί της Sumbawa (Ινδονησία )ήταν η πιο ισχυρή έκρηξη που έχει καταγραφεί ποτέ και προκάλεσε σημαντική αλλαγή του κλίματος.
Ένα ηφαίστειο στο ιαπωνικό νησί της Iwo Jima θεωρείται ως το πιο επικίνδυνο. Σύμφωνα με ηφαιστειολόγους είναι απλά θέμα χρόνου για μια πολύ μεγάλη έκρηξη .Είναι περίπου είκοσι μέτρα ψηλότερα από ό, τι ήταν το 1945, λόγω του αυξανόμενου θαλάμου μάγματος, κάτω από την παραλία, όπου οι αμερικανικές δυνάμεις προσγειώθηκαν το 1945 . Σήμερα είναι 17 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του ωκεανού. Το νησί ανυψώνεται ένα μέτρο κάθε τέσσερα χρόνια εδώ και αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Όταν μια μεγάλη έκρηξη συμβεί, τότε είναι πιθανόν ένα τσουνάμι 25 μέτρων να καταστρέψει την νότια Ιαπωνία και την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των παράκτιων περιοχών της Σαγκάης και του Χονγκ Κονγκ.
Η έκρηξη ενός ηφαιστείου παρόμοιου μεγέθους, του Kuwae στο Βανουάτου, το 1458 προκάλεσε ένα τσουνάμι ύψους 30 μέτρων στο βόρειο τμήμα της Νέας Ζηλανδίας, και είχε οδηγήσει στην κατάρρευση του πολιτισμού της Πολυνησίας.
Το δεύτερο πιο θανατηφόρο ηφαίστειο  στη λίστα είναι το Apoyeque στη Νικαράγουα, δίπλα στην πρωτεύουσα Μανάγκουα όπου κατοικούν  δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Το Apoyeque απειλεί την γύρω περιοχή με μία υποθαλάσσια έκρηξη, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ένα μεγάλο τσουνάμι στη λίμνη, ενώ μεγάλο κίνδυνο ενέχει και η ίδια η έκρηξη. Συνήθως δίνει μεγάλες εκρήξεις κάθε 2.000 χρόνια και η τελευταία ήταν πριν από 2.000 χρόνια.
Άλλα ηφαίστεια στον κατάλογο είναι στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, το Μεξικό, και το Καμερούν.
Ο ερασιτέχνης  ηφαιστειολόγος Henrik Lova, δήλωσε:« Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο , υπάρχουν πολλά ηφαίστεια που θα μπορούσαν να ξεσπάσουν τα οποία δεν παρακολουθούνται σωστά. Ας ελπίσουμε ότι οι άνθρωποι που ζουν κοντά στα ηφαίστεια σε αυτή τη λίστα θα τύχουν περισσότερη βοήθεια και θα προετοιμαστούν για μια έκρηξη.»
​
Η πλήρης πρώτη δεκάδα
1. Iwo Jima, Ιαπωνία
2 .Chiltepe / Apoyeque, Νικαράγουα.
3. Campei Flegrei, Ιταλία.
4. Όρος Aso- Ιαπωνία, απειλεί το Κουμαμότο και το Ναγκασάκι
5 . Μεξικάνικη ηφαιστειακή ζώνη Trans , απειλεί την Πόλη του Μεξικού, το Pueblo, και  την Toluca
6 .Gunung Agung, Ινδονησία απειλεί το Μπαλί
7. Όρος Buea, Καμερούν απειλεί και την Ντουάλα
8 .Taal, Φιλιππίνες απειλεί και την Manilla
9 .Mayon, Φιλιππίνες απειλεί την Legazpi
10 Gunung Κελούτ, Ινδονησία απειλεί την Malang
 
Γεωδίφης
Πηγή - Volcano Cafe

Μια διεθνής ομάδα γεωλόγων έχουν προτείνει μια νέα απάντηση σε ένα μακροχρόνιο ερώτημα για το πώς ξεκίνησαν οι  τεκτονικές πλάκες στη Γη για πρώτη φορά. Ο πλανήτης μας είναι ο μόνος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει κίνηση των τεκτονικών πλακών, με  συνεχείς αλλαγές, καθώς οι τεκτονικές πλάκες ολισθαίνουν συνεχώς κατά μήκος η μία έναντι της άλλης, μαζί με τους ωκεανούς, συγκρούονται ή βυθίζονται στο μανδύα της Γης. Μια ομάδα επιστημόνων από το ETH της Ζυρίχης, το GFZ Γερμανικό Κέντρο Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες, το Πανεπιστήμιο του Τέξας και το Πανεπιστήμιο της Σεούλ έχουν εργαστεί για να καθορίσουν την ακριβή αιτία της διαδικασίας.
