Όταν οι δεινόσαυροι κυβέρνησαν τη γη, οι πλειόσαυροι ήταν οι άρχοντες των ωκεανών. Οι πλειόσαυροι ήταν γιγαντιαία θαλάσσια ερπετά που κυριαρχούσαν στα βάθη των ωκεανών. Κολυμπούσαν με τη βοήθεια τεράστιων πτερυγίων- είχαν δύο στο εμπρόσθιο μέρος του σώματός τους και δύο στο οπίσθιο, με αποτέλεσμα να αποκτούν μεγάλη επιτάχυνση όταν επιτίθεντο στα θύματά τους.
Ωστόσο, τα τεράστια ερπετά ήταν διάσημα για τον απίστευτα μακρύ λαιμό τους - μερικοί από τους οποίους είχαν μήκος έως 7 μέτρα. Ομως οι πλειόσαυροι έχουν παραμείνει ένα εξελικτικό μυστήριο για εκατοντάδες χρόνια. Η P.V.Troelsen, διδακτορική φοιτήτρια στο Liverpool John Moores University, Ηνωμένο Βασίλειο προέβη σε προσομοίωση με την μετακίνηση πλειόσαυρου με ένα 3D μοντέλο για να καταλάβουμε πώς θα μπορούσαν να κολυμπάνε με τόσο μεγάλο λαιμό.
«Ενας σταθερός λαιμός θα ήταν πιο υδροδυναμικός από τον λυγισμένο, και λόγω της πίεσης θα μπορούσαν πιθανότατα να τον λυγίσουν μόνο όταν κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες ή όταν επέπλεαν», λέει η Troelsen.
Αποκαλύπτει ότι όχι μόνο η αύξηση της στροφής σε ένα λαιμό του πλειόσαυρου θα είχε μεγάλη επίδραση στην παραγωγή της «υδροδυναμικής αντίστασης», αλλά η θέση της κάμψης μπορεί επίσης να έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Προσθέτει ότι οι πλειόσαυροι θα μπορούσαν πιθανώς να είχαν ένα πιο υπομονετικό στυλ κυνηγού παρόμοιο με τους σημερινούς κροκόδειλους και τα φίδια.
«Έχουμε κάποιες ιδέες σχετικά με το γιατί είχαν μακριούς λαιμούς [αφορούσε κυρίως τη διατροφική στρατηγική] αλλά ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως πώς κινούνταν», εξηγεί η Troelsen. «Αυτά ήταν εξαιρετικά επιτυχημένα ζώα που υπήρχαν πριν 140 εκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν έχουμε κανένα εν ζωή ισοδύναμο να το συγκρίνουμε».
Διάφορες πιθανές θεωρίες υποδεικνύουν ότι οι πλειόσαυροι μπορεί να έχουν αναπτύξει μακριούς λαιμούς για να επεκτείνουν το φάσμα της διατροφής τους. Ακίνητοι στο βυθό της θάλασσας ή επέπλεαν στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας το λαιμό τους για να κυνηγήσουν, μπορεί να ήταν σε θέση να γλιστρήσουν επάνω σε λεία πιο εύκολα, ή απλά ήταν πιο αποτελεσματικοί και γρήγοροι στη κινούμενη λεία.
Για τον έλεγχο των υδροδυναμικών επιπτώσεων της κάμψης του λαιμού, η Troelsen δημιούργησε ένα ψηφιακό 3D μοντέλο που βασίζεται σε ένα απλοποιημένο σχήμα του σώματος ενός πλειόσαυρου και χρησιμοποιεί την υπολογιστική ρευστοδυναμική για να απεικονίσει και να καθορίσει τον τρόπο κάμψης του αυχένα που επηρεάζει τη ροή του νερού γύρω από το ζώο.
Για τη βελτίωση αυτών των 3D μοντέλων για το μέλλον, η Troelsen θα πρέπει να ψάχνει σε απολιθώματα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σχήμα του λαιμού του πλειόσαυρου: «Περαιτέρω μελέτες θα περιλαμβάνουν ψηφιοποιημένο λαιμό σπονδύλων από τον πραγματικό πλειόσαυρο που θα μας επιτρέψει να έχουμε μια ακόμα πιο ρεαλιστική προσέγγιση."
Η Troelsen πιστεύει ότι αυτά και τα μελλοντικά αποτελέσματα θα παρέχουν βαθύτερες γνώσεις σχετικά με αυτή τη μυστηριώδη ομάδα θαλάσσιων ερπετών: «Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να ρίξουμε φως σχετικά με τις επιπτώσεις που έχει ένας τέτοιος μακρύς λαιμός και να μάθουμε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο ζωής και την εξελικτική ιστορία των πλειόσαυρων».
