Aντίο φεγγάρι. Κάθε χρόνο, το φεγγάρι γλιστρά μερικά εκατοστά μακριά από εμάς, επιβραδύνοντας την ημέρα μας. Γιατί το φεγγάρι να παρασύρεται μακριά από εμάς, και για πόσο καιρό η Γη και το φεγγάρι θα είναι κλειδωμένα βαρυτικά μεταξύ τους;Πριν από πολύ καιρό η Θεία ένα αντικείμενο στο μέγεθος του Άρη , συγκρούστηκε με τη Γη και η Σελήνη σχηματίστηκε από τα συντρίμμια της σύγκρουσης.
Μεγαλώσαμε μαζί. Μετρώντας από την αρχή, αυτή η σχέση έχει διαρκέσει για 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Είχαμε κάποιες καλές στιγμές. Κάποιες κακές στιγμές. Βαρυτικά συνδεδεμένοι, χέρι-χέρι, μέσα στο ηλιακή οικογένεια μας, διασχίζοντας τον γαλαξία.
Αλλά τώρα, η τραγωδία. Η Σελήνη μας, προχωρά στον φωτεινότερο ορίζοντα. Συνηθίζαμε να είναι πολύ πιο κοντά όταν ήμασταν νεότεροι και ο χρόνος έμοιαζε να τρέχει πολύ γρηγορότερα. Στην πραγματικότητα, 620 εκατομμύρια χρόνια πριν, μια μέρα ήταν το πολύ μόνο 21 ώρες. Τώρα είναι 24 ώρες και η Σελήνη είναι ήδη σε μια μέση απόσταση 384.400 χιλιομέτρων. Σχεδόν αισθάνεται πάρα πολύ μακριά.
Ας πάμε λίγο πίσω, όταν υπήρχε μια εποχή όπου μια μέρα διαρκούσε μόλις 2 - 3 ώρες και η Σελήνη ήταν πολύ πιο κοντά. Έμοιαζε σαν να τα κάναμε όλα μαζί τότε. Αλλά ακριβώς όπως οι άνθρωποι, τεράστια βραχώδη αντικείμενα και υλικά έφεραν την αλλαγή του χώρου, καθώς και στις σχέσεις μας οι οποίες επίσης άλλαξαν.
Οι θεραπευτές μας, μας είπαν ότι δεν ήταν μια καλή ιδέα να πιανόμαστε με τις λεπτομέρειες, αλλά έχουμε κάνει κάποια πειράματα αντανάκλασης από τους αστροναύτες του Apollo, τα οποία μας έδειξαν τι ακριβώς συμβαίνει.
Σήμερα, η Σελήνη παρασύρεται μακριά περίπου 1-2 εκατοστά / έτος. Τέτοια στενοχώρια! Απλά σκέφτηκα ότι φαινόταν σαν οι μέρες να ήταν περισσότερες, αλλά δεν είναι απλώς μια συναισθηματική επίδραση να βλέπεις έναν παλιόφιλο να σ' αφήνει, υπάρχει μια πραγματική φυσική αλλαγή που συμβαίνει. Οι μέρες μας γίνονται 1/500στό του δευτερολέπτου περισσότερες κάθε αιώνα.
Δεν μπορώ να βοηθήσω, αλλά κατηγορώ τον εαυτό μου. Αν ξέραμε το γιατί. Μήπως η Σελήνη βρήκε κάτι καλύτερο να κάνει ή κάποιο νεώτερο; Κάποιο πιο ελκυστικό; Ήταν η ''σκύλα'' η Αφροδίτη, η πιο ζεστή στο σύνολό του ηλιακού μας συστήματος; Είναι πραγματικά ακριβώς μια φυσική εξέλιξη. Είναι η φύση. Είναι η βαρύτητα και οι παλιρροιακές δυνάμεις.
Και όχι, αυτό δεν είναι μια υπερβολή. Η Γη και η Σελήνη τραβάνε η μια την άλλη με τη βαρύτητα τους. Τα σχήματα τους παραμορφώνονται και η έλξη αυτής της παλιρροιακής δύναμης δημιουργεί ένα εξόγκωμα. Η Γη έχει ένα εξόγκωμα που βλέπει προς τη Σελήνη, και η Σελήνη έχει μια πιο σημαντική διόγκωση προς τη Γη.
