Ο 19ος αιώνας ήταν η «χρυσή εποχή» της Γεωλογίας. Η Βιομηχανική Επανάσταση και οι ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου εγκαινίασαν μια νέα περίοδο στην έρευνα.Οι δραστηριότητες στα λατομεία και στα τεχνικά έργα αποκάλυψαν νέα ιζηματογενή στρώματα και απολιθώματα. Έτσι, η έννοια της αρχαίας Γης έγινε μέρος της δημόσιας σκέψης της κατανόησης και των επιστημών και επηρέασε την διεισδυτικότητα στον γεωλογικό κόσμο. Η πιο δημοφιλής πτυχή της γεωλογίας ήταν η συλλογή απολιθωμάτων και των ορυκτών κατά τον 19ο αιώνα, συχνά θεωρείτο ως το άθλημα των κυρίων, αλλά στην πραγματικότητα, ήταν ένα «σπορ» για όλους(Buckland, 2013).
Οι γυναίκες ήταν ελεύθερες να λαμβάνουν μέρος στη συλλογή απολιθωμάτων και δειγμάτων από ορυκτά, και είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν διαλέξεις, αλλά δεν μπορούσαν να συμμετέχουν σε επιστημονικές έρευνες.
Από το 1828, η Μαρία Άνινγκ (21 Μάη 1799 - 9 Μάρτη 1847) είχε στην κατοχή της συλλογή απολιθωμάτων από το Lyme Regis για τουλάχιστον 17 χρόνια. Ο πατέρας της ήταν ξυλουργός και ερασιτέχνης συλλέκτης απολιθωμάτων , έχασε τη ζωή του όταν η Μαρία ήταν 11 χρονών. Είχε εκπαιδεύσει την Μαρία και τον αδελφό της Ιωσήφ για το πώς να ψάχνουν «καθαρά» απολιθώματα. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η Μαρία και ο Ιωσήφ χρησιμοποιούσαν αυτές τις δεξιότητες για να ψάχνουν απολιθώματα στις κοντινές περιοχές. Η πηγή των απολιθωμάτων τους ήταν τα παράκτια βράχια γύρω από το Lyme Regis, μία από τις πλουσιότερες περιοχές σε απολιθώματα στην Αγγλία και μέρος ενός γεωλογικού σχηματισμού γνωστού ως Blue Lias.
Τον Δεκέμβριο του 1828, η Μαρία βρήκε την πρώτο σκελετό από πτερόσαυρο εκτός Γερμανίας. Ο πρώτη πτερόσαυρος περιγράφεται από τον Collini το 1784, ονομάστηκε Pterodactylus antiquus . Ο δεύτερος ολότυπος ανακαλύφθηκε το 1812 και ονομάστηκε Ornithocephalus brevirostris .Ο William Buckland έκανε την ανακοίνωση της ανακάλυψης της Μαίρης στη Γεωλογική Εταιρεία του Λονδίνου και το όνομα Pterodactylus macronyx δόθηκε για τα μεγάλα νύχια του. Το ζώο είχε άνοιγμα φτερών περίπου 1,4 μέτρα, με μια επιμήκη ουρά. Το δείγμα είχε δύο φορές το μέγεθος του Pterodactylus antiquus .
Το κρανίο του δείγματος της Άνινγκ δεν είχε ανακαλυφθεί, αλλά ο Buckland σκέφτηκε ότι το τμήμα της γνάθου στη συλλογή του Philpot του Lyme ανήκε σε πτερόσαυρο. Στη δεκαετία του 1850, ένα άλλο δείγμα βρέθηκε, αυτή τη φορά με ένα κρανίο στην Lyme και ένα άλλο κρανίο βρέθηκε αργότερα. Τα κρανία των πτερόσαυρων του Lyme Regis δεν είχαν καμία ομοιότητα με εκείνα του βρέθηκαν στον ασβεστόλιθο Solnhofen στη Γερμανία, οπότε ο Richard Owen τα αποκάλεσε με ένα νέο γενικό όνομα Dimorphodon (Martill, 2013).
