Στο Musée de Mineralogie (Μουσείο Ορυκτολογίας ) που βρίσκεται στην Εθνική Ανώτατη Σχολή Ορυχείων, στο Παρίσι-Γαλλία, υπάρχει ένα εκπληκτικό απολίθωμα. Ένα κεφαλόποδο που είναι πάνω από ένα μέτρο σε μήκος. Πρόκειται για Orthoceras του Παλαιοζωικού αιώνα δηλαδή καλύπτει την περίοδο από περίπου 542 έως 251 εκατομμύρια χρόνια. Συνήθως το Orthoceras φτάνει σε μήκος τα 15 εκατοστά και επιβίωνε τρώγοντας μικρά ζώα.
Το απολίθωμα μοιάζει με τα απολιθώματα κεφαλόποδων του Ορδοβίσιου, αλλά είναι σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Είναι παράξενο που βρίσκεται σε ένα μουσείο ορυκτών και όχι παλαιοντολογίας. Ανήκει στις ορθοκερατίδες (orthoceratidae) μία οικογένεια ναυτιλοειδών κεφαλόποδων μαλακίων, τα οποία έχουν εκλείψει. Η οικογένεια περιλαμβάνει εκτός από το Orthoceras διάφορα άλλα γένη όπως τα Kionoceras, Protokionoceras, Ctenoceras, Tretoceras κ.ά. Όλα χαρακτηρίζονταν από πολύ επιμηκυσμένο κέλυφος, με σχήμα κέρατου. Τα ζώα αυτά έζησαν από την Κάμβριο έως την Τριαδική περίοδο (μεσοζωικός αιώνας), εμφανίζοντας τη μεγαλύτερή τους ανάπτυξη κατά το ανώτερο Σιλούριο .
Τα απολιθώματα Orthoceras είναι κοινά και έχουν παγκόσμια κατανομή, παρατηρούνται σε κάθε θαλάσσιο βράχο, ειδικά σε ασβεστόλιθο.
Αρχικά με το όνομα Orthoceras οι επιστήμονες αναφέρονταν σε όλους τους ναυτιλοειδείς οργανισμούς με ευθύ και μακρύ κέλυφος, που ονομάζεται "orthocone" (ορθόκωνος). Αλλά αργότερα έρευνα σχετικά με τις εσωτερικές τους δομές, έδειξαν ότι αυτά ανήκουν στην πραγματικότητα σε μια σειρά από ομάδες. Στην έγκυρη πραγματεία περί Ασπόνδυλων της Παλαιοντολογίας, το όνομα Orthoceras τώρα μόνο χρησιμοποιείται για να δηλώσει το είδος τύπου O. regulare (Schlotheim 1820) από τη Μέσο Ορδοβίσιο της Εσθονίας, της Λιθουανίας, της Σουηδίας και τα μέρη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Ουκρανία και η Λευκορωσία. Το γένος μπορεί να περιλαμβάνει μερικά συγγενή είδη.
Το Orthoceras και συναφή ορθοκωνικά κεφαλόποδα συχνά συγχέονται με τα επιφανειακά παρόμοια Baculites της Κρητιδικής περιόδου- ορθοκωνικά αμμονιτωειδή. Και τα δύο είναι μεγάλα με σωληνοειδή μορφή, συχνά συναντώνται σε καταστήματα με απολιθώματα (αρκετές φορές κάτω από τα ονόματα του άλλου). Αμφότερες γραμμώσεις προφανώς έχουν εξελιχθεί στη σωληνοειδή μορφή, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην ιστορία της Γης. Το Orthoceras έζησε πολύ νωρίτερα (Μέσο Ορδοβίσιο) από το Baculites (Ύστερη Κρητιδική) Οι δύο τύποι των απολιθωμάτων μπορούν να διακριθούν από διάφορα χαρακτηριστικά, ενώ ξεχωρίζουν από την γραμμή συρραφής: απλή στο Orthoceras, περίπλοκη και φυλλώδης στο Baculites.
