'' Μερικοί λένε ότι ο κόσμος θα τελειώσει στη φωτιά, κάποιοι λένε στον πάγο. Η σκέψη μου συντάσσεται με εκείνους που ευνοούν τη φωτιά. Αλλά αν έπρεπε να χαθεί δύο φορές, νομίζω ότι η καταστροφή του πάγου θα μπορούσε να είναι επίσης μεγάλη και θα αρκούσε. " Robert Frost (1874-1963)
Το τέλος του κόσμου μπορεί να έρθει σιγά-σιγά, είναι αναπόφευκτο. Ο Ήλιος μας, εξαντλώντας το υδρογόνο καύσιμο του πυρήνα, θα κάψει διαδοχικά τα εξωτερικά στρώματα και θα γίνει έτσι θερμότερος και θα επεκταθεί σε μέγεθος. Σε κατ 'εκτίμηση 7,59 δισεκατομμύρια χρόνια ο κόκκινος γίγαντας θα καταπιεί τη Γη - ή οτιδήποτε ακόμη έχει μείνει πάνω στον μπλε πλανήτη.
Ήδη σε 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ο θερμότερος Ήλιος θα εξατμίσει τους ωκεανούς, και οι τεκτονικές πλάκες, χωρίς αρκετό νερό που δρα ως λιπαντικό σε ζώνες καταβύθισης, θα σταματήσει. Χωρίς τεκτονικές πλάκες η διάβρωση θα γίνει ένας κυρίαρχος παράγοντας.Η αυξημένη ακτινοβολία του Ήλιου θα τροποποιήσει τη χημική σύνθεση της γήινης ατμόσφαιρας. Το ελαφρύ υδρογόνο θα έχει επίσης ''εξατμιστεί'' στο διάστημα και το βαρύ οξυγόνο θα συσσωρεύεται στην επιφάνεια της Γης. Σε αυτή την πυκνότερη,σπάνια αλλά ισχυρή ατμόσφαιρα, οι καταιγίδες θα προκαλέσουν μεγάλους χείμαρρους λάσπης από τις τελευταίες οροσειρές. Βουνά θα διαβρωθούν και λεκάνες γεμάτες με ιζήματα θα σχηματιστούν και η επιφάνεια της Γης θα γίνει μια έρημη πεδιάδα. Ο σίδηρος στα ιζήματα θα αντιδράσει με το οξυγόνο και τα χρώματα της Γης θα αλλάξουν σε ένα μόνιμο κόκκινο χρώμα, σαν τον πλανήτη Άρη σήμερα. Στην πυκνή ατμόσφαιρα οι θερμοκρασίες της θα εξακολουθούν να αυξάνονται, διαλύοντας τον γύψο καθώς και τα άλλα θειούχα πετρώματα .Το ελεύθερο θείο θα αντιδράσει με τα ίχνη του ατμού στην ατμόσφαιρα και θα βρέξει θειικό οξύ από τον γήινο ουρανό.
Σε 7,5 δισεκατομμύρια χρόνια η επέκταση του Ήλιου θα κλειδώσει βαρυτικά την Γη και η μία πλευρά της τώρα θα βρίσκεται πάντα προς την κατεύθυνση του Ήλιου. Στην ηλιόλουστη πλευρά η θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης θα ανέλθει σε 2.200 ° C, στη σκοτεινή πλευρά της η θερμοκρασία, χωρίς πλέον μονωτική ατμόσφαιρα, θα μπορούσε να βυθιστεί σε -240 βαθμούς Κελσίου. Ο βασάλτης , ένα από τα πιο κοινά πετρώματα στη Γη , θα λιώσει σε 1.100-1.200 ° C, από την πλευρά της ηλιοφάνειας θα είναι τόσο ζεστός όσο ένα λιωμένο μάγμα μία νέα μορφή ωκεανού θα εμφανιστεί και θα αρχίσει να εξατμίζεται. Μεταξύ θερμής πλευράς και δροσερής πλευράς της Γης τα στοιχεία που θα εξατμιστούν, όπως ο σίδηρος και το διοξείδιο του πυριτίου, θα αποτελέσουν τη βροχή όπως γίνεται σήμερα με νιφάδες χιονιού οι οποίες σχηματίζουν ένα τοπίο που αποτελείται από χιόνι. Ο σίδηρος θα περιέχει νάτριο, μαγνήσιο και κάλιο, και οι νιφάδες του θα αποτελέσουν ένα απόκοσμο τοπίο που πλέον θα αποτελείται από αυτά τα στοιχεία. Βραχώδεις παγετώνες θα κατέβουν από τα βουνά στις ακτές και τα παγόβουνα από πέτρα θα επιπλέουν στον ωκεανό από μάγμα.
