Η Port Royal(Βασιλικό Λιμάνι)είναι μια πόλη που βρίσκεται στο τέλος μιας αμμουδιάς 18-μιλίων που είναι γνωστή ως Palisadoes, στις εκβολές του Κίνγκστον, στη νοτιο-ανατολική Τζαμάικα. Ιδρύθηκε το 1518, και γρήγορα μεγάλωσε για να γίνει ο πιο σημαντικός εμπορικός σταθμός στην Καραϊβική Θάλασσα, λόγω της στρατηγικής θέσης σχετικά με τις εμπορικές οδούς μεταξύ του Νέου Κόσμου και την Ισπανία.
Όταν η Αγγλία διόρισε επίσημα κουρσάρους για να αντιμετωπίσουν την επιδρομή εχθρικών πλοίων στην Καραϊβική, ως μέρος της αμυντικής στρατηγικής της, πειρατές από όλο τον κόσμο είχαν συγκεντρωθεί στο Port Royal για να νομιμοποιήσουν το εμπόριο τους. Σύντομα το Port Royal έγινε διαβόητο κομβικό σημείο για την πειρατική δραστηριότητα. Τα τυχερά παιχνίδια, οι πόρνες, και το αλκοόλ είχαν την τιμητική τους στην " πιο διαβολική πόλη στη γη".
Όμως οι μέρες δόξας του Port Royal δεν κράτησαν για πολύ. Ο λαμπερός πλούτος της θα δοκιμαστεί στις 7 Ιουνίου 1692, όταν ένας μεγάλος σεισμός συγκλόνισε την Τζαμάικα. Η θάλασσα κατάπιε στην κυριολεξία την πόλη σκοτώνοντας 2.000 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 3.000. Ο τοπικός κλήρος απέδωσε την καταστροφή του Port Royal ως τιμωρία του Θεού για τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Σήμερα, η περιοχή είναι μια σκιά του προηγούμενου εαυτού της με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 με λίγο έως καθόλου εμπορική ή πολιτική σημασία.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στην Τζαμάικα ήταν οι Ισπανοί υπό την ηγεσία του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494. Η Ισπανία διατήρησε τον έλεγχο του νησιού για 146 χρόνια, μέχρι την αγγλική εισβολή του 1655. Ως λύση για την άμυνα και τις ανησυχίες τους, ο τότε κυβερνήτης της Αγγλίας προσκάλεσε πειρατές στο Port Royal δίνοντάς τους την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε ισπανικά πλοία και οικισμούς. Η στρατηγική αυτή αποδείχθηκε να είναι τόσο επιτυχής καθώς η Ισπανία βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπη με την προστασία της περιουσίας της. Με τα πλοία να έχουν συχνά λεηλατηθεί, πάλευε για να παρέχει στις αποικίες της προϊόντα σε τακτική βάση.
Το Port Royal εν τω μεταξύ άνθισε. Μεταξύ 1655 και 1692, αναπτύχθηκε ταχύτερα από οποιαδήποτε πόλη που ιδρύθηκε από τους Άγγλους στο Νέο Κόσμο. Στο αποκορύφωμά της το 1692, η πόλη είχε έναν πληθυσμό με 6.500 κατοίκους και 2.000 κτίρια, πυκνά σε μόλις σε 51 στρέμματα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η πόλη φιλοξενούσε κατοίκους που ξόδευαν τα χρήματά τους σε τυχερά παιχνίδια, στην πορνεία και το ποτό, και ανέπτυξε την φήμη ως ένα κρησφύγετο παράνομων και πειρατών.
Όταν ο Κάρολος Leslie έγραψε για την Port Royal στο 1660, συμπεριέλαβε την περιγραφή: '' Ξόδευαν τον πλούτο τους σε οίνο και γυναίκες σε τέτοιο βαθμό, που ... μερικοί από αυτούς οδηγούνταν σε επαιτεία. Για να περάσουν μια νύχτα έδιναν τεράστια ποσά για να δουν μία εταίρα γυμνή. Αγόραζαν βαρέλια κρασιού, τα τοποθετούσαν στο δρόμο, και υποχρέωναν όλους να περάσουν από εκεί για να πιουν. "
Η πόλη της υπερβολής του Port Royal ήρθε αντιμέτωπη με ένα απότομο τέλος στις 7 Ιούνη 1692 όταν ένας μεγάλος σεισμός και το τσουνάμι που τον συνόδευε ,χτύπησε προκαλώντας τα 2/3 της πόλης να κατακλυστούν από νερό και να βυθιστούν κάτω από τη θάλασσα. Μια σειρά από πυρκαγιές και τυφώνες ακολούθησαν και η πόλη ποτέ δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει την παλιά της αίγλη. Το Port Royal για ένα μεγάλο διάστημα λειτούργησε ως ένα βρετανικός ναυτικός σταθμός και σήμερα παραμένει ως ένα μικρό ψαροχώρι. Ωστόσο, το τμήμα της πόλης που βρίσκεται στο κάτω μέρος της ρηχής θάλασσας, θεωρείται η σημαντικότερη υποβρύχια αρχαιολογική περιοχή στο δυτικό ημισφαίριο, με πολλά αντικείμενα του 16ου και του 17ου αιώνα. Από την ιστοσελίδα της UNESCO:
''Πολλά από τα υλικά που βρέθηκαν στην υποβρύχια πόλη του Port Royal, είναι τέλεια έκφραση της αυθεντικότητας, βρέθηκαν ακριβώς όπως είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί ή όπου είχαν αποθηκευθεί. Αντικείμενα από χυτοσίδηρο και γλάστρες ήταν ακόμα στην θέση τους , ενώ το ξύλο είναι απανθρακωμένο από την πυρκαγιά . Πολλά κεραμικά βρέθηκαν άθικτα ή σπασμένα όπου έπεσαν.
