Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι ατμοσφαιρικοί επιστήμονες εξετάζοντας δορυφορικές εικόνες είχαν παρατηρήσει ένα ασυνήθιστο φαινόμενο στην Ανατολική Θάλασσα της Σιβηρίας. Κάθε λίγες εβδομάδες, υψηλά σύννεφα εμφανίζονταν στον ουρανό, μακριά από ένα μικρό νησί στο ρωσικό τμήμα της Αρκτικής.
Τα βραχύβια σύννεφα όχι μόνο απλώνονταν για εκατοντάδες χιλιόμετρα, αλλά επεκτείνονταν μακριά από την μία μόνο πλευρά του νησιού Bennett Island (Ostrov Bennetta).
Για 20 χρόνια, αυτά τα σύννεφα ήταν ένας γρίφος. Ήταν φυσικό αέριο μεθάνιο (παγωμένο ένυδρο αερίου, υδρίτης) που αναπηδούσε από τον πυθμένα της θάλασσας; Ή υπήρχε κάποια παράνομη στρατιωτική επιχείρηση-όπως δοκιμές οπλικών συστημάτων-σε εξέλιξη;
Όταν μια ρωσο-αμερικανική κοινή ερευνητική ομάδα πέταξε πάνω από την περιοχή το 1992, βρήκε μια απάντηση μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για τους μετεωρολόγους από τους στρατιωτικούς διοικητές. Τα σύννεφα σχηματίζονταν όταν η ροή του αέρα πάνω από το μικρό νησί ,μόνο στην μία πλευρά, έστελνε υγρό αέρα έως και υψηλότερα από το συνηθισμένο υψόμετρο.
Η Visible Infrared Imaging Radiometer Suite (VIIRS) στο δορυφόρο Suomi NPP συνέλαβε μια εικόνα του νησιού Bennett με στήλες από σύννεφα στις 14 Φεβρουαρίου 2013. Αντί για φυσικό χρώμα, η εικόνα είναι μία μεγάλου μήκους κύματος ,υπέρυθρη (θερμική) άποψη που απεικονίζει τη σχετική θερμότητα του νερού, τον πάγο και τον ανερχόμενο αέρα. Ψυχρότερες περιοχές (θάλασσα πάγου) εμφανίζονται με γκρι-λευκό, ενώ οι θερμότερες περιοχές (θάλασσα) είναι σκούρες. Το πιο λαμπρό λευκό είναι η στήλη από σύννεφο, όπως ο υγρός, ανερχόμενος αέρας ψύχεται σημαντικά από τους ψυχρούς ανέμους της Αρκτικής που είναι αρκετά κάτω από το 0 ° C του πάγου και του θαλάσσιου νερού . Κατά τον χρόνο που έγινε το πέρασμα του δορυφόρου , άνεμοι φυσούσαν με 10 έως 20 κόμβους (11 έως 23 μίλια ανά ώρα).
Το νησί Bennett βρίσκεται πολύ βόρεια του Αρκτικού Κύκλου (76,5 ° Βόρεια, 149 ° Ανατολικά), υψώνεται 420 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό το μικρό χτύπημα στο κατά τα άλλα επίπεδο και παγωμένο Αρκτικό Ωκεανό είναι αρκετό για να διαταράξει τη ροή του αέρα στην περιοχή. Όταν οι άνεμοι πνέουν από τα νοτιοανατολικά, ο υγρός αέρας κοντά στην επιφάνεια επεκτείνεται μέχρι την ατμόσφαιρα, η οποία είναι εξαιρετικά πολυεπίπεδη, ή στρωματοποιημένη. Το ''χτύπημα'' στο κατώτερο στρώμα μπορεί να δημιουργήσει κύματα που διαδίδονται επάνω σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Ο ανερχόμενος, υγρός αέρας φτάνει κρύος, ξηρός στα ανώτερα στρώματα και συμπυκνώνεται σε σύννεφο που σχηματίζουν κρυστάλλους πάγου περίπου τρία χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια.
Το φαινόμενο της Αρκτικής που προβλημάτισε επιστήμονες για σχεδόν 20 χρόνια έχει τελικά εξηγηθεί από μία ερευνητική αποστολή –υπό την καθοδήγηση ενός φυσικού του LBL - σε μια περιοχή που μέχρι πρόσφατα ήταν εκτός ορίων για τους Δυτικούς. Αυτό που πίστευαν ότι ήταν ένα τεράστιο νέφος αερίου μεθανίου, που ανάβλυζε από μια παγωμένη επιφάνεια κάτω από το πυθμένα του Ρωσικού Αρκτικού Ωκεανού, είναι απλά ένας ασυνήθιστος σχηματισμός νεφών.

