Η Λίμνη-κρατήρας του Ilopango (72 km2) είναι ηφαιστειακή καλντέρα στο κεντρικό Ελ Σαλβαδόρ.Μια τεράστια έκρηξη του ηφαιστείου μπορεί να προκάλεσε παγκόσμια ψύξη του κλίματος το 536 π.Χ. Η καλντέρα κατέρρευσε κάπου μεταξύ 410 και 535 μ.Χ. (με βάση την χρονολόγηση της ζωής των φυτών που έχουν άμεση σχέση με την έκρηξη), προκάλεσε εκτεταμένες ροές πυροκλαστικών και κατέστρεψε πόλεις των Μάγια.
Στο πέρασμα των αιώνων, η δημιουργία δικτύου συνεταιρισμών πέρα από πολιτισμικά σύνορα υπήρξε ένας τρόπος για να ξεπεραστούν οι φυσικές καταστροφές, λένε οι ερευνητές σε μια νέα έκθεση.
Ένας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο Nagoya και η διεθνής ερευνητική ομάδα του ανακάλυψαν μια μεγάλη πλατφόρμα χτισμένη με διάφορα είδη πέτρας στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Ανδρέα, του Ελ Σαλβαδόρ, και αμφισβήτησαν την επικρατούσα θεωρία σχετικά με την κοινωνικοπολιτιστική ανάπτυξη της στα σύνορα των Νοτιοανατολικών Μάγια.
Ο Αγ.Ανδρέας(San Andrés) βρίσκεται στην κοιλάδα Zapotitan, του Ελ Σαλβαδόρ. Είναι τοποθεσία γνωστή στην περιοχή των Νοτιοανατολικών Μάγια. Αρχαιολογική έρευνα που διεξήχθη κατά τη διάρκεια του '40 και του '90 έδειξε ότι στο San Andrés υπήρχε μεγάλη ανθρώπινη κατοίκηση ξεκινώντας από τη Μέση Προκλασική (περίπου 600 π.Χ.) έως την Πρώιμη Μετακλασική (περίπου 1200 μ.Χ.), και η περιοχή είχε σημαντικό ρόλο ως πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό κέντρο κατά τη διάρκεια της Ύστερης Κλασικής περιόδου (600-900μ.Χ). Το San Andrés έχει επηρεαστεί από πολλές εκρηκτικές εκρήξεις - τουλάχιστον 3 έως 4 - κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων χιλιετιών. Οι επιστήμονες εδώ και καιρό ενδιαφέρονται να κατανοήσουν το ρόλο των ηφαιστειακών εκρήξεων στην ανθρώπινη ιστορία.
Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή Akira Ichikawa από το Πανεπιστήμιο Ναγκόγια, έκανε μια νέα ανακάλυψη που τους επέτρεψε να επανεξετάσουν τη διαδικασία ανάκαμψης από την έκρηξη του ηφαιστείου του Ilopango (περίπου 400-450 μ.Χ.), η οποία ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις του Ολόκαινου στην Κεντρική Αμερική. Ο Ichikawa εξήγησε: "Έχουμε ανακαλύψει μια λιθοδομή ακριβώς πάνω από την τέφρα που προκλήθηκε από την έκρηξη Ilopango στο San Andrés, η οποία μας δείχνει ότι οι άνθρωποι ανέλαβαν δράση σε μια τέτοια κατεστραμμένη περιοχή, αμέσως μετά από την τεράστια καταστροφή."
Η ανακάλυψη εξέδρας με στοιχεία αρχιτεκτονικής τοιχοποιίας (πλατφόρμα 4 επιπέδων, μετρώντας κατά πάσα πιθανότητα περίπου 70 m από βορρά προς νότο, 60 μέτρα ανατολικά-δυτικά, και περίπου 6 m) ήταν καθοριστική σε αυτή τη μελέτη. Στη περιφέρεια των Νοτιοανατολικών Μάγια, ειδικά στο δυτικό Ελ Σαλβαδόρ, η μνημειακή αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από χωμάτινο υλικό κατά τη διάρκεια της Προκλασικής περιόδου έως την Κλασική περίοδο (περίπου 800 π.Χ. έως 900 μ.Χ.). Το είδος της πλατφόρμας που αναφέρεται παραπάνω είναι πολύ παρόμοια με εκείνη της Quelepa που βρίσκεται τώρα στο ανατολικό Ελ Σαλβαδόρ και ανάγεται στην προκολομβιανή εποχή. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι η νέα τεχνολογία κατασκευής του San Andrés εισήχθη από εξωτερικές επιδράσεις.
Ο Ichikawa εικάζει ότι κοινωνική ομάδα που έζησε στην Quelepa μπορεί να έχει δώσει ένα χέρι για να βοηθήσει τους ανθρώπους στην πλήρως κατεστραμμένη κοιλάδα Zapotitan αμέσως μετά την ηφαιστειακή έκρηξη. Δεδομένου ότι η μεγάλη πλατφόρμα που βρέθηκε στη μελέτη αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μνημειακή αρχιτεκτονική για να τιμήσει τους ανθρώπους στην πληγείσα περιοχή, οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είχαν κάποιες σχέσεις συνεργασίας πέρα από τα πολιτιστικά τους όρια.