Αρκετά από τα αντικείμενα που αναρτήθηκαν μπορεί να τα δει κανείς σήμερα στα Μουσεία της Ιστορίας και Λαογραφίας στο Ινστιτούτο της Τζαμάικα στο Κίνγκστον.
Το νησί της Τζαμάικα βρίσκεται στο όριο μεταξύ της πλάκας της Καραϊβικής και της Μικροπλάκας του Gonâve.Ο σεισμός του 1692 συνέβη περίπου στις 11:43 π.μ.,μάλλον προήλθε από ένα από τα ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης που χαρακτηρίζουν την τεκτονική της περιοχής. Το εκτιμώμενο μέγεθος της εκδήλωσης ήταν 7,5R.Υπήρχαν τρεις ξεχωριστές δονήσεις, καθεμία με αυξανόμενη ένταση, με αποκορύφωμα το κύριο σοκ. Η θάλασσα παρατηρήθηκε να έχει υποχωρήσει κατά περίπου 270 μ στο Liganeau (πιθανόν κοντά στο Kingston), ενώ στο Yallahs κατά 1,6 χλμ. Τα κύματα στο λιμάνι μπορεί να περιγραφούν καλύτερα ως Seiches(στάσιμα κύματα) και τα μεγαλύτερα κύματα που αναφέρονται αλλού, όπως στο Saint Ann του Κόλπου, εξηγούνται ως αποτέλεσμα μιας εντελώς ξεχωριστής υποθαλάσσιας κατολίσθησης, που προκλήθηκε επίσης από τον σεισμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.amusingplanet.com
2.Βικιπαίδεια
Όταν η Αγγλία διόρισε επίσημα κουρσάρους για να αντιμετωπίσουν την επιδρομή εχθρικών πλοίων στην Καραϊβική, ως μέρος της αμυντικής στρατηγικής της, πειρατές από όλο τον κόσμο είχαν συγκεντρωθεί στο Port Royal για να νομιμοποιήσουν το εμπόριο τους. Σύντομα το Port Royal έγινε διαβόητο κομβικό σημείο για την πειρατική δραστηριότητα. Τα τυχερά παιχνίδια, οι πόρνες, και το αλκοόλ είχαν την τιμητική τους στην " πιο διαβολική πόλη στη γη".
Όμως οι μέρες δόξας του Port Royal δεν κράτησαν για πολύ. Ο λαμπερός πλούτος της θα δοκιμαστεί στις 7 Ιουνίου 1692, όταν ένας μεγάλος σεισμός συγκλόνισε την Τζαμάικα. Η θάλασσα κατάπιε στην κυριολεξία την πόλη σκοτώνοντας 2.000 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 3.000. Ο τοπικός κλήρος απέδωσε την καταστροφή του Port Royal ως τιμωρία του Θεού για τους αμαρτωλούς ανθρώπους. Σήμερα, η περιοχή είναι μια σκιά του προηγούμενου εαυτού της με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 με λίγο έως καθόλου εμπορική ή πολιτική σημασία.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στην Τζαμάικα ήταν οι Ισπανοί υπό την ηγεσία του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494. Η Ισπανία διατήρησε τον έλεγχο του νησιού για 146 χρόνια, μέχρι την αγγλική εισβολή του 1655. Ως λύση για την άμυνα και τις ανησυχίες τους, ο τότε κυβερνήτης της Αγγλίας προσκάλεσε πειρατές στο Port Royal δίνοντάς τους την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε ισπανικά πλοία και οικισμούς. Η στρατηγική αυτή αποδείχθηκε να είναι τόσο επιτυχής καθώς η Ισπανία βρισκόταν συνεχώς αντιμέτωπη με την προστασία της περιουσίας της. Με τα πλοία να έχουν συχνά λεηλατηθεί, πάλευε για να παρέχει στις αποικίες της προϊόντα σε τακτική βάση.