Οι επιστήμονες έχουν συνδυάσει υψηλής ανάλυσης αριθμητική μοντελοποίηση και γεωλογικές παρατηρήσεις για να δείξουν πως ένα ένα καυτό διάπειρο ανεβαίνει στην λιθόσφαιρα από το βαθύ μανδύα και  πως αυτό θα μπορούσε να είχε προκαλέσει την πρώτη μεγάλης κλίμακας καταβύθιση των τεκτονικών πλακών. Αυτή η διαδικασία της καταβύθισης των τεκτονικών πλακών είναι υπεύθυνη για την ανακύκλωση των υλικών του φλοιού της Γης μέσα στο βαθύ μανδύα για την αποτελεσματική ψύξη του εσωτερικού της Γης.
Οι τεκτονικές πλάκες δεν έχουν λάβει χώρα κατά τη διάρκεια των πρώτων 1 ή 2 δισεκατομμύρια χρόνων της ιστορίας της Γης, καθώς η λιθόσφαιρα δεν είχε σπάσει σε πλάκες και η καταβύθιση δεν ήταν δυνατή.
Οι περισσότερες θερμές κηλίδες θεωρούνται ότι βρίσκονται πάνω από μεγάλα διάπειρα από ασυνήθιστα θερμό μανδυακό υλικό. Αυτά τα μανδυακά διάπειρα (mantle plumes) δημιουργούνται πιθανόν στον κατώτερο μανδύα και ανέρχονται αργά με ρεύματα μεταφοράς. Οι προϋποθέσεις  που πρέπει να πληρούνται για να ξεκινήσει ένα μανδυακό διάπειρο την  πρώτη μακράς διάρκειας καταβύθιση των τεκτονικών πλακών της Γης είναι οι εξής: Πρώτον, το μανδυακό διάπειρο έπρεπε να είναι μεγάλο  και αρκετά θερμό ώστε να λιώσει. Όταν αυτό λιώσει εισβάλει στην λιθόσφαιρα καθιστώντας την μηχανικά αδύναμη και επιτρέποντας του αρχικού υλικού να διεισδύσει στην κρούστα. Δεύτερον, η λιθόσφαιρα έπρεπε να είναι παχιά και αρκετά βαριά για να βυθιστεί μέσα στο μανδύα.
Τα σπασμένα μέρη της λιθόσφαιρας  γύρω από το από το διάπειρο έχουν περισσότερες πιθανότητες να πιεστούν προς τα κάτω από το φορτίο του υλικού παρά να  εξαπλωθούν πάνω από αυτό, ενώ η βύθιση τμημάτων της βαριάς λιθόσφαιρας γκρεμίζει την παρακείμενη λιθόσφαιρα.Τελικά έπρεπε να υπάρχει υγρό νερό στον ωκεανό  το οποίο να λιπαίνει, κατά κάποιο τρόπο, την επιφάνεια της βυθιζόμενης λιθοσφαιρικής πλάκας. Αυτό επέτρεψε να βυθιστεί βαθιά στη γη.
Οι όροι αυτοί προφανώς δεν πληρούνται σε άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, ούτε καν στην Αφροδίτη, η λιθόσφαιρα της οποίας είναι πολύ ζεστή και ελαφριά, χωρίς νερό σε υγρή μορφή.
Το πιο πιθανό είναι η αιτία των τεκτονικών πλακών δεν ήταν μόνο μια αλληλεπίδραση ενός ενιαίου διάπειρου στη νεαρή  λιθόσφαιρα της Γης, αλλά μια σειρά  τέτοιων αλληλεπιδράσεων. Η ένταση των εσωτερικών λειτουργιών της Γης έχει δημιουργήσει μια σειρά από «τεκτονικές πλάκες παράθυρα» τα οποία προσχώρησαν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και έτσι ενεργοποιήθηκε η διαδικασία σε παγκόσμια κλίμακα.
