Μέχρι μόλις πριν από 30 χρόνια, το καναρίνι ήταν ένα σημαντικό μέρος της βρετανικής ιστορίας εξόρυξης.
Την ημέρα αυτή, το 1986, μια μεταλλευτική παράδοση που χρονολογείται από το 1911 τελείωσε: η χρήση των καναρινιών στα ορυχεία άνθρακα για την ανίχνευση μονοξειδίου του άνθρακα και άλλων τοξικών αερίων πριν βλάψουν τους ανθρώπους. Ο νέος σχεδιασμός από την κυβέρνηση καθιέρωνε την "ηλεκτρονική μύτη", έναν ανιχνευτή με μια ψηφιακή ανάγνωση, που θα αντικαταστούσε τα πουλιά.
Παρόλο τον τερματισμό της χρήσης των πτηνών για τον εντοπισμό του θανατηφόρου αερίου οι ανθρακωρύχοι υποδέχθηκαν την καινοτομία με ποικίλα συναισθήματα . "Ήταν τόσο ριζωμένη αυτή η πρακτική στην κουλτούρα, που οι ανθρακωρύχοι αναφέρουν ότι σφύριζαν στα πουλιά και τα καλόπιαναν καθώς εργάζονταν, αντιμετωπίζοντας τα ως κατοικίδια ζώα."
Εκείνη την εποχή, ήταν η τελευταία από τις πολλές απολύσεις στη βρετανική μεταλλευτική βιομηχανία, η οποία ήταν μια πηγή μεγάλης διαμάχης στη χώρα μέσω της δεκαετίας του 1980. Ένα πόνι [ένα αλογάκι που το χρησιμοποιούσαν συνήθως υπόγεια στα ορυχεία άνθρακα από τα μέσα του 18ου μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα] ήταν ένα ακόμη ζώο που κατέβαινε υπόγεια μαζί με τους ανθρακωρύχους για να μεταφέρει άνθρακα, επίσης σταδιακά σταμάτησαε. Το τελευταίο από αυτά αποσύρθηκε το 1999, έγραψε ο Clare Garner για την Independent.
Η ιδέα της χρησιμοποίησης καναρινιών πιστώνεται στον John Scott Haldane, γνωστός από ορισμένους ως "ο πατέρας της θεραπείας οξυγόνου." Η έρευνά του σχετικά με το μονοξείδιο του άνθρακα τον οδήγησε να προτείνει την χρήση των πουλιών. Πρότεινε τη χρήση ενός είδους φρουρού: ένα ζώο πιο ευαίσθητο στο άχρωμο, άοσμο μονοξείδιο του άνθρακα και άλλα δηλητηριώδη αέρια από τον άνθρωπο. Αν το ζώο ασθενούσε ή πέθαινε, θα προειδοποιούσε τους ανθρακωρύχους ότι βρίσκονται σε κίνδυνο και ότι θα έπρεπε να εκκενώσουν το ορυχείο.
Γιατί ένα καναρίνι του Haldane ήταν η προτεινόμενη λύση; Καναρίνια, όπως και άλλα πτηνά, είναι καλοί πρώιμοι ανιχνευτές μονοξειδίου του άνθρακα επειδή είναι ευάλωτα σε αερομεταφερόμενα δηλητήρια. Επειδή χρειάζονται τεράστιες ποσότητες οξυγόνου για να μπορέσουν να πετάξουν σε ύψος και η ανατομία τους επιτρέπει να πάρουν αρκετή δόση του οξυγόνου όταν εισπνέουν και μια άλλη όταν εκπνέουν. Σε σχέση με τα ποντίκια ή άλλα εύκολα μεταφερόμενα ζώα που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί από τους ανθρακωρύχους, παίρνουν μια διπλή δόση του αέρα και ο αέρας μπορεί να περιέχει δηλητήρια , οπότε οι ανθρακωρύχοι ήταν σε θέση να πάρουν μία γρήγορη προειδοποίηση.
Η Βρετανία δεν ήταν το μόνο μέρος που είχε υιοθετήσει την πρόταση του Haldane. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς χρησιμοποιούσαν καναρίνια. Οι ανθρακωρύχοι που κρατούν τα πουλιά σε μικρά κλουβιά και επιστρέφουν από την σκηνή της έκρηξης με ένα καναρίνι σε ειδικό κλουβί έχουν αποτυπωθεί σε πολλές φωτογραφίες.
Ο σύγχρονος ανιχνευτής διοξειδίου του άνθρακα είναι σίγουρα μία λιγότερο ρομαντική εικόνα από ένα καναρίνι σε ένα κλουβί . Θυμόμαστε το καναρίνι, όμως, είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε έναν κόσμο εξόρυξης άνθρακα που δεν υπάρχει πια.