Το νησί της Βαλτικής Öland ανοικτά της νότιας ακτής της Σουηδίας έχει πολλές τοποθεσίες με ορθόκωνα ναυτιλοειδή ιδιαίτερης ομορφιάς. Για αιώνες το Öland έχει προμηθεύσει την Ευρώπη με υλικά για δάπεδα, σκάλες και επιτύμβιες στήλες. Ο σκληρός ασβεστόλιθος του είναι ανθεκτικός και τα απολιθωμένα εγκλείσματα το καθιστούν πολύ επιθυμητό. Μερικές φορές οι θάλαμοι των κελυφών των απολιθωμάτων είναι χρωματισμένοι με διαφορετικό τρόπο. Τα ορυκτά του εδάφους του νερού που διηθείται στα στρώματα κατά τη διάρκεια της διαγένεσης καθορίζουν το χρώμα. Πράσινα και καφέ είναι τα πιο συχνά.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.louisvillefossils.blogspot
Το απολίθωμα μοιάζει με τα απολιθώματα κεφαλόποδων του Ορδοβίσιου, αλλά είναι σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Είναι παράξενο που βρίσκεται σε ένα μουσείο ορυκτών και όχι παλαιοντολογίας. Ανήκει στις ορθοκερατίδες (orthoceratidae) μία οικογένεια ναυτιλοειδών κεφαλόποδων μαλακίων, τα οποία έχουν εκλείψει. Η οικογένεια περιλαμβάνει εκτός από το Orthoceras διάφορα άλλα γένη όπως τα Kionoceras, Protokionoceras, Ctenoceras, Tretoceras κ.ά. Όλα χαρακτηρίζονταν από πολύ επιμηκυσμένο κέλυφος, με σχήμα κέρατου. Τα ζώα αυτά έζησαν από την Κάμβριο έως την Τριαδική περίοδο (μεσοζωικός αιώνας), εμφανίζοντας τη μεγαλύτερή τους ανάπτυξη κατά το ανώτερο Σιλούριο .
Τα απολιθώματα Orthoceras είναι κοινά και έχουν παγκόσμια κατανομή, παρατηρούνται σε κάθε θαλάσσιο βράχο, ειδικά σε ασβεστόλιθο.
Αρχικά με το όνομα Orthoceras οι επιστήμονες αναφέρονταν σε όλους τους ναυτιλοειδείς οργανισμούς με ευθύ και μακρύ κέλυφος, που ονομάζεται "orthocone" (ορθόκωνος). Αλλά αργότερα έρευνα σχετικά με τις εσωτερικές τους δομές, έδειξαν ότι αυτά ανήκουν στην πραγματικότητα σε μια σειρά από ομάδες. Στην έγκυρη πραγματεία περί Ασπόνδυλων της Παλαιοντολογίας, το όνομα Orthoceras τώρα μόνο χρησιμοποιείται για να δηλώσει το είδος τύπου O. regulare (Schlotheim 1820) από τη Μέσο Ορδοβίσιο της Εσθονίας, της Λιθουανίας, της Σουηδίας και τα μέρη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Ουκρανία και η Λευκορωσία. Το γένος μπορεί να περιλαμβάνει μερικά συγγενή είδη.
Το Orthoceras και συναφή ορθοκωνικά κεφαλόποδα συχνά συγχέονται με τα επιφανειακά παρόμοια Baculites της Κρητιδικής περιόδου- ορθοκωνικά αμμονιτωειδή. Και τα δύο είναι μεγάλα με σωληνοειδή μορφή, συχνά συναντώνται σε καταστήματα με απολιθώματα (αρκετές φορές κάτω από τα ονόματα του άλλου). Αμφότερες γραμμώσεις προφανώς έχουν εξελιχθεί στη σωληνοειδή μορφή, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στην ιστορία της Γης. Το Orthoceras έζησε πολύ νωρίτερα (Μέσο Ορδοβίσιο) από το Baculites (Ύστερη Κρητιδική) Οι δύο τύποι των απολιθωμάτων μπορούν να διακριθούν από διάφορα χαρακτηριστικά, ενώ ξεχωρίζουν από την γραμμή συρραφής: απλή στο Orthoceras, περίπλοκη και φυλλώδης στο Baculites.
Το νησί της Βαλτικής Öland ανοικτά της νότιας ακτής της Σουηδίας έχει πολλές τοποθεσίες με ορθόκωνα ναυτιλοειδή ιδιαίτερης ομορφιάς. Για αιώνες το Öland έχει προμηθεύσει την Ευρώπη με υλικά για δάπεδα, σκάλες και επιτύμβιες στήλες. Ο σκληρός ασβεστόλιθος του είναι ανθεκτικός και τα απολιθωμένα εγκλείσματα το καθιστούν πολύ επιθυμητό. Μερικές φορές οι θάλαμοι των κελυφών των απολιθωμάτων είναι χρωματισμένοι με διαφορετικό τρόπο. Τα ορυκτά του εδάφους του νερού που διηθείται στα στρώματα κατά τη διάρκεια της διαγένεσης καθορίζουν το χρώμα. Πράσινα και καφέ είναι τα πιο συχνά.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.louisvillefossils.blogspot
RSS Feed
