Πριν από περίπου 161.000 χρόνια, κλάσμα δευτερολέπτου από γεωλογική άποψη, το οροπέδιο της Αντιμάχειας δεν υπήρχε. Στη θέση του πιθανόν να υπήρχε μια ρηχή θάλασσα, η οποία χώριζε το δυτικό τμήμα του νησιού που πιθανόν τότε να ήταν νησί από το ανατολικό που ίσως ήταν μια χερσόνησος της μικρασιατικής ηπείρου.
Ξαφνικά, μιά τρομερή έκρηξη που συνέβη έξω από τον υποθαλάσσιο χώρο της Καρδάμαινας, προερχόμενη από τον κρατήρα της Αβύσσου, τίναξε στον αέρα εκατοντάδες χιλιάδες τόνους λιωμένο πέτρωμα και κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της Κω, με στρώματα ελαφρόπετρας και ηφαιστειακής στάχτης, πάχους δεκάδων μέτρων. Η έκρηξη ήταν βίαιη και απρόσμενη τόσο για τους νεαντερτάλιους όσο και για τα ζώα που τότε κατοικούσαν σε αυτήν τη γη. Άλλη μια φορά, η κίνηση της Αφρικανικής πλάκας κάτω από τη μικροπλάκα του Αιγαίου έδωσε ξαφνικά μια ασύλληπτου μεγέθους έκρηξη, δημιουργώντας το ηφαιστειακό υλικό τον ιγκνιμβρίτη, από τον οποίο αποτελείται το υπέροχο οροπέδιο της Αντιμάχειας.
Η ροή των ηφαιστειακών υλικών, που προέρχονταν από το ηφαίστειο της Αβύσσου, όργωσε την περιοχή και κινήθηκε πάνω από παλιά πετρώματα, που τότε βρίσκονταν κάτω από τη θάλασσα. Ένα μέρος από τα ηφαιστειακά υλικά που ξεχύθηκαν από τον κρατήρα κατευθύνθηκαν προς τον Δίκαιο και έπειτα αποτέθηκαν στο χώρο μεταξύ Αντιμάχειας και Κεφάλου. Τα νέα υλικά της μεγάλης έκρηξης τοποθετήθηκαν πάνω στο ταλαιπωρημένο έδαφος ενός παλιού βάθρου, που δημιούργησαν σε προηγούμενες χρονικές περιόδους οι αρχέγονες θάλασσες και οι τεκτονικές δυνάμεις της περιοχής. Όταν τα υλικά έφτασαν στην επιφάνεια της ρηχής θάλασσας, μετατράπηκαν σε στερεό βράχο. Αμέτρητοι τόνοι ηφαιστειακού υλικού συγκεντρώθηκαν στο νεογέννητο «πλατώ» και δημιούργησαν την αντιμαχείτικη γη.
Αφότου, τελείωσε αυτό το απίστευτο γεγονός και σταθεροποιήθηκε το νέο υλικό που προήλθε από τη μεγάλη έκρηξη, μετά από λίγο ξεκίνησαν τα αντιμαχόμενα στοιχεία της φύσης. Η βροχή άρχισε να σφυροκοπάει τους εκτεθειμένους βράχους. Η βαρύτητα αναποδογύρισε το έδαφος και ο άνεμος έσκισε τη γη, εκτινάσσοντας σκόνη και άμμο στον αέρα, καθώς το νερό έρεε, χώριζε, τεμάχιζε και θρυμμάτιζε τους βράχους. Τα νέα ποτάμια άρχισαν να χαράζουν μονοπάτια προς το βορρά, το νότο και τη δύση μέχρι τη θάλασσα. Καθώς το νερό χάραζε την πορεία του, τα καιρικά φαινόμενα κατέτρωγαν το έδαφος αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο και ξαφνικές πλημμύρες παρέσερναν συντρίμμια. Ο άνεμος σφυροκοπούσε και έτριβε το ανάγλυφο με τραχιά άμμο, ξανά και ξανά. Η συνεχής και αργή μάχη του βρόχινου νερού, της θάλασσας, του καιρού και των ηφαιστειακών υλικών σιγά σιγά δημιούργησε το σημερινό εντυπωσιακό οροπέδιο της Αντιμάχειας.
