Περίπου 7 ή 8 εκατομμύρια χρόνια πριν, το κλίμα της γης υποβλήθηκε σε μια δραματική εκδήλωση ψύξης η οποία μείωσε τις θερμοκρασίες της γης και των ωκεανών. Η ανάπτυξη του φύλλου πάγου της Ανταρκτικής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οδήγησε σε δραματική πτώση της στάθμης της θάλασσας, συμπεριλαμβανομένης της Μεσόγειου Θάλασσας.
Ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών της στάθμης της θάλασσας στη Μεσόγειο, οι πηγές διαθέσιμου νερού σε κοντινές ηπείρους όπως η Αφρική ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Έτσι,η εκτεταμένη υγρασία, εξαρτώμενη από τα δάση αυτών των ηπείρων,μειώθηκε όπως στέγνωναν οι πηγές νερού. Αυτή η στροφή προς λιγότερο πυκνά δάση μπορεί να ήταν η κινητήρια δύναμη για τη δίποδη εξέλιξη των Ανθρωπίνων .Το φύλο Ανθρωπίνοι διαχωρίζεται σε δύο υποφύλα: Τα Ανθρωπίνια (Hominina - είδη του γένους homo και των συγγενικών του και τα Panina (είδη του γένους Pan).Μέσω σύγκρισης δειγμάτων DNA, οι επιστήμονες συμπέραναν άτι ο διαχωρισμός Pan/Homo έγινε πριν περίπου 5,4 με 6,3 εκατομμύρια χρόνια, ύστερα από μία ασυνήθιστη διαδικασία ειδογένεσης που κράτησε περισσότερο από 4 εκατομμύρια χρόνια.
Πρόσφατες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι πρώτοι πρόγονοι του ανθρώπου πιθανότατα ζούσαν σε κάποιο είδος δασικών ενδιαιτημάτων, ίσως δασικές εκτάσεις σαβάνας. Η αναρρίχηση σε δέντρα για αναζήτηση τροφής ή για να ξεφύγουν από τους θηρευτές ήταν μια κοινή συμπεριφορά για τους οργανισμούς που ζούσαν σε δασικές εκτάσεις ή δασικό περιβάλλον, και είναι πιθανό ότι οι πρόωροι δίποδες πρόγονοι διατήρησαν χαρακτηριστικά (δηλαδή, μακριά χέρια, και καμπυλωτά δάχτυλα των χεριών και των ποδιών), που προσαρμόστηκαν για δενδρόβια μετακίνηση. Στην πραγματικότητα, ορισμένα από τα πρώτα απολιθώματα ανθρωποειδών παρουσιάζουν μορφολογικές προσαρμογές που οδηγούν σε δέντρο-αναρρίχηση .
Αν η δίποδη βάδιση είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά για τους Ανθρωπίνους, τότε τα δίποδα χαρακτηριστικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουμε την πρώτη εμφάνιση των ανθρωποειδών. Για να το θέσουμε διαφορετικά, αν και στοιχεία του DNA δείχνουν ότι οι πίθηκοι και άνθρωποι μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο κάποια στιγμή μεταξύ 7 και 8 εκ.χρόνια πριν, τα χαρακτηριστικά αυτού του κοινού προγόνου παραμένουν ακόμα για συζήτηση.
Η αναγνώριση των πρώιμων δίποδων στο αρχείο των απολιθωμάτων μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό αυτού το κοινού προγόνου, ή ίσως μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε τι χαρακτήρες θα πρέπει να αναμένουμε σε αυτό το πρόγονο. Ως εκ τούτου, η κατανόηση της εξέλιξης της δίποδης βάδισης παραμένει μια σημαντική μελέτη στην ιστορία της ανθρώπινης προέλευσης. Ως εκ τούτου η δίποδη βάδιση, η γεωλογική ηλικία, τα απολιθώματα και τα κλιματικά δεδομένα είναι σημαντικά σε αυτή την έρευνα.
Ο βιπεδαλισμός αναφέρεται ως η κίνηση(π.χ., το περπάτημα, το τρέξιμο, κλπ) σε 2 πόδια. Δεν είναι ασυνήθιστο να δείτε ζώα που στέκονται ή να περπατάνε σε 2 πόδια, αλλά μόνο λίγα ζώα ασκούν δίποδη βάδιση ιδίως κατά την μετακίνηση τους. Τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των χιμπατζήδων και γοριλών, που αναλαμβάνουν δίποδη βάδιση σε προσωρινή βάση, προκειμένου να εκτελέσουν μια συγκεκριμένη λειτουργία, ασκούν μια μορφή μετακίνησης που ονομάζεται προαιρετική δίποδη βάδιση. Για παράδειγμα, τα χταπόδια κάποια στιγμή περπατούσαν στα δύο πόδια για να προστατευθούν από τα αρπακτικά ζώα. Τα 6 από 8 άκρα των χταποδιών πάνω από το κεφάλι τους, προϊδεάζουν το σχήμα ενός φυτού να παρασύρεται, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί τα 2 υπόλοιπα άκρα κυριολεκτικά με τα πόδια. Όσο για τα τετράποδα (ζώα που κινούνται σε τέσσερα άκρα), δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε μία αντιλόπη να στέκεται στα 2 οπίσθια άκρα τους, ενώ οι ίδιες στηρίζονται στα πρόσθια τους, όταν αναζητά τροφή σε ψηλά κλαδιά. Οι χιμπατζήδες έχουν παρατηρηθεί στα 2 πόδια τους όταν θέλουν να μεταφέρουν τα πράγματα με τα χέρια τους.