Στη σκοτεινή πλευρά της Γης ένα ομαλό κάλυμμα πάγου, που αποτελείται από παγωμένο νερό, διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο και πάγο από αργό, θα σχηματιστεί με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί στα σύνορα να υπάρχει ακόμα κάποιο νερό σε υγρή μορφή, αλλά ίσως ακόμη και τα πιο δύσκολα μικρόβια δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτές τις τελευταίες, τοξικές θάλασσες.
Τα εξωτερικά κατεψυγμένα στρώματα γης, που αποτελούνται από τα ελαφρύτερα στοιχεία, θα εξατμιστούν εντελώς με την πάροδο του χρόνου, μόνο ο πυρήνας σιδήρου θα συνεχίσει να υφίσταται. Ωστόσο, δεδομένου ότι η επέκταση του Ήλιου θα επιβραδύνει την τροχιακή ταχύτητα των πλανητών, σε μόλις 400,000 χρόνια τα τελευταία σκουριασμένα απομεινάρια της Γης, θα επιβραδύνουν για να αντισταθμίσουν την δύναμη της βαρύτητας του Ήλιου και τότε θα βυθιστεί το πύρινο στέμμα του ερυθρού γίγαντα και θα διαλυθεί.
Αλλά το τέλος ενός κόσμου μπορεί να συνοδευτεί από την γέννηση ενός νέου. Οι εξωτερικοί πλανήτες και τα φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος θα λάβουν σε 12-17 δισεκατομμύρια χρόνια αρκετή ενέργεια για να λιώσουν και υδάτινοι ωκεανοί θα σχηματιστούν σε πολλά παγωμένα φεγγάρια. Ωστόσο, ο Ήλιος θα συνεχίσει να λάμπει μόνο για κάποια λίγα εκατομμύρια χρόνια, έτσι δεν είναι απίθανο ότι ανώτερες μορφές ζωής θα μπορούσαν να εξελιχθούν. Τέλος, ο Ήλιος θα περιέλθει σε έναν λευκό νάνο και το αιώνιο σκοτάδι θα πέσει πάνω στα παγωμένα απομεινάρια του ηλιακού συστήματος.
Γεωδίφης
Πηγή-David Bressan/Scientific American
Το τέλος του κόσμου μπορεί να έρθει σιγά-σιγά, είναι αναπόφευκτο. Ο Ήλιος μας, εξαντλώντας το υδρογόνο καύσιμο του πυρήνα, θα κάψει διαδοχικά τα εξωτερικά στρώματα και θα γίνει έτσι θερμότερος και θα επεκταθεί σε μέγεθος. Σε κατ 'εκτίμηση 7,59 δισεκατομμύρια χρόνια ο κόκκινος γίγαντας θα καταπιεί τη Γη - ή οτιδήποτε ακόμη έχει μείνει πάνω στον μπλε πλανήτη.
Ήδη σε 1,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ο θερμότερος Ήλιος θα εξατμίσει τους ωκεανούς, και οι τεκτονικές πλάκες, χωρίς αρκετό νερό που δρα ως λιπαντικό σε ζώνες καταβύθισης, θα σταματήσει. Χωρίς τεκτονικές πλάκες η διάβρωση θα γίνει ένας κυρίαρχος παράγοντας.Η αυξημένη ακτινοβολία του Ήλιου θα τροποποιήσει τη χημική σύνθεση της γήινης ατμόσφαιρας. Το ελαφρύ υδρογόνο θα έχει επίσης ''εξατμιστεί'' στο διάστημα και το βαρύ οξυγόνο θα συσσωρεύεται στην επιφάνεια της Γης. Σε αυτή την πυκνότερη,σπάνια αλλά ισχυρή ατμόσφαιρα, οι καταιγίδες θα προκαλέσουν μεγάλους χείμαρρους λάσπης από τις τελευταίες οροσειρές. Βουνά θα διαβρωθούν και λεκάνες γεμάτες με ιζήματα θα σχηματιστούν και η επιφάνεια της Γης θα γίνει μια έρημη πεδιάδα. Ο σίδηρος στα ιζήματα θα αντιδράσει με το οξυγόνο και τα χρώματα της Γης θα αλλάξουν σε ένα μόνιμο κόκκινο χρώμα, σαν τον πλανήτη Άρη σήμερα. Στην πυκνή ατμόσφαιρα οι θερμοκρασίες της θα εξακολουθούν να αυξάνονται, διαλύοντας τον γύψο καθώς και τα άλλα θειούχα πετρώματα .Το ελεύθερο θείο θα αντιδράσει με τα ίχνη του ατμού στην ατμόσφαιρα και θα βρέξει θειικό οξύ από τον γήινο ουρανό.