Η τοποθεσία San Andrés έχει διερευνηθεί όσον αφορά τις σχέσεις της, κυρίως με την Κοπάν, το αντιπροσωπευτικό κέντρο της κλασικής περιόδου των Μάγια που βρίσκεται στη δυτική Ονδούρα. "Σε αυτή τη μελέτη διευρύναμε τις προοπτικές μας στα περιφερειακά σύνορα πέρα από τα πολιτιστικά σύνορα", πρόσθεσε ο Ichikawa. Ο ίδιος αναμένει ότι η κατανόηση της πολιτιστικής ανάπτυξης στις περιφερειακές περιοχές θα αποκαλύψει την ιστορική δυναμική σε όλες τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Πανεπιστήμιο Nagoya
2.Βικιπαίδεια
Στο πέρασμα των αιώνων, η δημιουργία δικτύου συνεταιρισμών πέρα από πολιτισμικά σύνορα υπήρξε ένας τρόπος για να ξεπεραστούν οι φυσικές καταστροφές, λένε οι ερευνητές σε μια νέα έκθεση.
Ένας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο Nagoya και η διεθνής ερευνητική ομάδα του ανακάλυψαν μια μεγάλη πλατφόρμα χτισμένη με διάφορα είδη πέτρας στον αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Ανδρέα, του Ελ Σαλβαδόρ, και αμφισβήτησαν την επικρατούσα θεωρία σχετικά με την κοινωνικοπολιτιστική ανάπτυξη της στα σύνορα των Νοτιοανατολικών Μάγια.
Ο Αγ.Ανδρέας(San Andrés) βρίσκεται στην κοιλάδα Zapotitan, του Ελ Σαλβαδόρ. Είναι τοποθεσία γνωστή στην περιοχή των Νοτιοανατολικών Μάγια. Αρχαιολογική έρευνα που διεξήχθη κατά τη διάρκεια του '40 και του '90 έδειξε ότι στο San Andrés υπήρχε μεγάλη ανθρώπινη κατοίκηση ξεκινώντας από τη Μέση Προκλασική (περίπου 600 π.Χ.) έως την Πρώιμη Μετακλασική (περίπου 1200 μ.Χ.), και η περιοχή είχε σημαντικό ρόλο ως πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό κέντρο κατά τη διάρκεια της Ύστερης Κλασικής περιόδου (600-900μ.Χ). Το San Andrés έχει επηρεαστεί από πολλές εκρηκτικές εκρήξεις - τουλάχιστον 3 έως 4 - κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων χιλιετιών. Οι επιστήμονες εδώ και καιρό ενδιαφέρονται να κατανοήσουν το ρόλο των ηφαιστειακών εκρήξεων στην ανθρώπινη ιστορία.
Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή Akira Ichikawa από το Πανεπιστήμιο Ναγκόγια, έκανε μια νέα ανακάλυψη που τους επέτρεψε να επανεξετάσουν τη διαδικασία ανάκαμψης από την έκρηξη του ηφαιστείου του Ilopango (περίπου 400-450 μ.Χ.), η οποία ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκρήξεις του Ολόκαινου στην Κεντρική Αμερική. Ο Ichikawa εξήγησε: "Έχουμε ανακαλύψει μια λιθοδομή ακριβώς πάνω από την τέφρα που προκλήθηκε από την έκρηξη Ilopango στο San Andrés, η οποία μας δείχνει ότι οι άνθρωποι ανέλαβαν δράση σε μια τέτοια κατεστραμμένη περιοχή, αμέσως μετά από την τεράστια καταστροφή."
Η ανακάλυψη εξέδρας με στοιχεία αρχιτεκτονικής τοιχοποιίας (πλατφόρμα 4 επιπέδων, μετρώντας κατά πάσα πιθανότητα περίπου 70 m από βορρά προς νότο, 60 μέτρα ανατολικά-δυτικά, και περίπου 6 m) ήταν καθοριστική σε αυτή τη μελέτη. Στη περιφέρεια των Νοτιοανατολικών Μάγια, ειδικά στο δυτικό Ελ Σαλβαδόρ, η μνημειακή αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από χωμάτινο υλικό κατά τη διάρκεια της Προκλασικής περιόδου έως την Κλασική περίοδο (περίπου 800 π.Χ. έως 900 μ.Χ.). Το είδος της πλατφόρμας που αναφέρεται παραπάνω είναι πολύ παρόμοια με εκείνη της Quelepa που βρίσκεται τώρα στο ανατολικό Ελ Σαλβαδόρ και ανάγεται στην προκολομβιανή εποχή. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι η νέα τεχνολογία κατασκευής του San Andrés εισήχθη από εξωτερικές επιδράσεις.
Ο Ichikawa εικάζει ότι κοινωνική ομάδα που έζησε στην Quelepa μπορεί να έχει δώσει ένα χέρι για να βοηθήσει τους ανθρώπους στην πλήρως κατεστραμμένη κοιλάδα Zapotitan αμέσως μετά την ηφαιστειακή έκρηξη. Δεδομένου ότι η μεγάλη πλατφόρμα που βρέθηκε στη μελέτη αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια μνημειακή αρχιτεκτονική για να τιμήσει τους ανθρώπους στην πληγείσα περιοχή, οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είχαν κάποιες σχέσεις συνεργασίας πέρα από τα πολιτιστικά τους όρια.
Η τοποθεσία San Andrés έχει διερευνηθεί όσον αφορά τις σχέσεις της, κυρίως με την Κοπάν, το αντιπροσωπευτικό κέντρο της κλασικής περιόδου των Μάγια που βρίσκεται στη δυτική Ονδούρα. "Σε αυτή τη μελέτη διευρύναμε τις προοπτικές μας στα περιφερειακά σύνορα πέρα από τα πολιτιστικά σύνορα", πρόσθεσε ο Ichikawa. Ο ίδιος αναμένει ότι η κατανόηση της πολιτιστικής ανάπτυξης στις περιφερειακές περιοχές θα αποκαλύψει την ιστορική δυναμική σε όλες τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Πανεπιστήμιο Nagoya
2.Βικιπαίδεια
RSS Feed