Η συνήθης δίποδη βάδιση, ή υποχρεωτικά δίποδη βάδιση, είναι σπάνια στον πλανήτη μας. Αυτή είναι η μορφή βιπεδαλισμού που θεωρούμε κανονική (δηλαδή τη συνήθη) ως μέσο μετακίνησης. Σήμερα, πολύ λίγα θηλαστικά (π.χ., άνθρωποι και τα καγκουρό) αποδεικνύουν τη συνήθη δίποδη βάδιση. Ωστόσο, πολλοί πρώιμοι Ανθρωπίνοι (δηλαδή, ο σύγχρονος άνθρωπος και όλα τα συγγενικά δίποδα του) δείχνουν έναν συνδυασμό πρωτόγονων και νέων προσαρμογών που προτείνουν ότι τα είδη κάποια στιγμή χρησιμοποιούσαν τον βιπεδαλισμό [δίποδη βάδιση], αλλά εξακολουθούσαν να έχουν δενδρόβια συμπεριφορά.
Το απολιθωμένο αρχείο προσφέρει ενδείξεις ως προς την προέλευση του βιπεδαλισμού, η οποία με τη σειρά του μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τα προγονικά είδη στους σύγχρονους ανθρώπους. Μία από τις πλουσιότερες πηγές πρώιμου βιπεδαλισμού βρίσκεται στον Australopithecus afarensis, ένα είδος που ζούσε μεταξύ περίπου 4 και 2,8 εκ.χρόνια πριν. Το A. afarensis postcrania βρέθηκε στην Κένυα, κατά πάσα πιθανότητα έζησε σε μια δασική σαβάνα-εμφανίζει σαφώς τη μορφολογία του ισχίου, του γόνατος και του ποδιού που διακρίνεται από τον βιπεδαλισμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.efossils.org/
Ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών της στάθμης της θάλασσας στη Μεσόγειο, οι πηγές διαθέσιμου νερού σε κοντινές ηπείρους όπως η Αφρική ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Έτσι,η εκτεταμένη υγρασία, εξαρτώμενη από τα δάση αυτών των ηπείρων,μειώθηκε όπως στέγνωναν οι πηγές νερού. Αυτή η στροφή προς λιγότερο πυκνά δάση μπορεί να ήταν η κινητήρια δύναμη για τη δίποδη εξέλιξη των Ανθρωπίνων .Το φύλο Ανθρωπίνοι διαχωρίζεται σε δύο υποφύλα: Τα Ανθρωπίνια (Hominina - είδη του γένους homo και των συγγενικών του και τα Panina (είδη του γένους Pan).Μέσω σύγκρισης δειγμάτων DNA, οι επιστήμονες συμπέραναν άτι ο διαχωρισμός Pan/Homo έγινε πριν περίπου 5,4 με 6,3 εκατομμύρια χρόνια, ύστερα από μία ασυνήθιστη διαδικασία ειδογένεσης που κράτησε περισσότερο από 4 εκατομμύρια χρόνια.
Πρόσφατες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι πρώτοι πρόγονοι του ανθρώπου πιθανότατα ζούσαν σε κάποιο είδος δασικών ενδιαιτημάτων, ίσως δασικές εκτάσεις σαβάνας. Η αναρρίχηση σε δέντρα για αναζήτηση τροφής ή για να ξεφύγουν από τους θηρευτές ήταν μια κοινή συμπεριφορά για τους οργανισμούς που ζούσαν σε δασικές εκτάσεις ή δασικό περιβάλλον, και είναι πιθανό ότι οι πρόωροι δίποδες πρόγονοι διατήρησαν χαρακτηριστικά (δηλαδή, μακριά χέρια, και καμπυλωτά δάχτυλα των χεριών και των ποδιών), που προσαρμόστηκαν για δενδρόβια μετακίνηση. Στην πραγματικότητα, ορισμένα από τα πρώτα απολιθώματα ανθρωποειδών παρουσιάζουν μορφολογικές προσαρμογές που οδηγούν σε δέντρο-αναρρίχηση .