Ωστόσο, πέρασαν κάποιοι μήνες από το συμβάν και ο ήλιος επανήλθε. Οι βράχοι συνέχισαν να αποσαθρώνονται, αυτή τη φορά και με τη δράση των ακτίνων του ήλιου. Ξεκίνησε σιγά σιγά να γεννιέται η πρώτη βλάστηση και το τοπίο άρχισε να ζωντανεύει. Οι ρίζες των πρώτων δέντρων της περιοχής εισχώρησαν στις ρωγμές σπάζοντας στέρεους όγκους βράχων. Όλα αυτά γίνονταν με την ακατάπαυστη δύναμη του νερού. Για εκατοντάδες χρόνια, το βουνό του Δίκαιου τροφοδοτούσε το οροπέδιο με νερό που κυλούσε προς τα κάτω, σχηματίζοντας ποταμούς και παραποτάμους, ανοίγοντας νέες κοίτες και δημιουργώντας φαράγγια. Τα ρυάκια βρίσκοντας νέα μονοπάτια και παφλάροντας, δημιούργησαν το υδρογραφικό δίκτυο της περιοχής.
Μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζουν το νερό και ο άνεμος να χαράζουν νέα μονοπάτια στην περιοχή κουβαλώντας χιλιάδες τόνους άμμου, λάσπης και χαλικιών μέσα από το φαράγγια. Σαν υγρό γυαλόχαρτο που δίνει σχήμα, στα πιο μαλακά ιζηματογενή πετρώματα το νερό ελίσσεται προς τα κάτω, δημιουργώντας ψηλούς γκρεμούς και στενά φαράγγια. Οι πιο σκληροί βράχοι, πιο ανθεκτικοί, δείχνουν το ανάστημα τους δημιουργώντας λοφίσκους και επιβλητικές πλαγιές. Όμως, αυτές οι δυνάμεις της φύσης ακόμα συγκρούονται, κονιορτοποιώντας, λειαίνοντας και φθείροντας τα πάντα και θα συνεχίζουν για πολύ καιρό ακόμα και όταν εμείς δε θα είμαστε πια εδώ.
Γεωδίφης
Πηγή-Γεωστοχασμοί
Ξαφνικά, μιά τρομερή έκρηξη που συνέβη έξω από τον υποθαλάσσιο χώρο της Καρδάμαινας, προερχόμενη από τον κρατήρα της Αβύσσου, τίναξε στον αέρα εκατοντάδες χιλιάδες τόνους λιωμένο πέτρωμα και κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της Κω, με στρώματα ελαφρόπετρας και ηφαιστειακής στάχτης, πάχους δεκάδων μέτρων. Η έκρηξη ήταν βίαιη και απρόσμενη τόσο για τους νεαντερτάλιους όσο και για τα ζώα που τότε κατοικούσαν σε αυτήν τη γη. Άλλη μια φορά, η κίνηση της Αφρικανικής πλάκας κάτω από τη μικροπλάκα του Αιγαίου έδωσε ξαφνικά μια ασύλληπτου μεγέθους έκρηξη, δημιουργώντας το ηφαιστειακό υλικό τον ιγκνιμβρίτη, από τον οποίο αποτελείται το υπέροχο οροπέδιο της Αντιμάχειας.
Η ροή των ηφαιστειακών υλικών, που προέρχονταν από το ηφαίστειο της Αβύσσου, όργωσε την περιοχή και κινήθηκε πάνω από παλιά πετρώματα, που τότε βρίσκονταν κάτω από τη θάλασσα. Ένα μέρος από τα ηφαιστειακά υλικά που ξεχύθηκαν από τον κρατήρα κατευθύνθηκαν προς τον Δίκαιο και έπειτα αποτέθηκαν στο χώρο μεταξύ Αντιμάχειας και Κεφάλου. Τα νέα υλικά της μεγάλης έκρηξης τοποθετήθηκαν πάνω στο ταλαιπωρημένο έδαφος ενός παλιού βάθρου, που δημιούργησαν σε προηγούμενες χρονικές περιόδους οι αρχέγονες θάλασσες και οι τεκτονικές δυνάμεις της περιοχής. Όταν τα υλικά έφτασαν στην επιφάνεια της ρηχής θάλασσας, μετατράπηκαν σε στερεό βράχο. Αμέτρητοι τόνοι ηφαιστειακού υλικού συγκεντρώθηκαν στο νεογέννητο «πλατώ» και δημιούργησαν την αντιμαχείτικη γη.
