Κάτω από την πόλη της Οδησσού, στην Ουκρανία, υπάρχει ένα εκτεταμένο δίκτυο από σήραγγες που πιστεύεται ότι είναι το μεγαλύτερο σύστημα κατακομβών στον κόσμο. Σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητες εξαπλώθηκαν τυχαία κάτω από την πόλη, δημιουργώντας ένα τεράστιο λαβύρινθο από υπόγεια περάσματα που εκτείνεται για πάνω από 2.500 χιλιόμετρα. Αν είχαν απλωθεί σε μια ευθεία γραμμή οι σήραγγες θα είχαν φτάσει όλη τη διαδρομή προς το Παρίσι. Παρεμπιπτόντως, το Παρίσι είναι επίσης ο τόπος όπου βρίσκεται το δεύτερο μεγαλύτερο κατακομβών του κόσμου. Αλλά οι κατακόμβες της Οδησσού είναι πέντε φορές μεγαλύτερες από ό, τι εκείνες στο Παρίσι.
Είναι δύσκολο να πει κανείς, πως ξεκίνησε το σκάψιμο κάτω από την Οδησσό, αλλά οι κατακόμβες είχαν επεκταθεί σε σημαντικό βαθμό, αρχής γενομένης από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την κατασκευή του νέου λιμανιού της πόλης .Ένα απίστευτο εργοτάξιο στήθηκε για να εξάγουν τον ασβεστόλιθο με τον οποίο έκτισαν την πόλη πάνω από το έδαφος. Οι σήραγγες σκάφτηκαν πάνω από 30 μέτρα κάτω από το έδαφος σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Νέοι άξονες δημιουργήθηκαν όταν οι παλιές ξέμειναν από ασβεστόλιθο, και ήταν μέσα από αυτή τη διαδικασία που δημιουργήθηκε ο περίπλοκος ιστός των σηράγγων και τότε ο λαβύρινθος άρχισε να παίρνει μορφή.
Η εξόρυξη συνεχίστηκε σε ολόκληρο το 19ο αιώνα και στον 20ο, μέχρι το ξέσπασμα της Ρωσικής Επανάστασης, το 1917. Τα ορυχεία έπεσαν στα χέρια των εγκληματιών που άρχισαν να τις χρησιμοποιούν για να συναντηθούν και να περάσουν λαθραία εμπορεύματα. Κάποια στιγμή αυτές οι σκοτεινές σήραγγες χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και από δουλεμπόρους.
Όταν οι Ναζί έφτασαν στην Οδησσό και άρχισε σφαγή του πληθυσμού της πόλης, οι κατακόμβες χρησίμευσαν ως κρυψώνα για τους σοβιετικούς αντάρτες που αγωνίζονταν τις δυνάμεις του άξονα. Τα κρησφύγετα μετατράπηκαν σε άνετους χώρους από τους αντάρτες. Υπήρχαν δωμάτια αναψυχής όπου οι άνδρες έπαιζαν πούλια, σκάκι, ή ντόμινο από το φως των κεριών. Τα δωμάτια για διαμονή είχαν ράφια σε τοίχους όπου οι άνδρες και γυναίκες κοιμόντουσαν. Κουζίνες ήταν εξοπλισμένες με σόμπες από ασβεστόλιθο και ο καπνός εξαερωνόταν σε κενούς θαλάμους που βρίσκονταν από πάνω. Υπήρχε ακόμη και ένα νοσοκομείο και ένα χειρουργείο.
Μερικές από τις σήραγγες έχουν ανακατασκευαστεί σήμερα, επιτρέποντας στους επισκέπτες να δουν τις ακριβείς συνθήκες που οι αντάρτες ζούσαν. Στο " Μουσείο της Δόξας των Παρτιζάνων" κοντά στο Nerubayskoye, υπάρχει ένα χιλιόμετρο-μακρύ τμήμα κατακόμβης με ανδρείκελα και σκουριασμένα όπλα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπάρχουν περισσότερες από χίλιες γνωστές είσοδοι που οδηγούν στον μυστηριώδη λαβύρινθο γεμάτο με κρυφές σπηλιές, όπου οι σύγχρονοι εξερευνητές ανακαλύπτουν συνήθως αντικείμενα αιωνόβια όπως νομίσματα, εργαλεία, είδη ρουχισμού, μαγειρικά σκεύη και όπλα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και παλιές εφημερίδες.
