Μια δοκιμή εδάφους είναι μόνο ένα βήμα για τον καθορισμό του κινδύνου του φωσφόρου. Γνωρίζοντας πόσο πιθανό ο φώσφορος είναι να βρεθεί στον δρόμο του νερού είναι επίσης μία σημαντική υπόθεση. [Φωτογραφία- QM Ketterings]
Όλα τα έμβια όντα - από τα βακτήρια και τους μύκητες, στα φυτά και τα ζώα -έχουν ανάγκη τον φώσφορο. Αλλά επιπλέον ποσότητες φωσφόρου σε λάθος θέση μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον. Για παράδειγμα, όταν πάρα πολύ φώσφορος εισέρχεται σε μια λίμνη ή ρέμα, μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ανάπτυξη των ζιζανίων και φυκών. Τότε είναι πιθανόν να σχηματιστούν νεκρές ζώνες χαμηλής περιεκτικότητας σε οξυγόνο.
Η απορροή από γεωργικές περιοχές μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή ρύπανσης του φωσφόρου . Για να μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε και να μειώσουμε τον κίνδυνο αυτό, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ πρότεινε για πρώτη φορά την έννοια του δείκτη φωσφόρου στις αρχές του 1990.
Από τότε, η επιστήμη προχώρησε και οι μέθοδοι έχουν βελτιωθεί. Στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, οι επιστήμονες και το προσωπικό του οργανισμού ανέπτυξαν και δημοσίευσαν ένα δείκτη φωσφόρου, το 2003. Τώρα, ένα νέο έργο προτείνει την αναδιάρθρωση του δείκτη για να μπορέσουμε καλύτερα να αξιοποιήσουμε τις προσπάθειες διαχείρισης του φωσφόρου.«Η ιδέα είναι να λαμβάνονται υπόψη τα χαρακτηριστικά ενός τομέα, και αυτό να βοηθήσει την αξιολόγηση του κινδύνου απορροής του φωσφόρου από αυτή τη θέση», λέει η ερευνήτρια Quirine Ketterings.
Η νέα διαδικασία βελτιώνει τις προηγούμενες προσεγγίσεις. Επικεντρώνεται στον ενδεχόμενο κίνδυνο απορροής του φωσφόρου από το ένα πεδίο με βάση την τοποθεσία και την σημερινή διαχείριση του. Ιδιότητες όπως η κάλυψη του εδάφους, το δυναμικό διάβρωσης, και η απόσταση από ένα ρεύμα ή υδάτινη μάζα όλα μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο δείκτης υπογραμμίζει επίσης τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης για τη μείωση του κινδύνου αυτού.
«Ο νέος δείκτης θα κατευθύνει τους αγρότες προς πιο ασφαλή μέτρα και πρακτικές», λέει η Ketterings. «Πεδία ανώτατου κινδύνου απαιτούν όλο και πιο ασφαλείς πρακτικές για τη μείωση και τη διαχείριση της απορροής του φωσφόρου».
Η Ketterings και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν χαρακτηριστικά από χιλιάδες χωράφια για να αναπτύξουν το νέο δείκτη. Η συμμετοχή των γεωργών και των γεωργικών συμβούλων ήταν επίσης ένα σημαντικό βήμα.
«Τα ενδιαφερόμενα μέρη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων συχνά αποτρέπει τα λάθη που περιορίζουν την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα». Η Ketterings τονίζει ότι ο προηγούμενος δείκτης δεν ήταν λάθος, «Η γεωργία είναι μια επιχείρηση συνεχούς βελτίωσης και έτσι είναι η επιστήμη», λέει. «Ο αρχικός δείκτης βασίστηκε στα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα εκείνη την περίοδο. Ο νέος δείκτης βελτιώνει την εμπειρία και την επιστημονική γνώση που έχουμε συσσωρεύσει από τότε που εφαρμόστηκε ο πρώτος δείκτης. Είναι πιθανό αυτός ο νέος δείκτης να ενημερωθεί μελλοντικά, στο πλαίσιο της συνεχούς βελτίωσης».
Ο νέος δείκτης είναι πιο πρακτικός στη χρήση. Ο καλύτερος δείκτης δεν έχει καμία αξία, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν τον εφαρμόζουν. Η νέα προσέγγιση προτείνει περιορισμό φωσφόρου σε δοκιμές εδάφους και ενθαρρύνει επίσης την τοποθέτηση κοπριάς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτές οι αλλαγές θα επιφέρουν βελτιώσεις στην αξιοποίηση του φωσφόρου και διαχείρισης στο σύνολο του αγροκτήματος».
Η Ketterings πιστεύει επίσης ότι ο νέος δείκτης είναι πιο διαισθητικός καθώς «επιτρέπει την κατάταξη των πεδίων με βάση τους εγγενείς κινδύνους μεταφοράς του φωσφόρου εάν εφαρμοστεί η κοπριά. Τονίζει πραγματικά την εφαρμογή των βέλτιστων πρακτικών διαχείρισης για τη μείωση των απωλειών φωσφόρου από τους αγρούς».
Επιπλέον, η προτεινόμενη προσέγγιση θα μπορούσε να διευκολύνει την ανάπτυξη παρόμοιων δεικτών .Αυτό είναι λογικό, δεδομένου ότι λεκάνες απορροής δεν ακολουθούν τα κρατικά ή τοπικά σύνορα. Οι καλλιεργητές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές πρακτικές, εάν κριθεί απαραίτητο, για διαφορετικές περιοχές.
