Ιστορίες για το Όρος Κιλιμάντζαρο συχνά επικεντρώνονται στο ύψος και τη θέση του. Το βουνό- το ψηλότερο στην Αφρική, είναι καλυμμένο με χιόνι και πάγο, αν και βρίσκεται σε ένα τροπικό γεωγραφικό πλάτος κοντά στον ισημερινό.Αυτό το ηφαιστειακό βουνό στην Τανζανία ήταν επίσης στις ειδήσεις τον τελευταίο καιρό, επειδή το κάλυμμα χιονιού συρρικνώνεται , και οι επιστήμονες έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να καταλάβουν το γιατί.
Παρατηρώντας το από μια μεγάλη, πάνω προς τα κάτω άποψη, το Κιλιμάντζαρο γίνεται εντυπωσιακό για έναν διαφορετικό λόγο: Για να φτάσετε στην παγωμένη κορυφή του, θα πρέπει να περάσετε μέσα από απίστευτα διαφορετικές ζώνες βλάστησης. Αυτές οι ζώνες είναι ορατές σε αυτή τη φυσική-έγχρωμη εικόνα, που λήφθηκε στις 20 Ιανουαρίου, το 2017, από το Land Imager (ALI) της NASA .
Το βουνό υψώνεται 5.200 μέτρα πάνω από την καυτή και ξηρή σαβάνα, μέσα από το τροπικό δάσος και πυκνές δασικές εκτάσεις, σε μια βραχώδη και παγωμένη κορυφή στα 5.895 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Οι άνθρωποι έχουν καλλιεργήσει τα πεδινά μέρη κάτω από το βουνό, τα οποία εμφανίζονται ως αποσπασματικό πράσινο στην κάτω αριστερή γωνία της εικόνας. Υπάρχει μικρή φυσική βλάστηση στις παρυφές. Αντ 'αυτού, οι άνθρωποι έχουν επωφεληθεί από το πλούσιο χώμα του ηφαιστείου για την καλλιέργεια αραβοσίτου και φασολιών, και να δημιουργήσουν σπίτια με κήπους και φάρμες.
Η συνεχής σκούρα πράσινη ζώνη γύρω από το βουνό είναι δάσος, το οποίο εκτείνεται από περίπου 1.800 έως 2.800 μέτρα υψόμετρο. Ερευνητές έχουν βρει διακριτά οικοσυστήματα και είδη δασών σε αυτή την πράσινη ζώνη, αλλά από το διάστημα, το βλέπουμε ως επί το πλείστον ως το κατώτερο όριο του Εθνικού Πάρκου Κιλιμάντζαρο. Όταν το πάρκο ιδρύθηκε το 1973, προστατεύονταν μόνο μικροί διάδρομοι εντός της δασικής ζώνης. Το 2005, τα όρια του πάρκου επανασχεδιάστηκαν για να συμπεριλάβουν περισσότερα από τα ορεινά δάση.
Καθώς προχωρούμε μέχρι το Κιλιμάντζαρο, η σκουροπράσινη μετάβαση σε μια ζώνη πράσινου καφέ είναι γνωστή ως ζώνη με το βαλτώδες έδαφος. Βλάστηση υπάρχει εδώ, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο όπως στα υγρά δάση που βρίσκονται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Το κλίμα είναι ψυχρότερο και λιγότερο υγρό, και το τοπίο είναι γεμάτο με μικρότερα, πιο σκληραγωγημένα φυτά, όπως τα χαρακτηριστικά του βουνού, senecios και lobelias. Το βαλτώδες τοπίο ή moor εκτείνεται σε περίπου 4.000 μέτρα, πάνω από το οποίο η βλάστηση γίνεται ακόμα πιο σπάνια.
Η υψηλότερη αλπική έρημος και οι ζώνες στην κορυφή είναι σχετικά αφιλόξενες. Αλλά οι ορειβάτες συχνά ανταμείβονται με μία μοναδική θέα .
Γεωδίφης
Πηγή
Παρατηρητήριο της Γης/ΝΑΣΑ
Παρατηρώντας το από μια μεγάλη, πάνω προς τα κάτω άποψη, το Κιλιμάντζαρο γίνεται εντυπωσιακό για έναν διαφορετικό λόγο: Για να φτάσετε στην παγωμένη κορυφή του, θα πρέπει να περάσετε μέσα από απίστευτα διαφορετικές ζώνες βλάστησης. Αυτές οι ζώνες είναι ορατές σε αυτή τη φυσική-έγχρωμη εικόνα, που λήφθηκε στις 20 Ιανουαρίου, το 2017, από το Land Imager (ALI) της NASA .
Το βουνό υψώνεται 5.200 μέτρα πάνω από την καυτή και ξηρή σαβάνα, μέσα από το τροπικό δάσος και πυκνές δασικές εκτάσεις, σε μια βραχώδη και παγωμένη κορυφή στα 5.895 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Οι άνθρωποι έχουν καλλιεργήσει τα πεδινά μέρη κάτω από το βουνό, τα οποία εμφανίζονται ως αποσπασματικό πράσινο στην κάτω αριστερή γωνία της εικόνας. Υπάρχει μικρή φυσική βλάστηση στις παρυφές. Αντ 'αυτού, οι άνθρωποι έχουν επωφεληθεί από το πλούσιο χώμα του ηφαιστείου για την καλλιέργεια αραβοσίτου και φασολιών, και να δημιουργήσουν σπίτια με κήπους και φάρμες.
Η συνεχής σκούρα πράσινη ζώνη γύρω από το βουνό είναι δάσος, το οποίο εκτείνεται από περίπου 1.800 έως 2.800 μέτρα υψόμετρο. Ερευνητές έχουν βρει διακριτά οικοσυστήματα και είδη δασών σε αυτή την πράσινη ζώνη, αλλά από το διάστημα, το βλέπουμε ως επί το πλείστον ως το κατώτερο όριο του Εθνικού Πάρκου Κιλιμάντζαρο. Όταν το πάρκο ιδρύθηκε το 1973, προστατεύονταν μόνο μικροί διάδρομοι εντός της δασικής ζώνης. Το 2005, τα όρια του πάρκου επανασχεδιάστηκαν για να συμπεριλάβουν περισσότερα από τα ορεινά δάση.
Καθώς προχωρούμε μέχρι το Κιλιμάντζαρο, η σκουροπράσινη μετάβαση σε μια ζώνη πράσινου καφέ είναι γνωστή ως ζώνη με το βαλτώδες έδαφος. Βλάστηση υπάρχει εδώ, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο όπως στα υγρά δάση που βρίσκονται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Το κλίμα είναι ψυχρότερο και λιγότερο υγρό, και το τοπίο είναι γεμάτο με μικρότερα, πιο σκληραγωγημένα φυτά, όπως τα χαρακτηριστικά του βουνού, senecios και lobelias. Το βαλτώδες τοπίο ή moor εκτείνεται σε περίπου 4.000 μέτρα, πάνω από το οποίο η βλάστηση γίνεται ακόμα πιο σπάνια.
Η υψηλότερη αλπική έρημος και οι ζώνες στην κορυφή είναι σχετικά αφιλόξενες. Αλλά οι ορειβάτες συχνά ανταμείβονται με μία μοναδική θέα .
Γεωδίφης
Πηγή
Παρατηρητήριο της Γης/ΝΑΣΑ
RSS Feed
