Οι άνθρωποι μπορεί να είναι χορτοφάγοι αλλά τι γίνεται με τα δέντρα; Πιστεύουμε ότι τα δέντρα χρειάζονται μόνο το έδαφος, το φως του ήλιου και το νερό για να επιβιώσουν, όμως δεν είναι έτσι.
"Η σύντομη απάντηση είναι όχι", σύμφωνα με τον Nicholas Money, καθηγητή Βοτανικής στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι στο Οχάιο. "Τα φυτά δεν είναι χορτοφάγα. Αλλά ο διάβολος, όπως πάντα, βρίσκεται στις λεπτομέρειες".
Η απάντηση στο κύριο ερώτημα εξαρτάται με πως ορίζουμε την χορτοφαγία. Τα δέντρα άμεσα δεν "τρώνε" τα ζώα, αλλά καταναλώνουν αυτά με τη βοήθεια των μυκήτων, δήλωσε ο Money.
Είναι γνωστό ότι τα δέντρα μπορούν να κάνουν απλά σάκχαρα μέσω της φωτοσύνθεσης. Χρησιμοποιούν το φως του ήλιου για να τροφοδοτήσουν μια αντίδραση μεταξύ του νερού και του διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα να δίνουν υδατάνθρακες και οξυγόνο.
Ωστόσο, τα δέντρα χρειάζονται επίσης μέταλλα, όπως το κάλιο, το ασβέστιο, το νάτριο και ορισμένα άλλα μέταλλα. Για να πάρουν αυτά τα θρεπτικά συστατικά, χρειάζονται την βοήθεια των μυκήτων.
Οι μύκητες είναι κυριολεκτικά παντού στο έδαφος των δασών. Είναι στενή η σχέση ανάμεσα σε δέντρα και τους μύκητες. Το μαζικό δίκτυο των μυκήτων αποτελείται από εκατομμύρια μικροσκοπικές ίνες που τρέχουν με κάθε τρόπο. Το δίκτυο απορροφά συνεχώς το νερό από το έδαφος και πάντα αναζητά ένα νέο γεύμα.
Το ίδιο το μανιτάρι είναι μόνο το πιο εμφανές μέρος αυτού του τεράστιου [μυκητιασικού] οργανισμού που πάλλεται μακριά υπόγεια στο έδαφος.
Το μυκητιασικό δίκτυο παράγει ένζυμα που ονομάζονται πρωτεάσες που μπορούν να διασπάσουν λίπη και τις πρωτεΐνες από νεκρούς οργανισμούς, όπως μικροσκοπικά σκουλήκια που ζουν στο χώμα. Ωστόσο, επειδή οι μύκητες δεν μπορούν να φωτοσυνθέτουν, δεν μπορούν να κάνουν τα δικά τους σάκχαρα.
Αυτή η ανάγκη για τη ζάχαρη οδηγεί τη σχέση των μυκήτων με τα δέντρα, λέει ο Money. Οι ίνες των μυκήτων έχουν συνδεθεί με τις ρίζες του δέντρου - βασικά, καλύπτουν τις ρίζες σαν ένα καλά εξοπλισμένο γάντι - και στέλνουν τις δομές που διαπερνούν τις ρίζες, επιτρέποντας μια αμφίδρομη ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών.
Μόλις καθιερωθεί η ανταλλαγή, το δέντρο μπορεί να δώσει στους μύκητες μερική από τη ζάχαρη, και σε αντάλλαγμα, οι μύκητες θα δώσουν τα ορυκτά στο δέντρο, διαλυμένα σε νερό.
Είναι μία τέλεια συμβιωτική σχέση και αμοιβαίως επωφελής.
Στην πραγματικότητα, η σχέση έχει το δικό του όνομα: Η μυκόρριζα ή τα μυκόρριζα αποτελούν ένα ειδικό συμβιωτικό μόρφωμα (ή όργανο) που προκύπτει από τη συνένωση των ριζών ενός φυτού με μύκητες. Έτσι, τα δέντρα καταναλώνουν ζωικά συστατικά μέσω αυτής της μυκορριζικής σχέσης.
