Η παλαιοντολόγος Μαίρη Άνινγκ σε πίνακα του Henry Thomas De la Beche. (GOODHUE 2005)
Προς τα μέσα του 19ου αιώνα ένα βιβλίο μπεστ σέλερ υποστήριζε ότι πήρε στη Γη εκατομμύρια χρόνια για να συμβούν οι γεωλογικές αλλαγές, αμφισβητώντας την ιδέα ενός νέου πλανήτη.
Ο Τζέιμς Ουσέρ, μεταξύ 1625 και 1656, ήταν Αρχιεπίσκοπος της Άρμαγκ και της Ιρλανδίας. Μελετώντας το 1650 την γενεολογική λίστα της Αγίας Γραφής προσδιόρισε ότι ο Θεός δημιούργησε τη Γη το προηγούμενο βράδυ της 23ης Οκτωβρίου, 4004 π.Χ. Η ιδέα μιας νεαρής Γης έγινε δεκτή από τον κλήρο και τους ακαδημαϊκούς με αποτέλεσμα συχνά να γράφεται στις σελίδες της Βίβλου.
Ομως το 1830, ο Κάρολος Λάιελ ένας δικηγόρος με πάθος για τα πετρώματα, δημοσίευσε τις «Αρχές της Γεωλογίας,» όπου υποστήριξε ότι οι γεωλογικές αλλαγές της Γης έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών. Ένα κομψά γραμμένο βιβλίο, έγινε μπεστ σέλερ και έφτασε στο ίδιο επίπεδο με τα έργα της Τζέιν Όστεν [από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας] και του Λόρδου Βύρωνα. Το βιβλίο του Σκωτσέζου εκλαϊκευτή της θεωρίας του Ομοιομορφισμού δημοσιεύθηκε σε αρκετές εκδόσεις.
Ένας νεαρός που ονομαζόταν Κάρολος Δαρβίνος πήρε μαζί του ένα αντίγραφο στο HMS Beagle για να το διαβάσει πριν φτάσει στο τελικό προορισμό του, τα Γκαλαπάγκος. Η ιδέα μιας αρχαίας Γης είχε βαθιά επίδραση στη σκέψη και τον κόσμο του νεαρού:«Τον ανάγκασε να αναρωτηθεί για τις αλλαγές στις μορφές ζωής με την πάροδο του χρόνου,» γράφει η Brenda Maddox στο βιβλίο της «Διαβάζοντας τα πετρώματα» το οποίο αφηγείται την συναρπαστική και δραστήρια ιστορία των βικτοριανών γεωλόγων. «Μετατόπισε την προσοχή του από τα πετρώματα και τα απολιθώματα στον άνθρωπο και οδηγήθηκε να γράψει την Καταγωγή των Ειδών. »
Η Maddox επισημαίνει ότι το πάθος του Δαρβίνου για τη γεωλογία ήταν τέτοιο που στο σημειωματάριό του περιλαμβάνονται περισσότερες πρόχειρες σημειώσεις σχετικά με πετρώματα από τα πλάσματα.
Οι βικτοριανοί επιστήμονες βρήκαν στοιχεία μιας εποχής των παγετώνων και προσδιόρισαν ότι ο κόσμος κάποτε κυριαρχείτο από τερατώδη ερπετά, πολύ πριν ο άνθρωπος περπατήσει στα δύο πόδια του.
Τα πετρώματα και το κυνήγι των ορυκτών ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι μεταξύ του βρετανικού κοινού του 19ου αιώνα. Θα μπορούσε κανείς να βρει συχνά ένα τζέντλεμαν και την σύζυγό του, με τα ψηλά καπέλα της εποχής, να εξερευνούν τις ακτές του Ντόβερ ή τα Highlands της Σκωτίας. Δεν υπήρχε κάποιο εμπόδιο για να ασχοληθείς με αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν, ένας βικτοριανός συγγραφέας ήταν «μια γρήγορη ματιά, μια καλή απόφαση, μια σαφή ιδέα για αυτό που ψάχνεις, και ένα καλό ζευγάρι πόδια».