Γεωδίφης

Πηγή-Παρατηρητήριο της Γης, NASA

Η επαρχία Madinah είναι μια επαρχία της Σαουδικής Αραβίας , που βρίσκεται στη δυτική πλευρά της χώρας, κατά μήκος της ακτής της Ερυθράς Θάλασσας . Έχει έκταση 151.990 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 1.777.973 (απογραφή του 2010), υποδιαιρείται σε επτά επαρχίες . Η πρωτεύουσά της είναι η ιερή πόλη της Μεδίνας . Άλλες πόλεις της επαρχίας είναι η Yanbu 'al Bahr και η Badr Hunayn . Η Mada'in Saleh , έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO .
Οι ερευνητές έχουν σχεδιάσει ένα νέο μοντέλο για την πρόβλεψη των πιο επικίνδυνων περιοχών της Al-Madinah, της δεύτερης ιερής πόλης του Ισλάμ, που βρίσκεται στο βόρειο άκρο ενός επικίνδυνου ηφαιστειακού πεδίου. Το μοντέλο θα μπορούσε να βελτιώσει την εκκένωση ,την οικοδόμηση και γενικά τον ευρύτερο σχεδιασμό της πόλης.
Αντλώντας στατιστικά στοιχεία και δεδομένα από μια σειρά επιστημονικών κλάδων, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ σχεδίασαν ένα νέο μοντέλο το οποίο έχει την δυνατότητα αξιολόγησης και πρόβλεψης . Αυτό το επιστημονικό εργαλείο είναι σε θέση να προ εκτιμήσει που είναι πιο πιθανό να συμβεί μία έκρηξη κατά μήκος ενός σημαντικού ρήγματος. Για την λειτουργία του μοντέλου, χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Harrat Rahat, ένα ηφαιστειακό πεδίο στη Σαουδική Αραβία. Χρησιμοποίησαν στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια των σεισμών του 2009 στην Harrat Lunayyir, μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα από το Al-Madinah. Μια αποτυχημένη έκρηξη του ηφαιστείου ξεκίνησε με πάνω από 30.000 σεισμούς στην περιοχή και οδήγησε το μάγμα κάτω από την Harrat Rahat.
Η συγκεκριμένη εκδήλωση ανάγκασε τους επιστήμονες να επανεξετάσουν τις θεωρίες σχετικά με το πώς μάγμα ταξιδεύει μέσα από τη γη. Η ανάλυση της ομάδας Όκλαντ έδειξε ότι η Al-Madinah, ο τόπος ταφής του προφήτη Μωάμεθ, διατρέχει υψηλό κίνδυνο από μια ηφαιστειακή έκρηξη. Η Al-Medinah κατοικείται από περίπου 1,2 εκ. ανθρώπους.''Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε βάλει μαζί όλα τα δεδομένα για να δούμε ακριβώς που βρίσκεται ο κίνδυνος. Η επόμενη έκρηξη είναι πιθανό να είναι κοντά στην πόλη είπε ένας από τους μελετητές. Το αεροδρόμιο του Al-Medinah χτίστηκε κοντά στην διέξοδο λάβας από την τελευταία έκρηξη του Harrat Rahat, που συνέβη το 1241 μ.χ. Ο ηφαιστειακός τομέας, και τα όρια του οποίου καθορίστηκαν από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Όκλαντ,διασχίζεται από δρόμους και διχοτομείται από έναν αγωγό πετρελαίου, και μια σιδηροδρομική γραμμή βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την επικίνδυνη ζώνη."Είναι πραγματικά δύσκολο να κάνουμε τους ανθρώπους να προσέχουν που κτίζουν. Αυτό το (μοντέλο) είναι ιδανικό για τους φορείς διαχείρισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Η ηφαιστειακή εκδήλωση του 2009 οδήγησε το μάγμα μέχρι μόλις δύο χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Όταν άρχισε το σμήνος σεισμών, επιστήμονες συνέρρεαν στην περιοχή για τη συλλογή δεδομένων σε πραγματικό χρόνο της εκδήλωσης. Αν και οι περισσότερες από τις εκρήξεις ήταν μικρές, άνοιξαν μια σχισμή 8 χιλιόμετρων, αναγκάζοντας 40.000 ανθρώπους να εκκενώσουν την περιοχή.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το http://blogs.agu.org/geospace