Πηγαίνοντας στις σήραγγες χωρίς οδηγό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Είναι πολύ εύκολο να χαθείς στο σκοτάδι και να μην επιστρέψεις ποτέ.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.wsj.com
Είναι δύσκολο να πει κανείς, πως ξεκίνησε το σκάψιμο κάτω από την Οδησσό, αλλά οι κατακόμβες είχαν επεκταθεί σε σημαντικό βαθμό, αρχής γενομένης από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την κατασκευή του νέου λιμανιού της πόλης .Ένα απίστευτο εργοτάξιο στήθηκε για να εξάγουν τον ασβεστόλιθο με τον οποίο έκτισαν την πόλη πάνω από το έδαφος. Οι σήραγγες σκάφτηκαν πάνω από 30 μέτρα κάτω από το έδαφος σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Νέοι άξονες δημιουργήθηκαν όταν οι παλιές ξέμειναν από ασβεστόλιθο, και ήταν μέσα από αυτή τη διαδικασία που δημιουργήθηκε ο περίπλοκος ιστός των σηράγγων και τότε ο λαβύρινθος άρχισε να παίρνει μορφή.
Η εξόρυξη συνεχίστηκε σε ολόκληρο το 19ο αιώνα και στον 20ο, μέχρι το ξέσπασμα της Ρωσικής Επανάστασης, το 1917. Τα ορυχεία έπεσαν στα χέρια των εγκληματιών που άρχισαν να τις χρησιμοποιούν για να συναντηθούν και να περάσουν λαθραία εμπορεύματα. Κάποια στιγμή αυτές οι σκοτεινές σήραγγες χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και από δουλεμπόρους.
Όταν οι Ναζί έφτασαν στην Οδησσό και άρχισε σφαγή του πληθυσμού της πόλης, οι κατακόμβες χρησίμευσαν ως κρυψώνα για τους σοβιετικούς αντάρτες που αγωνίζονταν τις δυνάμεις του άξονα. Τα κρησφύγετα μετατράπηκαν σε άνετους χώρους από τους αντάρτες. Υπήρχαν δωμάτια αναψυχής όπου οι άνδρες έπαιζαν πούλια, σκάκι, ή ντόμινο από το φως των κεριών. Τα δωμάτια για διαμονή είχαν ράφια σε τοίχους όπου οι άνδρες και γυναίκες κοιμόντουσαν. Κουζίνες ήταν εξοπλισμένες με σόμπες από ασβεστόλιθο και ο καπνός εξαερωνόταν σε κενούς θαλάμους που βρίσκονταν από πάνω. Υπήρχε ακόμη και ένα νοσοκομείο και ένα χειρουργείο.
Μερικές από τις σήραγγες έχουν ανακατασκευαστεί σήμερα, επιτρέποντας στους επισκέπτες να δουν τις ακριβείς συνθήκες που οι αντάρτες ζούσαν. Στο " Μουσείο της Δόξας των Παρτιζάνων" κοντά στο Nerubayskoye, υπάρχει ένα χιλιόμετρο-μακρύ τμήμα κατακόμβης με ανδρείκελα και σκουριασμένα όπλα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπάρχουν περισσότερες από χίλιες γνωστές είσοδοι που οδηγούν στον μυστηριώδη λαβύρινθο γεμάτο με κρυφές σπηλιές, όπου οι σύγχρονοι εξερευνητές ανακαλύπτουν συνήθως αντικείμενα αιωνόβια όπως νομίσματα, εργαλεία, είδη ρουχισμού, μαγειρικά σκεύη και όπλα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και παλιές εφημερίδες.
Πηγαίνοντας στις σήραγγες χωρίς οδηγό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Είναι πολύ εύκολο να χαθείς στο σκοτάδι και να μην επιστρέψεις ποτέ.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.wsj.com
RSS Feed