Το βιβλίο «Διαβάζοντας τα πετρώματα» είναι γεμάτο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες: Ο επιθεωρητής William Smith, ο οποίος δημιούργησε το πρώτο εθνικό γεωλογικό χάρτη του κόσμου, προστατευόταν από τους ληστές από φρουρό με ένα όπλο με πλατύ στόμιο. Οι συναντήσεις της Γεωλογικής Εταιρείας ήταν τόσο εριστικές που έμοιαζαν με τις θορυβώδεις εργασίες της Λέσχης Pickwick του Καρόλου Ντίκενς. Δύο επιστήμονες είχαν μια διαφωνία τόσο έντονη για τη διαίρεση των δύο γεωλογικών ηλικιών που δεν μιλούσαν μεταξύ τους για 20 χρόνια.
Η συλλέκτρια απολιθωμάτων Μαίρη Άνινγκ θα καθάριζε τις ακτές κοντά στο σπίτι της στο Lyme Regis «με τη μακριά φούστα, το σάλι, το καπελάκι και το καλάθι της». Στις ανακαλύψεις της περιλαμβάνονται το πρώτο απολίθωμα από ιχθυόσαυρο, ένα θαλάσσιο ερπετό, τα πρώτα απολιθώματα ερπετών γνωστών ως πλειόσαυροι και ο πρώτος πτερόσαυρος, ένα ιπτάμενο ερπετό, που βρέθηκε έξω από τη Γερμανία. Ήταν το μεγαλύτερο απολίθωμα από κυνηγό που γνωρίσαμε ποτέ.
Αργότερα γενιές επιστημόνων θα αποκαλύψουν την κίνηση των ηπείρων και τη ραδιομετρική χρονολόγηση, και θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον κατακλυσμό που εξολόθρευσε τους δεινόσαυρους, αλλά οι κάτοικοι της Βικτορίας που δεν ήταν οι πρώτοι, όμως ξεκίνησαν πρώτοι τον αγώνα τους εναντίον του δημιουργισμού της νεαρής Γης. Οι ανακαλύψεις τους, οι οποίες κορυφώθηκαν με τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και τη φυσική επιλογή, τους οδήγησε σε μια μεγαλύτερη αλήθεια από ό, τι είχαν ψάξει.
Γεωδίφης
Πηγές
Ο Τζέιμς Ουσέρ, μεταξύ 1625 και 1656, ήταν Αρχιεπίσκοπος της Άρμαγκ και της Ιρλανδίας. Μελετώντας το 1650 την γενεολογική λίστα της Αγίας Γραφής προσδιόρισε ότι ο Θεός δημιούργησε τη Γη το προηγούμενο βράδυ της 23ης Οκτωβρίου, 4004 π.Χ. Η ιδέα μιας νεαρής Γης έγινε δεκτή από τον κλήρο και τους ακαδημαϊκούς με αποτέλεσμα συχνά να γράφεται στις σελίδες της Βίβλου.
Ομως το 1830, ο Κάρολος Λάιελ ένας δικηγόρος με πάθος για τα πετρώματα, δημοσίευσε τις «Αρχές της Γεωλογίας,» όπου υποστήριξε ότι οι γεωλογικές αλλαγές της Γης έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών. Ένα κομψά γραμμένο βιβλίο, έγινε μπεστ σέλερ και έφτασε στο ίδιο επίπεδο με τα έργα της Τζέιν Όστεν [από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας] και του Λόρδου Βύρωνα. Το βιβλίο του Σκωτσέζου εκλαϊκευτή της θεωρίας του Ομοιομορφισμού δημοσιεύθηκε σε αρκετές εκδόσεις.