Από το 1954 έως το 2007, η μείωση κατά 40% των επιφανειακών παγετώνων , εξαφάνισε περίπου 20 km2 πάγου .Τα τελευταία χρόνια, η εντυπωσιακή επιτάχυνση της αποπαγετονοποίησης , από το 1954-1981 ήταν περίπου -0.24?km2/χρόνο ενώ από το 2003-2007 -0, 7 Km2/χρόνο. Μέχρι το 2100, ο μεγαλύτερος παγετώνας στις κοιλάδες των ιταλικών Άλπεων, ο παγετώνας Forni , έχει μειωθεί - σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα δεδομένα των ερευνητών – μόνο κατά το 5% του σημερινού όγκου του. Επιπλέον 36 αλπικές λίμνες, που βρίσκονταν ως επί το πλείστον κάτω από 2.500 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, εξαφανίστηκαν ενώ εμφανίστηκαν 22 νέες λίμνες πάνω από τα 2.900 μέτρα .
Αυτά είναι μερικά από τα δεδομένα του έργου Share Stelvio που παρουσιάστηκαν την Τετάρτη, 11 Δεκεμβρίου, την ημέρα που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είχε αφιερώσει στα βουνά, στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου. Στο ερευνητικό πρόγραμμα τριών ετών - που υποστηριζόταν από την Επιτοπή EvK2Cnr με τη συμβολή της Περιφέρειας της Λομβαρδίας και της Δν/σης Περιβάλλοντος της Λομβαρδίας - συμμετείχαν ερευνητές από τα τρία θεσμικά όργανα της CNR - ISAC, Ise και Irsa - και το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, το Καθολικό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Insubria Politecnico di Milano.
Το Share Stelvio είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα το οποίο προστέθηκε ως μέρος του Share, το διεθνές πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος σε μεγάλο υψόμετρο , που έχει ως στόχο να αναλύσει και να ποσοτικοποιήσει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον πάγο και το νερό στο Εθνικό Πάρκο Stelvio . Η έρευνα έχει να κάνει με παγετώνες, permafrost(μόνιμο πάγο), ρυάκια και λίμνες και στην σύνθεση της ατμόσφαιρας σε μεγάλα υψόμετρα στην περιοχή του εθνικού πάρκου της Λομβαρδίας
"Λαμβάνοντας υπόψη την έκταση και τα χαρακτηριστικά των παγετώνων που εξετάστηκαν, ένα μεγάλο μέρος των δεδομένων μπορεί να εφαρμοσθεί για το σύνολο των ιταλικών παγετώνων – λέει η Wilhelmina Diolaiuti , ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, του EvK2Cnr και επιστημονικός συντονιστής του έργου . Οι Άλπεις μπορεί να θεωρηθούν ως « δεξαμενές νερού », οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη συσσώρευση και την απελευθέρωση του πολύτιμου αυτού πόρου. Ο πάγος και το χιόνι είναι ένα θεμελιώδες σύστημα κράτησης του πρωτογενούς πόρου. Η μείωση των δεδομένων που παρατηρήθηκε στο Share Stelvio δείχνουν σαφώς ότι οι δεξαμενές του νερού αλλάζουν πάντα γρηγορότερα "
Άλλα στοιχεία με επίσης επιστημονικό ενδιαφέρον που προκύπτουν από την έρευνα που διεξάγεται σχετικά με το permafrost και τις προστατευόμενες περιοχές . Στο πέρασμα του Stelvio διεξήχθη μία διάτρηση με 235 μέτρα βάθος και η οποία ανίχνευσε μία θερμοκρασία κάτω από το μηδέν από την επιφάνεια προς τα κάτω . Πριν από αυτή την έρευνα υποθέταμε ότι το μέγιστο πάχος των μόνιμα παγωμένων εδαφών(permafrost) στις Άλπεις θα μπορούσε να είναι όχι περισσότερο από 100 μέτρα. Η «κρύα καρδιά» των Άλπεων βρίσκεται στην περιφέρεια της Λομβαρδίας και είναι ευτυχώς πιο βαθιά από ότι εθεωρείτο μέχρι σήμερα. Αργότερα διαπιστώθηκε, στο πάρκο, ένας κορμός δέντρου ηλικίας 4.000 χρόνων που μας επέτρεψε να ανακατασκευάσουμε το κλιματικό παρελθόν των παγετώνων περιοχής, και γενικότερα από ένα μεγάλο μέρος των νότιων Άλπεων.