Το 1829 ο αιδεσιμότατος George Howman ζωγράφισε για πρώτη φορά έναν πτερόσαυρο. Η υδατογραφία ενσωματώνει επίσης ένα ερειπωμένο κάστρο και ένα πλοίο, αλλά εκπληκτικά προβλέπει τις πτυχές της ανατομίας των πτερόσαυρων αν και δεν είχαν έλθει στο φως απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες αργότερα. Για παράδειγμα, ο πρώτος πτερόσαυρος με ένα διατηρημένο λοφίο στο κεφάλι δεν είχε περιγραφεί μέχρι το 1876. Το ζώο ζωγραφισμένο από το Howman είχε ένα επίμηκες κεφάλι με μικρά, φαρδιά δόντια - ακριβώς όπως εκείνα του Pterodactylus antiquus που περιγράφονται από τον Collini. Ωστόσο, η απεικόνιση των φτερών του Howman ήταν εσφαλμένη εκτός από την παρουσία μιας μεμβρανώδους επιφάνειας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υδατογραφία από τον Howman επρόκειτο να εκπροσωπεί τον Pterodactylus που ανακαλύφθηκε από την Μαίρη Άνινγκ. Μια ετικέτα στο πίσω μέρος του έργου έχει ως εξής: «Από τον Revd .Howman από τον λογαριασμό [του Burckhardt] από ένα ιπτάμενο δράκο που βρέθηκε στην Lyme Regis που υποτίθεται ότι ήταν νυκτόβιο».
Στα νεότερα χρόνια της, η Mary Άνινγκ είχε υποστεί κάποια σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο Henry De la Beche την βοήθησε κατά τη διάρκεια αυτών των σκληρών χρόνων. Επίσης ο William Buckland έπεισε τη Βρετανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης και της βρετανικής κυβέρνησης για τη χορήγηση της προσόδου των £ 25, σε αντάλλαγμα για την συνεισφορά της στην επιστήμη της γεωλογίας.
Η Ανινγκ θεωρείται κορυφή στον τομέα της παλαιοντολογίας, απεβίωσε το 1847 σε ηλικία 47 ετών. Τα απολιθώματα και όλα τα ευρήματα της όταν μπήκαν στα μουσεία έδωσαν τη δυνατότητα στον κόσμο γνωρίσει το άγνωστο παρελθόν του πλανήτη. Θεωρείται κορυφή στον τομέα της παλαιοντολογίας.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2. Letters from Gondwana, blog
Οι γυναίκες ήταν ελεύθερες να λαμβάνουν μέρος στη συλλογή απολιθωμάτων και δειγμάτων από ορυκτά, και είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν διαλέξεις, αλλά δεν μπορούσαν να συμμετέχουν σε επιστημονικές έρευνες.
Από το 1828, η Μαρία Άνινγκ (21 Μάη 1799 - 9 Μάρτη 1847) είχε στην κατοχή της συλλογή απολιθωμάτων από το Lyme Regis για τουλάχιστον 17 χρόνια. Ο πατέρας της ήταν ξυλουργός και ερασιτέχνης συλλέκτης απολιθωμάτων , έχασε τη ζωή του όταν η Μαρία ήταν 11 χρονών. Είχε εκπαιδεύσει την Μαρία και τον αδελφό της Ιωσήφ για το πώς να ψάχνουν «καθαρά» απολιθώματα. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η Μαρία και ο Ιωσήφ χρησιμοποιούσαν αυτές τις δεξιότητες για να ψάχνουν απολιθώματα στις κοντινές περιοχές. Η πηγή των απολιθωμάτων τους ήταν τα παράκτια βράχια γύρω από το Lyme Regis, μία από τις πλουσιότερες περιοχές σε απολιθώματα στην Αγγλία και μέρος ενός γεωλογικού σχηματισμού γνωστού ως Blue Lias.
