Η Αυστραλία είναι μια ήπειρος των άκρων, και οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι κάποια οικοσυστήματα είναι καλύτερα εξοπλισμένα από ό, τι άλλα σε ότι αφορά τις ακραίες κλιματολογικές διαφορές της χώρας.
Η ζωή των φυτών στην Αυστραλία-στη πιο ξηρή ήπειρο στη Γη-ανταποκρίνεται με πολύπλοκους τρόπους σε ακραίες ξηρές και υγρές περιόδους της ηπείρου.
Τα πρώτα 15 χρόνια του 21ου αιώνα, οι ξηρασίες έχουν ρημάξει σχεδόν κάθε περιοχή του πλανήτη. Η ξηρότερη κατοικήσιμη ήπειρος της Γης, η Αυστραλία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Η ξηρασία που έπληξε το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος του αυστραλιανού πληθυσμού, το 2001-2009, ήταν η χειρότερη που έχει καταγραφεί εκεί σε έναν αιώνα. Η περίοδος ξηρασίας έληξε το 2010, όταν το φαινόμενο La Niña μετά από μια από εντυπωσιακή περίοδο μπήκε πάλι στο αρχείο. Σε μια χώρα των άκρων, η μεταβολή αυτή δεν είναι ασυνήθιστη. Τα κλιματικά μοντέλα απεικονίζουν ένα μέλλον με αύξηση των βροχοπτώσεων, διαρκή μεταβλητότητα και ακόμα πιο συχνές και σοβαρές ξηρασίες, αλλά η απάντηση της βλάστησης στο κλίμα είναι πολύπλοκη και σε μεγάλο βαθμό αρκετά μελετημένη.
Τελευταία, ερευνητές παρουσίασαν τα ευρήματά τους σχετικά με το πώς η ζωή των φυτών τα καταφέρνει σε αυτό το μοναδικό περιβάλλον.
Η απάντηση σε ακραία καιρικά φαινόμενα μπορεί να κυμανθεί σε όλα τα οικοσυστήματα ή ακόμη και εντός των οικοσυστημάτων σε όλη την σεζόν. Η ξηρασία σχεδόν πάντα επηρεάζει αρνητικά τα οικοσυστήματα, αλλά το μέγεθος ποικίλλει σημαντικά. Για παράδειγμα, σε λιβάδια στις κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες, η ευαισθησία στην ξηρασία έχει βρεθεί να διαφέρει ακόμη περισσότερο. Οι συγγραφείς προσπάθησαν να συμπληρώσουν μερικά από τα κενά στις γνώσεις μας στη νοτιοανατολική Αυστραλία και να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την ευαισθησία των φυτών, ή ανθεκτικότητα, στην ξηρασία.
Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 15 χρόνια τα δεδομένα που συλλέγονται από το ερευνητικό κέντρο της NASA -Land Distributed Active Archive για τους τύπους κάλυψης γης, συμπεριλαμβανομένων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, βοσκοτόπων, για τα δάση, τα λιβάδια στα υψώματα, στα ανοικτά και κλειστά δάση και τις θαμνώδεις εκτάσεις. Συνέκριναν τα δεδομένα του Spectroradiometer (MODIS)με τον δείκτη βλάστησης , ο οποίος χρησιμοποιείται για να αποτυπώσει την κατάσταση της βλάστησης, με τα δεδομένα της βροχής και της θερμοκρασίας, καθώς και τους δείκτες ξηρασίας. Εξέτασαν επίσης κατά την έναρξη, την κορύφωση, το τέλος, και την διάρκεια των καλλιεργητικών περιόδων για να αξιολογηθεί η επίδραση της ξηρασίας για τον κύκλο ζωής των φυτών, ή φαινολογία όπως αποκαλείται από τους επιστήμονες.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι η ξηρασία και οι υγροί κύκλοι της Αυστραλίας στις αρχές του 21ου αιώνα έχουν αλλάξει δραστικά την δραστηριότητα της βλάστησης. Κατά τη διάρκεια των ξηρών ετών, οι θαμνώδεις εκτάσεις, τα λιβάδια, και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις σιταριού όλα εμφάνισαν κάμψη. Η ξηρασία μειώνεται επίσης κατά τις καλλιεργητικές περιόδους στην ακακία, στις θαμνώδεις εκτάσεις, στα λιβάδια των υψιπέδων, και καλλιεργήσιμων εκτάσεων σιταριού εξαλείφοντας εντελώς την καλλιεργητική περίοδο στις πιο ξηρές χρονιές. Αλλά όταν το φαινόμενο La Niña άρχισε να υποχωρεί, η χώρα γνώρισε ένα άλμα στην παραγωγικότητα της βλάστησης, με θαμνώδεις εκτάσεις να βιώνουν τη μεγαλύτερη ώθηση. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το υγρό σκληρόφυλλο δάσος ,οι δασικές εκτάσεις και τα βοσκοτόπια ήταν σχετικά ανθεκτικά στην ξηρασία.