Γεωδίφης
Πηγή- Quirine M. Ketterings et al, Restructuring the P Index to Better Address P Management in New York, Journal of Environment Quality (2017),DOI: 10.2134 / jeq2016.05.0185
Όλα τα έμβια όντα - από τα βακτήρια και τους μύκητες, στα φυτά και τα ζώα -έχουν ανάγκη τον φώσφορο. Αλλά επιπλέον ποσότητες φωσφόρου σε λάθος θέση μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον. Για παράδειγμα, όταν πάρα πολύ φώσφορος εισέρχεται σε μια λίμνη ή ρέμα, μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική ανάπτυξη των ζιζανίων και φυκών. Τότε είναι πιθανόν να σχηματιστούν νεκρές ζώνες χαμηλής περιεκτικότητας σε οξυγόνο.
Η απορροή από γεωργικές περιοχές μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή ρύπανσης του φωσφόρου . Για να μας βοηθήσει να αξιολογήσουμε και να μειώσουμε τον κίνδυνο αυτό, το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ πρότεινε για πρώτη φορά την έννοια του δείκτη φωσφόρου στις αρχές του 1990.
Από τότε, η επιστήμη προχώρησε και οι μέθοδοι έχουν βελτιωθεί. Στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, οι επιστήμονες και το προσωπικό του οργανισμού ανέπτυξαν και δημοσίευσαν ένα δείκτη φωσφόρου, το 2003. Τώρα, ένα νέο έργο προτείνει την αναδιάρθρωση του δείκτη για να μπορέσουμε καλύτερα να αξιοποιήσουμε τις προσπάθειες διαχείρισης του φωσφόρου.«Η ιδέα είναι να λαμβάνονται υπόψη τα χαρακτηριστικά ενός τομέα, και αυτό να βοηθήσει την αξιολόγηση του κινδύνου απορροής του φωσφόρου από αυτή τη θέση», λέει η ερευνήτρια Quirine Ketterings.
Η νέα διαδικασία βελτιώνει τις προηγούμενες προσεγγίσεις. Επικεντρώνεται στον ενδεχόμενο κίνδυνο απορροής του φωσφόρου από το ένα πεδίο με βάση την τοποθεσία και την σημερινή διαχείριση του. Ιδιότητες όπως η κάλυψη του εδάφους, το δυναμικό διάβρωσης, και η απόσταση από ένα ρεύμα ή υδάτινη μάζα όλα μπαίνουν στο παιχνίδι. Ο δείκτης υπογραμμίζει επίσης τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης για τη μείωση του κινδύνου αυτού.
«Ο νέος δείκτης θα κατευθύνει τους αγρότες προς πιο ασφαλή μέτρα και πρακτικές», λέει η Ketterings. «Πεδία ανώτατου κινδύνου απαιτούν όλο και πιο ασφαλείς πρακτικές για τη μείωση και τη διαχείριση της απορροής του φωσφόρου».
Η Ketterings και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν χαρακτηριστικά από χιλιάδες χωράφια για να αναπτύξουν το νέο δείκτη. Η συμμετοχή των γεωργών και των γεωργικών συμβούλων ήταν επίσης ένα σημαντικό βήμα.
«Τα ενδιαφερόμενα μέρη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων συχνά αποτρέπει τα λάθη που περιορίζουν την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα». Η Ketterings τονίζει ότι ο προηγούμενος δείκτης δεν ήταν λάθος, «Η γεωργία είναι μια επιχείρηση συνεχούς βελτίωσης και έτσι είναι η επιστήμη», λέει. «Ο αρχικός δείκτης βασίστηκε στα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα εκείνη την περίοδο. Ο νέος δείκτης βελτιώνει την εμπειρία και την επιστημονική γνώση που έχουμε συσσωρεύσει από τότε που εφαρμόστηκε ο πρώτος δείκτης. Είναι πιθανό αυτός ο νέος δείκτης να ενημερωθεί μελλοντικά, στο πλαίσιο της συνεχούς βελτίωσης».
Ο νέος δείκτης είναι πιο πρακτικός στη χρήση. Ο καλύτερος δείκτης δεν έχει καμία αξία, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν ή δεν τον εφαρμόζουν. Η νέα προσέγγιση προτείνει περιορισμό φωσφόρου σε δοκιμές εδάφους και ενθαρρύνει επίσης την τοποθέτηση κοπριάς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Αυτές οι αλλαγές θα επιφέρουν βελτιώσεις στην αξιοποίηση του φωσφόρου και διαχείρισης στο σύνολο του αγροκτήματος».
Η Ketterings πιστεύει επίσης ότι ο νέος δείκτης είναι πιο διαισθητικός καθώς «επιτρέπει την κατάταξη των πεδίων με βάση τους εγγενείς κινδύνους μεταφοράς του φωσφόρου εάν εφαρμοστεί η κοπριά. Τονίζει πραγματικά την εφαρμογή των βέλτιστων πρακτικών διαχείρισης για τη μείωση των απωλειών φωσφόρου από τους αγρούς».
Επιπλέον, η προτεινόμενη προσέγγιση θα μπορούσε να διευκολύνει την ανάπτυξη παρόμοιων δεικτών .Αυτό είναι λογικό, δεδομένου ότι λεκάνες απορροής δεν ακολουθούν τα κρατικά ή τοπικά σύνορα. Οι καλλιεργητές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές πρακτικές, εάν κριθεί απαραίτητο, για διαφορετικές περιοχές.
Γεωδίφης
Πηγή- Quirine M. Ketterings et al, Restructuring the P Index to Better Address P Management in New York, Journal of Environment Quality (2017),DOI: 10.2134 / jeq2016.05.0185
RSS Feed