Αν η δίποδη βάδιση είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά για τους Ανθρωπίνους, τότε τα δίποδα χαρακτηριστικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εντοπίσουμε την πρώτη εμφάνιση των ανθρωποειδών. Για να το θέσουμε διαφορετικά, αν και στοιχεία του DNA δείχνουν ότι οι πίθηκοι και άνθρωποι μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο κάποια στιγμή μεταξύ 7 και 8 εκ.χρόνια πριν, τα χαρακτηριστικά αυτού του κοινού προγόνου παραμένουν ακόμα για συζήτηση.
Η αναγνώριση των πρώιμων δίποδων στο αρχείο των απολιθωμάτων μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό αυτού το κοινού προγόνου, ή ίσως μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε τι χαρακτήρες θα πρέπει να αναμένουμε σε αυτό το πρόγονο. Ως εκ τούτου, η κατανόηση της εξέλιξης της δίποδης βάδισης παραμένει μια σημαντική μελέτη στην ιστορία της ανθρώπινης προέλευσης. Ως εκ τούτου η δίποδη βάδιση, η γεωλογική ηλικία, τα απολιθώματα και τα κλιματικά δεδομένα είναι σημαντικά σε αυτή την έρευνα.
Ο βιπεδαλισμός αναφέρεται ως η κίνηση(π.χ., το περπάτημα, το τρέξιμο, κλπ) σε 2 πόδια. Δεν είναι ασυνήθιστο να δείτε ζώα που στέκονται ή να περπατάνε σε 2 πόδια, αλλά μόνο λίγα ζώα ασκούν δίποδη βάδιση ιδίως κατά την μετακίνηση τους. Τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των χιμπατζήδων και γοριλών, που αναλαμβάνουν δίποδη βάδιση σε προσωρινή βάση, προκειμένου να εκτελέσουν μια συγκεκριμένη λειτουργία, ασκούν μια μορφή μετακίνησης που ονομάζεται προαιρετική δίποδη βάδιση. Για παράδειγμα, τα χταπόδια κάποια στιγμή περπατούσαν στα δύο πόδια για να προστατευθούν από τα αρπακτικά ζώα. Τα 6 από 8 άκρα των χταποδιών πάνω από το κεφάλι τους, προϊδεάζουν το σχήμα ενός φυτού να παρασύρεται, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί τα 2 υπόλοιπα άκρα κυριολεκτικά με τα πόδια. Όσο για τα τετράποδα (ζώα που κινούνται σε τέσσερα άκρα), δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε μία αντιλόπη να στέκεται στα 2 οπίσθια άκρα τους, ενώ οι ίδιες στηρίζονται στα πρόσθια τους, όταν αναζητά τροφή σε ψηλά κλαδιά. Οι χιμπατζήδες έχουν παρατηρηθεί στα 2 πόδια τους όταν θέλουν να μεταφέρουν τα πράγματα με τα χέρια τους.
Η συνήθης δίποδη βάδιση, ή υποχρεωτικά δίποδη βάδιση, είναι σπάνια στον πλανήτη μας. Αυτή είναι η μορφή βιπεδαλισμού που θεωρούμε κανονική (δηλαδή τη συνήθη) ως μέσο μετακίνησης. Σήμερα, πολύ λίγα θηλαστικά (π.χ., άνθρωποι και τα καγκουρό) αποδεικνύουν τη συνήθη δίποδη βάδιση. Ωστόσο, πολλοί πρώιμοι Ανθρωπίνοι (δηλαδή, ο σύγχρονος άνθρωπος και όλα τα συγγενικά δίποδα του) δείχνουν έναν συνδυασμό πρωτόγονων και νέων προσαρμογών που προτείνουν ότι τα είδη κάποια στιγμή χρησιμοποιούσαν τον βιπεδαλισμό [δίποδη βάδιση], αλλά εξακολουθούσαν να έχουν δενδρόβια συμπεριφορά.
Το απολιθωμένο αρχείο προσφέρει ενδείξεις ως προς την προέλευση του βιπεδαλισμού, η οποία με τη σειρά του μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τα προγονικά είδη στους σύγχρονους ανθρώπους. Μία από τις πλουσιότερες πηγές πρώιμου βιπεδαλισμού βρίσκεται στον Australopithecus afarensis, ένα είδος που ζούσε μεταξύ περίπου 4 και 2,8 εκ.χρόνια πριν. Το A. afarensis postcrania βρέθηκε στην Κένυα, κατά πάσα πιθανότητα έζησε σε μια δασική σαβάνα-εμφανίζει σαφώς τη μορφολογία του ισχίου, του γόνατος και του ποδιού που διακρίνεται από τον βιπεδαλισμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.efossils.org/
RSS Feed