Αυτά τα εξογκώματα λειτουργούν σαν λαβές για τη βαρύτητα, οι οποίες επιβραδύνουν την περιστροφή τους. Η διαδικασία αυτή επέτρεψε στη βαρύτητα της Γης να επιβραδύνει τη Σελήνη αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια . Η Σελήνη εξακολουθεί να εργάζεται με τη Γη για να αλλάξει τις συνήθειες, αλλά θα πάρει πολύ καιρό.
Αυτή η επιβράδυνση στην περιστροφή σημαίνει ότι η Γη χάνει ενέργεια. Αυτή η ενέργεια μεταφέρεται στη Σελήνη και με αυτή επιταχύνεται, με ταχύτερες τροχιές .
Θα τελειώσει ποτέ; Φαίνεται ότι αυτό θα γίνεται για πάντα . Όμως πάντα υπάρχει ένα τέλος στο θέαμα. 50 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, 45 δισεκατομμύρια χρόνια μετά ο Ήλιος θα έχει κουραστεί και θα γίνει ένας κόκκινος γίγαντας, όταν οι μέρες μας θα αποτελούνται από 45 ώρες, η Σελήνη θα μεταφερθεί σε ένα ολοκαίνουργιο διαμέρισμα έτοιμη να ξεκινήσει τη νέα της ζωή.
Τι γίνεται με τους γείτονες κάτω από τον δρόμο; Στο ηλιακό σύστημα δεν είμαστε οι μόνοι με φεγγάρια παλιρροιακά κλειδωμένα. Υπάρχει ο Φόβος και ο Δείμος στον Άρη, πολλά από τα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου, υπάρχουν και ο Πλούτωνας και ο Χάροντας ακόμα παλιρροιακά κλειδωμένα το ένα στο άλλο. Έτσι, στο τέλος όπως οι άνθρωποι και οι πλανήτες αλλάζουν. Η Σελήνη χρειάζεται μόνο χώρο, αλλά θα εξακολουθεί να επιθυμεί την φιλία μας γι' αυτό ας μην την αποπαίρνουμε ...
Γεωδίφης
Πηγή -universetoday.com, το κείμενο έγραψε ο Fraser Κάιν
Φωτογραφία- Cory Schmitz,μια σειρά από φωτογραφίες μας δείχνουν την «σούπερ» Πανσελήνο της 22 Ιουλίου 2013 πάνω από τα Βραχώδη Όρη.
Μεγαλώσαμε μαζί. Μετρώντας από την αρχή, αυτή η σχέση έχει διαρκέσει για 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Είχαμε κάποιες καλές στιγμές. Κάποιες κακές στιγμές. Βαρυτικά συνδεδεμένοι, χέρι-χέρι, μέσα στο ηλιακή οικογένεια μας, διασχίζοντας τον γαλαξία.
Αλλά τώρα, η τραγωδία. Η Σελήνη μας, προχωρά στον φωτεινότερο ορίζοντα. Συνηθίζαμε να είναι πολύ πιο κοντά όταν ήμασταν νεότεροι και ο χρόνος έμοιαζε να τρέχει πολύ γρηγορότερα. Στην πραγματικότητα, 620 εκατομμύρια χρόνια πριν, μια μέρα ήταν το πολύ μόνο 21 ώρες. Τώρα είναι 24 ώρες και η Σελήνη είναι ήδη σε μια μέση απόσταση 384.400 χιλιομέτρων. Σχεδόν αισθάνεται πάρα πολύ μακριά.
Ας πάμε λίγο πίσω, όταν υπήρχε μια εποχή όπου μια μέρα διαρκούσε μόλις 2 - 3 ώρες και η Σελήνη ήταν πολύ πιο κοντά. Έμοιαζε σαν να τα κάναμε όλα μαζί τότε. Αλλά ακριβώς όπως οι άνθρωποι, τεράστια βραχώδη αντικείμενα και υλικά έφεραν την αλλαγή του χώρου, καθώς και στις σχέσεις μας οι οποίες επίσης άλλαξαν.
Οι θεραπευτές μας, μας είπαν ότι δεν ήταν μια καλή ιδέα να πιανόμαστε με τις λεπτομέρειες, αλλά έχουμε κάνει κάποια πειράματα αντανάκλασης από τους αστροναύτες του Apollo, τα οποία μας έδειξαν τι ακριβώς συμβαίνει.