Το Port Royal εν τω μεταξύ άνθισε. Μεταξύ 1655 και 1692, αναπτύχθηκε ταχύτερα από οποιαδήποτε πόλη που ιδρύθηκε από τους Άγγλους στο Νέο Κόσμο. Στο αποκορύφωμά της το 1692, η πόλη είχε έναν πληθυσμό με 6.500 κατοίκους και 2.000 κτίρια, πυκνά σε μόλις σε 51 στρέμματα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η πόλη φιλοξενούσε κατοίκους που ξόδευαν τα χρήματά τους σε τυχερά παιχνίδια, στην πορνεία και το ποτό, και ανέπτυξε την φήμη ως ένα κρησφύγετο παράνομων και πειρατών.
Όταν ο Κάρολος Leslie έγραψε για την Port Royal στο 1660, συμπεριέλαβε την περιγραφή: '' Ξόδευαν τον πλούτο τους σε οίνο και γυναίκες σε τέτοιο βαθμό, που ... μερικοί από αυτούς οδηγούνταν σε επαιτεία. Για να περάσουν μια νύχτα έδιναν τεράστια ποσά για να δουν μία εταίρα γυμνή. Αγόραζαν βαρέλια κρασιού, τα τοποθετούσαν στο δρόμο, και υποχρέωναν όλους να περάσουν από εκεί για να πιουν. "
Η πόλη της υπερβολής του Port Royal ήρθε αντιμέτωπη με ένα απότομο τέλος στις 7 Ιούνη 1692 όταν ένας μεγάλος σεισμός και το τσουνάμι που τον συνόδευε ,χτύπησε προκαλώντας τα 2/3 της πόλης να κατακλυστούν από νερό και να βυθιστούν κάτω από τη θάλασσα. Μια σειρά από πυρκαγιές και τυφώνες ακολούθησαν και η πόλη ποτέ δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει την παλιά της αίγλη. Το Port Royal για ένα μεγάλο διάστημα λειτούργησε ως ένα βρετανικός ναυτικός σταθμός και σήμερα παραμένει ως ένα μικρό ψαροχώρι. Ωστόσο, το τμήμα της πόλης που βρίσκεται στο κάτω μέρος της ρηχής θάλασσας, θεωρείται η σημαντικότερη υποβρύχια αρχαιολογική περιοχή στο δυτικό ημισφαίριο, με πολλά αντικείμενα του 16ου και του 17ου αιώνα. Από την ιστοσελίδα της UNESCO:
''Πολλά από τα υλικά που βρέθηκαν στην υποβρύχια πόλη του Port Royal, είναι τέλεια έκφραση της αυθεντικότητας, βρέθηκαν ακριβώς όπως είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί ή όπου είχαν αποθηκευθεί. Αντικείμενα από χυτοσίδηρο και γλάστρες ήταν ακόμα στην θέση τους , ενώ το ξύλο είναι απανθρακωμένο από την πυρκαγιά . Πολλά κεραμικά βρέθηκαν άθικτα ή σπασμένα όπου έπεσαν.
Αρκετά από τα αντικείμενα που αναρτήθηκαν μπορεί να τα δει κανείς σήμερα στα Μουσεία της Ιστορίας και Λαογραφίας στο Ινστιτούτο της Τζαμάικα στο Κίνγκστον.
Το νησί της Τζαμάικα βρίσκεται στο όριο μεταξύ της πλάκας της Καραϊβικής και της Μικροπλάκας του Gonâve.Ο σεισμός του 1692 συνέβη περίπου στις 11:43 π.μ.,μάλλον προήλθε από ένα από τα ρήγματα οριζόντιας ολίσθησης που χαρακτηρίζουν την τεκτονική της περιοχής. Το εκτιμώμενο μέγεθος της εκδήλωσης ήταν 7,5R.Υπήρχαν τρεις ξεχωριστές δονήσεις, καθεμία με αυξανόμενη ένταση, με αποκορύφωμα το κύριο σοκ. Η θάλασσα παρατηρήθηκε να έχει υποχωρήσει κατά περίπου 270 μ στο Liganeau (πιθανόν κοντά στο Kingston), ενώ στο Yallahs κατά 1,6 χλμ. Τα κύματα στο λιμάνι μπορεί να περιγραφούν καλύτερα ως Seiches(στάσιμα κύματα) και τα μεγαλύτερα κύματα που αναφέρονται αλλού, όπως στο Saint Ann του Κόλπου, εξηγούνται ως αποτέλεσμα μιας εντελώς ξεχωριστής υποθαλάσσιας κατολίσθησης, που προκλήθηκε επίσης από τον σεισμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.amusingplanet.com
2.Βικιπαίδεια
RSS Feed