Οι μειώσεις της παραγωγικότητας της βλάστησης ήταν μεγαλύτερες σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, που δείχνει ότι οι μελλοντικές ξηρασίες θα έχουν πιθανότατα τις μεγαλύτερες επιπτώσεις στα γεωργικά συστήματα. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι τα ημίξηρα οικοσυστήματα ήταν πιο ευάλωτα. Αν και η ευαισθησία ορισμένων οικοσυστημάτων είναι μια ανησυχία για ένα μέλλον όπου τα γεγονότα ξηρασίας γίνονται όλο και πιο συχνά, οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι στις πιο σοβαρές ξηρές περιόδους, κάποια βλάστηση ήταν εντελώς αδρανής, αλλά όταν ευνοϊκότεροι λόγοι άρχισαν να επικρατούν , ακόμη και οι πιο πληγμένες περιοχές ανέκαμψαν.
Το Ελ Νίνιο είναι μετεωρολογικό φαινόμενο κατά το οποίο τα κεντρικά και ανατολικά νερά του Ειρηνικού Ωκεανού είναι θερμότερα σε σχέση με άλλες περιοχές. Συμβαίνει κάθε 2-8 χρόνια και διαρκεί για ένα χρόνο, εμφανίζεται εδώ και αιώνες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Σε αυτό το φαινόμενο αποδίδονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα κυρίως στις περιοχές γύρω από τον Ειρηνικό, όπως ξηρασίες, βροχοπτώσεις, πυρκαγιές και τροπικοί κυκλώνες.Είναι φαινόμενο ανάλογο του Ελ Νίνιο .Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της La Niña, η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας κατά μήκος του ισημερινού στον ανατολικό και κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό είναι χαμηλότερη από ό, τι κανονική κατά 3-5 ° C. Η La Niña συχνά, αν και όχι πάντα, ακολουθεί μια Ελ Νίνιο.
Γεωδίφης
Πηγές
Η ζωή των φυτών στην Αυστραλία-στη πιο ξηρή ήπειρο στη Γη-ανταποκρίνεται με πολύπλοκους τρόπους σε ακραίες ξηρές και υγρές περιόδους της ηπείρου.
Τα πρώτα 15 χρόνια του 21ου αιώνα, οι ξηρασίες έχουν ρημάξει σχεδόν κάθε περιοχή του πλανήτη. Η ξηρότερη κατοικήσιμη ήπειρος της Γης, η Αυστραλία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη. Η ξηρασία που έπληξε το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος του αυστραλιανού πληθυσμού, το 2001-2009, ήταν η χειρότερη που έχει καταγραφεί εκεί σε έναν αιώνα. Η περίοδος ξηρασίας έληξε το 2010, όταν το φαινόμενο La Niña μετά από μια από εντυπωσιακή περίοδο μπήκε πάλι στο αρχείο. Σε μια χώρα των άκρων, η μεταβολή αυτή δεν είναι ασυνήθιστη. Τα κλιματικά μοντέλα απεικονίζουν ένα μέλλον με αύξηση των βροχοπτώσεων, διαρκή μεταβλητότητα και ακόμα πιο συχνές και σοβαρές ξηρασίες, αλλά η απάντηση της βλάστησης στο κλίμα είναι πολύπλοκη και σε μεγάλο βαθμό αρκετά μελετημένη.
Τελευταία, ερευνητές παρουσίασαν τα ευρήματά τους σχετικά με το πώς η ζωή των φυτών τα καταφέρνει σε αυτό το μοναδικό περιβάλλον.
Η απάντηση σε ακραία καιρικά φαινόμενα μπορεί να κυμανθεί σε όλα τα οικοσυστήματα ή ακόμη και εντός των οικοσυστημάτων σε όλη την σεζόν. Η ξηρασία σχεδόν πάντα επηρεάζει αρνητικά τα οικοσυστήματα, αλλά το μέγεθος ποικίλλει σημαντικά. Για παράδειγμα, σε λιβάδια στις κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες, η ευαισθησία στην ξηρασία έχει βρεθεί να διαφέρει ακόμη περισσότερο. Οι συγγραφείς προσπάθησαν να συμπληρώσουν μερικά από τα κενά στις γνώσεις μας στη νοτιοανατολική Αυστραλία και να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την ευαισθησία των φυτών, ή ανθεκτικότητα, στην ξηρασία.
Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 15 χρόνια τα δεδομένα που συλλέγονται από το ερευνητικό κέντρο της NASA -Land Distributed Active Archive για τους τύπους κάλυψης γης, συμπεριλαμβανομένων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, βοσκοτόπων, για τα δάση, τα λιβάδια στα υψώματα, στα ανοικτά και κλειστά δάση και τις θαμνώδεις εκτάσεις. Συνέκριναν τα δεδομένα του Spectroradiometer (MODIS)με τον δείκτη βλάστησης , ο οποίος χρησιμοποιείται για να αποτυπώσει την κατάσταση της βλάστησης, με τα δεδομένα της βροχής και της θερμοκρασίας, καθώς και τους δείκτες ξηρασίας. Εξέτασαν επίσης κατά την έναρξη, την κορύφωση, το τέλος, και την διάρκεια των καλλιεργητικών περιόδων για να αξιολογηθεί η επίδραση της ξηρασίας για τον κύκλο ζωής των φυτών, ή φαινολογία όπως αποκαλείται από τους επιστήμονες.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι η ξηρασία και οι υγροί κύκλοι της Αυστραλίας στις αρχές του 21ου αιώνα έχουν αλλάξει δραστικά την δραστηριότητα της βλάστησης. Κατά τη διάρκεια των ξηρών ετών, οι θαμνώδεις εκτάσεις, τα λιβάδια, και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις σιταριού όλα εμφάνισαν κάμψη. Η ξηρασία μειώνεται επίσης κατά τις καλλιεργητικές περιόδους στην ακακία, στις θαμνώδεις εκτάσεις, στα λιβάδια των υψιπέδων, και καλλιεργήσιμων εκτάσεων σιταριού εξαλείφοντας εντελώς την καλλιεργητική περίοδο στις πιο ξηρές χρονιές. Αλλά όταν το φαινόμενο La Niña άρχισε να υποχωρεί, η χώρα γνώρισε ένα άλμα στην παραγωγικότητα της βλάστησης, με θαμνώδεις εκτάσεις να βιώνουν τη μεγαλύτερη ώθηση. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το υγρό σκληρόφυλλο δάσος ,οι δασικές εκτάσεις και τα βοσκοτόπια ήταν σχετικά ανθεκτικά στην ξηρασία.
Οι μειώσεις της παραγωγικότητας της βλάστησης ήταν μεγαλύτερες σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, που δείχνει ότι οι μελλοντικές ξηρασίες θα έχουν πιθανότατα τις μεγαλύτερες επιπτώσεις στα γεωργικά συστήματα. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι τα ημίξηρα οικοσυστήματα ήταν πιο ευάλωτα. Αν και η ευαισθησία ορισμένων οικοσυστημάτων είναι μια ανησυχία για ένα μέλλον όπου τα γεγονότα ξηρασίας γίνονται όλο και πιο συχνά, οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι στις πιο σοβαρές ξηρές περιόδους, κάποια βλάστηση ήταν εντελώς αδρανής, αλλά όταν ευνοϊκότεροι λόγοι άρχισαν να επικρατούν , ακόμη και οι πιο πληγμένες περιοχές ανέκαμψαν.
Το Ελ Νίνιο είναι μετεωρολογικό φαινόμενο κατά το οποίο τα κεντρικά και ανατολικά νερά του Ειρηνικού Ωκεανού είναι θερμότερα σε σχέση με άλλες περιοχές. Συμβαίνει κάθε 2-8 χρόνια και διαρκεί για ένα χρόνο, εμφανίζεται εδώ και αιώνες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Σε αυτό το φαινόμενο αποδίδονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα κυρίως στις περιοχές γύρω από τον Ειρηνικό, όπως ξηρασίες, βροχοπτώσεις, πυρκαγιές και τροπικοί κυκλώνες.Είναι φαινόμενο ανάλογο του Ελ Νίνιο .Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της La Niña, η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας κατά μήκος του ισημερινού στον ανατολικό και κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό είναι χαμηλότερη από ό, τι κανονική κατά 3-5 ° C. Η La Niña συχνά, αν και όχι πάντα, ακολουθεί μια Ελ Νίνιο.
Γεωδίφης
Πηγές
- Journal of Geophysical Research: Biogeosciences
- Βικιπαίδεια
RSS Feed