Γεωδίφης
Πηγές-smithsonian.com,BBC
Την ημέρα αυτή, το 1986, μια μεταλλευτική παράδοση που χρονολογείται από το 1911 τελείωσε: η χρήση των καναρινιών στα ορυχεία άνθρακα για την ανίχνευση μονοξειδίου του άνθρακα και άλλων τοξικών αερίων πριν βλάψουν τους ανθρώπους. Ο νέος σχεδιασμός από την κυβέρνηση καθιέρωνε την "ηλεκτρονική μύτη", έναν ανιχνευτή με μια ψηφιακή ανάγνωση, που θα αντικαταστούσε τα πουλιά.
Παρόλο τον τερματισμό της χρήσης των πτηνών για τον εντοπισμό του θανατηφόρου αερίου οι ανθρακωρύχοι υποδέχθηκαν την καινοτομία με ποικίλα συναισθήματα . "Ήταν τόσο ριζωμένη αυτή η πρακτική στην κουλτούρα, που οι ανθρακωρύχοι αναφέρουν ότι σφύριζαν στα πουλιά και τα καλόπιαναν καθώς εργάζονταν, αντιμετωπίζοντας τα ως κατοικίδια ζώα."
Εκείνη την εποχή, ήταν η τελευταία από τις πολλές απολύσεις στη βρετανική μεταλλευτική βιομηχανία, η οποία ήταν μια πηγή μεγάλης διαμάχης στη χώρα μέσω της δεκαετίας του 1980. Ένα πόνι [ένα αλογάκι που το χρησιμοποιούσαν συνήθως υπόγεια στα ορυχεία άνθρακα από τα μέσα του 18ου μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα] ήταν ένα ακόμη ζώο που κατέβαινε υπόγεια μαζί με τους ανθρακωρύχους για να μεταφέρει άνθρακα, επίσης σταδιακά σταμάτησαε. Το τελευταίο από αυτά αποσύρθηκε το 1999, έγραψε ο Clare Garner για την Independent.
Η ιδέα της χρησιμοποίησης καναρινιών πιστώνεται στον John Scott Haldane, γνωστός από ορισμένους ως "ο πατέρας της θεραπείας οξυγόνου." Η έρευνά του σχετικά με το μονοξείδιο του άνθρακα τον οδήγησε να προτείνει την χρήση των πουλιών. Πρότεινε τη χρήση ενός είδους φρουρού: ένα ζώο πιο ευαίσθητο στο άχρωμο, άοσμο μονοξείδιο του άνθρακα και άλλα δηλητηριώδη αέρια από τον άνθρωπο. Αν το ζώο ασθενούσε ή πέθαινε, θα προειδοποιούσε τους ανθρακωρύχους ότι βρίσκονται σε κίνδυνο και ότι θα έπρεπε να εκκενώσουν το ορυχείο.
Γιατί ένα καναρίνι του Haldane ήταν η προτεινόμενη λύση; Καναρίνια, όπως και άλλα πτηνά, είναι καλοί πρώιμοι ανιχνευτές μονοξειδίου του άνθρακα επειδή είναι ευάλωτα σε αερομεταφερόμενα δηλητήρια. Επειδή χρειάζονται τεράστιες ποσότητες οξυγόνου για να μπορέσουν να πετάξουν σε ύψος και η ανατομία τους επιτρέπει να πάρουν αρκετή δόση του οξυγόνου όταν εισπνέουν και μια άλλη όταν εκπνέουν. Σε σχέση με τα ποντίκια ή άλλα εύκολα μεταφερόμενα ζώα που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί από τους ανθρακωρύχους, παίρνουν μια διπλή δόση του αέρα και ο αέρας μπορεί να περιέχει δηλητήρια , οπότε οι ανθρακωρύχοι ήταν σε θέση να πάρουν μία γρήγορη προειδοποίηση.
Η Βρετανία δεν ήταν το μόνο μέρος που είχε υιοθετήσει την πρόταση του Haldane. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς χρησιμοποιούσαν καναρίνια. Οι ανθρακωρύχοι που κρατούν τα πουλιά σε μικρά κλουβιά και επιστρέφουν από την σκηνή της έκρηξης με ένα καναρίνι σε ειδικό κλουβί έχουν αποτυπωθεί σε πολλές φωτογραφίες.
Ο σύγχρονος ανιχνευτής διοξειδίου του άνθρακα είναι σίγουρα μία λιγότερο ρομαντική εικόνα από ένα καναρίνι σε ένα κλουβί . Θυμόμαστε το καναρίνι, όμως, είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε έναν κόσμο εξόρυξης άνθρακα που δεν υπάρχει πια.
Γεωδίφης
Πηγές-smithsonian.com,BBC
RSS Feed