 
Γεωδίφης
Πηγή- nature.com

“Κλείνω τα μάτια μου, μόνο για μια στιγμή και τη στιγμή που έφυγε. Όλα τα όνειρά μου  πριν περάσουν τα μάτια μου με περιέργεια. Σκόνη στον άνεμο ,όλοι είμαστε σκόνη στον άνεμο” Kansas ,Dust In The Wind ,1978

​Σκόνη γεννά τη ζωή, και την ατμόσφαιρα της Γης 300.000.000 χρόνια πριν, ήταν ίσως η εποχή με την περισσότερη σκόνη όλων των εποχών, με μεγάλες συνέπειες για τον κύκλο του άνθρακα και το κλιματικό σύστημα. Σε ένα νέο άρθρο τους οι επιστήμονες της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής εξετάζουν τη βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου σε σκόνη την προτελευταία  εποχή των παγετώνων της Γης από τα τέλη του Παλαιοζωικού.Η σκόνη συνδέεται με τον άνθρακα, λόγω του σιδήρου - ένα βασικό θρεπτικό συστατικό για σχεδόν όλη τη ζωή, έτσι η ατμοσφαιρική σκόνη δρα ως λίπασμα.
Τεράστιοι όγκοι από αποθέσεις σκόνης που χρονολογούνται από τα τέλη του Παλαιοζωικού (πριν από 542 έως 251 εκ.χρόνια) τόσο από χερσαίες περιοχές και θαλάσσιες αποθέσεις από ύφαλους, καταγράφουν μία εντυπωσιακά σκονισμένη ατμόσφαιρα. Επιπλέον, αυτές οι αποθέσεις σκόνης περιέχουν ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενεργού σιδήρου. Αυτή η σύμπτωση - σκόνη με εξαιρετικά υψηλές τιμές βιοδιαθέσιμου σιδήρου - συνεπάγεται σημαντικό οικοσύστημα για γονιμοποίηση και μια σχετική μαζική μείωση του ατμοσφαιρικού άνθρακα.
Τέτοια διαδικασία με βιογεωχημικές επιπτώσεις από πλούσια σε σίδηρο σκόνη στους ωκεανούς είναι γνωστή για το πρόσφατο ιστορικό της Γης, αλλά άγνωστη για τον βαθύ γεωλογικό χρόνο. Οι επιστήμονες αναφέρουν μια μοναδική σχέση σιδήρου για τον Άνω Πενσυλβάνιο (323-298 εκ.χρόνια πριν)σε πηλώδεις αποθέσεις αιολικής προέλευσης που καταγράφεται σε(παγετώδεις) συνθήκες , μια περίοδο κατά την οποία τα επίπεδα της θάλασσας βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα ,μέσα σε μια συγκέντρωση ανθρακικών ιζημάτων  της  υπερηπείρου Πανγαίας του δυτικού ισημερινού (σήμερα δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες).
Επιπλέον με την γονιμοποίηση του σιδήρου  οι ερευνητές προτείνουν ένα σοβαρό πρόγραμμα γεωμηχανικής  για να ελέγξουν το μέλλον του άνθρακα της ατμόσφαιρας και συνακόλουθα της κλιματικής αλλαγής , γράφουν επίσης ότι «επιβάλλεται να μελετηθούν οι συνέπειες ανάλογων γεγονότων όπως αυτά που έχουν αρχειοθετηθεί βαθιά στη Γη».