Αφότου, τελείωσε αυτό το απίστευτο γεγονός και σταθεροποιήθηκε το νέο υλικό που προήλθε από τη μεγάλη έκρηξη, μετά από λίγο ξεκίνησαν τα αντιμαχόμενα στοιχεία της φύσης. Η βροχή άρχισε να σφυροκοπάει τους εκτεθειμένους βράχους. Η βαρύτητα αναποδογύρισε το έδαφος και ο άνεμος έσκισε τη γη, εκτινάσσοντας σκόνη και άμμο στον αέρα, καθώς το νερό έρεε, χώριζε, τεμάχιζε και θρυμμάτιζε τους βράχους. Τα νέα ποτάμια άρχισαν να χαράζουν μονοπάτια προς το βορρά, το νότο και τη δύση μέχρι τη θάλασσα. Καθώς το νερό χάραζε την πορεία του, τα καιρικά φαινόμενα κατέτρωγαν το έδαφος αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο και ξαφνικές πλημμύρες παρέσερναν συντρίμμια. Ο άνεμος σφυροκοπούσε και έτριβε το ανάγλυφο με τραχιά άμμο, ξανά και ξανά. Η συνεχής και αργή μάχη του βρόχινου νερού, της θάλασσας, του καιρού και των ηφαιστειακών υλικών σιγά σιγά δημιούργησε το σημερινό εντυπωσιακό οροπέδιο της Αντιμάχειας.
Ωστόσο, πέρασαν κάποιοι μήνες από το συμβάν και ο ήλιος επανήλθε. Οι βράχοι συνέχισαν να αποσαθρώνονται, αυτή τη φορά και με τη δράση των ακτίνων του ήλιου. Ξεκίνησε σιγά σιγά να γεννιέται η πρώτη βλάστηση και το τοπίο άρχισε να ζωντανεύει. Οι ρίζες των πρώτων δέντρων της περιοχής εισχώρησαν στις ρωγμές σπάζοντας στέρεους όγκους βράχων. Όλα αυτά γίνονταν με την ακατάπαυστη δύναμη του νερού. Για εκατοντάδες χρόνια, το βουνό του Δίκαιου τροφοδοτούσε το οροπέδιο με νερό που κυλούσε προς τα κάτω, σχηματίζοντας ποταμούς και παραποτάμους, ανοίγοντας νέες κοίτες και δημιουργώντας φαράγγια. Τα ρυάκια βρίσκοντας νέα μονοπάτια και παφλάροντας, δημιούργησαν το υδρογραφικό δίκτυο της περιοχής.
Μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζουν το νερό και ο άνεμος να χαράζουν νέα μονοπάτια στην περιοχή κουβαλώντας χιλιάδες τόνους άμμου, λάσπης και χαλικιών μέσα από το φαράγγια. Σαν υγρό γυαλόχαρτο που δίνει σχήμα, στα πιο μαλακά ιζηματογενή πετρώματα το νερό ελίσσεται προς τα κάτω, δημιουργώντας ψηλούς γκρεμούς και στενά φαράγγια. Οι πιο σκληροί βράχοι, πιο ανθεκτικοί, δείχνουν το ανάστημα τους δημιουργώντας λοφίσκους και επιβλητικές πλαγιές. Όμως, αυτές οι δυνάμεις της φύσης ακόμα συγκρούονται, κονιορτοποιώντας, λειαίνοντας και φθείροντας τα πάντα και θα συνεχίζουν για πολύ καιρό ακόμα και όταν εμείς δε θα είμαστε πια εδώ.
Γεωδίφης
Πηγή-Γεωστοχασμοί
RSS Feed