Σήμερα, η Σελήνη παρασύρεται μακριά περίπου 1-2 εκατοστά / έτος. Τέτοια στενοχώρια! Απλά σκέφτηκα ότι φαινόταν σαν οι μέρες να ήταν περισσότερες, αλλά δεν είναι απλώς μια συναισθηματική επίδραση να βλέπεις έναν παλιόφιλο να σ' αφήνει, υπάρχει μια πραγματική φυσική αλλαγή που συμβαίνει. Οι μέρες μας γίνονται 1/500στό του δευτερολέπτου περισσότερες κάθε αιώνα.
Δεν μπορώ να βοηθήσω, αλλά κατηγορώ τον εαυτό μου. Αν ξέραμε το γιατί. Μήπως η Σελήνη βρήκε κάτι καλύτερο να κάνει ή κάποιο νεώτερο; Κάποιο πιο ελκυστικό; Ήταν η ''σκύλα'' η Αφροδίτη, η πιο ζεστή στο σύνολό του ηλιακού μας συστήματος; Είναι πραγματικά ακριβώς μια φυσική εξέλιξη. Είναι η φύση. Είναι η βαρύτητα και οι παλιρροιακές δυνάμεις.
Και όχι, αυτό δεν είναι μια υπερβολή. Η Γη και η Σελήνη τραβάνε η μια την άλλη με τη βαρύτητα τους. Τα σχήματα τους παραμορφώνονται και η έλξη αυτής της παλιρροιακής δύναμης δημιουργεί ένα εξόγκωμα. Η Γη έχει ένα εξόγκωμα που βλέπει προς τη Σελήνη, και η Σελήνη έχει μια πιο σημαντική διόγκωση προς τη Γη.
Αυτά τα εξογκώματα λειτουργούν σαν λαβές για τη βαρύτητα, οι οποίες επιβραδύνουν την περιστροφή τους. Η διαδικασία αυτή επέτρεψε στη βαρύτητα της Γης να επιβραδύνει τη Σελήνη αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια . Η Σελήνη εξακολουθεί να εργάζεται με τη Γη για να αλλάξει τις συνήθειες, αλλά θα πάρει πολύ καιρό.
Αυτή η επιβράδυνση στην περιστροφή σημαίνει ότι η Γη χάνει ενέργεια. Αυτή η ενέργεια μεταφέρεται στη Σελήνη και με αυτή επιταχύνεται, με ταχύτερες τροχιές .
Θα τελειώσει ποτέ; Φαίνεται ότι αυτό θα γίνεται για πάντα . Όμως πάντα υπάρχει ένα τέλος στο θέαμα. 50 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, 45 δισεκατομμύρια χρόνια μετά ο Ήλιος θα έχει κουραστεί και θα γίνει ένας κόκκινος γίγαντας, όταν οι μέρες μας θα αποτελούνται από 45 ώρες, η Σελήνη θα μεταφερθεί σε ένα ολοκαίνουργιο διαμέρισμα έτοιμη να ξεκινήσει τη νέα της ζωή.
Τι γίνεται με τους γείτονες κάτω από τον δρόμο; Στο ηλιακό σύστημα δεν είμαστε οι μόνοι με φεγγάρια παλιρροιακά κλειδωμένα. Υπάρχει ο Φόβος και ο Δείμος στον Άρη, πολλά από τα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου, υπάρχουν και ο Πλούτωνας και ο Χάροντας ακόμα παλιρροιακά κλειδωμένα το ένα στο άλλο. Έτσι, στο τέλος όπως οι άνθρωποι και οι πλανήτες αλλάζουν. Η Σελήνη χρειάζεται μόνο χώρο, αλλά θα εξακολουθεί να επιθυμεί την φιλία μας γι' αυτό ας μην την αποπαίρνουμε ...
Γεωδίφης
Πηγή -universetoday.com, το κείμενο έγραψε ο Fraser Κάιν
Φωτογραφία- Cory Schmitz,μια σειρά από φωτογραφίες μας δείχνουν την «σούπερ» Πανσελήνο της 22 Ιουλίου 2013 πάνω από τα Βραχώδη Όρη.
RSS Feed