 
 
Γεωδίφης
Πηγή-Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής

Πρώτη μεγάλη αποστολή στον κόσμο του υγροποιημένου φυσικού αερίου σημειώθηκε το 1964, όταν ένα πλοίο φορτωμένο με LNG στην Αλγερία και έπλευσε για την Le Havre, Γαλλία. Πριν από το 1964, το φυσικό αέριο στην Αλγερία ήταν ένα απόβλητο προϊόν από την παραγωγή πετρελαίου. Ήταν ένα «απόβλητο», επειδή δεν υπήρχε τοπική αγορά για το φυσικό αέριο και κανένας αγωγός για τη μεταφορά του αερίου σε μια μακρινή αγορά. Το φυσικό αέριο, είτε εξαερωνόταν στην ατμόσφαιρα ή μεταφερόταν στην περιοχή του φρέατος. Αυτή η σπατάλη του φυσικού αερίου και της υποβάθμισης της ατμόσφαιρας συνεχίζεται σήμερα, όπου δεν υπάρχει αγορά, αγωγοί ή σταθμοί LNG να αξιοποιήσουν το φυσικό αέριο. Σήμερα, το υγροποιημένο φυσικό αέριο εξάγεται από περιοχές όπως: η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Νιγηρία, η Αγκόλα, το Ομάν, το Κατάρ, Υεμένη, Ρωσία, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Αυστραλία, Μαλαισία και η Ινδονησία, όπου η παραγωγή φυσικού αερίου υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνατότητες κατανάλωσης των τοπικών αγορών. Σε αυτές τις περιοχές η τιμή του φυσικού αερίου είναι χαμηλή, διότι υπάρχει άφθονη προσφορά με μικρή τοπική ζήτηση. Η χαμηλή τιμή αντισταθμίζει τα έξοδα της κατασκευής ενός εργοστασίου υγροποίησης LNG, τη μετατροπή του φυσικού αερίου και τη μεταφορά τους σε μακρινή αγορά.
 Το LNG είναι το φυσικό αέριο που έχει μετατραπεί προσωρινά σε υγρό. Αυτό γίνεται για εξοικονόμηση χώρου - 610 κυβικά πόδια φυσικού αερίου μπορεί να μετατραπούν σε ένα μόνο κυβικό πόδι LNG. Μετατροπή του φυσικού αερίου σε LNG καθιστά ευκολότερη την αποθήκευση και την μεταφορά, όπου οι αγωγοί δεν είναι διαθέσιμοι. Μία διεργασία ψύξης χρησιμοποιείται για να συμπυκνώσει το φυσικό αέριο σε LNG με ψύξη σε θερμοκρασία μείον 126 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η διαδικασία ψύξης συνήθως συνοδεύεται από διεργασίες που απομακρύνουν το νερό, διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο και άλλες ακαθαρσίες. Για να διατηρηθεί αυτή η χαμηλή θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης και της μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου θα πρέπει να τοποθετηθεί σε κρυογονικές δεξαμενές -μονωμένες δεξαμενές εξοπλισμένες με μονάδες ψύξης .Όταν μια αποστολή υγροποιημένου φυσικού αερίου φτάνει στον προορισμό της ή όταν το LNG αφαιρείται από το απόθεμα πρέπει να επαναεριοποιείται. Αυτό γίνεται με θέρμανση του LNG και του επιτρέπει να εξατμιστεί πίσω σε φυσικό αέριο. Επαναεριοποίηση γίνεται συνήθως σε μια εγκατάσταση, όπου το αέριο μπορεί να τοποθετηθεί σε αποθήκη/δεξαμενή ή απευθείας σε έναν αγωγό για τη μεταφορά.
Υπάρχουν δύο τύποι των τερματικών σταθμών LNG: 1) τερματικά που μετατρέπουν το φυσικό αέριο σε LNG, και, 2) τερματικοί σταθμοί υγροποιημένου φυσικού αερίου που το μετατρέπουν σε  φυσικό αέριο. Αυτά ονομάζονται τερματικά υγροποίησης και τερματικά επαναεριοποίησης, αντίστοιχα. Πριν υγροποιηθεί το αέριο πρέπει να καθαριστεί από το νερό, διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο και άλλες ακαθαρσίες που μπορεί να παγώσουν, να διαβρώσουν ή να παρέμβουν στη διαδικασία υγροποίησης. Μόλις το υγροποιημένο LNG έχει σταλεί από αγωγό σε ένα πλοίο μεταφοράς LNG  τότε το φυσικό αέριο μπορεί να φθάσει σε άλλες περιοχές. Σε ένα τερματικό επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου μπορεί να αποθηκευτεί ή να αποσταλεί αμέσως στη μονάδα επαναεριοποίησης προσωρινά. Μόλις επαναεριοποιηθεί τότε αποστέλλεται μέσω αγωγού για τη διανομή ή την προσωρινή αποθήκευση μέχρι να είναι απαραίτητο.