Σε 7,5 δισεκατομμύρια χρόνια η επέκταση του Ήλιου θα κλειδώσει βαρυτικά την Γη και η μία πλευρά της τώρα θα βρίσκεται πάντα προς την κατεύθυνση του Ήλιου. Στην ηλιόλουστη πλευρά η θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης θα ανέλθει σε 2.200 ° C, στη σκοτεινή πλευρά της η θερμοκρασία, χωρίς πλέον μονωτική ατμόσφαιρα, θα μπορούσε να βυθιστεί σε -240 βαθμούς Κελσίου. Ο βασάλτης , ένα από τα πιο κοινά πετρώματα στη Γη , θα λιώσει σε 1.100-1.200 ° C, από την πλευρά της ηλιοφάνειας θα είναι τόσο ζεστός όσο ένα λιωμένο μάγμα μία νέα μορφή ωκεανού θα εμφανιστεί και θα αρχίσει να εξατμίζεται. Μεταξύ θερμής πλευράς και δροσερής πλευράς της Γης τα στοιχεία που θα εξατμιστούν, όπως ο σίδηρος και το διοξείδιο του πυριτίου, θα αποτελέσουν τη βροχή όπως γίνεται σήμερα με νιφάδες χιονιού οι οποίες σχηματίζουν ένα τοπίο που αποτελείται από χιόνι. Ο σίδηρος θα περιέχει νάτριο, μαγνήσιο και κάλιο, και οι νιφάδες του θα αποτελέσουν ένα απόκοσμο τοπίο που πλέον θα αποτελείται από αυτά τα στοιχεία. Βραχώδεις παγετώνες θα κατέβουν από τα βουνά στις ακτές και τα παγόβουνα από πέτρα θα επιπλέουν στον ωκεανό από μάγμα.
Στη σκοτεινή πλευρά της Γης ένα ομαλό κάλυμμα πάγου, που αποτελείται από παγωμένο νερό, διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο και πάγο από αργό, θα σχηματιστεί με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί στα σύνορα να υπάρχει ακόμα κάποιο νερό σε υγρή μορφή, αλλά ίσως ακόμη και τα πιο δύσκολα μικρόβια δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτές τις τελευταίες, τοξικές θάλασσες.
Τα εξωτερικά κατεψυγμένα στρώματα γης, που αποτελούνται από τα ελαφρύτερα στοιχεία, θα εξατμιστούν εντελώς με την πάροδο του χρόνου, μόνο ο πυρήνας σιδήρου θα συνεχίσει να υφίσταται. Ωστόσο, δεδομένου ότι η επέκταση του Ήλιου θα επιβραδύνει την τροχιακή ταχύτητα των πλανητών, σε μόλις 400,000 χρόνια τα τελευταία σκουριασμένα απομεινάρια της Γης, θα επιβραδύνουν για να αντισταθμίσουν την δύναμη της βαρύτητας του Ήλιου και τότε θα βυθιστεί το πύρινο στέμμα του ερυθρού γίγαντα και θα διαλυθεί.
Αλλά το τέλος ενός κόσμου μπορεί να συνοδευτεί από την γέννηση ενός νέου. Οι εξωτερικοί πλανήτες και τα φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος θα λάβουν σε 12-17 δισεκατομμύρια χρόνια αρκετή ενέργεια για να λιώσουν και υδάτινοι ωκεανοί θα σχηματιστούν σε πολλά παγωμένα φεγγάρια. Ωστόσο, ο Ήλιος θα συνεχίσει να λάμπει μόνο για κάποια λίγα εκατομμύρια χρόνια, έτσι δεν είναι απίθανο ότι ανώτερες μορφές ζωής θα μπορούσαν να εξελιχθούν. Τέλος, ο Ήλιος θα περιέλθει σε έναν λευκό νάνο και το αιώνιο σκοτάδι θα πέσει πάνω στα παγωμένα απομεινάρια του ηλιακού συστήματος.
Γεωδίφης
Πηγή-David Bressan/Scientific American
RSS Feed