Ένας νεαρός που ονομαζόταν Κάρολος Δαρβίνος πήρε μαζί του ένα αντίγραφο στο HMS Beagle για να το διαβάσει πριν φτάσει στο τελικό προορισμό του, τα Γκαλαπάγκος. Η ιδέα μιας αρχαίας Γης είχε βαθιά επίδραση στη σκέψη και τον κόσμο του νεαρού:«Τον ανάγκασε να αναρωτηθεί για τις αλλαγές στις μορφές ζωής με την πάροδο του χρόνου,» γράφει η Brenda Maddox στο βιβλίο της «Διαβάζοντας τα πετρώματα» το οποίο αφηγείται την συναρπαστική και δραστήρια ιστορία των βικτοριανών γεωλόγων. «Μετατόπισε την προσοχή του από τα πετρώματα και τα απολιθώματα στον άνθρωπο και οδηγήθηκε να γράψει την Καταγωγή των Ειδών. »
Η Maddox επισημαίνει ότι το πάθος του Δαρβίνου για τη γεωλογία ήταν τέτοιο που στο σημειωματάριό του περιλαμβάνονται περισσότερες πρόχειρες σημειώσεις σχετικά με πετρώματα από τα πλάσματα.
Οι βικτοριανοί επιστήμονες βρήκαν στοιχεία μιας εποχής των παγετώνων και προσδιόρισαν ότι ο κόσμος κάποτε κυριαρχείτο από τερατώδη ερπετά, πολύ πριν ο άνθρωπος περπατήσει στα δύο πόδια του.
Τα πετρώματα και το κυνήγι των ορυκτών ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι μεταξύ του βρετανικού κοινού του 19ου αιώνα. Θα μπορούσε κανείς να βρει συχνά ένα τζέντλεμαν και την σύζυγό του, με τα ψηλά καπέλα της εποχής, να εξερευνούν τις ακτές του Ντόβερ ή τα Highlands της Σκωτίας. Δεν υπήρχε κάποιο εμπόδιο για να ασχοληθείς με αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν, ένας βικτοριανός συγγραφέας ήταν «μια γρήγορη ματιά, μια καλή απόφαση, μια σαφή ιδέα για αυτό που ψάχνεις, και ένα καλό ζευγάρι πόδια».
Το βιβλίο «Διαβάζοντας τα πετρώματα» είναι γεμάτο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες: Ο επιθεωρητής William Smith, ο οποίος δημιούργησε το πρώτο εθνικό γεωλογικό χάρτη του κόσμου, προστατευόταν από τους ληστές από φρουρό με ένα όπλο με πλατύ στόμιο. Οι συναντήσεις της Γεωλογικής Εταιρείας ήταν τόσο εριστικές που έμοιαζαν με τις θορυβώδεις εργασίες της Λέσχης Pickwick του Καρόλου Ντίκενς. Δύο επιστήμονες είχαν μια διαφωνία τόσο έντονη για τη διαίρεση των δύο γεωλογικών ηλικιών που δεν μιλούσαν μεταξύ τους για 20 χρόνια.
Η συλλέκτρια απολιθωμάτων Μαίρη Άνινγκ θα καθάριζε τις ακτές κοντά στο σπίτι της στο Lyme Regis «με τη μακριά φούστα, το σάλι, το καπελάκι και το καλάθι της». Στις ανακαλύψεις της περιλαμβάνονται το πρώτο απολίθωμα από ιχθυόσαυρο, ένα θαλάσσιο ερπετό, τα πρώτα απολιθώματα ερπετών γνωστών ως πλειόσαυροι και ο πρώτος πτερόσαυρος, ένα ιπτάμενο ερπετό, που βρέθηκε έξω από τη Γερμανία. Ήταν το μεγαλύτερο απολίθωμα από κυνηγό που γνωρίσαμε ποτέ.
Αργότερα γενιές επιστημόνων θα αποκαλύψουν την κίνηση των ηπείρων και τη ραδιομετρική χρονολόγηση, και θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον κατακλυσμό που εξολόθρευσε τους δεινόσαυρους, αλλά οι κάτοικοι της Βικτορίας που δεν ήταν οι πρώτοι, όμως ξεκίνησαν πρώτοι τον αγώνα τους εναντίον του δημιουργισμού της νεαρής Γης. Οι ανακαλύψεις τους, οι οποίες κορυφώθηκαν με τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου και τη φυσική επιλογή, τους οδήγησε σε μια μεγαλύτερη αλήθεια από ό, τι είχαν ψάξει.
Γεωδίφης
Πηγές
- How Victorian Geologists Discovered the Secret of Life- Brenda Maddox
- washingtonpost.com
RSS Feed