Τον Δεκέμβριο του 1828, η Μαρία βρήκε την πρώτο σκελετό από πτερόσαυρο εκτός Γερμανίας. Ο πρώτη πτερόσαυρος περιγράφεται από τον Collini το 1784, ονομάστηκε Pterodactylus antiquus . Ο δεύτερος ολότυπος ανακαλύφθηκε το 1812 και ονομάστηκε Ornithocephalus brevirostris .Ο William Buckland έκανε την ανακοίνωση της ανακάλυψης της Μαίρης στη Γεωλογική Εταιρεία του Λονδίνου και το όνομα Pterodactylus macronyx δόθηκε για τα μεγάλα νύχια του. Το ζώο είχε άνοιγμα φτερών περίπου 1,4 μέτρα, με μια επιμήκη ουρά. Το δείγμα είχε δύο φορές το μέγεθος του Pterodactylus antiquus .
Το κρανίο του δείγματος της Άνινγκ δεν είχε ανακαλυφθεί, αλλά ο Buckland σκέφτηκε ότι το τμήμα της γνάθου στη συλλογή του Philpot του Lyme ανήκε σε πτερόσαυρο. Στη δεκαετία του 1850, ένα άλλο δείγμα βρέθηκε, αυτή τη φορά με ένα κρανίο στην Lyme και ένα άλλο κρανίο βρέθηκε αργότερα. Τα κρανία των πτερόσαυρων του Lyme Regis δεν είχαν καμία ομοιότητα με εκείνα του βρέθηκαν στον ασβεστόλιθο Solnhofen στη Γερμανία, οπότε ο Richard Owen τα αποκάλεσε με ένα νέο γενικό όνομα Dimorphodon (Martill, 2013).
Το 1829 ο αιδεσιμότατος George Howman ζωγράφισε για πρώτη φορά έναν πτερόσαυρο. Η υδατογραφία ενσωματώνει επίσης ένα ερειπωμένο κάστρο και ένα πλοίο, αλλά εκπληκτικά προβλέπει τις πτυχές της ανατομίας των πτερόσαυρων αν και δεν είχαν έλθει στο φως απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες αργότερα. Για παράδειγμα, ο πρώτος πτερόσαυρος με ένα διατηρημένο λοφίο στο κεφάλι δεν είχε περιγραφεί μέχρι το 1876. Το ζώο ζωγραφισμένο από το Howman είχε ένα επίμηκες κεφάλι με μικρά, φαρδιά δόντια - ακριβώς όπως εκείνα του Pterodactylus antiquus που περιγράφονται από τον Collini. Ωστόσο, η απεικόνιση των φτερών του Howman ήταν εσφαλμένη εκτός από την παρουσία μιας μεμβρανώδους επιφάνειας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υδατογραφία από τον Howman επρόκειτο να εκπροσωπεί τον Pterodactylus που ανακαλύφθηκε από την Μαίρη Άνινγκ. Μια ετικέτα στο πίσω μέρος του έργου έχει ως εξής: «Από τον Revd .Howman από τον λογαριασμό [του Burckhardt] από ένα ιπτάμενο δράκο που βρέθηκε στην Lyme Regis που υποτίθεται ότι ήταν νυκτόβιο».
Στα νεότερα χρόνια της, η Mary Άνινγκ είχε υποστεί κάποια σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο Henry De la Beche την βοήθησε κατά τη διάρκεια αυτών των σκληρών χρόνων. Επίσης ο William Buckland έπεισε τη Βρετανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης και της βρετανικής κυβέρνησης για τη χορήγηση της προσόδου των £ 25, σε αντάλλαγμα για την συνεισφορά της στην επιστήμη της γεωλογίας.
Η Ανινγκ θεωρείται κορυφή στον τομέα της παλαιοντολογίας, απεβίωσε το 1847 σε ηλικία 47 ετών. Τα απολιθώματα και όλα τα ευρήματα της όταν μπήκαν στα μουσεία έδωσαν τη δυνατότητα στον κόσμο γνωρίσει το άγνωστο παρελθόν του πλανήτη. Θεωρείται κορυφή στον τομέα της παλαιοντολογίας.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2. Letters from Gondwana, blog
RSS Feed