Γεωδίφης με πληροφορίες από το geologi.info

Φωτογραφία -Ο παγετώνας Forni από το 1890 έως σήμερα

Τα κωπήποδα είναι μικρά (1-4mm) μαλακόστρακα με επιμήκη σώματα και μεγάλες κεραίες. Έχουν κυριαρχήσει το πλαγκτόν στο θαλάσσιο περιβάλλον και αυτός είναι ο λόγος που συχνά αποκαλούνται'' έντομα της θάλασσας''. Όπως και άλλα καρκινοειδή, έχουν ένα θωρακισμένο σκελετό - ένα σκληρό εξωτερικό περίβλημα που προστατεύει το μαλακό σώμα τους. Απορρίπτουν το δέρμα καθώς μεγαλώνουν, αφήνοντας πίσω τον παλιό εξωσκελετό τους. Όπως και πολλοί άλλοι οργανισμοί από τους οποίους αποτελείται το πλαγκτόν, τα κωπήποδα είναι συχνά σχεδόν διαφανή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό τα βοηθά να αποφύγουν τα αρπακτικά ζώα σε ένα περιβάλλον όπου είναι δύσκολο κάποιο να κρυφτεί.
Μην ξεγελιέστε από το μικρό μέγεθος τους, τα κωπήποδα είναι ένα ζωτικό μέρος της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας. Τα κωπήποδα είναι συνήθως το κυρίαρχο ζώο στο πλαγκτόν - στην πραγματικότητα, είναι το πιο άφθονο ζώο στον πλανήτη - και είναι η κύρια λεία πολλών μεγαλύτερων θαλάσσιων ζώων όπως τα ψάρια, οι μέδουσες και οι φάλαινες. Οι επιστήμονες έχουν από καιρό αναγνωρίσει τη σημασία τους στο θαλάσσιο οικοσύστημα, αλλά ενώ η αύξηση, η αναπαραγωγή και οι διατροφικές τους συνήθειες έχουν μελετηθεί καλά, υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε.
Ένα περίεργο φαινόμενο που έχει περιστασιακά αναφερθεί, αλλά δεν είναι καλά μελετημένο - είναι ότι τα ενήλικα θηλυκά κωπήποδα συχνά ξεπερνούν τα αρσενικά, μερικές φορές περισσότερο από 10 προς 1. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι προκαλεί αυτό, διότι μερικές φορές δεν υπάρχουν αρκετά αρσενικά για να γονιμοποιήσουν όλα τα θηλυκά. Αυτό περιορίζει την αύξηση του πληθυσμού, ακόμα και όταν όλοι οι άλλοι παράγοντες, όπως η αφθονία των τροφίμων,ευνοούν μια έκρηξη του πληθυσμού. Με τη σειρά του, αυτό περιορίζει τα κωπήποδα να είναι διαθέσιμα ως τροφή για τα ψάρια και τα άλλα αρπακτικά.
Γιατί είναι τόσο πολλά τα θηλυκά κωπήποδα; Κατ 'αρχάς, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι έχουν γεννηθεί ίσος αριθμός θηλυκών και αρσενικών . Αυτό ισχύει για τα περισσότερα είδη, για λόγους που εξηγούνται από τον εξελικτικό επιστήμονα Ronald Fisher στην ''γενετική θεωρία της φυσικής επιλογής '', που δημοσιεύθηκε το 1930.