Γεωδίφης
Πηγή- Society for Experimental Biology
Ωστόσο, τα τεράστια ερπετά ήταν διάσημα για τον απίστευτα μακρύ λαιμό τους - μερικοί από τους οποίους είχαν μήκος έως 7 μέτρα. Ομως οι πλειόσαυροι έχουν παραμείνει ένα εξελικτικό μυστήριο για εκατοντάδες χρόνια. Η P.V.Troelsen, διδακτορική φοιτήτρια στο Liverpool John Moores University, Ηνωμένο Βασίλειο προέβη σε προσομοίωση με την μετακίνηση πλειόσαυρου με ένα 3D μοντέλο για να καταλάβουμε πώς θα μπορούσαν να κολυμπάνε με τόσο μεγάλο λαιμό.
«Ενας σταθερός λαιμός θα ήταν πιο υδροδυναμικός από τον λυγισμένο, και λόγω της πίεσης θα μπορούσαν πιθανότατα να τον λυγίσουν μόνο όταν κινούνταν με χαμηλές ταχύτητες ή όταν επέπλεαν», λέει η Troelsen.
Αποκαλύπτει ότι όχι μόνο η αύξηση της στροφής σε ένα λαιμό του πλειόσαυρου θα είχε μεγάλη επίδραση στην παραγωγή της «υδροδυναμικής αντίστασης», αλλά η θέση της κάμψης μπορεί επίσης να έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Προσθέτει ότι οι πλειόσαυροι θα μπορούσαν πιθανώς να είχαν ένα πιο υπομονετικό στυλ κυνηγού παρόμοιο με τους σημερινούς κροκόδειλους και τα φίδια.
«Έχουμε κάποιες ιδέες σχετικά με το γιατί είχαν μακριούς λαιμούς [αφορούσε κυρίως τη διατροφική στρατηγική] αλλά ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως πώς κινούνταν», εξηγεί η Troelsen. «Αυτά ήταν εξαιρετικά επιτυχημένα ζώα που υπήρχαν πριν 140 εκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν έχουμε κανένα εν ζωή ισοδύναμο να το συγκρίνουμε».
Διάφορες πιθανές θεωρίες υποδεικνύουν ότι οι πλειόσαυροι μπορεί να έχουν αναπτύξει μακριούς λαιμούς για να επεκτείνουν το φάσμα της διατροφής τους. Ακίνητοι στο βυθό της θάλασσας ή επέπλεαν στην επιφάνεια χρησιμοποιώντας το λαιμό τους για να κυνηγήσουν, μπορεί να ήταν σε θέση να γλιστρήσουν επάνω σε λεία πιο εύκολα, ή απλά ήταν πιο αποτελεσματικοί και γρήγοροι στη κινούμενη λεία.
Για τον έλεγχο των υδροδυναμικών επιπτώσεων της κάμψης του λαιμού, η Troelsen δημιούργησε ένα ψηφιακό 3D μοντέλο που βασίζεται σε ένα απλοποιημένο σχήμα του σώματος ενός πλειόσαυρου και χρησιμοποιεί την υπολογιστική ρευστοδυναμική για να απεικονίσει και να καθορίσει τον τρόπο κάμψης του αυχένα που επηρεάζει τη ροή του νερού γύρω από το ζώο.
Για τη βελτίωση αυτών των 3D μοντέλων για το μέλλον, η Troelsen θα πρέπει να ψάχνει σε απολιθώματα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σχήμα του λαιμού του πλειόσαυρου: «Περαιτέρω μελέτες θα περιλαμβάνουν ψηφιοποιημένο λαιμό σπονδύλων από τον πραγματικό πλειόσαυρο που θα μας επιτρέψει να έχουμε μια ακόμα πιο ρεαλιστική προσέγγιση."
Η Troelsen πιστεύει ότι αυτά και τα μελλοντικά αποτελέσματα θα παρέχουν βαθύτερες γνώσεις σχετικά με αυτή τη μυστηριώδη ομάδα θαλάσσιων ερπετών: «Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να ρίξουμε φως σχετικά με τις επιπτώσεις που έχει ένας τέτοιος μακρύς λαιμός και να μάθουμε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο ζωής και την εξελικτική ιστορία των πλειόσαυρων».
Γεωδίφης
Πηγή- Society for Experimental Biology
RSS Feed