Με αυτή την έννοια, ανάλογα με το δικό μας ορισμό της χορτοφαγίας, ίσως δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα δέντρα ως εντελώς χορτοφάγα, δεδομένου ότι μερικά από τα θρεπτικά συστατικά που απορροφούν προέρχονται από πτώματα ζώων.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Live Science
2.Βικιπαίδεια
"Η σύντομη απάντηση είναι όχι", σύμφωνα με τον Nicholas Money, καθηγητή Βοτανικής στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι στο Οχάιο. "Τα φυτά δεν είναι χορτοφάγα. Αλλά ο διάβολος, όπως πάντα, βρίσκεται στις λεπτομέρειες".
Η απάντηση στο κύριο ερώτημα εξαρτάται με πως ορίζουμε την χορτοφαγία. Τα δέντρα άμεσα δεν "τρώνε" τα ζώα, αλλά καταναλώνουν αυτά με τη βοήθεια των μυκήτων, δήλωσε ο Money.
Είναι γνωστό ότι τα δέντρα μπορούν να κάνουν απλά σάκχαρα μέσω της φωτοσύνθεσης. Χρησιμοποιούν το φως του ήλιου για να τροφοδοτήσουν μια αντίδραση μεταξύ του νερού και του διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα να δίνουν υδατάνθρακες και οξυγόνο.
Ωστόσο, τα δέντρα χρειάζονται επίσης μέταλλα, όπως το κάλιο, το ασβέστιο, το νάτριο και ορισμένα άλλα μέταλλα. Για να πάρουν αυτά τα θρεπτικά συστατικά, χρειάζονται την βοήθεια των μυκήτων.
Οι μύκητες είναι κυριολεκτικά παντού στο έδαφος των δασών. Είναι στενή η σχέση ανάμεσα σε δέντρα και τους μύκητες. Το μαζικό δίκτυο των μυκήτων αποτελείται από εκατομμύρια μικροσκοπικές ίνες που τρέχουν με κάθε τρόπο. Το δίκτυο απορροφά συνεχώς το νερό από το έδαφος και πάντα αναζητά ένα νέο γεύμα.
Το ίδιο το μανιτάρι είναι μόνο το πιο εμφανές μέρος αυτού του τεράστιου [μυκητιασικού] οργανισμού που πάλλεται μακριά υπόγεια στο έδαφος.
Το μυκητιασικό δίκτυο παράγει ένζυμα που ονομάζονται πρωτεάσες που μπορούν να διασπάσουν λίπη και τις πρωτεΐνες από νεκρούς οργανισμούς, όπως μικροσκοπικά σκουλήκια που ζουν στο χώμα. Ωστόσο, επειδή οι μύκητες δεν μπορούν να φωτοσυνθέτουν, δεν μπορούν να κάνουν τα δικά τους σάκχαρα.
Αυτή η ανάγκη για τη ζάχαρη οδηγεί τη σχέση των μυκήτων με τα δέντρα, λέει ο Money. Οι ίνες των μυκήτων έχουν συνδεθεί με τις ρίζες του δέντρου - βασικά, καλύπτουν τις ρίζες σαν ένα καλά εξοπλισμένο γάντι - και στέλνουν τις δομές που διαπερνούν τις ρίζες, επιτρέποντας μια αμφίδρομη ανταλλαγή θρεπτικών ουσιών.
Μόλις καθιερωθεί η ανταλλαγή, το δέντρο μπορεί να δώσει στους μύκητες μερική από τη ζάχαρη, και σε αντάλλαγμα, οι μύκητες θα δώσουν τα ορυκτά στο δέντρο, διαλυμένα σε νερό.
Είναι μία τέλεια συμβιωτική σχέση και αμοιβαίως επωφελής.
Στην πραγματικότητα, η σχέση έχει το δικό του όνομα: Η μυκόρριζα ή τα μυκόρριζα αποτελούν ένα ειδικό συμβιωτικό μόρφωμα (ή όργανο) που προκύπτει από τη συνένωση των ριζών ενός φυτού με μύκητες. Έτσι, τα δέντρα καταναλώνουν ζωικά συστατικά μέσω αυτής της μυκορριζικής σχέσης.
Με αυτή την έννοια, ανάλογα με το δικό μας ορισμό της χορτοφαγίας, ίσως δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα δέντρα ως εντελώς χορτοφάγα, δεδομένου ότι μερικά από τα θρεπτικά συστατικά που απορροφούν προέρχονται από πτώματα ζώων.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Live Science
2.Βικιπαίδεια
RSS Feed