Οι επιστήμονες ξεκίνησαν την έρευνα τους από ένα σενάριο ότι οι γεννήσεις αρσενικών είναι λιγότερο συχνές από ότι τα θηλυκά. Ένα νεογέννητο αρσενικό, τότε έχει καλύτερες προοπτικές ζευγαρώματος από ένα νεογέννητο θηλυκό, γιατί έχει περισσότερα θηλυκά για να διαλέξει. Τα αρσενικά βρίσκονται σε ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα με τα γονίδια που έχουν ,αφού προκαλούν περισσότερους αρσενικούς απογόνους. Αυτό σημαίνει ότι τα γονίδια για τα αρσενικά παράγουν τις προϋποθέσεις ώστε να εξαπλώνονται περισσότερο . Το πλεονέκτημα που συνδέεται με την παραγωγή των αρσενικών στη συνέχεια χάνεται, όπως η αναλογία των φύλων φθάνει σε ισορροπία.
Μια πρόσφατη μελέτη που εξετάζει την αναλογία των δύο φύλων ανήλικων και ενήλικων κωπήποδων έχει δείξει ότι αυτό ισχύει τόσο για τα κωπήποδα και για άλλα ζώα - η θηλυκή κυριαρχία εμφανίζεται μόνο στην ενήλικη ζωή, μετά την τελευταία έκδυση του εξωσκελετού. Τα νεότερα στάδια ανάπτυξης έχουν ίσες αναλογίες σεξ.
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα πρότυπο στο είδος της κυριαρχίας των θηλυκών κωπήποδων . Τα θηλυκά αυτών των συγκεκριμένων ειδών μπορούν να αποθηκεύσουν το σπέρμα. Αυτό μπορεί να έχει εξελιχθεί, λόγω της δυσκολίας να βρουν έναν σύντροφο στον τρισδιάστατο ωκεανό. Η ικανότητα να αποθηκεύουν σπέρμα αλλάζει το παιχνίδι με αποτέλεσμα το να ζευγαρωθεί ένα αρσενικό με ένα τέτοιο θηλυκό είναι πολύ ωφέλιμο για ένα αρσενικό. Μια επιτυχημένη αναπαραγωγική συνάντηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολλούς απογόνους, όλους με τα γονίδια του.
Παρατηρήσεις για το πώς συμπεριφέρονται αυτά τα κωπήποδα έχουν δείξει ότι αρσενικά και θηλυκά εμφανίζουν διαφορετικές συνήθειες στο κολύμπι. Τα θηλυκά κολυμπούν αργά, μόνο κινούνται γρήγορα στην τροφή, ενώ τα αρσενικά φαίνεται να αναζητούν διαρκώς για έναν σύντροφο. Στην πραγματικότητα, μια διαφορά 16-φορές σε ταχύτητα κολύμβησης μεταξύ αρσενικών και θηλυκών έχει αναφερθεί σε ορισμένα είδη. Ωστόσο, ενώ το κολύμπι γρηγορότερα μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα να βρει ένα θηλυκό, θα αυξήσει επίσης τον κίνδυνο μια σύγκρουσης με ένα αρπακτικό.
Έτσι, τα ελλείποντα αρσενικά χάνουν τη ζωή τους μέσω της θήρευσης, όσο αναζητούν για έναν σύντροφο; Δυστυχώς, είναι πιο περίπλοκο από αυτό, καθώς τα αρσενικά κωπήποδα αναπτύσσονται γρηγορότερα και φυσικά πεθαίνουν νωρίτερα. Ωστόσο, αφού οι επιστήμονες μελέτησαν την διάρκεια ζωής και τους ρυθμούς ανάπτυξης τους, πρότειναν ότι τα αρσενικά υποφέρουν από πολύ υψηλότερη θήρευση. Αυτό έδειξε ότι τα θαλάσσια αρπακτικά ζώα είναι υπεύθυνα για τον χαμό όλων των αρσενικών κωπήποδων.


Γεωδίφης με πληροφορίες από το planetearth.nerc.ac.uk

Φωτογραφία-Κωπήποδο