Η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν ήταν οι πρώτοι σημαντικοί αγοραστές του LNG. Αυτές οι περιοχές έχουν πολύ μεγάλους πληθυσμούς και πολύ λίγο πρόσβαση στις εγχώριες πηγές ορυκτών καυσίμων.Το LNG τους έδωσε πρόσβαση σε μια καθαρή καύση καυσίμων που ήταν εύκολο να διανείμουν χωρίς αγωγούς. Πολλές άλλες χώρες έχουν τώρα τερματικά επαναεριοποίησης. Αυτές περιλαμβάνουν: Βέλγιο, Βραζιλία, Καναδάς, Χιλή, Κίνα, Γαλλία, Ινδία, Ιταλία, Ελλάδα, Μεξικό, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πώς αποθηκεύεται; Αποθηκεύεται σε μια μονωμένη και βαριά δεξαμενή αποθήκευσης που είναι ειδικά σχεδιασμένη για να κρατήσει την ψυχρή θερμοκρασία του υγρού. Οι περισσότερες δεξαμενές είναι διπλού τοιχώματος με ένα εξωτερικό τοίχωμα από μπετόν και εσωτερικό τοίχωμα  από χάλυβα υψηλής ποιότητας. Μεταξύ των τοιχωμάτων υπάρχει ένα παχύ στρώμα μόνωσης υψηλής απόδοσης. Πολλές εγκαταστάσεις έχουν υπόγειες δεξαμενές αποθήκευσης για αυξημένη μόνωση.
Πώς μεταφέρεται; Οι μεγαλύτερες ποσότητες LNG μεταφέρονται σε ειδικά διαμορφωμένα πλοία που είναι γνωστά ως "πλοία μεταφοράς LNG". Τα πλοία αυτά έχουν διπλό κύτος για την προστασία του φορτίου από ζημιές και ως διασφάλιση έναντι διαρροών. Μικρότερες ποσότητες υγροποιημένου φυσικού αερίου μεταφέρονται σε ειδικά σχεδιασμένα φορτηγά και βαγόνια.
Έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις το LNG; Το φυσικό αέριο έχει πολύ μικρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις όταν καίγεται σε σχέση με άλλα ορυκτά καύσιμα. Εκπέμπει λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα, λιγότερα σωματίδια και παράγει λιγότερη τέφρα. Μολονότι το LNG καίγεται υπό τη μορφή του φυσικού αερίου έχει μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση από το φυσικό αέριο που δεν έχει υγροποιηθεί. Αυτό συμβαίνει επειδή το LNG απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας για την υγροποίηση, τη μεταφορά και την αεριοποίηση. Μετά την εξέταση αυτών των επιπτώσεων, το LNG έχει μεγαλύτερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από το φυσικό αέριο, αλλά έχει γενικά μικρότερες επιπτώσεις από την καύση άνθρακα ή το πετρέλαιο. Εάν κάποιος λάβει υπόψη ότι το LNG θα μπορούσε να είχε μεταφερθεί στην πηγή ως προϊόν των αποβλήτων, τότε είναι βέβαιο ότι  η περιβαλλοντική επίπτωση μειώνεται.
Αν και μερικοί άνθρωποι ελπίζουν ότι το LNG θα είναι μια αξιόπιστη πηγή στα οικονομικά τους, άλλοι ανησυχούν ότι το εργοστάσιο επαναεριοποίησης ή τα οχήματα μεταφοράς μπορεί να εκραγούν ή να πιάσουν φωτιά. Μερικοί άνθρωποι επίσης, ανησυχούν ότι οι εγκαταστάσεις LNG μπορεί να είναι ένας τρομοκρατικός στόχος. Αν  και το LNG έχει ένα εξαιρετικό ιστορικό ασφαλείας, αυτές οι ανησυχίες και οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί.
Η γεωγραφία του φυσικού αερίου αλλάζει συνεχώς. Νέες ανακαλύψεις φυσικού αερίου, νέοι αγωγοί και νέοι τερματικοί σταθμοί μπορεί να ενισχύσουν τις τοπικές ανάγκες. Μια αύξηση της τοπικής προσφοράς μπορεί να μειώσει τις τιμές με την σειρά τους αυτές μπορεί να τονώσουν τη ζήτηση. Η αυξανόμενη ζήτηση μπορεί να αυξήσει τις τιμές, την τόνωση της δραστηριότητας, να δρομολογήσει νέα έργα σωληναγωγών και την προσέλκυση επενδύσεων σε εγκαταστάσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η γεωγραφία του φυσικού αερίου είναι δυναμική.
​
 
Γεωδίφης
Πηγή-geology.com